1.2.2 Het ontstaan van de UPC barcode

1.2.2 Het ontstaan van de UPC barcode

Sinds de ontdekkingsreizen uit de 17e en 18e eeuw worden wereldwijd producten verhandeld. Producenten voorzien hun producten van productinformatie, zoals de bedrijfsnaam, productnaam, hoeveelheid, samenstelling.

Met de komst van de computer halverwege de 20e eeuw en de mogelijkheden die de computer biedt om informatie te verwerken, ontstond de behoefte om producten op een eenduidige (unieke) manier vast te leggen. Met die eenduidige manier om productinformatie vast te leggen ontstonden mogelijkheden om voorraadsystemen en kassasystemen te ontwikkelen, die het mogelijk maakten om voorraden beter te beheren en afrekenen bij de kassa’s te vereenvoudigen.

Nadat er al verschillende pogingen waren ondernomen om een standaardmanier te ontwikkelen om producten van een code te voorzien, koos een vertegenwoordiging van Amerikaanse supermarktketens op 3 april 1973 voor de barcode (streepjescode), een voorstel van IBM. Deze barcode heet ook wel de UPC (Universal Product Code).

De barcode standaard is vastgelegd bij de ISO (International Standardisation Organisation) en er is een instelling aangewezen die waakt over het toekennen van barcodes, de EAN.UCC (European Article Numbering Uniform Code Council), een samenwerkingsverband van het Europese EAN International en het Amerikaanse UCC. (David Lans, 2004)

Het bedrijf GS1 heeft een coördinerende functie en geeft codes af aan fabrikanten die een nieuw product op de markt brengen.

GS1 is een wereldwijde organisatie gericht op het ontwerp en de invoering van standaarden op het gebied van elektronische communicatie tussen bedrijven. GS1 is ontstaan door het samengaan van de Amerikaanse Uniform Code Council (UCC), de Electronic Commerce Council of Canada (ECCC) en de Europese organisatie EAN International. GS1 heeft twee hoofdkantoren: een in Brussel en een in Lawrenceville (New Jersey). GS1 heeft aangesloten organisaties in meer dan 100 landen...

De meest bekende producten van GS1 zijn:

• barcodes, zowel die voor consumenten als voor transporteenheden; • gestandaardiseerde elektronische berichten, zowel volgens de EDIFACT-standaard als in XML-formaat.