HI Magazine - April 2024 - NL

Danila Zizi

Directeur HI Palestina

De strijd voor een universele toegang tot revalidatiezorg

INSPIRATION

Op naar een werkvloer met minder drempels en meer kansen

IMPACT

03 Kort gezegd

Een greep uit de actualiteit

INSIDE

04 Mali ‒ Over land en water voor 40 hulporganisaties

INSPIRATION

08 Op naar een werkvloer met minder drempels en meer kansen

INTERVIEW

12 Danila Zizi

Directeur HI Palestina

INFLUENCE

13 “We zien nu al een toegenomen aandacht voor revalidatiezorg”

1 jaar later: de strijd voor een universele toegang tot revalidatiezorg

INTERACTION

14 Jouw vraag

25 jaar Blauwe Veters

Film in Brussel en Gent

Door de ogen van Antoine

Beste lezer,

Van de vele conflicten die onze wereld op dit moment teisteren, krijg je bijna dagelijks een update op de radio of zie je de verschrikkelijke beelden tijdens het televisiejournaal. De hulpverleners die wereldwijd met een uitzonderlijke toewijding de slachtoffers bijstaan, die zijn echter heel wat minder zichtbaar. Hoog tijd dus om te benadrukken hoe belangrijk de inzet van onze collega’s is en hoe zij mij elke dag opnieuw inspireren om verder te doen met mijn werk.

Verantwoordelijke uitgever: Antoine Sépulchre, Gewijde-Boomstraat 44 bus 1 1050 Brussel

Realisatie: Juliette Laridon, Joris De Boer

Redactie: Juliette Laridon, Joris De Boer, Antoine Sépulchre, Aurore Van Vooren, Nicolas Dewaelheyns, Duarte De Munter

Vormgeving: Beltza

Productie: Actigroup

Gedrukt op FSC papier

Info donateurs:

Tel : 02 233 01 82, van dinsdag tot vrijdag, tussen 9 en 13 uur.

E-mail : donateurs@belgium.hi.org BE80 0000 0000 7777 www.handicapinternational.be

In de Democratische Republiek Congo, Haïti, Oekraïne, Gaza en op vele andere plekken waar wapens hele regio’s uit hun vredig bestaan rukken, zijn het hoofdzakelijk lokale collega’s die de moed en kracht vinden om slachtoffers bij te staan. Ze blijven onvermoeibaar hulp bieden, terwijl ze soms zelf getroffen zijn door het conflict. Mijn gedachten gaan uit naar één van deze collega’s, de Palestijnse Nahla, die samen met haar vier kinderen het leven liet tijdens een bombardement op hun huis in Gaza. Nahla was hulpverlener, maar werd zelf een slachtoffer van een vreselijke oorlog.

Gelukkig zijn er ook heel wat landen in de wereld met een stabielere situatie. Ook daar zetten onze teams zich dagelijks in, nauw samenwerkend met lokale partnerorganisaties, om gezondheidszorg toegankelijker te maken, inclusief onderwijs te bevorderen of grote stukken land te ontmijnen en terug te geven aan de bevolking.

Maar ook in België ben ik onder de indruk van de motivatie, expertise en open geest waarmee mijn directe collega’s hun werk uitvoeren. Elke dag opnieuw ontstaan nieuwe ideeën en initiatieven om onze impact nog te vergroten. Een klimaat van vertrouwen, menselijkheid en respect in ons kantoor in Brussel is dan ook de sleutel om tot kwaliteitsvol en duurzaam werk te komen.

Aan al deze collega’s, van dichtbij tot zeer ver weg, wil ik mijn grootste dankbaarheid uitspreken. Hun werk is essentieel in de uitdagende wereld waarin we leven.

Enorm bedankt.

Antoine Sépulchre

Directeur van Handicap International België

Onder de Hoge Bescherming van hare Majesteit de Koningin

KORT GEZEGD

Een greep uit de actualiteit

Ondersteuning op maat via mobiele leerkrachten

“In Togo, Burkina Faso, Nepal en Mali werken we momenteel met mobiele leerkrachten, die op verschillende scholen ondersteuning op maat geven. We zijn begonnen met de ondersteuning van enkele kinderen toen ze nog in het eerste jaar van de basisschool zaten. Ondertussen gaan deze kinderen naar de middelbare school. Dit laat zien dat ze vooruitgang hebben geboekt.”

Sandra Boisseau Expert inclusief onderwijs bij Handicap International.

Ontspanningsactiviteiten in Gaza

Door de escalatie van de oorlog tussen Gaza en Israël raakten 1,4 miljoen mensen ontheemd. Deze mensen moesten noodgedwongen vluchten naar Rafah, in het zuiden van de Gazastrook. Ze leven er in erbarmelijke omstandigheden, zonder voedsel, drinkwater, sanitaire voorzieningen, medicijnen en degelijk onderdak.

Het 26-koppig team in Gaza wordt ondersteund door zo’n 300 vrijwilligers, waarvan er heel wat zelf ontheemd zijn. Zij bieden onder meer psychologische ondersteuning aan de slachtoffers. In 79 verschillende opvangplaatsen worden ontspanningsactiviteiten georganiseerd om de angstgevoelens van kinderen te beperken.

Handicap International heeft ook personeel in Egypte en Libanon, van waaruit ze de gevolgen van de crisis probeert op te vangen.

Toenemend geweld in Noord-Kivu (DR Congo)

2,6 miljoen personen hebben dringend humanitaire hulp nodig

500 ton

hulpgoederen werden door Handicap International vervoerd

WAT?

Transport van hulpgoederen

WAAROM?

Heel wat Malinezen hebben dringend humanitaire hulp nodig

WAAR?

Over het volledige land en via de Niger-rivier

MALI

Over

land en water voor 40

hulporganisaties

Context

Mali is het op één na grootste land in West-Afrika en kreeg de afgelopen jaren te lijden onder droogte, politieke crises en gewapende conflicten. De humanitaire behoeften zijn enorm: in 2023 hadden naar schatting 8,8 miljoen mensen hulp nodig, maar door de onstabiele situatie in het land wordt het werk van humanitaire hulporganisaties steeds moeilijker.

Om deze situatie te verbeteren biedt Handicap International een gratis transportdienst aan. Naast hun eigen rolstoelen, krukken en andere hulpmiddelen zorgt de ngo ervoor dat de goederen van meer dan 40 andere hulporganisaties veilig op hun bestemming aankomen. Dat doet het over land, maar net zo goed via de Niger-rivier, waarbij goederen vanuit de hoofdstad Bamako over een afstand van 1 000 km naar Timboektoe worden vervoerd.

Seydou Diallo werkt als zelfstandige assistent-chauffeur voor Handicap International: hij begeleidt de leveringen en zorgt ervoor dat alle goederen veilig aankomen. "Handicap International informeert ons over de vertrektijden en houdt ons op de hoogte van de wegcondities. Tijdens het transport fungeer ik als hun ogen en oren, een verantwoordelijkheid die ik geleidelijk aan op me heb genomen."

Als 's werelds grootste donor van humanitaire hulp, zet de Europese Unie (EU) mee zijn schouders onder het transportproject van Handicap International in Mali. Jaarlijks financiert de EU hulp aan miljoenen slachtoffers van conflicten en rampen.

HELP MEE

Jouw steun voor ons project?

Doe een gift op BE80 0000 0000 7777

Belangrijk: dit jaar geeft elke gift van €40 of meer recht op een fiscale aftrek van 45%. Een gift van €40 kost u zo slechts €22.

In cijfers

1 200 ton aan hulpgoederen werd vorig jaar in Mali vervoerd

22 % van de transportoperaties vond plaats via rivieren

400 (assistent-)chauffeurs en vrachtbegeleiders werden in 2023 opgeleid

1.

Gedeelde middelen

Om de efficiëntie van de hulpverlening in Mali te verbeteren, deelt Handicap International haar middelen om transport voor de hele humanitaire sector mogelijk te maken. Hierdoor kunnen andere organisaties zich volledig richten op hulpverlening en het verdelen van goederen. Dit bespaart tijd en geld en komt vooral de mensen in nood ten goede.

2. Lokale verankering

Handicap International versterkt haar lokale betrokkenheid door samen te werken met plaatselijke transportbedrijven en chauffeurs, in plaats van eigen voertuigen te gebruiken. Deze aanpak stimuleert de economie, creëert werkgelegenheid, en helpt om de negatieve effecten van humanitaire hulp op de lokale economie te verminderen.

3. Inclusie

Bij haar hulpverlening in Mali zet Handicap International in op de inclusie van personen met een handicap in de samenleving. Het focust ook op geïsoleerde bevolkingsgroepen, het milieu en de ontwikkeling van de lokale economie, want dat is dé manier om een echte impact te creëren.

Izidro straalt wanneer hij toekomt op school. Ondanks de uitdagingen die zijn handicap met zich meebrengen, studeert de Mozambikaanse jongen zonder problemen in het São Damaso instituut in Matola.

Izidro is maar één van de vele voorbeelden die het succes van het HELASIAproject aantoont. Tussen 2020 en 2023 heeft dit project rond inclusief onderwijs het leven van 1.833 kinderen veranderd en 1.664 leerkrachten gevormd, in vijf verschillende Afrikaanse landen. Met dit soort projecten effent Handicap International het pad voor heel wat kinderen met een handicap in het reguliere onderwijs.

OP NAAR EEN WERKVLOER MET MINDER DREMPELS EN MEER KANSEN

Ó

Colette brak haar onderarm toen ze 11 jaar was. Door een gebrek aan juiste zorg moest haar onderarm geamputeerd worden. Ze geeft nu Engelse les in Mahy, Madagaskar.

Wereldwijd zijn er 386 miljoen mensen met een handicap meerderjarig en dus oud genoeg om te werken. Toch is 80% van hen niet aan de slag. De obstakels voor werkgelegenheid zijn talrijk: beperkte toegang tot onderwijs, discriminatie op de arbeidsmarkt, een laag zelfbeeld en ontoereikende werkomgevingen. Handicap International strijdt tegen deze realiteit door inclusieve initiatieven te ontwikkelen die de professionele integratie van mensen met een handicap bevorderen.

© RAKOTONDRAPARANY D. NJARA / HI

Handicap International steunt ondernemerschap.

Dankzij dit initiatief kon Min, een Cambodjaanse vrouw haar eigen winkel openen.

Dankzij een ondersteuning op maat kon de Marokkaanse Hajar aan de slag als telefonisch onthaalmedewerker.

“Dankzij het dagelijkse contact op de werkvloer wordt ‘een collega met een handicap’ al snel simpelweg ‘een collega’.”

Hassan Safssafi

Projectmanager Werkgelegenheid bij Handicap International Marokko

“Rachid is een uitzonderlijke persoon. Hij is een soort ambassadeur geworden voor personen met een handicap in Marokko. Zijn verhaal inspireert ons enorm.” Aan het woord is Hassan Safssafi, Projectmanager Werkgelegenheid bij Handicap International Marokko. Hassan zet zich dagelijks met volle overtuiging in voor een inclusievere arbeidsmarkt. Eén van zijn taken is het voorbereiden van kandidaten met een handicap op hun sollicitatiegesprek. Onlangs hielp hij Rachid, een 29-jarige man met het syndroom van Down, aan een job.

Dankzij Hassans steun kreeg Rachid de kans om stage te lopen bij Label'Vie, het bedrijf dat de Carrefour-supermarkten in Marokko beheert. “Vanaf het eerste moment dat we elkaar ontmoetten, verbaasde Rachid me met zijn ruimdenkendheid, nieuwsgierigheid en inzet. Hij was echt uitzonderlijk,” herinnert Hassan zich. Label'Vie deelde deze mening. Na zijn stage kreeg Rachid een vast contract aangeboden. Een belangrijke stap voor hem, maar niet de enige: hij werd de eerste persoon met het syndroom van Down in Marokko die een vaste baan kreeg.

Steunpakket op maat

Ook de 31-jarige Hajar, uit de regio rond Fez, kon rekenen op de ondersteuning van Handicap International om economisch zelfstandig te worden. De jonge vrouw werd geboren met retinitis pigmentosa, een erfelijke oogziekte die het netvlies ernstig aantast. Door haar rechteroog kan ze ondertussen niets meer zien. Handicap International bracht Hajar in contact met WebHelp, een bedrijf gespecialiseerd in klantbeleving, waar ze aan de slag kon als telefonisch onthaalmedewerker. Voor de job moest Hajar echter verhuizen naar de hoofdstad Rabat. Niet evident in haar fysieke en financiële situatie.

Maar ook bij de zoektocht naar een appartement kon ze op de hulp rekenen van het lokale team van Handicap International. Zelfs de financiering van haar huur tijdens de onbetaalde training voor haar nieuwe job en haar transportkosten naar de locatie van deze opleiding nam Handicap International voor haar rekening. En dat heeft opgebracht: Hajar is ondertussen volledig financieel onafhankelijk.

Drieledige aanpak

Bij succesverhalen als die van Rachid en Hajar is het vooral de drieledige aanpak van Handicap International die zijn vruchten afwerpt. Allereerst ontvangen mensen met een handicap uitgebreide individuele ondersteuning, waaronder revalidatiezorg en de verstrekking van aangepaste apparatuur om hun autonomie te bevorderen. Vervolgens nemen ze deel aan trainingen om hun persoonlijke vaardigheden verder te ontwikkelen.

Een tweede cruciaal aspect is het begeleiden van werkgevers naar een grotere inclusie op de werkvloer, wat bewustwording en aanpassingen vereist om de werkplek voor iedereen toegankelijk te maken.

“Maar we willen ook op politiek niveau drempels wegwerken”, zegt Alexandre Goutchkoff, Expert Economische Inclusie bij Handicap International. “Via de steun aan middenveldorganisaties, zoals lokale verenigingen voor personen met een handicap, versterken de stem van personen met een handicap zodat arbeidsregelgeving op nationaal niveau inclusiever wordt.”

386 miljoen

mensen met een handicap meerderjarig en dus oud genoeg om te werken

80%

van hen niet aan de slag

Amilcar, een persoon met het syndroom van Down, volgde een bakkerij- en banketbakkersopleiding in La Paz, Bolivia, als onderdeel van een werkgelegenheidsproject van Handicap International (2014-2021).

© J. TUSSEAU / HI

Moujtahida uit Niger heeft een motorische beperking. Dankzij de steun van Handicap International volgt ze een beroepsopleiding die haar beter voorbereidt voor de arbeidsmarkt.

Veel meer dan enkel een inkomen

Zoveel mogelijk personen met een handicap aan een job helpen, dat is het uiteindelijke doel. Maar het draait niet enkel en alleen om een eigen inkomen. Werken betekent ook deel uitmaken van een groep, zelfvertrouwen dat omhooggaat, en je beter in je vel voelen. “Het zijn dan ook deze zaken die we gedurende hun traject actief opvolgen bij de personen die we begeleiden”, zegt Alexandre.

Maar zelfs zonder job gaat de situatie van de personen die Handicap International begeleidt erop vooruit. “Bij een project in het Midden-Oosten waar we uiteindelijk amper mensen aan een job konden helpen, en dat dus niet het resultaat opleverde dat we voor ogen hadden, zagen we toch een significante stijging in het mentaal welzijn van deze personen. Het begeleidingstraject dat ze in groep hadden afgelegd en de opleidingen die ze volgden samen met personen zonder handicap zorgden voor meer sociale contacten, een boost in hun zelfvertrouwen en uiteindelijk een actievere deelname in de samenleving. Zonder dat project zouden ze nog steeds gewoon thuis hebben gezeten.”

Perceptie veranderen

En zelfs daar stoppen de positieve effecten niet. De 42jarige Colette Velosoa geeft Engelse les in een school in Madagaskar. Ze merkte dat mensen in haar omgeving haar niet bekwaam achtten, omwille van haar geamputeerde rechteronderarm. “Na mijn amputatie voelde ik een verandering in de manier waarop mensen me behandelden”, zegt Colette. “Maar als leerkracht ben ik altijd bereid om vragen van de leerlingen over mijn handicap te beantwoorden.” Zo kan Colette via haar job tonen wat ze waard is, doorbreekt ze taboes en laat ze haar leerlingen opgroeien met het bewustzijn dat een persoon niet wordt bepaald door zijn of haar handicap.

Volgens Alexandre groeit datzelfde bewustzijn ook automatisch tussen collega’s: “Personen met een handicap worden in de samenleving nog al te vaak gepercipieerd als afhankelijk, moeilijk om mee te communiceren, op vele plaatsen zelfs letterlijk onzichtbaar. Dankzij het dagelijkse contact op de werkvloer wordt een ‘collega met een handicap’ al snel simpelweg een ‘collega’, en een persoon met evenveel of zelfs meer capaciteiten als elkeen ander persoon. En dat is misschien wel het allersterkste resultaat van onze projecten.”

© J. LABEUR / HI

DANILA ZIZI

Danila Zizi staat aan het hoofd van Handicap International Palestina.

Vanuit haar kantoor in Jeruzalem loodst ze haar team in Gaza door een ongeziene crisis.

Humanitaire hulp bieden te midden van een oorlog, hoe doe je dat?

Handicap International heeft al vele jaren een voorbereidingsprogramma, dat nog steeds aan de gang was bij het begin van de oorlog. Het bereidde 300 vrijwilligers voor om ingezet te worden in het geval van een uitbraak van geweld. Al deze vrijwilligers wer den strategisch uitgekozen op basis van hun nabijheid tot schuilplaatsen. Dit werd zo gedaan om verplaatsingen en de bijhorende veiligheidsrisico’s, te beperken.

“Ik zie bij niemand nog de persoon terug die ze oorspronkelijk waren.”

Waar halen onze hulpverleners hun kracht vandaan?

In de eerste fase van de oorlog is alles natuurlijk veranderd. Onze oorspronkelijke stocks van hulpgoederen raakten uitgeput. De vrijwilligers, net als ons eigen personeel, hebben zich moeten verplaatsen van het noorden naar het zuiden. Nadien opereerden we voornamelijk vanuit Rafah, waar we een nieuw kantoor hadden gehuurd. Het team heeft zich er gehergroepeerd om het werk verder te zetten. Er was een minimum aan brandstof, elektriciteit en internet. Dus er was beperkte communicatie mogelijk om alles te coördineren.

Aan de ene kant hulp bieden, maar tegelijkertijd zelf slachtoffer van de oorlog zijn.

Ik denk dat deze vraag aan hen gesteld zou moeten worden, maar ik voel dat ze willen helpen. Ze weten dat ze hulpverleners zijn en dat ze de kennis en capaciteiten hebben om anderen te helpen. Sommige van deze collega’s zijn al meer dan tien jaar bij ons. Ze zijn opgeleid voor heel wat soorten interventies. De meerderheid van hen heeft zelf gevraagd om te werken.

Wat is de impact op het team?

Het is niet gemakkelijk geweest op emotioneel vlak. Ik ken sommige van onze collega’s al sinds 2017. Dus voor mij is het zeer stressvol en emotioneel om hen te zien veranderen. Zelfs in hoe ze er fysiek uitzien, in hun ogen. Ik zie bij niemand nog de persoon terug die ze oorspronkelijk waren. Hun hoop, hun aspiraties, hun dromen. Alles is afgestompt.

Hoe zie jij de toekomst in Gaza?

50% van de Gazastrook is verwoest of zwaar beschadigd. En dan hebben we het over civiele infrastructuur. Het zal jaren en jaren duren om zelfs maar de basisdiensten op te bouwen in de Gazastrook. We hebben er nu nog geen idee van, maar er zal een evaluatie van het verontreinigingsniveau door explosieven in de Gazastrook moeten komen. Dat is slechts de eerste fase. Daarna moet verder worden gegaan met het in kaart brengen van explosieven, mogelijke ontmijningsactiviteiten opstarten en ten slotte de heropbouw. Mensen zullen dus ontheemd blijven gedurende maanden en jaren, zonder toegang tot basisdiensten en zonder toegang tot civiele infrastructuur.

© HI

"WE ZIEN NU AL EEN TOEGENOMEN AANDACHT VOOR REVALIDATIEZORG”

1 JAAR LATER: DE STRIJD VOOR EEN UNIVERSELE

TOEGANG TOT REVALIDATIEZORG

Op 27 mei is het exact 1 jaar geleden dat de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) een historische resolutie goedkeurde die revalidatiezorg kwaliteitsvol, toegankelijk en betaalbaar moet maken. In het Zwitserse Genève stemden 194 landen in om revalidatiezorg te versterken in hun gezondheidsbeleid. Een belangrijk moment voor Handicap International, dat na jarenlang voorbereidend beleidswerk eindelijk politiek resultaat zag tot stand komen.

Wereldwijd leven 2,4 miljard personen met een gezondheidsprobleem dat (deels) kan verholpen worden met de nodige revalidatiezorg. Een cijfer dat enkel omhooggaat. In heel wat lage- en middeninkomenslanden heeft de helft van deze personen echter geen toegang tot noodzakelijke zorg.

Dat betekent dat miljoenen mensen een permanente handicap ontwikkelen die perfect vermeden zou kunnen worden. Hierdoor wordt zowel een job als een sociaal leven een pak moeilijker. Voor personen die al een handicap hebben, kan hun fysieke situatie nog achteruitgaan. In een wereld die gekenmerkt wordt door aanhoudende conflicten, natuurrampen en een vergrijzende bevolking, vormt het gebrek aan een universele toegang tot revalidatiezorg dus een ernstig probleem voor de volksgezondheid.

De door de WHO aangenomen resolutie op het hoogste niveau van internationale samenwerking bevat negen actiepunten die door overheden uitgevoerd moeten worden in hun nationale beleid. Zo moeten bijvoorbeeld het aantal revalidatieprofessionals, zoals kinesitherapeuten, ergotherapeuten en logopedisten, verhoogd worden en opleidingsprogramma’s versterkt worden. Daarnaast moet de financiering van revalidatiediensten verhogen, de toegang tot technische hulpmiddelen vergemakkelijken en revalidatiezorg worden gedekt door de ziekteverzekering.

Eerste rapport

Eén jaar na de aanname van de resolutie zijn de eerste veranderingen al merkbaar. “De WHO verhoogt het aantal personeelsleden dat zich in de hoofdzetel en in haar nationale en regionale kantoren bezighoudt met revalidatiezorg”, zegt Valentina Pomatto van de beleidsdienst van Handicap International. “Ze ontwikkelt momenteel een reeks indicatoren om de vooruitgang van landen op het vlak van revalidatiezorg op te volgen en te evalueren. De WHO start ook met de voorbereidingen voor een eerste

mondiaal rapport, dat nieuwe gegevens zal bevatten over de wereldwijde status van revalidatiezorg.”

“We zien nu al een toegenomen aandacht voor revalidatiezorg. Zo staat Oeganda op het punt om zijn nationale revalidatieplan te lanceren. De Wereldrevalidatie-alliantie, die in 2023 werd opgericht en ondergebracht is bij de WHO, telt ondertussen al meer dan 80 leden. En in acht landen pleit Handicap International voor de uitvoering van de resolutie.”

25 JAAR BLAUWE VETERS

ONS ICONISCHE SYMBOOL

Om zijn 25-jarig bestaan te vieren, onderging de Blauwe Veter een opvallende transformatie. Ons iconische symbool is nu volledig afgestemd op de grafische identiteit van het Handicap International-logo.

Van pagina's en posters tot onze website, je vindt hem vanaf nu terug op al onze communicatiedragers. De vernieuwing gaat veel verder dan een eenvoudige update: de originele veter is opnieuw vormgegeven tot een slankere, stijlvollere versie.

Wat vind jij ervan?

Vijfentwintig jaar geleden droegen heel wat bekende vlamingen zoals Dirk Frimout, Ulla Werbrouck en Sam Bettens blauwe veters in hun schoenen. Waarom ze dat deden? Wel, via hun actie riepen ze op om de slachtoffers van landmijnen te steunen, zodat ook zij een waardig leven konden leiden. Zelfs Koningin Mathilde deed mee aan de actie en droeg blauwe veters op de nationale feestdag.

Sindsdien werd de Blauwe Veter hét symbool voor universele toegang tot kwaliteitsvolle revalidatiezorg, een recht dat in heel wat landen nog steeds niet altijd gewaarborgd wordt. De 25e verjaardag van de Blauwe Veter is hét moment voor Handicap International om opnieuw te tonen dat revalidatiezorg voor iedereen toegankelijk moet zijn.

Draag net als vele anderen Blauwe Veters in je schoenen, en toon zo ook je steun voor kwaliteitsvolle en toegankelijke revalidatiezorg.

JOUW VRAAG ?

Moet ik mijn rijksregisternummer doorgeven om recht te hebben om de fiscale aftrek van mijn giften?

FILM IN BRUSSEL EN GENT

Vanaf 1/1/2025 is elke organisatie verplicht om het rijksregisternummer te vermelden op elk fiscaal attest dat wordt uitgegeven.

• Deze verplichting geldt voor alle giften vanaf 1/1/2024.

• De verplichting komt van de Federale Overheidsdienst Financiën op basis van artikel 323/3 § 3 van het Wetboek van de inkomstenbelasting 1992.

Onze dienst fondsenwerving zal via e-mail, telefoon of post je rijksregisternummer opvragen en dit opnemen in onze database. Deze vertrouwelijke gegevens worden uitsluitend gebruikt voor de afgifte van fiscale attesten. Via het rijksregisternummer kan de belastingdienst elke schenker beter identificeren, kunnen giften opgenomen worden in het voorstel van vereenvoudigde aangifte en kan je automatisch van je belastingaftrek genieten.

Officiële posters van de documentaires ‘For Sama’ en ‘Why We Fight?’

Dit voorjaar organiseerde Handicap International twee evenementen met éénzelfde boodschap: stop het bombarderen van burgers. Op 18 maart werd in Brussel de pakkende documentaire ‘For Sama’ geprojecteerd, waar de horror van het Syrische conflict tot in de filmzaal voelbaar was. Na de vertoning volgde een emotioneel nagesprek met één van de personages uit de docu: dokter en mensenrechtenactivist Hamza al-Kateab.

Op 4 april, op de Internationale Dag tegen Landmijnen, was Gent aan de beurt. Met de documentaire ‘Why We Fight?’ en een nagesprek met regisseur Mirjam Devriendt werd de verwoestende impact van oorlog en geweld beangstigend duidelijk. Een gelegenheid om te begrijpen hoe we samen aan een vredevolle wereld kunnen werken.

Van links naar rechts: Antoine Sépulchre, directeur van Handicap International België; Hamza al-Kateab, Syrische arts; Alma Taslidzan en Mehdi Firouzi, medewerkers bij Handicap International.

Iedereen heeft recht op kwaliteitsvolle revalidatiezorg. Het is van vitaal belang om blijvende handicaps te voorkomen bij patiënten die gewond zijn geraakt bij natuurrampen of explosies van landmijnen, en om mensen met een handicap te helpen om autonomer te worden.

Toon je steun door een Blauwe Veter te dragen! Bestel nu je paar op de website van Handicap International: www.handicapinternational.be