Grepolis times editie 38

schelpenkettingen die momenteel zeer goed gaan in de handel, maar toen ik jullie daar zag liggen, allebei met zwart haar en zwarte ogen en uw broer helemaal gehuld in zwart kledij kon ik niet anders dan geloven dat de legende wel waar moest zijn. De al oude legende die door heel het rijk bekend is, maar ook gevreesd word...' Ze laat een stilte vallen en kijkt naar ons.

Ze merkt blijkbaar dat we werkelijk niet weten wat deze legende inhoud, dat blijkt af te lezen aan haar gezicht. En toch zegt ze niets. 'Nou, wat is er dan met die legende en wat heeft dat met ons te maken?' Ik word behoorlijk ongeduldig van al dit gedoe over legendes.

'De legende gaat over de Grote Stad Halloween. Men zegt dat daar in de diepste diepte van het paleis een monster leeft dat heel het land besmetten zal met het ultieme kwaad. Eerst zal het paleis zwart kleuren, daarna zal heel de stad geteisterd worden door bevingen totdat de Grote Stad helemaal in puin ligt. En dan zal zijn macht zich nog verder uitstrekken tot alle uithoeken van het land tot alles een grote woestenij geworden is en geen mens meer overleven kan. Maar dat is nog niet alles. Er wordt ook verteld dat twee strijders ons land zal binnentreden. Beiden hebben zwart haar en zwarte ogen. Beide strijders zijn gestuurd door de God Hades en zullen tot het demonenrijk behoren. Een van hen zal de demonenridder zijn, helemaal gehuld in zwarte gewaden en de ander is de demonenwijsheer. Allebei zullen zij, strijdend zij aan zij, deze verschikking het land uit jagen en er zullen nieuwe tijden aanbreken. Maar nimmer is gezegd of zij zullen heersen over de wereld als het goede of het kwade.'

Er volgde een zeer lange pijnlijke stilte. Niemand van ons weet wat te zeggen. We zijn beide verbaasd over hoe de legende gaat en waarom deze figuren nou zo erg hard op ons lijken.

Daarstraks had ik nog tegen men ouders gezegd dat ik als demonenridder verkleed zou gaan en nou ben ik hier en gelooft men werkelijk dat ik de demonenridder ben. Zoiets bestaat toch helemaal niet? Maar toch is het zo. Yuri beseft dat blijkbaar ook. We weten wat er nu van ons verwacht word maar we kunnen dit toch onmogelijk alleen met zijn tweetjes aan? Maar ondanks de angst voor wat komen zal, had ik nooit gedacht dat mijn broertje zo na誰ef zou zijn om zelfs deze queeste aan te nemen. 'Tara, we weten dat je wil dat wij dat monster verslaan en jou wereld redden maar je moet ook begrijpen dat wij nog maar slechts kinderen zijn. Wij komen niet eens uit deze wereld, we weten niet hoe wij wapens hanteren moeten, laat staan dat we weten hoe we moeten doden. Het enige wat wij willen is terugkeren naar huis.' De woorden van Yuri kunnen me weinig deren, maar ergens heeft hij wel degelijk gelijk.

'Ik begrijp dat u en uw broer graag terugkeren naar huis, maar zonder deze verschrikking te verslaan zal u nimmer in staat zijn om naar huis te keren. Het monster heeft de hogere krachten uit deze wereld weten weg te werken doordat zijn invloed hier veel te sterk is, ziet u?'

Er rest ons dus geen keus. We moeten wel het gevecht aangaan met het monster. Tara is zo vriendelijk om met ons mee te reizen tot de Grote Stad Halloween, zelf zouden we de weg nooit vinden. We nemen elk wat te eten en te drinken mee en vertrekken richting het noorden waar we in Strigi, dat op onze weg naar de Grote Stad ligt, wapens gaan ophalen. De eerste twee dagen van de reis gebeurd er weinig meer dan van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat te wandelen tot onze voeten al snel pijn beginnen te doen en onze huid rood ziet door de