Orhan kemal eskici ve oğulları epsilon yayınları

"Açmadı n m ı şu meseleyi?"

Küçüğün düşünceleri uçup gitt i .

"Hangi meseleyi?"

"Hangi meseleyi m i?''

"Hangi ıneseleyi ya baba, ne b i leyiın ben hangi ıneseleyi sor­ duğunu? Avucuınu koklaınad ıın ya?"

Bu ters karş ı l ığı veren küçük deği l de büyük, ya da kim olursa olsun, küplere biner, sövülıned i k yan ı n ı bırakmazd ı . Küçüğe ise d i l i varmıyordu, oldu bitt i .

"Başının çaresine bakınayacak ın ı daha?" " B i l m iyorum."

"Ağzını ara demed im m iyd i?"

Küçük oğul hacakları arası ndaki örse geçiri l i iskarpin tekinin yen i pençelen m i ş taban ına e l indeki çekiçle kuvvetl i kuvvetl i vur­ ınakla yeti ndi . ' Ağzın ı ara dememiş ın iyıni ş . N esini arayacağıın?

Koskoca adam. Eli kalem tutar, okuduğunu an lar, icabında şeyta­ na pabucu ters giyd irir. İ ş bu lsa sen i n ağzın ı n kokusuna hevesl i deği l ya! ' İ şi biten ayakkabı tekini örsten ç ıkarıp az i l erdeki boş tahta sand ığa fırlatt ı . Topa! Eskici boş bu lunup ürkıned iyse de, küçük oğl unun soruya kızd ığını anladı, ' Bokuın ! ' d iye geçi rd i . ' Kızınca benim de ku lağım duyar. Kızmak ınarifet deği l , marifet, babaya yük olduğunuzu aniayıp baş ı n ızın çaresine bakmak. Kızıyorsam, hakl ıyım da kızıyorum, üveyiın değ i l ya o ben im. Toz da kondur­ maz ağasına. Ağam şöyle, ağaın böyle . . . Bana ne ağanın şöylel iği böylel iğinden? Bana onun şöyleliği böyleliği deği l, bu yaşımda et­ tireceği rahat lazım . İ şte geldim gidiyorum . . . ' Önündeki ınakineye geçiri l i s iyah i skarpin tekin i n yan dikiş­ Ieri n i d ikip, işi b iten teki, oğlu gibi, boş sandığa fırlattı, öteki teki ald ı .

B i r bu kadar daha yaşayacak değil d i . Oğu l l ar, kız, avrat, gel i n , torunlar . . . Akşam paydoslarında e ş l e dostla üç b e ş bardak şarap 27