Column Edwin

Edwin

Samen kerst vieren

“Ah joh, voor je het weet is het weer Kerstmis”, zei mijn opa altijd als het even tegenzat. Alsof hij wilde zeggen dat alles van voorbijgaande aard is.

Maar ook dat het belangrijk is om met elkaar kerstfeest te vieren, ook of liever juist als er zorgen zijn. En die zijn er nu volop. Er gebeurt veel verontrustends in de wereld en dat raakt ons dagelijks bestaan. Toch komt de kerst eraan. De Stadsschouwburg en Philharmonie laten dit moment om met veel Haarlemmers samen te komen en kerst te vieren, zeker niet zomaar voorbijgaan. Wij willen natuurlijk het hele jaar door mensen in Haarlem verbinden door gezamenlijk van theater en muziek te genieten, maar geven dat in de kerstperiode nog meer aandacht. Juist in deze zorgelijke tijd is het fi jn om met elkaar te zijn en in het theater gezamenlijk ontroerd te raken of te lachen, of troost te vinden bij een mooi concert.

Wij presenteren weer speciale evenementen rond de kerst waar hopelijk heel veel Haarlemmers zich door aangesproken voelen. Zo zullen we in de Stadsschouwburg na de Scrooge-traditie van enige jaren geleden opnieuw een theatraal en muzikaal kerstverhaal presenteren. Ons ‘huisgezelschap’ Club Kenau, dat inmiddels al drie jaar achtereen een zomerkomedie op het Wilsonsplein heeft Edwin van Balken algemeen directeur van Stadsschouwburg en Philharmonie.

Fotografi e: Bibi Veth.

gespeeld, komt met hun interpretatie van het klassieke walvisverhaal Moby Dick van Herman Melville. Een familievoorstelling waarin de eenzame, onzekere Ismael plots terechtkomt in een magische wereld waar de bewoners nog nooit van Kerstmis hebben gehoord, en waarin hij op zoek gaat naar nieuwe vrienden. Hij komt ook de boze en verbitterde kapitein Ahab tegen, gespeeld door de bekende Haarlemse cabaretier Erik van Muiswinkel. Deze wil op de walvis Moby Dick gaan jagen. Ismael zal niet alleen zijn nieuwe vrienden leren wat samen kerst vieren is, maar ook proberen de walvis te redden. Het wordt een avondvullende kerstmusical met sprookjesachtige personages, wonderschone decors en uitbundige humor. Ideaal om met de hele familie of vrienden naartoe te gaan. Ik weet zeker dat iedere Haarlemmer na afl oop met een glimlach en een warm kerstgevoel de schouwburg uitstapt.

Ook in de Philharmonie proberen we een feestelijke kerstsfeer te brengen. Het vocale gezelschap Frommerman zal zijn traditionele kerstconcert uitvoeren, met toegankelijke kerstliederen van bekende artiesten en componisten. Een heel divers programma waarin ook de bekende televisie- en theateracteur Porgy Franssen ‘acte de presence’ geeft met een bijzondere voordracht. En als je zelf graag wilt meezingen, dan ben je van harte welkom bij ons jaarlijks terugkerende Familie Meezing Kerstconcert op 24 december om 16.00 uur in de Grote zaal. Er wordt een kerstverhaal verteld, geschreven door Ank Kranendonk, en een Haarlems Jongerenkoor zingt overbekende kerstliedjes die iedereen kan en mag meezingen. Niemand minder dan Nienke de la Rive Box, bekend van Het Klokhuis en Zapp, presenteert én is de verteller.

Dit belooft een prachtig Haarlems kerstmuziekfeest te worden voor de hele familie! Ik hoop dat iedereen daarna een warm, gezellig en, al is het maar voor even, zorgeloos kerstfeest zal vieren.

En onthoud wat mijn opa zei als het je daarna even tegenzit; “Voor je het weet is het weer Kerstmis...”

Op zoek naar een origineel cadeau? Voor elk wat wils bij MELGER’S WIJN EN DRANKEN!

VOOR DE HIPSTER VOOR DE MODEBEWUSTE

VOOR DE STOERE VOOR DE WERELDREIZIGER

Barrevoetestraat 15 | 2011 WH Haarlem | 023 5313149 | www.melgers.nl

TE KE NA ARS

Deze zes heren weten na veel oefenen als geen ander hoe ze met een potlood om moeten gaan. Het maken van strips en illustraties is voor hen dan ook geen straf. Dagelijks vertoeven zij even in hun eigen fantasiewereld die zij vervolgens met het publiek delen.

ALEX VAN KOTEN

‘Door het tekenen kom ik in een totaal andere wereld terecht’

“Als kind kocht ik elke week bij de sigarenwinkel drie verschillende tijdschriften: Kuifje, Robbedoes en Donald Duck. Toen ik twaalf was begon ik met het insturen van mijn boekjes naar redacties zoals die van het striptijdschrift Eppo, die mij vertelde door te blijven gaan met tekenen.”

“Dat geeft natuurlijk motivatie. Het was natuurlijk nog een lange weg, maar dat is niet erg als je bezig bent met dingen die je leuk vindt. Op vrijdagavond kon je mij als kind vinden met een kopje chocolademelk in de Haarlemse bibliotheek. Hier keek ik naar werk van striptekenaars om te leren hoe ik dat zelf kon doen. Niet alleen een goed verhaal is essentieel, maar ook de karakters moeten iets voor je doen. Ze moeten er voor zorgen dat er een vonk tussen hen en de lezer overslaat. Voor De Haarlemse Jeugdkrant schrijf ik een strip over een jongen die met zijn kat praat. Als ik die strip maak, voelt het gewoon alsof ik met ze samen leef. Door het tekenen kom ik terecht in een totaal andere wereld.”

“Striptekenen is het leukste wat er is, maar het solitaire gedeelte is soms jammer. Momenteel werk ik vanuit de Egelantier waar ik samen met collega’s werk. Het is stimulerend om met meerdere creatieve geesten bij elkaar te zitten.”

“Mijn broer is vijf jaar ouder dan ik en dankzij hem leerde ik veel dingen en dankzij hem leerde ik veel dingen kennen, waaronder strips. Eerst nog kennen, waaronder strips. Eerst nog de ‘gewone’ strips, zoals Kuifje en de ‘gewone’ strips, zoals Kuifje en Suske en Wiske, maar later ook de , maar later ook de undergroundstrips, zoals Robert Crumbundergroundstrips, zoals Robert Crumb en het Nederlandse stripblad De Vrije en het Nederlandse stripblad De Vrije Balloen.” “In 1977 was ik tien jaar en liet mijn broer mij Anarchy in the UK horen van de Sex Pistols; ik was gelijk verkocht. Door de doe-hetzelf mentaliteit van punk besefte ik dat je gewoon zelf je strips uit kon brengen, wat ik dan ook deed met mijn stripblad Donkere Dagen. Mijn eerste strip daarin was een punk-parodie op Suske en Wiske. Enkele van mijn favoriete tekenaars zijn Piet Wijn, Carol Voges, Bill Hauser en Peter Pontiac. Sommige zijn ouderwets gezellig, andere hard en heftig, een beetje de mix die ik graag in mijn tekeningen laat zien.” “Naast het tekenen werk ik ook af en toe in de zorg, want de schoorsteen moet toch roken. Als ik daar een dag heb gewerkt en thuis kom, dan was dat het. Aan het eind van een dag tekenen heb je ten minste iets voor je liggen, je bouwt aan een oeuvre en dat is een heerlijk gevoel.”

“In 1977 was ik tien jaar en liet mijn Anarchy in the UK horen van de Sex Pistols; ik was gelijk verkocht. Door de doe-hetzelf mentaliteit van punk besefte ik dat je gewoon zelf je strips uit kon brengen, wat ik Mijn eerste strip daarin was een punk-parodie op . Enkele van mijn favoriete tekenaars zijn Piet Wijn, Carol Voges, Bill Hauser en Peter Pontiac. Sommige zijn ouderwets gezellig, andere hard en heftig, een beetje de mix die ik graag in mijn tekeningen laat zien.”

“Naast het tekenen werk ik ook af en toe in de zorg, want de schoorsteen moet toch roken. Als ik daar een dag heb gewerkt en thuis kom, dan was dat het. Aan het eind van een dag tekenen heb je ten minste iets voor je liggen, je bouwt aan een oeuvre en dat is een

ROEL SMIT

‘Als kind tekende ik veel klassiekers, maar met een eigen twist’

THÉ TJONG-KHING

‘Ik had geen idee of mijn werk een succes was’

“Het was eigenlijk een heel makkelijke keus. Ik deed niets anders dan tekenen, dus er was voor mij geen andere optie. Het stond al vast dat ik voor altijd zou blijven tekenen, ik deed tot slot van rekening niets anders.”

“Eerst wilde ik posters maken voor fi lms. Ik was helemaal gek van fi lmsterren en die bleef ik maar natekenen. Toen ik tiener was kocht ik allemaal fan-magazines die over fi lmsterren gingen. Later toen ik strips ging tekenen was ik goed in het tekenen van gezichten, maar ik had geen ervaring met het tekenen van lichamen. Toen ik meer strips ging tekenen leerde ik hoe ik een lichaam moest tekenen. Ik had geen idee of mijn werk een succes was. Tegenwoordig heb je internet waardoor je hoort wat mensen van je werk vinden. Je wist voorheen helemaal niet of je gezien werd en feedback was toen ook niet gebruikelijk. Pas toen schrijfster Miep Diekmann contact met mij zocht, ging ik mijn eerste kinderboek illustreren.”

“Het liefst teken ik fantasieverhalen en dan kom je vanzelf terecht bij kinderboeken. Als ik nu kijk naar mijn tekeningen van dertig jaar geleden, zie ik dat ik onbewust anders ben gaan werken. Gaandeweg leer je natuurlijk ook erg veel door te kijken.”

GERBEN VALKEMA

‘Het bleek dat we een blijvertje waren’

“Nooit zag ik het als een optie om van striptekenen mijn baan te maken. Het heeft mij toch vanaf jongs af aan bezig gehouden. Toen ik aan de Kunstacademie studeerde bleef het toch kriebelen. Inmiddels heb ik mee mogen werken aan veel grote jeugdhelden.”

“Tijdens mijn studie kwam ik in aanraking met Jan Kruis van Jan, Jans en de kinderen. Hij stond op het punt met pensioen te gaan en was bezig met het opzetten van een studio om de strip voort te zetten. Hij was op zoek naar een leerling en zo begon ik met mijn werk daar. Dankzij Jan leerde ik dat je daadwerkelijk een beroep kon maken van het tekenen van strips. Bij de studio kwam ik in contact met Eric Hercules, een van mijn favoriete schrijvers, met wie ik uiteindelijk veel samen werkte. Ik was bij hem op bezoek in Gent toen ik net een klein figuurtje had getekend. Hij vond het meteen leuk, maar het moest volgens hem een pittige tante worden. Zo werd Elsje geboren.”

“Inmiddels is Elsje al vijftien jaar de standaard dagstrip in Haarlems Dagblad. Kort daarna brachten we een boek uit, dat is inmiddels al gegroeid tot een rijtje vol boeken in mijn kast. Het bleek dat we een blijvertje waren. Dat had ik nooit durven dromen.” ›

MICHIEL OFFERMAN

‘Strips vallen of staan met een verhaal’

“Zoals de rest begon ik als kind al met tekenen, maar dat ging bij mij niet over. Ik was dol op strips zoals Asterix, Guust Flater en Lucky Luke. Dat ik stiptekenaar wilde worden was snel duidelijk.”

“Na de Grafische School belandde ik in de reclamewereld. Daar leerde ik ontzettend veel, en na zeven jaar ben ik voor mezelf begonnen. Via mijn agentschap Roughmen bouwde ik een netwerk op waar ik nog veel andere opdrachten uit heb gehaald. Daardoor rolde ik per toeval de Eppo in, en toen volgden veel meer (strip)opdrachten. De eerste twee debuutalbums heb ik inmiddels op mijn naam staan: Star Barz™ met Ger Apeldoorn en Luthon-Höge met Willem Ritstier. Soms maak ik een storyboard en soms een advertentie voor Donad Duck. De afwisseling is enorm leuk. Alleen strips tekenen is niet saai, maar het blijft toch hetzelfde. Op deze manier moet je soms snel schakelen en dat houdt je scherp.”

“Strips staan of vallen met een verhaal. Het verhaal moet goed in elkaar zitten en fijn zijn getekend met veel aandacht en liefde. Alles is leuk, zolang er maar een beetje humor in zit. Het is een speeltuin waar je alles in uit kan proberen en niets is te gek.”

EMANUEL WIEMANS

‘Voor talent moet je veel werken’

“Nu ik zelf kinderen heb stel ik ook de vraag wat zij later willen worden. Vanaf mijn zevende wist ik al dat ik striptekenaar wilde worden. Mijn oorspronkelijke eerste strip heb ik nog liggen. Als kind was ik niet per se goed. Voor talent moet je veel werken.”

“Er zit tussen elke illustrator wel een verschil. De één wil iets creëren, maar niet uitwerken, de ander wil juist graag een hele verhaallijn uitwerken. Ik hou van tekenen voor een publiek. De interactie tussen mij en de lezer is heel belangrijk voor mij. Het beeld moet mijn verhaal goed over kunnen brengen. Elke keer maak ik iets wat op dat moment mijn beste werk is. Mijn inspiratie haal ik overal vandaan, ik doe het de hele dag op. Soms komt het voort uit een kleur of een plaats en soms uit het werk van een andere illustrator. Ik werk bijvoorbeeld niet met een vaste stijl. Het plezier zit juist in het uitproberen van verschillende stijlen. Elke stijl heeft zijn eigen manier van communiceren.”

“Niets is zo leuk als wanneer je het werk gedrukt in je handen kan vasthebben. Wanneer ik iets maak, is er altijd wel iemand die het werk ziet en daar wat mee doet. Als ze het niet leuk zouden vinden, dan pakken ze het ook niet op. Dat vind ik heel erg gaaf.”