Viðtal við Huldu í Vikunni í maí 2015

„Leitast við að læra af reynslunni og nýta hana til góðs“ Hulda Ólafsdóttir hannar gjafavöru sem sendir hjartnæm skilaboð til viðtakandans. Þau eru til þess fallin að gleðja og koma við innstu strengi þeirra sem fá þau en hvert orð er sprottið úr sárri reynslu Huldu sjálfrar. Hún hefur borið gæfu til að vinna vel úr erfiðleikunum og er því í aðstöðu til að miðla.

Texti: Hildur Friðriksdóttir Myndir: Auðunn Níelsson Hár: Hárstúdíóið Sunna Föt: Centro

Á

fimmtugsaldri ákvað Hulda að söðla um; hún sagði upp störfum sem graf ískur hönnuður á auglýsingastofu, útbjó vinnuaðstöðu í kjallaranum á heimili sínu og stofnaði sitt eigið fyrirtæki, Hjartalag.

Hún hannar og framleiðir gjafavöru með fallegum og kærleiksríkum skilaboðum en innblásturinn kemur úr hennar eigin lífi og nánasta umhverfi.

Hún hefur gengið í gegnum erfið tímabil á sinni ævi og vill nýta það sem hún hefur lært til að hjálpa öðrum. „Lífsreynsla mín endurspeglast í vörunum sem ég hanna og aðrir kaupa til að gefa vinum og ættingjum, þannig nýtist mín reynsla og líf öðrum á einhvern hátt.“

Dreymdi um að verða frægur fatahönnuður

Hulda fæddist í Reykjavík en flutti fljótlega í sveit og ólst þar upp fram á unglingsárin. „Mamma eignaðist mig átján ára gömul og fór svo sem kaupakona í sveit í Þingeyjarsýslu. Þar náði hún sér í bónda sem hún giftist fljótlega og hann var mér sem faðir. Hann lést úr krabbameini á síðasta ári en mamma er enn sem bóndi þar sem ég ólst upp,“ segir hún.

Hulda fór í Menntaskólann á Akureyri, þaðan í Myndlistaskólann á Akureyri og síðan var leiðinni haldið áfram til Ítalíu í diplómanám í tískuhönnun. „Ég hef alltaf verið listræn, hafði gaman af að teikna, leika og skapa og eftir að hafa verið á listabraut í Menntaskólanum lá beinast við að fara í eitthvert listrænt nám.

Fatahönnun hafði alltaf heillað mig en ég hannaði oft dress fyrir viðburði sem voru í vændum og mamma saumaði. Ég vissi að Mekka fatahönnunar væri á Ítalíu og ítalskan heillaði mig svo dag einn var

34 VIKAN

ég búin að ákveða að þangað færi ég í nám. Ég spurðist fyrir í skólanum hvort einhver vildi koma með mér og um haustið héldum við tvær saman til Ítalíu,“ segir Hulda.

Draumurinn var að sigra heiminn, verða frægur fatahönnuður og ef til vill búa á Ítalíu til frambúðar. Þessi tvö ár á Ítalíu voru dásamleg segir Hulda, en þar kynntist hún nýrri menningu, nýju tungumáli og eignaðist nýja vini. „Þessi tími gaf mér tækifæri á að þroskast og ég fékk frelsi til að skapa, lifa og dafna sem ung kona – og kynnast ástinni aðeins líka. Ég stefndi á frekara nám á Ítalíu en ákvað að fara fyrst heim í einhvern tíma. Það var þá sem ég kynntist manninum mínum fyrrverandi og þá má segja að lífið hafi tekið í taumana.“ Nám fékk að sitja á hakanum og lífsbaráttan og barneignir gengu fyrir. „Mig dreymir enn að ég sé á Ítalíu og skoða allskonar heima þar á nóttunni. Í vöku dreymir mig líka um að fara þangað aftur og vera um tíma, ég geri það eflaust áður en langt um líður þegar börnin nenna ekki að púkka upp á mig lengur,“ segir Hulda og skellir upp úr.

Reyndi að halda andliti

Hulda kynntist fyrrverandi manni sínum í Reykjavík árið 1993, sama ár og hún kom heim frá Ítalíu. „Ég flutti suður og var að leita mér að vinnu. Hann var framkvæmdastjóri hjá fyrirtæki og vantaði manneskju í afgreiðslu og þrif. Ég sótti um hjá honum og var ráðin. Hann var svo ákveðinn og öruggur með sig að ég hreifst strax af honum.“ Þau fóru að vera saman, hófu búskap örfáum mánuðum síðar og næstu árum eignuðust þau þrjú börn. Árið 2002 var hins vegar orðið ljóst

að hann var orðinn mjög veikur af geðhvarfasýki en sá sjúkdómur hafði verið að ágerast frá því að þau kynntust. Það reyndi bæði mikið á sambandið og þau sem einstaklinga. „Þessi tími einkenndist af því að lifa af, reyna að bjóða börnunum upp á eðlilegt heimilishald og halda andliti. Ég áttaði mig engan veginn á hvert við stefndum heldur ásakaði hann stöðugt fyrir hegðun hans og upplifði mig mikið sem fórnarlamb. Á endanum misstum við allt, við þurftum að selja heimili okkar og fyrirtæki okkar varð gjaldþrota. Þegar ekkert var eftir til að halda okkur í Reykjavík ákváðum við að flytja aftur norður á Akureyri. Ég ýtti mikið á það vegna þess að mig vantaði stuðning og vildi vera nær mínu fólki.“ Þótt stuðningur aðstandenda væri vís fengu þau litla hjálp þegar þau leituðu eftir fagaðstoð á Akureyri. Úrræðaleysið var algert, hann var sendur heim með ávísun upp á svefn- og geðlyf en Hulda og aðstandendurnir fengu litla sem enga fræðslu né hjálp. „Þetta var mjög erfiður tími, ég var með þrjú ung börn og veikan eiginmann sem gat ekki tekist á við vandann en drakk þess í stað mikið og notaði svefnlyf. Mín upplifun var sú að allt snerist um að halda honum í jafnvægi, ef ég hagaði mér almennilega þá voru meiri líkur á að hann væri í betra standi. Ég var samt alltaf með hnút í maganum yfir því að hann myndi reiðast af minnsta tilefni. Oft hugsaði ég um að fara frá honum en það sem hélt í mig var vonin um að hann lagaðist og hræðslan við að geta ekki hugsað um börnin.“ Þau ákváðu að skilja árið 2005. Hulda hafði þá látið langþráðan draum um

„Ég tók ákvörðun um að hlusta á hjartað og fylgja því.

Fyrsta skrefið var að fara aftur í skóla, næsta skref var að skilja og það þriðja var að standa með sjálfri mér og fylgja innsæinu.“

VIKAN 35

Kertaberar úr hjartalaga formi í fjölmörgum litum og stærðum sem lýsa og hlýja fólki. Þeir hafa fengið góðar viðtökur enda litríkir og fallegir og svo skemmir ekki að pakkningar eru flatar og því auðvelt og ódýrt að senda þá í pósti. Huldu þykir kertaberi fallegra orð en stjaki, því það sé svo sterkt og gróft orð. Áprentuð hjörtu úr plexígleri með ljóðum. Margskonar tegundir fyrir áfanga, kærleika, hamingju, vináttu og samúð.

frekari menntun rætast og var í námi í og að börnin yrðu alfarið með í því. Sá Ég var búin að týna sjálfri mér en langaði graf ískri hönnun í Myndlistaskólanum á tími var erfiður en ég er mjög sátt við að púsla mér saman aftur. Mig langaði að Akureyri. „Ég tók ákvörðun um að hlusta hvernig allt fór fram. Ég er mjög þakklát finna aftur gömlu Huldu sem ég vissi að væri til staðar en hún var full á hjartað í mér og fylgja því. af lífskrafti, sköpun, gleði og Fyrsta skrefið var að fara „Það var svo margt sem hafði farið úr jafnvægi á hlátri.“ aftur í skóla, næsta skref var Í veikindaleyfinu hafði hún að skilja og það þriðja var að þessum árum. Ég var búin að týna sjálfri mér en nægan tíma til að einblína á standa með sjálfri mér og langaði að púsla mér saman aftur. Mig langaði að sjálfa sig og hóf því leitina að fylgja innsæinu.“ finna aftur gömlu Huldu sem ég vissi að væri til staðar lífsglöðu stúlkunni, Huldu. Þó svo að hjónaband þeirra Hún prófaði jóga og síðan hafi ekki gengið upp þótti en hún var full af lífskrafti, sköpun, gleði og hlátri.“ hugleiðslu sem gaf henni Huldu enn vænt um hann frið og jafnvægi en það var og það var því mikið áfall nokkuð sem lengi hafði þegar hann lést skyndilega úr hjartaáfalli rétt fyrir jólin 2011. „Það ættingjum hans fyrir að hafa leyft okkur vantað í hennar líf. „Ég fór að hugleiða sjálf í sturtunni var sérstaklega sárt fyrir börnin mín sem að gera hlutina eins og við vildum og fyrir heima og í gönguferðum. Ég prófaði elskuðu pabba sinn. Hann var virkilega að aðstoða við hvaðeina í því sambandi.“ hugleiðsluhring í einn vetur og nú mæti góður við þau og elskaði þau meira en allt. ég reglulega til að hugleiða. Með tímanum Hann átti það til að vera svolítið eins og Hugleiddi í sturtu krakki sjálfur, lék sér við þau og f íflaðist Eftir andlátið greindist Hulda með hef ég orðið meðvitaðri um hvað gerir mér miklu meira en ábyrga mamma þeirra. áfallastreituröskun og var frá vinnu í gott og leitast við að velja það fram yfir Ég ákvað að þó við værum skilin tæki nokkra mánuði. „Það var svo margt sem annað sem veldur neikvæðri líðan.

Hulda lítur á þetta sem mörg lítil skref ég fullan þátt í að skipuleggja útförina hafði farið úr jafnvægi á þessum árum.

36 VIKAN

í átt að meiri vellíðan og tekst á við hvert þeirra fyrir sig. Hún hefur til að mynda reynt að gera andrúmsloftið heima fyrir betra með því að vera sjálf ánægð og glöð. „Það er smitandi og ég finn mikinn mun á börnunum mínum í dag hversu ánægð og í betra jafnvægi þau eru. Annað sem ég hef ákveðið að taka á er að vera aðeins afslappaðri. Áður þurfti ég að vera svolítið stíf á meiningunni, hafa hluti í föstum skorðum og eiginlega vera með prik í rassinum til að allt gengi upp. Þó að eitthvað fari ekki á minn veg þá þarf ég ekki að verða snælduvitlaus og fara upp á háa C, það græðir enginn á því og allra síst ég. Nú reyni ég frekar að leysa hlutina með því að ræða málin og komast að samkomulagi.“ Þess fyrir utan reynir Hulda að finna þakklæti fyrir það sem hún hefur og það sem hún fær en það er nokkuð sem hún þarf að minna sig á daglega. Stundum tekst það og stundum ekki, eins og með svo margt annað.

„Námskeiðið var ákveðið afl sem ýtti mér lengra; þarna voru frábærir kennarar og kennsla sem nýttist mér til að taka næstu skref,“ segir hún og stuttu seinna ákvað hún að segja upp störfum hjá auglýsingastofunni.

Undanfarin ár hefur Hulda smám saman bætt ýmsum vörum við Hjartalag. Þær eru af ýmsum toga en eiga allar sameiginlegan tilgang, að ylja fólki um hjartarætur. Sem dæmi má nefna kerti, hangandi hjörtu og kort sem eru með ljóðum til að sýna kærleika, samúð, gleði eða vonir. Vörurnar eru mjög sniðugar til gjafa því þær segja það sem fólk á stundum erfitt með að segja sjálft.

Hulda tekur einnig að sér að hanna fyrir einstaklinga og fyrirtæki en finnst gott að einbeita sér að sínum eigin verkefnum. „Mér finnst gott að svissa á milli, þegar ég er orðin þreytt á einu fer ég í eitthvað annað.“

Hún sækir ekki aðeins innblástur í eigið líf heldur leggur hún einnig áherslu á að framleiðslan fari fram að mestu í hennar nánasta umhverfi, til dæmis er innihald kertanna framleitt í Kelduhverfi af Sælusápum og mikill hluti prentunar fer fram í Ásprenti á Akureyri.

Vinnustofa hennar er sem áður sagði staðsett í kjallaranum á heimili hennar. „Húsið sem ég bý í er næstum aldargamalt og í gamla daga voru kýr í kjallaranum svo ég vinn eiginlega í fjósinu,“ segir Hulda og hlær. Ásamt vinnustofu sinni rekur Hulda einnig vefverslunina www.hjartalag.is þar sem hægt er að kaupa vörur Hjartalags og svo getur fólk sótt rafræn tækifæriskort eftir hana og sent í tölvupósti eða deilt á Facebook án endurgjalds.

Hjálpin sem hún þurfti

Þegar Hulda fór að eignast börn byrjaði

Orti um erfiða reynslu

Hulda viðurkennir fúslega að erfiðleikarnir í hennar lífi beygðu hana um stundarsakir en hún brotnaði þó ekki. Til að vinna sig í gegnum sársaukann og erfiðleikana hélt hún dagbók og inn á milli slæddust textar sem líktust helst ljóðabrotum. „Þetta voru dimmir textar en margir hverjir áttu það sameiginlegt að leitast við að halda í jákvæðnina, þrátt fyrir allt. Ef ég hefði ekki orðið fyrir þessari erfiðu upplifun hefðu ljóðin mín seint orðið til. Ég hef alltaf leitast við að læra af reynslunni og nýta hana til góðs, bæði fyrir mig og aðra,“ segir Hulda. Hún vill þó ekki kalla sig ljóðskáld, langt því frá, og segir að eflaust finnist einhverjum þetta ekki einu sinni vera ljóð þar sem þau vanti rím, stuðla og höfuðstafi.

Textabrotin rötuðu fljótlega í innrammaðar myndir sem Hulda seldi og ákvað í framhaldi að gefa út nokkrar tegundir af tækifæriskortum. „Þarna var möguleiki til að afla aukatekna og ég fór að vinna að því að gera textana lengri og betri. Ég skrifa aðeins minna af ljóðum í augnablikinu en þörfin kemur stundum yfir mig og þá tjái ég mig oft með ljóðabroti. Stundum eru þau algjör steypa en það er í lagi að gera mistök, það er svo mannlegt. Ég er líka orðin ófeimnari við að skella þeim á Facebook, veit að ég næ ekki að geðjast öllum. Fólk hefur haft samband við mig og fengið að nota ljóðin í minningargreinar, það hlýjar mér og gefur mér orku að vita að þau hjálpa einhverjum.“

Ylja fólki um hjartarætur

Hulda gekk með hugmyndina að Hjartalagi lengi í maganum en boltinn fór fyrst að rúlla eftir að hún sótti námskeiðið Brautargengi hjá Nýsköpunarmiðstöð Íslands haustið 2013. Það er sérsniðið námskeið fyrir konur sem hafa viðskiptahugmynd sem þær vilja hrinda í framkvæmd og hefja eigin rekstur.

VIKAN 37

Hugmynda- og markmiðabók með fjölmörgum jákvæðum gullkornum og markmiðum sem Hulda skrifaði á síðasta ári.

hún að bæta smátt og smátt á sig nokkrum aukakílóum. Hvað sem hún reyndi þá tókst henni ekki að losa sig við þau, þvert í móti fjölgaði þeim. Sjálfstraust hennar var því ekki mikið eftir skilnaðinn þótt hún legði sig fram við að bæta lífsgæði sín á margan máta. „Ég var búin að prófa ýmsa kúra en ekkert dugði og styrkur minn til að halda eitthvað út var ekki mikill. Ég er bara allt of mikill sælkeri. Sá hugsunarháttur að þurfa sífellt að passa mig að borða ekki þetta og drekka ekki hitt fékk mig til að langa þeim mun meira í það.“ Síðasta vor sá Hulda auglýsingu í Dagskránni um tíu vikna námskeið í 5:2 mataræðinu. Hún fann sig knúna til að skrá sig hafði enga trú á að hún myndi ná neinum árangri. „Ég var orðin rúmlega tuttugu kílóum of þung og skrokkurinn var byrjaður að kvarta. Ég sá að leiðin var bara niður á við ef ég gerði ekkert í málunum, enda var ég komin á fimmtugsaldurinn. Mig langaði til að líða betur það sem eftir væri af ævinni og kannski myndi þetta námskeið

Óli og Abba, héldu vel utan um okkur og hvöttu eftir því sem þurfti. Oftast fengum við hrós en stundum þurfti að skammast til að við legðum harðar að okkur, það virkaði vel á mig.“ Á þessum tíu vikum missti Hulda rétt tæplega tíu kíló og fjölmarga sentímetra í ummáli.

Hún tók strax þá ákvörðun að halda þessu mataræði áfram, skráði sig á næsta námskeið og setti sér það markmið að vera komin í kjörþyngd í maí 2015, sem þýddi tuttugu kílóa tap í heildina.

Sjálfstraustið á uppleið

Þótt það væri mánuður þar til næsta námskeið hæfist hélt Hulda sínu striki og missti tvö kíló til viðbótar. Næstu vikur tók hún eitt skref í einu í átt að settu marki Ég er ekki bara léttari heldur er ég komin í og missti rúmlega ágætisform og æfi fimm sinnum í viku. Ég fæ allan sjö kíló á seinna þann tíma til baka í meiri orku og gleði. Ég kemst yfir námskeiðinu. „Ég var orðin sterkari, fleiri verkefni og hef almennt meiri áhuga á lífinu, heilbrigðari og sem er hreint út sagt æðislegt.“ einbeittari.

Rétt fyrir jól var ég búin vera sú hjálp sem ég þurfti.“ svo að ná þessum tuttugu kílóum af mér Á námskeiðinu fékk hún bók Dr. og var því komin þangað sem ég ætlaði Michael Mosleys sem hún las út í gegn. mér, fimm mánuðum fyrr.“ Það sem heillaði hana mest var hversu Í dag er sjálfstraust Huldu á góðri leið einfalt þetta mataræði virtist vera og upp á við. „Ég er ekki bara léttari heldur hún gæti fylgt því eftir án þess að þurfa er ég komin í ágætisform og æfi fimm að neita sér um það sem henni þótti gott. sinnum í viku. Ég fæ allan þann tíma til „Ég þurfti bara að vera ákveðin við mig tvo baka í meiri orku og gleði. Allir verkir eru daga vikunnar en svo mátti ég borða það horfnir og ég sef betur. Ég kemst yfir fleiri sem ég vildi.“ verkefni og hef almennt meiri áhuga á Í námskeiðshópnum myndaðist mikil lífinu, sem er hreint út sagt æðislegt,“ segir stemning og góður keppnisandi sem Hulda stolt. hvatti Huldu til að halda áfram að mæta.

Hún er þakklát öllu því fólki sem hún „Ég kynntist fullt af frábæru fólki í sömu hefur kynnst á leiðinni, bæði þjálfurunum stöðu og ég sem vildi léttast og verða sem hafa hrósað og ýtt henni lengra og heilbrigðara. Kennarar námskeiðsins, svo fólkinu sem æfði á sama tíma. „Ekki

38 VIKAN

má gleyma henni Þorgerði. Ég kynntist henni á námskeiðinu og við höfum æft saman síðan. Það munar svo miklu að vera með æfingafélaga.“ Hulda er staðráðin í að halda sig við 5:2 mataræðið um ókomna tíð til að viðhalda þeirri þyngd sem hún er í dag. „Stundum tek ég 6:1 í staðinn, fer allt eftir hentugleika. Léttu dagarnir mínir eru mánudagar og fimmtudagar. Ég leyfi mér allt mögulegt en passa að taka þessa tvo léttari daga, þetta virkar fyrir mig. Næst vil ég líka skoða betur þann mat sem fer betur í mig og minnka það sem gerir mér ekki gott, hlusta betur á líkamann.“ Hún ætlar að hafa hreyfingu sem stöðugan hluta af lífi sínu, hugleiða reglulega, reyna að vera hamingjusöm og halda áfram að hlusta á hjartað, því það lýgur aldrei. Næst á dagskrá hjá Hjartalagi er Handverk og hönnun í Ráðhúsinu, 14. til 18. maí, þar sem hún mun kynna vörur sínar. Í ágúst mun hún síðan vera á Handverkshátíðinni í Eyjafirði. „Í framtíðinni vonast ég til að koma vörum mínum á erlendan markað. Ég sé framtíðina fulla af spennandi möguleikum og það er mitt að velja úr og láta draumana rætast. Ég ætla bara að leyfa þeim að koma og hafa gaman af lífinu,“ segir Hulda að lokum.