Genieten op Bonaire

In ‘de spanningzoeker’ reizen we normaal kriskras door Nederland, op zoek naar bijzondere en ‘spannende’ hobby’s van mensen uit de branche. Dit keer gaan Henk en Fred internationaal en bezoeken ze Wouter Pluimers, die twee jaar geleden emigreerde naar Bonaire.

Na ruim tien uur vliegen is Henk blij zijn benen weer te kunnen strekken. Samen met Fred zijn ze zojuist aangekomen op Flamingo Airport, de luchthaven van Bonaire. De zon brandt fel op de mannen.

“Heerlijk dit toch”, roept Henk enthousiast. “Ik ben echt benieuwd naar het eiland. Wat leuk hè Fred, zo’n weekje op kosten van het magazine naar zon, zee en strand!” “Nou, nou Henk…” Fred roept ‘m even tot de orde. “We komen hier wel voor een verhaal. En best een bijzonder verhaal! Ik ken Wouter nog van zijn tijd bij groothandel Oosterberg, maar hij heeft twee jaar geleden zijn baan in de installatiebranche opgezegd en is samen met vrouw en kind op avontuur gegaan.”

Emigreren

Het is een gezellig weerzien met Wouter. Nadat hij Henk en Fred heeft opgepikt met een stoere Ford-pickup is er genoeg te bespreken over de nieuwe woon- en werkomgeving van de familie Pluimers. “Geen dag is hetzelfde hier”, vertelt Wouter met een lach op z’n gezicht. “We gingen onze droom achterna met het idee om een beetje minder te werken en veel meer te genieten van het leven.

Dus ehm, dat wás de bedoeling. Maar ‘t is eigenlijk compleet mislukt. We zijn hartstikke druk haha!”

Fred wil weten wat er is misgegaan; ze hadden toch een plan om hun droom waar te maken?

Wouter knikt: “Klopt, we hadden zeker een plan. Tenminste, er was vooraf een huurhuisje geregeld en ik kon aan de slag als onderhoudsmonteur op een resort. Je moet een inkomen

Wouter Pluimers

hebben om een verblijfsvergunning te krijgen. Verder wilden we ultiem genieten en de eerste paar maanden ging dat redelijk goed. Maar toen begonnen mijn handen toch wat te jeuken…”

Ondernemen

“In Nederland werkte ik als lichtspecialist en verkoper binnendienst bij Oosterberg. Als je dan ziet hoe weinig aandacht er is voor goede verlichting, dan zie je kansen. En dus begon ik een eigen onderneming, Bon Light, waarmee ik voor diverse opdrachtgevers lichtadvies en lichtplannen verzorgde. Het was net of ik weer achter m’n bureautje bij Oosterberg zat, alleen dan in het zonnetje op Bonaire. Tegelijk bleef ik ook onderhoudsmonteur bij Hillside Resort.”

“Wat voor werk is er te doen op zo’n resort?”, wil Henk weten. “Eigenlijk van alles: van het onderhouden van het zwembad tot het vervangen van verouderde meterkasten. Of denk aan installatie en onderhoud van de airconditioning. Je moet bedenken dat alles wat in Nederland twintig jaar meegaat, hier na vijf jaar al versleten is. De temperatuur en luchtvochtigheid zijn veel hoger en de zoute zeelucht tast heel veel aan.”

Horecamanager

Recent is 'het balletje' de andere kant opgerold, vertelt Wouter. “De eigenaar van het resort vroeg me of ik hier alles rond de horeca wilde gaan regelen. Dat leek me wel wat en dus stuur ik nu een heel horecateam aan. Daarnaast ben ik ook nog de onderhoudsmonteur, al kan ik dat binnenkort gelukkig wat loslaten. Bonlight heb ik ook wat afgebouwd; je kunt tenslotte niet in zeven sloten tegelijk lopen. Ik doe nu alleen nog zakelijke projecten, zoals de verlichting van een nieuwe woonwijk hier op Bonaire. Alle materialen zijn hiervoor inmiddels geleverd en wachten nu al een half jaar om geplaatst te worden. Maar we hebben te weinig handjes, dus dan duurt het wat langer. Haha, ja zo gaat dat hier.”

Fred concludeert dat Wouter óók op Bonaire een druk baasje is gebleven. Wouter knikt. “Je blijft toch wel bezig inderdaad. Ken je die sketch van Jochem Myjer over de Bonaire-menéér?

Zo voel ik me een beetje: je bent hier van alles en je rolt van het ene in het andere.” Henk begrijpt er niets van: zit je op

#smartertogether