Η άποψη μου σχετικά με τους όζους είναι ότι πρόκειται περί μορφωμάτων αντίστοιχων με τις ελιές που εμφανίζονται στο δέρμα. Τέτοιου είδους εκβλαστήσεις εμφανίζονται σε όλη την πρόσθια περιοχή του λαιμού, υπό την μορφή ψιλών κρεατοελιών. Αν δεν είναι πολύ μεγάλες και ενοχλητικές αυτές οι εκβλαστήσεις και δεν επηρεάζουν την λειτουργία του θυρεοειδούς δεν είναι ανάγκη να ασχολείται κανείς μαζί τους. Στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική οι όζοι θεωρούνται συγκεντρώσεις φλέγματος και αντιμετωπίζονται συνήθως με τις εξής συνταγές: Hai Zao Yu Hu Tang, Jia kang Wan, Xiao Luo Wan. Οι συνταγές αυτές πρέπει να δοκιμάζονται ξεχωριστά έως και 3 μήνες και μετά απ’ την χρήση της καθεμιάς να γίνεται έλεγχος των όζων με υπέρηχους. Σε περίπτωση βελτίωσης και μείωσης του μεγέθους των όζων μπορεί κανείς να επαναλάβει την επιτυχούσα συνταγή για άλλους 3 μήνες μετά από ένα χρόνο.
Η πολυοζώδης βρογχοκήλη
Η πολυοζώδης βρογχοκήλη είναι μια νοσηρή κατάσταση του θυροειδούς κατά την οποία έχουμε διόγκωση και ταυτόχρονα πολυοζώδεις εστίες στον αδένα. Έτσι η περιοχή του λαιμού πρήζεται και μοιάζει με οιδηματώδες περιλαίμιο που σφίγγει τον λαιμό. Η κατάσταση αυτή οφείλεται στην έλλειψη του ιωδίου, λόγω μη χρήσης θαλασσινού αλατιού και θαλασσινών τροφών. Ακόμα και ο αέρας της θάλασσας ενεργοποιεί το ήδη υπάρχον ιώδιο του σώματος και έτσι η παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών καθίσταται εφικτή. Σε ορεινούς πληθυσμούς λοιπόν, παρατηρείτο το φαινόμενο της πολυοζώδους βρογχοκήλης. Σε περίπτωση όπου η πολυοζώδης βρογχοκήλη (goiter) εμφανίζονταν στην παιδική ηλικία, υπήρχε περίπτωση να προκαλέσει καθυστέρηση ανάπτυξης και κρετινισμό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ενδοκρινικό σύστημα είναι ενιαίο σύστημα και όταν σε κρίσιμες στιγμές της διαμόρφωσής του προκύψει βλάβη σ’ έναν ενδοκρινή αδένα επηρεάζεται όλο το σύστημα. Επιπλέον οι ενδοκρινείς αδένες αποτελούν μέρος του μυελού και άρα της βαθύτερης πολύτιμης ουσίας του σώματος η οποία ρυθμίζει ανά επταετίες την αύξηση και ανάπτυξη του σώματος. Σήμερα η πολυοζώδης βρογχοκήλη δεν είναι συχνή, λόγω της προσθήκης ιωδίου στο επιτραπέζιο αλάτι, με κρατική νομοθεσία. Σε γενικές γραμμές η αντιμετώπιση της νόσου αυτής είναι το αυθεντικό, μη επεξεργασμένο, θαλασσινό αλάτι, η κατανάλωση θαλασσινών τροφών όπως ψαριών, οστράκων, φυκιών, κ.α.
Καρκίνος του θυρεοειδούς
Είναι μια νοσηρή κατάσταση η οποία έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Η αύξηση αυτή μπορεί ν’ αποδοθεί στην γενικότερη αύξηση των περιστατικών καρκίνου στον Δυτικό κόσμο αλλά επίσης και στα αλλεπάλληλα πυρηνικά ατυχήματα ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα αυτό του Τσερνομπίλ. Σε γενικές γραμμές ο καρκίνος του θυρεοειδούς, ούτε επιθετικός είναι, ούτε απασχολεί ουσιαστικά το σώμα, όπως ο καρκίνος σε άλλα όργανα, π.χ. Πνεύμονες, Ήπαρ, κ.α. Στην σύγχρονη Δυτική Ιατρική συστήνουν αφαίρεση του οργάνου, απ’ την στιγμή που εντοπιστεί με βιοψία ύποπτη κυτταρική δραστηριότητα. Εδώ ακολουθείται η τακτική «πονάει χέρι κόψει χέρι», η οποία αν και είναι απλοϊκή, παρ’ όλα αυτά είναι αποτελεσματική ως προς τον καρκίνο του θυροειδούς. Βέβαια προκύπτουν προβλήματα στο άτομο από την αφαίρεση του οργάνου, ιδιαίτερα αν γίνει αυτή σε νεαρή ηλικία. Απ’ την στιγμή της αφαίρεσης και μετά εφαρμόζονται και κάποιες άλλες θεραπείες όπως ακτινοβολίες ή χημειοθεραπείες, ανάλογα με την περίπτωση. Στο τέλος όλου αυτού, ο ασθενής είναι υποχρεωμένος να παίρνει ισόβια Τ4. Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί ως προς τον καρκίνο του θυροειδούς στην Δυτική Ιατρική κι γενικά όλοι είναι ευχαριστημένοι με τα κατορθώματά τους. Ας δούμε όμως το θέμα και απ’ την άλλη πλευρά, απ’ την σκοπιά της αρχαίας Ελληνικής Ιατρικής και της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής σκέψης. Ο καρκίνος γενικά οφείλεται στην αιφνίδια ή χρόνια παρουσία τοξικής φωτιάς. Τοξική φωτιά είναι το κάπνισμα, η ραδιενέργεια, τοξικές χημικές ουσίες, ένα συναισθηματικό shock, η κατανάλωση τροφών μαζικής, παγκοσμιοποιημένης διατροφικής συμπεριφοράς, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, φάρμακα, κ.α. Η τοξική αυτή φωτιά, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου μπορεί να πλήξει τον θυροειδή και να επιφέρει καρκίνο. Αντιμετωπίζεται η τοξική φωτιά με μια υπακτική συνταγή Dang Gui Liu Huang Tang. Προφανώς και ο καρκίνος του θυρεοειδούς δεν είναι ένα ενιαίο πράγμα. Απ’ την Δυτική Ιατρική αντιμετωπίζεται θεραπευτικά ως κάτι ενιαίο. Στην πραγματικότητα όμως ο κάθε ένας με καρκίνο θυρεοειδούς έχει τον δικό του τύπο, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Ένας ο οποίος είχε υπερθυρεοειδισμό και έχει κάψει τον αδένα, θα εμφανίσει έναν ξηρό καρκίνο. Ένας ο οποίος είχε υποθυρεοειδισμό θα εμφανίσει έναν υγρό καρκίνο. Οπότε στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική ανάλογα με την περίπτωση χορηγούνται κι τα αντίστοιχα βότανα. Υπάρχουν όμως 3 βότανα τα οποία περιέχονται πάντοτε σε κάθε συνταγή για τον καρκίνο του θυρεοειδούς: luffa 30 gr, prunella 30gr, gan cao 10gr. Τα τρία αυτά βότανα μπορούν να χορηγηθούν και μόνα τους ή να πλαισιωθούν με άλλα ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του ασθενούς. Άλλες συνταγές οι οποίες χορηγούνται είτε για την αντιμετώπιση των αδενωμάτων ή καρκίνων του θυρεοειδούς είναι: Xiao Ying Tang, Huang yao zi Tang, Jia Liu Wan, Bao Jin San, Wu Ying Fang, Ying Jie San. 20 Holistic Life