Handelsbeurs magazine voorjaar 2017

Handelsbeurs magazine N° 12 / JAN–JUN / 2017

Handelsbeurs Concertzaal, Kouter 29, 9000 Gent / 09 265 91 65 | www.handelsbeurs.be. / v.u.: S. D’haeze, Kouter 29, 9000 Gent / foto: Lander Gyselinck © Koen Keppens

WEBSITE IN HET NIEUW Zoek op sfeer!

HA’FEST #4

Van de concertzaal tot in de toiletten

ULALI PROJECT A capella revolte Armeense jazz van

TIGRAN HAMASYAN

Forever Gent

© Koen Keppens

Column Ben Van Alboom

Ben Van Alboom is sinds eind vorig jaar chef cultuur bij De Morgen, en sinds zijn vroege adolescentie verslingerd aan muziek, film, fotografie, theater, kleurrijke brillen en – in een wat later stadium – Miley Cyrus.

Mocht je er nog aan twijfelen of het voorbije jaar er eentje was om snel te vergeten: in 2016 werd Gent in de media herhaaldelijk een ‘pretpark’ genoemd, terwijl politici de stad verkochten als een ‘openlucht winkelcentrum’.

Nu heb ik helemaal niets tegen Walibi: als overtuigd fietser is die achtbaan altijd een beetje thuiskomen, met minder kans op aanrijdingen. En het is waar: van tijd tot tijd heeft iedereen een nieuwe onderbroek nodig. Of die per se twee euro moet kosten en aan eenzelfde dagloon moet worden geproduceerd, is een andere zaak.

Maar laten we dat debat in een progressieve stad als Gent nu nog niet voeren: eerst Burger King, Topshop, Kentucky Fried Chicken, Uniqlo, Hooter’s en Forever 21 zien binnen te halen! We willen per slot van rekening niet afsteken tegen, euh, elk ander winkelcentrum op aarde.

En toch wens ik Gent in 2017 zelf iets helemaal anders toe – iets minder, en ook iets meer. Toen Lonely Planet de stad in 2010 bij de tien hotste bestemmingen op aarde plaatste, lag hier nog geen Primark, en de Gentse Feesten eindigden op een maandag. Hoe al die toeristen dat overleefden, weet ik ook niet – jenever allicht – maar in de woorden van Miley Cyrus: ‘If you believe in yourself anything is possible.’

Gent heeft al die toeters en bellen niet nodig om de max te zijn. Minder toeristen, minder ketens, minder provincialisme, en we slaan er ons ook door. Met plezier zelfs, en gemak.

Wat kunnen we altijd méér gebruiken?

Lef, visie en duurzame ondernemers.

En bruisende cultuurtempels als de Handelsbeurs, die onderstrepen dat Gent geen lege marketingdoos is met een opzichtige strik rond, maar een stad van mensen, van muziek en van leven. Goed leven.

Wie is Lander Gyselinck?

Een drummer, componist en muziekduivel-doet-al die niet voor één gat te vangen is. In het voorjaar stelt hij samen met zijn bandleden maar liefst twee nieuwe albums voor: op 24 februari met LABtrio en 28 april met STUFF.

Lander gaat in de Handelsbeurs naar: Z A 11.0 3.1 7

Nordmann

De mannen van Nordmann zijn collega’s uit het post-Bart Maristijdperk. Bart Maris trok in het Gentse op zijn trompet de free jazz jams op gang. Hij stuwde veel mensen in een interessante richting.

D I 25.0 4 .1 7

Nathan Wouters / Bart Maris, Sylvie De Pauw & Kristien Hemmerechts

Diezelfde Bart Maris, die altijd wel iets maakt dat het beluisteren waard is. Het solo-contrabasproject van Nathan Wouters zag ik ook al, zeker de moeite.

colofon Handelsbeurs Magazine is een uitgave van Noordstarfonds vzw.

Contact: info@handelsbeurs.be

Schreven mee aan dit nummer

Mattias De Craene, Tom De Moor, Katrijn Geeraert, Charlotte Huyghe, Fulco Ottervanger, Guy Peters, Dirk Steenhaut, Ben Van Alboom, Karel Van Keymeulen, Claire Van Trimpont, Wim Wabbes

Concept

Claire Van Trimpont

Eindredactie

Charlotte Huyghe & Claire Van Trimpont

Vormgeving

Pascal Van Hoorebeke

Druk

Stevens Print

Z A 2 4 - ZO 25.0 6.1 7 V.U.: Stefaan D’haeze, Kouter 29, 9000 Gent Disclaimer: Dit magazine werd afgesloten voor druk op 01.01.17. De uitgever is niet aansprakelijk voor foute, onvolledige of gedateerde informatie.

Privacy: Ontvang je dit magazine via de post, dan bewaren we je gegevens in onze database om onze service te optimaliseren en je op de hoogte te brengen van eventuele wijzigingen in het programma. Het beheer van deze gege­ vens gebeurt conform de wet van 8.12.1992 inzake de bescherming van de persoonlijke levenssfeer en de wet van 11.12.1998 inzake de verwerking van persoonsgegevens. Voor inzage, verwijdering of verbetering van je persoonlijke gegevens, kan je ons contac­ teren op privacy@handelsbeurs.be.

De Kortste Nacht

Een nacht lang repetitieve muziek; waarnaar je ligt te luisteren vanuit je slaapzak in de concertzaal. Vorige editie vond ik dit fantastisch. Benieuwd welke band de Handelsbeurs dit jaar in petto heeft.

De muziektips van Fulco Ottervanger

De kersverse stadscomponist van Gent, Fulco Ottervanger, ken je van zijn capriolen als pianist en zanger bij avontuurlijke bands als De Beren Gieren, BeraadGeslagen en Stadt. Op 20 februari gaat hij tijdens Foyer Soirée voor het eerst solo. Het uitgelezen moment om te polsen naar zijn luistertips.

5

De Baltische ziel van Jan Brokken

In dit nummer onder andere

1. Avenging

Angel (2010) Craig Taborn Instante improvisatie kan serieus mis lopen, maar niet bij een jazzpianist als Craig Taborn. Je hoort hem zoeken en proberen, terwijl hij perfect weet waar hij naartoe wil. Rond parameters als herhaling of beperkingen in tessituur bouwt hij hele nummers op. Interessant!

2. Sound

& Color (2015)

Alabama Shakes Wat een dijk van een stem.

Brittany Howard zingt over alles wat haar tegensteekt, maar met zoveel soul en groove dat je niet meer stil kan zitten. Een plaat met enorm veel subtiliteiten, ondersteund door moddervette baslijnen, gitaren en drums.

3. You

Want It Darker (2016)

Leonard Cohen De meeste van Cohens platen van de laatste jaren vond ik niet goed klinken.

Maar deze laatste ontroerde me. Je hoort haast zijn naderende dood. Hij lijkt te praten met God, afscheid te nemen.

4. 1st (1967)

Bee Gees Hun eerste internationale plaat. Melodieën die je zorge­­loos kan meezingen, daar hou ik wel van. Een beetje zoetsappige sixties, maar evengoed met stevige stukken op drums. Lekker.

5. Symfonie

6

8

Maatschappij op de schop met Kaat De Windt

Ha’fest: van STUFF. tot Liesa Van der Aa

12

15

A capella revolte met Ulali

Tigran Hamasyan in spreidstand

nr. 1

Sjostakovitsj Ik hoorde deze symfonie onlangs voor het eerst live en was onder de indruk.

Sjostakovitsj was nog maar 19 jaar toen hij dit werk schreef, maar het is werkelijk geniaal. Hij combineert emotionele melodieën met Russische grimmigheid: weg van clichés maar met net genoeg aanknopingspunten.

The Record Collector De een improviseert, de ander legt zijn ziel in de partituur. Alle muzikanten zijn bezeten door muziek, maar waar luisteren ze zelf naar? The Record Collector zoekt het voor je uit.

Ontdek de reeks albums via #therecordcollector

4

‘Het werk van Arvo Pärt kan je honderden keren spelen en toch ontdek je nieuwe ele­ menten. Pärt verveelt niet.’

Maria Faust Arvo Pärt © Kaupko Kikkas

De Nederlandse schrij­ ver Jan Brokken liet met zijn boek Baltische Zielen weinigen onberoerd.

Doorheen zijn verhalen over dertig Baltische kunstenaars hoor je als vanzelf muziek. Daarom brengt hij zijn tekst nu op podium met een ervaren duo van viool en piano.

Tussen bekend en onbe­ kend Baltisch repertoire door vertelt hij en leest hij voor.

‘Is het de combinatie van een cultuur­ geschiedenis en een politieke geschiedenis? Ik kan er de vinger niet opleggen waar het precies vandaan komt’, vertelt Jan Brokken over het aanhoudende succes van zijn boek. Het zit aan zijn twintigste druk en gaat naar de 100.000 verkochte exemplaren.

‘Mensen kenden Arvo Pärt, maar wisten ze dat hij uit Estland kwam? Of dat Hannah Arendt uit Königsberg – vandaag het Russische Kaliningrad – kwam? En dat dat zo van invloed is geweest op haar denken?

Dat Gidon Kremer en Mark Rothko daar vandaan komen, en ook de beeldhouwer Jakob Lipchitz?’

Je noemt Letland, Estland en Litouwen de meest schimmige hoek van Europa.

Waarom stort een schrijver zich met zoveel passie op zo’n onderwerp?

‘De verhalen die ik daar hoorde grepen me aan. Elke familie is wel geteisterd geweest door de geschiedenis, of verloor een familie­ lid. Ofwel in de Duitse concentratiekampen, of onder de goelag, of eerder in de tijd van de tsaar. Ik realiseerde me dat ik daar bijzonder weinig over wist. Waar ik ongelooflijk van opkeek was het groot aantal kunstzinnige genieën dat uit die streek komt.’

Je schetst een onthutsend beeld van een twintigste eeuw met al die doctrinaire ruzies, illusies, desillusies en vooral die geweldige moordlust.

‘Al wat in de twintigste eeuw in Europa is gebeurd, vind je in een verhevigde vorm in die Baltische landen terug. Wat dat betreft is het een donkere spiegel die die regio ons voorhoudt. Tegelijkertijd is het ook een hoopgevende spiegel.’

Omdat die landen uiteindelijk onafhankelijk zijn geworden?

‘Ja, ondanks al dat geweld, de bezettingen en de geschiedenis die steeds weer over die landen heen rolde, het ene regime nog verschrikkelijker dan het andere. Ze behouden hun eigen cultuur, hun eigen taal en hun

Baltische zielen

/ Karel Van Keymeulen

Een schimmige uithoek vol kunstzinnige genieën eigen identiteit. Dat mag echt een godswonder heten. Het is het belangrijkste bewijs dat je heel veel kunt hebben als mensen, als je maar niet je taal, je muziek, je culturele tradities opgeeft.’

Je prijst de trots van de inwoners van de Baltische Staten?

‘We zijn een beetje bang geworden in Europa om onszelf op de borst te kloppen omwille van onze cultuur. Dat komt natuurlijk door de populistische partijen die overal in Europa steeds meer garen spinnen bij de angst die heerst. Trots zijn wil niet zeggen dat die cultuur verheven is boven een andere cultuur. Je moet blijven geloven in je eigen cultuur, zonder dat dat ten koste hoeft te gaan van wie dan ook.’

Jouw boek is doordrongen van muziek?

‘Zonder muziek hadden de Baltische talen het niet gered. Zingen was zo belangrijk omdat dat in de eigen taal kon. Het heeft geculmineerd in de zingende revolutie van 1989. Ik vraag me in het boek af of muziek de wereld kan veranderen. In dit geval is dat wel zo.’

De beroemdste naam is Arvo Pärt. In België is zijn Spiegel im Spiegel onlangs tot plaats twee in de top honderd van Klara opgerukt.

‘In Nederland stond Spiegel im Spiegel op drie. Die muziek maakt iets los. Pärt is begonnen als een opstandig componist, tegen de Sovjetbezetting en haar richt­ lijnen. Op een moment heeft hij ingezien dat dat gevecht niet te winnen was. Toen heeft hij zich afgewend van de hedendaagse muziek.’

En is teruggekeerd naar oude muziek?

‘Ja, de Vlaamse polyfonisten en de vroegere renaissancemuziek. Om van daaruit te kiezen voor een grote vorm van verstilling, een vorm van zuiverheid, het fluisteren ten opzichte van het geschreeuw van de machthebbers. Dat is een respectabele gedachtegang en een indrukwekkende levensloop.’

Hoe sta jij tegenover zijn muziek?

‘Ze mag dan eenvoudig klinken, toch zit ze verbijsterend goed in elkaar. Zoals bij Bach. Dat werk kan je honderden keren spelen en toch ontdek je nieuwe elementen. Pärt verveelt niet. Vele andere minimalistische componisten op den duur wel.’

Uit elk van jouw boeken lijkt een ander boek voort te komen. Van ‘Baltische Zielen’ naar ‘De Kozakkentuin’, om bij je jongste boek ‘De gloed van Sint-Petersburg’ te belanden. De geestdrift waarmee je daarover schrijft is besmettelijk.

‘Ik was twee keer in Sint-Petersburg: in 1975 en in 2015. Iedere stap in die stad herinnert me aan een roman of een gedicht, aan een componist, aan theater en ballet. Ik liep mijn hotel uit en in dezelfde straat van amper 200m lang woonden vroe­ger Dostojevski, Toergenjev, Gogol en Tsjaikovski. Wat dat betreft is het een van de meest fascinerende steden ter wereld.’

Is cultuur vandaag nog een belangrijke tegenkracht?

‘Tegenover onderdrukking, die er altijd is geweest en helaas nu weer opnieuw, was er altijd een tegengewicht. Dichters, romanschrijvers, beeldende kunstenaars, componisten: ze zijn altijd bezig geweest met het zoeken naar de vrijheid. De regelrechte opvolger van Dostojevski is Svetlana Aleksijevitsj, die heel terecht in 2015 de Nobelprijs voor literatuur kreeg. Cultuur is en blijft de grote tegenkracht.’

D I 1 4 .0 2.1 7

Baltische Zielen Met Jan Brokken, Ursula Schoch (viool) & Marcel Worms (piano) Na het concert biedt boekhandel Walry het boek Baltische Zielen mét cd-opname aan in de foyer.

5

Onder de naam princess4president verzamelde Kaat De Windt een boeiende groep muzikanten. Ze geven nieuw leven aan sterke teksten van o.a.

Elvis Peeters, op hun eigen, eclectische manier.

‘Stukken met een hoek af triggeren mij wel.’

Ode aan de verbeelding

6

Dit project ontstond uit de smeulende as van de muzikale KVS-voorstelling Mest / Hunger For Trade. De Windt zet haar duurzame samenwerking met bassist Mirko Banovic (Arno) en percussionist Etienne Plumer (Rêves d’éléphants) voort en laat zich nu ook flankeren door zangeressen Naomi Sijmons (Reena Riot) en Annelies Van Dinter (Echo Beatty).

Hoe kwam deze samenwerking tot stand?

KAAT: ‘Ik had een periode vaak voor andere artiesten gewerkt en kreeg zin om weer mijn eigen ding te doen. Daarbij wilde ik enkele van mijn composities voor filmen theaterprojecten buiten hun context laten leven.

NAOMI: ‘Kaat contacteerde mij in 2014 voor Mest. Het klikte meteen en na de speelreeks hadden we het zo naar onze zin dat we niet wilden dat het daar zou stoppen.’

ANNELIES: ‘Ongeveer rond diezelfde periode leerde ik Naomi kennen. Ik nodigde haar uit voor een rock-’n-rollkamp waar ik jonge meisjes coachte.

Puur voor de fun zijn we samen blijven jammen en zo raakte ik betrokken bij en geprikkeld door dit project.’

Princess for president / Tom De Moor

Op welke manier leeft Mest door in princess4president?

KAAT: ‘De maatschappijkritische teksten die Elvis Peeters voor deze voorstelling schreef, vulde ik aan met extra materiaal.

Een Oud-Engelse tekst over het moederschap draagt een soort feminisme avantla-lettre uit. Een andere tekst rapporteert over Israëlische en Palestijnse vrouwen die vanuit een landelijk kamp actie tegen de oorlog voeren. Enkele stukken zijn ook opgedragen aan mensen die overleven zonder papieren.’

Het werk heeft duidelijk een sterke boodschap.

KAAT: ‘Als kunstenaar ben je verbonden met wat ons als mens bezielt, maar ook met wat rondom ons gebeurt. Dat is, voor mij althans, de laatste jaren bijzonder acuut en noodzakelijk geworden. Dat maat­ schappelijke engagement wil ik vertalen i­n teksten met een groot poëtisch gehalte, al dan niet met een kwinkslag.’

Hoe voelt het als singer-songwriter om andermans woorden te zingen?

NAOMI: ‘Hoe meer je dit doet, hoe meer

je echt in het materiaal kruipt, soms nog dieper zelfs, net omdat je het niet zelf geschreven hebt.’

ANNELIES: ‘Dat maakt het project voor mij net zo leerrijk: zoeken naar interpre­ tatie, aftasten op welke toon je iets overbrengt. Mijn eigen teksten zijn eerder persoonlijke vertellingen, maar het is geweldig om een boodschap uit te dragen waar ik zelf achter sta.’

Jullie komen uit verschillende muzikale werelden. Hoe beïnvloeden die het project?

ANNELIES: ‘Interpretatie en manier van zingen drukken sowieso hun stempel. Bij mij komen die vanuit de alternatieve poprock scene.’

NAOMI: ‘Ik deel die achtergrond, zij het dan in iets meer psychedelische sferen.

Kaat weet heel goed wat ze wil, maar geeft ons daarbinnen veel vrijheid. Die wisselwerking is heel fijn.’

KAAT: ‘De songs die ik schrijf vanuit mijn muzikale bagage hebben geregeld een atypische wending. Doordat de andere muzikanten daar vanuit hun muziekcultuur mee omgaan, zetten zij als het ware de muziek.’

ANNELIES: ‘Het proces is heel gevoels­ matig. Het voelt niet alsof we intellectuele muziek maken, terwijl dat wel zo is. Dat is een van Kaats ongelooflijke sterktes.’

Is princess4president een strijdkreet voor het feminisme?

KAAT: ‘Simpelweg omdat we vrouwen zijn, voelen we ons aangetrokken tot bepaalde thema’s of gevoelens. Dat is niet per se een feministisch statement; positieve krachten van vrouwen samen zijn gewoon mooi. Net zoals dat ook zo is bij mannen. De naam refereert aan een quote van de bijzondere schrijfster Kathy Acker. Voor mij is hij vooral een ode aan de generositeit en de verbeelding. En hopelijk zo ook de muziek.’

D O 0 9.0 3.1 7

Annelies Van Dinter

Kaat De Windt Project: ‘princess4president’

7

‘Als kunstenaar ben je verbonden met wat ons als mens bezielt, maar ook met wat rondom ons gebeurt.'

Naomi Sijmons, Mirko Banovic, Kaat De Windt, Etienne Plumer en Annelies Van Dinter

Pleidooi voor rust en stilte

8

Je kent haar van de cd Troops en de moderne opera Weighing of the Heart, maar Liesa Van der Aa heeft nog meer ijzers in het vuur.

Onlangs richtte ze het kunst­platform One Trick Pony op, waarvan twee producties tijdens Ha’fest halt houden in de Handelsbeurs.

Toiletmuziek, iemand?

Liesa Van der Aa zat de voorbije maanden niet stil. Ze schreef de soundtrack voor Cargo, de eerste langspeelfilm van regisseur Gilles Coulier (van o.a. Bevergem), en wil dit jaar nog een nieuwe plaat opnemen. En dan is er nog zoiets als One Trick Pony.

LIESA: ‘In mijn hoofd heb ik een opsplitsing gemaakt tussen mijn werk binnen de popcultuur en mijn wat meer

Illumine © Elodion

/ Dirk Steenhaut

Ha’fest op de Kouter en in de toiletten abstracte, hedendaags klassieke projecten. Bij dat laatste probeer ik livemuziek te linken aan podiumkunsten onder een nieuw alter ego: One Trick Pony. Een ‘one trick pony’ is iemand die slechts één kunstje beheerst. Dus staat onze naam haaks op wat we zullen gaan doen.’

‘Vanuit akoestische composities wil ik aansluiting zoeken bij muziektheater, performance, film en beeldende

kunst. Op dit moment ben ik volop bezig muziek te bedenken. Anders dan vroeger, wil ik uit mijn instrument weer de essentie halen: datgene waar het oorspronkelijk voor is gebouwd.’

Lange tijd speelde je viool met behulp van een loop station en elektronische effectapparatuur.

Was die omweg nodig om nu terug te kunnen keren naar een puur akoestische klank?

Yodok

LIESA: ‘Toen ik achttien was, wilde ik weg van het louter academische. Twaalf jaar later heb ik er behoefte aan de dingen weer wat uit te zuiveren.

Al ben ik beslist niet van plan de elektronica los te laten.

Alleen was ik vroeger geneigd ieder theatraal idee dat in mij opkwam in mijn platen te stoppen, omdat ik niet kon kiezen.

Vandaag voel ik me weer aangetrokken tot de eenvoud van de barok- en renaissancemuziek waarmee ik ben opgegroeid. Back to basics? Ja. Al gaat het natuurlijk nog altijd om muziek. En muziek is heilig voor mij.’

Maar blijkbaar nog niet heilig genoeg. Je wil voortdurend met andere expressievormen aan de slag.

LIESA: ‘Net omdat muziek

‘De muziek zich zal vermengen met de stadsdrukte, de voetstappen en het gebabbel van voorbijgangers, het geratel van langsrijdende trams.’

voor mij bovenaan staat, vind ik dat ze gevisualiseerd moet worden. In theater of film is ze vooral functioneel, dus nu wil ik de rollen omkeren. Daarbij streef ik met One Trick Pony naar een vorm van muziek­ theater die eerder vertrekt uit de taal van de muziek dan die van het woord. Waar muzikanten acteurs worden zonder dat ze hoeven te acteren. Zowel in de compositie als in het beeld wil ik de muzikant centraal stellen, zodat die een locatie letterlijk kan ‘inpalmen’.

‘Tegenwoordig wordt muziek gemaakt om snel te beluisteren en even snel weer te vergeten.

Daar hoop ik met One Trick Pony tegenin te gaan, door ruimte voor verstilling te creëren. Wat ik maak, hoeft niet in your face te zijn. Het moet rust brengen. Daarbij wil ik ook de geschiedenis niet negeren; als maker heb je iets nodig waar je je mee kunt verhouden. Dat werkt soms verlammend, want sommige componisten zijn zo belangrijk dat je hen haast niet meer kunt overstijgen. Maar hun oeuvre kan net zo goed een bron van inspiratie zijn.’

In en rond de Handelsbeurs breng je tijdens Ha’fest twee soundtracks, zonder veel theatrale omkadering.

Je gaat zelfs muziek maken in de toiletten.

LIESA: ‘Op sommige plaatsen hoor je in toiletten Céline Dion. Elders houden ze het bij licht klassieke muziek.

Daardoor ben ik gaan nadenken over de ideale soundtrack bij een wc-bezoek. Met Loo Tunes wil ik ook de waarde en betekenis onderzoeken van locaties die door mensen al dan niet bewust zijn gecreëerd.

Bovendien beschikt de Handels­ beurs over chique wc’s. Ik ga ‘toiletmuziek’ schrijven voor strijkkwartet, gericht op mensen die gehoor geven aan de roep van de natuur (lacht).’

LiesaFaust Van der Aa © Rudy Carlier Maria

Daarnaast spelen jullie ook een concert op het Kouterplein, evengoed ‘situatie­ muziek’?

LIESA: ‘Villeclopedy is een uitloper van Rappel, een kort werk dat ik schreef voor het Canvasprogramma Pop-Orama. Het werd uitgevoerd aan de rand van de autosnelweg. Ik woon vlakbij één van de drukste verkeersaders van het land.

Aangezien ik ben opgegroeid te midden van velden en bossen,

9

Carate Urio Orchestra

STUFF. © Rudy Carlier

voel ik me naast de Antwerpse ring niet echt op mijn plaats.

Rappel was een extreem zacht werk voor strijkkwartet, dat bij de uitvoering een dialoog aanging met de geluiden van de omgeving. Omdat het zinloos is strijd te voeren tegen het lawaai van de autosnelweg, deden we precies het tegenovergestelde: we gaven er ons aan over.’

‘Voor Villeclopedy vertrek ik van een gelijkaardig idee, maar op maat van het Kouterplein.

De muziek zich zal vermengen met de stadsdrukte, de voetstappen en het gebabbel van voorbijgangers, het geratel van langsrijdende trams. Net omdat we door het stadslawaai

Mattias De Craene

Ha’fest #4

Ha’fest dag 1

Ha’fest dag 2

V R 28 T/M Z A 2 9.0 4

@D E C O N C ER T Z A A L

@D E C O N C ER T Z A A L , H E T T ERR A S,

V R 28.0 4 - VA N A F 2 0 U 1 5

D E KO U T ER, D E T O I L E T T EN,...

Ha’fest maakt dit jaar schoon schip. De vier traditionele festival­ avonden maken plaats voor twee intens gevulde dagen.

Op vrijdagavond brengt de Gentse outer space band STUFF. een nieuwe plaat, terwijl zaterdag een spervuur van verschillende ensembles brengt. En dat op locaties in en rond het gebouw.

Van hun maandelijkse jams in de Gentse White Cat tot grote podia te lande: STUFF. legde op een zestal jaar tijd een grote weg af.

Overal waar ze komen regent het bejubelingen, en via de MIA’s drongen ze in 2015 met hun instrumentale jazztronica zelfs door tot het grote publiek.

Hoewel de muziek op jazzfundamenten gebouwd is, stroomt er veel meer hiphop en elektronica door. Daar hun vorige plaat een groot succes was, is het uitkijken naar hun opvolger, die ze op de eerste avond van Ha’fest voorstellen. Trek je dansschoenen maar al aan.

Z A 2 9.0 4 - VA N A F 1 5 U 0 0

Naast Liesa Van der Aa herbergt het zaterdag­ programma o.a. het avontuurlijke doch melodische Carate Urio Orchestra van rietblazer Joachim Badenhorst, de Leuvense ambient van Illuminine, de drony sound van Yodok en een soloproject van saxofonist Mattias De Craene als deel van zijn reeks MDC IIIIIIIV. Van bands op het grote podium tot eenmansprojecten aan de bar of op het terras; er valt vast en zeker iets te beleven tijdens deze vierde editie van het Handelsbeurs festival!

dreigen te worden overstemd, moet het publiek nadrukkelijker de oren spitsen. Het is een pleidooi voor rust, stilte en een vleugje melancholie. Tijdens De Kortste Nacht van 2018 spelen we een zes uur durende concertversie in de Handelsbeurs zelf. Bij die gelegenheid mogen de toeschouwers zelfs hun slaapzak meebrengen.’

Wat brengt de toekomst nog?

LIESA: ‘De eerste grootschalige muziektheatervoorstelling van One Trick Pony is voorzien tegen de lente van 2019 en wordt er één rond het thema ‘tijd’. Daarin voer ik de goden Chronos, Kronos en Kairos op als levende portretten. De ideeën zijn nog even ambitieus als ten tijde van WOTH, maar ze zijn nu meer uitgepuurd.’

‘Voorts wil ik graag een funkplaat maken. Ik ben altijd al een fan geweest van artiesten als Prince, The Last Poets of Gil Scott-Heron en heb al een hoop materiaal bedacht waar ik snel mee aan de slag wil. Het moet in relatie staan tot funk, maar ik gebruik ook viool en industriële ingrediënten. Ach, de kans is groot dat het project onderweg nog wel één of andere wending krijgt, zodat de uitkomst zich niet laat voor­spellen.

Maar op dit moment verkeer ik helemaal in de ban van de groove.’

11

Idle No More / Katrijn Geeraert

Zingen voor het goed van de wereld

12

‘Ik word vaak een acti­ viste genoemd’, vertelt Pura Fé. En dat is ze ook, net als de andere leden van Ulali Project.

Met trots dragen ze de verantwoordelijkheden die ze erfden van hun spirituele voorouders.

Ze werpen zich in een strijd die ook vandaag gestreden moet worden.

Daarenboven kunnen ze prachtig zingen.

A capella!

De muziek van de Amerikaanse natives kent een scala aan varianten, van naar blues en gospel neigende koorzang uit het zuidoosten van de VS tot zuiver instrumentale pre-Columbiaanse muziek. De vier zangeressen van Ulali Project hebben allemaal roots bij de Tuscarora’s van Noord-Carolina.

Ze putten uit die eeuwenoude tradities en combineren ze met hedendaagse thema’s.

De hymne ‘Idle No More’ (Talm niet meer) getuigt hiervan. Het lied is opgedragen aan de gelijknamige grassroots-beweging die mensen oproept ‘om zich aan te sluiten bij een vreedzame revolutie om de inheemse soevereiniteit te eren en het land en water te beschermen’. Dat zijn meteen ook de twee belangrijkste thema’s in het repertoire van Ulali Project: inheemse rechten en milieu.

Draag zorg voor Moeder Aarde

Ook in andere nummers komt dat engagement naar boven. Zo verwijst de songtitel ‘All my relations’ naar een bekend gezegde in de Indiaanse cultuur. Het wijst erop dat we allemaal verbonden zijn en elkaar nodig hebben om te overleven. En dit gaat verder dan mensen onderling; ook planten en dieren, het water en de lucht behoren tot het plaatje.

De Indiaanse volkeren zien het als hun verantwoordelijkheid om onze planeet te beschermen. Dat doen ze niet in een of ander wereldvreemd vacuüm, maar net heel gericht: ‘Het zet me aan om te vechten voor de rechten van inheemse volkeren en de bedreiging van het milieu aan te klagen, te beginnen met olie- en schaliegasbedrijven,’ aldus Pura Fé. Niet toevallig zong Ulali Project in 2014 op de klimaatmars in New York.

Het bereik van de groep breidt uit. Naast de gehele VS toeren ze wereldwijd van Canada tot Brazilië over Europa tot Nieuw Caledonië en Marokko. Daarnaast blijven ze indiaanse gemeenschappen bezoeken om liederen uit te wisselen, en gaan ze naar grote pow wow-bijeenkomsten om te dansen, te zingen en hun cultuur te eren.

Dakota Access Pipeline

Eind 2016 droegen de dames nog hun steentje bij aan de protesten rond de Dakota Access Pipeline in Noord-Dakota.

Daar protesteerden meer dan 300 stammen tegen de aanleg van een oliepijpleiding en bijkomende watervervuiling op de heilige gronden van de Sioux stam.

Om de ‘water protectors’ te ondersteunen, gaf het Ulali Project een concert op vijftien kilometer ten zuiden van het Standing Rock protestkamp. De opbrengst van het optreden

ging integraal naar de Sioux. Nog belang­ rijker was echter dat niet enkel inheemse mensen zich herkenden in de boodschap.

‘Idle no more’ werd zo ook de leus van milieuactivisten en andere bondgenoten, zowel in de strijd voor schoon water en het klimaat, als die voor de rechten van de inheemse volkeren en die voor de mensenrechten in het algemeen.

De traditie verscholen in het heden

Zo brengt Ulali Project invloeden van buitenaf samen met inheemse woorden en muziek, en gaan de zangeressen de uitdaging aan om traditionele concepten toe te passen op de moderne wereld. ‘Wat ik persoonlijk graag zou willen dat mensen beseffen, is wat we vandaag gemeenschappelijk hebben, qua milieu en politiek. Waar wij voor vechten, daar vecht iedereen voor,’ aldus Pura Fé.

En dat lijkt haar aardig te lukken.

D O 3 0.0 3.1 7

Ulali Project

‘Het lied dat stond voor de strijd voor het klimaat en de rechten van de inheemse volkeren werd een lied voor de mensen­ rechten in het algemeen.’

13

Maria Faust

Pura Fé © Clément Puig

14

Maria Faust Š Karen Mirzoyan

Tigran Hamasyan / Guy Peters

Tussen antieke wortels en gretig futurisme Anno 2017 is het combineren van jazz met heden­ daagse invloeden geen uitzondering meer. Hoe de Armeense pianist Tigran Hamasyan dat invult, blijft echter opmerkelijk. Op 1 april stelt hij zijn nieuwe soloalbum voor.

Het is voor een stuk het klassieke verhaal: een muzikaal wonderkind uit een nonWesters land maakt lokaal furore en verhuist naar de Verenigde Staten. Daar gaat hij in de leer bij internationale kleppers en schiet zo ook internationaal straf uit de startblokken. Gedreven door bakken ambitie en met een sound die een groot publiek kan aanspreken.

De 29-jarige Hamasyan maakte snel duidelijk dat hij daarbij ook zijn roots wilde integreren in zijn werk. Hiervoor greep hij terug naar Armeense tradities die tot vijftien eeuwen teruggaan. Het resultaat is een ongemeen boeiende spreidstand tussen muzikaal stamboomonderzoek en tech­ nische vernieuwingsdrift.

Hedendaagse rock-’n-roll Natuurlijk staat Hamasyan daarin niet alleen. Het meest voor de hand liggende vergelijkingspunt: de muziek én figuur van trompettist Avishai Cohen. Ook die slaagt erin om zijn (Israëlische) afkomst te integreren in jazz, met Amerikaanse banden en een Europese sensibiliteit. Ook hij is voortdurend in de weer met knetterende, hedendaagse rock-‘n-roll zonder zelf­ opgelegde beperkingen.

Eerstelingen die men niet vergeet

Toen Hamasyan in 2013 de eerste artist in residence werd van Jazz Middelheim, was hij voor velen nog een nobele onbekende.

In de loop van die drie dagen liet hij echter horen dat hij zich in de meest uiteenlopende contexten kan handhaven.

Hij speelde er met Noorse vernieuwers Arve Henriksen en Jan Bang, met de Indische percussionist Trilok Gurtu en met zijn uit-

‘Het resultaat is een ongemeen boeiende spreid­ stand tussen muzikaal stam­ boomonderzoek en technische vernieuwings­ drift.’ bundig beukende Shadow Theater kwartet.

Maar die Armeense thema’s bleven een constante. Ongebruikelijke schalen en melodieën combineert hij naadloos met vreemde invloeden. Soms stelt hij ze ook gewoon centraal. Dat was het geval op Luys i Luso (2015), het eerste album dat hij opnam voor het gerenommeerde ECM-label. Daarop ging hij aan de slag met religieuze muziek die terugging tot de vijfde eeuw.

Met jazz in de klassieke zin had dat niets meer te maken. Het ging om hymnes en gezangen die uitgevoerd werden op prepared piano, met ondersteuning van een koor.

Het was een project waar Hamasyan al lang op zat te broeden en dat hem dichter dan ooit bij die Armeense folklore bracht.

Technologische vrienden

Hamasyan groeide op met eclectische pop en rock. In zijn eigen muziek zijn eigentijdse technologische middelen dan ook zeker geen belemmering. De heftig kronkelende progrock die hij op Middelheim liet horen viel zeker niet bij iedereen in de smaak, maar was al even eigenzinnig als zijn andere projecten.

Maar het gaat nog verder, moderner en urgenter. In live sampler Jan Bang vond Hamasyan een metgezel die zich echt aan de frontlinie van de hedendaagse muziek bevindt. Bang is een artiest die niet zomaar creëert, maar ook versnippert, interpreteert en recreëert. Technologie gaat live in discussie met akoestische en elektrische ideeën.

In 2016 leidde dat tot een tweede album bij ECM, de dubbelaar Atmosphères. Opnieuw gebaseerd op Armeense thema’s, maar die waren deze keer een aanzet voor iele, etherische en filmische improvisaties. Muzikale sci-fi met antieke wortels.

Solo aan de slag

In 2011 bracht Hamasyan A Fable uit, zijn eerste en enige soloalbum. Elektrisch gedaver en digitale ingrepen kwamen er niet aan te pas. Nu en dan zong hij wel of floot hij al eens. Maar het draaide vooral om een lyrische en soms voluptueuze aanpak. De songs hadden doorgaans een compacte lengte, maar herbergden vaak een weelde aan ideeën. Hij refereerde aan klassieke componisten, maar ook voor­ gangers als Hancock en Jarrett, en de rijke tradities van Armenië.

Het was een opmerkelijk voldragen en evenwichtig album. Vijf jaar en een handvol geslaagde, vernieuwende experimenten later is het dan ook de vraag hoe zijn tweede soloplaat zal klinken. Zullen de uitersten opnieuw in balans gehouden worden? Of net niet?

Z A 0 1.0 4 .1 7

Tigran Hamasyan solo (piano)

15

De fiets op!

Briefwisseling tussen Wim Wabbes en Lars Meiling Een concertzaal in het hart van Gent, daar kan je op verschillende manieren naartoe. Met het nieuwe Gentse mobiliteitsplan en de gezondheid van ons klimaat indachtig, denk je beter twee keer na voor je in je auto springt. Wim Wabbes, artistiek directeur van de Handelsbeurs, polste bij projectcoördinator Lars Meiling van het Kopenhagen Jazz Festival.

Beiden fietsen ze elke ochtend naar hun kantoor, de ene in Gent, de andere in wat de meest leefbare stad ter wereld wordt genoemd.

Beste Lars,

Hoe gaat het bij jullie in Kopenhagen?

Natuurlijk ben ik uiterst benieuwd naar de programmatie van het Kopenhagen Jazz Festival, maar eigenlijk contacteer ik jou rond een andere vraagstuk: mobiliteit.

Begin april gaat in Gent het nieuwe mobiliteitsplan van kracht. Er moest iets gedaan worden, want de Gentse wegen slibben hele­maal dicht, terwijl het aantal verplaatsingen in de stad blijft toenemen. Dus werd een volledig nieuw circulatieplan uitgewerkt dat de auto meer uit de stad bant ten voordele van voetgangers, fietsers en openbaar vervoer.

Als duurzame organisatie juichen wij dit natuurlijk toe. Maar zullen onze concertgangers ook juichen? Momenteel kunnen zij gratis het openbaar vervoer gebruiken naar en van de Handelsbeurs op vertoon van een concertticket. We hebben een veilige parking voor vouwfietsen, carpoolen wordt gestimu­ leerd via Eventpool en met het nieuwe plan komen er tal van park&ride- mogelijkheden.

Vanaf april zullen er ook drie elektrische busjes in een vaste lus door de Gentse binnenstad rijden tegen 5 à 7 km per uur. Reizi­ gers kunnen overal op- en afstappen door hun hand op te steken. Maar is dit voldoende?

Wat valt er verder nog te doen?

Bij het Kopenhagen Jazz Festival is vervoer ook een grote kwestie, herinner ik me van vorige bezoeken. Hoe verplaatst jullie publiek zich? Hier wordt Kopenhagen wel eens als voorbeeld genomen op vlak van mobiliteit.

Ik vraag me af of jullie dat ook zo ervaren.

Zo beste Lars, ik kijk uit naar jouw antwoord.

En hopelijk zien we elkaar weer tijdens jullie volgende festival. Laat ons dan samen met de fiets een ritje maken door jullie mooie stad.

WIM

Beste Wim, Zoals je weet is het Kopenhagen Jazz Festival een van de grootste festivals ter wereld: in 2016 stonden er meer dan 1400 concerten op het 10-daagse programma. Dus wie in juli naar Kopenhagen komt, zal wel ergens jazz horen. We kunnen zoveel bands programmeren omdat zowat al de zalen groot en klein in de stad deelnemen. De 120 verschillende locaties liggen verspreid over heel Kopenhagen, van café’s en concert­ zalen tot parken en kerken. Het festival brengt dus heel wat mensen op de been en het is belangrijk dat iedereen zich makkelijk van de ene naar de andere locatie kan verplaatsen.

Gelukkig hebben wij een heel voorbeeldig publiek. Ze gebruiken zowel de fiets als het openbaar vervoer. Maar het grootste percentage van ons publiek fietst, omdat dat nu eenmaal de gemakkelijkste manier is om je te verplaatsen binnen de stad. We hebben ook een partnership met het openbaar vervoerbedrijf DOT. Zo kunnen we een speciaal festivalticket aanbieden voor het gebruik van bussen, treinen en metro.

Maar voor het publiek uit Kopenhagen zelf is de fietscultuur zo’n integraal deel

van elke dag dat we mensen er niet meer aan moeten herinneren om de fiets te nemen.

Op dat vlak is Kopenhagen inderdaad een voorbeeld. In sommige steden, zoals bv. Londen, wemelt het van de auto’s en is de infrastructuur slecht om te fietsen. Dan mis ik mijn tweewieler wel: je kan dingen op je eigen tempo doen en hangt niet af van tijdsschema’s. Bovendien kost het niets, blijf je in de buitenlucht en haal je meteen je portie lichaamsbeweging binnen.

Maar geen vrees, mobiliteit in een stad kan snel veranderen. Sinds de fietsvoor­ zieningen in Kopenhagen beter zijn geworden, zagen we meteen een grote afname van auto’s op de wegen. Deels omdat er meer mensen fietsten en deels omdat het ook moeilijker werd gemaakt voor autogebruikers. Verschillende straten kregen eenrichtingsverkeer, wegen werden afgesloten enzovoort.

Op dit moment is de mobiliteit in de stad op te delen in 25% fietsers, 25% openbaar vervoer, 25% voetgangers en slechts 25% auto’s. Voor mij mag daar nog een schepje bovenop: enkel auto’s en bestelwagens om goederen te vervoeren. Ik wil dat het openbaar vervoer en het fietsgebruik zo efficiënt zijn dat ze al het persoonlijke transport kunnen vervangen.

Dit zou ook een aantrekkelijker model worden, als we bijvoorbeeld wegentaksen hadden en lagere prijzen voor openbaar vervoer. Ook winkels kunnen op de kar springen. Bijvoorbeeld door cargo-fietsen uit te lenen om goederen naar huis te vervoeren. Dit zal in de nieuwe IKEA die nu in de stad gebouwd wordt al mogelijk zijn.

Fietsen is nu eenmaal de makkelijkste en snelste manier van transport in Kopenhagen.

Daarnaast maakt het je hoofd leeg, is het goedkoop en heeft ook het milieu er baat bij. Deze combinatie van redenen maakt kiezen voor de fiets gemakkelijk.

En dat is volgens mij exact hoe een stad op mobiliteit moet inzetten: mensen moeten er automatisch bij de meest duurzame optie uitkomen.

Succes daar in Gent!

LARS

17

Maria Faust

Nieuwe website!

In 2017 slaat de Handelsbeurs online een nieuwe weg in. Niet alleen ziet alles op de vernieuwde website er frisser uit, ook krijg je extra opties aan­geboden bij het zoeken naar je gedroomde concertavond. Naast een indeling per genre of periode zoek je nu bijvoorbeeld ook op sfeer.

Want misschien heb je gewoon wel zin in een avond met aan­ stekelijke muziek? Of mag het nog wat anders zijn? Surf naar www.handelsbeurs.be en vind het concert dat bij je past.

Hoe ziet de nieuwe generatie muzikanten eruit? Onder één noe­ mer kan je ze niet vat­ ten, maar allen staan ze gretig te trappelen om hun passie voor muziek te delen. De Handels­ beurs geeft hen graag een podium en publiek.

Kom kijken naar de ster­ ren van morgen.

20

De nieuwe lichting

V R 1 7.0 2.1 7

W O 0 8.0 3.1 7

V R 3 1.0 3.1 7

Valentin Tournet (viola da gamba)

Holland Baroque

Ragazze Quartet

orkest dat naast werk van Bach ook de volledig nieuwe compositie Nachklang van Theo Loevendie brengt. Met top­ blokfluitist Erik Bosgraaf.

THUIS Nederland WARM AANBEVOLEN DOOR Theo Loevendie, die zijn werk speciaal voor hen schreef.

JONGSTE ALBUM Holland Baroque meets Jeremias Schwarzer (2015) met werk van Vivaldi en de hedendaagse componist Toshio Hosokawa.

NIET TE MISSEN, WANT een barokorkest dat werk speelt van een nog levende componist, kom je niet altijd tegen.

Een strijkkwartet dat filmische klassieke muziek van Dvořák, Bartók en Adams speelt, omgeven door een fotografisch decor met de geschiedenis van New York op afgebeeld.

THUIS Nederland WARM AANBEVOLEN DOOR het gerenommeerde label Gramophone, die ze recent nog de Editor’s Choice Award toekende.

JONGSTE ALBUM Four Four Three (2016) met werk van Terry Riley.

NIET TE MISSEN, WANT de vier dames hebben een agenda waarin álle concertzalen van Nederland te vinden zijn. Bovendien weten ze met creatieve projecten hun publiek steeds te verrassen.

STIJL klassiek, barok IN EEN NOTENDOP Frans wonderkind speelt

de mooiste solomuziek uit de film ‘Tous les Matins du monde’ THUIS Frankrijk WARM AANBEVOLEN DOOR Xavier Vandamme, directeur Oude Muziekfestival Utrecht JONGSTE ALBUM Voorlopig enkel live te beluisteren.

NIET TE MISSEN, WANT niemand doet hem dit na!

V R 2 4.0 2.1 7

Elias Stemeseder (piano)

STIJL jazz en alles wat erbij hoort IN EEN NOTENDOP Een fenomenale pianist

niettegenstaande zijn 27 jaar. Aan het werk in het trio van Jim Black, met Nels Cline en ook solo. Steeds een overweldigend samenvloeien tussen creativiteit en virtuositeit.

THUIS New York en Berlijn WARM AANBEVOLEN DOOR Michaela Mayer van het Saalfelden Jazz festival.

JONGSTE ALBUM The Constant (2016) met het Jim Black trio. Hij bereidt een soloplaat voor.

NIET TE MISSEN, WANT toen hij solo speelde op het 12points festival in Dublin werd iedereen gewoon omver geblazen.

STIJL klassiek, barok IN EEN NOTENDOP Een dynamisch barok­

M A 2 0.0 3.1 7

Steiger

STIJL jazz, pianotrio IN EEN NOTENDOP Drie jonge muzikanten

vol energie, spelplezier, slimme composities en guitige muziek.

THUIS Gent WARM AANBEVOLEN DOOR iedereen die hen aan het werk zag.

JONGSTE ALBUM Presenteren ze tijdens het concert!

NIET TE MISSEN, WANT ze spelen hun concert tijdens een Foyer Soirée en dan lijkt het alsof Gilles Vandecaveye (piano), Kobe Boon (bas) en Simon Raman (drums) bij jou in de living spelen.

STIJL klassiek IN EEN NOTENDOP

Z A 2 9.0 4 .1 7

Marcin Masecki (piano)

STIJL ragtime jazz met een hoek af IN EEN NOTENDOP Een klassiek geschoolde

pianist die niets liever doet dan door de bocht gaan. Tijdens Ha’fest speelt hij obscure ragtimes die hij laat ontsporen samen met een drummer.

THUIS Warschau (Polen) WARM AANBEVOLEN DOOR Piotr Turkiewicz van het Jazztopad Festival JONGSTE ALBUM Beethoven: late piano­ sonates (2015) NIET TE MISSEN, WANT is tegelijk ont­ zettend muzikaal en ontzettend grappig.

Marcin Masecki © Zakrzewski

Elias Stemeseder © Markus Lackinger

Nieuwe reeks Foyer Soirée Concerten zoals je ze zou meemaken in je huiskamer, dat is Foyer Soirée. In deze nieuwe concertreeks nodigt de Handelsbeurs bands van alle slag uit in de foyer voor een intieme, maandagse muziekavond. Als publiek zit je met een drankje in de hand met je neus voor de artiest, huiselijker kan haast niet.

Telkens stelt iemand een nieuw project voor. De eer van het startschot ligt bij de nieuwe Gentse stadscomponist Fulco Ottervanger. Op maandag 20 februari gaat hij voor het eerst solo!

M A 2 0.0 2.1 7

Fulco Ottervanger (solo) M A 2 0.0 3.1 7 Holland Baroque

Ragazze Quartet © Sarah Wijnzenbeek

Steiger (cd-release)

21

Mattias De Craene Muziek komt uit het hart, maar wat schuilt er in de hersen­ pan van muzikanten? Mattias De Craene speelt saxofoon bij de avant-gardejazz meets rockband Nordmann. Op 11 maart dalen ze af tot in de krochten van het menselijke brein met ‘Nordmann plays Dementia’.

22

Naar welke plaat luister je tegenwoordig het meest en waarom?

Oh, dat varieert heel erg. Deze week was dat Le Meilleur De Dick Annegarn. Ik leerde zijn muziek pas een tijdje geleden kennen, ook al is hij al bezig sinds de jaren 70. Nu laat het me niet meer los. Zijn songs en structuren getuigen van heerlijk rauw talent. Ze klinken mis­ schien logisch en simpel, maar zitten heel vernuftig in elkaar.

Toch luister ik per periode niet specifiek naar één plaat het meest. Eerder kies en luister ik muziek afhankelijk van welke trip ik wil bereiken. Daar zitten soms zo kleine nuances in. De waaier aan keuzes is dan ook enorm groot. Soms wil ik ‘stress­jazz’, soms wil ik eenvoud.

Wat is jouw favoriete moment van de dag?

Het diner.

Welk lied zit er in de soundtrack van jouw leven?

‘Black Box theme’ van Tom Waits, ‘Audrey’s Dance’ van Angelo Badalamenti, ‘Scary Children’ van The Lounge Lizards, ‘Hope Slumbers Eternal’ van John Fahey,...

Eigenlijk alle nummers die me doen stoppen met nadenken, op welke manier dan ook.

Soms is dat omdat je er simpelweg niet omheen kan, omdat ze gewoon zo vol zitten met klank en energie. Bij andere muziek zit er dan weer net genoeg leegte in om er een wandeling in te maken.

Welk advies zou je geven aan je jongere ik?

Oordeel niet over mensen. En dat sommige dingen tijd nodig hebben. En minder onzeker zijn; wat maakt het allemaal uit?

Alles en niks. Eigenlijk zaken die ik ook aan mijn huidige ik dagelijks adviseer.

Welke eigenschap had je graag willen hebben?

Discipline en rust.

Welk boek of welke film raakte je het diepst? En waarom?

Recent was ik echt onder de indruk van Calvaire. Het is een deels Belgische film uit 2005, geregisseerd door Fabrice Du Welz. Een soort van psycho thriller die zich afspeelt in de Ardennen. Fantastische beelden, een gestoord verhaal, goede muziek,... het triggerde mij om nieuwe muziek te gaan maken.

En ook om mijn kat Calvaire te noemen.

Welk wereldwonder zou je van dichtbij willen meemaken?

Eén jaar van milde, collectieve zelfrelativering. Om negativiteit en polarisatie te transformeren.

De liefde, wat is dat?

De enige ‘ware’ zingeving van het leven.

Wat is jouw levensmantra?

Ik acht mijzelf niet wijs genoeg om er eentje op na te houden.

Beter nog, ik vind het niet nodig.

Dat maakt mij dan weer wijs genoeg om er geen nodig te hebben.

Je kan van gedaante verwisselen voor een dag. Met wie of wat ruil je?

Met mijn vriendin, Bieke. Kan heel verhelderend werken denk ik. Als dat niet mag van haar, maak me dan maar eens een zenboeddhist van 54 jaar oud.

Je moet verhuizen naar een ander land. Naar waar trek je en waarom?

Geen idee. Soms heb ik zin om in een grootstad als Parijs of Londen te gaan wonen. Maar evengoed wil ik soms weg zijn van alles, omringd door de wilde natuur. Alles bij elkaar zit ik in Gent wel goed. Alhoewel het soms zeer klein aanvoelt, maar ach, zo is er altijd wel iets. Zolang ik de luxe heb om af en toe eens elders te gaan kijken en dat te beseffen ben ik meer dan tevree.

Naar welk talent kijk je op?

Ik vind elk talent ongelofelijk fascinerend. Ik ben wel soms jaloers op mensen met een groot muzikaal talent, of is dat raar?

Binnen het ding dat ik nu doe, zou ik soms graag het talent heb­ ben om dingen wat helderder te kunnen maken of mij duidelijker uit te kunnen drukken.

Wat is jouw favoriete geur?

De geur die ontstaat na een regenbui op een hete dag.

Welk beroep zou je uitoefenen als je geen muzikant was?

Drummer misschien? Nee, grapje. Zoals zovelen binnen de creatieve wereld is het voor mij ook moeilijk om rond te

komen met muziek spelen alleen. Dus allereerst wil ik er mijn volwaardig ‘beroep’ van kunnen maken. Dan mag je mij de vraag nog eens stellen!

Je kan één dag vliegen.

Waar vlieg je naartoe?

Bedoel je dat ik plots met een Boeing 747 zou kunnen vliegen? Dan zou ik ten eerste zeer verward zijn dat ik ineens intuïtief al die knopjes zou kunnen bedienen. Daarna zou ik gewoon enkele vluchtjes van 2 uur doen, telkens met een half uurtje pauze. Gewoon omdat het kan. En naar Mali vliegen, om de cultuur op te snuiven en nog even na te genieten van ‘die vreemde dag dat ik plots kon vliegen’.

Ofwel zouden mijn armen plots als vleugels fungeren.

Waarschijnlijk vlieg ik dan niet snel genoeg om op één dag naar Afrika af te zakken. Dan hou ik het op een pintje gaan drinken in Brussel en Antwerpen. Om weer te landen in Gent; en daar de mensen eens goed met hun mond vol tanden laten staan.

Of ik zou naar een filmmaker bel­ len en hem de situatie uitleggen.

En dat we snel moeten zijn.

© Rudy Carlier

janua -ri ZO 1 5.0 1.1 7

D I 1 4.0 3.1 7

Michael Schiefels Platypus Trio / Nardozza-Schepers Delirium Quintet i.s.m. JazzLab Series Uitdagende jazzvocal en -trompetten

Le Trio Joubran Bruisende Arabische luiten W O 1 5.0 3.1 7

Nurit Stark (viool) & Cédric Pescia (piano) Fauré, Debussy, Enescu Gedurfde interpretatie van baanbrekend werk

V R 1 7.0 2.1 7

SOLD OUT

Foyer Matinee: Lady Linn duo jazzy songs op zondagmiddag

Valentin Tournet (viola da gamba): ‘Tous les matins du monde’ Hofmuziek van Lully, Sainte-Colombe & Marais

D O 1 6.0 3.1 7

The Black Heart Procession plays ‘1’ i.s.m. Democrazy pop / rock

Z A 1 8.0 2.1 7

Peter Broderick (solo) pop / rock / piano

D O 1 9.0 1.1 7

Robin Verheyen: ‘The Bach Riddles’ Bach door een andere bril

V R 1 7.0 3.1 7

ZO 1 9.0 2.1 7

Foyer Matinee: Etoile Musette Zwierige dansmuziek

Z A 2 1.0 1.1 7

Nik Bärtsch’s Mobile jazz / ambient W O 25.0 1.1 7

D O 1 6.0 2.1 7

M A 2 0.0 2.1 7 SOLD OUT

Cécile McLorin Salvant & Aaron Diehl Trio Fenomenale stem binnen de jazz V R 2 7.0 1.1 7

Katerina Fotinaki Grieks gitaarspel & karakteristieke stem

Foyer Soirée: Fulco Ottervanger (solo) Gentse stadscomponist aan de piano Quatuor Ébène (strijkkwartet) Mozart, Beethoven, Ravel Langs drie eeuwen strijkkwartet

februa -ri maart V R 2 4.0 2.1 7

D O 0 9.0 2.1 7

Chicuelo Virtuoze flamencogitarist V R 1 0.0 2.1 7

Tamer Abu Ghazaleh Palestijnse singer-song met rock attitude Z A 11.0 2.1 7

Kraakpand met o.a. Mount Soon 4 bands, 4 genres D I 1 4 .0 2 .1 7

Baltische Zielen met Jan Brokken, Ursula Schoch & Marcel Worms Pärt, Mägi & Gerschwin Muziek en woord

Z A 2 2.0 4 .1 7

Gonzalo Rubalcaba: ‘Tribute to Charlie Haden’ Groovy jazzkwartet

Kraakpand 4 bands, 4 genres D I 25.0 4 .1 7

Foyer Matinee: Nurit Stark (viool solo) Bartók, Ligeti, Veress Indrukwekkend 20ste-eeuws repertoire op zondagmiddag

Nathan Wouters Solo (contrabas) / Bart Maris, Sylvie De Pauw & Kristien Hemmerechts: ‘Brave New Maria’ i.s.m. JazzLab Series jazz

M A 2 0.0 3.1 7

V R 28 T/M Z A 2 9.0 4 .1 7

An evening with Damien Jurado: Acoustic travels through Maraqopa Songs in de Sint-Jacobskerk V R 2 4.0 3.1 7

Sophia pop / rock i.s.m. Democrazy

Ha’fest met o.a. STUFF. (cd-release) Festival jazz / rock / funk

mei V R 0 5.0 5.1 7

Blind Date #5 Hedendaags klassiek; een nieuwe generatie stelt zich voor

Jean-Guihen Queyras (cello) & Alexander Melnikov (piano) Beethoven, Schumann, Rachmaninov, Webern Aan elkaar gewaagde meesters

D O 0 2.0 3.1 7

D O 3 0.0 3.1 7

D O 11.0 5.1 7

Flying Horseman Coproductie met deSingel, AB, 4AD, C-Mine Bezwerende nachtblues

Ulali Project Indringende native american

Sainkho Namtchylak Keelgezang meets desert rock

V R 3 1.0 3.1 7

V R 1 2.0 5.1 7

Z A 25.0 3.1 7

W O 0 1.0 2.1 7

Tal & Groethuysen (pianoduo) Saint-Saëns, Debussy, Ysaÿe, Strauss Meesterlijk pianoduo

Z A 1 8.0 3.1 7

D I 2 1.0 3 .1 7

Dona Rosa Authentieke fado

W O 0 8.0 2.1 7

Bram De Looze solo (piano): ‘Piano e Forte’ Jazz op historische klavieren

Foyer Soirée: Steiger (cd-release) jazz / pianotrio

Elias Stemeseder (solo) / 10 jaar LABtrio (cd-release) Jazz, elektronica & underground Z A 25.0 2.1 7

Drifter / Erik Friedlanders Oscalypso i.s.m. JazzLab Series Speelse jazz

Chris Thile (mandoline) klassiek / jazz / bluegrass

ZO 1 9.0 3.1 7

D O 2 3.0 2.1 7

V R 2 1.0 4 .1 7

Ragazze Quartet (strijkkwartet): ‘Fellow Travelers’ Dvořák, Bartók, Adams New York in muziek en beeld

V R 0 3.0 3.1 7

Flat Earth Society & David Bovée (gitaar): ‘Boggamasta’ Tropisch jazzorkest

april

W O 0 8.0 3.1 7

Holland Baroque: ‘Perfect Strings’ Bach, Loevendie, Pärt Dynamisch barokorkest

Z A 0 1.0 4 .1 7

Tigran Hamasyan solo (piano) ‘De nieuwe Keith Jarrett’

D O 0 9.0 3.1 7

Kaat De Windt Project: ‘princess4president’ Jazz, gospel & desert blues V R 1 0.0 3.1 7

Het Zesde Metaal pop / song

Z A 15.0 4.1 7

SOLD OUT

Z A 11.0 3.1 7

Rudy Trouvé (gitaar, animatiefilm) / Nordmann plays Dementia i.s.m. JazzLab Series Soundscapes / jazz / rock

Jef Neve: ‘Perfect Spirit Control’ (cd-release) Jazzpiano met elektronica en strijkers D O 2 0.0 4 .1 7

Carla Pires Vernieuwende fado

Santos Silva, Zetterberg & Lindwall / Peter Jacquemyns Fundament i.s.m. JazzLab Series Avontuurlijke jazz in de Sint-Jacobskerk D O 1 8.0 5.1 7

Jeremy Denk (piano) Van Bach over Stravinsky tot Nancarrow Een lesje muziekgeschiedenis Z A 2 4 – ZO 25.0 6 .1 7

De Kortste Nacht Music from dusk till dawn

Meer info en volledige programma: www.handelsbeurs.be