G.Mag #09 - augustus 2013

#09

G.maG Het eerste digitale gamesmagazine in BelgiĂŤ

Reviews Dragon Commander....................................... 07 Dungeons & Dragons: Neverwinter................ 12 Deadpool....................................................... 14 MotoGP 13..................................................... 16 Jak & Daxter Collection.................................. 18 Painkiller: Hell & Damnation.......................... 19 The Walking Dead: 400 Days.......................... 20 Pro Cycling Manager 2013.............................. 21 Spartacus Legends......................................... 22 Magic The Gathering - Duels 2014.................. 23 Toki Tori 2+.................................................... 24 Arcania: The Complete Tale............................. 25 Hotline Miami................................................ 26 Leisure Suit Larry: Reloaded........................... 27 Beatbuddy..................................................... 28

Previews Grand Theft Auto V......................................... 30 Mighty Quest for Epic Loot............................. 32 Rayman Legends............................................ 34 Bayonetta 2.................................................... 35 Super Mario World 3D.................................... 36 The Wonderful 101......................................... 37 Zelda: A Link Between Two Worlds................. 38 Yoshi’s New Island.......................................... 39 Sonic: Lost World............................................ 40 Need for Speed: Rivals.................................... 41

Features Indie............................................................... 43 Indie: Don’t Starve......................................... 44 Retro.............................................................. 45 Hardware: TurtleBeach................................... 46 Hardware: Oculus Rift.................................... 47 Unplugged..................................................... 48 Jim Vorwald................................................... 50 Editorial......................................................... 51 Top drie.......................................................... 52

<Insert Title Here> Nee, dit hierboven is geen foutje van onze vormgever, maar een inleiding voor deze editie van G.Mag. Wij zijn namelijk voor deze negende editie een samenwerking aangegaan met Adobe, de bekende leverancier van design- en ontwikkelingsproducten. Naast het aanleveren van de software waarmee we vanaf heden G.Mag zullen ontwerpen en afwerken hebben de mensen van Adobe ons tevens enkele begeleidende sessies gegeven over hoe we met hun software het best jullie lijfblad kunnen ontwerpen. En we zijn hen daar natuurlijk dankbaar voor.

Zonder sponsors geraken we nergens, en het is dus altijd belangrijk om hen in de bloemetjes te zetten. Zo hebben we nog Tones.be, simpelweg dé beste computerwinkel van België. Dat is geen schaamteloze reclame, maar voor ons persoonlijk een feit. Als gamer wil je in de watten gelegd worden en dat weten de mannen van Tones maar al te goed. Zij zijn zelf rasechte gamers en weten wat een computer moet hebben - of net niet - om mee te kunnen in onze razendsnelle wereld.

G.Mag #09 was alweer een race tegen de tijd. Maar dat zal het altijd zijn. Over enkele weken start de Gamescom in Keulen, en een team zal aanwezig zijn om jullie te voorzien van het heetste nieuws. Benieuwd?

Kijk maar uit naar volgende maand!

Matthew Deboysere Brand & PR-manager G.Mag

3

WEDSTRIJD

Dragon Commander is dé beste game die op Belgische bodem tot op heden werd ontwikkeld. Het heeft heel wat voeten in de grond gehad, maar het team van Larian uit Gent mag terecht trots zijn op zijn prestatie. Om de lancering te vieren, geven wij enkele exemplaren weg van Dragon Commander. De game wordt digitaal gedistribueerd, maar wij geven twee exemplaren weg uit de beperkte gedrukte oplage. Eén winnaar krijgt zelfs een Anthology-boxset erbij. Zo heb je onmiddellijk de volledige Divinity-franchise in huis.

Om mee te doen aan deze actie moet je naar onze Facebook-pagina surfen en op de knop “Dragon Commander” klikken. Na het invullen van jouw gegevens moet je het antwoord geven op een zeer eenvoudige vraag, en wie weet leggen wij binnenkort een exemplaar van Dragon Commander, inclusief de Divinity Anthology-boxset, wel bij jou op de deurmat!

Deelnemen? Surf naar http://www.facebook.com/gvangames Wedstrijdreglement: http://www.gvangames.be/disclaimer Onze acties in dit magazine eindigen op 25 augustus om 23:59.

De winnaars worden persoonlijk verwittigd.

4

WEDSTRIJD

Deze maand geven we een Turtle Beach Ear Force PX22 weg in samenwerking met de gerenomeerde audio-expert voor gamers. De PX22 is een geliefde headset bij veel gamers en wordt gesteund door de MLG, een grote Amerikaanse e-sportsfederatie. De headset is compatibel met de PS3, Xbox 360, PC en zelfs je tablet en smartphone, wat het dus een bijzonder versatiel ding maakt.

Om mee te doen aan deze actie moet je naar onze Facebook-pagina surfen en op de knoppen â&#x20AC;&#x153;Turtle Beachâ&#x20AC;? klikken. Na het invullen van jouw gegevens moet je het antwoord geven op een zeer eenvoudige vraag, en wie weet leggen wij binnenkort een van die-producten wel bij jou op de deurmat!

Deelnemen? Surf naar http://www.facebook.com/gvangames Wedstrijdreglement: http://www.gvangames.be/disclaimer Onze acties in dit magazine eindigen op 25 augustus om 23:59.

De winnaars worden persoonlijk verwittigd.

5

COVERSTORY

ONTWIKKELAAR: LARIAN STUDIOS UITGEVER: LARIAN STUDIOS PLATFORM: PC RELEASEDATUM: 5 AUGUSTUS 2013

DOOR JAN VANBOCKRIJCK

DRAGON COMMANDER

Beeld je een game in die turn-based en realtime strategy combineert met elementen uit RPG’s. Voeg daar dan de optie aan toe om zelf de strijd aan te gaan met een draak en dan heb je het ongeziene concept van Dragon Commander kort samengevat. Uniek is de game zeker. De vraag is of het spel de verwachtingen kan inlossen.

Er schuilt heel wat talent in de Belgische gamesindustrie, maar er is slechts één ontwikkelaar die kan meedingen met de grote jongens. We hebben het natuurlijk over Larian Studios, dat zich met Divine Divinity op de kaart zette. Na een spinoff en een zeer succesvolle sequel hebben Swen Vincke en zijn trawanten de moedige stap gewaagd om hun games zelf uit te geven. Misschien nog moediger was de beslissing om van de ARPG’s af te stappen en zich te wagen op onbekend terrein, iets wat niet altijd even warm werd ontvangen door fans van de reeks. Zowel voor Dragon Commander als het te verschijnen Original Sin kozen ze een ander genre. Dat die laatste, een isometrische turnbased RPG, op veel steun vanuit de fanbasis kon rekenen bleek uit een succesvolle campagne op Kickstarter. Ze wisten voor Original Sin een dikke miljoen dollar in te zamelen en er zo voor te zorgen dat ze dat spel zonder zorgen tot in de puntjes kunnen afwerken. Dat betekent uiteraard nog niet dat ze hun schaapjes op het droge hebben, want Dragon Commander hebben ze uit hun eigen zak betaald en zal het dus goed moeten doen op de verkoopslijsten. Gelukkig ziet het er al goed uit voor Larian Studios en lijkt het erop dat hun avontuur nog lang niet ten einde is.

Prequel De gebeurtenissen van Dragon Commander vinden plaats in een ver verleden ten opzichte van de vorige games in de reeks. Aan de hand van een

6

DEEL 2

leuk in elkaar gestoken filmpje kom je te weten dat er chaos heerst in het universum van Divinity. De koning werd onlangs vermoord en al zijn kinderen azen op de troon, waardoor het rijk verdeeld is en er constant oorlog gevoerd wordt. De machtige tovenaar Maxos wil deze situatie niet langer met lede ogen aanschouwen en doet beroep op jou, het liefdeskind van de koning en een draak die zich had vermomd als een beeldschone vrouw.

Mede door het feit dat je in een draak kan veranderen ben je de enige van het koninklijke nageslacht die de orde kan doen terugkeren. Het doel van de singleplayer is dus om al je broers en zussen op de knieĂŤn te krijgen.

Vooraleer je eraan kan beginnen, moet je kiezen welke soort draak jouw voorkeur wegdraagt. De ene is bijvoorbeeld iets meer gericht op de aanval, terwijl de andere beter geschikt is om je troepen te ondersteunen.

Je voert het commando vanuit een gigantisch luchtschip dat je volledige bemanning huisvest en waar je constant vertoeft tenzij je het gevecht aangaat.

Total War Het concept van Dragon Commander is op zâ&#x20AC;&#x2122;n minst intrigererend te noemen en doet op het eerste zicht een beetje denken aan Total War.

Je heb namelijk ten eerste het turnbased gedeelte waar je verschillende soldaten strategisch moet verplaatsen op de kaart. Daarnaast kan je realtime gevechten aangaan en als laatste moet je geregeld belangrijke politieke en militaire beslissingen maken. De game onderscheidt zich echter op heel wat vlakken van hogergenoemde strategietitel. Zo krijg je tijdens het realtime vechten de mogelijkheid om je basis en je leger uit te breiden. Door strategische plaatsen in te nemen kan je meer gebouwen en oorlogsvoertuigen kopen. De verschillende units hebben elk hun sterktes en zwaktes, waardoor je met een divers leger zo goed als elke tegenstander de baas kan. Wie liever geen gevechten aangaat kan handig gebruik maken van de Autoresolve.

Voor enkele goudstukken kan je een van je generaals de leiding geven, wat ervoor zorgt dat de kansen in jouw voordeel vergroten. Daarnaast kan je jezelf een voordeel toe te kennen door op de juiste momenten bepaalde kaarten te spelen. Zo kan je gebouwen plaatsen, huurlingen voor een strijd rekruteren of de manschappen van je tegenstander zwakker maken.

High in the skies Net zoals in Divinity II kan je tijdens de gevechten transformeren in een draak en op die manier de kansen in jouw

7

DEEL 3

voordeel doen draaien. Dit is veruit het best uitgewerkte deel van Dragon Commander, iets wat je uiteraard al kon opmaken uit de naam van het spel. In Dragon Mode kan je niet alleen vuurballen schieten en vaardigheden gebruiken, je kan ondertussen ook je soldaten bevelen geven en zelfs nieuwe manschappen maken. Dat zorgt ervoor dat je hier een grote invloed hebt op de uitkomst van de confrontatie, waardoor zeker in de multiplayer het gevecht meestal in de lucht beslecht wordt.

Slechte beurt Het turn based gedeelte is veruit het saaiste van de game. Een totaal gebrek aan diepgang zorgt voor een opperverlakkige ervaring en je wil dan ook vaak liefst zo snel mogelijk naar het slagveld marcheren. We missen hier een pak meer mogelijkheden tot micromanagement, je kan immers enkel gebouwen en soldaten kopen.

Een handige feature is wel dat je elke actie ongedaan kan maken. Zo is het niet echt meer nodig om je progressie om de haverklap op te slaan. We vinden het evenwel spijtig dat je tegenstander kan reageren op jouw zetten, maar dat je zelf niet de mogelijkheid krijgt om allerijl nog enkele manschappen bij te kopen als je wordt aangevallen.

Als je de hoofdstad van elk van je tegenstanders minstens een beurt lang kan innemen en bewaken, dan win je en krijg je een nieuwe map voorgeschoteld tot je het verhaal

volledig hebt afgewerkt. Upgrades en blauwdrukken voor nieuwe units en gebouwen kan je aanschaffen bij Grumio, de vriendelijke Imp met een steekje los en een voorliefde voor alles wat ontploffingen veroorzaakt. Door verder te geraken in het verhaal en genoeg Research Points te verzamelen kan je meer dingen vrijkopen om je tegenstanders een streepje voor te zijn op het slagveld.

Generale repetitie De roleplayingelementen bestaan uit politieke en militaire beslisingen. De personages waar je het meest mee interageert zijn je generaals. Die zijn stuk voor stuk interessant en hebben elk een eigen verhaal te vertellen.

Henry mist dan wel een arm en een oog, zijn stembanden werken nog steeds naar behoren. Daarnaast heb je Edmund, een extreem intelligente, maar arrogante Lizard die neerkijkt op alles en iedereen. Verder heb je ook nog twee vrouwelijke generaals, namelijk Scarlett en Catherine. De eerste is een vrolijk meisje met een donker geheim dat zich zelden aan de regels houdt. Catherine daarentegen kan niet zonder structuur leven en dan liefst eentje waar er alleen maar vrouwen in voorkomen. Ze was vroeger immers het hoofd van een gemeenschap waar geen enkele man een hoge functie had. De synergie tussen je generaals is zeer goed, waardoor hun belevenissen geloofwaardig zijn.

DEEL 4

Politieke spelletjes Verder moet je in samenspraak met vijf afgevaardigden meerdere politieke beslissingen maken die gevolgen hebben op het verdere verloop van het spel. Ook deze personages zijn allemaal boeiend. Je kernkabinet bestaat uit vertegenwoordigers van de vijf verschillende rassen die jouw koninkrijk bewonen en ze hebben elk een andere overtuiging. De Elves geven om iedereen en zij staan dan ook voor het socialisme, terwijl de op goud beluste Dwarves vanzelfsprekend het kapitalisme aanhangen. Verder heb je nog de technocratische Imps, de libertarische Lizards en de fundamentalistische Undead.

Je beslissingen hebben een impact op de geliefdheid bij de verschillende rassen en dat zorgt ervoor dat je een bonus krijgt als je op het grondgebied van een bevriend ras het gevecht aangaat met je tegenstander.

Daarnaast hebben de wetten die je uitvaardigt niet alleen een invloed op je populariteit, maar ook op je inkomen en de werklust van je bevolking. Kies je er bijvoorbeeld voor om de kerken te belasten, dan zal je schatkist goed gespijsd worden, maar de godsvrezende onderdanen van je rijk zullen je dat niet in dank afnemen. Of je kan een sociaal vangnet in werking stellen dat je bakken geld kost, maar dat zorgt er ook voor dat je veel goodwill creëert. Larian Studios gaat hier geen enkel taboe uit de

weg en je moet enkele zware knopen doorhakken.

Geslaagd huwelijk Op een bepaald moment word je in het huwelijksbootje gedwongen en ook dat heeft een grote invloed op het verhaal.

Alle prinsessen die je kan kiezen hebben namelijk hun eigen geheimen en problemen. De dialogen zijn verder uitstekend geschreven en ze zorgen ervoor dat je nog meer betrokken wordt bij het verhaal en de personages.

Het is natuurlijk lang niet altijd serieus en we hebben dan ook meer dan eens moeten gniffelen bij de conversaties. Zo kregen we bij het pleidooi van de leider van de Elves om het homohuwelijk te legaliseren te horen dat hij “pretty stiff opposition” verwacht van enkele van zijn mannelijke collega’s.

Zeker geen draak Grafisch is Dragon Commander gewoonweg prachtig. De gevechten zien er indrukwekkend uit en alles draait vlotjes, zelfs op de meest hectische momenten. Ook in het luchtschip broeit het leven. De turn-based map is jammer genoeg behoorlijk saai. Veel detail valt er niet te bemerken en je soldaten glijden gewoon als pionnen over de kaart als je ze verplaatst. De verantwoordelijke voor de soundtrack was wederom Kirill Pokrovsky. Epische muziek bij de gevechten, rustige deuntjes als je in je schip vertoeft, alles past perfect bij elkaar dankzij de huiscomponist

van Larian Studios. De multiplayer is daarnaast zeer goed uitgewerkt en er zijn meerdere mogelijkheden om tegen elkaar, maar ook om samen te spelen.

Op zich blijven de gevechten niet lang boeien, zeker in vergelijking met andere games die je in hetzelfde genre kan plaatsen. Het feit dat je als draak de strijd kan aangaan is echter een perfecte troef die ervoor zorgt dat de slagvelden telkens anders zijn en je dus langer aan je scherm gekluisterd blijft.

Verandering van spijs doet eten en alles aan Dragon Commander doet je snakken naar meer. De ietwat ongewone combinatie van genres werkt perfect en het spel wordt niet snel saai. Als draak door de lucht klieven word je zelfs nooit beu. Toch bleven we soms een beetje op onze honger zitten door het gebrek aan diepgang in de verschillende aspecten van de gameplay. De dialogen maken echter zeer veel goed en de moeilijke beslissingen die je moet maken zorgen ervoor dat je emotioneel betrokken blijft. Larian Studios heeft met Dragon Commander aangetoond dat het de overstap naar indieontwikkelaar goed heeft doorstaan met een uniek en vermakelijk concept.

8,7

geweldig + + + -

Draken Genrecombinaties Dialogen Weinig diepgang

• Toegang tot exclusieve functies en productupdates zodra deze beschikbaar zijn • Profiteer van wel 20 GB cloudopslag • Een volledige versie van geselecteerde apps • Overal uw werk openen en delen Kijk voor meer informatie op: https://creative.adobe.com/#plans Create Now! Roadshow 2013 In september en oktober 2013 presenteert Adobe de gratis Create Now! Roadshow in de Benelux.

In 7 steden in Nederland, België en Luxemburg nemen we je mee op onze creatieve reis door de nieuwe wereld aan mogelijkheden binnen de Creative Cloud. Een creatieve reis die je niet wilt missen!

Schrijf u vandaag nog in op: http://www.createnow.nl/roadshow-2013

* incl. BTW en vereist bezit CS3 of hoger

Adobe Creative Cloud Single Apps Nu vanaf 12,29 p/mnd*

REVIEW

ONTWIKKELAAR: CRYPTIC STUDIOS UITGEVER: PERFECT WORLD PLATFORM: PC RELEASEDATUM: 20 JUNI 2013

DOOR ROBIN LIBBRECHT

:

DUNGEONS & DRAGONS N E V E R W I N T E R Door de jaren heen zijn er al heel wat gratis MMO-games op de markt verschenen,.

Meestal waren dit gewoon slechte games ontwikkeld om snel wat geld te innen, terend op het succes van de grote betalende MMO’s.

De laatste tijd krijgen we echter een verandering te zien. Zo is er bijvoorbeeld Neverwinter, een game die zich afspeelt in het reusachtige universum van Dungeons & Dragons. Kan Cryptic deze trend verder zetten met deze nieuwe MMO? Neverwinter is een MMORPG die de gekende formule volgt met weinig uitzonderingen op die regels. Bij het creëren van je personage heb je de keuze tussen verschillende rassen en klassen. Ze zijn gebaseerd op de principes van de oertypes - tanks, healers en soldiers. Cryptic doet hier weinig om zich te kunnen onderscheiden van de rest.

Ook de wereld waar het spel zich afspeelt is niet bijster origineel te heten. Het is namelijk het al zeer gekende Dungeons & Dragons-universum. Het spel speelt zich af rond de stad Neverwinter die velen onder jullie al zullen kunnen van andere D&D-RPG’s.

Cryptic speelt het bijzonder veilig en dat is enorm spijtig. Er zijn al tal van MMORPG’s die zich in een gelijkaardige fantasysetting afspelen. Waarom niet eens proberen om de dingen anders te doen?

Stijgen in levels doe je door te questen, maar deze zijn zo standaard dat het enorm saai kan worden. Je kent ze wel, de typische “Ga naar X, breng me een paar koppen van Y en kom terug naar Z”-opdrachten. Tot vervelens toe natuurlijk, bah. Er is ook een soort van lijn die je naar je volgend doel

12

DEEL 2

in elkaar, maar er zijn ook quests die gemaakt worden om vlug je character op te werken. Deze worden echter vlug uit de hoop gefilterd door Cryptic voor ze te veel schade toebrengen.

brengt. Dit zorgt ervoor dat je bitterweinig gaat verkennen, iets dat in een MMORPG toch zeer spijtig is. Je kan het wel afzetten, maar dan hebben wij liever dat het gewoon niet aanwezig is.

Wat Neverwinter wel goed doet is het vechten. Cryptic heeft gekozen om een soort van mix te maken van combat uit een action-RPG en een traditionele MMO. Je moet namelijk veel meer doen dan gewoon stilstaan en uit je actionbar knopjes rammen in de juiste volgorde.

Neen, hier moet je je skils actief gebruiken. Je hebt geen mana of dergelijk, alles is bepaald door cooldowns. Er zijn enkele skills die een grotere cooldown hebben natuurlijk, maar die zijn ook een pak sterker. Healers en magiegebruikers moeten dus nooit meer inzitten met hoe vol hun manapool is. Een welgekomen verandering als je het ons vraagt.

Je positie op het slagveld speelt ook een grote rol, Je kan de meeste aanvallen van je vijanden namelijk gewoon ontwijken door uit te weg te gaan. Je kan ook een speciale skill gebruiken die je sneller laat ontwijken, al kan je dit niet blijven spammen - een systeem gelijkaardig aan dat uit Guild Wars 2.

Vijanden maken bij zware aanvallen meestal hun bedoelingen duidelijk en dan heb je een paar seconden om gepast te reageren.

Dit zorgt ervoor dat het vechten veel kinetischer aanvoelt en dat je werkelijk iets kan bijdragen.

Het komt dus niet enkel neer op de getallen van je gear, maar ook op je vaardigheden als speler.

De quests van de main storyline stellen zoals al gezegd niet veel voor, maar daar hoopt Cryptic verandering in te brengen met de toevoeging van de Foundry.

Dit laat iedere speler toe om eigen questlines en verhalen te creĂŤren voor het spel. Sommige van deze quests zitten echt goed

Je kan het spel perfect spelen zonder een euro uit te geven.

Maar spelers die dat wel doen krijgen wel een enorm voordeel.

Je kan geld uitgeven om gear te kopen, om sneller te craften en andere gemakken zoals extra ruimte voor je gear en mounts.

Een speler die ervoor kiest om geen geld uit te geven, zal veel langer bezig zijn om dingen te verkrijgen. Een zuur pay-to-winsmaakje.

Je kan redelijk snel de levelcap van 60 bereiken. En dat is toch jammer voor een MMORPG. Op het hoogste level is er ook niet veel te doen buiten craften, wat dungeons doorlopen en de PVP. Is Neverwinter dan een slechte MMORPG? Nee, zeker niet maar het blinkt gewoon in niets uit.

De combat kan interessant zijn maar wordt naar beneden gehaald door de barslechte vijanden en saaie quests. Als je niets te spelen hebt deze zomer, kan je het best eens proberen. Maar er zijn zeker wel betere alternatieven, zoals Guild Wars 2. Kost je meer, maar je geniet meer.

5,5

geslaagd + + -

Combat Foundry Generisch Pay to win 13

REVIEW

ONTWIKKELAAR: HIGH MOON STUDIOS UITGEVER: ACTIVISION PLATFORM: XBOX 360, PS3 RELEASEDATUM: 28 JUNI 2013

DOOR AUTEUR

DEADPOOL Het wereldje van de comicbookhelden wordt de dag van vandaag gedomineerd door onder andere Batman, Superman en Spiderman. De laatste jaren heeft antiheld pur sang Deadpool ook aan populariteit gewonnen bij het grote publiek. De held zelf besloot daarom om zelf een eigen game te maken. Et voila!

Het sterkste punt van Deadpool is zijn absurde humor. Elk stukje van deze game is doorspekt met grappige oneliners en absurde acties. Wie het personage een klein beetje kent weet welke situaties te verwachten. Voor wie Deadpool een nobele onbekende is, staan er enkele leuke verrassingen klaar.

In een ver verleden was Wade Wilson, Deadpools echte naam, een special agent voor de FBI. De arme man kreeg op jonge leeftijd al terminale kanker en kreeg toen als laatste strohalm een speciale behandeling voorgesteld. Chirurgen behandelden Wilson met het DNA van X-Men-teamlid Wolverine waardoor hij, net zoals die laatste, genezende krachten zou krijgen.

Het resultaat werd spijtig genoeg iets anders want Wilson werd afgrijselijk verminkt en bovendien ook knettergek. Wade Wilson was dood, Deadpool de huurmoordenaar was geboren.

Sekspoppen en pannenkoeken We beginnen de game in een appartement dat duidelijk betere tijden gekend heeft.

Deadpool is op dat moment druk aan het onderhandelen met High Moon Studios over zijn eigen videogame. Meteen is duidelijk dat dit spelletje een vat vol 14

DEEL 2

grappen is geworden. Zo kan je in de eerste vijf minuten van de game duizend pannenkoeken bakken, een grote boodschap doen, een sekspop opblazen en nog veel meer. Deadpool blijft natuurlijk een huurmoordenaar dus na het verlaten van onze stek is het tijd voor pure actie.

Gewapend met twee zwaarden trekken we richting ons eerste doelwit.

Upgrades Deze game valt qua controls goed te vergelijken met de laatste Spiderman- en Batman-games. Je bestuurt Deadpool vanuit een thirdperson-perspectief en met behulp van de eerder genoemde zwaarden en twee Desert Eagles baan je je een weg doorheen honderden handlangers.

Elke vijand die je een kopje kleiner maakt levert je Deadpool Points op waarmee je talloze opties kunt vrijspelen zoals wapens en de persoonlijke eigenschappen van Deadpool.

Via een soort van talentenboom kan je het personage upgraden zodat hij meer schade doet aan vijanden, meer levenspunten heeft, meer munitie bij zich kan dragen enzovoort. Dit spel heeft ook verrassend veel verschillende wapens ter beschikking zoals shotguns, machinegeweren, granaten, mijnen, sais en talloos ander wapentuig waarmee de speler zich kostelijk kan en zal amuseren.

Tekortkomingen Waar wringt het schoentje dan bij Deadpool? Ten eerste is de game al niet moeders mooiste.

Ook de herspeelbaarheid van Deadpool is nihil te noemen. De trophy- en achievementwhores onder ons kunnen de game nog een tweede keer spelen, maar veel nieuws komt er helaas niet uit de bus. Ervaren spelers zullen de game op iets meer dan vijf uren kunnen uitspelen.

Om de speelduur nog een heel klein beetje te rekken heeft ontwikkelaar High Moon Studios een Challenge-modus gemaakt.

In deze modus moet je met Deadpool verschillende golven van vijanden afmaken zonder zelf het loodje te leggen. Een hordmodus met andere woorden. Tof voor vijf minuten maar ook niet meer dan dat.

Conclusie Deadpool is eigenlijk alles geworden wat we verwacht hadden. Helemaal geen slechte game maar toch heeft het zijn tekortkomingen.

Gelukkig voor de ontwikkelaar is de humor doorheen de hele game goed. Dit zorgt voor een leuke sfeer en geeft de game net dat tikkeltje extra. Al bij al is Deadpool geen toptitel maar voor een zachte prijs kan je aan deze game veel plezier beleven.

7,0 goed

+ + -

Humor Actie Speelduur Graphics 15

REVIEW

ONTWIKKELAAR: MILESTONE UITGEVER: PQUBE PLATFORM: XBOX 360, PS3, VITA, PC RELEASEDATUM: 21 JUNI 2013

DOOR TIMMY DE CRAENE

MOTOGP 13 Na een onderbreking van een paar jaar is de MotoGP-franchise weer helemaal terug.

Capcom besloot vorig seizoen de franchise in de kast te laten waardoor de racefanaten op hun honger bleven zitten. Gelukkig besloot Milestone de game terug nieuw leven in te blazen. Voor de snelheidsduivels onder ons is een MotoGP-game altijd een kick en wie liever op twee wielen rijdt kan met deze game zijn hartje ophalen. Gaat MotoGP 13 in de eerste bocht onderuit?

Zoals gewoonlijk kan je als speler bij de start van de game je eigen coureur aanmaken naar je eigen voorkeur en wens. Meteen valt op dat de menu’s wat oubollig zijn vormgegeven en eigenlijk anno 2013 niet meer up-to-date zijn. Maar goed, het draait om het racen toch? Zoals bij elke carrière begin je helemaal aan de bodem van het klassement en moet je al meteen aan de bak om enkele raceteams te overtuigen van je kwaliteiten. Indien dat lukt krijg je een contract aangeboden dat toegang geeft tot het MotoGP3-klassement. Wie dacht om meteen krachten te meten met Valentino Rossi is er spijtig genoeg aan voor de moeite. Je opwerken naar de echte MotoGP kost tijd en vooral moeite.

Customize De ervaren rotten binnen het wereldje krijgen bij de aanvang van elke race de kans om te sleutelen aan hun bolide. Wie, net zoals ons, geen jota van moto’s afweet, kan die zaken overlaten aan de technici en meteen beginnen aan de race. Na een korte uitleg van elk parcours stap je uit een, pardon our french, spuuglelijke crewbox naar je moto. De lampjes springen op groen en weg zijn we. Het spelletje heeft geen steile

16

DEEL 2

leercurve en dat is een positief punt. Natuurlijk zal je de eerste races niet meteen overgoten worden met champagne en een boeket rozen overhandigd krijgen van een wulpse pitspoes maar dat hoeft ook niet. Je teamleider zal je voor de start van elke race een doelstelling geven die jij moet zien te halen. Geleidelijk aan worden die doelstellingen moeilijker maar zoals het hoort word jij ook beter in het racen.

Dat racen kan je zo makkelijk en zo moeilijk maken als je zelf wil.

Wie het graag heel realistisch heeft kan alle opties uitvinken en heeft dan totale controle, inclusief valpartijen. Geen nood, MotoGP 2013 heeft, net zoals Forza en GRID, een terugspoeloptie.

World Champion Wie het niet zo heeft op carrièrejagen kan altijd meteen voor de prijzen spelen. In de World Championship-modus zoek je als professioneel coureur je plaats tussen de absolute wereldtop.

De strijd om wereldkampioen te

worden is bikkelhard en dat zal je dan ook geweten hebben. Voor wie helemaal niet jaagt op prijzen maar liever echte vrienden het leven zuur maakt is er altijd Time Trial met online- en offline splitscreen. Spijtig genoeg had de online-functie zoveel problemen dat we deze niet kunnen testen hebben op het moment van schrijven.

Graphics Waar het gevoel van MotoGP 2013 heel goed zit, zit de omkadering bijna volledig fout. Wie ooit MotoGP 2010 gespeeld heeft zal qua graphics en geluiden weinig positieve verandering opmerken. De moto’s en de bijhorende renners zien er oke uit maar de omgevingen zijn precies gemaakt van karton. Elk stalen ros heeft ook quasi hetzelfde geluid en je teamleader is heel beperkt in zijn commentaar.

Al deze randzaken doen geen goed aan de beleving van dit spelletje. Integendeel.

MotoGP is een dubbeltje op zijn kant geworden.

Qua beleving en realisme in het rijden heeft niemand te klagen en ook de modi zijn sterk aanwezig. De afwerking van dit spelletje had echter beter gekunnen dan wat Milestone afgeleverd heeft. Indien de online-modus geen fix krijgt zal er in een mum van tijd ook niemand meer te vinden zijn in de lobby’s. Wie echter geen hol geeft om afwerking en gewoon puur wil racen kan deze game met een gerust hart kopen. Het racen zit snor en is het dat niet wat telt?

6,5

geslaagd + + -

Realistisch Veel modi

Grafisch Afwerking 17

REVIEW

ONTWIKKELAAR: NAUGHTY DOG / MASS MEDIA UITGEVER: SCEE PLATFORM: VITA RELEASEDATUM: 18 JUNI 2013

DOOR MATTHEW DEBOYSERE

J A K & DA X T E R :

C O L L E C T I O N Als jonge knaap had ik ten tijde van de PlayStation 2 enkele favoriete franchises. Vreemd genoeg zat Jak & Daxter daar niet bij. Gelukkig brengt Sony de laatste tijd hun populairste franchises opnieuw uit in een HD-jasje en kon ik alsnog deze vergane glorie uitproberen, deze keer op de Vita. Maar het is duidelijk: de franchise heeft de tand des tijds niet echt doorstaan.

Om meteen in huis te vallen zit deze trilogieverzameling van Jak & Daxter op de PlayStatio Vita boordevol bugs, en dat komt de kwaliteit allesbehalve ten goede. De schuld ligt niet bij Naughty Dog, die een decennium geleden drie heerlijke games wist af te leveren. De combinatie van Jak en zijn sidekick Daxter zorgen bij velen voor nostalgische gevoelens. Zet deze twee personages in een frivole, fantasievolle wereld waar humor een belangrijke rol speelt, en je krijgt een typisch succesverhaal uit het begin van deze eeuw.

De drie games zijn niet gelijk, waardoor iedereen een andere favoriet lijkt te kiezen. De eerste titel, Jak & Daxter, is zeer kindvriendelijk en een mooie start van de franchise. Naughty Dog haalde zijn inspiratie uit titels als Super Mario 64 en zijn vorige franchise Crash Bandicoot. Jak 2, zonder Daxter in de titel, was al een stuk duisterder in zijn opzet, Niet alleen is het verhaal een pak moeilijker om te volgen, ook zit het spel boordevol schietscènes, wat de gameplay drastisch veranderde. In Jak 3 werden ook nog eens voertuigen geïntroduceerd, goed voor races en gevechten op de weg in een

gigantische woestijn. Drie verschillende games dus.

Wie de PS3-versie heeft gespeeld van deze collectie heeft werkelijk kunnen genieten. De resolutie werd stevig opgewaardeerd zodat elke HD-televisie er geen pixelachtig Mondriaanschilderij van wist te maken en de toevoeging van trophies, 3D en andere moderne technologieën zorgen ervoor dat de fans nog iets nieuws te beleven hadden. Helaas is de Vita-versie op een of ander lugubere uitstap geweest, waardoor ze te laat kwam op ons feestje en de boel moest verpesten door voor de voeten van de consoleversie te kotsen.

Zo hapert het beeld bijna constant tijdens het eerste deel, wat echt niet aanzet tot verderspelen. Er zijn duidelijk framerateproblemen, terwijl die eigenlijk al voor een stuk is teruggeschroefd in vergelijking met de PS3-versie. Ook is het echt wel jammer dat er van die pixelperfectie en hoge definitie niet zoveel meer overblijft op het kleine Vita-scherm. We durven zelfs stellen dat de originele versie van tien jaar geleden er mooier uitzag op onze kleine televisies dan deze hoge definitie

op een minischerm.

Dan zijn er nog de controls, die niet afgestemd zijn op onze vingers. Soms zijn ze te gevoelig, andere keren dan weer net niet. Best irritant als je je sprongen en bewegingen moet timen. Neem daarbij dat de Vita geen triggers heeft en dat Mass Media die functionaliteiten naar het touchpad aan de achterzijde heeft verplaatst en dat doen ons enkel maar huiveren.

Ten slotte is er nog het luxeprobleem dat er geen Cross Buy of Cross Playfunctionaliteit ingebouwd is in deze Jak & Daxter Trilogy, twee opties die vorig jaar hevig gepromoot werden en nu al niet meer belangrijk lijken. Hoe moeilijk is het om je savefile op beide platforms in te stellen?

De PS2-klassieker naar de Vita brengen was een goede zet, maar de technische mankementen zijn te storend. Geslaagd omwille van de nostalgie, niet omwille van de port. Indien mogelijk, ga voor de PS3-versie.

6,5

geslaagd

18

REVIEW

ONTWIKKELAAR: THE FARM 51 UITGEVER: NORDIC GAMES PLATFORM: XBOX 360, PS3, PC RELEASEDATUM: 28 JUNI 2013

DOOR DAVID NYS

PAINKILLER:

H E L L & DA M N AT I O N Hoewel er veel soorten shooters zijn, zijn deze globaal onder te verdelen in twee groepen. De tactische shooters, à la Call of Duty, en de run&gunners, waartoe Painkiller: Hell & Damnation behoort. Dit laatste genre heeft al jaren geen echt goede game gekend, en ook dit spel zorgt niet voor een opleving.

Painkiller: Hell & Damnation kreeg vorig jaar al een release op de pc. Deze remake van Painkiller, een populaire shooter uit 2004, kon slechts een aantal gamers en critici overtuigen.

We moeten helaas vaststellen dat de Xbox 360-versie in hetzelfde bedje ziek is en de lat nog enkele meters lager werd gelegd.

Het flinterdunne “verhaal” uit de doeken doen zou verspilling van leestekens zijn, want dit dient toch enkel als een excuus om grote aantallen ondoden vol lood te schieten.. Weten dat je nog een vijand moet omleggen omdat de soundtrack nog niet gekalmeerd is, levels met geheimen, overdreven wapens, het voelt lichtelijk nostalgisch aan.

Helaas was vroeger niet alles beter. Die laatste vijand zoeken,

die waarschijnlijk door een glitch ergens in het decor vastzit, was in de jaren 90’ al vervelend en dat is het nu nog steeds. De secrets uit Painkiller missen originaliteit en geen enkel wapen was indrukwekkend.

maar deze modus is exact hetzelfde als de singleplayer campagne. Verwacht ook niet meer plezier met anderen. De online multiplayer is namelijk zo verlaten dat je nauwelijks lobby’s vindt.

Zo zijn er nog wel meer elementen die een beter spel een heerlijk nostalgisch tintje hadden gegeven, als er meer moeite in gestoken was. Er is een reden dat sommige games uit dit genremfel verouderd zijn en andere, zoals Serious Sam, nog steeds werken. Het maken van een goede run&gunshooter lijkt heel makkelijk, maar is het niet.

Painkiller: Hell & Damnation is een remake, en dan verwacht je toch enigszins geüpdatete graphics. Op de Xbox 360-versie is daar echter nauwelijks iets van te zien. Het geheel komt flets over en weet niet te overtuigen.

Ook al zijn de levels gevarieerd, geen van al kunnen ze boeien.

Wat je in dit geval overhoudt is een spel waar je niets anders doet dan rondhotsen en de schietknop ingedrukt inhouden.

Urenlang. Ter afwisseling kan je dit ook eens met een kameraad proberen in co-op,

Painkiller: Hell & Damnation is het perfecte voorbeeld van een slechte remake. De gameplay is eentonig, de levels saai en de graphics en muziek strooien nog meer zout in de wonde. Er zijn veel betere alternatieven te vinden.

3,3

gebuisd

19

REVIEW

DOOR MATTHEW DEBOYSERE

ONTWIKKELAAR: TELLTALE GAMES UITGEVER: TELLTALE GAMES PLATFORM: XBOX 360, PS3, PC RELEASEDATUM: 10 JULI 2013

THE WALKING DEAD: 4

0

0

D

A

Y

S

Vorig jaar stond The Walking Dead van Telltale Games hoog op ieders lijstje der beste titels van 2012. Met het geplande tweede seizoen van de franchise in het vooruitzicht zocht de ontwikkelaar een manier om het wachten te verzachten, en deed dat in de vorm van 400 Days, een speciale, zesde episode waarin we vijf nieuwe hoofdpersonages leren kennen. Spannend of teleurstellend?

Het is moeilijk om The Walking Dead: 400 Days te beoordelen. Enerzijds waren we laaiend enthousiast dat we plots een nieuw hoofdstuk konden uitproberen, maar anderzijds wisten we niet echt wat te doen met al die personages. Het was de spanning tussen hoofdpersonages Clementine en Lee die ons deden beven van de schrik bij elke aanval van de ondoden en zonder die gekende emoties leek het moeilijk in te schatten wat zou volgen.

Gebrekkig Ondertussen is de speciale aflevering al even uit, en hebben we helaas nog steeds onze twijfels. Daar zijn heel wat redenen voor. Om te beginnen vertelt The Walking Dead: 400 Days niet één maar vijf losse verhalen. Elk personage wordt los geïntroduceerd en komt gebundeld met zijn eigen setting en nevenpersonages. Dat betekent dat Telltale de moeilijke keuze moest maken om de vijf plotlijnen niet te lang te maken, anders zouden we verpletterd worden onder het narratieve gewicht dat 400 Days met zich mee zou sleuren.

Dat brengt dan weer het probleem met zich mee dat er eigenlijk helemaal niets gebeurt in deze game. Er zijn amper schietsessies, geen puzzels en al helemaal geen diepgaande keuzes.

Het zijn slechts vijf losse inleidende verhalen die op geen enkel vlak het voorgaande seizoen kunnen benaderen.

Vierhonderd dagen Kort beschreven volgen we in vierhonderd dagen vijf personages die de zombie-uitbraak op hun eigen manier beleven. Echt vierhonderd dagen zijn het niet; we krijgen van ieder slechts ongeveer één dag uit hun leven te zien. Van de vijf is die van Shel de interessantste. Een groep overlevers heeft een eigen kamp opgezet en probeert zo een gemeenschap te stichten. Shel is een van de weinigen die ziet dat het laatste beetje beschaving aan het vervagen is, en probeert dat overeind te houden. Of niet, want dat is uiteraard jouw keuze.

Verder hebben we nog Wyatt, die met zijn beste vriend moest ontsnappen tijdens een achtervolging en in een duister bos belandde. Daar wordt hij

achterna gezeten door zombies. Of Russell, die opgepikt wordt door een onbekende en bij een tankstation onbekenden neerknalt. Bonnie wordt versierd door een oudere man, tot zijn vrouw erachter komt, maar de liefdesdriehoek komt tot een abrupt einde wanneer ze achterna gezeten worden door jagers. En ten slotte is er nog Vince, die op weg naar de gevangenis met vier anderen vast komt te zitten in het busje en moet weten te ontsnappen.

Meer dan dit gebeurt er eigenlijk niet.

We hebben vijf introducties gezien, gevolgd door een plotse epiloog waarin de vijf worden verzocht mee te komen naar een nieuw kamp. Is dit de setting voor seizoen twee? Wordt vervolgd.

The Walking Dead: 400 Days is geen waardige opvolger voor een van dé beste games van 2012, maar is wel een beloftevolle inleiding voor het tweede seizoen dat we later dit jaar hopelijk al mogen omarmen.

7,0

goed

20

REVIEW

DOOR WYTZE VAN DER VEEN

ONTWIKKELAAR: CYANIDE STUDIOS UITGEVER: FOCUS HOME INTERACTIVE PLATFORM: PC RELEASEDATUM: 20 JUNI 2013

PRO CYCLING MANAGER 2013 Zo af en toe verschijnt er een titel die je nieuwsgierig maakt, maar je om welke redenen dan ook niet helemaal weet te overtuigen deze ook daadwerkelijk aan te schaffen. Zo’n game waarbij je dertig, veertig euro toch opeens wel vrij veel vindt en die de reële mogelijkheid lijkt te hebben teleur te stellen. Pro Cycling Manager is zo’n titel.

Net als miljoenen anderen legt ondergetekende jaarlijks braaf een bakje geld op tafel voor de nieuwe Football Manager. Dat spel bestaat al sinds de eerste helft van de jaren ’90, is met een groot en gespecialiseerd team gemaakt en mag eigenlijk al niet meer tegenvallen. Het is een toonaangevend product in de sportmanagementgames. Het zou oneerlijk zijn om PCM (Pro Cycling Manager) de vergelijking met FM (Football Manager) aan de schenen te leggen. Cyanide, de Franse ontwikkelaar van PCM, heeft echter besloten om van het startscherm zo ongeveer een kopie van FM te maken, ware het dat het mannetje met de voetbal nog net vervangen is door een fietsje. Dan leg je voor jezelf de lat ineens een stuk hoger.

Wat direct opvalt is dat het spel volledig in het Nederlands is. De vertalingen zijn bijna compleet, dat wil zeggen dat er hier en daar Engelstalige zinnen doorheen kruipen, en voor het overige van een redelijke tot goede kwaliteit. Het meest uitdagende spelelement is natuurlijk de carrièremodus. Met ons cyclingteam De Rijke–Shanks gaan we graag de uitdaging aan, maar niet voordat we

ons zwaar ondergewaardeerde neefje Ike Groen middels de bijgeleverde editor van wat extra kwaliteit voorzien.

Blijkbaar is er voor de editor een handleiding benodigd, want ondanks dat alles zichzelf redelijk lijkt te wijzen in een wederom FM-achtige setting krijgen we het niet voor elkaar om Ike deftig te importeren.

Helaas duurt het te lang totdat we onze weg in het spel kunnen vinden door de vaak omslachtige menu’s en opties.

Misschien dat het pure gewenning is en dat nieuwelingen in het door velen zo geprezen Football Manager voor exact hetzelfde probleem staan?

Goed, ons team is een continentale wielerploeg, oftewel het laagste profniveau. Er zitten 41 continentale wielerploegen in het spel, pak ‘m beet de helft van het totale werkelijke aantal.

Van de twee hoogste profniveaus, Pro Continental en World Tour, zijn met respectievelijk 20 en 19 ploegen alle echte teams vertegenwoordigd.

Wat direct opvalt in een rondje langs de ploegen is dat het blijkbaar niet gelukt is de benodigde licenties binnen te harken om alle wielrenners in het spel te mogen zetten. Een leuke

mogelijkheid is het creëren van je eigen team, waarbij je de keuze krijgt uit een legio gesponsorde outfits van “bijna echte” bedrijven als “IGN”, dus bijna die bank met de oranje leeuw.

Ondanks dat het spel vooral in de gameplay veel te veel schoonheidsfouten bevat voor een reeks die toch al ruim tien jaar bestaat en we weinig verschil met de 2012-versie op kunnen merken, is de grote kracht van dit spel de ijzersterke wedstrijdengine. Je renners moeten een jaarschema krijgen waarbij gewenste piekmomenten aangegeven dienen te worden. Vorm van de dag en wind zijn belangrijke factoren in een koers. Ook waaier-etappes zoals tijdens de laatste Tour de France behoren tot de mogelijkheden.

Alle etappekoersen van Maleisië tot de Tour de France zijn gedetailleerd en waarheidsgetrouw in het spel verwerkt. Helaas probeert Cyanidede parallel met Football Manager te trekken, maar slaagt hier nog lang niet in.

7,0

goed

21

REVIEW

ONTWIKKELAAR: KUNG FU FACTORY UITGEVER: UBISOFT PLATFORM: XBOX 360, PS3 RELEASEDATUM: 26 JUNI 2013

DOOR BART TAELEMANS

SPARTACUS LEGENDS De tv-serie Spartacus van de Amerikaanse zender Starz kon op veel bijval rekenen van de kijkers.

Spartacus Legends is een nieuwe game die losjes gebaseerd is op deze reeks en volledig free-to-play is.

Of toch niet helemaal?

Spartacus Legends is een fighting game in aloude Mortal Kombat-stijl.

In de game begin je je eigen ludus of gladiatorenschool in de Romeinse stad Capua. In de ludus huisvest je je gladiatoren en beheer je je wapens, pantser en extra vaardigheden. Elke gladiator heeft één van acht specifieke vechtstijlen, zoals zwaard en schild, drietand of messen.

Beroemdheid Eens je een van je gladiatoren hebt voorzien van de beste uitrusting die je je kunt veroorloven, kun je aan de slag in een van de zes districten van de stad. In elk district heb je een aantal gewone gevechten die je kunt herhalen zoveel je wilt, een aantal boss fights die je maar één keer kunt doen en die je extra perks opleveren, en dan de mogelijkheid om online tegen een andere speler te vechten. Elk gevecht levert je fame op, waarmee je levelt en zilver en goud verdient.

En daarmee wordt meteen het belang van geld in deze game duidelijk. Bijna alles wat je kunt doen, kost geld. Als een van je gladiatoren sterft, kun je hem een eerste keer gratis weer tot leven brengen, maar daarna

gaat dat steeds meer zilver en goud kosten. Nieuwe items kosten uiteraard geld, maar ook extra slots voor meer gladiatoren in je ludus kosten aardig wat goud, dat je alleen verdient door te levelen of door microtransacties.

waard is. Toegegeven, met de 3000 goudstukken die je ervoor koopt, kun je nagenoeg alles doen, tenzij je echt belabberd speelt. Maar het is toch vrij verontrustend dat de mogelijkheid er is.

Semi-verplicht kopen

Geen topniveau

Daarbij komt ook nog dat je sommige boss fights alleen met een bepaalde vechtstijl kunt spelen, dus ben je wel verplicht om extra slots vrij te spelen en nieuwe gladiatoren te kopen.

Bovendien stijgt de moeilijkheidsgraad exponentieel na de eerste zes à zeven levels en wordt het al snel moeilijk om zonder eindeloos grinden vooruit te raken.

Grinden is natuurlijk geen probleem, als de game zelf leuk is. En dat is nu net het probleem met Spartacus Legends.

De gameplay is aardig, maar niet van topniveau. Idem voor de graphics, die bijzonder gedateerd aandoen. Leuk zijn de combo’s die je met je gladiator kunt uitvoeren en de finishing blow als het publiek je gunstig is, maar dat blijft niet boeien als je voor de miljoenste keer hetzelfde gevecht doet om toch maar dat extra slot vrij te spelen.

Betalen is dus het sleutelwoord in deze game. Hoewel het strikt genomen geen pay-to-win-formule is, kun je er toch amper omheen als je een beetje vlot door het spel wilt. De kosten voor wat extra goud in-game gaan van 400 Microsoft Points voor 50 goudstukken tot maar liefst 12.000 Microsoft Points voor 3000 goudstukken. Ja, u leest het goed, twaalfduizend. Wij zijn zo vriendelijk geweest het even om te rekenen, dat is bijna 150 euro. Voor een game die amper 20 à 30 euro

Spartacus Legends is een middelmatige fighter.

Van een free-to-play-game kun je natuurlijk ook niet veel verwachten, maar gezien de constante herinnering aan de mogelijkheden tot betalen hoopten we op meer.

4,0

gebuisd

22

REVIEW

ONTWIKKELAAR: STAINLESS GAMES UITGEVER: WIZARDS OF THE COAST PLATFORM: XBOX 360, PS3, PC RELEASEDATUM: 26 JUNI 2013

DOOR DAVID NYS

MAGIC: THE GATHERING D U E L S O F T H E P L A N E S WA L K E R S

Eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat ondergetekende geen grote Magic: The Gathering-fan is. Mijn loyaliteit gaat uit naar Yu-Gi-Oh, nog altijd het superieure kaartspel in mijn ogen. Maar verandering van spijs doet eten, en dus nam ik het aanbod dit twintig-jaar-oude kaartspel eens onder de loep te nemen graag aan.

Magic: The Gathering kent veel navolg in het echte leven door zijn gebalanceerd ontwerp en de regelmaat van nieuwe content. Spelers nemen het tegen elkaar op met een samengesteld deck en proberen elkaars leven van twintig naar nul punten te brengen. Hiervoor worden wezens opgeroepen en magische kaarten gebruikt. Zowel wezens als magische kaarten gebruiken ‘mana’, die je elke beurt herlaadt met landkaarten.

Al deze kaarten hebben een andere kleur. Spelers kunnen er voor kiezen om vooral met een kleur of soort kaarten te spelen, of juist een mengvorm. Uiteraard is de werkelijkheid een pak diepgaander, maar om de regels uitgebreid uit de doeken te doen is dit hele magazine nodig.

heeft gespeeld, was ik aangenaam verrast hoe snel de game mij de kneepjes van het vak leerde.

is bijzonder verslavend, aangezien de AI altijd dezelfde moves maakt, en dus erg voorspelbaar is.

Het enige wat me na enkele uren spelen nog steeds niet lukte was kaarten bekijken. Je zult vaak op kaarten moeten inzoomen om hun effecten te lezen. Menige keren moest ik toch verschillende zaken uitproberen voordat ik een kaart eindelijk kon lezen.

Over het algemeen heeft het spel echter een zeer aangename leercurve en is het dus ideaal voor nieuwkomers.

Flashy cardgames

Uitdagingen

Boosters openscheuren

De veteranen kunnen zichzelf natuurlijk meteen in de strijd gooien in een van de verschillende modi. In steeds moeilijkere campagnes zal je nieuwe decks kunnen vrijspelen en er zijn ook uitdagingen die je kan doen om trofeeën te winnen.

Voor groentjes kan dit alles zeer intimiderend overkomen. Als je Magic opstart, vraagt de game meteen hoeveel ervaring je hebt. Afhankelijk van je antwoord, wordt de tutorial aangepast aan je niveau. Als iemand die nog nooit Magic: The Gathering

Deze telg heeft ook een nieuwe modus, genaamd Sealed Play. Hierin open je verschillende boosters en stel je daarmee je deck samen, net als in het echte leven. Verder is er nog de multiplayer om menselijke Planeswalkers uit te dagen. Vooral deze

Een moeilijke taak bij dit soort games is om het spel visueel interessant te maken. Er zit weinig beweging in een kaartspel maar Stainless Games slaagt er toch in je aandacht vast te hou den.

De animaties zijn erg stijlvol en elke kaart ziet er stuk voor stuk prachtig uit. De muziek is atmosferisch en simpel, maar zeer catchy. Bepaalde terugkomende liedjes zijn erg opzwepend en zelfs na meerdere uren spelen begonnen ze niet op mijn zenuwen te werken.

Magic: The Gathering – Duels of the Planeswalkers 2014 is een prima vierde telg in deze reeks. Ondanks de kinderziektes en de limitaties, is het spel voor zowel beginners als veteranen zijn prijs meer dan waard.

8,4

geweldig

23

REVIEW

DOOR MATTHEW DEBOYSERE

ONTWIKKELAAR: TWO TRIBES UITGEVER: TWO TRIBES PLATFORM: PC, MAC RELEASEDATUM: 11 JULI 2013

TOKI TORI 2+ Ooit had ik een gesprek met iemand van Two Tribes die rond de release van de mobiele game Swap It zei dat ‘ie heel blij was “eens niet met die gele kip bezig te moeten zijn”. Toch blijkt Toki Tori dé huisfranchise te zijn van de in Amersfoort gevestigde indieontwikkelaar, want ondertussen is onze favoriete kip terug de ster in een gloednieuw vervolg op de bekende puzzelaar. Is het de moeite? Wij namen de pc-versie onder de loep.

Enkele maanden geleden heeft Lennord Cox al Toki Tori 2 voor de Wii U in zijn huiskamer mogen uitproberen en pende in dit magazine zijn gedachten erover. Hoewel hij in het algemeen wel te vinden was voor de setting en het idee achter Toki Tori 2, waren er toch enkele gebreken.

Two Tribes besloot om de pc-versie uit te stellen en verder af te werken. Er kroop zelfs zoveel tijd in, een maand of drie, dat de Nederlandse ontwikkelaar het een kleine naamswijziging wilde geven. Zo werd Toki Tori 2+ geboren.

Trial & error Two Tribes hebben enkele grote risico’s genomen met Toki Tori 2+.

Geen tutorial en vooral geen recht pad is in deze platformer te bespeuren.

Amersfoort heeft gebeld, ze willen je oerinstincten terug aanwakkeren!

Je moet als gamer echt zelf op verkenning. Door voorzichtig op de knoppen van je toetsenbord te drukken, ontdek je welke handelingen je kunt uitvoeren, en na wat “trial & error” leer je snel hoe je die moet toepassen op je omgeving. Simpel gezegd: door te stompen op de grond, schrik je de wezens van je af en lopen

ze weg, terwijl een deuntje fluiten ze geruststelt en naar je toelokt.

Ambitie Dit zijn de enige twee spelmechanieken die Toki Tori 2+ kent en waar je het dus mee moet stellen. Verrassend genoeg weet Two Tribes dit echter over een avontuur van meer dan tien uur gameplay boeiend te houden.

Initieel lijk je een recht pad te hebben en moet je op een grote landkaart van punt A naar punt B lopen, maar eens je - al dan niet per toeval - enkele speciale commando’s ontdekt, leer je speciale moves die je kunt gebruiken om ongeopende paden te verkennen.

Zo ontdek je plots dat er tussen punt A en B nog vijfhonderd andere locaties verstopt zitten. En die wil je uiteraard ook verkennen. Toki Tori 2+ is een openwereld game. Een platformer met een open wereld! Dat noemen we pas ambitie.

Wie een uitdaging zoekt, zal veel hebben aan Toki Tori 2+. Zelfs de doorwinterde puzzelfreak zal af en toe zweten als hij voor de zoveelste keer niet weet wat hij moet doen.

Dit is echter niet omdat de puzzel

moeilijk is, maar omdat we zoals eerder gezegd geen woordje uitleg krijgen.

Toegegeven, je put voldoening uit het vinden van de oplossing na een kwartiertje zoeken, maar liever putten we dit uit het effectief vinden van de oplossing, niet uit een gelukstreffer.

Editor Toki Tori 2+ is een sfeervolle game en zal je een lange tijd zoethouden. Wie nog meer uit de game wil sleuren, kan altijd gebruik maken van de level editor die met het spel via Steam geleverd wordt. Je kunt vervolgens je levels delen via de Steam Workshop. Wie de Wii U-versie al heeft gespeeld, kan gerust opnieuw proberen. De game is opmerkelijk anders. Chapeau!

Two Tribes heeft met Toki Tori 2+ een uitstekend vervolg gemaakt op het origineel uit 2001. Eindelijk heeft onze favoriete gele kip een nieuw avontuur te beleven. Niet zo eenvoudig, ambitieus en vooral een vette platformer.

8,5

geweldig

24

REVIEW

ONTWIKKELAAR: SPELLBOUND ENTERTAINMENT UITGEVER: NORDIC GAMES PLATFORM: PS3 RELEASEDATUM: 15 JULI 2013

DOOR THIJS MORLION

A R C A N I A T H E C O M P L E T E TA L E

Met Arcania: The Complete Tale krijgen we een vervolg op de succesvolle Gothic-reeks. De versie die we dit jaar onder handen mochten nemen was die voor de PS3. Deze kwam er echter niet zonder slag of stoot. De aanloop naar de release is er eentje met veel horden die niet allemaal zonder vallen genomen zijn. Het resultaat is er een jammerlijk gevolg van.

Het verhaal is er eentje die recht uit ‘How to make RPG’s for dummies’ zou kunnen komen. We bevinden ons in het vredige dorpje Feshyr alwaar je als simpele herdersjongen je al even simpele leventje leidt, met aan je zijde de liefdevolle dochter van het dorpshoofd. Voor je met haar kunt trouwen moet je hem bewijzen dat je de ideale schoonzoon bent.

Dit eerste level dient als tutorial en aanzet voor het verhaal, maar is eveneens een voorbode voor wat nog komen moet: een game vol met bugs, stompzinnige dialogen en ontwikkelaars die menig RPG-regels met de voeten treden.

Anderhalve man en een paardenkop Na deze schabouwelijke introductie neemt het verhaal een klassieke ‘allesgaat-naar-de-verdoemenis’-wending waarbij Ivy sneuvelt en Feshyr tot een hoopje as wordt herleid. Het voelt allemaal erg onsamenhangend aan.

Dialogen zijn ongelofelijk stroef en bovendien krijg je niet de vrijheid om te praten met om het eender wie, wat ons enigszins stoort. Personages zijn bijzonder schaars en veelal gewoon

kopietjes van elkaar met wat andere texturen opgeplakt. Ze vertonen veel te veel grafische glitches. Ogen verdwijnen, monden vertonen rare trekken, alles is ingesproken door anderhalve man en een paardenkop.

Over het algemeen is het interessanter te praten tegen een doofstomme schildpad. Een van de aspecten van een RPG is toch wel het overbrengen van een goed verhaal, waarin de speler zich naar hartenlust kan verdiepen en soms zelfs verdrinken. Hierin slaagt Spellbound helemaal niet.

Bovendien missen de gesprekken keuzemogelijkheden. Soms zijn ze er wel, maar meestal krijg je de keuze tussen een enkele optie of de dialoog beëindigen, wat de opzet van een keuze volledig teniet doet.

Hoe het niet moet!

Al deze fouten zijn zodanig storend dat je al snel de dialogen skipt en meteen overgaat naar het menu om te kijken welke nieuwe fetchquest je nu weer gekregen hebt. Quest zijn oninspirerend en behoorlijk lineair.

Verder dan een “verzamel X en jaag op Y” komen ze niet. We zijn het er

mee eens dat zo’n quests hier en daar wel eens zouden passen als opvulling naast een mooie mainstory, maar na elfendertig keer heb je het er wel mee gehad.

Grafisch hinkt deze game serieus achterop. Je ziet wel dat ze verwoede pogingen hebben ondernomen om interessante leveldesigns uit hun mouw te schudden, maar het loont dus allemaal niet. Het character kampt ook met vervelende neigingen om zich vast te lopen tegen rotsen of andere objecten waardoor je meestal gedwongen wordt te herladen.

De environment art is van erg ondermaatse kwaliteit en hoewel hier en daar toch gelet is op kleine details, is het jammer dat de graad van afwerking dan niet helemaal doorgetrokken is.

Het enige excuus dat misschien nog kan worden gebruikt, is dat het een port betreft van een game van bijna drie jaar geleden. De gameswereld gaat vooruit met zevenmijlslaarzen, Spellbound niet.

2,5

giftig

25

REVIEW

ONTWIKKELAAR: DENNATON GAMES UITGEVER: DESOLVER DIGITAL PLATFORM: PS3, PS VITA RELEASEDATUM: 26 JUNI 2013

DOOR THIJS MORLION

HOTLINE M I A M I We zwaaien met brute kracht een deur tegen het achterhoofd van een onfortuinlijke slechterik. Bloed spat alle kanten uit, we rapen snel zijn mes van de grond en planten het in zijn twee collegaâ&#x20AC;&#x2122;s wat verderop. Nog meer bloed. Adrenaline stroomt als een gek door onze aderen. Op de golven van opzwepende muziek volgen enkele hagelladingen een rechte lijn dwars door de hersenpan. Missie compleet, welkom bij Hotline Miami.

Voor de mensen met een nogal groot verbeeldingsvermogen, het zal er waarschijnlijk wel bloederig en gewelddadig aan toe zijn gegaan in die hersenpan van jullie. Hotline Miami is dan ook niet anders. Pure, onversneden, hardcore gaming op zijn best. Dat je voor deze game een grote dosis aan skills nodig hebt, kunnen we je alvast beloven. Hotline Miami is onverbiddelijk. Het kleinste foutje wordt vakkundig afgestraft en na een enkele slag of schot word je een enkeltje richting start aangeboden.

In het begin kan dit nogal frustrerend werken, maar een klein beetje op je tanden bijten en al gauw slaat de frustratie om in pure verslaving.

Elk hoofdstuk start in je eigen stulpje waar je een of ander vaag telefoontje krijgt waarna je onder het mom van bijvoorbeeld het opkuisen van een feestje, enkele slechteriken een kopje kleiner moet maken. Hoe sneller en verfijnder je te werk gaat, hoe hoger je score op het einde. Elk level bestaat uit meerdere stukken, die je een voor een dient af te werken alvorens je verder kunt. Voor je binnenvalt krijg je de keuze uit verschillende maskers. Het verhaal gaat over een stad waar er een

ware plaag aan moorden plaatsvindt.

Die worden bovendien gepleegd door een gemaskerde moordenaar.

Al snel in het verhaal wordt duidelijk dat jij deze persoon bent, maar wat je beweegredenen zijn of wie je de opdrachten voorschotelt is nogal vaag.

Aan jou om doorheen het spel dit allemaal te weten te komen.

Elk masker heeft zijn eigen speciale eigenschappen. Zo kun je bijvoorbeeld starten met een mes als wapen, of zijn openklappende deuren goed voor een instant kill. Keuze genoeg en al gauw ontwikkel je een geheel eigen stijl om je een weg door de levels te banen.

Voor de mensen die denken dat ze als ware paracommando zich door het spel kunnen haasten, hebben we slecht nieuws. Elke zet moet je vakkundig uitdenken en nauwkeurig uitvoeren.

Hotline Miami wordt in een nogal retrojasje gestopt.

Zowel de graphics als de muziek voelen jaren â&#x20AC;&#x2DC;80 aan en dat is ook een van de grote troeven van de game. De ophitsende, elektronische muziek die je vergezeld is de perfecte keuze voor deze game vol geweld. Het is de ideale

soundtrack voor wat eigenlijk wel een topgame kan worden genoemd.

De controls voor de game zijn nagenoeg perfect. Alles speelt zodanig vlot dat je na een tijdje zelfs niet meer nadenkt over welke knoppen je nu moet indrukken op die controller.

Timing is cruciaal en dankzij de uitstekende lay-out van de controls voelt het eigenlijk nooit frustrerend aan als je eens mist. Meestal is het gewoon je gebrek aan skill of gewoon de verkeerde knop op het verkeerde moment. Het enige minpunt aan deze game is de met momenten gebrekkige AI die zich soms geen raad weet met klapperende deuren en zichzelf soms gigantisch voor de voeten weet te lopen.

Hotline Miami is een schot in de roos. In het begin kan de game soms wat frustrerend werken, maar al gauw leer je de kneepjes van het vak en laat je gezwind een spoor van bloed achter op je scherm. En dat in slechts acht bits.

8,7

geweldig

26

REVIEW

ONTWIKKELAAR: N-FUSION INTERACTIVE UITGEVER: REPLAY GAMES PLATFORM: PC, MAC, MOBILE RELEASEDATUM: 27 JUNI 2013

DOOR BART TAELEMANS

LEISURE SUIT LARRY R

E

L O A

D

E

D

Iedereen die de late jaren 80 en de jaren 90 bewust heeft meegemaakt, zal zich Leisure Suit Larry van het legendarische Sierra On-Line nog wel herinneren. De game is nu alweer toe aan een remake, met Leisure Suit Larry in the Land of the Lounge Lizards: Reloaded.

Het is intussen al ruim een kwarteeuw geleden dat we voor het eerst op zoek gingen naar de liefde van het leven voor Larry Laffer, onze favoriete virtuele softwarevertegenwoordiger, antiheld van de geeks. In Leisure Suit Larry in the Land of the Lounge Lizards - attentie, alliteratie-alarm - konden we ons beste Engels bovenhalen om in de toen nog grotendeels text-based adventure onze weg te vinden in het casinostadje Lost Wages, op zoek naar liefde. Er volgden nog veel sequels en grafische vernieuwingen in de reeks.

Nu krijgen we van uitgever Replay Games een volledig opgepoetste versie, intussen de tweede remake van de game sinds de VGA-versie van 1991.

Leisure Suit Larry: Reloaded valt vooral op door de grafische verbeteringen.

Hoofdpersonage Larry Laffer ziet eruit als in de latere sequels en spin-offs van de reeks, maar nagenoeg alle andere aspecten en locaties van de game hebben een fikse opknapbeurt gekregen.

Verder is de game echt kort, net als het origineel. Als je je de puzzels nog herinnert, ben je er toch op minder dan een uurtje door. Gelukkig voor ons

was het intussen al bijna twee decennia geleden dat we de originele game gespeeld hadden, dus was er nog wel wat vertier te vinden in deze remake.

Leuk detail is de leeftijdsverificatie, die aan de hand van een aantal kennisvragen bepaalt of je oud genoeg bent om de game te spelen.

De vragen komen voornamelijk uit de Amerikaanse populaire cultuur en geschiedenis, wat voor een Europeaan wellicht lastig kan zijn, maar na een paar pogingen raak je er wel door.

De besturing verloopt volledig met de muis. Met de scrollwheel, de rechtermuisknop of een nieuwe radial menu kun je commandoâ&#x20AC;&#x2122;s kiezen als lopen, gebruiken en zelfs ruiken of likken. De puzzels zijn grotendeels identiek aan de originele, tot de dialogen toe. Hier en daar zijn er kleine wijzigingen aangebracht in de acties die je moet ondernemen of zijn voorwerpen op andere plekken te vinden.

Helemaal nieuw is de voice-over, aangezien er in de originele versies natuurlijk geen sprake was van voiceacting. Deze voice-over verwijst ook geregeld naar het feit dat je in een

game zit en spreekt soms zelfs Larry rechtstreeks aan. Niet zelden zit er dan een weinig omfloerste hint bij, en de voice-over is doorspekt met de flauwe, dubbelzinnige humor die we kennen van de reeks. Soms is het op het tenenkrullende af, maar dat vergeven we bedenker Al Lowe maar al te graag voor dit stukje jeugdsentiment.

Al Lowe himself heeft zich overigens ook een cameo aangemeten in de game en speelt ook nog eens saxofoon in de fraaie jazzsong die tijdens de eindaftiteling speelt. De muziek is erg leuk geadapteerd. Bij het opstarten van het spel krijg je in eerste instantie de aloude pc-speakerversie van het gekende deuntje te horen, maar die gaat al snel over in een moderne versie als je in het menu komt.

Leisure Suit Larry: Reloaded is voor oudere gamers een fraai stukje nostalgie gebleven, voor jongere gamers is het een nieuwe kennismaking met een uitgestorven point & click-genre.

6,0

geslaagd

27

REVIEW

ONTWIKKELAAR: THREAKS UITGEVER: REVERB PUBLISHING PLATFORM: PC RELEASEDATUM: 6 AUGUSTUS

DOOR MATTHEW DEBOYSERE

BEATBUDDY Enkele jaren geleden maakten de ritmegames hun intrede. Titels als Guitar Hero, Auditorium en aanverwanten deden het bijzonder goed dankzij hun combinatie van puzzels en muziek. Ondertussen is de hype gaan liggen en kunnen de echte creativelingen aan de slag, zonder overspoeld te worden van de grote spelers. Threaks is zo’n bedrijf, en komt met Beatbuddy: Tale of the Guardians.

Het is nog maar een maand geleden dat wij voor het eerst kennis maakten met Beatbuddy, de kleine indiegame van Threaks. We konden enkele levels speElen uit de muzikale platformer, en die toonden zich alvast een leuk avontuur. Ondertussen is de game gelanceerd en hebben we hem grondig kunnen uittesten.

Beat, Harmony en Melody In Beatbuddy speel jij met Beat, een van de drie bewakers van de wereld die ons met muziek proberen te begeleiden. Tot op een dag een verschrikkelijke prins opduikt en het onderwaterrijk van alle muziek ontneemt. Je weet hoe dat gaat in die kleine indie-games. Akkoord, het verhaaltje is flets, zoals heel wat andere kleine titels die op Steam te vinden zijn. Maar dat laat niet weg dat Beatbuddy een aangenaam spelletje is waar je flink wat tijd in kan verliezen.

Elke handeling in de onderwaterwereld van Symphonia maakt geluid. Geluid, ritme en muziek is het voedsel waarvan de inwoners van Symphonia moeten leven. Elke krab en vis maakt een geluidje en samen vormen ze

de prachtige melodieën die het spel zullen ondersteunen. Het is moeilijk om Beatbuddy te beschrijven als we je het niet kunnen laten zien. Stel je “Diep in de zee” voor uit de Kleine Zeemeermin, maar dan zonder een jankende Ariel.

Beatbuddy is een adventuregame vol muziek, wat inhoudt dat je niet zozeer bezig moet zijn met het zoeken naar de juiste ritmische combinaties, maar eerder naar doorgangen in de massieve onderwaterwereld van onze Beat, Zo is er een plant die dienst doet als trampoline en ondertussen een stevige bas laat horen terwijl voortkruipende slakken de synthesizers moeten voorstellen. Door de fauna en flora in de zee te gebruiken, creëer je een unieke soundtrack die je naar het einde van de verschillende levels moeten begeleiden.

Helaas zijn er slechts zes levels beschikbaar, wat betekent dat Beatbuddy al in een uur of drie uit te spelen valt. Om dat te rekken zijn er timetrials en collectibles zoals Beat Points beschikbaar, maar echt boeiend is dat allemaal niet. De enige reden dat je opnieuw zou spelen, is om de geweldige soundtrack te beleven.

Want net die soundtrack is Beatbuddy’s sterkste kant. Bekende componisten zoals Austin Wintory (Fl0w en Journey), Parov Stelar (Catgroove) en Sabrepulse (First Crush) hebben elk een track ontwikkeld voor een van de zes levels die Beatbuddy rijk is. En het is vooral de flexibiliteit om je in staat te stellen die nummers volledig vrij te beïnvloeden die ervoor zorgt dat je teruggrijpt naar een van de reeds gespeelde levels.

Neem er nog bij dat de achtergronden in Beatbuddy: Tale of the Guardians door Threaks zelf handgeschilderd werden, en je kunt zeker stellen dat de mannen van de Duitse studio weten waar ze mee bezig zijn. Dat het verhaaltje hapert, nemen we er met genoegen bij.

Beatbuddy stelt op zijn geheel niet zoveel voor, maar weet toch te imponeren door zijn complexe eenvoud. Een prachtig voorbeeld van een game die je moet spelen voor zijn muziek.

8,0

geweldig

28

PREVIEW

V

ONTWIKKELAAR: ROCKSTAR GAMES UITGEVER: ROCKSTAR GAMES PLATFORM: XBOX 360, PS3 RELEASEDATUM: 17 SEPTEMBER 2013

DOOR TIMMY DE CRAENE

GRAND THEFT AUTO

2013 is naast het jaar van de nieuwe consoles ook het jaar van Grand Theft Auto V. Tot spijt van wie het benijd is een nieuwe GTA altijd top of the bill. Er is nog nooit zoveel verlof aangevraagd als op 17 september. Onze trouwe PS3 en Xbox 360 worden waardig uitgezwaaid met de nieuwe van Rockstar.

Grand Theft Auto V laat menig gamer al enige tijd kwijlen. De nieuwe trailer die we onlangs te zien kregen was gemaakt uit niks anders dan gameplay footage en damn, wat zag dat er allemaal heerlijk uit. Rockstar liet ons reeds van enorme vrijheid proeven met Red Dead Redemption. Veel detail, enorm veel mogelijkheden en onverwachte interacties maakten van het Wilde Westen een tweede thuis.

Beeld je nu in dat je die vrijheid krijgt met bankovervallen, criminaliteit en het dagdagelijkse leven in Amerika.

Eindeloze mogelijkheden Grand Theft Auto V geeft ons het vertrouwde van de vorige delen en voegt gloednieuwe elementen toe. Zoals iedereen wel al weet, spelen we in Grand Theft Auto V met maar liefst drie hoofdpersonages. De trailer liet ons zien dat we kunnen wisselen tussen verschillende vantage points, een element dat de missies net dat tikkeltje extra kan meegeven.

Zo zet je een personage met een sniper rifle op een nabij gelegen dak voor cover en ga je zelf de overval plegen.

Wanneer je in moeilijkheden komt kan je wisselen van figuur en zo de missie tot een goed einde brengen door iedereen een kogel tussen de ogen te mikken. Naast een eigen speciale persoonlijkheid heeft elk van de drie protagonisten ook een eigen

30

DEEL 2

Gigantisch Tijdens onze sprong zien we in de verte het prachtige Los Santos maar ook gigantische bergen, stromende rivieren en verlaten velden. Rockstar heeft duidelijk gekozen voor een realistische setting. In het bos zien we enkele mannen vissen in de beek, herten springen her en der in het rond en het zonnetje schijnt bijna magisch tussen de bomen.

De kaart van Grand Theft Auto V is maar liefst vijf maal zo groot als die van Red Dead Redemption. Dit zorgt er wel voor dat we maar liefst 8 gigabyte zullen moeten installeren op onze consoles. unieke eigenschap. Zo is Michael een ervaren bankovervaller en kan de speler met hem in slow motion schieten.

Trevor verliest nogal gemakkelijk zijn cool en kan die woede gebruiken om in Berserker-mode enkele vijanden tot moes te slaan. Tot slot kan Franklin de tijd vertragen terwijl hij achter het stuur van een wagen zit en zich in een achtervolging bevindt.

Meer mogelijkheden De missies hebben in deel vijf ook meerdere mogelijkheden. In de trailer zien we bijvoorbeeld een overval op een bomvolle juwelierswinkel. De speler kan dan kiezen of er gekozen wordt voor brute kracht met wapens of een slimme omweg door middel van slaapgas. Het geld dat we verdienen door overvallen en missies kunnen we investeren in bedrijven of vastgoed.

Wanneer je bijvoorbeeld met een van de drie musketiers het taxibedrijf koopt kan je vanaf dat moment altijd gratis met de taxi rijden. Speel je liever op de beurs? Geen probleem want ook dat is een mogelijkheid in deze game. Grand Theft Auto is duidelijk geen no-brainer meer.

Op elk moment kunnen we dus wis-

selen van Michael naar Trevor naar Franklin. Dit neemt gelukkig maar enkele seconden laadtijd in beslag.

Hoewel het trio vaak samenwerkt heeft elk personage zijn eigen verhaal en zijn eigen problemen. De speler kan dus kiezen of er individuele missies, zijmissies of groepsmissies gedaan worden.

San Andreas is dan ook gigantisch en zit boordevol leven en activiteiten. In de trailer springt Franklin uit een vliegtuig en landt hij met zijn parachute in een bos.

Spring maar achterop bij mij De randzaken die we eerder al zagen in Red Dead Redemption zijn ook talrijk aanwezig in deze Grand Theft Auto. De dagen dat we met Tommy Vercetti verdronken in het water van Vice City lijken definitief voorbij. In Grand Theft Auto V trek je je duikerspak aan, steek je het mondstuk van je zuurstofflessen in de mond en verken je een nieuwe wereld, onder water. De ontwikkelaar liet al weten dat er veel dingen te vinden zijn in het ruime sop en dat avonturiers ook daar hun hartje kunnen ophalen. Geen zin om met je persoonlijk getunede auto te rijden of te zwemmen? Neem dan gerust de F16, quad, jet ski, duikboot of... fiets.

Grand Theft Auto Online Naast GTA V werkt Rockstar ook aan een online GTA-ervaring, die het bedrijf heel kort heeft geteast en zeer binnenkort verder uit de doeken doet. We zagen tijdens de trailer reeds hoe verschillende mensen zich in een open wereld voort wisten te bewegen via een vliegtuig, helikopter of in een wagen. Wat we verder allemaal mogen verwachten is nog onduidelijk, maar een MMO in Grand Theft Auto-stijl zien we zeker zitten. Wordt nog vervolgd!

31

PREVIEW

ONTWIKKELAAR: UBISOFT MONTREAL UITGEVER: UBISOFT PLATFORM: PC RELEASEDATUM: NAJAAR 2013

DOOR ROBIN LIBBRECHT

MIGHTY QUEST F O R

E P I C

LO OT

The Mighty Quest for Epic Loot is een free to play game uit de stallen van Ubisoft. Dit is de eerste maal dat Ubisoft zich waagt aan een game die volledig gratis te spelen valt. Wij mochten de game eens onder handen nemen.

Dit spel komt van dezelfde ontwikkelaar als die van Watch Dogs, maar dat is meteen ook waar de vergelijking stopt. Het heeft namelijk een heel andere feel dan de donkere en realistische wereld van Watch Dogs.

The Mighty Quest for Epic Loot speelt zich af in Opulencia. Een middeleeuwse setting die eigenlijk niet zo serieus te nemen is.

Opulencia bestaat uit een hele verzameling zwevende kastelen. Waarom die kastelen juist zweven wordt echter nooit uitgelegd.

Jij bent een heer van ĂŠĂŠn van die kastelen en het is jouw taak om naast epic loot te verzamelen je kasteel ook te verdedigen tegen indringers. Je kan het een beetje omschrijven als Dungeon Keeper meets Diablo. Ieder kasteel is echter eigendom van een andere speler, dus het is ook zijn taak om zijn kasteel zo goed mogelijk te verdedigen.

Schattenjacht Vanaf het moment dat je de brug oversteekt in een ander kasteel is het constant vechten en chaos. Het is je taak om de schatkamer te bereiken waar al die epic loot op je ligt te wachten. Ondertussen moet je monsters en obstakels vermijden die door de andere speler in je weg zijn geplaatst.

Er is echter ook een tijdslimiet waar je rekening mee moet houden. Als die tijd op is krijg je veel minder beloningen op het 32

DEEL 2

je kan kastelen gaan aanvallen van spelers die offline zijn. Je kan ook comments nalaten als je een kasteel hebt gedaan, zo kan je tips geven of gewoon wat de rotzak uithangen en zijn kasteel beledigen. Tussen elke aanval is er ook een timer waar je kasteel niet meer beschikbaar is, dit geeft je de tijd om je verdediging aan te passen indien deze echt niet voldoende is.

Geforceerd einde van je tocht. Deze limiet is bepaald door hoe moeilijk het kasteel eigenlijk is. Slaag je er in om een kasteel boven je aangeraden level te verslaan dan krijg je ook extra beloningen.

Het spel speelt als elke andere ARPG die op de markt is. Je hebt een basisaanval en naarmate je verder vordert in levels krijg je extra mogelijkheden. Als je begint aan het spel kies je ĂŠĂŠn hero uit de drie verschillende klasses.

Knight, Archer en Mage. Elk van deze personages speelt hoe je verwacht dat ze spelen. Mensen die vaak dit type van spel spelen zullen zich dus direct thuis voelen.

Architectje spelen Je tweede taak is om al die schatten die je verzamelt te gaan verdedigen. Dit doe je dus door je kasteel zo moeilijk mogelijk in te richten voor de andere spelers die jouw schatten komen plunderen. Je hebt een vast begin- en eindpunt maar alles daar

tussen is vrij terrein. Als je genoeg goud hebt kan je elke hindernis plaatsen die je maar wilt.

Er zijn echter ook limieten op de kamers zelf. Het zou nogal unfair zijn om alles aan de ingang van je kasteel te zetten natuurlijk. Je kan ook dingen bouwen die je personage sterker maken zoals een brouwerij om potions te maken bijvoorbeeld.

Het spel is dus gratis te spelen maar er zal natuurlijk een optie zijn om echt geld uit te geven. Er is een store waar je uitrusting en health potions kan kopen voor je hero. Er zullen ook items zijn die enkel invloed hebben op het uiterlijk van je personages. Je kan echter alles kopen met goud dat je verzamelt door het spel te spelen. Een goede speler kan dus zeer ver geraken in het spel zonder ook maar een rosse duit neer te leggen.

De manier waarop het spel in elkaar zit lijkt veel op dat van een social game. De multiplayer gebeurt namelijk niet synchroon,

Mighty Quest heeft een zeer luchtige toon, maar de humor die men gebruikt is niet altijd van een hoogstaand niveau. In onze speelsessies kwam het nogal geforceerd over. Het had misschien iets leuker geweest moest er een beetje meer moeite gestoken zijn in de grappen en grollen.

Een diehard fan van epische middeleeuwse settings zal hier helemaal niet aan zijn trekken komen, integendeel. Wij vonden het soms nogal vergezocht.

Het idee om hack and slash te combineren met een game als Dungeon Keeper is zeker niet slech. Het hack and slash gedeelte lijkt ons misschien net iets te simpel om echt te overtuigen. Het spel is echter gratis en een gegeven paard kijk je natuurlijk niet in de mond. Zeker niet als dat paard nog goed in elkaar zit. Hopelijk kan Ubisoft weg blijven van de gekende free to play-valkuilen.

33

PREVIEW

ONTWIKKELAAR: UBISOFT MONTPELLIER UITGEVER: UBISOFT PLATFORM: PS3, VITA, XBOX 360, WII U RELEASEDATUM: 29 AUGUSTUS

DOOR BART TAELEMANS

RAYMAN LEGENDS De geinige platformfratsen van held Rayman hebben al menig gamer bekoord. Het nieuwe Rayman Legends is alweer de vijfde game in deze populaire reeks en komt ons binnenkort in een rotvaart tegemoet geslingerd aan een liaan, ruim achttien jaar na de eerste Rayman.

Rayman Legends wordt een direct vervolg op Rayman Origins, intussen alweer van 2011. Hoofdpersonages Rayman, Globox en de Teensies lopen door een betoverd bos als ze op een mysterieuze tent stuiten. In deze tent blijken een aantal wonderlijke schilderijen te staan die portalen zijn naar mythische werelden.

Het avontuur begint als de vrienden naar een schilderij van een middeleeuws landschap kijken en erin opgezogen worden. De omgevingen van de verschillende werelden variëren van fraaie onderwaterlevels over spookachtige middeleeuwse thema’s tot een aantal muzikale levels. In elk van deze werelden wordt het weer een rennen, springen en hakken van jewelste in de beproefde 2D-sidescrollerstijl van de reeks, met een hele reeks nieuwe uitdagingen, vijanden en omgevingen.

Net als Rayman Origins biedt Legends nu ook weer een coöpmodus tot vier spelers. Gaandeweg kun je in de levels Lums verzamelen door ze op te pikken, vijanden te verslaan of gevangen Teensies te bevrijden. Naast de klassieke speelbare personages

Globox, de Teensies en Rayman zelf, kun je nu ook spelen met Barbara, een nieuw vrouwelijk personage.

En dat is nog niet alles: in de versies voor Wii U en PlayStation Vita is er nog een extra personage, Murfy de groene vleesvlieg, die door een bijkomende speler bediend kan worden met de GamePad van de Wii U of het touchscreen van de Vita. Murfy kan onder andere touwen doorsnijden, mechanismes activeren, vijanden vastgrijpen en Lums verzamelen. Voor de Wii U en PlayStation Vita zal er dan ook extra content zijn die toegespitst is op samenwerking, met behulp van de touchscreens.

Op de andere platformen zal de singleplayer voornamelijk bestaan uit de klassieke gameplay met een van de hoofdpersonages, afgewisseld door een aantal passages met Murfy. Het verschil kan verklaard worden door de gewijzigde releaseplannen van Ubisoft. De game zou eerst alleen op Wii U uitkomen, maar net als de andere vier games was het uiteindelijk wel te verwachten dat ook Rayman Legends naar alle platformen zou komen. Al was het maar door de grote vraag van de

fans, want de reeks blijft erg populair, ondanks de al jaren onveranderde formule. If it ain’t broke, don’t fix it, zullen we maar denken.

De uitbreiding naar de andere platformen was wel slecht nieuws voor de Wii U-bezitters, want de game is voor hen zomaar even ruim een halfjaar uitgesteld voor een wereldwijde multiplatformrelease eind augustus. Als zoethoudertje heeft Ubisoft wel beloofd dat Wii U-spelers een aantal extraatjes krijgen, zoals exclusieve levels, vijanden en de gratis beschikbaarheid van de Online Challenges-modus via de eShop van Nintendo. Dat wordt ook mogelijk gemaakt door de extra tijd die de firma heeft voor de ontwikkeling.

Rayman Legends belooft een waardige opvolger te worden van Rayman Origins, met de klassieke protagonisten en de introductie van een paar nieuwe speelbare personages. De gameplay zal nagenoeg ongewijzigd zijn en trouw blijven aan Origins, wat voor de meeste fans wel goed nieuws zal zijn.

34

PREVIEW

ONTWIKKELAAR: PLATINUM GAMES UITGEVER: NINTENDO PLATFORM: WII U RELEASEDATUM: 2014

DOOR THOMAS CLAUWAERT

BAYONETTA 2 Bayonetta was een verrassende titel voor de PlayStation 3 en de Xbox 360. Deze over-the-top actiegame wist immers heel wat positieve reviews te scoren. Nu is Bayonetta terug, maar deze keer exclusief voor de Wii U. Nu is de vraag in hoeverre deze titel de (toch wel moeilijke) overgang zal kunnen verteren.

De eerste indruk die we kregen was er eentje van geruststelling. Er is niets van de flair van zijn voorganger verloren gegaan, integendeel zelfs. Verwacht je weer aan meerdere spectaculaire gevechten waar de actie en de seks van Bayonetta van het scherm spat. Zo vecht je onder andere in de lucht tegen centauren op straaljagers en probeer je een engel af te houden op een rijdende trein terwijl de brug onder je aan het instorten is. De nu kortharige Bayonetta zal je nog altijd op het puntje van jouw stoel laten zitten voor het uitvoeren van de ideale combo.

Deze game heeft nog een groter badass-gehalte dan zijn voorganger.

Fundamenten Wie vertrouwd is met de eerste game zal al vlug meerdere dingen herkennen. Zo kregen we in de gameplaydemo de antagonist van de eerste game, Jeanne, te zien. Dit keer zal ze echter samen met jou vechten om engelen af te maken. Wat haar verdere rol is in dit verhaal zal de toekomst moeten uitwijzen.

Op vlak van gameplay is er fundamenteel niet veel veranderd,

maar dat hoeft eigenlijk ook niet. Je zal nog steeds hordes monsters bevechten op de meest uiteenlopende locaties.

De controls voelen vertrouwd aan, dus wie de eerste Bayonetta gespeeld heeft zal gemakkelijk de overgang kunnen maken naar de Wii U-controller, want de interface is niet al te drastisch veranderd. Ook nieuwe spelers zullen er vlug mee weg zijn. Je kunt nu echter ook gebruik maken van het touchscreen om je vijanden te verslaan.

Umbran Climax De Torture Attacks maken terug hun opwachting. Daardoor zul je op een heerlijk gruwelijke manier je vijanden met gigantische marteltuigen kunnen afmaken. We kregen onder andere de klassieke guillotine te zien en een soort molen met pinnen waar je vijanden inschopt. Het verveelt nooit om te zien hoe je je vijanden op deze manier naar het hiernamaals kan sturen.

Er is ook een nieuwe aanval die â&#x20AC;&#x153;Umbran Climaxâ&#x20AC;? heet. Die kun je uitvoeren als het extra metertje linksboven op je scherm gevuld is. Die vul je door, hoe kan het ook anders, je vijanden enkele rake klappen te

verkopen. Deze Umbran Climax geeft je voor een korte tijd een versterking van je reguliere aanvallen aan de hand van demonen die je oproept. Het ziet er in ieder geval allemaal heel spectaculair uit.

Nieuwe jasje Op grafisch vlak ziet de game er heel goed uit, zowat het beste dat we al op de Wii U gezien hebben. Je moet je echter niet verwachten aan een gigantische sprong voorwaarts ten opzichte van zijn voorganger. Hij zag er namelijk al zeer gedetailleerd uit op de andere consoles. Wat je echter wel mag verwachten is een vlottere speelervaring aan 60 frames per seconde. Dit is zeker een verbetering want de eerste Bayonetta (althans de PS3-versie) had framerateproblemen.

Bayonetta 2 lijkt in navolging van het origineel een zeer degelijke game te worden. Als je al een Wii U in je woonkamer hebt staan, is deze game zeker een aanrader. De die-hardfans zullen zeker en vast niet teleurgesteld zijn. Indien je nog geen Wii U in jouw bezit hebt, kan Bayonetta je misschien nog wel eens overtuigen.

35

PREVIEW

ONTWIKKELAAR: NINTENDO UITGEVER: NINTENDO PLATFORM: WII U RELEASEDATUM: DECEMBER 2013

DOOR WYTZE VAN DER VEEN

SUPER MARIO 3D WORLD Als het om Super Mario gaat sta ik nog steeds vooraan. Vlak na de kleutertijd spaarde ik me het leplazarus voor een NES. Tweehonderd gulden later was het zo ver: een NES set met Super Mario Bros. 3. Een nieuwe liefde was geboren. Jaren later is er Super Mario 3D World. Heerlijk!

Als ik Nintendo games speel, en dan heb ik ’t met name over de games rond de typische typetjes zoals Mario, Donkey Kong en Zelda, wil ik daar dat authentieke Nintendo-gevoel bij krijgen. Ik ben gek op kleurrijke werelden met rondvliegende en waggelende fantasiebeestjes die wegploffen als je erop stampt. Dat is ook mijn uitgangspunt in de beoordeling nieuwe releases vet te vinden of niet.

Ik zal er niet geheimzinnig over doen dat op het moment dat ik het Nintendo kantoor binnen liep ik, wegens het gebrek aan aantrekkelijke titels, nog niet in het bezit was van een 3DS en derhalve de voorganger van Super Mario 3D World, Super Mario 3D Land, nog niet gespeeld had. De Wii U idem dito. Over de preview versie zelf valt eigenlijk niet eens zo gek veel te vertellen; het gevoel is geprikkeld en dat zegt genoeg.

Als ik hele toffe en vernieuwende dingen wil ga ik wel hele toffe andere games kopen. Als ik Mario koop wil ik door buisjes kruipen en in een kasteeltje Bowser’s kont schoppen.

Nintendo heeft mij licht teleurgesteld met de Mario Galaxy’s, de Paper Mario’s, de vele sportgames met ’t woordje “Mario” ervoor en ook de titels waarin Luigi de hoofdrol vertolkte.

Het gros ervan waren op zich hele goede games, maar het ouderwetse Nintendo-gevoel ontbrak. New Super Mario Bros. lukte het niet dit gevoel helemaal terug te bezorgen, al was het een redelijke lijmpoging. Super Mario 3D World doet echter mijn hart weer sneller kloppen.

Er was één level speelbaar waarin je het idee hebt in de 2013-versie van Super Mario Bros. 3 beland te zijn. Laat dat nou precies de wereld zijn waarin ik en velen met mij zich in een Mario game willen begeven. Je kan uit meerdere characters kiezen voor een singleplayer game, maar ook met maximaal vier spelers in een multiplayer avontuur stappen.

Net als in het klassieke Super Mario Bros. 2 kan je kiezen uit Mario, Luigi, Toad en Princess Peach. Deze vier characters hebben ook allemaal hun eigen speciale vaardigheden. Toad is snel, de prinses zweeft het halve level door, Luigi springt als een kikker op coke en Mario heeft van alles wat.

Sommige gedeelten zijn alleen met een bepaalde vaardigheid te bereiken, waardoor je in de multiplayer modus elkaar ook echt nodig hebt. Erg leuk.

Binnen de gameplay wordt de toegevoegde waarde van het Wii U touchscreen in je handen niet vergeten.

Alle actie is ook op het kleine scherm te volgen en sommige in-game elementen reageren op aanraking van je fikkie op de controller. Je zal begrijpen dat ik erg tevreden ben met dat er vooral heel erg veel bij “het oude” is gebleven. De catsuit power up, waarmee je character als een kat over muren kan lopen en tegenstanders met een venijnig geluidje de pleuris in krabt, is een acceptabele toevoeging.

Het is best leuk om kleine nieuwigheden in de game te verwerken. In de previewversie had de catsuit nog weinig waarde, maar in het verloop van de uiteindelijke game zal het zeker tot zijn recht komen.

Super Mario 3D World lijkt kortom een ontzettend leuke HD-belevenis te worden die zich met alle recht een 2013-waardige game mag noemen maar je toch ook doet denken aan de beginjaren van Mario.

36

PREVIEW

ONTWIKKELAAR: PLATINUM GAMES UITGEVER: NINTENDO PLATFORM: WII U RELEASEDATUM: 23 AUGUSTUS

DOOR WYTZE VAN DER VEEN

THE WONDERFUL 101 Het komende jaar zullen alle bekende Nintendo-namen als Mario, Donkey Kong, Zelda en Pokémon in nieuwe titels op de Wii U of 3DS voorbij komen. Op 23 augustus zullen we echter kennis maken met The Wonderful 101. Een exclusieve Wii U titel waarbij eigenlijk alle vergelijkingen mank gaan. Een sprong in het diepe dus, zoals Nintendo er de laatste jaren, op het gebied van nieuwe titels althans, slechts weinig heeft durven te wagen.

Wat direct opvalt aan de game is de typisch Japanse stijl. Alles is druk en in het begin erg onoverzichtelijk of zelfs onduidelijk. Dat is zeker niet per definitie een minpunt; de kans op een inhoudelijk sterk product is nou eenmaal groter als er flink wat inhoud is.

onschuldige burgers weet te bevrijden die vervolgens tijdelijk aan jouw leger toegevoegd worden. Al snel blijkt dat het “gewoon” massaal aanvallen van het tuig niet effectief genoeg is. Hiervoor is zwaarder geschut nodig.

Tekenen

Leger Het verhaal wil dat kwaadaardige buitenaardse wezentjes je kont willen schoppen en als nummer 101 krijg jij het bevel over een legertje met 100 “Wonderful” krijgers. Het zijn leuk uitgedoste poppetjes waarvan er een aantal ook een eigen persoonlijkheid en verhaal meegekregen hebben.

Ik heb mij laten vertellen dat de titel van de game aangepast is van “Wonderful 100” naar “Wonderful 101” omdat het lekkerder bekt en om het te verantwoorden bedacht is dat jij de nummer 101 bent. Pin me niet vast op de waarheidsgetrouwheid van deze uitleg over de titel!

Je begint met een relatief klein legertje in een leuke, kleurrijke setting waar je al snel de nodige tegenstanders tegen het lijf loopt, maar ook

Dit zware geschut is op twee manieren te verkrijgen. Sommige vette wapens liggen voor het rapen. Als je een wapen ziet weet je eigenlijk zeker dat je deze moet gebruiken om je tegenstander een kopje kleiner te maken. De leukste, meest creatieve en als je de goede keuze maakt net zo effectieve manier is door middels het tekenen van symbolen op je GamePad (een gedeelte van) je leger in een wapen te laten veranderen. Dit heet een Morph-aanval.

In de preview versie zitten een aantal (simpele) Morph-aanvallen verwerkt zoals het tekenen van een streep voor een zwaard en een L-vorm voor een pistool. Verschillende wapens hebben verschillende effectiviteit op de verschillende tegenstanders. Erg leuk om uit te zoeken.

Zoals gezegd is de game erg chaotisch.

Het is wennen. Toch wel zo erg dat ik het na een half uurtje nog lang niet onder de knie heb; helemaal niet op de momenten dat verdedigen en aanvallen elkaar in rap tempo moeten afwisselen omdat je van alle kanten bestookt wordt. Toch wil ik dit zeker niet als negatief punt bestempelen. Ik denk dat de doelgroep van deze game het juist erg kan waarderen.

Snel uitgespeeld?

Om een mythe te creëren werd verteld dat er een voor iedereen onduidelijk aantal nog te ontdekken Morph-aanvallen in de game verwerkt zouden worden. Met alle informatie die momenteel naar buiten is gekomen lijkt dit echter reuze mee (of daarmee juist tegen) te vallen. Uit de informatie tot dusver beschikbaar blijkt ook dat de game binnen twee uur uitgespeeld zou kunnen worden. Er is echter ook beloofd dat het een bijzonder herspeelbare titel gaat worden.

Ik ben erg nieuwsgierig naar wat The Wonderful 101 gaat doen en hoe de game ontvangen gaat worden. Mijn interesse heeft ‘ie zeker.

37

PREVIEW

ONTWIKKELAAR: NINTENDO UITGEVER: NINTENDO PLATFORM: NINTENDO 3DS RELEASEDATUM: NAJAAR 2013

DOOR THOMAS CLAUWAERT

ZELDA: A LINK BETWEEN TWO WORLDS De fans zullen The Legend of Zelda: A Link Between Worlds maar al te graag ontvangen. Het vervolg op één van de meest succesvolle games aller tijden is alleszins iets om naar uit te kijken. Enkele maanden terug gaven we al een korte preview over de demo die gegeven werd tijdens een Nintendo Direct. Nu hebben we echter de kans gekregen het spel van dichtbij te bekijken en delen dan ook graag onze bevindingen.

Als we spreken over The Legend of Zelda, dan spreken we over puzzelen.

In A Link Between Worlds is dit niet anders. We herkennen vertrouwde omgevingen zoals Links huis en de verschillende zones daarrond.

De grote vernieuwing is het hele 3D-gebeuren. Voor zover we de game hebben kunnen testen, voelt deze extra dimensie zeer natuurlijk en ontspannen aan.

Voor mensen die doorgaans het liefst van al zo snel mogelijk de 3D-knop willen uitzetten, is deze game absoluut een voorbeeld van het vakkundig uitwerken van de 3D-technologie.

Zo vonden we het hier veel minder vermoeiend dan andere games die op de Nintendo 3DS zijn uitgekomen.

Een van de grote vernieuwingen is de mogelijkheid om een tekening op de muur te worden wanneer je daar tegenaan leunt. Je kan dan vervolgens op de muur voortbewegen.

Deze nieuwe eigenschap biedt veel potentieel om andere gebieden te bereiken waar je anders onmogelijk bij kon. Het is daarenboven ook een goede manier om vijanden gemakkelijk te ontwijken. Door een

2D-figuur te worden, ontdek je de derde dimensie des te beter.

We hebben twee grote gebieden kunnen verkennen. Enerzijds verkenden we Links vertrouwde huisje en de gebieden daar omheen. De tweede ruimte was een kerker zoals we die kennen uit voorgaande games. We vochten tegen enkele vijanden met ons traditioneel zwaard. Ook pijl en boog, bommen en de hamer kunnen we opnieuw gebruiken. Een belangrijke opmerking is dat het muurwandelen, het gebruik van pijlen en nog andere zaken een magiemeter laten leeglopen. Die zorgt er dus voor dat je nooit meer op zoek moet gaan naar bevoorradingen.

De Zelda-fans onder ons zullen deze game waarschijnlijk snel in huis halen.

Het ziet er alleszins al een goede opvolger uit van A Link to the Past. Het 3D-aspect is een leuke aanvulling: het speelt vlot en ziet er goed uit. Verder zijn er enkele nieuwe spelervaringen, maar bovenal is de nostalgiefactor het belangrijkste. Als je hebt genoten van de voorganger dan zul je waarschijnlijk niet kunnen wachten om de sequel te spelen.

De puzzels die we hebben kunnen oplossen waren niet de moeilijkste ooit, soms was het echter wel eens goed zoeken met het muurwandelen. Jong of oud, de game zal toegankelijk zijn voor elke leeftijdsgroep.

Ook getest: Windwaker HD Na de heruitgave van ‘Ocarina of Time’ voor de Nintendo 3DS mogen we nu ook een HD-remake van ‘The Legend of Zelda: The Wind Waker’ verwachten.

Deze zal exclusief beschikbaar zijn voor de Wii U en biedt de mogelijkheid om te allen tijde te wisselen tussen het scherm van de Wii U-controller en de televisie. Wie het spel nog nooit gespeeld heeft, heeft nu de kans om het spel in hoge kwaliteit te spelen. Ook mensen die met nostalgie terugblikken op de tijden van de Nintendo GameCube zullen van deze remake genieten. Men moet deze game echter niet aanschaffen om een nieuwe spelervaring te krijgen. De game speelt en ziet er nog altijd hetzelfde uit als het origineel. Desalniettemin kijken we uit naar het weerzien en het herbeleven van alle avonturen in en rond The Great Sea.

38

PREVIEW

ONTWIKKELAAR: ARZEST UITGEVER: NINTENDO PLATFORM: NINTENDO 3DS RELEASEDATUM: 2014

DOOR THOMAS CLAUWAERT

YOSHI’S NEW ISLAND Het heeft een hele tijd op zich laten wachten, maar Yoshi komt eindelijk terug met zijn eigen spel. Het is al weer van 2006 geleden dat we Yoshi aan het werk konden zien om baby Mario te verenigen met zijn jongere broer baby Luigi in Yoshi’s Island DS. We hopen dat de fans beloond zullen worden voor hun lange wachten.

Yoshi’s New Island zal een directe sequel worden van Super Mario World 2: Yoshi’s Island die in 1995 op de Super Nintendo uitkwam. Bijna twintig jaar later zullen we terug op de rug van Yoshi kunnen kruipen voor een nieuwe zoektocht. Wat het verhaal inhoudt is op dit moment nog onduidelijk. In de originele game was het de bedoeling om baby Mario en baby Luigi te herenigen. Het was jouw opdracht om met baby Mario op je rug baby Luigi (die gekidnapt was door Kamek) terug te vinden. Het verhaal eindigt met de hereniging van de tweeling. Waarschijnlijk zal er in Yoshi’s New Island een gelijkaardige setting plaatsvinden die hierop verder bouwt.

Groot Ei De gameplay verschilt niet veel van zijn voorganger. Zo kan je weer vijanden verslaan door op hun hoofd te springen of die in te slikken en te veranderen in eieren. Je belangrijkste wapen is opnieuw je arsenaal aan eieren. Wolkjes neerhalen, vijanden neerschieten, puzzels oplossen en zoveel meer zullen weer je voornaamste bezigheden zijn in dit spel. Wat wel reeds opviel is dat er

toch enkele nieuwigheden zijn zoals bijvoorbeeld reuzevijanden. Zo zagen we bijvoorbeeld een abnormaal grote Shy Guy die we konden omtoveren tot een reuze-ei. Het afvuren kon het hele level met de grond gelijk maken.

Yoshi in 3D Het spel maakt gebruik van goede 3D-technologie wat voor een nieuwe spelervaring zorgt. Grafisch ziet het er trouwens zeer goed uit. Er zijn veel meer gedetailleerde spelelementen dan in de voorganger. De nostalgische personen onder ons zullen echter misschien niet helemaal enthousiast zijn over de grafische overgang die werd uitgevoerd. De cartoonachtige weergave is absoluut verloren gegaan wat voor sommigen een spijtige zaak is.

De echte fans onder ons zullen deze game echter graag zien komen, want het was toch lang wachten op een vervolg. Het blijft een unieke spelervaring die je weet mee te sleuren in elk level. Als je iets volledig anders verwacht, ben je hier helaas aan het verkeerde adres. Dat wil echter niet zeggen dat dit niet opnieuw een topper kan worden.

39

PREVIEW

ONTWIKKELAAR: SONIC TEAM UITGEVER: NINTENDO PLATFORM: WII U, NINTENDO 3DS RELEASEDATUM: 18 OKTOBER 2013

DOOR WYTZE VAN DER VEEN

SONIC: LOST WORLD Is het een vuurbal? Is het Roadrunner? Nee. Het is een blauwe egel. De heren Yaka en Oshima hadden begin jaren ’90 vast een verkeerde champignon gegeten toen ze Sonic bedachten. Toch gaat onze “hedgehog” inmiddels vele console-generaties mee en maakt hij met Sonic: Lost World ook zijn opwachting op de Wii U en de Nintendo 3DS. Wat zal de nieuwe confrontatie met Dr. Eggman ons dit keer brengen?

Het verhaal van Sonic: Lost World is wederom weinig wereldschokkends, maar dat hoeft ook niet. Dr. Eggman is pissig en wil daarom alles en iedereen de kont schoppen. Jij gaat daar als Sonic de superegel natuurlijk een stokje voor steken. Sonic: Lost World gaat in veel opzichten terug naar de basis en het idee van de eerste “Sonic the Hedehog” titels voor de Sega Mega Drive. Het probeert een ouderwets gevoel op te roepen en dit is zeker tot mijn plezier.

Fris en gevarieerd Laten we voor de duidelijkheid eerst voorop stellen dat we enkel de Wii U-versie hebben gespeeld en deze preview dus geen zinnig woord over de 3DS-versie te melden heeft. De wereld waar je in terecht komt is fris, leuk en gevarieerd.

Je begint in de 2013-versie van de “Green Hill Zone”. Lekker zo snel mogelijk bij de finish komen is je belangrijkste doel, net als “vroeger”.

De verschillende werelden dienen op verschillende wijzen gespeeld te worden en ook de moeilijkheid

is erg variabel. Omdat het een previewversie betrof zal in de game zoals wij hem gespeeld hebben een aantal willekeurige levels achter elkaar gezet zijn, met als doel zoveel mogelijk verschillende aspecten te tonen, waardoor het verschil in moeilijkheid ineens erg groot was.

Skydiven In verschillende levels zijn verschillende moves belangrijk. De Spin Dash is in ere hersteld en Sonic kan “freerunnen” en skydiven. In sommige werelden moet je vaak van het ene naar het andere vliegende eiland hoppen, waarin het zeker van pas komt dat je niet als een bom naar beneden lazert. De game lijkt een goede mix gevonden te hebben tussen “het oude” en de moderne tijd.

Het ziet er grafisch best leuk en strak uit. Ondanks dat het een Wii U-only titel is, wordt er weinig gebruik gemaakt van de extra mogelijkheden die de GamePad te bieden heeft, zoals bij veel andere (aankomende) titels wel gebeurd. Bepaalde Color Moves schijnen verbeterd te zijn, maar omdat wij al moeite genoeg hadden om in

leven te blijven, hebben we ons hier tijdens onze speelsessie niet echt in kunnen verdiepen. Spijtig!

Terug van weggeweest Deze game heeft de potentie om de verstokte Sonic-gamer op zijn of haar wenken te bedienen. Het is en blijft een genre waar je van moet houden.

Waar Sega de afgelopen vijftien jaar meer dan eens een verkeerde keuze lijkt te hebben gemaakt voor Sonic is het blauwe beestje in deze titel weer helemaal op zijn plek.

Wij zien deze game in veel opzichten als opvolger van de Dreamcast-titel Sonic Adventure, maar moeten daar eerlijk bij zeggen dat ondergetekende over het algemeen toch goed ontvangen titels als Sonic Colors overgeslagen heeft.

Een leuke en potentieel succesvolle titel zal het zeker worden, maar of het de Sonic-fanbase drastisch zal vergroten betwijfelen we nog.

40

PREVIEW

ONTWIKKELAAR: GHOST GAMES / CRITERION UITGEVER: EA GAMES PLATFORM: XBOX 360, XBOX ONE, PS3, PS4, PC RELEASEDATUM: 19 NOVEMBER 2013

DOOR THIJS MORLION

NEED FOR SPEED: RIVALS Need for Speed staat garant voor uren raceplezier en de game is intussen wel gekend voor zijn blitse, arcade race-actie. De reeks heeft zo echter zijn ups en downs en het is precies of ze weten niet echt een lijn te trekken doorheen alle games. Of Need for Speed: Rivals aan de verwachtingen weet te voldoen weten we nog niet, daarom eerst deze voorbeschouwing.

De nieuwste telg in de Need for Speed franchise bouwt verder op wat we gezien hebben in Need for Speed: Hot Pursuit. In Rivals kun je eveneens kiezen tussen twee facties. Het zij de politie, die we toch een klein beetje als de goeien kunnen beschouwen, hoewel ze ook niet altijd even recht op het pad blijven rijden, en de slechteriken die worden belichaamd door de straatracers. Een van de belangrijkste en nieuwe features die ons werd voorgeschoteld op E3 is de ‘All Drive’ feature. Je kunt een game starten in singleplayer en je in een race smijten met je snelle bolide. Deze race kan vervolgens perfect overgaan in een multiplayer duel waarbij je met vrienden of andere online spelers de finish moet zien te halen.

Anderen, die zich bijvoorbeeld aangesloten hebben bij de politiemacht, kunnen te allen tijde je proberen het leven zuur te maken door jouw race te gaan boycotten. Dit kan op elk moment, dus wanneer je denkt dat je op je gemak eens kunt gaan straatracen zitten die vervelende politiemannen weer achter je. Deze zullen je niet zomaar laten gaan en beschikken over een arsenaal aan speciale snufjes. Zo kunnen ze met

een EMP je auto eventjes lam leggen om je vervolgens volledig naar het autokerkhof te beuken. In Rivals draait het allemaal om het verdienen van SpeedPoints waarmee je vanalles kunt aanschaffen.

De politie kan SpeedPoints gaan verdienen door straatracers onschadelijk te maken of toch een poging te ondernemen tot. De straatracers daarentegen moeten logischerwijs uit de handen van de blauwe bolides zien te blijven. Hoe sneller je gaat en hoe gevaarlijker het er aan toe gaat, hoe beter je score.

Kom je bovendien nog eens zonder schaafwonden of blutsen in je auto uit de race kun je je score aanzienlijk verbeteren. Het is namelijk zo dat de eerste die over de finishlijn komt niet noodzakelijkerwijs de winnaar is. Heb je minder gebotst en vloeiender gereden dan de eerste man over de streep, kan je score wel eens een serieuze boost krijgen. Iets wat toch aanzet tot niet zomaar roekeloos iedereen van de baan te rijden, maar daadwerkelijk je slim en behendig zien overeind te houden.

Als politieagent kun je ook uit onverwachte hoek hulp krijgen. Zo kan een vriend, met behulp van een iPad, je

allerlei details geven over je positie en zelfs een helikopter laten spawnen op een plaats naar keuze. Dit hebben we eerder al gezien in Battlefield 4, waar je als commander ook een overzicht kon krijgen over het slagveld met behulp van de iPad. Zo gaan we ook naadloos over in de engine die wordt gebruikt om al deze blinkende bolides op ons scherm te toveren. Dat de FrostBite 3 engine intussen al lang geen introductie meer nodig heeft, weten we allemaal. De graphics in Need for Speed: Rivals zitten dus meer dan goed. Realistische weereffecten, een vernietigbare omgeving en hopelijk mooie schademodellen zorgen voor een goed inlevingsvermogen.

Of deze flitsende graphics genoeg zullen zijn om ons, op het eerste zicht eigenlijk een betere versie voor te schotelen van Need for Speed: Hot Pursuit, valt af te wachten. Zoals eerder gezegd kent deze reeks zijn ups en zijn downs. Waar we wel ten zeerste naar uit kijken is de introductie van de ‘All Drive’-feature die toch op zijn minst voor heel wat spanning zal zorgen.

41

FEATURE

DOOR DEMIS HOLVOET

INDIE GAMING In plaats van het maandelijkse overzicht van Jan Vanbockrijck, schotelen we deze keer jullie een column voor van huisschrijver Demis Holvoet. Demis is een van de ontwikkelaars van GriN, een Belgische ontwikkelaar gelegen in het Antwerpse. Als onafhankelijke developer schrijft hij elke maand zijn mening over de constant veranderende gamesmarkt uit. Deze maand dus voor één keer in het magazine.

Ongetwijfeld heb je zelf ook al die spectaculaire verhalen gehoord over één of ander twaalfjarig knaapje dat na de lange schooluren een spelletje in elkaar bokst. Die pientere tiener smijt dan zijn creatie op de iTunes Store en drie weken later is hij de jongste miljonair in het westelijk halfrond. Hoe inspirerend deze tall tales ook mogen overkomen, ik durf te beweren dat ze hoogst onwaarschijnlijk zijn. En als er dan al iets van aan is, dan is dit vooral een uitzondering en allesbehalve de regel. Vandaag is het zo dat het app-bos zo dicht bezaaid is dat jouw boom, hoe grandioos en proper gesnoeid deze ook is, verdwijnt tussen zijn lotgenoten.

Sneaky buggers Het is op zich geen wereldschokkend nieuws dat een game, of gelijk welk ander product, enorm gebaat gaat bij een strategisch doordachte promotiecampagne. Toch was er in het prille begin van het mobile app-era een periode waarin de App Store een soort van wilde westen was waarin iedereen evenveel kans maakte om het tot in de top van de rankings te schoppen, en zo te genieten van de daaraan gekoppelde verkoopcijfers. Dit duurde tot kapitaalkrachtigere spelers ontdekten dat er manieren waren om plekjes in deze rangschikking te verzekeren door simpelweg hun eigen app de nodige keren aan te kopen. Een twijfelachtige praktijk die de kleinere spelers terug met de voetjes op de grond zette. Maar op een goeie dag had ook Apple genoeg van dit soort strategieën. Sindsdien zien we een normalisatie waarin de app markt zich terug moet beroepen op de basisprincipes van de marketing. En gezien de gigantische schaal van die markt blijft dit vooral in het voordeel van de bedrijven met voldoende budget.

Het is gemakkelijk om met cijfers te smijten en het blijft, vooral voor creatieve mensen, een domper op de sfeer, maar statistieken wijzen erop dat de sleutel tot een succesvolle app een stevig marketing budget is.

Zo reken je best op een minimum van 30.000 euro om jouw product via de verschillende kanalen naar de juiste gebruikers te brengen. In de meeste gevallen loopt dit verder op en in sommige gevallen omvat dit tot zeventig procent van de productiekost. Geen prettig nieuws voor al die avontuurlijke en ambitieuze developers. Maar laat dat de pret niet bederven.

Creatief op ieder vlak Toen we bij GriN geconfronteerd werden met deze harde realiteit was het wel eventjes slikken, maar we zijn allesbehalve bij de pakken blijven zitten. We zijn momenteel druk in de weer met een compleet onderbouwd en stabiel marketingplan waarin betrouwbare partnerships en een doordachte analyse van ons doelpubliek centraal staan. De bedoeling is om iedere geïnvesteerde cent dubbel te doen tellen. Zo hopen we het maximale te halen uit ons bescheiden marketingbudget en vertrouwen we er hard op dat uiteindelijk de kwaliteit van onze “Bongobos”-app het zal halen en dat komende september iedere kleuter in Vlaanderen onze game aan het spelen zal zijn!

Na de afloop van onze campagne mag je ongetwijfeld een blogpost verwachten met onze bevindingen.

Hopelijk geeft die enkel ambitieuze, jonge developers de moed om naarstig verder te werken aan hun eigen succesverhaal.

43

FEATURE

DOOR ROBIN LIBBRECHT

INDIE: DON’T STARVE Wie van ons kan er zeggen van zichzelf dat ze een specialist zijn als het aankomt op overleven in de wilde natuur. Je zou denken dat we ondertussen al wat weten over het onderwerp. We hebben de afgelopen jaren redelijk wat games mogen spelen die dit onderwerp aankaarten. Klei hun laatste game, Don’t Starve, is hier één van.

In Don’t Starve neem je de rol aan van Wilson, een wetenschapper. Je ontwaakt in de wildernis en krijgt de instructies om niet te verhongeren. En daarmee begint het spel. Geen handjes vasthouden hier, nee Don’t Starve gooit je meteen voor de leeuwen. En dat is maar goed ook. Natuurlijk zullen spelers die een zachtere aanpak gewend zijn hier waarschijnlijk door afgeschrikt zijn.

Maar die onder ons die een zekere drang hebben naar exploratie zullen van plezier gaan juichen.

Verzamelen Je begint rond te lopen en op vanalles te klikken.

Hierdoor verzamel je allerlei voorwerpen die van een bepaald nut kunnen zijn. Maar je weet echter niet echt wat. Gelukkig heb je een menu waar je items kan samenstellen. Vind je wat flint en wat hout kan je al een vuurtje maken, of een bijl. Je begint met simpele voorwerpen, maar naarmate je langer overleeft kan je betere dingen in elkaar steken.

Het spel is opgedeeld in dagen en elke dag is uiteraard opgedeeld in daglicht, zonsondergang en nacht. Als de zon ondergaat kan je maar beter zorgen dat je de middelen hebt om een vuur te maken. Tijdens de nacht loopt er namelijk allerlei gespuis rond die je het leven zuur kan maken. Je hebt een hongermeter, een levensmeter en een meter die bijhoudt hoe hard je nog bij je verstand bent. Als je deze meters niet goed in het oog houdt sterf je. Als je sterft, moet je opnieuw beginnen. Hard, maar zo verslavend.

nergens komen in het spel. Je moet leren omgaan met de wereld waarin je leeft. Je moet monsters en andere wezens leren kennen om zo het beste eruit te halen.

Er zijn bijvoorbeeld een soort manzwijnen die je kan inhuren als bodyguards.

Het spel heeft wel een zeer steile leercurve. Je zal veel doodgaan om alles te leren van het spel. En dat is meteen ook het leuke en verslavende van het spel. Je krijgt niet alles in de schoot geworpen, je moet er hard voor werken en uit je comfortzone durven gaan. Survival op zijn best als je het ons vraagt.

Als een schilderij Don’t Starve ziet er werkelijk uniek uit. Het ziet eruit alsof Tim Burton alles heeft getekend en vorm heeft gegeven.

Een heel leuke esthetiek! Ook qua geluid is het spel zeer uniek. De personages spreken niet, maar maken vreemde mondharmonica geluidjes die verbazingwekkend goed passen bij het spel. Don’t Starve is op alle vlakken een echt unieke ervaring. Klei werkt ook constant aan gratis updates, waardoor je telkens nieuwe content krijgt.

Don’t Starve is een echte parel in het Indielandschap.

Een keiharde survival-game die niet voor watjes bedoeld is. Verken een enge wereld en leer hem naar je hand te zetten om te overleven. Bear Grylls is hier niets bij.

Verkennen Exploratie is dus een essentieel onderdeel van het spel.

Als je niet durft de wereld rond je te verkennen ga je

44

FEATURE

DOOR TIMMY DE CRAENE

RETRO Command & Conquer kan je beschouden als een van de pionieren op het vlak van real time strategy.

Nadat games als Dune, Dune II en Herzog Zwei de basis hadden gelegd rond 1990 zette Westwood Studios in 1995 de nieuwe standaard voor strategygames op de kaart met Command & Conquer.

Het begint allemaal met een basis en resources.

Iedere speler krijgt op de kaart een eigen stukje land toegewezen dat voor het verloop van die veldslag zal dienen als bouwplaats voor het hoofdkwartier van jouw militaire operatie. Een raffinaderij wordt naast jouw basisgebouw neergepoot en voor je het weet rijden trucks op en af met Tiberium, de resources binnen de reeks. Dit Tiberium groeit dankzij een meteoriet over de hele wereldbol en is dan ook zeer waardevol. Hoe meer geld je op de rekening hebt, hoe meer gebouwen je kunt onderzoeken en bouwen.

Twee facties Elke infrastructuur brengt wel een voordeel met zich mee, gaande van tanks tot atoombommen. Als speler hadden we toen reeds de keuze tussen twee facties, namelijk de good guys onder de naam GDI en The Brotherhood of Nod met de legendarische Kane als leider. Die snoodaard kan je best omschrijven als een terrorist die in zijn zoektocht naar macht in Zuid-Afrika neerstrijkt om daar een atoombom te bouwen en te gebruiken. Het is de taak van de GDI om Kane een halt toe te roepen en zijn regime in de kiem te smoren.

Handelsmerk Toen al had de speler de morele keuze om een kant te kiezen die kerken in brand stak, vrouwen en kinderen ombracht en concreet de wereld om zeep wou helpen.

De beslissingen die je maakte tijdens het spelen van dit spel hadden ook effect op het einde dat de speler te zien kreeg. Een feature waar ontwikkelaars de dag van vandaag nog steeds fier mee uitpakken had deze reeks al in 1995. Command & Conquer bracht toen voor het eerst live-action cutscenes, iets wat later het handelsmerk

van de franchise zou blijken. De iconische interface, toen afgeleid van het eerder uitgebrachte Dune II, zette ook de standaard voor veel andere games zoals StarCraft en Warcraft.

Command & Conquer had natuurlijk ook zijn gebreken.

Elke vijf minuten stuurde de GDI een luchtaanval over je basis die heel wat schade aanrichtte en waar je niks aan kon doen. Bij de eerste missies kregen we ook geen minimap voorgeschoteld waardoor coördinatie geen sinecure was. Gelukkig heeft Westwood geleerd uit die fouten want in Red Alert werkte alles wél naar behoren.

De eenheden die gebruik maken van vlammenwerpers waren in Command & Conquer ook een risico. Het gebeurde meer dan eens dat andere friendlies doorheen hun vuurlinie liepen en in een mum van tijd was je hele leger omgetoverd tot een hoopje as. Kut. Local Area Network In die tijd gingen de spelers lekker naar een cybercafe om daar vrienden uit te dagen voor een potje Command & Conquer via LAN. De serie heeft al vanaf de eerste dag een online modus aangeboden waarin spelers een skirmish tegen elkaar kunnen spelen. Westwood Studios gaf toen bij elke aankoop twee exemplaren van Command & Conquer mee onder de slogan “A second copy, so you and your friend can destroy each other”. Zo werd deze RTS de eerste game die in competitieverband online werd gespeeld. Westwood Studios bracht na de release van Command & Conquer ook drie expansies uit, namelijk Covert Operations, Sole Survivor en Special Operations. Die laatste was exclusief voor de PlayStationen Nintendo 64-versie maar werd door fans ook gebouwd voor de basisversie op de pc.

45

FEATURE

DOOR MATTHEW DEBOYSERE

HARDWARE: TURTLE BEACH Turtle Beach kondigde op de CES 2013 in Las Vegas enkele maanden geleden een paar nieuwe headsets aan. Zo kondigde het bedrijf de Ear Force PX51 aan, een draadloze headset met surroundgeluid.

Maar het was vooral de bekabelde Ear Force XP Seven die de show stal. Wij namen beide headsets onder de loep.

Ear Force PX51

Ear Force XP Seven

Laten we met de PX51 beginnen. De Ear Force PX51 is een draadloze koptelefoon met Dolby Digital Surroundondersteuning. Dit is duidelijk voelbaar tijdens het gamen. Als je bijvoorbeeld een potje Black Ops 2 speelt, heb je een voordeel als je kunt horen waar de niet zo harde voetstappen van je tegenstander vandaan komen.

Turtle Beach heeft een nieuwe lijn van headsets uitgegeven en heeft ons de XP Seven laten uittesten.

Er is voor elk toestel wel een specifiek Seven-model beschikbaar. De XP Seven is er eentje bedoeld voor consoles, maar er is tevens de XO voor de Xbox one en de Z voor de computer. Deze high-end headset is in tegenstelling tot de PX51 een bekabeld accessoire en komt met een licentie van de MLG, de Amerikaanse liga voor elektronische sporten.

De PX51 heeft een dualbandfrequentie, waardoor er zo weinig mogelijk storing kan ontstaan van andere apparaten.Het geluid is bijzonder helder en je hebt geen last van geluid van buitenaf dankzij de stevige isolatie. De chatfunctie is verrassend positief. De persoon tegen wie je praat kan jou duidelijk verstaan en jij moet niet teveel prutsen om de microfoon in de juiste positie te plaatsen.

Tevens past de PX51 via een intelligent systeempje het volume aan van het chatgeluid. Wordt er even meer geknald of geroepen in de game, dan zal de chat ook luider worden. Zo hoef je nooit aan het volume te komen wanneer het even te heet aan de voeten wordt in je virtuele wereld.

Om de Ear Force PX51 aan te sluiten moet je enkel een de optische uitvoer van je console of computer verbinden met de optische invoer van de verzender van de headset.

Meer kabels zijn er niet echt nodig, behalve als je het toestel wil opladen. Eén laadbeurt zorgt voor ongeveer vijftien uur speeltijd, maar als je elke keer na het spelen de headset terugplaatst op de dock en weer inplugt, kan het niet foutlopen. Een volledige laadbeurt duurt ongeveer zes uur.

De Turtle Beach Ear Force PX51 is nu te koop en kost 289,99 euro.

Het grote verschil is dat de nieuwe Seven-lijn ontwikkeld is speciaal voor specifieke platformen in plaats van één algemeen toestel voor alle doeleinden. Daarnaast komt een Seven-headset met verwisselbare kabels en een verwijderbare microfoon, waardoor je de knap uitziende headset tevens kunt gebruiken om op de bus of trein naar muziek te luisteren. Dankzij de inline microfoon kan je alsnog spreken moest dat nodig zijn onderweg. De XP Seven zorgt voor heel wat flexibiliteit, iets wat anno 2013 zeker geen overbodige luxe meer is en waar anderen op de markt soms toch nog hun voeten aan vegen.

Ook deze XP Seven is een duur beestje, maar je krijgt heel wat waar voor je geld. Opnieuw mag je je aan 5.1 surroundgeluid verwachten, perfecte isolatie en hemels geluid. Dankzij de bekabeling zal je echter nooit in de kou blijven staan moest de batterij bij de PX51 het eens laten afweten en je bent verzekerd van een uitstekende geluidskwaliteit, iets wat bij draadloos nooit een garantie lijkt te zijn.

De Turtle Beach Ear Force XP Seven is nu te koop en kost 279,99 euro. Modellen voor andere toestellen variëren van 149,99 euro (mobiel) tot 249,99 euro (pc).

46

FEATURE

DOOR THIJS MORLION

HARDWARE: OCULUS RIFT Technologie raast vooruit met rasse schreden. Vooral in de gamesindustrie staat die niet stil en daar zullen we de komende jaren enkel maar kunnen van genieten. Met alle next-gen consoles op het programma staat er ons al heel wat te wachten, maar enkele maanden geleden konden we ook al aan de slag met de Oculus Rift. En reken maar van yes dat we hiervan genoten hebben en nog steeds genieten! Hij ligt namelijk steevast naast onze trouwe pc!

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen, en natuurlijk hopen dat we er niet te misselijk van worden.

De Oculus Rift is een schot in de roos. Voor een keer kunnen we het gezegde ‘boys and their toys’ niet ontkennen. Het moment van uitpakken bezorgde ons toch een onaangename rilling over onze ruggengraat.

Niet enkel waren we even enthousiast als een kleine pagadder op de ochtend van Sinterklaas, ook waren we razend benieuwd naar wat nu allemaal waar bleek te zijn van deze grote hype. Al kunnen we het geen hype meer noemen, de Oculus Rift heeft zich bewezen en zal zijn plaats op de markt van de Virtual Reality niet zomaar prijs geven.

Voor de mensen onder ons die de afgelopen maanden onder een rots geleefd hebben, een korte recapitulatie van wat er op ons is afgekomen. Oculus VR is een bedrijf opgericht door Palmer Luckey. Deze jongeman, die zich al een hele tijd bezig hield met alles wat te maken heeft met Virtual Reality, had een grote droom. VR naar de gewone gebruiker in de huiskamer brengen met een relatief compact en betaalbaar product. Enkele jaren en een ongelofelijk succesvolle kickstartercampagne later is de rest geschiedenis. De Oculus Rift is een feit en Meneer Palmer is er toch wel in geslaagd een compact toestel te ontwerpen.

De eenvoud zelve De Oculus Rift komt verpakt in een handige case waarin we volgende zaken kunnen terugvinden: natuurlijk de Oculus Rift zelf, drie paar lenzen, een resem aan kabels, een adapter om tussen je bril en je pc te hangen en een handleiding om alles mooi te kunnen installeren.

En dit is niet eens zo moeilijk. Het enige wat je hoeft te doen is alles mooi verbinden met je pc en de Oculus

Rift aansluiten als extern scherm. Dupliceer de twee schermen en je bent klaar om aan de slag te gaan met de verschillende demo’s ofwel met de paar games die reeds beschikbaar zijn.

Op dit moment zijn er nog niet heel veel games die ondersteuning bieden aan de Oculus Rift, maar die enkele games die er al zijn, zijn toch niet van de minste.

Zo konden we reeds aan de slag met Half Life 2 en Team Fortress 2. Toch twee grote kleppers die volledig ondersteund worden door de bril. En of het dikke fun is om rond te hossen als heavy volledig ondergedompeld in de cartoony setting van Team Fortress 2. Je bent volledig in een andere wereld.

Heb je een goeie koptelefoon liggen, gebruik die dan. We raden dit ten zeerste aan, het verhoogt het inlevingsvermogen nog zo veel meer. Bij het testen hoorden we zelfs niets meer van onze omgeving. De headset stoort helemaal niet en na een tijdje voel je hem totaal niet meer zitten.

De selfmade man Wat wel een klein beetje stoort is de, op dit moment, lage resolutie. Onze versie is een early development kit, maar Oculus VR is van plan een consumentenversie op de markt te brengen met bijna het dubbele aan resolutie.

Dus die problemen zouden alleszins al van de baan moeten zijn. Voor de handige harry’s onder ons is er ook goed nieuws. De SDK die met de Oculus Rift geleverd wordt is straightforward en simpel te gebruiken. Met een beetje kennis van Graphics Programming kun je al heel wat bereiken. Ook de ondersteuning voor de Unreal Development Kit en Unity is een pluspunt!

47

FEATURE

DOOR BART VERDEYEN

UNPLUGGED: DIXIT Beeld je een spel in dat zo mooi gemaakt is, dat het geen spelbord nodig heeft. Beeld je een spel in dat zo eenvoudig is, dat er geen dobbelstenen aan te pas komen. Beeld je een spel in dat vertrekt van de creativiteit van z’n eigen spelers. Zo’n spel, dat is Dixit!

Dixit is zo’n spel dat je moeilijk in een categorie kan stoppen: ook al wordt het met kaarten gespeeld, je kan het bezwaarlijk een kaartspel noemen. Er is geen spelbord, er zijn geen pionnen, tenzij om je score aan te duiden, geen dobbelstenen of levenspunten. Dixit speelt zich voornamelijk af in de wereld van het woord en het beeld.

begrijpen, zonder dat de anderen dit doen? En gun je die speler wel punten? Misschien kan je net wel je tegenspelers van de overwinning houden door bewust fout te raden? Dit maakt Dixit een spel voor sluwe spelers die perfect kunnen inschatten hoe de anderen denken.

Iedereen aan de tafel is tegelijkertijd je bondgenoot en je tegenstander. Elk woord dat je zegt, is van belang.

Interpretatie

Niet enkel mooi vanbinnen

Het spel is erg eenvoudig: elke speler trekt 7 kaarten van de stapel. Op elk van de kaarten staat een tafereel afgebeeld. Elk van de tekeningen op de kaarten is voor heel wat interpretatie vatbaar en daar draait het net om bij Dixit. De speler die aan de beurt is, kiest een omschrijving voor z’n kaart. Dat kan bijvoorbeeld een enkel woord zijn, een gebaar of een filmcitaat.

Naast een intelligent spel, is Dixit ook een enorm mooi spel. De artwork op elk van de kaarten is van enorm hoge kwaliteit en lijkt wel te zijn weggelopen uit rijkelijk geïllustreerde prentenboeken: de één vrolijk en kleurrijk, de ander donker en dreigend. Geen enkele van de 84 grote kaarten stelt teleur. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Dixit wereldwijd een hele resem aan prijzen heeft binnengehaald. Ondanks de simpele opzet, is het een spel met een hoge herspeelwaarde dat maar niet gaat vervelen. Mocht je ooit uitgekeken raken op de speelkaarten, wat ons eerder onmogelijk lijkt, dan zijn er nog heel wat uitbreidingen op de markt met, inderdaad, meer pareltjes van kaarten.

De mogelijkheden zijn maar zo beperkt als de creativiteit van de speler. Eens je een omschrijving hebt gegeven, leg je de kaart gedekt weer op de tafel. Nu kiezen je medespelers uit hun hand elk om beurt eveneens een kaart die aan jouw beschrijving zou kunnen voldoen en leggen die eveneens gedekt op de tafel. De kaarten worden door elkaar gehaald en de afbeeldingen worden getoond. Ieder van je tegenspelers moet nu raden welke kaart oorspronkelijk de jouwe was. Raden ze dit juist, dan scoren jullie allebei punten. Raden daarentegen alle spelers of net geen enkele speler welke kaart de jouwe was, dan gaan de punten naar je tegenstrevers. Daarna is de volgende speler aan de beurt.

Ondanks z’n eenvoudige regels komt er heel wat strategie bij Dixit kijken. Kies je omschrijvingen zorgvuldig, want maak je ze te makkelijk of te obscuur en je loopt heel wat punten mis. Wie van de spelers gaat jouw omschrijving

Wij zijn onvoorwaardelijk fan van Dixit. Het is een spel dat niet mag ontbreken in je collectie, net omdat het zo verschillend is van de meeste andere bordspellen. Het is een spel dat z’n eigen baseline eer aandoet: ‘A picture is worth a thousand words.’

- Uitgever: - Type: - Aantal spelers: - Release: - Leeftijd:

Asmodee Kaartspel, bluffen 3-6 spelers, ideaal vanaf 4 2008 Vanaf 8 jaar

48

FEATURE

DOOR SALLY VEREECKEN

UNPLUGGED: YEDO Wanneer de Shogun van Yedo sterft, wordt deze volgens de traditie opgevolgd door zijn zoon. De onervaren jongeling is natuurlijk het uitgelezen doelwit voor de invloedrijke families in de stad die hun macht nog wat willen vergroten. Tijd dus om de invloed van jouw clan te laten gelden en zo de belangrijkste speler te worden in deze oude Japanse stad .

Yedo, waarvan de naam gebaseerd is op de oude naam van Tokyo (Edo), wordt weergegeven op het spelbord als een plattegrond. Er zijn zeven verschillende districten waar de maximum vijf rivaliserende clans hun ding kunnen doen. De spil van dit spel draait om het verkrijgen van prestige die je voornamelijk wint door het volbrengen van missies.

Je vindt ze in vier moeilijkheidsgraden en hoe moeilijker de missie, hoe groter de beloning. Om ze te volbrengen moet je minstens een clanlid (pion) op een bepaalde locatie in de stad hebben en dan meestal nog enkele extra’s. Deze kunnen gaan van geld of wapens tot geisha’s, een bepaalde aanbouw aan je clanhuis of zelfs een goddelijke zegening.

In totaal worden er elf rondes gespeeld. Een typische ronde ziet er als volgt: iedereen biedt op een item.

Vervolgens komt er een event kaart op tafel en de wapens op de markt worden veranderd. Daarna plaatst iedereen zijn pionnen en dan mag de paleiswacht bewegen. Ten slotte mag iedereen acties uitvoeren met de clanleden die overgebleven zijn.

Het is duidelijk dat er redelijk wat planning bij Yedo komt kijken. Afhankelijk van je startmissies en deze die je tijdens het spel kunt krijgen en/of wisselen heb je items nodig. Deze koop je ofwel in de biedronde of op een van de locaties in de stad. Doorgaans zijn de items in de stad veel duurder dan tijdens de biedronde, maar bieden betekent dat er kan opgeboden worden.

Iedereen die nog niets gekocht heeft mag eenmaal hoger bieden als ze dat willen. Je moet ook wel wikken en wegen welk item je aankoopt want er is een begrenzing.

Dit zorgt ervoor dat het soms wel eens interessant is om

items te gaan wisselen met elkaar, wat je kan doen in de shop of in de taverne.

Flexibel zijn is trouwens een andere vereiste, want de event kaart kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat een district tijdelijk niet beschikbaar is of dat een natuurramp de helft van je clanbezit teniet doet en dan is er nog de paleiswacht die clanleden in de boeien slaat als hij ze tegenkomt. Standaard schuift hij een district op per ronde, maar dit kan beïnvloed worden door actiekaarten, dus je kan nooit zeker zijn waar de wacht terechtkomt. Als je meer dan twee discipelen in het spel hebt ben je deze kwijt aan de plichtsbewuste soldaat, anders vliegt de sukkelaar (of gelukzak) terug naar het clanhuis zonder zijn opdracht te hebben voltooid.

De clanleden kunnen tijdens de actieronde dan items aankopen, kaarten en/of items wisselen, de volgende drie kaarten op tafel bekijken of een missie voltooien.

Elke missie heeft minimumvereisten, maar er zijn ook bonusvereisten die soms wel eens de moeite zijn.

In Yedo is het dus belangrijk om vooruit te kunnen plannen, flexibel te zijn en ook nog een beetje geluk te hebben. Toch is het vanaf het eerste spel leuk en niet zo moeilijk als het op het eerste zicht lijkt. Het prachtige speelbord en de sfeervolle kaarten zorgen ervoor dat je je echt de patriarch voelt van je clan en je er absoluut voor wilt zorgen dat jouw familie de belangrijkste wordt.

- Uitgever: - Type: - Aantal spelers: - Release: - Leeftijd:

Pegasus Spiele Worker-placement 2-5 2012 14+

49

FEATURE

DOOR JIM VORWALD

JIM VORWALD Jim Vorwald is niet alleen een radio-dj voor de Nederlandse zender 3FM, hij is ook een fervent gamer.

Zo is hij het gezicht van Gamergeeks.nl, een videowebsite voor én door gamers en nu ook een van de G.Mag-columnisten. Elke maand ventileert Jim zijn mening over de ingewikkelde industrie waarin we allen zo geïnteresseerd zijn.

Consoles zijn een geschenk uit de hemel voor iedere gamer die graag wat gemak wil. Je hebt het apparaat en een game, je stopt de game in de console en het werkt.

Zo niet, dan is het probleem snel gevonden: of je game is stuk of je console.

Pc’s zijn mooie apparaten. Nergens kan je betere graphics vinden dan op de duurste high-end computer.

Toetsenbord, muis, controllers, joysticks of stuurwielen, alles is aan te sluiten als er USB-ports aanwezig zijn. Op geen enkel platform is zo’n grote variatie aan games te vinden, van de oude Jazz Jackrabbit tot krachtslurpers als Crysis 3.

Niet alleen is de pc het ultieme gamingplatform, maar überhaupt noodzakelijk. Surfen op het web, media monteren, muziek luisteren en verslagen tikken. Dit doe ik het liefste op een pc en niet op een tablet of console.

Dit klinkt als een fantastisch sprookjesland, totdat deze droom verpest wordt. Al ruim anderhalf jaar loopt mijn pc vlekkeloos. Een popupje verschijnt in mijn Windows dat Nvidia mij aanraadt om het nieuwste stuurprogramma te installeren voor mijn grafische kaart. Altijd handig en fijn. Totdat je je realiseert dat je potjes Counter-Strike niet meer zo soepel draaien als hiervoor. Sterker nog, deze haperingen zorgen ervoor dat ik amper de actie kan bijhouden. Iets veranderd in de settings? Last van lag?

Rebootje of virusscan helpt misschien? Nope, nope en nog eens nope.

Een vlugge zoektocht op het internet toont dat meer mensen hier last van hebben. Aha, het is weer de zoveelste Counter-Strike-update die meer kwaad dan goed doet. Een potje Borderlands 2 dan maar. Helaas was het gehaper niet minder geworden. Toen ik op zoek

wilde gaan naar problemen met de Nvidia-updates werd ik begroet door de demoon van elke pc-gebruiker. Hallo, Blauw Scherm der Dood.

Het liep het van kwaad naar erger. Zelfs het openen van een sessie in Google Chrome zorgde voor haperingen en een blauwe kleur op mijn netvlies. Voor de duidelijkheid: ik ben alles behalve technisch. Wat was er in godsnaam aan de hand? De pc-dokters kwamen al snel langs en besloten dat een volledige nieuwe installatie het beste was. Zoals je wel kan raden was dit niet de oplossing, want alle klachten bleven.

Dus dan de boel nog maar een keer herinstalleren, maar dan op een andere harde schijf. En wat bleek? De SSDschijf bleek bezeten. Het heilige water had toegeslagen... hoopte ik. Het Blauwe-Scherm-Demoon was verdreven, maar de haperingen in de game bleven. Wat kon het nu weer zijn? De andere harde schijf? Het moederbord? De processor? De videokaart? De meest logische conclusie is de videokaart, maar het kan ook het moederbord zijn.

Kortom, ik ben fucked en heb geen flauw idee hoeveel geld ik nog in mijn beestje moet pompen.

Nu ligt er een nieuwe dikke videokaart voor me en zit ik bij de deur te kwispelen als een hond die nodig uitgelaten moet worden. Mijn nieuwe SSD-schijf moet nog arriveren. Is dit mijn oplossing? Geen idee!

En dat is de marteling van pc-gaming: de onzekerheid!

Doet iets het niet? Veel succes met uitvogelen! Zo moeilijk hoeft het toch niet te zijn? Het enige wat ik wil is Battlefield 4 op High of Ultra met 60 frames per seconde spelen. Misschien toch maar de consoleversie...

50

FEATURE

DOOR SALLY VEREECKEN

EDITORIAL Elke maand neemt een G.Mag-redacteur deze pagina onder zijn vleugels en vult deze met de gedachten uit een verstopte hersenkronkel. Deze maand spreekt eindredactrice Sally Vereecken jullie toe, over haar gezin, haar kinderen en het leven als een gamende moeder.

Het gezegde gaat: eens je een gezin hebt en meer bepaald kleine kinderen, heb je geen tijd meer voor jezelf en nog veel minder voor hobby’s. Dit klinkt als de ergste nachtmerrie voor een gamer, maar is dit ook de werkelijkheid?

Als redelijk intensieve gamer was ik hier toch een beetje op mijn weerhoede voor tijdens mijn zwangerschap.

Zou dat kleine hoopje mens er echt voor zorgen dat ik mijn favoriete hobby zou moeten opgeven? Ik heb dan ook nog het ‘geluk’ dat mijn favoriete spellen RPG’s zijn.

Je weet wel, het soort spellen die ontzettend veel tijd in beslag nemen, na de online multiplayers natuurlijk.

Starend naar de stapel games die nog in mijn kast lagen te wachten besliste ik voor mezelf dat dit niet het geval zou zijn.

En effectief, in de eerste maanden nadat mijn dochter geboren werd was dat absoluut geen probleem. Een baby slaapt nu eenmaal veel meer dan dat hij (of zij) wakker is, dus tijd genoeg om te doen wat er moet gedaan worden in het huishouden en daarna nog wat te gamen.

Maar met het ouder worden blijft die kleine lawaaimaker natuurlijk wel langer wakker. En stel je voor, dan moet je die nog bezighouden ook! Jezelf bezighouden, ho maar, zo gaat dat niet...

Er is een moment geweest dat er toch even geen tijd of goesting meer was om te gamen, maar toegegeven, dat had ik voordien ook al eens. Zoveel veranderde er op zich niet. Uiteindelijk zorgde het doorslapen ervoor dat ik weer wat langer kon opblijven ‘s avonds. Dat ik ‘s ochtends opnieuw moest opstaan om te gaan werken was dan wel weer een nieuw minpuntje. Maar alles went en ook dat ben ik uiteindelijk al weer gewoon.

Nu is mijn dochter bijna een jaar oud en alles gaat nog altijd goed. Het is perfect mogelijk om alles te combineren als je daar een beetje moeite voor doet. We zijn dan ook met twee gamers in dit gezin. We delen de huishoudelijke taken en proberen alles zo logisch en praktisch mogelijk in te delen zodat er nog tijd is voor onszelf en voor onze hobby’s. De mensen die zeggen dat zoiets niet mogelijk is, denken waarschijnlijk niet aan al de tijd die ze zelf voor de televisie hangen en dat is dan weer iets wat wij heel weinig doen.

Waar ik uiteindelijk zelf nooit bij stilgestaan heb in al mijn paniek is dat ik hier ook nog een stiefzoon van zes jaar heb rondlopen. Deze is al iets langer in ons leven en heeft ook nooit in de weg gestaan van het gamen.

Integendeel. Het gebeurt regelmatig dat een van ons zit te gamen en dat hij erbij komt zitten en begint vragen te stellen over het spel. Gelukkig stelt hij nog niet te veel in vraag dat stiefmama draken in elkaar slaat en dat papa hoeren omver rijdt, maar die tijd komt ongetwijfeld nog en dan vinden we daar wel een antwoord op. De kleine snotaap komt trouwens ook op de leeftijd dat hij zelf kan beginnen gamen.

Helaas kan hij nog niet altijd even goed zijn aandacht erbij houden als zou moeten en heeft hij nog niet het volhardingsvermogen van een echte gamer. Hij heeft net als ons een eigen televisie beneden waar hij op gezette en gecontroleerde tijden mag spelen en oefenen om beter te worden. Kleine zus kan in elk geval niet wachten tot ook zij kan meedoen met de favoriete bezigheid van het ganse gezin, want ze kan nu al niet van de controllers blijven. Alleen, een beetje stilte tijdens de cutscenes zonder ondertitels was mooi geweest.

51

EXIT

DOOR DAVID NYS

TOP 3

Elke gamer heeft wel enkele koopjes waar hij trots op is, zij het van Steam of de budgetbak bij zijn lokale softwareboer. Maar omgekeerd zijn er ook games waar we achteraf spijt van hebben, die we in een vlaag van zinsverbijstering kopen. David Nys overwint zijn schaamte en stelt deze week zijn top drie grootste miskopen voor.

3

EMPIRE: TOTAL WAR Terwijl ik elke vorige Total War-game minstens 500 uur heb gespeeld, geeft de teller voor Empire: Total War nauwelijks twintig uur aan. Mensen die bekend zijn met mijn voorkeur weten dat ik Empire als een gigantische teleurstelling zie en een dieptepunt voor de reeks. Mijn vertrouwen in The Creative Assembly, dat me ertoe had aangezet de speciale editie te pre-orderen voor 55 euro, kreeg een flinke deuk.

2

SUPREME COMMANDER

Verantwoordelijke uitgever

Matthew Deboysere

Hoofdredacteur

Matthew Deboysere

Eindredactie

Werkten mee aan G.Mag #09:

Om de een of andere reden wist dit spel me niet te boeien. Door een acute aanval van videogame-ADHD stopte ik na een vijftal uur met het spelen van Supreme Commander, dat van elke reviewer nochtans minstens 90% kreeg. Tot op de dag van vandaag haal ik me maandelijks voor om Supreme Commander nog eens een kans te geven, om mijn veertig euro eruit te halen. Voorlopig vergeefs.

1

FRONTLINE: FUELS OF WAR Ondanks de slechte reviews zag dit spel er voor mijn tienerbrein uit als een aanlokkelijke, tactische shooter die ik moest hebben. Met het geld van mijn verjaardag ging ik naar de winkel en kocht ik het spel aan de volle prijs. Na letterlijk tien minuten heb ik het schijfje aan de kant gesmeten en nooit meer in mijn pc gestoken. Vijf euro per gespeelde minuut, mijn grootste miskoop ooit.

Jan Vanbockrijck Sally Vereecken Bart Taelemans Bart Verdeyen David Nys Demis Holvoet Jan Vanbockrijck Jim Vorwald Robin Libbrecht Thijs Morlion Thomas Clauwaert Timmy De Craene Wytze van der Veen

Lead Designer Timmy De Craene Vormgeving Kris Van de Sande

Marketing & Sales Matthew Deboysere matthew@gvangames.be

G.Mag is een gratis uitgave van digitaal uitgever krakanders.

Krakanders - G.Redactie Steensedijk 643 8400 Oostende info@krakanders.be http://www.krakanders.be Dit magazine is auteursrechtelijk beschermd. Het (gedeeltelijk) overnemen van artikelen uit deze editie is niet toegestaan zonder schriftelijke goedkeuring van de uitgever.

52