Cover story

Het is donderdagavond. In Den Haag draait Anoushka haar dienst op de Kleinschalige Voorziening Justitiële Jeugd (KVJJ). Dat is een plek waar jongeren wonen die met politie en justitie in aanraking zijn gekomen. Sommigen hebben een strafzaak voor de boeg, anderen brengen er de laatste maanden van hun detentie door.

Als persoonlijk begeleider in opleiding fungeert Anoushka op haar werkplek als een soort mentor en coach voor de jongeren. “Ik leer ze bijvoorbeeld hoe ze zelf kunnen koken of wassen, maar we maken ook samen een toekomstplan. Wat wil je met je leven als je hier straks weggaat? Verder heb ik contact met bijvoorbeeld hun ouders, een advocaat of medewerkers van hun dagbestedingslocatie.”

Werk dat haar op het lijf geschreven is. “Ik ben zelf nog jong, spreek de taal van de jongeren die ik begeleid. Tijdens het traject zie je ze veranderen. Dat geeft zoveel voldoening. Ik ga elke dag met veel plezier naar mijn werk.”

Hij verkocht kaas op de markt, zij werkte in de supermarkt. Allebei wilden ze graag een nieuwe stap zetten, maar hoe doe je dat zonder de juiste diploma’s? Dit is het verhaal van Sietse

Zwanenburg en Anoushka Meerberg, die de overstap maakten naar het Leger des Heils.

Lood in de schoenen

Dat was nog niet zo lang geleden wel anders. Elke dag sleepte Anoushka zich met tegenzin naar haar werk als teamleider bij een grote supermarktketen. “Zeker de laatste periode had ik echt lood in mijn schoenen en bedacht smoesjes om maar niet te hoeven gaan. Ik wilde heel graag iets anders doen. Droomde er diep van binnen al langer van om te werken met jongeren in een gevangenis, maar ik durfde die stap niet te nemen.”

Want een fulltime baan en een vast contract; dat geef je niet zomaar op. Bovendien: hoe zou ze dat met een retailachtergrond en zonder diploma’s moeten doen? “Ik dacht vooral in beperkingen. Misschien ook wel omdat ik het sowieso spannend vind om nieuwe dingen te doen. Ik vermijd het oncomfortabele."

Niets te verliezen

Ook Sietse had nooit gedacht dat hij met zijn achtergrond aan de slag zou kunnen gaan bij het Leger des Heils. Nadat hij zijn baan in de gehandicaptenzorg opzegde ­ ‘het verzorgende aspect van het werk was niet helemaal mijn ding’ ­ ging hij tijdelijk aan de slag op de markt. Tussen de blokken jong belegen en oude kaas vond hij de tijd om zijn gedachten op een rij te zetten.

“Ik had het enorm naar mijn zin op de markt, maar besefte ook dat ik dit niet tot mijn pensioen leuk zou vinden. Maar wat dan wel? Een vriendin tipte me om eens te kijken naar de vacatures bij het Leger des Heils. Ik dacht dat ik daar als mbo’er geen kans maakte. Toch heb ik gesolliciteerd, want wat had ik te verliezen?”

Tot zijn verbazing wordt Sietse aangenomen op woonlocatie Domus in Gouda. Daar gaat hij aan de slag als woonbegeleider van dak­ en thuisloze mensen die nergens anders terecht kunnen. Veel bewoners hebben ook een verslaving en psychische problemen. “Het zijn mensen zoals jij en ik, met talenten en dromen. Het is zo mooi om samen met ze op te trekken en te zien dat ze zichzelf langzaam weer ontdekken. Daarbij leren zij van mij, maar ik ook net zoveel van hen.”