Amenra: metalband in de ban van de stilte Wat is er aan de hand met Belgiës beste metalband? In de Gentse SintJacobskerk draait Amenra de volumeknop lager en de gevoelige snaar strakker. Zanger Colin van Eeckhout belooft voor Ha’fest ‘meer gefluister dan geschreeuw’.
‘Op glad ijs word je alerter’
/ Dirk Steenhaut
7
Waarom voelen jullie de nood om het zachter aan te pakken? ‘Onze gewoonlijke, snoeiharde sets worden vooral gedreven door angst. Maar wie zich niet laat verblinden door het geluidsvolume en het geschreeuw, merkt vanzelf dat er in onze muziek een hart klopt. Door onze nummers uit te kleden, komt dat nog duidelijker aan het licht. In 2009 brachten we al de ep Afterlife uit, die al zo goed als akoestisch was en gericht aan onze kinderen. Daarop boorden we al een ander emotioneel spectrum aan dan op onze andere platen.’ ‘Het beperkte aantal verstilde shows dat we nu in Europa spelen, schetst dus een vollediger beeld van waar we voor staan. Amenra is méér dan een hardcoreband: ons kleurenpalet oogt gevarieerder. Maar los van het aantal decibels dat we voortbrengen, is ons werk altijd al beheerst door melancholie en tristesse. Er zit altijd een desolaat randje aan.’ Ga je vanzelf stiller spelen als je een jaartje ouder wordt? ‘We wisten natuurlijk al dat er ook in stilte heel veel kracht kan schuilen. Maar nu we al vijftien jaar stevig te keer gaan, worden we inderdaad almaar vaker naar het andere uiterste gezogen. We verplichten onszelf ook om buiten onze comfortzone te treden en nieuwe inzichten te verwerven. In april brengen we zelfs een ambient-plaat uit. Op glad ijs word je alerter. Heeft die exploratiedrang met ouder worden te maken? Wellicht. We putten steeds vaker inspiratie uit wat buiten ons normale actieterrein ligt.’ Amenra © Carlo Verfaille