historische wetenschappen. Wat begonnen was als een hulpactie groeide vanaf 1979 uit tot een succesvol en langdurig samenwerkingsverband, tussen enerzijds de Universiteit van Amsterdam en andere Nederlandse universiteiten en anderzijds de Universiteit van Hanoi, de Technische Hogeschool van Hanoi, het Nationaal Instituut voor Hygiëne en Epidemiologie daar en twee Vietnamese landbouwhogescholen. De Universiteit van Amsterdam speelde een centrale rol in de coördinatie van de projecten. In 1983 startte de tweede fase van de samenwerking. Begin 1985 kwam er weliswaar een einde aan de Nederlandse ontwikkelingshulp aan Vietnam en brak er een periode van afstand tussen de twee landen aan, maar de goed lopende
universitaire samenwerking ging wel verder, zij het in afgeslankte vorm. De Universiteit van Amsterdam droeg daaraan uit eigen middelen bij. Honderden Vietnamese onderzoekers volgden tussen 1975 en het begin van de jaren negentig in Nederland een opleiding en een groot aantal Nederlandse wetenschappers en technici reisde af naar Vietnam, waar met geld uit Nederland een aantal laboratoria werd gebouwd. De samenwerking bood Vietnamese wetenschappers de kans een plek te vinden binnen de internationale academische wereld. Zoals Vu Tan Trao, een Vietnamese immunologe die in Nederland studeerde, zei: “De samenwerking met Nederland heeft ons onafhankelijk gemaakt.”
Fysicus Nguyen Van Hieu op bezoek bij de Indochinagroep, die nauw samenwerkte met het Komitee Wetenschap en Techniek. Foto Ad Volker, 1973.
35