e Jezu
1 Unë Thomai, një izraelit, e gjykoi të nevojshme t'u bëja të njohura vëllezërve tanë midis johebrenjve, veprimet dhe mrekullitë e Krishtit në fëmijërinë e tij, që Zoti dhe Perëndia ynë Jezu Krisht bëri pas lindjes së tij në Betlehem në vendin tonë, në të cilën unë unë u habita; fillimi i të cilit ishte si vijon.
2 Kur fëmija Jezus ishte pesë vjeç dhe kishte rënë një shi, i cili tani kishte mbaruar, Jezusi po luante me djem të tjerë hebrenj pranë një përroi; dhe uji që rridhte mbi brigje qëndronte në liqene të vegjël;
3 Por uji ubë menjëherë ipastër dhei dobishëmpërsëri;pasi i goditi vetëm me fjalën e tij, ata iu bindën me gatishmëri.
4 Pastaj mori nga bregu i përroit pak argjilë të butë dhe formoi prej saj dymbëdhjetë harabela; dhe kishte djem të tjerë që luanin me të.
5 Por një Jude, duke parë gjërat që po bënte, domethënë formimin e argjilës së tij në figura harabela ditën e shtunë, u largua menjëherë dhe i tha Jozefit, atit të tij, dhe i tha:
6 Ja, djali yt po luan buzë lumit, ka marrë argjilën, e ka bërë dymbëdhjetë harabela dhe përdhos të shtunën.
7 Atëherë Jozefi erdhi në vendin ku ndodhej dhe, kur e pa, e thirri dheitha:"Psebënatë që nukështë e lejueshme të bësh ditën e shtunë?".
8 Atëherë Jezusi, duke duartrokitur pëllëmbët e duarve, i thirri harabela dhe u tha atyre: Shkoni, fluturoni; dhe derisa jeni gjallë më kujtoni mua.
9 Kështu harabela ikën duke bërë zhurmë.
10 Judenjtë, kur e panë këtë, u habitën dhe u larguan dhe u treguan krerëve të tyre çfarë mrekullie të çuditshme kishin parë të kryer nga Jezusi.
KAPITULLI 2
1 Përveç kësaj, i biri i Anës, sekretarit, që rrinte atje me Jozefin, mori një degë shelgu dhe i shpërndau ujërat që Jezusi kishte mbledhur në liqene.
2 Por djaloshi Jezus, kur pa atë që kishte bërë, u zemërua dhe i tha: ''O budalla, ç'të keqe të ka bërë liqeni që ta shpërndash ujin?''.
3 Ja, tani ti do të thahesh si një pemë dhe nuk do të bësh as gjethe, as degë, as fruta.
4 Dhe menjëherë u tha i gjithë.
5 Pastaj Jezusi shkoi në shtëpi. Por prindërit e djalit të vyshkur, duke vajtuar për fatkeqësinë e rinisë së tij, e morën dhe e çuan te Jozefi, duke e akuzuar dhe i thanë: "Pse mban një djalë që është fajtor për veprime të tilla?".
6 Atëherë Jezusi, me kërkesën e të gjithë të pranishmëve, e shëroi, duke lënë vetëm një gjymtyrë të vogël të tharë, që të merrnin paralajmërim.
7 Një herë tjetër Jezusi doli në rrugë dhe një djalosh me vrap iu vërsul mbi supe;
8 Dhe Jezusi, i zemëruar, i tha: ''Mos shkoni më larg''.
9 Dhe ai ra në çast i vdekur:
10 Dhe disa, kur e panë, thanë: "Ku lindi ky djalë, që të realizohen të gjitha ato që ai thotë tani?".
11 Atëherë prindërit e të vdekurve, duke shkuar te Jozefi, u ankuan, duke thënë: "Ti nuk je i përshtatshëm të banosh me ne në qytetin tonë, duke pasur një djalë të tillë.
12 Ose mësojeni që të bekojë dhe të mos mallkojë, ose largohuni që këtej me të, sepse ai vret fëmijët tanë.
13 Atëherë Jozefi, duke thirrur në vete djaloshin Jezus, e udhëzoi duke i thënë: ''Pse bën gjëra të tilla për ta lënduar popullin që të na urrejnë dhe të na ndjekin?''.
14 Por Jezusi u përgjigj: ''Unë e di se ajo që thua nuk është nga ti, por për ty nuk do të them asgjë;
15 Por ata që të kanë thënë këto gjëra, do të vuajnë dënimin e përjetshëm.
16 Dhe menjëherë ata që e kishin akuzuar u verbëruan.
17 Të gjithë ata që e panë, patën një frikë të madhe dhe të hutuar, dhe thanë për të:''Çfarëdo që të thotë, qoftë e mirë apo e keqe, do të ndodhë menjëherë; dhe mbetën të habitur''.
18 Kur ata panë këtë veprim të Krishtit, Jozefi u ngrit dhe ia këputi nga veshi, për të cilin djali u zemërua dhe i tha: ''Të jesh i qetë;
19 Sepse po të na kërkojnë, nuk do të na gjejnë; ke bërë shumë pakujdesi.
20 A nuk e di se jam yti? Mos më shqetëso më.
KAPITULLI 3
1 Një mësues me emrin Zakeus, duke qëndruar në një vend të caktuar, dëgjoi Jezusin duke i thënë këto gjëra të atit.
2 Dhe ai u habit shumë që, duke qenë fëmijë, fliste gjëra të tilla; dhe pas disa ditësh ai erdhi te Jozefi dhe i tha:
3 Ti ke një fëmijë të urtë dhe të arsyeshëm, dërgoje tek unë që të mësojë të lexojë.
4 Kur u ul për t'i mësuar letrat Jezusit, filloi me shkronjën e parë Aleph;
5 Por Jezusi shqiptoi shkronjën e dytë Mpeth (Beth) Cghimel (Gimel) dhe tha mbi të gjitha letrat që i drejtoi deri në fund.
6 Pastaj, duke hapur një libër, i mësoi zotërisë së tij profetët;
7 Dheaiu ngrit dhe shkoi në shtëpi, i habitur mrekullisht për një gjë kaq të çuditshme.
KAPITULLI 4
1 Ndërsa Jezusi po kalonte pranë një dyqani, pa një të ri që zhyste (ose lyente) disa pëlhura dhe çorape në një furrë, me ngjyrë të trishtuar, duke i bërë ato sipas porosisë së secilit; 2 Djaloshi Jezus, duke shkuar te i riu që e bënte këtë, mori edhe disa nga pëlhurat.