1 Bazen gizon bat Babilonian, Joakim deitzen zena:
2. Eta hartu zuen emazte bat, zeinena zen Susana, Kelkiziaren alaba, emakume eder bat, eta Jaunaren beldur zena.
3. Bere gurasoak ere zintzoak ziren, eta beren alabari Moisesen legearen arabera irakasten zieten.
4. Joakim zen gizon aberats andi bat, eta bazuen lorategi eder bat bere etxearekin bat egiten zuena: eta harengana joan ziren Juduak; beste guztiak baino ohoragarriagoa zelako.
5. Urte berean, herriko zaharretatik bi izendatu zituzten epaile izateko, Jaunak esan zuen bezala, gaiztakeria Babiloniatik etorri baitzen antzinako epaileengandik, herria gobernatzen zutela zirudien.
6. Hauek asko egoten ziren Joakimen etxean, eta lege-auziak zituzten guziak ethortzen zitzaizkien.
7. Jendea eguerdian alde egin zuenean, Susana bere senarraren lorategira joan zen ibiltzera.
8. Eta bi zaharrek ikusten zuten egunero sartzen eta ibiltzen; beraz, haien gutizia sutu egin zen harengana.
9. Eta okertu zuten beren gogoa, eta aldendu zituzten begiak, ez zezaten zerura begira, ez oroitu juizio zuzenak.
10. Eta nahiz biak zaurituak izan ziren haren amodioaz, batak ez zen ausartzen bere atsekabea erakustera.
11. Zeren lotsatzen ziren beren gutizia aditzera emateaz, harekin zerikusirik nahi zutela. 12 Hala ere, arretaz begiratzen zuten egunetik egunera hura ikusteko.
13. Eta batak besteari esan zion: Goazen orain etxera, zeren afaltzeko ordua da.
14. Irten ziranean bada, bata bestetik banandu ziran, eta itzuli ziran toki berera; eta gero batak besteari arrazoia galdegin zioten, aitortu zuten beren gutizia: orduan ezarri zuten denbora bat biak elkarrekin, bera bakarrik arkituko zutenean.
15. Eta jausi zen, denbora egoki bat ikusi zutenean, sartu zen lehen bezala bi neskamerekin bakarrik, eta garbitu nahi izan zuen baratzean: zeren beroa zegoen.
16. Eta ez zen han gorpurik, ezkutatu eta behatzen zuten bi zaharrenak baizik.
17. Orduan esan zien bere neskameei: Ekarri iezadazu olioa eta garbitzeko bolak, eta itxi baratzeko ateak, garbitu nadin.
18. Eta egin zuten berak agindutako bezela, eta itxi zituzten lorategiko ateak, eta irten ziren bere buruak ate sekretuetatik hark agindu zizkieten gauzak hartzera: baina ez zituzten ikusi zaharrak, ezkutuan baitzeuden.
19. Eta neskameak ilkhi zirenean, bi zaharrek jaiki eta korrika joan ziren harengana, ziotela:
20. Huna, lorategiko ateak itxita daude, iñork ezin gaituen ikusi, eta zurekin maiteminduta gaude; beraz, ados gaitzazu, eta etzan gurekin.
21. Nahi ez baduzu, zure kontra testigantza emango dugu, gazte bat zurekin zela, eta horregatik urrundu zenituzten zure neskameak.
22. Orduan Susanak hasperen egin zuen, eta erran zuen: Ni alde guzietarik estutua nago: zeren gauza hau egiten badut, herioa da enetzat: eta egiten ez badut, ezin dut zure eskuetatik ihes egin.
23. Hobe da niretzat zure eskuetan erortzea, eta ez egitea, Jaunaren aitzinean bekatu egitea baino.
24. Horiekin Susanak oihu handiaz egin zuen: eta bi zaharrek oihu egin zuten haren kontra.
25 Orduan bata joan zen, eta ireki zuen lorategiko atea.
26. Etxeko zerbitzariek baratzean oihua entzun zutenean, ate barrura sartu ziren, zer egin zioten ikustera.
27. Baina zaharrek beren kontua aditzera eman zutenean, zerbitzariak lotsatu ziren biziki, zeren ez zen inoiz Susannaz halako berririk egin.
28. Eta gerthatu zen biharamunean, jendea bere senarra Joakimengana bildu zenean, bi zaharrek ere asmo gaiztoz beterik etorri ziren Susanaren aurka, hura hiltzera;
29. Eta erran zioen populuaren aitzinean: Bidali Susana, Joakimen emaztea Kelkiziaren alaba. Eta hala bidali zuten.
30. Orduan etorri zen bere aita eta amarekin, bere seme-alabekin eta bere senide guztiekin.
31. Bada Susana oso emazte delikatua zen, eta ederra ikustera.
32. Eta gizon gaizto haiek bere aurpegia estaltzeko agindu zuten, (ezen estalita zegoen) bere edertasunaz bete zitezen.
33. Negar egin zuten beraz bere lagunek eta hura ikusten zuten guztiek.
34. Orduan altxatu ziren bi zaharrek jendearen erdian, eta eskuak bere buruan ezarri zituzten.
35. Eta negarrez zerurantz begiratu zuen, zeren bere biotza Jaunagan itxaron zuen.
36. Eta zaharrek erran zuten: Baratzean bakarrik ibiltzen ginela, emakume hau sartu zen bi neskamerekin, eta itxi zituen lorategiko ateak, eta bidali zituen neskameak.
37. Orduan ezkutuan zegoen gizon gazte bat hurbildu zitzaion, eta etzan zen harekin.
38. Orduan, lorategiko bazter batean geundenak, gaiztakeria hau ikusirik, korrika joan ginen hekiengana.
39. Eta ikusi genduzanean, gizona ezin izan genduan eutsi: ecen gu baño sendoago zan, eta atea ideki eta jauzi egin zan.
40 Baina emakume hau harturik, galdetu genuen nor zen mutil gaztea, baina ez zigun esan nahi: gauza hauen testigantzen dugu.
41. Orduan eltzarrak sinistu zituen herriaren zahar eta juez zirenak bezala, eta heriotzera kondenatu zuten.
42. Orduan Susanak oihu handiz esan zuen: O Jainko betikoa, sekretuak ezagutzen dituzula, eta gauza guztiak izan baino lehen ezagutzen dituzuna.
43. Badakizu ene kontra testigantza faltsua eman dutela, eta huná, hil behar naizela; aldiz, ez nuen sekula egin gizon hauek nire kontra gaiztoki asmatu dituztenak.
44. Eta Jaunak entzun zuen haren boza.
45 Beraz, hiltzera eraman zutenean, Jaunak Daniel deitzen zen gazte baten izpiritu saindua piztu zuen.
46. Zeinek oihu egin zuen oihu handiz, garbi nago emakume honen odoletik.
47. Orduan populu guziak beregana itzuli zituen, eta erran zuten: Zer esan nahi dute erran dituzun hitz hauek?
48. Orduan, hekien erdian zutik, erran zuen: Hain ergelak al zarete, Israelko semeak, egiaren azterketarik eta jakin gabe Israelgo alaba bat kondenatu duzuen?
49. Itzul zaitez berriro juizioko lekura: zeren gezurrezko testigantza eman dute haren kontra.
50. Bada, populu guzia laster itzuli zen, eta zaharrek erran zioten: Zatoz, eseri gure artean, eta erakuts iezaguzu, Jainkoak zahar baten ohorea eman dizula.
51. Orduan Danielek esan zien: Urruti bi hauek bata bestearengandik, eta aztertuko ditut.
52. Beraz, bata bestearengandik bereizi zirenean, dei egin zion haietako bati, eta esan zion: O gaiztakeriaz zahartu zarena, orain lehengo bekatuak argitu dira.
53. Zeren epai faltsuak eman dituzu eta errugabeak kondenatu dituzu eta errudunak aske utzi dituzu; Jaunak dioen arren: Ez dituzu hilko errugabeak eta zintzoak.
54. Bada, bada, ikusi badezu, esaidazu: Zer zuhaitz azpian ikusi dituzu elkartzen ari zirela? Hark ihardetsi zioen: Zuhaitz baten azpian.
55. Eta Danielek esan zuen: Oso ondo; zeure buruaren kontra gezurra esan duzu; zeren orain ere Jainkoaren aingeruak jaso du Jainkoaren sententzia zu bitan ebakitzeko.
56. Bada, alde batera utzi zuen, eta bestea ekartzeko agindu zuen, eta esan zion: O Kanaango hazia, eta ez Judakoa, edertasunak engainatu zaitu, eta nahiak zure bihotza bihurritu du.
57. Hala egin zarete Israelgo alabekin, eta beldurrez elkartu ziren zuekin, baina Judako alabak ez zuen jasan nahi zuen gaiztakeria.
58. Orain, bada, esaidazu: Zer zuhaitz azpian hartu zenituzten elkarren artean? Hark erantzun zion: Artadi baten azpian.
59. Orduan Danielek esan zion: «Ongi! gezurra ere egin duzu zure buruaren aurka, zeren Jainkoaren aingeruak ezpatarekin itxaroten du zu bitan mozteko, suntsitu zaitzan.
60. Horiekin batzar guziak oihu handiz oihu egin zuen, eta laudatzen zuen Jainkoa, zeinak salbatzen baititu harengan konfiantza dutenak.
61. Eta altxatu ziren bi zaharren kontra, Danielek beren ahoz gezurrezko testigantzagatik kondenatu baitzituen.
62. Eta Moisesen legearen arabera, beren hurkoari gaiztakeriaz egin nahi zuten modukoak egin zituzten, eta hil zituzten. Horrela, odol errugabea salbatu zen egun berean.
63. Beraz, Kelkiziak eta bere emazteak laudatu zuten Jainkoa Susana beren alabagatik, Joakim bere senarrarekin eta senide guztiekin, ez baitzen harengan desleialtasunik aurkitu.
64. Egun hartatik aurrera Danielek ospe handia izan zuen herriaren aurrean.