Samo sonceto e postaro od Makedonija by Gjorgjija George Atanasoski

О Т Е Ц Д Н О О С РО ИЈА А О Т Н М С О А С ПО ЕД Е АК М

Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

Makedonskata saga "Samo sonceto e postaro od Makedonija" Bra}a i sestri, raska`uvajte ja bibliskata vistinska prikazna za Makedonija Makedonija e edna!!!

2004 ГОДИНА Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 16.07.2004

акедонски распетија! Со векови го чекориме македонскиот сон! Сонот на нашите претци кои смело го калеле нашиот код низ времињата. Да се биде Македонец значи да се живее античката кауза, да се живее вистината. Онаа која ни е од Бога дадена. Дали кобната 1014 и клетвата на Самуил упатена кон родот македонски го разоружа нашето битие?! Од тогаш нашите патила немаат крај. Време е да се уништи клетвата. Зарем не сме свет народ и света земја? Најдобро ја живееме онаа познатата per aspera ad astra, најдобро го чекориме нејзиниот пат. Но, сепак далеку се ѕвездите барем во овие денешни мрачни небиднини. Одамна го имаме изгубено патот кој води кон среќата. Онаа апсолутна среќа, која овој народ ја заслужува. Кого да го запрашаме за оваа болка? Кој е виновникот? Но, ако сè запрашаме кој е виновникот, веднаш посочуваме кон себе си. Бидејќи сите, заедно, колективно, сме виновни! Дамарите на нашето минато пулсираат со универзалната порака на нашето постоење: “Ние сме тука и продолжуваме”. Извикуваме: “Македонци обединете се, насекаде во светот”. Бидејќи само така, обединети ќе истраеме. Не смееме да отстапиме од она кое легитимно ни припаѓа. Не смееме да дозволиме своите историски и културни признаци да ги пазариме за мизерни и неиздржани догми. Не смееме постулатите кои Мисирков и Конески ги поставија, денес безобразно да ги модифицираме и газиме! Не смееме да дозволиме името на нашата фаланга, нашите Илинденци, нашите Асномци, да провејува само потсвесно, само површно. Не смееме да го дозволиме тоа! Нашите институции врз кои се потпира македонското битие треба да бидат стаменит бедем пред кој ние, Македонците достојно ќе стоиме, а сите останати ќе нè почитуваат. Зарем е тешко тоа да се направи? Ништо не е невозможно! Сè е релативно! “Нас нè има колку зрна песок в море”! Така вели една македонска песна. Тука сме ние Македонците од Македонија, нашите од Пирин, Егеј, Преспа, Голо Брдо, нашите во туѓина. Неопходно ни е себепризнавање. Коленичиме пред фактори кои ја сонуваат нашата исконска традиција, кои ја посакуваат нашата богата историја, кои ја крадат нашата ризница. Зарем вечно ќе бидеме неми набљудувачи на туѓата среќа и успех. Зарем ќе ги гледаме Грците (оние кои нè истребуваа/т) како се радуваат? Како Полска, Романија, Чешка и сличните на нив му се придружуваат на големото европско семејство! Како бројни земји кандидираат за домаќини на летни и зимски олимписки игри. Како Турција приредува прекрасен спектакл! Каде сме ние во сè ова? Сепак, не треба да се залажуваме и да целиме дека Европа, нејзиниот дом, е она што ни е потребно! Македонија е доволна за сите нас! Економското, политичкото, културното и духовното воскреснување ќе ги врати надежите на сите граѓани на оваа земја. Ќе ги врати нашите млади таленти заминати во светот! Но, овие пораки треба да допрат до ушите на оние кои седнаа на државничките фотелји. Некои вредности се бесценети и за нив не постои компромис! Името, знамето, грбот, јазикот тие се почетокот и завршетокот на секое здраво и стабилно општество! Колку и да звучи “одамна слушнато” сепак, дали познавате земја која така ступидно ги пазари своите идентитети?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 23.07.2004

акедонија и македонскиот народ повторно се ставени во ситуација да бидат делени и разделувани, кроени и прекројувани. Има ли крај на агонијата? Злосторство за народот! Капитулација на власта! Така македонскиот народ го оцени договорот меѓу коалиционите партнери СДСМ, ДУИ и ЛДП. Без разлика дали партиите се нарекуваат ПДП, ДПА или, пак, ДУИ, сите албански политичари имаат иста албанска кауза и јасна стратегија за неа. За разлика од нив, македонските политичари повеќе се заинтересирани за своите лични интереси и владејачки фотелји отколку за македонската кауза. Всушност, дали некој некогаш, таму во Владата, воопшто и спомнал нешто за македонската кауза!? Што е тоа? Тоа е она нешто што јасно укажува на нашиот дух, културното наследство, македонштината со која опстанавме и опстануваме низ вековите! Или, пак, низ времето и во просторот премногу ни се случуваше плакнење на мозокот? Повеќе учевме и знаевме за туѓата контроверзна историја отколку за битката кај Херонеја и за Блаже Конески. Зошто во учебниците по историја не учевме за решавачката битка кај Херонеја (почнала на 2 август 338 година пр.н.е., точно пред 2342 години, кога била воспоставена македонската хегемонија над грчкиот свет)? По некое непишано правило, како по традиција, токму во август историјата ги соочува македонскиот народ и Македонија со четворицата јавачи на Апокалипсата, дојдени да го земат својот данок. Годинава прославуваме 101 година од Илинден (Илинденското востание) и 60 години од Илинден (Првото заседание на АСНОМ), а августовскиот охридски Рамковен договор (2001 година), денес со територијалната поделба ја отвори Пандорината кутија. Останавме неми и немоќни пред одземањето на државата, идентитетот, јазикот, пред името македонско. Уште еднаш се вознемирија духовите на нашите претци. Каде сте Македонци! Време е да се разбудите. Премногу молчевме. Се креваме ли пред претстојниот пекол, ќе екне ли нашиот македонски глас? Во секој Македонец живее фениксот, тој е роден и подготвен... “Проклет да биде тој што ги предаде Скопје, Струга и Кичево” - порачува народот. Кој главен град на било која држава во светот е двојазичен? Зошто дозволивме малцинството да доминира и да му диригира на мнозинството? Ниту било ниту ќе биде. Секој народ има своја историја, и ние нашата (македонската), и тие нивната (албанската), но на ова парче земја една е вистинската! Решени сме во име на вековните корени и завети да не потклекнеме затоа што немаме од што да отстапуваме. Ова е само наше и не го даваме. Историчарите укажуваат на податокот и на фактот дека името на Македонија и на Македонците е посведочено уште пред крајот на вториот милениум пред н.е. Имавме премногу премрежија, подеми и падови, совладани и прегрмени од духот на македонштината. Слугувањето на нашите луѓе на туѓите интереси нè донесе до ова дереџе. Можеби најголемата грешка е во тоа што македонската интелигенција не сакајќи ја изневери националната, нашата македонска кауза. Во текот на изминатите четиринаесет години македонското државно раководство се однесуваше во рамките на своите лични цели и интереси. Кој во оваа држава може да поверува во потребата и во неопходноста за нејзина поделба, за прекројување на општинските меѓи под изговор дека тоа е неопходно и добро за Македонија? Токму тие кои тоа ни го кажуваат сигурно и самите во тоа не веруваат. Не, не треба да молчиме, треба јасно и гласно да го кажеме своето. Еднаш за секогаш да бидеме цврсти, да го воздигнеме до недопирливо тоа што е наше со векови. Тешко спечалено, со дух и со верба обдарено! Македонија и Македонците не се за продажба! Цврсто исправени стоиме пред Хамлетовското прашање: да се биде или не! Да, да ќе нè биде! Македонија е во срцето на секој Македонец и ако неа ја нема ќе не нема ни нас, ни оние кои доаѓаат по нас!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 30.07.2004

а Мечкин Камен во славното Крушево уште еднаш ќе екне песната на македонскиот непокор. Гордо славиме 60 години Република Македонија,101 година од Илинденското востание, 2342 години од историската решавачка битка кај Херонеја кога била воспоставена македонската хегемонија над грчкиот свет и 2360 години од раѓањето на Александар Македонски. Многу значајни јубилеји - повод за големо славење. Но, повторно темните орли нè надлетуваат, создавајќи немир меѓу македонскиот народ. Договорот за територијалната поделба на Република Македонија повторно создаде духови на неспокој. Се растревожи македонскиот народ и го крена својот глас. Ние сме нација на непокорот, тоа историјата го потврдува. Во векот кој измина ни се случија Илинден и Крушевската Република, но ни се случија и балканските војни, кога нè разделија. Таа поделба, истите тие што ја направија, ја потврдија и по Првата светска војна и таквата состојба остана и до ден-денес. На македонскиот народ му се случија крвавите пресметки во 20-тите и во 30-тите години на минатиот век, кога беа ликвидирани најголемите синови на Македонија. Најголемата катастрофа на XX век, Втората светска војна, на Македонија й го донесе вториот Илинден и АСНОМ и одлуките за остварување на вековните стремежи на илјадниците македонски синови - создавање на македонска држава за прв пат во вековната историја. Тоа не беше резултат на добрата волја или подарок од некого, туку беше резултат на борбата и жртвите, кои македонскиот народ ги заложи во антифашистичката војна. Конечно, во овој век нам ни се случи и третиот Илинден, односно независна и самостојна Република Македонија, која постои и покрај многуте премрежија, градејќи го својот независен демократски развој. Крстосница на светот! Тоа е Македонија. Каде и да одиш, повторно се враќаш, во нејзините прегратки, на нејзините корени. А македонските корени се длабоки и мистериозни. Тие им припаѓаат само на Македонците! На оние кои први зачекорија на оваа земја, на оние кои први им подарија писменост и духовност на европските народи! Но, судбината сакаше токму Македонија да го чекори трновитиот пат, да коленичи и да моли, да ги боледува туѓите лудила и идеологии. Но, токму тие искушенија ги калеја Македонија и Македонците достојно и смело да чекорат, херојски да гинат! Последниот одблесок на македонштината нè дочека во горчлив и болен плач. АСНОМ не дочека гордо и весело да го чествуваме. Македонската историја, секогаш нè дарува со исконски и значајни јубилеи, но македонската сегашност сурово й пркоси и ги погазува нејзините свети ореоли. Сме опстоиле и ќе опстоиме - запишано е во нашите гени. Поседуваме богато духовно, историско и политичко наследство, кое им пречеше на балканските земји и на големите европски сили. Културното богатство на Македонија е непроценливо. Македонија е волшебна земја за археологијата. Сé уште недоволно истражена, таа е предизвик на иднината. Од Македонија потекнуваат и Глаголицата и Кирилицата, Азбуката, којашто во IX век ја осмислиле Македонците од Солун, браќата Кирил и Методиј, а нивните ученици на чело со Климент и Наум ја рашириле и го описмениле неписменото население на Балканот и пошироко. Денес, врз основата на старомакедонскиот јазик се оформиле повеќе светски јазици. Стотици манастири и цркви, насликани со живописни фрески, насликувајќи го секојдневниот живот во Македонија, потекнуваат токму од овој период. Една стара поговорка вели: “Кога ќе одиш низ Македонија немој ниту да пееш ниту да играш, зашто и ќе те натпеат и ќе те надиграат”. Македонија има непроценливо музичко наследство. Народната музика се пренесувала од генерација на генерација и во нејзината содржина се испреплетени сите аспекти од секојдневниот живот, заедно со обичаите, традицијата, верувањата... Македонија им припаѓа на Македонците каде и да се на оваа планета. Да ја зачуваме, славиме и градиме бидејќи таа е единствена и наша. Нека ни се вечни и свети македонските Илиндени!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 20.08.2004

енес, на почетокот на XXI век, многу држави во светот вложуваат големи напори да ги реформираат своите власти за да ги пресретнат предизвиците на глобалниот развој и брзиот развој на технологијата, што само по себе претставува огромен предизвик. Во случајот на Република Македонија состојбата е дополнително усложнета со тешката економска и политичка состојба на земјата, но и со институциите на власта кои не можат да ги понесат предизвиците на ваквиот комплексен и сложен зафат. Ова најјасно можевме да го согледаме деновиве, на примерот со донесувањето на Законот за територијална организација, кој е причина за повторната вознемиреност на граѓаните на Република Македонија. Само за потсетување - реформата на локалната самоуправа и процесот на децентрализација станаа дел од Рамковниот договор затоа што се сметаше дека тоа е најдобриот механизам за обезбедување мир, стабилност и економски просперитет, за зајакнување на институциите на државата и создавање доверба кај граѓаните. Овој процес, заради својата тесна поврзаност со воспоставувањето нов тип односи меѓу државата и приватниот сектор, граѓанското општество и граѓанинот-поединец, требаше да го поттикне усвојувањето на социјалниот дијалог како начин на извршување на јавните политики во Република Македонија. Сé она што се случуваше околу изготвувањето и донесувањето на новиот Закон за територијална организација покажа дека токму оние кои со своите потписи го гарантираа неговото спроведување, не ги разбрале духот и пораките на Рамковниот договор. Не разбраа дека водењето модерна јавна политика значи постојан дијалог со сите засегнати страни и дека практично не може да се спроведе успешна реформа доколку не се обезбеди соодветно вклучување и учество на граѓаните уште на почетокот на креирањето на реформите. На тој начин покажаа дека потекнуваат од едно друго време, кога политиката се дефинира(ше) во затворен круг и се сервира(ше) без приговор. Со своите постапки повторно ги разбудија поделбите на Албанци и на други, на наши и на нивни. Како краен резултат имаме состојба за одземање на основните човекови права на секој од нас, без оглед на која заедница й припаѓаме - правото да живееме во мир, економска и социјална стабилност, вклучувајќи го и правото на развој. Оттука, основното прашање на дискусиите за Законот за територијална поделба, па и за севкупниот понуден пакет закони поврзани со трансферот на надлежностите, не смее да се сведе на фактот: дали одредена општина ќе продолжи да функционира во досегашните граници, или ќе биде проширена или укината? Всушност, основното прашање е: колку и како Владата на Република Македонија ги вклучи своите граѓаните во креирањето на понудените решенија и дали им објасни што е тоа што ќе го добијат или ќе го изгубат со тоа што им се нуди? Дали граѓаните знаат како новата територијална поделба и решенијата вградени во другите закони влијаат врз квалитетот на нивниот секојдневен живот и кога ќе почнат да се чувствуваат благодетите на преземените мерки? Краен момент е Владата, доколку сака да го носи епитетот реформска, со аргументи да ни го објасни тоа. Краен момент е сите сегменти на општеството да се обединат и тоа да го побараат од неа. Краен момент е нашата Влада со своите постапки да покаже дека со својата ефикасност, одговорност, чесност, професионалност, транспарентност и ориентираност кон граѓанинот, сака да ја приклучи нашава земја кон останатиот свет. Не смее да ни го одземе правото да живееме како сите други.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 27.08.2004

а 11 август 2004 година, во доцните вечерни часови, се запечати судбината на Република Македонија, која веќе е со нов лик, со нови територијални меѓи, а сé во интерес на малцинското албанско население во државава. Токму тоа население, нешто повеќе од 20 проценти, си поигра со судбината на сите граѓани во државава. Токму владејачката партија-Македонци во Собранието придонесе и овој крупен историски залак да го лапнат Албанците. За да биде што поголема иронијата сé е во превез дека само така ќе стигнеме во Европа. Но, која Македонија ќе стигне во Европа кога веќе Албанците на големо слават за својата победа и обединувањето на сите нив во една Голема Албанија. Наместо да се грижиме за нашите Македонци без никакви права, кои живеат во Албанија, Бугарија, Грција и Србија, ние се грижиме да ги зголемиме правата на Албанците. Едноставно, тие добија сé што посакаа и всушност сите институции работат токму за нив? А каде е тука интересот на обичниот граѓанин? На Македонецот кој не зел плата, на стечаецот, на невработениот, на оној угнетениот? За какви странски инвестиции зборуваме? За какви економски просперитети станува збор? Кон какви евроинтеграции се стремиме? Всушност, многу пати во текот на своето постоење Македонецот самиот на себе си ја пресудил историјата! Си одлучил на сопствена штета. Наместо да се учиме од грешките од минатото, денес ние правиме нови грешки. Се добива впечаток дека тонеме од грешка во грешка, губејќи ја Македонија, губејќи го сонцето кое нé грееше како симбол на нашето опстојување низ вековите. И покрај очи сакаме да бидеме слепи за сé ова што ни се случува. Ќе дозволиме и престолнината на државата да ни биде двојазична. Замислете, покрај секој натпис на македонски, ќе фигурира и јазикот на албанското малцинство. Губејќи го јазикот, го губиме нашиот идентитет, ја губиме државата, ја губиме Македонија, држава со света историја. Зар залудно бевме спомнувани и во Библијата, за еден ден да исчезнеме, да ни ја снема трагата, гласот. Да се биде Македонец е привилегија, но што со македонштината кога ќе ја изгубиме Македонија, трн во окото на многумина. За некого провинција, за некого бановина, за нас величенствен остаток од една голема држава за која знаел еден Александар Македонски. И денес, глумејќи лудило дозволуваме да ја изгубиме државата, несфаќајќи дека со нејзиното губење се губиме и ние - можеби засекогаш во историјата. Европа и светот не сакаат луѓе без идентитет, луѓе без свое јас. Токму Европа е против етничко прекројување на општинските меѓи. Додека една држава како САД знае да го реши проблемот со повеќенационалноста и со многујазичноста, едноставно одредувајќи еден јазик како официјален, ние изигруваме некаква си Швајцарија. Барем да посакавме економски да бидеме силни како Швајцарија, е тогаш секој Македонец ќе й се восхитуваше на доблеста на власта. А не вака, да бидеме уценувани од оние кои божемски се противат на Макијавели, а токму тие, со сите средства, пред сé, со агресија стигнаа до институциите на системот и до однапред смислената националистичко-сепаратистичка цел. Токму тие денес сé одлучуваат во користа на своите болни амбиции - големи етнички држави во време на XXI век, кога веќе зборуваме за една држава и за непостоење на граници. Како и дали можеме да заборавиме на храбрите македонски бранители кои загинаа во конфликтот во 2001 година, токму од оние команданти кои денес се устоличени во Собранието на Република Македонија? Можеме ли да заборавиме на Карпалак, Вејце, Љуботен? Можеме ли да заборавиме на голготата на Македонците протерани од Тетово, Тетовско, Гостиварско, Скопско? Зар за три години го сменивме мислењето за Али Ахмети? Зар можеме да го гледаме како миротворец, или кандидат за Нобелова награда за мир, а до вчера го гледавме во војничка униформа со пушка во рака и со мрачни мисли? Македонците не страдаат од амнезија и ако има барем малку шанса, ако има барем еден зрак светлина макар наречен и референдум, тогаш храбро треба да го одбраниме својот идентитет и опстојување низ вековите! Ако во нас постои, а сигурен сум дека постои само едно А од Александар Македонски, тогаш ние можеме да ја зачуваме Македонија.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 03.09.2004

онечно се собраа и потписите за референдум, а сега следува референдумот како чин на директна демократија. Со тоа директно се соочуваме со она што во светот се нарекува демократија. Дали такво нешто навистина постои во Република Македонија? Можеби референдумот е вистинскиот експеримент за утврдување на демократијата кај нас! Македонскиот народ уште во 1991 година се определи да живее во демократија, а експертите велат дека кога еднаш ќе се определите за демократија, тоа е единствена игра. Нема бегање! Граѓаните се уморни од власта, од лажните ветувања, од сиромаштијата, невработеноста, од постојаната емиграција на младите. Здружената опозиција, односно блокот на политички партии и здруженија на граѓани, дадоа поддршка на иницијативата за референдум против новото територијално прекројување во државава. Во вакви услови поддршката од сите граѓани, независно од партиската припадност, етничкото потекло и верското уверување претставуваат битен фактор за да успее референдумското изјаснување на граѓаните како право загарантирано со Уставот. Во Уставот се кажува дека власта се остварува како преку избраните претставници, така и преку референдум. Власта мора да се соочи со демократското владеење на народот, па затоа референдумот е директна демократија. Кога народот е незадоволен од одлуката на пратениците, тој сака таа одлука да ја суспендира. Тоа е чисто демократско право и тука тоа не смее да се злоупотребува. За да не се предизвика иритираност на мнозинството, малцинството се заштитува со одредени механизми, кои можат да суспендираат одлука на мнозинството. И во некои други држави имало вакви ситуации, но се седнува, се разговара, се постигнува компромис. Дали и во Република Македонија беше можен компромис или, пак, кај нас некој друг ги диригира работите?! Демократијата е почитување на одредени принципи, правила и вредности, кои мора да опстанат до крај и да се почитуваат. Во Македонија, во вакви услови е неопходен политичар-дипломат, човек кој знае да преговара и да го штити интересот на македонскиот народ, а не само личниот. Во реалноста во државава ни останаа исти “мустри” на политичари, кои не се подготвени да седнат да комуницираат и да ги заштитат македонските интереси. Струшките вечери на поезијата, манифестација со долга децениска традиција, наместо на мостот во Струга се одржа на Камениот мост во Скопје. Како ли странските истакнати гости можеа да го протолкуваат ваквото одбележување на овој настан од културата?! Наместо она што има традиција и углед во светот уште повеќе да го збогатиме, ние настојуваме и тоа да го прокоцкаме за евтини пари. Наместо да привлечеме дел од транзитните туристи, ние успеваме да изнајдеме причини да бидеме непривлечни за странските посетители. А што да се каже за странски инвестиции кога бирократската машинерија ни е “преажурна”, но не и ефикасна и функционална?! Државава ни е во тотален хаос и она што навистина ни треба е функционирање на демократијата. Дури и претседателот на државава Бранко Црвенковски изјави дека можеби не е лошо едно вакво крупно прашање (за територијалната поделба на државата) да се искаже преку една од најдемократските форми на изразување на волјата на граѓаните, по пат на референдум. Тој, исто така, вели дека ниту Македонија ќе биде поделена, ако референдумот биде неуспешен ниту, пак, ако референдумот успее не значи дека Македонија ќе влезе во нова граѓанска војна. Можеме ли да им веруваме на ваквите зборови кога досега граѓаните се изнаслушаа зборови и ветувања, а ништо од нив! Можеме ли да им веруваме на убавите зборови и чесните намери на челниците од ДУИ, коалициони партнери во власта, кога знаеме како дојдоа до институциите на системот?! Македонците од дијаспората се “згрозени” од новата локална територијална поделба на Македонија. И анкетите во државава покажуваат дека 70 проценти од граѓаните мислат дека ова не е добро решение. Токму тоа треба да ја подзамисли власта дека нешто не е како што треба! Протестите, исто така, алармираат на граѓанско незадоволство. Можеби власта пропуштила да каже одредени работи, кои населението треба да ги знае? Можеби нешто е надвор од јавноста и од институциите. Но, вистината е една и колку и да се крие таа секогаш излегува на виделина. Ако власта е свесна кон што ја води оваа земја, тогаш ќе се најде решение. Но, ако нивните потези се исклучително поврзани со доаѓањето на власт, тогаш кога и да е нивните задни намери ќе бидат разголени пред народот.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 10.09.2004

а 8 септември 1991 година, граѓаните на Република Македонија по пат на плебисцит, со 95,09 отсто гласови се изјаснија за суверена и независна Република Македонија. Врз основа на добиените резултати од референдумот, Собранието на РМ на седницата на 17 септември 1991 година ја усвои Декларацијата за независност, повикувајќи се на волјата на сите граѓани изразена на референдумот. Тоа беше патот за кој се изјаснија граѓаните на Македонија. Но, каде е Република Македонија денес? Со новата територијална поделба на државава стануваме кираџии во сопствената куќа. Наместо газди ние сме во ситуација да ‘кубуриме’ со своите права. Нашата преголема грижа за правата на малцинствата ни се тресна од глава. Во градовите од Западна Македонија веќе станува мисловна именка еден Македонец без познавање на албанскиот, “јазикот на иднината”, да се вработи во некоја институција, дури ниту во библиотека! Наместо младите генерации да го учат англискиот јазик, веќе во поштенските сандачиња, особено во главниот град стигнуваат рекламни пораки за брзи курсеви за албански јазик. Според ова, станува јасно до кое дереџе стигнавме! Албанците ја искористија и ја искористуваат слабоста на македонските политичари, кои само што не загугале на албански. Од друга страна, пак, овие наши политичари сакаат да ги прикажат своите колеги како мошне лојални граѓани на Република Македонија. За каква лојалност станува збор, ќе го наведеме само баналниот пример кога на нашата национална Македонска телевизија, на третиот канал, наместо натпреварот во фудбал Македонија -Романија се пренесуваше натпреварот Албанија - Грција. Во центарот на Тетово овој натпревар се пренесувал и преку видео бим. И тоа ти се вика нели лојалност, соживот?! Албанците јавно ги искажуваат своите големоалбански емоции и потоа во стилот на Фазли Велиу велат пу-пу не важи или дека Македонците се во конфузија и не ги разбираат добро изјавите на Албанците! Кој кого лаже за лојалност и соживот?! Македонците полека, но сигурно се потиснуваат од Западна Македонија. Кога и дали во Арачиново ќе се вратат протераните Македонци е прашање без конкретен одговор? Мисли ли некој сериозно на овие заборавени паталци од воениот конфликт во 2001 година. Всушност, треба ли да се преправаме дека војната во 2001 година повторно е нечија грда илузија, која придружно однесе многу бранители - Македонци, запусте многу домови, расплака многу мајки Македонки! Кој е тој што со цврсти аргументи може да нé убеди дека војната не беше тероризам, сличен на оној кој претставува растечка закана во глобални рамки. Убиства, масакри, киднапирања - сé е тоа тероризам. А токму тоа нам ни се случуваше. Нејсе, да заборавиме на минатото (ако можеме) и да се потсетиме каде сме денес и кон што стремиме. Можеме ли да градиме убава перспективна иднина со новата територијална поделба на државава кога ниту еден градоначалник Албанец не наоѓа за потребно да го развее македонското знаме во својата општина ниту, пак, на официјални манифестациии да ја пушти македонската химна? Што со постојаните рафали и веењето туѓо знаме и пеењето туѓа химна? Дали Албанците можат така да се однесуваат и во Швајцарија, Германија, Холандија, САД? Македонците, особено македонските политичари досега требаше добро да ја научат лекцијата и да ги заштитат правата на Македонците! Но, ни претстои нов предизвик, а граѓаните досега покажаа дека знаат да го изберат најдобриот пат!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 17.09.2004

акедонскиот народ повторно е ставен во ситуација да размислува за Шекспировото, да се биде или не. Овојпат Џафери најде за корисно, во неговиот често конфузен стил, да предочи дека ако референдумот за територијалната поделба успее, тоа би значело дека Рамковниот е фрлен во вода и дека за иднината на Република Македонија ќе мора да се преговара со помош на меѓународни посредници. Многумина се мислеа и премислуваа што тоа “големиот мозок” на ДПА сакаше со други зборови да каже. Повторно уцени, тензии, застрашувања и слично. Јавноста можеше да слушне дури и најави за мали отстапки околу границата кон Косово! Нејсе. Мислат ли довека така да го држат македонскиот народ како заложник во сопствената држава, често приредувајќи му непријатни серии. Имаме ли ние политичари кои можат да излезат на крај со џаферистите, ахметистите и ним сличните со мрачни мисли. Сега целата јавност да се притресува, што ако референдумот успее. Па, нели тој е чин на директна демократија, загарантиран со Уставот. Иницијаторот на референдумот Тодор Петров смета дека доколку гласањето биде успешно, Уставниот суд ќе треба да ја врати правната сила на Законот за територијална поделба од 1996 година. Во секој случај, доколку на изјаснувањето за референдумот излезе половина од гласачкото тело, и гласа позитивно, тогаш законски чинот на демократија е успешен. Токму тоа ја плаши актуелната политичка гарнитура, која себеси се смета за виновна што на граѓаните не успеала да им го објасни значењето на новата територијална поделба на државата. Па, така тие сега ќе водат кампања за дообјаснување на работите. Наместо да подготвува зимница и да бара книжарници со потребните учебници, македонскиот граѓанин ќе мора да размислува за она што му се случува во државата, во меѓувреме мака мачејќи да ги плати високите сметки за струја, вода, телефон... А нашата кревка економија како вејка на ветрот повторно ќе доживува падови и колапси, бидејќи никој не наоѓа време да ја вложи енергијата во стопанскиот развој на државата, со што би се окуражиле и граѓаните. Личното владеење во случајов може да развие релативно голема независност од економските интереси, подредувајќи им се на неекономските приоритети. Останува нејасно кога “состојбата на умот” и “менталниот склоп” на македонските политичари и од позицијата и од опозицијата ќе бидат во функција за доброто на македонските граѓани. Кога нивните приоритети ќе бидат доминантни за просперитетот на македонскиот народ?! Кога конечно ќе расчистат со сопствените интереси?! Демагошкиот талент на нашите политичари да ги побудуваат ниските инстинкти кај масите, споени со нивните бизарни лични посебности во однесувањето - долго време се единственото нешто што можат да го понудат. Политичарите најчесто забораваат дека сите човечки суштества се раѓаат слободни и еднакви во достоинството и правата, обдарени со разум и свест и дека треба едни кон други да постапуваат во духот на братството. Како и да е, ние ја добивме Националната стратегија за приближување на Република Македонија до Европската унија. Токму тука се јавуваат и странските субјекти кои во случајот нé “советуваат” дека референдумот би го пролонгирал влезот на РМ во ЕУ. Повторно заплашување или, пак, забораваат дека токму Европа е лулка на демократијата и слободата на изјаснувањето на граѓаните. Со “загрижувачки совети” се јави и Меѓународната кризна група која, исто така, гледа опасност во референдумот. Но, кога еднаш веќе си ја прифатил демократијата треба и до крај да бидеш доследен на неа. Така, македонскиот народ заслужува јасно и гласно да си го каже своето мислење и да одлучи за својата судбина. Секој има право на слобода на мислења и размислување, што го опфаќа и правото да не биде вознемируван поради своето убедување! Волјата на народот би требало да биде основата на власта во една држава! А оние кои како џокери секогаш ги имаат застрашувачките сценарија, нека сфатат дека ако на 7 ноември референдумот успее, тогаш тоа ќе биде доказ дека сме правна држава во која функционираат институциите на системот и во која има владеење на непосредна демократија!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 24.09.2004

остои една стара народна песна за жедниот патник, кој во пустината наидува на пумпа. На пумпата е закачена порака со која се објаснува дека во близина е закопан сад со вода, кој треба да послужи за активирање на пумпата. Пред да добиеш мораш да дадеш - гласи пораката. Патникот мора да реши дали ќе ја испие матната вода од садот или ќе ризикува малото количество вода да го искористи за да ја активира пумпата, која би требало да обезбеди непресушен извор на студена чиста вода. Токму оваа народна песна би можела да биде и метафора за актуелната состојба со власта во Република Македонија! Дојде до израз тенката линија меѓу победата и безмилосниот пораз на власта пред народот, како последица на мегаломанското коцкање за моќ! Знаците на разочарување од владеењето на коалицијата на СДСМ-ДУИ-ЛДП сé повеќе испливуваат на површина. Разочарувањето најмногу е последица од ветеното-нестореното. Можеби СДСМ ја изгуби моќта да ги одреди насоката и карактерот на настаните, па веројатно оттука произлегува и барањето за директна демократија изразена преку референдум. Власта потфрли, но не само во очите на опозицијата, туку и во очите на јавноста. На 15 септември 2002 година СДСМ ја доби власта во свои раце благодарение на ветувањата. Таа потфрли во политиката, економијата, образованието, судството, здравството, културата... Власта не го реши проблемот со невработеноста, а и врапчињата сé уште се сеќаваат на она “по еден вработен од семејство”. И врапчињата сé уште црцорат за најавените тешки 200 милиони американски долари директни странски инвестиции, кои би претставувале инфузија за колабираната економија. А што се случи со стратегијата за намалување на сиромаштијата? Што е со надежите за подобар живот? Сепак, Владата на премиерот Хари Костов го преброди гласањето доверба за досегашната работа. Со 67 гласови против менување на Владата, а со 22 “за” (оние од опозиционите пратеници) и ниту еден воздржан, Костов ја надмина иницијативата за недоверба, која му ја поднесоа 24 пратеници од Собранието на РМ. Така, Костов ќе биде мирен деведесет дена! “За слабост во работењето на Владата ја сметам слабата организација на министерствата при користењето на средствата и тука опозицијата има право да критикува. Тоа е лошо планирање” - најде за потребно премиерот Хари Костов да се оправда пред Собранието. Дека местото на Република Македонија е во ЕУ и во НАТО е јасна порака со која се согласуваат сите. Но, што е со народот незадоволен поради неостварените ветувања. Соочен со неверојатен пад на индустриското производство, колапсот на стопанството, бесперспективноста, заразната сиромаштија. Што е со постојаните отстапки кои секогаш се во интерес само на албанското малцинство во Република Македонија? Всушност, не станува збор за отстапки, туку за катастрофални порази на штета на македонскиот народ! Што е со двојазично Скопје, што е со Струга, Кичево...? Зарем треба некој политичар да појде во Струга, па да се соочи со реалноста и да се увери во реакцијата на народот. На власта й се случува токму - народот. Но, наместо да чекаме 20-30 години за црвената планета Марс да биде погодна за живеење и таму сите да се преселиме, подобро е да ја почитуваме демократијата и да се изјасниме на непосреден начин, токму преку референдум! Нема бегање од реалноста и од Македонија.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 01.10.2004

гледниот филозоф Аристотел, во седмата книга од својата “Политика”, коментирајќи ги и валоризирајќи ги разните типови општествени уредувања го постави прашањето - дали припадниците на владејачките елити се раководат од општото или од личното добро? Иако мошне старо ова прашање не губи од својата актуелност и денес ако се има предвид сé она што се случува во нашава држава! Моќта на власта наместо да е насочена кон афирмацијата и материјализацијата на вредностите, етаблирани и канализирани преку политичките платформи, всушност се генерализира во бескруполозното задоволување на личните интереси, давајќи лоша слика за нејзиното фактичко практикување. Како поинаку да се протолкува реалноста и контрадикторноста во Република Македонија, каде што толку промовираниот соживот најмногу потсетува на вистинска фарса! Што да се каже за линчуваните фудбалери од ФК “Тетекс”, кои на натпреварот со ФК “Шкендија” во Арачиново, само затоа што беа подобри, едвај извлекоа жива глава. Уште пострашно е тоа што во недоличното однесување учество зеле и припадниците на полициските сили од мешан состав. Што да се каже за двоглавите орли кои се одомија во Тетово и во Гостивар?! Воведувањето на фискализацијата во Западна Македонија повеќе потсетува на научно-фантастичен филм! Албанското малцинство во Македонија се однесува привилегирано и смета дека неплаќањето на давачките кон државата им е обврска кон која стопроцентно треба и доследно се придржуваат! Дали сé ова е лојалност кон матичната држава и соживот со доминантното население? Како да сме предодредени да молчиме, ние Македонците, да ги потврдуваме и да ги одобруваме нон-сенс однесувањата на Албанците, почитувајќи ја волјата на нивниот измислен процент од речиси 23 отсто албанско малцинство во Македонија! Од друга страна, пак, од ДУИ и од ПДП јавно ни порачуваат дека ќе го застапуваат бојкотот на претстојниот референдум за територијалната поделба на државава, додека нивните браќа од ДПА умно тактизираат одржувајќи тензија меѓу граѓаните. Поради тоа, оправдано е да се постави прашањето - постои ли начин македонскиот канцер наречен соживот да се запре во оваа фаза и да се изнајде модус тој да се врати таков каков што беше во времето кога се знаеше кој е кој, што е што, за како некогаш сите да бидеме жртви на доброто, а не на лошото. На неодамнешната трибина на “Евро-Балкан”, посветена на причините и на последиците од изјаснувањето на граѓаните, категорично беше нагласено дека референдумот нема да ја загрози стабилноста на Република Македонија. Притоа, беше потенцирано дека нема никаква причина за апокалиптични сценарија во државава, без оглед на исходот од граѓанското изјаснување. По референдумот, Македонија нема да пропадне или да се најде во безнадежна ситуација. Факт е дека во државава постојат сериозни политички, економски и социјални проблеми, но со нив ќе продолжиме да се соочуваме и во иднина, и по референдумот. Иницијаторот на референдумот, господинот Тодор Петров, стравува од можноста дека власта ќе се осмели да ги фалсификува резултатите од референдумското изјаснување. Девизата е - Македонија и се е можно. Рамковниот договор ни се случи и е факт, а политичарите стојат како потписници на овој чин. Но, дали потпишаниот “договор во рамка” кореспондира со она што денес реално ни се случува во државава и со сите закони што ги донесовме. Се добива впечаток дека Рамковниот договор некој го чита и го преточува во реалност така како што му чини. А во македонското Собрание ечи песна. Првиот парламентарец се разнежни, во своите дневни активности го вклучи и приватниот живот на пратениците. Песната “Една година љубов” беше неговата роденденска честитка за пратеникот од ДУИ, Ејуп Рустеми. За каква тоа љубов станува збор? Љубов постои меѓу оние кои, пред сé, умеат меѓусебно да се почитуваат. А што беше тоа љубов меѓу пратениците, партиите. Барем такво нешто ниту постоело, ниту постои во македонското Собрание. Можеби некогаш ќе научиме дека почитувањето е првата димензија на љубовта.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 08.10.2004

о голема гордост и длабока почит сите Македонци, каде и да се, ќе го одбележат 11 Октомври, денот на македонското народно востание против фашистичките окупатори на Македонија. Пред шест децении, на овој значаен историски ден, храбриот македонски народ, наоѓајќи се по којзнае кој пат под окупаторскиот јарем, организираше општонароден отпор и крена востание против германските и италијанските фашистички окупатори и нивните квислингшки режими во соседните земји. По четиригодишна крвава борба, на слободен и демократски начин, со АСНОМ Македонците успеаја врз еден дел од својата историска територија да ги возобноват темелите на суверената македонска држава. Се остварија соништата на македонскиот народ уште од времето на Илинденското востание. Со овој чин македонскиот народ се запиша во светлата книга на народите од светот, кои ги отфрлија фашизмот, нацизмот и тоталитаризмот како форми на владеење. Со повеќе од 26.000 жртви паднати за слободата на Македонија, станавме симбол на малите народи во борбата против моќните окупаторски сили. Овој историски настан е одраз на македонскиот отпор и непокор и манифестација на нашата решеност по секоја цена да ги чуваме и да ги браниме големите традиции и вредности на нашите предци, од памтивек до денес, од сите надворешни и внатрешни непријатели и предавници. Една стара македонска поговорка вели: “Кај што има кривина, не барај дарбина, а кај што има правина мир и милост царува”. Во последно време како да ни се помешаа брзините, а ни се измешаа и правините и кривините, односно кривите излегоа прави, а правите криви! Во реализирањето на своите големи аспирации, Албанците во Република Македонија (кои само за потсетување се малцинство), полека но сигурно ни ги бришат имињата на топонимите, а со тоа и културата на нашиот народ, кој претставува наш белег, наша културна и историска хармонија. Со преводот од македонски на албански е извршена деструкција на топонимскиот систем, предупредуваат македонските лингвисти, но залудно. Тие тврдат дека преводот во “Стандардизација на географските имиња во Република Македонија” е направен крајно нестручно, поради што има шанси да бидеме етикетирани како неписмена држава. Ништо ново и необично! Очигледно и тука политиката си ги има замешано прстите! Јазичните експерти тврдат дека прекрстувањето на населените места на албански јазик, објавено во “Службен весник” е направено стихијно и несистематски, со што е сторена деструкција на македонскиот топонимски систем. Експертите потсетуваат дека дури и Османлиите за 500 години ропство биле потолерантни од Албанците, кои денес сакаат целосно да го нарушат македонскиот топонимски систем. Јазичарите, исто така, укажуваат дека албанизацијата на топонимите има друга цел, поконкретно посочувајќи на содржините на рефератите од собирот во Кондово во 1991 година, организиран од Исламската заедница во Македонија. Така, нам ни се случи Охрид да ни стане Охер, Гевгелија -Гјевјели, Маврови Анови - Ханет е Мавровес и слично. Само за споредба, во Република Албанија словенските имиња на некои населени места се преведени на албански јазик и само албанската варијанта е во службена употреба, па така Пустец е прекрстено во Ликенац, Шулин во Дијелос и слично. Дали и топонимите се условени од Рамковниот договор, односно од нашата аспирација за членство во НАТО, во Европската унија итн.? А што е со 150.000 етнички Македонци кои живеат во Република Албанија и кои не ги уживаат сите неопходни права? Зарем не е според ЕУ и тие Македонци, граѓани на Република Албанија да ги уживаат правата и погодностите како Албанците во Република Македонија? Има ли тука правдина? Македонскиот народ досега покажал дека знае да ја чува и да ја брани својата слобода, демократија, сувереност и независност. Да истраеме и да опстоиме, да помниме и да не забораваме дека Македонија е нашата единствена заедничка татковина, која мораме да ја браниме и чуваме.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 15.10.2004

епублика Македонија го прослави денот кога борците од Првиот прилепски партизански одред, пред 63 години во Прилеп извршија напад врз бугарската полициска станица во градот, затворот и врз телефонско-телеграфската мрежа. Со тој чин беше обележан почетокот на македонскиот непокор. Македонија неколку децении потоа... “Храброста покажана за време на Втората светска војна е рефлектирана и кај македонските војници кои во Ирак се борат рамо до рамо со војниците на САД и на антитерористичката коалиција”- рече американскиот државен секретар Доналд Рамсфелд, кој на Денот на востанието на македонскиот народ допатува во државава за да одликува македонски војници од мисијата во Ирак, кои се истакнале со својата храброст. Македонците се познати и признати по храброста. Иако низ историјата се обидувале да нé уништат, да ни го украдат културното наследство и идентитет и да ни наметнат некаков македонски синдром на самоуништување, сепак сме успеале да опстоиме. И покрај тоа што со милениуми сме јаболко на раздорот, сепак македонската цивилизација е како камелеон кој е неуништлив. Опстануваме и денес иако сме соочени со безброј проблеми и сиромаштија, но и со нови предизвици за нашето опстојување и постоење. Еден американски милионер, во една прилика рекол: “Умот е како падобран. Најдобро работи кога е отворен”. Кога сопствениот ум ќе биде отворен за шансите (особено кога државните интереси се во прашање), објективно ќе можат да се анализираат информациите и ќе можат да се одбијат личните желби и предрасуди да влијаат врз моќта за расудување, и тогаш ќе можат да се сфатат големите вистини кои другите ги превидуваат. Затворениот ум, пак, ќе влијае на тоа да се пропуштат некои од најголемите можности, приоритетни за државата и за целата нација. Во сегашниов момент, вистинската слика за Република Македонија е дека во неа има околу 400.000 невработени лица, голем број стечајци, уште поголем број сиромашни и гладни граѓани кои се на работ на егзистенцијата. Од месец во месец економијата паѓа во сé подлабока рецесија. Личи на тешкоболен кој не може да се излекува од депресија со суицидни нагони. Наместо колапсот да го избегнеме со придвижувања и заживувања во стопанството ние едноставно поради ригидната бирократска машинерија, нефункционалното судство итн., индиректно ги избегнуваме директните странски инвестиции. Наместо да бараме алтернативни решенија за просперитет ние само очекуваме некој со волшебно стапче преку ноќ да ни ги реши проблемите. Како до годишен економски пораст од 4 до 4,5 отсто, при ниска инфлација и стабилен курс на денарот? Како до економски бум и навала од странски инвестиции? Можно ли е тоа да се реализира со едно ноншалантно замавнување на стапчето, со кое би се решиле сите проблеми и Македонија да стане најпрекрасното место за живеење каде што секој со задоволство би сакал да инвестира. Но, за жал, волшебства има само во бајките, а ние ја живееме реалноста на една држава, која има сериозни економски проблеми. Како ли само очекуваме Европа да нé сака вакви какви што сме. Дури ни најдобрите одговори на Прашалникот од ЕУ и најоптимистичкиот датум за нашиот прием во европското семејство нема туку така да ни ги реши маките. Најлошата грешка што во овој момент власта би можела да ја направи е да се убедува себеси и другите да ја прифатат лажната вистина. Лажната вистина дека падот на индустриското производство не е реален и дека територијалната поделба на државата е најоргиналното решение за Македонија! На неискусен човек дијамантот му изгледа како обичен камен. Но, искусниот геолог знае дека под првиот слој се наоѓа драгоцен камен. Истото важи и за Република Македонија, која има свои приоритети и квалитети, но сé е залудно бидејќи нема кој тоа успешно да го искористи и да го вреднува. А дека треба да се биде оптимист, доказ е и успехот на македонската фудбалска репрезентација, која приреди големо изненадување во 1. квалификациона група за СП 2006, против Холандија, играјќи нерешено 2-2 во Скопје. Убаво е да имаме што повеќе вакви изненадувања.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 22.10.2004

звади си прво гредата шчо е во очите твои, та после да видиш раската, (шчо) е во очите на другите - вели една македонска поговорка. Токму така. Најнапред треба сами да се анализираме какви сме и за што сме, па дури потоа да толкуваме како изгледаме во очите на другите! Според Светскиот економски форум, односно според конкурентноста на домашната економија, Македонија е на 84 место меѓу 104 земји. Тоа е пад во однос на минатата година и тоа за три места. Македонската економија е на претпоследно место во однос на другите земји од Балканот, со исклучок на Србија и Црна Гора, која е бетер од нас. Според толкувањата, падот се должи на тоа дека Македонија нема познати брендови на светските пазари и најчесто извезува само евтини суровини. Од друга страна, пак, оправдувањата велат дека нашите бизнисмени се плашат од конкуренцијата од Европската унија и затоа се ориентираат само на домашниот пазар. Произведуваат само за дома и толку. За нешто повеќе не се ни обидуваат. Со други зборови, се наметнува прашањето колку и дали македонските производи се конкурентни за пазарот во странство? Дали странците треба да ни кажуваат дека сме неконкурентни или, пак, би требало сами да ја согледаме реалноста и да поработиме на случајот - конкурентност! Досега можеме да се пофалиме само со извоз на челик, но што се случува со винарството, текстилната индустрија и слично? Ќе се спасиме ли од негативната енергија која ја има опфатено севкупната македонска економија? Од друга страна, по повод Светскиот ден на гладот, ни се презентира информација дека околу 65.500 Македонци секојдневно се соочуваат со глад. Тие едноставно немаат ниту парче леб, а камоли нешто повеќе. Значи, кога економијата е во прашање, особено сиромаштијата и економските падови, ние сме секогаш меѓу првите во негативната конотација. Ако во нешто сме шампиони, тогаш тоа секако е шампионското место во парадоксите. Всушност, како да сме ветената земја на парадокси и апсурди, кои се основата на македонското секојдневие. На политички план Македонија се соочува со еден голем предизвик - референдумот на 7 ноември. Конечно, треба да му кажеме на светот кои сме и што сакаме. Дека сме народ со цврст карактер и дека стоиме цврсто на нозе. Ние сме народ со име, традиција, култура, историја. Но, токму тоа што носиме толку славно име, често знае да ни предизвика многу искушенија низ историјата! Ние сме Македонци, иако тој збор на многумина им пречи и им задава главоболка. Ние сме Македонија, иако тоа некои сакаат да го прикријат, негираат или уништат. Да им покажеме и да му докажеме на светот дека знаеме кои сме и што сакаме, а сигурно сакаме сами да бидеме кројачи на својата иднина. Преку изјаснувањето на референдумското прашање јавно ќе кажеме колку сме демократски свесни и зрели за својот идентитет, но и за својата меѓународна позиција. По 13 години самостојност, референдумот претставува нов предизвик за нас. Иако за него нема да ги има вообичаените спотови (Државната изборна комисија тврди дека нема пари за промотивни спотови за референдумот), а власта ќе оддели едвај 1,2 милиони евра, сепак анкетите говорат дека Македонците веруваат во успешен референдум. Според анкетата на “Брима Галуп”, на референдум ќе излезат 63 отсто од испитаниците, од кои “за” ќе гласаат вкупно 74,1 отсто или 85 проценти Македонци и три отсто Албанци. Прогнозите од најновата телефонска анкета на реномираната агенција прогнозира добар одѕив на референдумот и потврда на прашањето за враќање на територијалната организација од 1996 година. Најголем дел од анкетираните, исто така, сметаат дека претставниците на ЕУ и на НАТО со своите изјави за референдумот се мешаат во внатрешните работи на Македонија. Она што треба да се сфати е дека референдумот не е против Рамковниот договор, ниту против нашиот влез во ЕУ и зачленувањето во НАТО, туку тоа е одраз на демократското право на граѓаните на Република Македонија. На референдумот нема да биде на пазар ничиј партиски интерес, туку само интересот на државата Република Македонија. Токму тоа е вистински демократски предизвик. На премиерот Хари Костов на прошетката низ Кичевско за малку не му се случи “струшкото сценарио”. “Пуштете ни друг, Хари не ја сака Македонија” - порачаа кичевци. Премиерот Хари Костов не треба да доаѓа во Кичево затоа што тоа не го сакаат граѓаните. Тие се револтирани од неговата изјава дека нема да излезе на референдумот и е непожелна личност во градот изјави кичевскиот градоначалник. Дали и ваквите реакции се доказ дека на народот веќе му е дојдено нож до коска?! А токму референдумот тоа најдобро ќе може да го докаже и да го покаже!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 29.10.2004

акедонија се прости од Далибор, Драган и Зоран, кои во потрага по егзистенција, завршија трагично. Не залудно се вели туѓина-јабана, каде што неизвесноста е голема. Но, што да се прави кога во Република Македонија тешко може да се заработи за парче леб, нема можности за вработување, нема пари, а многу гладни усти чекаат. Според МВР, околу 300-350 Македонци се на привремена работа во Ирак и нивната судбина е неизвесна. До кога Македонците ќе зависат од фирми од типот на онаа на Серџо Тангума, “Соуфан инженеринг”? Кога Македонија ќе биде пристојно место за живеење, од каде што никој не би посакал да замине некаде надвор, бидејќи тука ќе има сé?! Премиерот Хари Костов упати апел до македонските граѓани да не патуваат во Ирак поради воената состојба и дејствувањето на милитантните терористички групи и најави заострување на мерките против оние кои незаконски носат и врбуваат македонски работници во Ирак. Но, дали гладниот може да се спречи да појде да бара леб?! Има ли виновници кои нé донесоа до ваквото дереџе? До барањето работа по цена на живот! Во една прилика, Пет Рајан, претседател и извршен директор на “Aon corporation”, гигантска мултинационална осигурителна компанија од САД, рекол: “Височината до која човекот може да се искачи е ограничена само со ограниченоста на умот”. При тоа, тој признава дека тоа не е кажано во духот на јазикот, но мошне едноставно изразува дека единственото ограничување кое може да го има човековиот ум е ограничувањето кое ќе си го постави самиот. Колку нашиот ум е ограничен, односно има ли некој фактор кој може да го ограничи во размислувањето и решавањето за својата судбина? По подолга пауза, Македонија и Грција се согласни да ги интензивираат разговорите за името, најавија министрите за надворешни работи на овие две држави, Петрос Моливијатис и Илинка Митрева. “Ние сме желни да соработуваме многу интензивно, за да најдеме едно заемно прифатливо решение за името, во рамките на преговорите и разговорите под покровителство на секретарот на ОН”, изјави Петрос Моливијатис, министер за надворешни работи на Грција. Интересно е тоа што ваквата желба дојде веднаш откако САД во официјалните документи нé ослови како Република Македонија, а и расположението на меѓународната заедница е на страната на Македонија. Овој пат Грција е таа што треба да бара компромис. Дали Грците повторно сакаат да водат дипломатска игра околу името, имајќи предвид дека ние, освен двојната формула, тешко дека ќе прифатиме друга опција. Всушност, крајно време е да расчистат со суетата и да нé ословуваат како и што се викаме, без варијанти, алтернативи, преговори и договори! Наспроти преговорите за името, македонската Влада преговара и за нов аранжман со ММФ, кој ни сугерира структурни реформи, додека доживуваме постојан колапс на економијата. Прашањето за реформите ќе се отвори на втората сесија преговори закажана за јануари идната година, кога се предвидува дека ќе биде подготвена и матрицата на новиот аранжман, односно обврските на кои ќе мора да истрае Владата во наредните три години. Меѓународниот монетарен фонд й остава простор на Владата да се подготви за тешкото прашање за реформите за следниот период. Голем број од нив (околу 170 економски мерки) ќе бидат дел од новиот аранжман со ММФ и ќе се дискутираат на следната јануарска преговарачка рунда. Реформи, реформи и само реформи, ни велат странците, но прашање е дали и тие ќе можат да нé извадат од лошата бизнис состојба. Македонија е во предреферендумско расположение. Пред граѓаните е историски предизвик. Дури и МПЦ се изјасни за референдумот. Нашата Македонска православна црква ги повика верниците, членовите на МПЦ и сите граѓани да го искористат правото и обврската и да го изразат своето мислење за Законот за територијална организација на Република Македонија на референдумот. Македонската црква повика на референдум, а на граѓаните им останува нивното демократско право да излезат и да се изјаснат на седми ноември. Вкупно 1.709.536 избирачи имаат право на глас и ќе можат да одлучуваат за својата иднина. “Да знајш не е марифет, марифет е да умејш”- вели македонскиот народ, кој маката го научи да умее да одлучува за својата судбина!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 04.11.2004

ној кој има јавно занимање, мора да биде роб на јавноста или во спротивно нека се откаже од достоинството и од бремето! Приближно вака рекла и таканаречената “Адријанова старица”, која кога царот ја одбил со зборовите “Немам време!”, му викнала: “Па, тогаш немој да бидеш цар!” Всушност, да се вратиме на сегашноста и на реалноста во државава. Ако власта нема време за народот кој е против новата територијална организација, бедата, невработеноста, лошата бизнис клима, бесперспективноста, тогаш не е чудо народот да настапи како “Адријановата старица”! Во таа гола борба за власт, власта не бира средства, а се користат и старите и младите, па и странците. Во кампањата контра референдумот се вклучиле и универзитетски професори. “Професорката на Правниот факултет од Скопје, Софија Тодорова злоупотребувајќи ја својата академска позиција на едно од нејзините предавања отворено агитирала да не се излезе на референдум. Меѓутоа, професорката Тодорова во истиот момент се соочила со напуштање на нејзините предавања од страна на поголема група студенти, кои не сакале да бидат манипулирани од страна на политички ангажираните професори”, укажа опозицијата. Во антикампањата се вклучени и премиерот Хари Костов, министрите, носителите на јавни функции кои се обидуваат да го заплашат народот со единствена цел да не излезат на референдум. Сите намерници, странци кои нé посетија, не можеа, а да не нé посоветуваат како референдумот, тоа наше уставно загарантирано право, според нивното толкување штетно би влијаело во однос на нас! Наша основна цел е референдумот да биде спроведен на демократски и фер начин, изјави шефот на посматрачката мисија на ОДИХР во Македонија, Фридрих Бауер, во интервјуто за Радио Слободна Европа, додавајќи дека посматрачите ќе го прифатат резултатот од референдумот без оглед дали ќе биде негативен или позитивен. Тој уште нé пофали дека сме цивилизирани. “Наш впечаток е дека начинот на кој досега се одвива кампањата е мошне цивилизиран. Ако вака мирната кампања продолжи и референдумот биде спроведен на ист начин, мое лично мислење е дека нема да има директно влијание врз стабилноста на земјата во долгорочна смисла на зборот”, рече Бауер. Во владејачката СДСМ демантираат дека вршат притисоци и закани врз граѓаните да не излезат на гласање на претстојниот референдум (на ист начин како кога требаше да се избира претседател, само што тогаш велеа дека мора да се излезе на гласање, а сега не), а опозицијата е со контрааргументи. Истовремено од таму велат дека никој не може да им забрани на граѓаните да останат дома доколку решат да не гласаат. СДСМ со ветување дека Владата, Собранието и другите државни институции ќе направат сé гласањето на 7 ноември да помине во најдобар ред. Цела Македонија е во предреферендумска треска слушајќи кампањи и антикампањи, а воедно гледајќи ја нашата економија која тоне како бродот Титаник. На нашето анемично стопанство му се заканува вирусот на фрапантниот трговски дефицит со можности за негово целосно истоштување. Тој е и една од причините поради која македонските стопанственици сé помалку можат да ги прошируваат своите бизниси. Дефицитот, односно разликата меѓу извозот и увозот на производи е доминантен дел од платниот биланс на државата, чии дупки се покриваат од Буџетот, со пари од донации и од кредити. Ова дава одговор на прашањето зошто во Македонија нема доволно домашни инвестиции, бидејќи парите на стопанството наместо во нови инвестиции посредно се трошат во покривање на буџетските и на платно билансните дупки. Така се создаваат неконкурентно стопанство и неквалитетни производи, што води кон ова што сега го имаме - рекорден трговски дефицит. Кризата е долгорочна, 13 години ние константно сме во криза. Не успеавме да направиме пресврт. Одговорноста е дел во Владата, дел во бизнисот, посочуваат економските експерти. Обично се вели дека особините од прв ред прават луѓе од прв ред, а само еден од нив вреди повеќе отколку голем број просечни. Затоа бидете човек со возвишени особини и на референдумот излезете отворено, со својот јасен став! ИЗЛЕЗЕТЕ НА РЕФЕРЕНДУМ И ГЛАСАЈТЕ, БЕЗ ОГЛЕД КАКО ЌЕ СЕ ИЗЈАСНИТЕ, БИДЕЈЌИ ТОА Е ВАШЕ УСТАВНО И ЗАГАРАНТИРАНО ПРАВО!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 12.11.2004

удроста е во умереноста, а среќата ги следи храбрите, забележале големите умови. На Македонија й се случи среќа дента кога најмоќната држава во светот ја призна под уставното име! Соединетите Американски Држави, само неколку часа откако Џорџ Буш беше реизбран за претседател на САД, решија отсега официјално да ја викаат нашава татковина Република Македонија, што е прва одлука на официјален Вашингтон, која произлезе од вториот Бушов мандат во Белата куќа. Македонија и нејзините граѓани ја прославија ваквата одлука на САД! Сепак, Македонија славеше со подадена рака кон Грција, како гест на добра волја дека спорот со името ќе може да се надмине на разумен начин. На Македонија веќе й е доста од “фиромирање”. Само да потсетиме дека поради несогласувањата околу нашето име и државното знаме на Република Македонија, во 1993 година Грција воведе целосно трговско ембарго кон земјава. Тоа беше во сила 18 месеци, сé до октомври 1995 година кога Македонија го промени државното знаме. Оспорувајќи го името на Република Македонија, Грција досега имаше поддршка од сите земјичленки на НАТО, освен од Република Турција, првата земја која нé призна под уставното име. Оваа одлука на САД предизвика тревога во Грција. Рундата преговори Македонија - Грција продолжува, но овој пат ние сме тие кои ќе можеме да влеземе во нив со некој поен предност за нас! Анализирајќи ја најновата ситуација, грчките медиуми ги пренесуваат мислењата од дипломатски кругови дека грчката Влада е исправена пред голем проблем, и очигледно грчкиот народ треба постепено да се подготвува за очигледниот пораз во најновиот спор со нашава држава. Грчките медиуми објавуваат дека Атина добила негативни сигнали, односно се соочува со потврди за претстојниот нов бран признавања на уставното име на Република Македонија. Сега нашиот јужен сосед бара консензус за постигнување “општоприфатливо решение” за спорот со името, при што не прецизира ништо конкретно. Начинот на кој евидентно Грција беше изненадена од едностраното признавање на Македонија од САД како “Република Македонија”, покажува дека оваа држава е подготвена да го сврти и другиот образ во очекување на следната шлаканица, коментираат грчките весници. А, во Солун се одржа и протест против американската одлука за признавање на нашето уставно име. Грците се во постинфарктна состојба! За жал, Европската унија нема да го следи примерот на САД - признавање на Македонија под уставното име, барем според изјавата на холандскиот премиер Јан Петер, како претседавач на Унијата. Покрај значајниот четврти ноември кога нé признаа САД, на Република Македонија й се случи и седми ноември, референдумот како чин на израз на демократијата во државава. Без оглед на сé, власта не може и не смее да остане нема и глува на првите собрани 180.000 потписи и на граѓанското незадоволство за територијалната реорганизација кое го искажаа околу 26,3 отсто од гласачкото тело во државава. Граѓаните имаа историска можност да го кажат своето, да одлучат за иднината на државава. Некои заокружија “за”, некои се одлучија да апстинираат и го избраа молкот за алтернатива. Според членовите на Координативното тело за поддршка на референдумот, излезените 500.000 граѓани треба да бидат добар сигнал за власта, бидејќи треба да се преиспита законското решение за територијална организација и да се работи на ново поприфатливо решение. Во македонската историја нема да биде заборавено дека народот крена глас како одраз на незадоволството поради одлуката за новата територијална организација. Но, Република Македонија оди натаму, овој пат со искуство повеќе, и што е најважно признаена од САД, водечката држава во светот. Како и да е, господине Џорџ Буш, Господ нека Ве благослови за Вашата поддршка!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 19.11.2004

одата ги добива добрите или лошите својства од оние слоеви низ коишто тече, а човекот од поднебјето во коешто е роден. А што се случува ако сте проколнати да живеете во интересно време, во кое постојано нешто се случува? Република Македонија е призната под уставното име од страна на најмоќната држава во светот, ни се случи референдум кој не е успешен, а за дадената поддршка ја “тргаат” Лилјана Поповска од функцијата потпретседателка на Собранието на државава. А згора на сé ни паѓа и Владата со поднесување на оставката на премиерот Хари Костов. Навистина интересно време... Во објаснувањето за оставката, Костов своите критики ги адресираше, главно, до ДУИ и во отсуството на тимска работа за евроатлантските приоритети и економскиот развој. Тој беше дециден во констатацијата дека Владата била неефикасна зашто министрите на Ахмети ги блокирале реформите. Костов ги прозва дека тие мислеле само на партиските интереси и ги обвини за непотизам и за корупција. Во секој случај, Хари Костов изненади со постапката, бидејќи покажа дека има некои принципи, а воедно имаше и доблест да каже “доста е” за заканите и уцените од коалициониот партнер. Тој не би сакал да биде англиска кралица. Костов им даде силна порака на сите дека главниот проблем е во економијата, а не во меѓунационалните односи, при што некои само бараа, а некои даваа и тоа на штета на мнозинството. Во Македонија, ова е чин кој прв пат се случува. Досега никој кој се нашол на оваа функција не поднел оставка, иако се сеќаваме на многу афери, скандали, помниме за ТАТ. Да беше друг политичар сигурно до последен момент би се држел за власта како давеник за сламка. Но, за разлика од другите македонски политичари, Хари може и знае и нешто друго да работи. Тој сепак како премиер не направи ништо од она што го најави пред пет месеци, кога и го доби мандатот. Ништо од борбата против корупцијата, од реформите во судството, во економијата, во јавната администрација. Според Брус Џексон, идеологот на НАТО проширувањето, признавањето на Македонија под уставното име ќе донесе стабилност на Балканот, а во исто време тоа е индикација за сериозноста со која САД влегува во наредната година, кога ќе треба да се решава финалниот статус на отворените прашања во регионот. Хистеричните и несоодветни реакции на Грција повеќе влијаат на позицијата на Грција отколку на позицијата на Македонија. “Посилни, посамоуверени и меѓународно признати Македонија и Албанија се најдобрата работа што воопшто може да й се случи на Грција. Зајакнувањето на северните соседи и поцелосното приближување кон евроатлантските структури е нешто на кое Грција може да се надева. Мислам дека грчкото раководство го признава тоа”, вели Брус Џексон, претседател на “Демократии во транзиција”. Џексон вели дека признавањето на уставното име не може да му се припише на поединец или на некоја група. За него тоа преставувало комплексен процес во кој биле вклучени сто - двесте луѓе, кои со години работеле на признавањето. “Тоа е заедничка одлука во која се вклучени Конгресот, извршната власт, мислењето на медиумите на НВО и на други фактори”, рече Џексон. Според Џексон, САД не може да лобира кај своите сојузници да ја признаат Македонија под уставното име, но одлуките коишто ги носи Вашингтон зборуваат сами за себе. Доколку САД имаат влијание на своите европски и други пријатели, тогаш нема потреба од други посебни пораки, тие сами знаат дали и кога да го сторат тоа. Џексон досега не слушнал дека некој во Европа смета оти Македонија не е во право во однос на прашањето за името. Но, покрај политичките пресврти во наша полза, не треба да заборавиме дека на економски план Македонија слабо котира, пред сé, во реалноста ние сме лидери во зоната на сиромаштијата и невработеноста. Според досегашните постигнувања во транзицијата или при преминот од социјалистичка кон пазарна економија, нашата држава е рангирана на четвртото место од долу. Во петнаесетгодишниот период на транзиција послаби резултати од нас имаат само три земји - Албанија, Србија и Црна Гора и Босна и Херцеговина. Секоја земја која ќе допре до оценката 4,5 на оваа табела, која ја подготвува Европската банка за постигнувањата на земјите во транзиција, излегува од групата и се смета дека успешно ја завршила транзицијата. За жал, ние немаме ниту тројка. Според Извештајот, во 2004 година, од цела Европа најмал пораст имала македонската економија. Живеејќи во едно вакво динамично темпо, полно со збиднувања, каква ли мудрост ќе извлечеме од нашево време?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 26.11.2004

ерата, односно вербата е основен елемент на христијанството. Новиот Завет е преполн со референци за силата на верата. Во Евангелието според Матеј, Исус на неверниците им рекол дека ако имаат “барем зрнце вера”, ќе имаат моќ да поместуваат планини, и дека со верата ништо не е невозможно. Во Евангелието според Марко, тој на верниците им рекол дека “сите работи се можни за оној кој верува”. Во библиските текстови, верата е “супстанција на посакуваните работи, доказ на она што се гледа”. Поинаку кажано, верата е активен израз на подготвеноста да се верува. А Македонците веруваат дека конечно правдата е на страната на праведните и дека еве на виделина излегува нашето библиско потекло, кое многумина сакаат да го негираат, скријат и заташкаат. По признавањето на нашето уставно име од страна на САД и ќе може да му се стави точка на спорот за името со јужниот сосед. Во последно време Грците се извадени од такт, а капак на сé беше и филмот на режисерот Оливер Стоун, “Александар”. Неколку грчки адвокати дури најавија тужба за холивудското студио и за режисерот, незадоволни од прикажувањето на историскиот лик на македонскиот војсководец. Грците забораваат дека Александар Македонски бил македонски крал, а доколку било поинаку би се викал Александар - Гркот! Грција енергично и остро напаѓа. Разговорите за спорот околу името меѓу Скопје и Атина под покровителство на Обединетите нации, ќе продолжат на почетокот на идниот месец. Набљудувачите сметаат дека по одлуката на САД да ја признаат Македонија со уставно име, конфронтирачкиот тон меѓу заинтересираните страни се намалил и дека проблемот повторно застанува пред Обединетите нации. Атинскиот весник “Вима”, пишува за обновување на разговорите меѓу Атина и Скопје, за спорот со името и брзо изнаоѓање на заедничко прифатливо решение. Во весникот, кој се повикува на извори од Светската организација, се вели дека во следните неколку недели, најдоцна пред Божиќ, специјалниот претставник на Обединетите нации, Метју Нимиц, ќе ги покани на разговори постојаниот претставник на Грција во ОН, Адамандиос Василакис, и македонскиот амбасадор во САД, Никола Димитров. Инаку, за писмото на Џорџ Буш до грчкиот премиер Костас Караманлис, во кое тој најавува дека за нив е прифатливо секое име кое ќе го договорат двете земји, амбасадорот Димитров вели: “Писмото на претседателот Буш е во функција на објаснување на причините за признавањето на уставното име на Република Македонија”. Покрај нашата дипломатска стратегија за спорот со името неопходно е уште многу да се направи на економски план, бидејќи колабрираме со оглед на анализите и статистиките кои вообичаено се прават на крајот од тековната година. Она што Владата на почетокот на годинава го зацрта, беше раст на бруто-домашниот производ од 4 проценти, потоа ревидиран на 2,6 отсто, инфлација од 0,2 отсто и стабилен курс на денарот. Последната проекција за индустриското производство е пораст од –1 до 0 проценти. Фактичката слика, пак, за изминативе десет месеци од годината се: пад на БДП од 3,2 отсто за првиот и 0,2 проценти за вториот квартал, дефлација од 0,2 отсто и пад на индустриското производство од 16, 9 отсто заклучно со октомври во однос на просекот од минатата година. На овие лоши показатели, се надоврзува и катастрофалниот трговски дефицит на наша страна во висина од 850 милиони долари што до крајот на годината сигурно ќе надмине една милијарда. Според податоците кои ги објави Заводот за статистика, ланската година сме ја завршиле со реална стапка на раст од 3,4 отсто. Според податоците на Заводот, вообичаено ги објавува при крајот на тековната, а се однесуваат за претходната година, бруто-домашниот производ за 2003 година изнесува 253, 4 милијарди денари. Со најновите податоци, статистиката ги надминува првичните проекции за растот за 2003 година, за 0,4 процентни поени. Веднаш по таквата завршена година, во мај годинава беа објавени податоците за првиот квартал кога беше регистриран невиден пад досега од – 3,6 отсто. За ваквата состојба економските експерти коментираа дека ова се случува само во вонредна ситуација или во услови на војна, а тоа не беше ниту еденото ниту другото. Познавачите на состојбите го лоцираат проблемот во сé поголемата оддалеченост на Буџетот и БДП. Практично, Буџетот од година во година се зголемува, а БДП сé повеќе се намалува. Со оглед на тоа што кај нас работат неколку индустриски капацитети, во случај еден да застане, статистиката ќе евидентира огромен пад на индустријата, која е со 25 проценти учество во БДП. Според последните ревидирани податоци, годинава треба да ја завршиме со раст од 2,6 отсто. Последните случувања на политичката сцена го доведоа во прашање и склучувањето нов аранжман со ММФ. Преговорите за новиот реформски аранжман требаше да финишираат на почетокот на идната година, а да биде одобрен некаде во април. Сега најверојатно и тој процес ќе се одложи најмалку за неколку месеци. По сите лоши вести од економијата нема ниту место за да се спомне за недојдените странски инвестиции, нереализирани нови вработувања, стратегија за сиромаштијата... На крај да запишеме, за да не заборавиме, дека најголемото чудо од сите е моќта на едноставната верба, и дека и нам конечно ќе ни тргне на подобро!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 03.12.2004

екој ги создава своите идоли според сопственото видување и интерес, сметајќи дека има доволно причини за тоа. Кај повеќето, осудата мора да й отстапи место на наклонетоста. Но, лесно се случува да се судрат две сосема спротивни мислења, па секој мисли дека разумот е на негова страна. А, разумноста која не може да се фалсификува никогаш немала две лица. Во една таква тешка околност, оној кој е мудар треба да работи промислено, така што тогаш недовербата кон себе ќе го подобри неговиот суд за однесувањето на противникот. Би било пожелно еднаш да се замисли и на спротивната страна и од тој аспект да ги разгледа причините на тој другиот, затоа што сигурно во таков случај нема толку слепо никого да осудува, а да се оправдува себеси - забележува мудриот Балтазар Грасијан. Владејачката партија СДСМ го избра својот лидер, воедно и нов премиер. За мандатарот Владо Бучковски, Кондово е прво прашање со кое ќе се зафати новата Влада. Ако во 1944 година ги нарекуваа балисти, во 1997 беа црнокошулци, во 2001 ги знаевме како ОНА, односно АНА, какво ли име во 2004 ќе имаат овие новиве вооружени од Кондово? Ќе има ли мир во државава или, пак, уште еднаш ќе нé заплашуваат, ќе нé уценуваат, ќе ни покажуваат заби со затворени вилици? По кој пат некој ќе ја крои македонската историја, ќе бидеме ли првата држава во светот која фашисти ќе претвори во херои и за сé она “убаво и добро” што го направија и споменици ќе им подигнува? Македонија нема време за чекање, а тоа особено се однесува на катастрофалната економија. Идниот период треба максимално да се искористи за интензивно спроведување на структурните реформи и ангажирање на севкупниот потенцијал за решавање на економските проблеми на граѓаните на Република Македонија - ни порачуваат странците, анализирајќи нé како заморчиња. Во посета на Македонија беше и вториот човек на Светска банка, Шигео Кацу, чии пораки беа оценети како повеќе политички отколку како економски. Тој нагласи дека немаме простор за задоволство ниту, пак, време за губење. “Како што Македонија стреми да се приближи кон Европа, нема веќе време за губење. Многу е важно да се спроведат неопходните структурни реформи. Зошто? Оти самите сакате пораст, сакате да се движите напред. Значи, следните неколку години ќе бидат многу важни”, вели Шигео Кацу. Светска банка веќе ни подготвува голем, тригодишен аранжман за структурни реформи, кој треба да ни го додели идниот септември. Кацу сака самиот да се увери колку Владата е подготвена сериозно и конечно да спроведува реформи. Банката ќе притиска за реформи заради подобрување на бизнис климата, на конкурентноста и на создавањето услови за вработување. Неодамна објавениот Извештај на Обединетите нации, пред сé, е насочен кон навременото предупредување на проблемите во земјава, кои можат да прераснат во конфликт. Тие посочуваат на трите економски фактори, кои идните месеци можат да ја дестабилизираат Македонија. Тоа се: сиромаштијата, невработеноста и корупцијата. Според Извештајот, сиромаштијата и невработеноста имаат достигнато мошне загрижувачко ниво, така што нивниот дестабилизирачки потенцијал мора сериозно да се има предвид. Општата констатација е дека вкупните економски движења одат надолу. И евентуалните јавни протести и штрајкови би можеле дестабилизирачки да влијаат, дури и ако не прераснат во масовен социјален немир. Препораката гласи: за излез се потребни сеопфатни реформи, но тие мора да почнат и по цена на дополнителен пад на рејтингот на политичките партии. Но, според Извештајот, не може да се очекува скоро подобрување на состојбата, при што се нагласува дека не постојат мерки кои Владата би ги применила за намалување на невработеноста и сиромаштијата, а што би дале позитивни ефекти за само неколку месеци. Луѓето од Обединетите нации велат дека Извештајот не треба да се сфати како политичко мислење на организацијата, туку како проценка на можниот развој на настаните, која Владата треба да ја има при формулирањето на својата политика. Очигледно мандатарот Бучковски доби жежок костен в раце. Како ќе успее да состави Влада која ќе ги задоволи апетитите на сите коалициони партнери, а воедно и да го сработи она што од неа се очекува. Како ли ќе излезе на крај со сиромаштијата, невработеноста и со корупцијата, кои долго време ни се камен за сопнување. Дали за севте премиер ќе добие проблеми од типот на Кондово, кога и тој како и претходниците ќе мора да се “откаже” од решавањето на горливото “шушки” трио? Ќе се занимава ли Владата со нешто друго освен со дневно- политичките проблеми? Дали овие “нови” министри од редовите на ДУИ ќе го слушаат новиот мандатар или, пак, по навика уво ќе имаат само за својот лидер Али Ахмети?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 10.12.2004

олемите мудреци забележале дека среќата на моќниците се состои во тоа што можат околу себе да соберат луѓе со одлично образование: тие не им дозволуваат да дојдат во опасност поради незнаењето, бидејќи сите спорни прашања, наместо нив, ги решаваат тие. Нешто величествено лежи во тоа да имаш мудри луѓе во својата служба, а тоа значи многу повеќе од варварскиот Тигранов вкус, кој наоѓал уживање во тоа да му служат заробени кралеви. Знаењето е долго, за разлика од животот кој е краток, а оној кој ништо не знае исто како и да не живее. Градскиот Совет на Скопје неодамна донесе одлука за градење споменик на Александар Македонски на плоштадот Пела. Ќе се изгради споменик и на Филип II, Јустинијан, Скендер-бег и цар Самуил, како и на некои личности од поновата историја. По ваквата информација, во Грција повторно завладеа хистерија и повеќе грчки новинари се упатија кон Скопје за подетаљно да се информираат. Македонската историографија и држава ќе треба да му посветат повеќе внимание на нашето историско наследство, особено за двајцата Македонци, Филип и Александар. За жал, во државава не постои ниту еден споменик на овие две истакнати историски личности. Не се наоѓаат пари за вакви споменици, а Министерството за култура има пари кои може да ги доделува за празнување на албанското знаме. Се молчи за спомениците на балистите, кои никнуваат како печурки по дожд. А ние, за нашите бранители од 2001 година сé уште не сме нашле средства и место на кое ќе им изградиме соодветно обележје. Но, затоа тие наголемо се градат за учките, а се прават дури и прослави за нив. Кој ни е виновен што не сме упорни како овие граѓани на Република Македонија, кои од тоа што толку си ја сакаат државата дури ниту државното знаме не го ставаат за официјалните празници. Ние само посакуваме другите држави да нé признаат под уставното име, да ја признаат нашата историја и историското наследство, а притоа да не помрднуваме ниту со прстот за нашето историско промовирање. Необична вештина е да учиш без голема мака и тоа да учиш многу и од многумина. Големиот Александар Македонски учел од големиот Аристотел, а од кого ние денес можеме да учиме. Кој нас денес може да нé научи и да нé поучи како да му покажеме на светот кои сме и што сакаме? Кој денес може да нé поучи како да си ја зачуваме државата и нејзиниот суверенитет, кој се брани денес и сега и тоа во Кондово каде што остро треба да се пресече за повторно да не ни се случи 2001 година? Ќе успее ли мандатарот Бучковски да биде мудар и да дејствува така како што од него очекува македонскиот народ? Што држава сме ние кога не можеме да излеземе на крај со околу 200 вооружени лица во црна униформа? Повторно се ставаме во мат позиција кога малцинството му диригира на мнозинството. Зарем повторно тие се обесправени, кога веќе добија сé што посакаа? Што ли ново на ум ќе им дојде, со каква ли неправда сега ќе му мавтаат на светот? До кога ќе дозволуваме некој да нé диригира така како што сака и кога ќе посака? Имаме ли ние МАЖ со големо М, кој ќе знае да пресече и да рече: е веќе ДОСТА Е! Саде уцени и преговори и договори ставени во рамка! Решението на мандатарот во новата Влада да има вицепремиер за економија од бизнис-круговите, наиде на одобрување. Стопанствениците се надеваат дека човекот во Владата кој е бизнисмен, ќе помогне пораките од стопанството да допрат до премиерот, за да се креира економски амбиент, кој ќе биде поволен за домашните производители. Засега сме светлосни години оддалечени од некаков поволен економски амбиент. Со обврските кон Светската трговска организација и кон Европската унија, кои налагаат прогресивно намалување на царинските стапки до нивно целосно укинување, македонските стопанственици се оставаат на удар на глобалната конкуренција. Економските показатели повторно укажуваат на негативности во досегашното работење. Обемот на стоковата размена на Македонија со странство од јануари до октомври годинава изнесува 3,620 милијарди долари, а дефицитот достигна 951,7 милиони долари, соопшти Државниот завод за статистика. Во овој период, најголемо учество во извозот имаат разните готови производи со 35,1 отсто и производите класирани според материјалот - 32,4 проценти. Од увозот, 19,9 отсто отпаѓа на производите класирани според материјалот, следуваат машините и транспортните уреди со 18,7 проценти, трансакциите и неспомнатата стока со 14,8 проценти и минералните горива, мазива и слично со 14,1 процент. Домашните производители најмногу извезувале во земјите-членки на ЕУ, каде што се пласирани 57,1 проценти од извозот, следуваат земјите од поранешна Југославија со 27,4 отсто. Во првите 10 месеци најмногу сме увезувале од ЕУ, од земјите од Централна и од Источна Европа, како и од поранешниот СССР. По ваквите податоци, новите министри заедно со мандатарот веќе би требало да му напишат и да му испратат писмо на Дедо Мраз, наведувајќи го својот долг список на желби. Тој можеби ќе се сожали, па ќе стави рака во големата вреќа и ќе извлече некое подароче и за нас! А постои ли Дедо Мраз?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 17.12.2004

игурно сите ја знаат онаа старата: Мара на Јана, Јана на Мара и куќа неметена, а глувците си прават журка! Тоа ни се случи и нам - конкретно со Кондово. Петко на Станко и Станко на Петко и проблемот во Кондово растеше и зрееше, додека не се наду како новогодишен балон, со аспирации да пукне како нуклеарна бомба! Место на раат да си фантазираат за Нова година и да подзаборават на бедата и сиромаштијата, вооружените млади бунтовници од Кондово и неспособноста на власта да го пресече во корен проблемот повторно ги става во стресна состојба граѓаните на Република Македонија. Со вакви проблеми може слободно да го заслужиме епитетот стресна држава. Македонија повторно длабоко “зацапа” во жив песок, кој ни го наметна секогаш незадоволното “обесправено” малцинство во државава. Барем да го сменеа сценариото, да немавме чувство на “деја ву”. Визијата на Република Македонија оди во надолна линија, забележуваат македонските интелектуалци. По чекорот напред со признавањето на нашето уставно име од страна на САД и нашиот безмалку статус на кандидат за членка во ЕУ, повторно сме три чекори назад со состојбата која ни ја наметнаа оние од Кондово. За жал, нашиве политичари се соочуваат со суетен прагматизам, односно утопизам со кој доаѓа до израз нивната неспособност да се носат со проблемите. А странските новинари едноставно им завидуваат на македонските, бидејќи овие живеат во ептен интересна држава. Секоја зима - најава за воена клима. Сé нешто се случува, сé некои црни “батки” се појавуваат со ултиматуми и несериозни барања, натоварени со тешки калашњикови. Наместо институциите на системот, главниот збор го има оружјето. Наместо официјалните фаци и претставниците на институциите на системот, во Кондово во преговарачка улога е косовскиот генерал на ОВК, Ндрецај Малиќи, кој ќе се обиде да го искористи големиот авторитет кај Албанците во смирување на кондовчани. Малиќи, личност од црната листа на Џорџ Буш, влегол во Македонија под сомнителни околности, и денес ќе ги исправа нашите “криви дрини”. Вооружените лица во Кондово се криминалци кои се користат и за други цели - ова е оценката на шефот на мисијата на Проксима, Барт Дуг... Начинот за справување со Кондово, вели Дуг, ќе зависи од македонските власти, односно дали ќе се преговара или тоа ќе се реши со полициска акција, иако тие преферираат преговори... Во Проксима уште одамна знаеле за вооружените групи во Кондово, но за тоа знаеја и македонските власти, истакнува Дуг, уште многу пред македонските медиуми да го обелоденат случајот. Проксима е со оценка дека доколку е потребно, македонската полиција има капацитет да се справи со вооружените групи во Кондово... Особено добро обучените специјални полициски единици... Но, нашите специјални единици молчат, а тоа повторно нé враќа во 2001 година кога Тачи и Џафери го тапкаа по рамо Георгиевски велејќи му: дон’т њоррѕ, бе хапѕ! А потоа знаеме што се случи. Како и да е, во Новата година ќе влеземе со нова Влада. Ќе ни тргне ли со неа особено во делот на економијата која ни е без преседан? Економските експерти упорно сугерираат дека Македонија мора да ја смени макроекономската политика од стабилна во развојна и да ги заживее малите и средните претпријатија, а со тоа да тргне напред во излезот од економската криза. Експертите уште советуваат дека е потребна и промена на курсот на денарот, но со пакет мерки кои ќе претходат на сеопфатна анализа. Македонските економисти како пречки за развој на економијата ги посочуваат: сивата економија, корупцијата, нефункционалниот судски систем и друго. Во Македонија не постојат пазарни услови на истражување што остава простор за политички влијанија, волунтаризам, а недостасува и поголем ангажман од државата за поддршка на малите бизниси. Експертите нагласуваат дека проблем за водење бизнис во Македонија се и високите каматни стапки и хипотеки кои ги бараат банките, кога во земјата не постојат гарантни и ризични фондови, што би им олесниле на претприемачите. Постојат нестабилни услови за стопанисување, кои постојано се менуваат и нема гаранција дека идните бизниси ќе бидат остварливи. Огромен негативен ефект врз македонската економија остава трговскиот дефицит што годинава ќе достигне повеќе од 1 милијарда долари. Состојбата е алармантна. За да се направи пресврт во трговската размена во наша корист ќе бидат потребни минимум 10 години, додаваат експертите. По песимистичкиот преглед на политичко-безбедносната и на економската состојба во државава, на граѓаните им излезе низ нос и претстојниот пречек на Нова година и било каквите перспективни размислувања за идинината! Она чувство на “деја ву” ни ја нарушува новогодишната еуфорија. Ќе нé биде, или?!!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 24.12.2004

ко петлите се познаваат по пеењето, тогаш сигурно луѓето се впечатливи по зборовите. Но, и зборот е меч со две острици, бидејќи една поговорка вели дека “поарно е да лизнеш со нога, отколку со збор”! А македонските граѓани можеа да се изнаслушаат прекрасни зборови, розови експозеа и најави за една убава Македонија со економски бум! Сите досегашни македонски влади наголемо најавуваа економски чуда, брда и долини, мед и млеко, а досега ниедна не исполни ни дел од ветеното. Решавањето на економските проблеми секогаш и од сите се маргинализираше. Не се тие виновни, едноставно немаа време од дневно-политичките случувања ниту, пак, доволно слух да поработат на она суштинското во една држава економијата. Така и оваа најновата Влада. За разлика од својот претходник Црвенковски, Владо Бучковски не вети бројки, но вети нешто уште повеќе - економски препород од кој ќе почнеле и реформите. “Ќе има прилика јавноста да види дека тие реформи е можно да се направат”, изјави новиот министер за економија, Фатмир Бесими. Она што им остави впечаток на македонските граѓани секако се најавите дека допрва ќе бидат детектирани економските проблеми кои, за жал, се видливи и од авион како, на пример, половина милион бедни, 400.000 без работа, пад на производството, а од директните странски инвестиции ниту трага, ниту глас. Единственото ново најавено од сегашниот вицепремиер за економски системи, Минчо Јорданов, е поевтинување на парите, што значи да се намалат каматите за кредитите, мерка која е сосема спротивна на сегашната политика на гувернерот на Народна банка, Петар Гошев. Како ќе функционира Владата со луѓе кои имаат различни економски сфаќања и есапи, односно како ќе се согласува триото Јорданов, Гошев и Поповски ќе се види допрва и тоа многу брзо на претстојните преговори со ММФ? “Владата треба да добие шанса”, рече премиерот Владо Бучковски. А народот нема друга алтернатива освен да дава шанси, всушност како и многу пати досега. Но, кога и народот ќе добие шанса да живее поубаво, подобро и порелаксирано? Досега ниедна Влада не се потруди граѓаните да ја запомнат по добро. Поглаварот на МПЦ г.г. Стефан, кој отслужи Света Божествена литургија во штипскиот соборен храм “Св. Никола” по повод истоимениот празник ја благослови новата Влада, при што постави една дилема. “Слуги кои секогаш безусловно го крепат својот народ, почитувајќи и практицирајќи ги светите темелни вредности на човештвото, ете такви се свештениците, но какви се македонските министри, дали и тие се слуги на народот?”, праша г.г. Стефан. Ваквото прашање си го поставуваат и голем број македонски граѓани. Колку Македонија е пријатно место за живеење покажува и податокот дека оваа година околу 8.000 Македонци побарале бугарско државјанство. Е, само пред неколку години ние бевме мисловна именка за Бугарија, а денес сликата е сосема поинаква. Зголемувањето на интересот за бугарско државјанство експертите го толкуваат со привилегијата со пасошот од оваа соседна држава секаде да се патува без шенген визи, но и заради нејзиното речиси сигурно зачленување во Европската унија во 2007 година. А каде сме ние со случаите од типот на Кондово? Доживеавме Џафери на сметка на нашиот страв и нерешителност да заработува политички поени. Зарем заборавивме дека кривично-правниот инструментариум е ултима ратио на правниот поредок во решавањето на кризните ситуации. А, ние дозволуваме кризните ситуации да ни ги решаваат старите волци Тачи и Џафери, “засилени” со Ахмети. Освен тоа, ваквото трио фантастикус беше во друштво со Даут Реџепи, алијас командант Лека, човекот кого роднините на 12 киднапирани Македонци од воениот конфликт во 2001 година директно го посочија како виновник. Но, власта е безгласна пред едно такво име, кое ете ни ги решава проблемите во Кондово. Ако дојдовме до дереџето еден Лека, Џафери, Тачи и Ахмети да ни ги решаваат кризите, тогаш што ни преостанува?! Еден наш професор има теза во која вели дека: “Релативизмот не е само мисловна претпоставка на демократијата, туку и цондитио сине љуа нон во нашите стремежи кон вистината. Или треба да се проповеда: апсолутизмот (на носителите на власта) е мисловна претпоставка на демократијата и услов без кој не може да се спознае вистината?”. Вистината е само една, а според професорот “соучесник во злосторствата, па и во предавството на татковината, може да се стане и со пасивност, со несторување, со молк. Или треба да се проповеда ‘молчењето е злато’”. И сé додека “мудро се молчи”, лека, полека контролата во државава е во нечии други раце!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 30.12.2004

адежта последна умира или како што рекол писателот Карл Менингер: “Надежта е скромна, понизна, несебична, таа навестува напредок, таа е авантура, чекор напред - сигурна потрага по подобар живот”. Со многу надеж за поубава иднина ја дочекуваме 2005 година, а се збогуваме од 2004. Покрај сите негативности, падови и грешки на годината која измина, она што ќе ја направи забележана секако е новата страница на нашата историја која се случи дента кога САД нé признаа под уставното име. Заташканата, прикриваната, изобличуваната вистина за МАКЕДОНИЈА си го наоѓа своето место под сонцето. И светот ја осознава вистината за нашето постоење. Се затвора устата на оние кои со омраза и со злоба го оспоруваа постоењето на македонската нација, јазик, историја и култура. Признавањето на нашето уставно име од страна на другите држави ќе си дојде само по себе, а останува ние само да си ги средиме домашните проблеми и тешкотии. Откривањето на тешкотиите е доказ за остроумноста, но уште поголема остроумност е да се најде излез за нив. А Република Македонија, цела 2004 година ги бараше, ги детектираше проблемите, а тие само се напластуваа и множеа. Проблеми на политички, на економски план, чаре не можеше да се најде. Ако политички доживувавме колапси и доминација на малцинството, чиишто желби беа закон за мнозинството, економски тоневме станувајќи кандидат за Гинисовата книга на рекорди со постојаниот пад на индустриското производство. А, во меѓувреме на политичката сцена продефилираа многу политички фигури со ветувања и ветувања дека сé ќе тргне на подобро, ама... Мудреците рекле дека лошото извршување не е толку опасно колку нерешителноста. Има луѓе кои се сосема неспособни да донесат одлука и на кои секогаш им треба поттик отстрана; често тоа не потекнува од неможноста за заклучување, кое кај нив е многу бистро, туку поради тоа што немаат сила за активност. Од друга страна, постојат луѓе кои од ништо не се збунуваат, кои опфаќаат сé со своето знаење и кои имаат решителен карактер. Но, за жал, таквите креативни луѓе со решителен карактер ретко можат да дојдат до израз! Воопшто не е некоја новост ако слушнеме дека Македонија е на дното од земјите во регионот по директни странски инвестиции. За 14 години независност, во Македонија по основ на директни странски инвестиции се слеани 1 милијарда и 145 милиони долари, најмногу во услужните дејности: телекомуникациите, банкарството и осигурувањето. Престрогата макроекономска политика актуелна повеќе од една деценија, неконкурентната пазарна структура, слабата ефикасност на државните институции, корупцијата, немањето бизнис визија итн... Ова се само дел од причините зашто Македонија е на дното од земјите во регионот по директни странски инвестиции. Актуелната Влада нема алтернатива освен алармантно будење на долги години заспаната економија. Но, за момент да заборавиме на лошите работи и во Новата година да си посакаме мир, среќа, благосостојба, љубов, разбирање, правдина... Да си посакаме сите Македонци да се сплотат под истото наше македонско сонце, поединствени од кога и да биле претходно. Тие од Пирин, Егеј, Голо Брдо, но и тие од Австралија, Канада, САД, Германија, Швајцарија... Сите Македонци низ кои тече крвта Александрова и низ чии гени е забележано едно богато минато, гордо да им ја пренесуваат македонската вистина на своите потомци. Пред нас е и големиот христијански празник за Христовото раѓање, Божик, кој не е само празник на минатото и на сегашноста, туку е празник на Божјата иднина... За многу години Македонци каде и да сте! За многу години наша Македонијо, поробувана, угнетувана, но секогаш храбра и достоинствена, бидејќи само ти можеш да родиш храбри синови, гордост за човештвото. Не залудно се вели дека папокот на светот е токму тука во нашата Македонија. Нека ни е честит Божик и Нова година, која ќе биде во знакот на македонската вистина и во знакот на нашето македонско сонце!!!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga "Samo sonceto e postaro od Makedonija" Bra}a i sestri, raska`uvajte ja bibliskata vistinska prikazna za Makedonija Makedonija e edna!!!

2005 ГОДИНА Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 14.01.2005

а можеш да заборавиш, велат старите е повеќе среќа отколку умешност. Се збогувавме со претходната година која по многу нешта беше лоша, но би било добро кога сé што беше неубаво би заборавиле, а би останало само сеќавањето на убавите нешта, како што беше чинот на признавањето на нашето уставно име од страна на САД. Но, за жал, во реалноста граѓаните најдобро и најмногу се сеќаваат на она што е најдобро да се заборави. Паметењето не само што е нескротливо - бидејќи дотрчува тогаш кога ни најмалку не доликува. Сé што ни нанесува болка е опширно, а немарно за сé што може да нé усреќи. Често заборавот е единствениот лек за болка, а ние често го забораваме. Човек мора да го навикне своето паметење на она што е пријатно, бидејќи тоа е доволно да ни создаде рај или пекол. Сепак, во Македонија ретко се случуваат пријатни работи. Воопшто не делува пријатно податокот дека има 20.000 нови невработени во третото тримесечје од минатата година, регистрирани во Заводот за статистика. Најновите бројки од таму покажуваат рекордна стапка на невработеност од 37,7 отсто. Ако во првиот квартал од 2004 година биле регистрирани 307.095 лица, во вториот има намалување на невработените за приближно 6.000 лица и бројката е 301.508. Но, во третиот квартал бројот на невработени се зголемува на 322.410 лица. И никој не ја знае причината за високиот скок на невработените. Последниот извештај од статистиката евидентира дека од вкупниот број невработени лица 59,1 отсто се мажи, а 40,9 жени. Досега речиси сите владејачки гарнитури постојано алудираат дека бројот на невработените претставува најголем проблем за земјава, практично ништо не се презема за негово решавање. Она што е најпоразително, според последните бројки кои ги презентираше Државниот завод за статистика, Македонија е рекордер во Европа по бројот на невработените во однос на вработените лица. Што да се прави кога вообичаено власта повеќе се занимава со политика наместо со економија. И покрај многубројните гламурозни најавувања за големи странски инвестиции, од нив ниту трага, ниту глас, саде ветувања и надеж. Пречките за странските инвеститори мора брзо да се надминат бидејќи Македонија, со оглед дека приватизацијата е на крај, веќе нема што да продава и треба да создаде атрактивен пазар за странците преку лесни постапки за влез. Забелешките најмногу се на сметка на власта, која многу доцни со обезбедувањето услови за фер стопанисување, што подразбира реформи во судството, во катастарот и воведување едношалтерски систем, односно лесна и брза регистрација на трговски друштва. Кај нас сé е комплицирано. Премиерот Владо Бучковски за да ја подобри економската слика во државава, како што ветуваше, го ангажира Германецот Тео Вајгел, кој би требало да нé посоветува како македонската економија да се извлече од криза. Вајгел во три мандати беше министер за финансии на Германија во владите на Хелмут Кол. Й припаѓаше на сестринската Демохристијанска унија. Бил член на управни одбори на повеќе европски компании, а познат беше како силен поддржувач на еврото, буџетски дефицити не поголеми од 3 проценти, што стана и критериум за влез во Унијата. Креатор е на Пактот за стабилност и раст. За него уште се вели дека е заговорник на полиберални економски ставови. Дали германскиот стручњак ќе најде лек за болната македонска економија? Домашната експертска и владина елита во последниов период се подели околу политиката на курсот на денарот, спроведувањето на реформите, привлекувањето инвестиции, барањето решение за намалување на невработеноста. Министерот за финансии дури изрази сомневање и за ангажирањето советници, особено во преговорите со ММФ. Сепак, сите се согласни дека Македонија не смее да изгуби уште една година во барањето начини како да излезе од кризата. Вајгел не е прв стручњак што ќе ја советува македонската Влада. Пред 4 години Тупурковски и Георгиевски го ангажираа Хрватот Анте Марковиќ како советник, но од тоа резултати немаше. Ќе видиме што ќе стори Вајгел?! Постпразничната еуфорија привршува. Следува работа и работа доколку сакаме да го оствариме зацртаното. Доколку сакаме да ја придвижиме економијата кон позитивно салдо, доколку сакаме да станеме членка на НАТО и на Европската унија, доколку сакаме да ги елиминираме бројните проблеми... Верата е благословена од Бога да му дава на човекот кураж, копнеж, љубов и надеж да си го помине животот по патот на Бога. Без вера човекот е ништо. А нашата вера кажува дека Македонија мора да ја биде!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 21.01.2005

тарите мудреци често знаеле да посоветуваат дека не е доволно само она што е главно за делото; потребни се уште и околностите кои го следат. Лошиот начин расипува сé, дури и она што е праведно и разумно; добриот начин напротив може да го надомести и едното и другото, па и она што всушност го нема; тој го позлатува и она што не постои, вистината ја засладува, а старото го прави младо. Она “како” многу значи во делата. Љубезноста ги освојува срцата. Убавото однесување го разубавува животот, а секој пријатен гест дава чудесна и миговна помош. Својата хуманост, љубезност, чудесна и миговна помош Македонија ја покажа и на дело. Околу 200.000 евра беа собрани во деновите на солидарност, за помош на настраданите од цунами во Југоисточна Азија. Граѓаните донирале околу 3 милиони денари преку телефонските повици, а од кутиите поставени на скопскиот плоштад и на повеќе продажни места се преброени повеќе од 700.000 денари. Преку забава и шоу програма, на телевизиска аукција донираше и македонската естрада, продавајќи делови од својата облека и предмети. Портретот на Есма достигна цена до 6.000 австралиски долари, евровизискиот костум на Тоше 50.000 денари, це-де на Симон Трпчевски се продаде за 28.000 денари. Ако на ова се додадат 1.800.000 денари од градот Скопје, исто толку евра во лекови и храна од Владата и 500.000 евра од Црвениот крст, Македонија на настраданите во цунами ќе им помогне со повеќе од 2.500.000 евра. Сé ова е одраз на големата широкоградост на Македонците како народ. Но, колку би било добро и исто така хумано кога ваква хуманитарна акција би се направила за, на пример, неразвиените подрачја во Македонија или, пак, на замрените рударски гратчиња, како што се Пробиштип, Злетово... Би било мошне покорисно кога наместо баснословните суми за гостувањето на Горан Бреговиќ за Нова година, на скопскиот плоштад би им се поделила парична помош на најсиромашните. Или, пак, кога би се отвориле повеќе народни кујни за до топла порција да дојдат и оние најгладните. Но, барем тука во Македонија, работите речиси никогаш не се одвиваат онака како што би требало да бидат, најнапред да бидат во интерес на Македонецот! Иако директно обвинет од роднините на 12 киднапирани Македонци за време на воениот конфликт од 2001 година, на командант Лека никој ништо не му може. ‘Батката’ уште се шепуреше низ Кондово изигрувајќи божемски миротворец. Наместо него јабана одат луѓе чија вина е што јавно се декларирале како патриоти. Од сите случаи во Македонија (меѓу кои доволно е да се спомне само за малтретираните работници од Маврово, затворање на вентилите на липковската брана, случајот Вејце и водството на ОНА), само Љуботен останува отворен, а сите други се отфрлени. За да се оцени дали ќе се покрене обвинение против Љубе Бошкоски ќе се спроведат дополнителни истражни дејствија. Во очекување на официјалното изјаснување на Хашкиот трибунал се огласи и претседателот Црвенковски. За него е неприфатливо ако само македонската страна биде обвинета за злосторства против човештвото во 2001 година. “Ценам дека доколку Хашкиот трибунал сака да го сочува и впечатокот на целосна принципиелност и објективност врз основа на тој доказен материјал треба соодветно да постапува, односно навистина би било тешко одбранливо дека само на едната страна се вршеле кривични дела против човештвото во текот на 2001 година”, вели Бранко Црвенкоски. Со други зборови, ако само Љубе сноси одговорност, излегува дека Хаг за некого е мајка, а за некого маќеа, а нашиот брат Љубе жртвено јагне, за сметка на криминалците кои се сторија “недопирливи” херои. Каде ли тоа го има? Наместо за Александар Македонски и за македонската фаланга, историјата во Македонија, основците ќе ја изучуваат рамковно. Вака одлучила Комисијата за историја од Министерството за образование. Според новите наставни програми, покрај историјата на македонскиот народ, основците ќе ја изучуваат и историјата на Албанија. Е, Македонијо до кое дереџе дојде? Со новите програми по историја веројатно ќе се појават и нови народни херои. Не е чудо и ако командант Лека или Баци, а за Ахмети и да не зборуваме, би можеле да се најдат во учебниците по историја. Сé е можно! А ќе се сети ли некој да спомне и за брат Љубе, кој тогаш кога требаше беше на браникот на Македонија? Како и дали македонските учебници ќе пишуваат за брат Љубе, ќе покаже времето?!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 28.01.2005

ко некогаш беше уметност над уметностите да се знае да се зборува, денес тоа воопшто не е доволно. Денес треба да се знае и да се погаѓа односно, пред сé, треба нешто и да се сработи. На народот му е доста од ветувачки зборови како: навала од странски инвестиции, економски бум, загарантиран влез во НАТО и во ЕУ, крај на сиромаштијата, по еден вработен од семејството... Тоа време е минато, денес народот сака нешто реално, видливо, практично. Со други зборови дојде моментот кога “ветувачите” треба да ја разберат сопствената илузија. За жал, не може да биде разумен оној кој не разбира лесно. Дури има и такви кои копаат по срцата, и такви кои претставуваат вистински хиени за секоја намера. Вистината која е најважна, ја кажуваат само делумно, но сепак внимателниот и мудар човек целосно ја сфаќа. Една поговорка вели: “Впрегни го своето верување во сé она што го сакаш, а удри го со мамуза во она што го мразиш”. Во генералната оценка од Извештајот на Хелсиншкиот комитет за ситуацијата со човековите права во Македонија во текот на изминатата година е констатирано дека не постоеле услови ниту за практикување на правата и слободите на граѓаните, ниту за нивна заштита, а во повеќе случаи самата држава ги повредила и ги загрозила правата и слободите на своите граѓани. Годината која измина, Хелсиншкиот комитет ја карактеризира со натамошен негативен тренд на економијата, пад на стандардот на граѓаните и рестриктивна политика во однос на социјалните и работните права на граѓаните. Тие посочуваат и на поткопување на демократската држава, бидејќи моќта на легалните и на легитимните структури на власта се поместува во врвовите на политичките партии. Се негираат институциите на системот и се уништува администрацијата. Освен тоа, тие укажуваат и дека постои сериозно поткопување на владеењето на правото, нормите стануваат општи, законите се инвидуализираат. Забелешки се упатени и на практиката на ретроактивното дејствување на законите, најчесто на штета на граѓаните, како и на тоа што самата држава не ги почитува договорите кои сама ги потпишала и законите кои ги донела. Хелсиншкиот комитет забележува и на нефункционирањето на институцијата Народен правобранител. Покрај ова, се посочува и на фактот дека сега е избран народен правобранител кој е член на владејачка партија, кој нема никакво познавање од областа на човековите права и слободи, а единственото објаснување зошто е избран е бидејќи - тоа е предлог на пратеничката група на ДУИ. Ете, така нé окарактеризираа аналитичарите од Хелсиншкиот комитет. Покрај битката за спорот со името, Македонија не е поштедена ниту од својот источен сосед. Во последното истражување на Лондонскиот институт за воено и мирнодопско известување, посветено на бугарската политика кон Македонија, има алармантен наслов - “Македонија во топлата прегратка на Бугарија”. Во истражувањето подготвено во Софија, се отвора прашањето дали зад бугарската политика на позитивна дискриминација на Македонците, кога се во прашање универзитетите и бугарските пасоши, всушност не се крие обид за нивна асимилација. Од друга страна, пак, се наведува дека Бугарија станува сé поатрактивна за Македонците поради подобрувањето на нејзината економска состојба и перспективите за членство во Европската унија... Е, како ли се менуваат времињата! Па, само до неодамна ние бевме Америка за Бугарите!!! Заканата за Македонија, за жал, не доаѓа само од Бугарија. Времето на Косово му истекува, предупредуваат од Меѓународната кризна група (МКГ). Сегашниот статус кво веќе не држи, а евентуалната поделба на Косово меѓу Србите и Албанците, ќе ја скрши Македонија и ќе го зголеми притисокот за поделба на државата по етнички линии. Според сé ова државава ни ја сардисуваат од сите страни... А нашата Влада решила да ја “среди” економијата за што го ангажира и Теодор Вајгел, кој на голема врата изјави дека ја прифаќа понудата. Германските медиуми и институции кои се занимаваат со економски анализи меѓу кои Дицајт, Берлин онлине,убе уни констанц, рандом хаус и марген пост го нарекуваат “Кралот на долговите и на буџетските дупки”. Правникот Теодор Вајгел беше сојузен министер за финансии во периодот од 1989 до 1998 година, во време кога германски канцелар беше Хелмут Кол. Во анализите за економската состојба на Германија, кои се објавени и на Интернет, е наведено дека во министерскиот мандат на Вајгел дошло до рапидно зголемување на бројот на невработените, до намалување на конкурентноста на германското стопанство, пропаѓање на системот на социјална и здравствена заштита, зголемување на неефикасноста на пензинскиот систем, влошување на пазарот на трудот, погрешна фискална политика. Во овој период задолжувањето на Германија се зголемило за 101 отсто, со што во 1996 година бил постигнат негативен рекорд од ново задолжување на годишно ниво за повеќе од 40 милијарди евра. Е, како ли само господинот Вајгел, по ваквите негови перформанси, ќе успее да ја излекува македонската болна економија, останува да видиме! Можеби човекот има волшебно стапче?!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 04.02.2005

дна стара поговорка вели: “Господ да те чува од лоши пријатели, а од душмани сам ќе се чуваш”. Македонија децениски е опседната од лошите пријатели и душмани, како мета на аспирациите на соседите, вечно јаболко на раздорот. И не треба многу да зборуваме за македонскиот јужен сосед и неговиот лажен аргумент дека само Грција има право да го користи името МАКЕДОНИЈА и античкиот МАКЕДОНСКИ симбол “ЅВЕЗДАТА ВЕРГИНА”! Освен тоа, Грците ни забележуваат за нашиот Устав, според кој Македонија се обврзува да се грижи за Македонците надвор од матичната држава, кој според јужните ни соседи е оквалификувано како можност за територијална аспирација. А за да биде присутен и парадокс, грчкиот Устав во членот 108 предвидува грижа на Атина за грчката дијаспора. Има ли тука грам логика? Има ли оправданост тоа што само поради нив речиси цел свет почна да нé “фиромира”, па сега мака мачиме да ја отстраниме етикетата која лесно се добива, а тешко се симнува! Зарем има оправдување за баналноста за долгометражниот дијалог за спорот со името?! За Бугарија и за спорот со јазикот и нивниот обид за наше “побугарчување” ич да не говориме. Но, македонските проблеми, за жал, не запираат тука. Двајца македонски граѓани се на најновата црна листа на ЕУ. Едниот - актуелниот пратеник на ДПА - Ружди Матоши, според Европската унијата е вклучен во екстремистички активности, насочени против стабилноста и безбедноста на Македонија, водачот на кондовските вооружени групи - Агим Красниќи и уште 7 имиња, државјани на Србија и Црна Гора, Косово и Албанија. Некои од нив како Емруш Сума и Таип Мустафај се спомнуваат во извештаи на странски разузнавачки служби како главни организатори на радикални групи во регионот, додека Идает Бекири се поврзува со активностите на терористичката АНА. Останува нејасно до кога ќе остануваме глуви на предупредувањата на странските аналитичари. Според еден странски аналитичар, чекор по чекор албанското малцинство во државава се обидува да ја спроведе добро замислената шема: најпрвин да добијат статус на конститутивен народ, потоа врз база на тоа да спроведуваат еден вид автономија и на крај да остварат сецесија, како и другите цели - обединувањето на Косово. Според аналитичарите, срцето на проблемот всушност лежи во фактот дека никој не може да ги убеди Македонците, а уште помалку да им гарантира дека албанското малцинство во државава не би прогласило своја сопствена република во рамките на нашата. Треба ли да се заборави албанскиот илегален интерен референдум на 11 и 12 јануари 1992 година?! Странските аналитичари децидно се сомневаат во добрите намери на албанското малцинство, особено кога станува збор за заедничката, мирна иднина во рамките на Република Македонија! И со вакви проблеми ние сакаме Македонија да ја биде! Да биде успешна и перспективна и на економски план. Да ставиме точка на лошите работи кои економски нé уништуваат. Но, и тука аналитичарите имаат лоши оценки! Економските резултати во изминатата 2004 година се најлоши од осамостојувањето, оценуваат познавачите на состојбите. Рекордна стапка на невработеност од 37 проценти, најголем пад на бруто-домашниот производ, застрашувачки трговски дефицит од повеќе од милијарда долари итн... Има ли излез? За да се надмине оваа состојба потребно е да се создаде инвестициона клима, преку намалување на каматните стапки, полесен пристап до капиталот, сигурност и предвидливост на регулативата, советуваат економските аналитичари. Но, не е убаво сé да гледаме низ црни очила. Сепак, експертскиот тим на македонскиот премиер се прошири со Владо Димовски, ексминистер за труд и социјала на Словенија. Освен тој, во шема за влез во тимот е и поранешниот шеф на дипломатијата на Германија, Клаус Кинкел, кој би лобирал за Македонија пред Европската унија, а особено за полесен и побрз пристап на земјава до европските фондови. Можеби советите од експертите ќе нé тргнат од статус кво економската состојба?! Кога сме кај ЕУ, конечно и Европрашалникот е одговорен, работата целосно е завршена, останува на 14 февруари во Брисел да му се предадат одговорите на претседателот на Европската комисија, Жозе Мануел Баросо. А потоа здравје и доза позитивна енергија! “Ветив дека во 2006 година Македонија ќе добие статус на земја-кандидат за членство во ЕУ. Сега, 45 дена од мандатот можам да констатирам дека секој ден сме поблиску до оваа цел”, изјави со видливо задоволство премиерот Владо Бучковски, повикувајќи се на изјавата на еврокомесарот Оли Рен дека Македонија може да добие одговор и статус земја-кандидат веќе до крајот на оваа година. За да го оправда својот презентиран оптимизам, премиерот Бучковски најави дека Владата ќе ги афирмира најдобрите стручњаци и ќе ги направи најдобрите потези во економијата со цел да продуцира развоен моментум. Надежта последна умира нели?!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 11.02.2005

о времето на општата еуфорија околу нашето членство во Европската унија, додека обидите за членство прераснуваат во игри без граници, зошто нашите погледи да не ги насочиме кон државата која својата љубов ја покажа признавајќи нé под уставното име. Зошто Република Македонија не би аплицирала за влез во САД како нејзина 52ра држава? Токму сега,во вистинското време, Соединетите Американски Држави на дело покажаа и докажаа колку нé почитуваат и колку ни веруваат, а зошто и ние не би го сториле истото? Наместо кон членство во ЕУ, макотрпното одговарање на европрашалникот, спроведување реформи кои ги налага Унијата, ние да се стремиме кон аплицирање да станеме дел од најмоќната држава во светот САД, која воедно е и голем пријател на Македонија?! Моите лобирања САД да нé признаат под уставното име веќе се реализираа, па зошто не би успеало и нашето аплицирање за 52 членка на САД?! Досега Република Македонија не виде голем ‘аир’ од амбициите да стане дел од европското семејство, а за тоа колку сме несреќни како народ говорат и истражувањата. Македонскиот народ својата среќа ја оценувал со 4,9 на скалилото од 1 до 10, покажува истражувањето од светската база на податоци, што веќе 20 години во 90 земји го спроведува холандскиот универзитет Еразмо од Ротердам, а резултатите се објавени на веб-страницата на Универзитетот. Резултатите од истражувањето спроведено од холандскиот универзитет покажуваат дека Македонците се најнесреќни меѓу народите на Балканот. Со својот живот меѓу задоволните и среќни е и американскиот народ со 7,4 на скалилото. На самото дно на среќа се Ерменија, Молдавија и Зимбабве. Последна е Танзанија која својата среќа ја оценува со 3,2 од скалилото од 1 до 10. Литванија и Летонците ја оценуваат својата среќа исто како и Македонците со 4,9, додека Романците и Бугарите се понесреќни и од нас. Токму ваквите истражувања би требало да ни бидат показател каде да ја бараме среќата. И уште еднаш гласно ќе кажам дека Република Македонија има еден голем и верен пријател во лицето на Соединетите Американски Држави. Зарем треба да заборавиме дека Соединетите Американски Држави, само неколку часа откако Џорџ Буш беше реизбран за претседател на САД, решија официјално да ни се обраќаат со Република Македонија, што претставуваше прва одлука на официјален Вашингтон, која произлезе од вториот мандат на Буш во Белата куќа. Вистинската среќа би дошла тогаш кога ние би станале 52 држава од престижните во светот. Ако среќата ги следи храбрите, тогаш не е доцна да аплицираме за да станеме дел од најмоќната држава!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 18.02.2005

о години наназад атлетичарите се обидуваат една милја да претрчаат за помалку од четири минути и тоа изгледаше како непремостлива пречка. Тогаш, на 6 мај 1954 година британскиот тркач Роџер Гилберт Банистер претрча една милја за 3.59,4 минути, и постави нов светски рекорд. Често прифатените ставови ги сметаме за факти. Едноставно, човек пред себе треба да си постави цели. Но, на патот кон зацртаните вредности тој не треба да се ограничува со мали работи. Повеќето луѓе никогаш не доаѓаат до нивоата за кои се способни, бидејќи пред себе и не си поставиле таков предизвик. Можеби тоа најдобро го изразува истакнатиот Американец Роберт Браунин со зборовите: “Човекот би требало да допре и до она што е надвор од неговиот дофат. За што инаку служи небото”. Всушност, најчесто човекот сам си ги поставува менталните ограничувања! Тоа важи и за Македонија, колку високо ќе ги зацртаме своите цели, толку и ќе постигнеме. Во државава претстојат локални избори и според Единствениот избирачки список, кој беше подготвен од Министерството за правда, запишани се 1.711.293 граѓани со право на глас. Тие ќе можат да гласаат за градоначалници и за советници на 84 општини и на градот Скопје на 2.976 избирачки места. Во предизборната кампања граѓаните по којзнае кој пат можат да се изнаслушаат за розови ветувања, разубавувања на градови, нови патишта, спортски сали итн. Првиот човек на мисијата ОДИХР, која ќе ги набљудува изборите, ги повикува власта, партиите и сите граѓани - на фер и демократски избори, според меѓународните стандарди. “Овие избори претставуваат огромен тест за политичката волја и зрелост на Македонија. Секој ќе има своја улога, своја задача и секој што ќе биде вклучен ќе има дел во групната одговорност во овие избори”, рече Џулијан Пил Јеитс, шеф на набљудувачите на ОДИХР. Како македонските политичари ќе го положат и овој тест, ќе видиме. А интересно е да се наведе податокот дека правото на глас го изгубиле 15.000 луѓе кои живеат во странство, зашто не ја пријавиле адресата на живеење во Македонија, а од тие што живеат во странство, ќе можат да гласаат околу 55.000 лица. Македонија ги почна преговорите со Меѓународниот монетарен фонд и многумина го поставуваат прашањето дали новиот аранжман ќе трае само до парламентарните избори или и по нив? Според познавачите на состојбите, траењето е многу важно, бидејќи ако аранжманот е пократок, тогаш ќе содржи и помалку реформи. Ако, пак, трае подолго од две години, ќе биде и пореформски. Веќе е позната пораката од монетарците која вели: реформи и само реформи! На колку години ќе се реши ММФ, ќе зависи од нивната убеденост дека и следната Влада ќе ги почитува договорените обврски. Но, што да се договара кога кутратата ни македонска економија саде тоне ли тоне! Сега е отворено прашањето, во јануари догодина ќе се прецизираат обврските, а потоа ќе бидат потребни уште најмалку три месеци, согласност да даде Бордот на директори на меѓународниот фонд. Трите преговарачки страни, ММФ, Министерство за финансии и Народна банка, согласни се дека основа за подобрување на перформансите на македонската економија се единствено структурните реформи. Шефот на мисијата на ММФ во Македонија, Франек Розвадовски, рече дека во областите и во институциите кои треба да се реформираат, најбитно е да се создаде пофлексибилен пазар на работна сила, суштински промени во државните фондови кои даваат социјални услуги, особено здравствениот фонд и темелни реформи во судството. Утврдената макроекономска рамка за идната година е раст од 3,8 проценти, инфлација од 1,5 и дефицит во централниот буџет од 0,9 проценти. Да сме живи и здрави, па ќе видиме што од сé тоа ќе стане и реалност! А бедата во економијата предизвикува и беда кај народот, па така и стапката на невработеност во земјава изнесува 37,7 отсто, според Заводот за статистика, кој се повикува на последните податоци од Анкетата на работната сила. Но, за да ни тргне, пред сé, мораме да ги зацртаме нашите македонски национални стратешки и економски интереси и предизвици. Ако сакаме државава да ни опстане, најмногу мораме да се сконцентрираме и да работиме на заживување на економијата. Само со вистински вредности и со вистински луѓе на клучни позиции можеме да постигнеме економски просперитет на Македонија! Но, имаме ли такви? Можеби локалните избори ќе ни бидат добар тест!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 25.02.2005

околку сите успешни Македонци - бизнисмени, каде и да се во светот, би се здружиле, тогаш би можело да се спаси Електростопанство на Македонија од продажба на странски газда, а најмногу би се спасил македонскиот граѓанин и би се избегнала опасноста тој уште еднаш дебело да плаќа цех од својот плиток џеб! Една народна приказна вели: ”Си биле двајца сиромашни кои имале една кокошка што им носела по едно златно јајце. Но, незадоволни од тоа тие ја заклале за одеднаш да се збогатат и за да го извадат целото злато од неа. Но, со тоа тие останале и без тоа едно златно јајце. На крај сфатиле каква глупост направиле, но веќе било доцна...”. Откако го продадовме Телеком и се изгоревме како што се изгоревме, сега место да дуваме и на матеница, ние сакаме да ја продадеме и последната кокошка која ни несе златни јајца - Електростопанство на Македонија. Има ли надеж, има ли спас од еден ваков потег на власта? Всушност, зошто мора токму сега, поточно до крајот на оваа година ЕСМ да се приватизира, кои тоа европски и други директиви налагаат такво нешто, ако се има предвид дека Република Словенија веќе е членка на Унијата, но сé уште го нема приватизирано своето Електростопанство?! Зошто, немајќи вистинска причина, ние тоа би го направиле први во регионот, свесни дека правиме грешка?! Зарем Телеком, манипулациите и прескапиот телефонски импулс не ни беа доволна поука? Зарем некаде во светот има пример за продавање на златната кокошка?! Многу пати досега експертите предупредуваат на тешките последици од избраниот модел за продажба на ЕСМ. Во време кога енергетиката станува најпрофитабилен бизнис секаде во светот, ќе биде кардинална грешка доколку македонската држава го продаде ЕСМ. Јавноста, исто така, изразува отпор кон продажбата на ЕСМ. Доколку Собранието не распише референдум на кој би се одлучувало за продажбата на ЕСМ, опозицијата има резервен план, според кој ќе ги собира потребните 150.000 потписи, по што Собранието ќе мора да го стори тоа. И граѓанските здруженија објавија дека ќе собираат потписи против оваа продажба. Во моментов во ЕСМ има 7.000 вработени, тоа располага со 1.500 мегавати инсталирана моќност, што на еден мегават му доаѓа близу по 4 вработени. Нормален просек во светот е 1,5 вработени на 1 мегават инсталирана моќност. Ако Владата го продаде Електростопанство, тогаш ќе направи една од клучните приватизациони грешки, поради која најмногу ќе трпат граѓаните, предупредуваат македонските експерти. Тие со аргументи го критикуваат моделот кој е избран: да се продаде цело ЕСМ, а приватниот газда ќе нема кој да го контролира. Според проценките, Електростопанство не е загубар, иако се соочува со превработеност која приватникот нема да ја трпи. Тој ќе го намали бројот, ќе имаме уште една армија невработени, ќе има поскапа струја и нема да биде како што е кажано - профит од 2-3 милиони евра, туку ќе се зголеми на 50-60 милиони евра, анализираат доброупатените познавачи на состојбите. Имено, експертите посочуваат дека посреќно решение е делумната приватизација. Може да се продаде дистрибутивната мрежа или термоцентралите. За експертите е најдобро да се продадат од 20 до 30 отсто од акциите, но никако сé, за да не дојде до тоа Македонија да ги оттуѓи езерата и јагленовите богатства. Само рудата вреди повеќе од милијарда долари, што е три пати повеќе од парите кои Владата ги очекува (од 300 до 400 милиони евра). Доколку се слушаат експертите, многу помудро е државата да остане главен стопан на ЕСМ. А за нив е смешна вредноста која Владата ја очекува од продажбата на ЕСМ. Според проценките, само хидроцентралите и дистрибутивната мрежа вредат околу 2 милијарди долари, а годишниот профит од ХЕЦ е 50 милиони евра. Познавачите на состојбите уште и посочуваат дека може да се приватизираат максимум 30 отсто од ЕСМ, но минимум 51 процент мора да остане во државна сопственост. Може да се приватизираат 20, 30 или 40 проценти, но никако повеќе од 51 отсто. Тие посочуваат дека не смее да се размислува за приватизација на хидроцентралите, кои се најпрофитабилни стопански објекти и производни капацитети што временски и технолошки не застаруваат. Соседните држави воопшто не размислуваат за нивна продажба, а некаде дури и со закон е забранета приватизацијата на ХЕЦ. Освен тоа, шестте големи ХЕЦ во ЕСМ се ревитализирани со кредит од Светска банка. Според сé, не треба да брзаме со продажбата на ЕСМ пред другите земји во регионот, а приказната за двајцата сиромашни со кокошката која несе златни јајца нека ни послужи како добра поука!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 04.03.2005

еновиве Македонија личи на селски панаѓур, со сите материјали за кампањата за локалните избори, со спектакуларните ветувања, насмеаните лица и певливите песни! Но, наспроти фалбите од политичарите и критиките за ривалите, американскиот Стејт департмент во својот годишен извештај за 2004 ни забележува на неефикасното судство и непримерното и непрофесионално однесување на некои судии, незавршени судски постапки, истраги и слично. Неефикасното судство и корупцијата сé повеќе метастазираат во македонското општество! Спомнуваат случаи на корупција во полицијата, но и во судството, кое според оваа организација, е слабо и под политички притисок. Во врска со медиумите, тие велат дека сé уште не се целосно независни, Владата не стопанисува со медиумите, но врши притисок, особено во нивното економско работење и спроведува индиректна цензура. Во извештајот е спомната и судската постапка поведена против Љубе Бошкоски за случајот “Раштански лозја”, но без поголем коментар. Ја спомнува и истрагата која ја врши Хашкиот трибунал за случаите од 2001 година и дека амнестијата на припадниците на ОНА не важи за истрагите на Трибуналот. Департментот единствено ги фали македонските власти за спроведување на обврските од Рамковниот договор и донесувањето на Законот за локална самоуправа. Додека ги слушаме ваквите извештаи, Албанците во Република Македонија не мируваат со своите мегаломански барања и преголеми претензии. Ниту помалку ниту повеќе - тие бараат да се сменат државните симболи, односно химната и знамето, за Албанците да ја чувствуваат Македонија како своја држава. Претседателот на ДПА, Арбен Џафери, смета дека Македонија треба да усвои нова химна со хуманистичка порака и музика, како таа на Бетовен, Шопен или на Бах. Тој вели дека е нереално да се очекува Албанците да се идентификуваат со химна која ги слави Гоце Делчев или Питу Гули, иако тој ги почитува како историски личности, како што ниту Македонците би се идентификувале со химна во која би се пеело за Јумни Јонузи. За него било ризично Албанците сега да се интегрираат во Македонија без да добијат целосна рамноправност, бидејќи тоа би значело нивна асимилација. Тој предлага да се смени и државното знаме. Според Џафери, државното знаме треба да е прифатливо за сите граѓани за да може потоа и Македонците и Албанците и другите да имаат свои национални знамиња т.е. тој заборава каде живее и како се вика таа држава! А што потоа ќе бара Џафери кога евентуално би му се исполнила и неговата музичка желба?! Тој уште се заканува и најавува дека ако власта е глува за овие барања, можно е Албанците својот револт да го изразат преку протести и граѓанска непослушност. До кога ли ќе дозволуваме вака да ни се закануваат?! А, наспроти ваквите “нескромни” барања нема да кажеме ништо ново ако спомнеме за катастрофална невработеност, необразовани луѓе, млади кои учат факултет, не само поради наобразбата, туку колку да не седат без работа по средното образование, иако и потоа не ги очекува работно место... И токму со ваква слика Македонија ќе биде претставена пред Европската унија, преку првиот извештај за состојбата на пазарот на трудот изработен од Европската фондација. Оваа прва анализа, само во англиска верзија, врз основа на која Европа ќе дава пари за проекти во Македонија, не ја слушна ниту еден министер. Во анализата е наведено дека во Македонија невработеноста постојано се зголемува, а вработеноста се намалува. Само 38 проценти од работоспособните луѓе работат. Во Европската унија овој процент е речиси двојно повисок - близу 65 отсто. Истражувањата покажале дека македонското стопанство, особено во помалите градови, не бара образовани луѓе, туку занаетчии. И додека европските земји ќе бркаат нови, уште повисоки стандарди за вработување, на македонската Влада й се препорачува да преземе итни мерки за да ја ублажи катастрофалната ситуација на пазарот на трудот во земјата. Македонија, која беше наречена пробно зајаче од европскиот претставник, е прва земја од Западен Балкан во која се прават вакви анализи. А ние за да знаеме какви сме и со што се соочуваме постојано сме под анализи и истражувања. Приказна сама за себе! Ако продолжат ваквите истражувања и анализи ретко ќе може да се најде некоја светла точка во нашата економија, но и во целата држава. Античкиот мислител и мудрец Тукидид запишал: “Силните го прават она што можат, а слабите она што мораат”. Останува мошне нејасно до кога Македонците ќе го праваат она што мораат и кога веќе еднаш ќе се ориентираме кон она што можеме?!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 11.03.2005

стакнатиот голем ум, Алберт Ајнштајн во една прилика рекол: “Светот кој е создаван досега има проблеми кои не можат да се решат ако се размислува на начин на кој е мислено кога е создаван”. Кога се создаваше и се градеше македонската државност, дали се мислеше дека ќе имаме вакви проблеми какви што си имаме? Дека ќе имаме армија невработени, економија која е како вејка на ветрот, правен систем во костец со митото и корупцијата, национални стратегии за ова и за она, кои единствено постојат само на хартија и никаде повеќе, институции во кои граѓаните гледаат повеќе со сомневање отколку со доверба... Во најновиот извештај на Обединетите нации за навремено предупредување за проблемите во Македонија се посочува дека дури 80 проценти од граѓаните немаат доверба во македонските институции и во нивниот капацитет да ги решат проблемите. Авторите, четворица домашни експерти, велат дека кај народот се забележувале мали знаци на надеж, нијанси од “светли точки”, но проблемите остануваат исти, со тоа што сега корупцијата избива на второ место, како најголем проблем во земјава, веднаш зад невработеноста. Знаејќи го тоа й се препорачува на Владата да ја искористи оваа состојба и навистина да стори нешто за подобрување на економијата, демократијата и особено на социјалните услови за живот. Но, ова не е прв пат констатирано и не еднаш да сме слушнале повратно гламурозни најави од власта дека сега конечно ќе ни тргне на подобро. Дека од странски директни инвестиции глава нема да кренеме и дека како игла во сноп сено ќе можат да се најдат оние што се невработени... Но, сé тоа беа само празни зборови, само ветувања, ништо конкретно и конструктивно! Овој извештај на ОН, кој обично се толкува како порака од меѓународната заедница до власта, вели дека не можат да се очекуваат реформи во Македонија без одговор од власта и создавање функционален тим за реформи. Од власта се бара поголема транспарентност при продажбата на ЕСМ и се предупредува дека цената на електричната енергија допрва ќе се зголемува, со што ќе се удри и врз животниот стандард на граѓаните но и на македонските фирми кои се ниско конкурентни. Па, имало ли бетер од ова денешново животарење и скапотија?! Всушност, граѓаните заслужуваат да бидат информирани за сé што нив, ги засега, особено кога тоа се однесува на нивниот џеб, а власта е должна секогаш да покаже транспарентност за сите свои активности! Од власта се бара и намалување на даноците, за фирмите да можат да имаат повеќе пари за инвестиции. Овој извештај, пред сé, е наменет за навреме да ги предупреди “надлежните” на некои можни ризици во општеството. Но, колку власта ќе “стресе коски” од ваквите извештаи, имајќи предвид дека долго време не слушнала ништо добро од вакви и слични извештаи! А, кога сме кај проблемите, пред некој ден претседателот на државата, Бранко Црвенковски, јасно и гласно кажа: “Ние веќе си немаме проблем со името, има проблем Грција - името нема да го менуваме, светот нé призна”, при што срамежливо додаде: “Но, можни се дестабилизации со Косово”, односно тој потврди дека ние не можеме без проблеми. “Никогаш како сега Македонија немала толку добри односи со соседите во сите сфери”, рече претседателот. Блазеси ни!! Според Црвенковски, две клучни прашања се важни за државава - разликите со Грција во однос на името и финалниот статус на Косово. “За Белград и за Приштина финалниот статус на Косово е приоритет број еден, а за Македонија е поважно дали ќе биде организирана територија со правен поредок каде што ќе владее законот, отколку како ќе биде формулиран финалниот статус на Косово”, рече претседателот Црвенковски. Шефот на државата нагласи дека Македонија останува на позицијата дека нема да го менува своето уставно име, нешто што веќе го знаат и врапчињата. На домашен план, како приоритети во 2005 година, претседателот ги посочи спроведувањето на Рамковниот договор и интеграцијата во ЕУ и во НАТО. За во иднина, односно за наредната година кога ќе се одржи Самитот на НАТО, Црвенковски очекува дека Македонија ќе добие покана за влез во Алијансата. Би завршил со мислата на Ерик Хофер: “...Иднината им припаѓа на оние кои во време на големи промени се подготвени да учат, а оние кои мислат дека немаат што повеќе да учат, ќе останат затечени во свет кој повеќе не постои...”.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 18.03.2005

еодамна беше македонскиот празник Прочка, кога според обичајот едни на други си ги простуваме грешките. Очигледно, имајќи предвид дека во државава имаме многу ‘грешки’, малку сме барале прошка и сме простувале. Оти, не знам дали во некоја друга држава вака како во нашава сите политички партии се прогласуваат за победници и сите се експерти за ‘перење мозок’ за време на предизборните кампањи, кога можат и знаат и дупка на некоја улица да подзакрпат. Но, нејсе, Македонија оди натаму, а со неа сите проблеми и дилеми и неизбежната корупција, која дејствува во сите пори на општеството. Всушност, одамна изумивме што значеше зборот чесност! На чесното однесување му е дојден крајот: обврските не се признаваат; ретко се случува меѓусебно фалење за своето грижливо однесување, па дури и најдобрата услуга најмалку се наградува. Денес тоа е обичај во цел свет, а можеби најевидентен е тука кај нас, во нашава Македонија. Постојат и цели народи наклонети кон лошотилакот. Секогаш, од едни треба да се плашиме од предавство, од други од непостојаност, а од трети од измама. Но, лошото однесување на другите за нас нека не биде пример на кој ќе се угледуваме, туку пример кон кој ќе бидеме внимателни. Притоа, постои опасност при гледањето на таквото неубаво однесување да се разниша чесноста и на чесниот човек! Грција ја предупредила македонската Влада дека ако не ја промени настојчивата позиција за спорот со името, на државата ќе й бидат отежнати европските перспективи, како и евроатлантската интеграција. Ова беше најновата од серијалот заканувачки ноти од нашиот јужен сосед. Овој пат предупредувањето било искажано од грчкиот заменик-министер за надворешни работи Јанис Валинакис, кој беше во посета на САД. Имено, Валинакис ја повторил позицијата за спроведување “реален, а не неформален дијалог” за изнаоѓање решение за грчко-македонскиот спор. А, во меѓувреме САД ја објавија црната листа на судии кои милувале да си ги чуваат “предметите” во своите фиоки толку долго што тие фаќале и пајажина. Откако ги објавија непопуларните листи, судиите нека се подзамислат. Но, нашето судство би требало од корен да се размрда, а што е со реформите? А, што беше тоа чесност, правда, правдина, правичност? Ерхард Бусек, претседател на Пактот за стабилност, на неодамнешниот Самит во Скопје, освен невработеноста, како главен проблем во Македонија го смета немањето странски инвестиции. И овде порака - тие не доаѓаат на купче, за нив мора да има натпревар. “Не е само судскиот систем, туку и поради администрацијата и транспарентноста на процедурите и натпреварот за инвестициите. Странските инвестиции не доаѓаат на купче. Треба да се натпреварувате”, вели Бусек. Како лош пример Бусек го наведува банкарството, во коешто за разлика од другите земји во регионот, во Македонија нема странски банки што, пак, според него, е предуслов за привлекување и други инвестиции. Почитуваниот господин Бусек како да подзаборави и на болеста која од ден на ден сé повеќе се шири во државава. Некои ја нарекуваат сиромаштија, некои беда, а некои мизерија. Како и да е, потрошувачката кошничка сé повеќе и повеќе тежи на празниот џеб. Вредноста на потрошувачката кошница за исхрана и пијалаци на четиричлено семејство пресметана врз основа на цените на мало, минатиот месец изнесуваше 9.971 денар, а во однос на јануари годинава е повисока за 1,4 проценти, според неодамна објавениот извештај на Државниот завод за статистика. Но, мудрите велат дека човекот ништо не го понижува повеќе отколку кога ќе дозволи да видат дека е само човек!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 25.03.2005

ивотот е како филмска претстава. Сами сме си продуценти на нашите претстави, вели Мике Тодд. Нашиот јужен сосед не стивнува туку ги интензивира своите активности и продолжува да ни прави опструкции секаде каде што ќе стигне. Всушност, нели сами сме си продуценти на нашите претстави, па така и ние грешката ја направивме уште тогаш кога нé признаа Соединетите Американски Држави и не ги “откачивме” почитуваните соседи од југот, дозволувајќи долгометражниот дијалог со нив да трае до бесконечност. Тогаш едноставно требаше да им кажеме - баста, финито! “Предлагаме политичко решение врз кое навистина ќе можеме да дојдеме до решение на проблемот. Секако, треба да има одговор и од другата страна, но ние сме подготвени да најдеме решение”, неодамна во Берлин одговори грчкиот премиер Костас Караманлис кога “Дојче веле” го праша какво решение предлага Грција за проблемот со македонското име. Германскиот канцелар Герхард Шредер, кој му беше домаќин на Караманлис, со укажување дека високо го цени заклучокот на Бундестагот, со кој на германската Влада й беше дадена задача да го употребува уставното име на Македонија во рамките на ЕУ, но и со дополнување: Доколку на Македонија навистина й се дава можност за процес на приближување кон ЕУ, тогаш Грција й е потребна. Односно, таа треба да нé поддржи, а како на земја која се декларира како лулка на демократијата не й личат заканите и другите изливи на лоша волја и постојаниот негаторски став кон северниот сосед Македонија. Инаку, за потсетување, германскиот Парламент ја задолжи Владата на Шредер да се залага за употреба на уставното име на Македонија. И Велика Британија има свое видување за признавањето на нашето уставно име. Имено, Комитетот за надворешна политика на британскиот Парламент смета дека непризнавањето на Македонија под нејзиното уставно име “нема никаква основа”, додека британската Влада сé уште го дефинира ова прашање како “длабоко емоционално” во однос на Грција. “Не постои никаква основа, ниту база, ниту реалност да не й се признае уставното име на Македонија и да не й се дозволи да го користи своето име”, изјави во Лондон претседателот на Комитетот, Доналд Андерсон, член на владејачката Лабуристичка партија. Според него, проблемот околу ова прашање треба да се сфати на “ниво на разум”, а не на “ниво на страсти”. И на британската Влада й “боде очи” преголемата доза на емотивност која се искажува од грчка страна кога станува збор за Македонија и признавањето на нејзиното уставно име. “Проблемот околу името всушност е длабоко емоционално прашање во однос на Грција”, изјави британскиот министер за Европа, Дејвид Мекшејн. “Многу пријатели Грци емотивно реагираат на овој проблем”, нагласи тој. Во своите заклучоци, Комитетот ја повика Британија, во соработка со Германија и Франција, и останатите европски партнери да ја признаат Македонија под нејзиното уставно име. Но, токму ваквите и слични најави ја прават Грција сé понервозна и ја доведуваат до ситуација да “осмислува” потези за подобра тактика во студената војна која ја води со Македонија. Често пати Грците се доведуваат во ситуација да прават и смешни гафови, а последната вест пристигна од Турција, каде што Грција се повлече од балканскиот фудбалски парламентарен турнир поради Македонија. А претходно слично искуство имаше и Бучковски кому не му беше дозволено да ја прелета Грција, затоа што на авионот стоело името Македонија. Но, за разлика од сите грубости кои ни се приредуваат од јужниот сосед, сé повеќе и повеќе Македонија се јавува под своето уставно име. На неколку официјални веб-сајтови на Обединетите нации нашава држава се појавува под своето уставно име, официјалниот јазик се означува како “македонски”, а населението како “Македонци”. На ова бурно реагирале Американците со грчко потекло, кои му се обратиле на генералниот секретар на светската организација Кофи Анан и на членовите на ОН да го заменат сајтот мацедониаЖун.инт со фѕромЖун. инт. “Ви свртуваме внимание итно да ја решите оваа ‘многу’ сериозна грешка на веб-страницата на Обединетите нации”, алармирале тие. Но, како што рекол мудриот Сенека “страста брзо минува, а разумот е тој што останува засекогаш”.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 01.04.2005

дна древна поговорка вели: “Патот од илјада милји почнува само со еден чекор”. Но, обичниот смртник на крајот на својот животен пат најчесто вели: “Ех, да живеев само малку поинаку... да направев вака или, пак,

онака...” Во тоа наше ех, многумина го гледаат другото лице на можноста, алтернативата, шансата која ни побегнала од раце. Од избори на избори, луѓето си се лажат самите себеси очекувајќи слатките зборови на нивните кандидати (во случајов за градоначалници) да се преточат во стварност. Ех, кога сонот би станал јаве. А кога сонот не станува јаве, повторно тоа ех, да направев... поинаку! Македонија ги “преживеа”, односно доживеа и овие локални избори, на кои сé уште не им се гледа целосниот крај. “Гласот на Америка” пишува дека изборниот процес бил проследен со серија извештаи за обиди за манипулација со гласачите и полнење на гласачките кутии на неколку избирачки места, како и со потсетување за бојкотот на изборите од страна на најголемата партија на Албанците во земјава. Но, нејсе, кај може нешто кај нас да мине без проблеми. Па, уште кога ќе ни советуваат дека доколку не биде сé демократски... лошо ќе се одрази на нашите аспирации кон ... подобро утре. За претседателот Бранко Црвенковски овие избори беа тест за демократијата и националната зрелост. Премиерот Владо Бучковски оцени дека во Република Македонија се одржале фер и демократски избори, иако, како што рече, имало некои изолирани неправилности. “На 1 јули почнува сериозна реформа на политичкиот систем, при што соработката меѓу централната власт и локалната власт ќе биде главниот предуслов за остварување на предвидените цели”, најави македонскиот премиер. Додека ние се занимаваме со избори и политика, поранешниот министер за внатрешни работи на Република Македонија, Љубе Бошкоски, според најавите денеска ќе се појави пред Судскиот совет на Хашкиот трибунал за да се изјасни по обвиненијата за кршење на законите и обичаите на војување во врска со случајот “Љуботен”. Ни џа, ни бу. Брат Љубе замина во Хаг, додека оние коишто беа виновни за дванаесетте киднапирани Македонци во воениот конфликт во 2001 година, оние коишто ги малтретираа градежните работници од “Маврово” итн... се светлосни години оддалечени од видокругот на Карла дел Понте. Политика и само политика, а кога ќе дојде време за економија? На македонскиот пат од илјада милји пречките се како секојдневие. И сé уште не му се гледа крајот на спорот околу името со Грција, кој според многумина требаше одамна да биде минато. Но, Грците упорни не запираат, давејќи се во стерилноста на дипломатската тактика, дрско настојувајќи по пат на закана да дојдат до посакуваната цел да нé нарекуваат така како што сакаат. Но, малку им е тоа, туку тие би сакале нивното име за државава да биде прифатено од светот. Небаре ни се кумови. А и ние сме си виновни што понекогаш си го забораваме името, идентитетот и историјата! “Изнаоѓање заемно прифатливо решение меѓу Атина и Скопје за името на Македонија ќе ги олесни шансите на таа земја за евроатлантска интеграција”, изјавил шефот на грчката дипломатија Петрос Моливијатис. Оваа порака тој му ја пренел на специјалниот посредник на Обединетите нации за името, Метју Нимиц. Шефот на грчката дипломатија изразил надеж дека македонската Влада ќе се угледа на Атина и ќе покаже “продуктивен и европски став”, наместо, како досега, да остане заплеткана во својата “опседнатост со непопустливост”. Проструија и некои засега непотврдени шпекулации дека грчката Влада одлучила да ги замрзне билатералните односи со Македонија, но оти одлуката официјално не се соопштува во Атина. Според ваквите неофицијални информации, Грција на сите можни начини притиска за прифаќање на името “Нова Република Македонија Скопје”, за што е во постојана дипломатска офанзива низ ЕУ и САД. Е, за ова малку морген!!! Во морето политика ретко бран на економски збиднувања во државава. Како и да е, најавата за приватизација на Електростопанство на Македонија сé уште ги вознемирува граѓаните. Останува и нејасна “Ајнштајновата формула” за пресметување на електричната енергија која ниту Никола Тесла не би можел да ја протолкува!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 08.04.2005

убовта влегува во срцата и дарува мир - беше последната порака упатена од еден голем човек, од кого токму денес засекогаш се збогуваме. Поглаварот на Римокатоличката црква, Јован Павле Втори, замина засекогаш. Зад себе остави порака со силна содржина. Порака за љубов, несебичност, чистина, богатство и големина на духот. Тој беше човек кој знаеше да сака, исто како што знаеше да простува. Владееше 26 години, а за тоа време работеше на приближување на католичката црква со останатите верски заедници. Со својата големина й се извини на Православната црква поради уништувањето на Константинопол пред 800 години. Кога зборуваме за него, ми се пресликува целата негова животна мисија со јасно зацртана визија. Големиот човек беше и голем визионер! Всушност, се вели дека три работи прават чудо од човекот и тие претставуваат најголема Божествена благодет. Плоден дух, длабок разум и во исто време возвишен и соодветен вкус. Правилното сфаќање е голема предност, но уште поголемо е правилното мислење и моќта за разбирање на она што е добро. Мудрите луѓе велат дека разумот не смее да лежи во ‘рбетот, бидејќи тука би бил повеќе тегобен отколку остар. Правилното мислење е плод на разумната природа. Во дваесеттата година од животот преовладува волјата, во триесеттата - духот, а во четириесеттата - судот. Но, гледајќи ги делата на Папата, обичниот смртник сфаќа дека доблеста е заедничката врска на сите совршенства и е центар на секое блаженство. Таа го прави човекот поразумен, повнимателен, помудар, поразбран, попосреден, похрабар, понадмоќен, почестит, подобар, посреќен во вистинска смисла. Цела Европа му се поклони на Папата Јован Павле Втори, чиј придонес за обединувањето на Источна и Западна Европа беше неизмерен. Ќе остане забележана неговата непрекината работа во полза на мирот и еднаквоста, солидарноста и правдата, дијалогот меѓу цивилизациите и религиите. Братството и помирувањето, исто така, беа клучните пораки кои 25 години Папата им ги испраќаше на луѓето во светот. Него го нарекуваа и единствен верски лидер, посветен на мирот и слободата за сите. Светот претрпе голема загуба и остана без големиот морален авторитет, духовен татко, борец против злото и мрачните сили, кои му се закануваат на човештвото. А во каков свет живееме? Време, поточно невреме кога човекот на човека си е волк. Кога моралноста се губи, полека исчезнува како нешто, за кое треба време за да се потсетиме и да кажеме “е тоа беше...” Војните, омразите, злобата меѓу луѓето како да царуваат со светот. Денес сите човечки особини добија други димензии. Да се биде граѓанин на светот претставува ретка, осамена вокација. Според зборовите на Диоген, тоа е некој вид прогонство од удобноста на бедната реалност, од топлото гнездо на патриотските чувства, од привлечната драма на самиот себе и она што е лично, наше. Космополитизмот не нуди прифатилиште, тој нуди само причина за човечност и љубов кон целото човештво. Јован Павле Втори беше пријател на сиромашните, болните, гладните и жедните. Имаше љубов и за болните од сида, кои знаеше да ги помилува и благослови. Беше првиот Папа кој проговори на македонски јазик. Папата Јован Павле Втори во своите посети на земјите мина 1.164.665 километри. Издаде 14 папски писма, 11 апостолски устави и 45 апостолски писма и одржа 2.416 планирани говори во текот на патувањата. Беатифицирал и канонизирал повеќе лица отколку сите негови претходници во минатите 500 години. Беше неуморен во реализирањето на својата визија. Да, тој беше и првиот папа кој прими македонски државници. Често некои големини не знаат за граници. А животот е толку краток за да може во целост да ја отслика големината. Доблеста е толку убава што наидува на милост и пред Бога и пред луѓето. Ништо не заслужува толку љубов како неа, а ништо не одбива толку многу како порокот. Уште едно збогум на Папата Јован Павле Втори со мислата дека само добродетелта си е доволна самата себеси: “Таа го прави човекот достоен за љубов во животот и достоен за спомен по смртта”.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 15.04.2005

симилиран, угнетуван, поробуван, многу пати изигруван од соседите... Токму вака би можеле да ги опишеме страдањата низ кои низ вековите минува македонскиот народ, борејќи се за самостојна држава. Македонците секогаш беа на страната на своите поробени соседи, а што добија за возврат - да учат бугарско, српско училиште... Тешко беше и петвековното ропство под Османлиите, а уште потешка судбината й беше по Балканските војни. Нашите соседи ни ја распарчија територијата, а денес Македонците во Егејскиот, Пиринскиот, Вардарскиот дел, но и во Мала Преспа, Голо Брдо, Гора, мака мачејќи живеат тежок живот, немајќи ги основните права кои му следуваат на едно малцинство. Минатото покажува дека соседите се обидувале да го бугаризираат, посрбат, погрчат македонскиот народ. Иако, соседните држави отсекогаш пројавувале интерес кон македонската држава, токму поради нејзината поволна географска положба, по осамостојувањето, тој интерес сé повеќе добива во интензитет, но со различна конотација. Денес се соочуваме со најразновидни пропаганди од типот на тоа дека македонската нација е измислена творба, што е нон- сенс, а постојат и обиди да се измени македонската историја. Сега некои ни ја признаваат државата, но не ни ја признаваат нацијата, а сите знаеме дека без нација нема држава. Тогаш попусти им се фалбите дека ете ни ја признале државата. Некои, пак, не ни ја признаваат црквата и на секаков можен начин се обидуваат да нé натераат да се откажеме од Македонската православна црква. Дури, во Македонија испраќаат и емисари за да го убедуваат македонскиот народ да се согласи со името на т.н. Охридска архиепископија. Трети, не ни го признаваат уставното име..., а по нивна “заслуга” се најдовме во ООН под референцата ФИРОМ. Срамота е за држави кои претендираат да станат дел од европското семејство (Грција е членка на ЕУ), да не ги почитуваат правата на малцинствата. Многу пати досега сме си го поставиле прашањето: Кој го проколна Македончето постојано некому да му го докажува својот идентитет. Но, си го поставуваме и она другото прашање: Зошто нашите соседи не сакаат да им ги дадат правата на Македонците кои живеат на нивна територија. Ние сме мирен народ, немаме никакви територијални претензии кон соседите, единствено што сакаме е Македонците, кои со поставувањето на државните граници се нашле во “туѓа” територија, да имаат право на образование на мајчин јазик и да можат да го негуваат својот културен идентитет. За разлика од нив, во XXI век, некои сé уште сонуваат за големи држави. За тоа како се однесуваат нашите соседи кон македонското малцинство, доволно е да ги спомнеме следниве примери: грчката државна телевизија ЕРТ на својот втор канал забранила емитување репортажа посветена на Лерин, само затоа што еден од жителите изјавил дека нивниот мајчин јазик е македонскиот, кој е забрануван со децении. Во една од најгледаните бугарски национални телевизии БТВ, сопственост на австралискиот магнат Роберт Мардок, во емисијата “Судир” била обработена тема “Дали постојат македонска нација и македонски јазик”. Во неа биле кажани многу невистини и навреди кон македонската нација, како дека таа е создадена по неприроден пат, со многу крв, преку убиството на 200.000 Бугари. Македонската заедница во Бугарија, како и пријателите на Македонците во оваа земја остро протестирале, но напразно. И додека Македонците во соседните земји се соочуваат со вакви проблеми, тие овде си играат газди на туѓ имот. Пропагандите отидоа и до таму дека Македонците во Голо Брдо и пошироко во Република Албанија биле Бугари. Македонија им дозволи на малцинствата кои живеат во неа да ги имаат сите права, а за возврат се соочува со шпекулации како тоа дека корените на денешните етнички Македонци се произлезени од бугарските корени, дека македонизмот не можел да се развива преку наводно уништување на надгробните плочи кои биле напишани на бугарски јазик. Некои дури се осмелуваат да прокоментираат дека територијата која нема минато нема ниту иднина. Македонците, според нив, требало организирано да побараат помош од Бугарија. Ако тоа не се случело за брзо време ќе исчезнеле како Атлантида, а со тоа ќе исчезнел и сонот дека се антички Македонци. Македонците од Голо Брдо не се признати како малцинство, оставени се на забот на времето. За ситуацијата во која се наоѓаат Македонците на Балканот и пошироко виновни се сите досегашни македонски влади, кои во интерес на добрососедските односи се откажаа од нив. Но, виновни се и поради тоа што ја доведоа нашава држава до ‘просјачки стап’. Крајно време е и политичарите и обичните смртници да подразмислат каде води сé ова, да се загрижат за иднина и за државата. Духовно да се обединат, да не потклекнуваат на разните манипулации, зошто многу лесно можат да го предизвикаат губењето на родната грутка.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 22.04.2005

ашиот јужен сосед, кој со години се обидува да нé прекрсти повторно ја засилува својата дипломатска офанзива, бидејќи смета дека е дојдено времето да го затвори досието за Македонија. “Сиртакито” почна да го забрзува својот ритам, откако увиде дека ја изгуби битката во САД. Но, од улога на давеник и по брзото отрезнување од доживеаниот шок, Грците умешно ја префрлија топката на стариот континент - Европа, каде се чувствува супериорна и доволно моќна да ја контролира ситуацијата околу спорот со нашето име. Но, таа истовремено се обидува да го освои и Ист Ривер, бидејќи сé уште во ООН се крчка супата со името МАДЕ ИН МАЦЕДОНИА. Меѓутоа, што во овој момент прави македонската дипломатија? Таа летаргично ги следи настаните, односно “каска” по нив, бидејќи е неподготвена. Зошто? Македонскиот дипломатски ешалон е непополнет, а главните центри, како Париз, Пекинг или други... како за кого политички гледано, тоа и за нив “не е битно”, стојат празни. Амбасадите немаат стопани, а ситните конзуларни лица не можат да ја водат војната против моќниот непријател, освен немо да проследуваат информации до својот центар во Скопје - МНР и да повикуваат на узбуна. Но, узбуната не е дадена. Зошто, иако секојдневно за тоа нé потсетуваат информациите за широката дипломатска акција на Грција, која се обидува да нé стави на коленици. Затоа, повторно се враќаме на чувството дека македонската надворешна политика ја зафатиле бездушност, апатија, лицемерност и ограниченост, бидејќи не постои сенс за мудрост, разумност и, пред сé, за национално чувство. На тој начин не можеме да градиме одбранбена државничка политика, туку безрезервно се препуштаме на стихијноста и на паушалните проценки, кои нé водат во уште едно економско и политичко беспаќе. Но, дали сега имаме моќ да се справиме со уште една таква бизарна ситуација. Сигурно дека не, бидејќи економски сме уништени, а политички доведени до безнадежност. Во последниве 14 години ние ја прокоцкавме шансата да изградиме заштитен сигурносен систем, преку кој ќе имавме сериозна македонска дипломатска препознатливост. Па, затоа повторно се враќаме на корените, кои се болни ама вистинити. Исконската традиција на себеуништување нé доведе до немај каде, до просјачки стап, а тоа национално и државничко искуство уште повеќе нé води до нов пораз. Поради тоа, не смееме да дозволиме настаните да нéé претрчуваат, туку мораме да ги предвидуваме. Потегот кој треба да го повлече претседателот и Владата мора да биде остар, бидејќи не смееме да се доведеме до ситуација повторно да бидеме приклештени меѓу ѕидот и срамот. Бариерата од 1993/95 година некако ја прегрмевме, но сега мораме далеку помудро да настапиме и да градиме пријателски односи со помоќните држави, чие сојузништво ни е неопходно. Само така можеме да се извлечеме од калта, бидејќи ако соодветно не одговориме на грчките провокации ќе “пометнеме” од болките кои ни ги задава соседот. Во меѓувреме додека сонуваме со отворени очи дека Грција сме ја туширале на “плеќи”, на домашно поле ние славиме. И што славиме, 60 години од првата Влада на РМ. Безбели сé ни цвета во нашата нивичка, па затоа немаме време за реалноста. Додека од неа секојдневно се сопнуваме, нас не нé бидува ниту за една скромна и чесна прослава, односно празникот нема да ни биде празник за очи и за душа ако тој не мине без инцидент. Приказот на 60 -тите историски години, ептен беше едностран. Намерно или не, грешката исто им се фаќа на душегрижниците. Заборавените политички противници беа и сé уште се дел од државата, а тој историски факт не може да се избрише. Друго е прашањето како кој ја водеше Македонија до пропаст. Исто онака како што сите политичари кои во последниве 14 години ја раководеа Македонија. Крчмењето на нашата земја, растурањето и продавањето на македонското национално чувство, заедно го споделија. Тука нема подобри или полоши политичари, туку станува збор за одговорни и помалку одговорни лица. Меѓу другото, на крај секој ќе си ја сноси одговорноста од своето владеење и раководење. Нашата историја памети многу “шиткачи”, а од нив нема “дерман”. Секој на свој начин ја одбележал македонската историја. Нашите страници се полни од нивните “шиткачки” страсти. Во тој занает ни нема рамен, туку можеме да го продаваме, па така од него ќе имаме единствена корист. Само кој да се поучи од искуството. Секој на секого му продава празна слава, а од славење имаат корист само поддржувачите на таквата идеја. Затоа Македонијо и натаму пеј “Лажи, лажи Вере, лажи кој ќе лажеш само немој мене да ме лажеш...”.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 29.04.2005 "

ко Христос не воскреснеше, тогаш празна е и нашата вера”, рекол Свети Апостол Павле уште во дамнешниот втори век од кога се празнува најголемиот христијански празник Велигден. Овие големи зборови со векови одѕвонуваат како предупредување и совест во душите на луѓето од цел свет, како неуморни заштитници на македонскиот народ низ сите векови, како вечни и вистински сведоци за самостојноста на Македонија и автокефалноста на Македонската православна црква. Потсетувајќи се на нив, македонскиот народ до денешни дни не потклекна на многубројните вековни искушенија, кога живееше во тешко време, кога беше измачуван, поробуван и обесправен, туку напротив од година во година сé помасовно го слави Христовото Воскресение. Така и во овие моменти целиот наш народ во Македонија, во Америка, во Канада, во Австралија, во цела Европа и секаде низ светот каде што опстојува, се подготвува да го прослави, да го отпразнува овој голем празник, во чест на нашиот Спасител Господ Исус Христос. Нашиот православен народ во родната земја и ширум светот, секогаш најсвечено и со радост го прославува Велигден - Празникот на Христовото Воскресение. За нас христијаните нема поголемо просветление од верата дека Христос воскресна. Во секое семејство, во секој дом, на секоја трпеза (некоја побогата, некоја посиромашна), присутни се радоста и среќата, кои барем за момент ги потиснуваат сиромаштијата, бедотијата, гладот и тагата, помагаат да се заборават непријателите и лошите мисли. На ден Велигден, река луѓе без разлика дали се голи, боси или богато облечени, одат по еден пат, кој ги води до светите храмови, кои во тие празнични моменти повикуваат на молитва и благосостојба. Човекот и светот можат да бидат осветлени со светлината на сонцето, но просветлен може да биде само оној кој ќе се причести пред “Христовот гроб”. Македонската православна црква со векови беше и останува еден од стожерните цивилизациски и културни обележја на македонската национална самобитност, и е место каде што народот и во радост и во тага ги барал и ја наоѓал својата утеха, надеж и духовно спокојство. Меѓутоа, и годинашниот Велигден го празнуваме со одредена вознемиреност, поради “темните облаци”, кои постојано се надвиснуваат над нашата Македонија, почнувајќи од негирањето на Македонската православна црква, негирањето на нашето вековно име од страна на нашите вечни непријатели - соседите. Како никогаш досега потребно е на дело да го покажеме и потврдиме нашето национално и духовно единство, кое е потребно заради опстојувањето и иднината на нашата суверена држава, Македонија, и да бидеме единствени во нејзината одбрана. Благородна мисија за мир, благосостојба и спокојство меѓу луѓето, духот на толеранцијата, солидарноста, меѓусебното разбирање и почитување, се темелот врз кој ќе градиме просперитетна иднина за Македонија и за сите нејзини граѓани. Мирот, тоа најдрагоцено богатство за човекот, особено е потребен денес, секаде, а најмногу во нашава држава, во која сé уште има тероризам, неединство, нетрпеливост, судири, штрајкови и најразлични незадоволства. Затоа, пред секој наш граѓанин и верник, стои предизвик и должност, не само декларативно да го сака и проповеда мирот, туку и да биде активен миротворец и доследно да му служи. Македонскиот народ и во минатото го празнувал Велигден, й се радувал на воскресенската среќа, затоа што токму овој празник го исполнувал Македонецот со верба дека ќе дојде денот на целосно воскресение на македонската правда и вистина. Копнееле да ја видат Македонија слободна, независна, да ја видат Македонија како самостојна држава. Можеби ние сме тие среќници кои во реалноста го доживеавме она по коешто копнееле многу генерации пред нас. За жал, голем број наши сонародници Македонци, чијашто судбина им била да се далеку од родните огништа, уште не се наоѓаат сплотени во оваа наша македонска заедница. А трагедијата да биде уште поголема говори и фактот што сé уште има краишта каде што живеат Македонци (не само од Пиринска Македонија, туку и во Албанија, Грција и Србија), каде се изложени на асимилација и не ги уживаат потребните права да говорат на мајчиниот македонски јазик, да ја негуваат македонската култура, традиција, вера и слично. Нашата Македонија и сите ние сме на голем историски испит! Но, ако успееме да се одбраниме од меѓусебното недоразбирање и недоверба, ако заради државните и националните интереси се надминат партиските и другите разлики, тогаш не треба да губиме ниту надеж, ниту верба во нашата македонска иднина, секако не заборавајќи дека сите сме повикани да дадеме придонес во одбраната на родната земја и вистината за неа. Па, нели ние Македонците веќе воскреснавме и се изборивме за барем малку и црковно и национално достоинствено да живееме!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 13.05.2005 "

ти секој, кој е роден од Бога, го победува светот; и оваа победа што го победи светот - верата наша”, порача преку соборното послание Светиот Апостол Павле, кој во Македонија ја донесе верата наша рисјанска. А, Македонците низ историјата водеа многу битки, славеа многу победи... Но, навидум ни се наметнува прашањето дека можеби со текот на времето по малку заборавивме на посланието на Светиот Апостол Павле, па моравме да дојдеме до оваа незавидна позиција, кога мораме да се думаме за она најсуштинското - нашето име насушно кое Бог ни го дал, па низ век и векови гордо си го носиме. Болно е кога некој се обидува македонската држава да ја смета како творба на Јосип Броз Тито, сметајќи дека нашата историја датира од тој - Титовиот период. Но, тоа никогаш не било така, туку напротив нашата држава има своја историја уште од времето на Филип и Големиот Александар Македонски. Во генот на македонскиот народ е да ги надминува проблемите, пречките, тешкотиите низ историјата... Нé делеле, нé мачеле, нé побугарчувале, погрчувале, посрбувале и што ли уште не. Но, Македонците секогаш опстанале, онака како што мајка ги родила. Да бидат и да се чувствуваат како Македонци. Ни помалку, ни повеќе, ами горди Македонци, со свое минато, славна историја со Александар Македонски и најголемата македонска фаланга, со свои корени, традиција, култура, но и со своја иднина која никој никогаш не смее да ни ја засени. А велат колку песок има во нашето Охридско Езеро толку и нé има нас Македонците, секаде низ светот. Кога сите Македонци каде и да се на Земјината топка, во Австралија, Канада, Америка, Европа... би дејствувале со една мисла, една цел за доброто на мајката Македонија, тогаш визијата на борците за македонската кауза ќе има своја цел и суштина. Лоби групата на Македонците од светот за Македонија може да стори многу, особено во овие моменти кога се води психолошка, пред сé, Интернет војна низ која се валкаат нашето гордо име и нашата славна историја. За момент да се потсетиме и на четврти мај 1903 година кога еден голем човек од Македонија во предвечерието на Илинденското востание крвнички беше убиен. Да се сетиме на големиот деец, мислител, борец, пред сé, Македонец - Гоце Делчев, кој својот живот несебично го даде за мајка Македонија. За оваа наша денешна слобода, за светлото сонце над Македонија. Нека почива во мир и секогаш нека остане светло жарче во срцето на вистинските Македонци. Нека ги бодри и нека им биде визија за Македонија, таква каква што Делчев војвода ја посакуваше. Неговата визија нека биде порака до Македонецот: “Македонија има свои интереси и своја политика. Тие им припаѓаат на сите Македонци. Оној што сака да работи на присоединувањето на Македонија кон Бугарија, Грција или Србија, тој може да се смета за добар Бугарин, Грк или Србин, но не и за добар Македонец”. Но, наместо да се поклонуваме на туѓите херои и да градиме споменици за комунистот Броз Тито, редно е да градиме споменици за нашите херои, за нашите јунаци, војводи, комити, кои храбро гинеа за Македонија. Би било убаво кога набрзо би ја виделе и бистата на Питу Гули во некој од нашите македонски градови. Да ставиме крај на тоа нашите историски личности, творците на македонската самобитност да бидат обележје на некој друг град, на некоја друга држава. Неодамна, поточно на деветти мај Македонија го прослави денот на победата над злото, Денот на победата над фашизмот. Суровата Втора светска војна која зеде околу 40 милиони човечки животи. Но, дали ја научивме пораката, дали сфативме и разбравме дека само добрината, човечноста, демократијата е вистинската насока на цивилизацијата. Во време кога ја славиме победата над нацизмот, за жал, во некои делови на нашата мајка Македонија никнуваат споменици, обележја кои го слават неофашизмот, кои го слават постоењето и злото на балистичките сили во Македонија. Дали е можно?! Во време кога Европа треба да се обедини како една и да се разурнат сите национални страсти, поделби, граници, суети, сепак некој некаде гради култ на неофашизмот! Како и да е, Македонија гордо го одбележа Денот на Европа и Денот над победата над фашизмот. Денот на Европа кој всушност подразбира ера на нова Европа, која ќе биде комплетирана тогаш кога и Западен Балкан ќе се интегрира во европското семејство. Останува нашава мајка Македонија да ја направиме убаво и пристојно место за живеење. Место каде секој ќе има парче леб, место каде сиромаштија, криза, невработеност и другите негативни работи ќе немаат свое место. Македонија да биде место каде со гордост може да се нарекуваш Македонец, без разлика дали си во Западна или, пак, во Источна Македонија. Македонија која гордо ќе го носи своето име, онака како што се нарекувала уште од времето на Големиот Александар, кој не случајно го нарекле Македонски. Само единствени и обединети Македонците можат да бидат достојни наследници на своите горди предци, Александар, Филип, Самуил, Делчев, Карев, Ченто...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 20.05.2005

ука, на брдовитиот Балкан е мојата земја Македонија која со векови крвави колку од туѓата, толку и од својата рака, црвенеела и црвенееше од крвта пролеана на неа, но поцрвенува и од срамот што дозволува тоа сама на себе да си го прави, односно да й го прават луѓе, кои се изникнати токму од нејзините корени, громогласно неоправдано изјаснувајќи се како нејзини чеда. Светлосни се годините со кои во Универзумот ни е дадено правото ова парче земја да биде Македонија, овој народ да биде македонски, овие луѓе да се Македонци. Зошто во моментот кога државата се наоѓа под политички, економски и каков уште не притисок, некому, конкретно на првиот човек во неа, му текнува да најде начин како да го урива нашето национално чувство, да нé одделува од Александровите белези, обидувајќи се да ја протурка идејата да подзаборавиме на македонските национални интереси, а сé со цел да ни се промени свеста градена со немерливо време. Македонците со вистинско македонско во себе никогаш нема да ја прифатат лагата дека самоопстојувањето ни датира од не така одамна, со што би си ја дисквалификувале сопствената иднина. Наш човек ни ја фрли коцката. Во главниот град на државата чиј претседател е тој, сака да му изгради споменично обележје на човекот, на Броз, кој е многу “заслужен” за нашето самоодржување пред осамостојувањето на земјава. Една очигледно непромислена иницијатива сака да ја негира неспорната вистина дека нé има затоа што точно се знае бројот на загинатите Самуилови војници, на Илинденските востаници, на незнајно погребаните во многубројните востанија и војни, на македонските жртви од Вардарска, Пиринска и Егејска, од тројно обезглавената Македонија во последната светска војна. Колку и да сакаат квази политичарите и историчарите можат да креираат некаква нова историја со лажирани верзии дека земјава била продукт на времето во кое е создавана, но тоа нема да им помине затоа што нам ни припаѓа единственото право да се чувствуваме и да се нарекуваме така како што сами сакаме. Лага е дека македонското национално прашање се решавало или било решено во некаква федерација од пред петнаесеттина години. Всушност, во тој период од неколку децении максимум се дисквалификуваа сите оние кои се бореа за малку повеќе македонштина, особено тие кои не ја губеле надежта во обединета Македонија. Сé тоа што било добро познато како автентично македонско било сé друго само не и македонско, со што и денес продолжуваат делбите на нашето национално ткиво. Зошто во овој момент кога некој од надвор сака да ни го одземе името, стапнувајќи ни на достоинството, некој од внатре гази по македонското самочувство за националната историја пред Брозовото време? Како одговорот на прашањево да се сведува на тоа - кралот е мртов, да живее кралот! Односот кон сопствената традиција е прашање за кое мора да се има изградена стратегија затоа што очигледно ќе се изгубиме во новата геополитичка поделба на светот и тоа благодарение на неколкумина неспособни лидери - играчи, кои не умеат точно да го лоцираат стратешкото место на нашата независност. Во моментот кога сите треба да имаме многу глави со едно исто и единствено размислување, едно споменично обележје за чие поставување мораат да се почитуваат законските определби, норми и прописи, бидејќи не се лоцира во нечиј двор, потсетува на добро смислено фрлено јаболко на раздорот, со цел одвлекување на вниманието на народот од актуелните горливи теми. Претставува политичка кокетерија ли тоа што некој некому сака да му ја покаже евидентната поделеност на Македонците, на оние кои само се прават дека тоа се, и на оние кои навистина се, базирајќи се на немањето критериум за поставување споменици, при што се потегнува иницијатива а не е направен историски елаборат за оценка на улогата која ја имала таа личност, било да биде одредена како негативна, односно позитивна? Од какво значење би бил тој споменик во центарот на Скопје кога во него нема никаков симбол на нашите многу далечни предци, кога во реалноста тој не симболизира ништо од прадедовците и дедовците, а уште помалку ќе биде од било какво значење за сегашните генерации и сигурно ќе нема никакво за идните поколенија. И повторно поделеност, едни се за, други се против. Можеби ќе се сетат да ги реинкарнираат оние на кои до неодамна ги плукаа, ги обезличуваа и ги забораваа, а какви што се, може да им текне споменик да им градат и на расколниците! Препорачливо е носталгијата да нé врзува за спомените, а многу добро се знае кои се листовите на македонската гора. Личноста на Александар Македонски, на Филип, на Самуил, и на многумина други македонски национални идеолози воопшто не се дискутабилни ниту, пак, се проблематични. Токму оваа земја, токму за овие Македонци кои се докажале не како поробувачи туку како обединувачи, го има примарното право, обврска и должност да им изгради паметник, за светот цврсто да знае дека ние од нив никогаш нема да се откажеме, не заради потребата инаетливо да го афирмираме индивидуалното, националното, туку со единствена цел тоа да се преточи во космополитизмот кој денес се декларира како идеологија со примарно значење. Кој е тој човек, кој е тој граѓанин на било која држава во светот кој длабоко во душата не го носи патриотизмот кон неа, затоа што само лаици можат да го поистоветуваат националното со национализмот. Македонци, еднаш за секогаш, во нашата колективна меморија мораме да го конкретизираме симболот кој ќе нé обединува, а не разединува!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 27.05.2005

акедонија и Македонците постоеле и опстојувале низ времињата. Носејќи го името Македонија низ вековите како свое етничко и историско легитимно име, Македонецот станал наследник на сите историски, културни традиции и вредности, а во еден континуиран развоен процес се здобил со легитимитет врз македонската територија. Постоењето на македонската нација ги вознемирувало соседите. Заедничко за сите нив е неприфаќањето на постоењето на нашата нација, јазик и држава. Од формирањето на македонската федерална држава (1944) кога прв пат во поновата историја на Македонија се официјализира историското име Македонија - па до денес нашето име е предмет на разни контроверзни дискусии. Откако нашата држава побара меѓународно признавање уште повеќе се засили грчката кампања против името Македонија и македонскиот јазик. Но, не само во Грција, туку таквата кампања е присутна и на сите континенти во светот. Во сите дискусии Грците изнесуваат факти, кои според нивна интерпретација зборуваат во прилог на нивната кауза. Со години наназад тие се обидуваат да нé прекрстат, да ни наметнат ново име. Иако светот го оцени како ирационален овој спор, Грција го оспорува правото да го користиме нашето уставно име, аргументирајќи дека нашата мала и сиромашна Македонија имала територијални претензии кон нејзината истоимена северна провинција. Тоа е нон-сенс бидејќи една држава каква што е Македонија нема шанси да нападне членка на ЕУ. Последниот инцидент со двајцата студенти на Факултетот за бизнис при Универзитетот Кингстон (го презентирале проектот инвестиции во Македонија 2005, како дел од истражувањето за дисертации на курсевите кои ги посетувале, по што пристигнала остра реакција од грчката дијаспора, која е во координација со грчката Амбасада во Велика Британија да го повлече Извештајот од својата Интернет-страница), доволно говори за грчката офанзива во светот да се избрише сé што е македонско. За наша среќа, во одговорот до грчката заедница Универзитетот се извинил за предизвиканите непријатности, и не го прифатил грчкото барање студентите да не го користат зборот Македонија. И грчкиот премиер Костас Караманлис отиде на средба со американскиот претседател Џорџ Буш да му каже дека Скопје не било конструктивно во разговорите за изнаоѓање решение за името. Но, и тој се врати со празни раце, не донесе резултати за националните прашања на Грција, бидејќи американската страна не се обврзала за ништо конкретно за надворешно-политичките проблеми на Атина. Според информациите кои кружат во јавноста, грчки претставници се обиделе да го проблематизираат името и спорот со Македонија и во Извештајот на НАТО за политичките и армиските реформи во земјава, за да ги попречат нашите шанси за влегување во НАТО. Сепак, под притисок на Велика Британија и на САД, грчките претставници во Брисел се откажале од таквата намера. Грчката офанзива отиде и до таму Грција да реагира кај Бугарите зошто тие на последниот избор за песна на Еврозијата “Евросонг 2005”, нé нарекувале со уставното име Република Македонија. Всушност, земјите учеснички на Евросонгот, кои нé имаат признато под уставното име ни приредија скандал (со исклучок на Бугарија). Србија и Црна Гора, Хрватска, Босна и Херцеговина, Словенија ја користеа референцата ФИРОМ. Тие имаа објаснување за ваквиот потег, односно се повикуваа на правилата на Европската радиодифузна унија (ЕБУ) дека Република Македонија е примена под референцата ПЈРМ, но каде е ставот или реакцијата на нашите за ваквиот скандал. Никој ништо не коментира, а тоа остава доволно простор за нови скандали. Пред вакви и слични скандали не смееме да ги затвораме очите и да молчиме. Зошто само ако се одржиме како Македонци ние ќе можеме да си ја зачуваме државата и името и да станеме вистински миротворци на Балканот. Всушност, тоа го докажавме и во историјата. Македонија, како централна балканска земја, ги поврзува балканските народи, јазици и култури, возвишувајќи го принципот на демократичност, заемно почитување, рамноправност. Македонците кои се докажале не како поробувачи туку како обединувачи, не смеат да го изрезилат името на Филип и на Александар Македонски. И денес ние немаме никакви претензии кон соседите. Напротив, ќе продолжиме со мирољубива политика да се бориме за уставното име во Обединетите нации, зашто правдата секогаш излегува на виделина. Кога-тогаш ќе го добиеме уставното име, во прашање е само времето.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 03.06.2005

акедонската историја памети многубројни црни премрежија, кои се предизвикани од разноразни “муватори и новопечени црковни шизици”, кои со подмолни потези сакаат да нé стават во воловски јарем. Тие со векови ја прекрстуваат МПЦ и се обидуваат да ја расчеречат нашата Црква на ситни парченца за да стане помала од маково зрно, бидејќи од секогаш им бодела очи на “духовните сестрински браќа”. Зошто? Имено, за век и веков ќе биде забележано дека МПЦ претставува ПРВА духовна и религиска АЛКА на Свети апостол Павле, кој за време на своето патешествие низ Македонија нашол благопријатна клима и гладни чеда за Исусовите пораки. Со тоа биле удрени темелите на нашата Црква, која подоцна ќе го разгори факелот на љубовта и на христијанството. Неколку векови подоцна Климентовата мисија го зацврсти столбот на црковната вистина (МПЦ), која некои се обидуваат да ја претстават како грчка, а уште повеќе како српска. Оттаму мора да се бара и денешната криза, која всушност има цел да ги извитопери фактите дека “кокошката е постара од јајцето”. Но, за волја на таа иста вистина, во името на јацето се враќаме во колевката на Климентовата црква “Св. Пантелејмон” на Плаошник во Охрид. Овој духовен центар на македонскиот народ никогаш не му припаѓал на Белград или на Атина. На овие простори, борбата за името Македонија, Македонец или македонски народ, секогаш претставувала Хамлетовска замисла - да се биде или не. И затоа познатиот “бермудски триаголник” Белград - Атина - Софија, често пати знаел да прави смислени провокации, кои биле наменети за уништување на матицата - мајка, Македонската православна црква. Тоа го правеле не еднаш, не два пати, туку стотици пати, како што тоа сега го прави СПЦ. Тие ги вжештувале меѓунационалните страсти, обидувајќи се да ја присвојат и да ја расчеречат Македонската православна црква и историја, која преставувала непробоен и непремостлив бедем за освојување на националниот дух на македонскиот народ. Затоа, се соочуваме со затворање на вратите за дијалог, кои и најголемите оптимисти се надеваа дека ќе бидат подотворени за комуникација. Меѓутоа, српските црковни национал-шовинисти ги закатанчија сите можности за разумни преговори. Ова е тешко време, во кое се проблематизира името на Република Македонија, а истовремено стршлен ја напаѓа Македонската православна црква, бидејќи ако нашата Црква не постои нема да живее и државава. Во тој контекст на сложени услови на егзистенција мораат да се бараат последните напади на СПЦ, која е должник на ГПЦ, бидејќи без нејзина силна економска поддршка ќе западне во депресија. Но, што всушност стои зад уништувањето на МПЦ, освен директен атак врз македонската држава?! Се приближува времето кога прашањето на Косово ќе биде решено. Косово претставува рак рана за Србија, но и за Српската црква, која ги продолжува традициите на Пеќската патријаршија. Со отцепувањето на Покраината од матицата, историските белези на СПЦ ќе бидат изгубени во времето и во просторот, па затоа српскиот народ и нејзината Црква повторно физички ќе бидат разделени од колевката на својата култура. Токму затоа се свртува вниманието на јавноста во Србија, бидејќи треба да се покрие црковната и политичката немоќ да се разрешат нивните внатрешни проблеми. Оттаму се зајакнува притисокот врз МПЦ, односно врз Република Македонија. Затоа треба да се биде мудар, но и разумен за да се возврати на нападот. Не можеме немо да ги следиме настаните, а тие секојдневно да нé камшикуваат. Доволно имаме крвави рани, кои во историјата никогаш не се заздравени. За оваа цел својот живот го оставиле многубројни револуционери, но и црковни великодостојници, кои го одржувале и го негувале македонскиот национален дух и идентитет. Поради тоа, следните чекори мораат да бидат координирани и никој не смее да направи нешто што ќе оди на штета на интересите на македонскиот народ. Тој, ќе го преживее и овој напад, бидејќи лузната нема никакво правно значење, а расколникот нека внимава со кого се расправа. Еднаш во Велес преживеа, но по втор пат народот и верниците не простуваат. Во нашава земја има многубројни такви истомисленици, кои можат правдата да ја преземат во свои раце, а кога народот и верниците ќе го земат стапот в рака, тогаш правдата ќе биде достојно извршена.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 10.06.2005

акедонската агонија и голгота и натаму продолжува. И повторно СПЦ прави драми и ја продолжува старата, српска политика кон Македонија, кон Македонската православна црква, името, идентитетот. Но, повеќе од јасно е дека сите обиди за негирање на автокефалноста на МПЦ и инсталирање туѓи цркви не е ништо друго туку национал-шовинистичка желба и антимакедонски хегемонизам, вешто скриени под лицемерната грижа за православието. На македонската црковна дипломатија й останува да си го одработи своето, да излезе од лежерноста, дипломатска и духовна, и да се обиде да го зајакне лобирањето кај сестринските цркви, а дома да им се придружи на своите верници. Во Синодот веќе се придвижија. Не можејќи веќе да се воздржи од овој бесконечен српски црковен атак се огласи и поглаварот на МПЦ, Охридски и Македонски Архиепископ Г.Г. Стефан, да каже дека единствениот грев е името, она што отсекогаш им пречело на нашите соседи. Тој ги повика верниците и свештенството да ги издржат сите искушенија настанати по одлуката на СПЦ да прогласи своја парацрква во Македонија. За среќа, барем кога станува збор за верата наша рисјанска неканонската одлука на Српската црква, иако предизвика револт, уште повеќе ги соедини македонските верници. Меѓутоа, добро би било ако Македонија го има само овој проблем. Но, за жал, на разгорениот оган бензин му долеа обелоденувањето на веста во која Џафери прв пат јавно призна дека разговарал со Георгиевски за поделба на Македонија, но војната ги спречила да го реализираат планот. Пеколниот план за “мирна поделба на Македонија” бил направен веднаш по победата на изборите во 1998 година и по склучувањето на нивната коалиција. Од другата страна, поточно “обвинетата”, велат дека Џафери со интервјуто очајнички се обидел да врати дел од албанските гласачи и дека тоа било дел од неговата предизборна кампања, притоа тврдејќи дека никогаш со никого немало договори за поделба. Но, малку да ни се освежи помнењето. Во колумна во еден дневен весник во април 2003 година Георгиевски напиша: “Потребно е најитно враќање на тезите изнесени од неколку академици за размена на територии и на население или, поточно разграничување меѓу Македонците и Албанците”. Како и да е, во минатото јавно се зборуваше за тоа и имаше отворени сомневања за таквиот договор. Оттука не треба да бидеме кусогледи, не треба да забораваме дека повеќе од дваесет проценти од населението на оваа земја никогаш нема да биде рамнодушно за тоа. Да мислиме или, пак, да негуваме илузии дека е можно нашиве граѓани, од албанско етничко потекло, дека ќе го следат македонскиот национален интерес (во смисла на државен). Факт е дека се отворија големи рани, чиешто лекување тукушто почнува, а некои сé уште се отворени, со многу неизвесни изгледи за затворање. Тука се надоврзува и уште една тема која за Македонија е особено важна. Тема која предизвикува разно разни земјотреси за да разбере македонскиот народ дека околу Косово, дефинирањето на нашиот национален интерес е и ќе биде комплицирана и многу суптилна работа. Познати се веќе планираните мерки на УНМИК, како и со процесите во врска со иднината на таа, поранешна Покраина. Да се потрудиме тие нивни илузии да не станат реалност, затоа што како тргнале работите лошо й се пишува на Македонија. И токму кога ете си рековме, покрај овие бројни проблеми кои сé повеќе ни надвиснуваат над глава, барем патот кон Европската унија полека го трасираме, Французите и Холанѓаните, кој знае по кој пат ни ја расипуваат евроидилата, овој пат со нанесување нов удар по Уставот на Европа. И како што тргнале работите, додека ние стигнеме на ред, Унијата ќе се распадне. Па, ќе излезе работата во кој било сојуз да сме влегле, тој се распаднал! Но, комесарот за проширување на Европската унија, Оли Рен, го храбри нашиот премиер да не се откажува од напорите за приближување до Европската унија. Комесарот Рен ја потсмири и нашата вицепремиерка Шекеринска, велејќи й дека францускиот референдум нема директно влијание на македонската апликација за членство, што сите нас малку нé смири и некако ги спласна нашите невротични реакции. Ние сме некако по природа лесни за манипулирање и во овој случај забораваме да погледнеме во нешто друго освен во синото знаме со 15 златни ѕвезди. Оттука, што друго да се помисли. Македонија влегува сé повеќе во тој маѓепсан, хаотичен вртлог од бесконечни напади било на политичко, национално, верско... па и културно ниво на кој не му се гледа крајот, меѓутоа, сепак најважно од сé е секој граѓанин на ова парче земја да сфати дека единствениот спас за него и за неговата македонска држава е самосвесноста и обединетоста на македонскиот народ. Само така ќе може да си го одбрани и името, и идентитетот, и верата, и државата која успеала да се издигне од пепелта кога й било најтешко, па зошто да не може и сега.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 17.06.2005

ко сите домашни и странски елити од секаков вид денес кажуваат дека петнаесеттина години се соочуваме со предизвикот кој води кон македонските нови демократски исчекори, може слободно, со целосна морална и етичка одговорност, да се негираат ваквите тврдења, затоа што населението кое се родило на овие простори, егзистирало и во текот на историјата еволуирало во народ, кој го докажува сосема спротивното бидејќи тој секогаш тежнеел кон нејзиното највисоко ниво, со интенција тоа да се постигне преку праведна политичка, економска, културна борба. Сигурно не по наша желба, но ние како континуирано да водиме некакви битки за докажување на валидноста на нашето постоење, на што неминовно се надоврзува прашањето кому тоа ние мораме да му се докажуваме? Би било сосема апсурдно доколку го правиме тоа меѓу себе, едни на други, бидејќи векот на траењето на било која олигархија е ограничено од долговечноста на моментните потреби. Невкусно е доколку тоа се прави за да се потхранат нечии аспирации, кои по сé изгледа стануваат предметни само тогаш кога категоричното “не” се заменува со додворувачкото “неее”! Ние сме тука, со сé што ни следува како историска придобивка на традиционалната македонска кауза. Нé има овде, нé има насекаде. Јазикот наш насушен се слуша, пискотот од Галичник до Егеј од Река до Пирин нé потсетува, крвта на нашите дедовци и внуци нé сплотува. Еден мирен народ, една мирна земја, нема да мине ден, нема да мине ноќ а за себе да нé слушне некакви негативни видувања. Како што се одвиваат случувањата, економски обезглавени а политички обесправени, со постојани подметнувања и на еден и на друг план, добро е што овој народ сé уште е и разумен. Во последниов период ја имаме неповторливата можност сами на себе и на сите “добронамерници” да им покажеме како цврсто стоиме на ставот дека нема враќање од трасираниот пат на суверената држава Македонија, заедно со нејзината Македонска православна црква, од каде Божјиот глас за мир, спокојство и благосостојба ќе се пренесува на секој македонски дел. Сите сакаме да веруваме дека вака опседнати од неколку страни, со наметнати предлози за некакви единствено можни договори - решенија за проблеми (инсценирани од невалидни сценаристи), наместо со можности за разговори и дијалози (што е својствено за умните и за разумните кои мораат да ги стават “в ред” неумните и неразумните), никому не му паѓа на памет да помисли дека сме дезориентирани и дезорганизирани. Ниту можеме, ниту смееме ниту, пак, имаме некакво право така да се однесуваме, така да зборуваме. На крајот на краиштата, тоа што е наше, наше е, ние туѓото не го сакаме, но колку некому и да не му оди на рака, најмалку имаме намера своето да го даваме. Нашите, домашните политички противници имаат една и единствена задача да го дадат својот немерлив придонес во зачувувањето на територијалниот интегритет на нашава држава (за кој никој во себе нема толку “машкост” за себе да каже дека на него гледа како дете на слатки), во подобрувањето на безбедносната ситуација (која се сведува на бескрајната самоубиствена игра на исти играчи на руски рулет - доколку не ни го дадете ова, ќе ви се врати “она”), во ревитализацијата на економскиот статус на населението (кое вака осиромашено ја има само кожата на грбот и иднината на просјакот), во неприфаќањето за менувањето на автокефалноста на нашиот духовен водач (нашата матична црква која благословот за своето постоење го има од нејзините верници)... Дефокусирањето на вниманието на јавноста сега веќе како по обичај не ги дава очекуваните резултати, затоа што мина времето кога наивните наседнуваа на лукавствата, кога “глувите” не слушаа, а “слепите” не гледаа. Македонците секогаш и слушале и гледале. Се ближи последниот час кога морате да им побарате прошка за направените минати (и евентуално моментно планирани) грешки, бидејќи Македонците, тие кои останаа тука и тие кои се раселени низ светот, несомнено се неприкосновени сопственици на својата национална посебност, на земјата македонска, на нејзиното сонце кое секогаш има ист број зраци, на јазикот на генерациите, на верата која ги обединува... Ако се покајат, нека им е просто, можеби не умееле да знаат дека грешат...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 24.06.2005

о небрежјето на историските креации, секој си ја кажува својата приказна, а Македонците (мислам на оние кои себеси достојно се препознаваат во делата на најголемиот војсководец на сите времиња), упорно ја ткаат својата, често соочувани со “шамарање од небрежност” на оние кои се плашат од вистината. Ни посегнуваат по сé што е наше, исконско македонско. Се осмелуваат како бесрамници за нашето име, култура, вера насушна рисјанска, дедовиот праг на трошната македонска куќа, езерата кои паметат за Билјана, на шумите кои знаат многу тајни за дамнешни битки, јунаци, фаланги... А Македонецот молчи и само го врти и другиот образ. Мавајте, вели. Потсетува на Синот Божји, кој секогаш имаше и даваше повеќе љубов отколку што мајката земја можеше да прифати. А еден ден можеби треба да се освестат Македонците и да го сослушаат советот на мудриот Конфучие, кој некогаш и некаде рекол: “За да се стави светот во ред, мораме прво во ред да ја ставиме нацијата; за да се стави таа во ред, мораме прво во ред да го ставиме семејството; а за да го ставиме семејството во ред, мораме прво да го култивираме нашиот личен живот, мораме во ред да ги ставиме нашите срца.” Секој ден си има свој белег, своја препознатливост, а токму денешниов за нас е посебен. Токму на денешен ден 1994 година излезе првиот број на “Македонско сонце”. Од тогаш почна и приказната за неделникот, кој во континуитет излегува веќе 11 години. Во два наврата е извршена измена на форматот, а последното издание е во колор, со 64 страници, формат А4, рубрицирано и дизајнирано според стандардите на европските неделници. Концепцијата и уредувачката политика на неделникот се базираат врз неговата основна цел, односно афирмација на македонските национални вредности не само на територијата на денешна Република Македонија, туку и во останатите делови на етничка Македонија, па дури и во цел свет, односно секаде каде што живеат и работат луѓе чија етничка и државна припадност ги поврзува со Македонија. Сакаме да бидеме нишката која ќе ги обедини Македонците и која ќе влијае за активирањето на подзаборавениот македонски код за опстојност. Да бидеме сведоци на парадигмата за македонската кауза, синтагмата која ќе допре до секого кој е на релација на правдината и вистината, без разлика на националност, вера, потекло и пол. Да бидеме носителот, двигателот на каузата за независната македонска република на Балканот, каузата за државност и вечната борба на себедокажување пред оние зли јазици кои со непристојни аспирации “подголтнуваат” на сé што е македонско, на душманите и бездушниците, кои како гладни волци вијат над нашата убава Македонија. Има многу причини за нашето постоење и долгогодишно работење во име на вистинските вредности! “Македонско сонце” секогаш беше на линија на вистината, на страната на професионалноста и објективноста и сé она што претставува новинарска етика. Секогаш стремеше да допре до оние за коишто постои. Секој читател да се пронајде себеси во некоја од рубриките, во некоја од приказните или, пак, да ја осознае вистината преку написите за политика, економија, култура... Секој на свој начин и секој од својата посветеност, тимот на “Македонско сонце” се обидуваше да придонесе за името на неделникот да се слушне што подалеку, да допре и до оној кој претходно со предрасуда фрлал сенка на него. Досега секој кој нашол време да го “прелиста” неделникот “Македонско сонце” имал можност да ја види другата - македонската страна на работите! Но, нашата цел не запира тука. Нашата визија оди уште подалеку. Оди дотаму да го види секој Македонец каде и да е на светот, во која и да е туѓина, како си подава рака на својот, на Македонецот. Оди дотаму да ги види сите македонски политичари како дејствуваат за целите и за интересите на Македонија. Нашиот видик оди и дотаму да ја види државава без несреќни и сиромашни луѓе. Без стечајци, невработени, бездомници, гладни рудари, интелектуалци на кои им се одземени дигнитетот и последната капка надеж за нешто позитивно. Македонија која ќе биде посакувана дестинација за живеење, сигурна, безбедна, без доминација на малцинството врз мнозинството. Македонија без фиромирање, туку како горда членка на сите светски елитни клубови. Ете, тогаш целта на еден македонски светски неделник ќе биде реализирана и целосна. А среќата ги следи најхрабрите и секогаш е на нивна страна. Годините се нижат, времето си тече а нашето “Македонско сонце” нé грее веќе единаесет години. За многу години “Македонско сонце”! Да ни сјаеш и зрачиш уште многу години!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 01.07.2005

ошто Македонецот ја сака Македонија? Затоа што е потомок на древно кралство, затоа што е задоен со непроценливо културно и духовно богатство. Неговата праисториска етногенеза кажува само едно, дека својата вековна опстојба ја има одбрането со крв и солзи, дека патот по кој чекорел бил трновит и горлив. И затоа, денес, тој никому не му должи оправдувања, објаснувања, докажувања... Сé она што го поседува, го должи на своите предци, на своето име. Но, во вечната борба со неправдата Тој заборава дека единствената цел кон која треба да ја насочи својата духовна сила е почитување, заштитување и збогатување на своето постоење. Јакнењето на историската матрица подразбира стабилизирање и сигурност на сегашноста и, пред сé, на иднината. А, токму во сегашноста Македонецот ја губи својата сенка. Како ретко кој, тој има потреба повторно и повторно да се потчинува, да се деградира, да се омаловажува, да коленичи... Несфатливо и нетипично за народ кој себеси се прогласува за потомок на најмоќната династија во историјата на човештвото. Колку и да звучи патетично, сепак навистина е така. Можеби е во генетскиот код, да сме осмислени како една оксиморонска специфична сорта на народ. Моќ во немоќ! Или поинаку кажано, до кога ќе посегнуваме по парче леб во далечните земји, кога тука во нашата ни Македонија го имаме најслаткиот леб насушен? До кога младите ќе ни бидат со погледот насочен во далечина барајќи место каде нивното знаење, нивните интелектуални способности ќе дојдат до израз? До кога ќе ги почитуваме повеќе туѓите уметници кога тука кај нас ги имаме најдобрите, изворните, оригиналните МАКЕДОНСКИ!!? До кога ќе се молиме пред туѓите олтари и до кога ќе гувееме пред туѓите гробови?! До кога Македонецот ќе се бара себеси, не знаејќи или, пак, неосознавајќи дека само на родната грутка е тој вистинскиот. До кога ли ќе ги криеме трагите кои нé издаваат дека сме оние вистинските, оние Македонци кои од век и веков опстојувале на истите простори пркосејќи на времето, луѓето, збиднувањата, иронијата... До кога ли само ќе даваме дел по дел од сé она што си е наше, мајчинско, дедовина, антика... Доколку направиме анализа т.е. пресек на хронолошко-тематските целини во македонската историја, ќе го согледаме неповторливиот континуитет на Македонецот. Не постои историската магистрала каде името Македонец и Македонија не е забележано. Само за потсетување: античка Македонија, средновековна Македонија, Македонија за време на Отоманската империја, Македонија за време на Балканските војни и Првата светска војна, Македонија меѓу двете светски војни итн. Зарем ова не е доволна потврда за сé она што сме биле во минатото? Светската историја се пишуваше врз македонските солзи и маки! Таа ни должи многу повеќе од она што бесрамно ни го украде и узурпира! Затоа, Македонец си должи почит и признание единствено само на себе! Преку соодветно заштитување на сé она што е македонско Македонецот повеќекратно го докажува и афирмира своето име, јазик, култура, традиција. Триумфот на вистината и правдата ќе го добиеме кога достојно и чесно ќе го одбраниме историскиот легитимитет и континуитет на нашата земја. Со наведната глава и сервилност ќе го изгубиме и она малку достоинство и признание кое го уживаме кај народите кои искрено нé ценат и нé почитуваат. Затоа беспрекорно и смело треба да чекориме кон она што сме! Македонецот е свој на своето, бидејќи сé останато му е туѓо! Македонецот е свој на Пела, на Мечкин Камен, на Прохор Пчински! Преку воинствените фаланги, библиските ракописи, до денешни дни тој е Македонец! Моќта на Македонија е содржана токму во нејзините премрежија. А нив ги има премногу. Историските неправди горчливо се имаат напластено во душата на Македонецот, и затоа тој денес не може да ја препознае убавината и големината на името кое го носи. Колку сме големи, величествени, возвишени, вечни. Но, можеби токму таа вистина делува заплашувачки кон некого! Нејсе. Ако било судено вечно да молиме и да страдаме, нека биде. Она што е од Господа се простува, сé останато Господ го казнува!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 08.07.2005

агреани парламентарни столчиња, вжештени глави, жестока собраниска дискусија за Предлог-законот за употреба на симболите на етничките заедници, откриени големи количества нелегално оружје (Долно Блаце, Брест). Забранет пристап на полицијата во Брест, запоседнато Кондово од Адем Красниќи, потпомогнат од Косово... Вака накратко можеме да го опишеме сé она што деновиве се случува на македонската политичка и безбедносна сцена. Можеме ли да најавиме жешко политичко лето? Ако внимателно ги анализираме последниве настани, тогаш одговорот на ова прашање би бил потврден. Но, следствено по тоа нормално е да си го поставиме и следното прашање: “ќе извлечеме ли жива глава” од оваа политичка жештина или, пак, ќе имаме реприза на крвавото сценарио од 2001 година? Најавите дека ќе се евакуираат децата од Брест (селото на командант Бреза), а возрасните ќе се мобилизираат за да го бранат селото, ако полицијата повторно спроведе акција за пронаоѓање на Бреза, се доволен мотив граѓаните да се посомневаат дека довчерашните команданти на УЧК подготвуваат реприза на 2001 година. Акцијата во Брест ја влоши и онака кревката безбедносна ситуација која, како што ќе каже Џезаир Шаќири, (Национална демократска партија), кој до вчера беше во планините, е надвор од контрола и личи на состојбата во Кондово. Веќе е видено сценариото Албанците да се покажуваат како невини жртви малтретирани од полицијата. И повторно меѓународната заедница добива лажен впечаток за невините Албанци. Шаќири знаеше да обвини дека наводно полицијата го малтретирала населението во Брест, но “заборави” да каже од каде толкаво оружје во куќата на Хамди Бајрами-Бреза. Во оваа држава одамна се измешаа улогите. Шаќири му објави војна на министерот за внатрешни работи. Албанците можат нас да нé нарекуваат славомакедонци, или не знам како, а ние на “секој нивен подаден прст им даваме цела рака”. До кога “командантите” ќе ни се закануваат и ќе ни ја контролираат територијата? Ако на сé ова се додаде и фактот дека тешко ќе оди усвојувањето на Законот за употреба на симболите на етничките заедници, поконкретно, употребата на знамињата, тогаш не е ни чудно ако се реализираат предупредувањата за ескалирање на ситуацијата во Гостивар. Тоа е градот каде што во 1997 година се случија немили настани поради желбата на Албанците да го истакнат своето знаме на државните институции. Оттогаш па до денес, односно веќе петнаесет години од самостојноста на нашава држава, албанскиот орел постојано ги подгрева тензиите и се заканува за ескалирање на ситуацијата. И додека експертите предупредуваат дека знамето на етничката заедница не смее да биде идентично со знамето на туѓа држава, бидејќи означува туѓа територија и нарушување на територијалниот интегритет и суверенитет, некој се обидува на “мала врата” да го протне како дел од Рамковниот договор. Неговото усвојување ќе овозможи во нашата држава да се веат знамиња на други држави, па така нормално е кога странец ќе дојде во нашава земја, да си го постави прашањето во која држава се наоѓа? Никаде во светот пред владините институции на ниту една земја не се вее знаме на друга суверена земја. Ако се дозволи вакво нешто тоа ќе значи постоење на држава во држава, а за тоа идните генерации нема да ни простат. Реални се стравувањата за злоупотреба на овој Закон, доколку се усвои, односно граѓаните се плашат дека орелот ќе почне да се вее и во оние делови каде што Албанците се 20 отсто (иако во Предлог-законот е предвидено албанското знаме да вее во оние средини каде се 50 отсто). Во Арачиново веќе никна дивоградба-споменик на загинатите борци на ОНА, чии три столба се симбол на териториите на Албанија, Косово и Илирида. А локалните власти се фалат со децентрализацијата и коментираат дека за вакво нешто е надлежна самата општина. Ова е лош сигнал за почетокот на децентрализацијата, односно пренесувањето на ингеренциите на локалните власти. Но, не само тоа, Македонците со новата територијална организација на единиците на локалната самоуправа се најдоа во ситуација да бидат малцинство во сопствената држава. Всушност, новата територијална поделба, како што предупредуваа експертите, беше направена врз етничкиот, а не географскиот принцип. Ни останува уште Законот за употреба на јазиците на етничките заедници. Македонците во иднина ќе мораат да бараат преведувачи ако сакаат да му се обратат на градоначалникот во општината каде што етничките заедници се мнозинство. Ништо нема да нé изненади кога еден ден главниот град ќе ни осамне со две имиња, кога во западниот дел на државава, но и онаму каде етничките заедници се мнозинство, ќе имаме промена на имињата на училиштата, улиците... И сé некако во името на тој Рамковен договор Албанците во оваа држава бараат преку “леб-погача”. Дали Македонија со овој срамен Договор ја изгуби моќта да одлучува за својата иднина? Тука ни е проблемот и со нерешениот статус на Косово и демаркацијата на северната граница. Постои и стравување дека независноста на Косово негативно ќе се одрази врз стабилноста на Македонија. Во исчекување на епилогот од собраниската седница за знамињата, си го поставуваме прашањето дали Македонија (примерот со притисокот од Грција), повторно ќе си го промени државното знаме и до кога други ќе ни ја кројат судбината?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 15.07.2005

олемиот светски тенор Хозе Карерас им го остави својот музички епитаф на малубројните сладокусци, кои имаа длабок џеб да го платат неговиот настап и при тоа да уживаат во цената на успехот, кој тој го спечалил во планетарни рамки со 5 проценти талент и 105 отсто работа. Зошто не му даваме важност на неговиот талент? Ние не можеме да ја засениме неговата талентираност со погрдни зборови, бидејќи тој дар е Божји, ама немаше да ја доживее “боговата слава” на една холивудска филмска ѕвезда, ако човекот не се испотеше од работа. Значи, муабетот ни беше дека за сé треба мака и работа, а без неа си никој и ништо. Според тоа, нема успех ако на прво место не се стави работата, а дури потоа славењето и кочоперењето. Затоа во многу нешта треба да се “метнеме” на Хозе Карерас. Прво, тој ја победи природата, односно ја доби битката со канцерот. Второ, човекот има стил и своја цена, без која не настапува на ниту една културна манифестација. Овој пример го зедовме предвид, бидејќи во него има премногу поука. Имено, нам во земјава ни гори под нозете, се давиме од политичкиот јавашлук и намерната “немарност”, а при тоа од уста не ги вадиме пофалните зборови за успехот во т.н. неколкупроцентно зголемување на вработеноста, која патем фиктивно се зголеми поради бришењето на кадрите и на лицата кои работат на договор на дело во државната администрација. Истовремено, Адем Красниќи ни прави шокови, нé трезни од пијанството, од божемниот успех, за повторно да се вратиме во реалноста каде командантот со зборови нé повикува на “мотика”. Нé потсетува на старата македонска мана, кохабитацијата меѓу претседателот на државата, премиерот и министерот за внатрешни работи, не функционира. Сé се мери низ призмата на попуштање за да не се наруши безличната и бездушната толеранција во власта. Во овој момент, актуелно е прашањето кој ќе има храброст да даде “амин” за мирновременска акција на македонската полиција, а при тоа да не ја преземе одговорноста врз своите плеќи, бидејќи Љубе Бошкоски ја срка манџата во Хаг, оти премногу “револуционерно” се залагаше да биде иста Македонија. Оттаму прашањето е Дамаклов меч за политичарите, но и за опстојбата на државата. Тој проблем не може вечно да се држи под контрола, бидејќи на насилниците и на екстремистите им се даде премногу простор и внимание, а тие се сé посилни и похрабри во своите атакувања врз институциите на системот, кој пукна кај Кондово, кај Брест итн. Утре може да им пукне в скут, на Водно. Што тогаш ќе правиме? Нели на мака се познаваат јунаците. Или... Но, скраја да е од тој шаблон, кој го гледавме во 2001 година. Можеби ќе имаме и малку среќа, па нема да ја репризираме или реплицираме кризата. Таа засега ни чука на порти, ама ни недостасува калаузот, бидејќи оригиналниот клуч е изгубен поради неодлучноста на владејачката гарнитура. Сега таа се наоѓа на испит. Но, доколку падне на матурскиот, односно на бруцошкиот испит, тогаш тешко дека ќе имаме реална шанса да ја закрпиме дупката кај Кондово или горе на Скопска Црна Гора. Тие се дел од познатата географска трансверзала, која почнува од Прешевската долина, па преку Липково, Арачиново, Чаир, Кондово, Сарај, Радуша, се префрла на Шарпланинскиот масив, кој индиректно преку Мавровскиот крај се спушта кон дебарско-струшката линија, која природно е залепена со Република Албанија. Ова не е теорија, туку чиста практика за која наследниците на поранешната ОНА имаа десетка. Луѓето, без разлика дали се водени од криминогена цел или од старовековната идеја за Илирида, имаат “храброст” да му се спротивстават на системот, односно работат. Значи, повторно се враќаме на нашата првична поента, без мотика, односно без метла не може да се исчисти ѓубрето. Затоа, треба работа и само работа. Но, како таа да фатила уплав од нас и Македонците станале Црногорци, па затоа немаме некакви резултати. Сите досегашни обиди за амортизирање на сложеноста на проблемот, убедување, играње “циле-миле”, не вродија со плод. Ситуацијата е иста како и пред неколку месеци. Преку нишанот се гледаат и македонските полицајци и џамбазите на Адем Красниќи. Во меѓувреме само се смени ќотекот. Него го пробаа и припадниците на “алфа-тимовите”, ама и имамите од Кондово. Значи, во небрано се и Албанците и Македонците.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 22.07.2005

о потрага по спектакуларноста, сензацијата, аферата, по скандалот, новинарот, пренесувачот на информациите до јавноста, во ова транзиционо време често се случува наместо професионалната во преден план да ја става личната аспирација, именувана како слава и пари, при што за да се добие тоа се презентираат шпекулации, невистини, полувистини, чаршиски муабети, озборувања. Ваквите состојби во “седмата сила” најдобро се отсликуваат во размислувањето на некои новинари од руската новинска агенција “Итар-Тас”, кои го употребуваат изразот “новинарство во сини фармерки”, најверојатно произлезен од тоа што џинсот е медиокритетски материјал (производ наменет секому), а кој има две страни (може да биде исклучително модерен, но и спротивно...). Денес новинарството како да е трансформирано во бизнис без преседан, од букви и од гласови да се заработуваат баснословно високи износи, според македонски критериуми и услови. Со секоја почит кон исклучоците, кои занаетот го учеле од оние кои ги поставиле корените на македонското новинарство и за кои важи правилото дека вистината има две страни и една е вистинската вистина, кај мнозинството како единствена движечка сила да станува девизата - колку побрзо можеш зграби сé што се може! Во една таква конотација на севкупните моментни општествени случувања за нив на претек има “муштерии” од секаков вид. “Веродостоен” нарачан и платен “материјал” за кој се договара некој Х со некој Ѕ, има единствена цел - со непрофесионализам професионално да се среди некој З. Доколку новинарите се тие кои постојано бараат соодветно и непристрасно презентирање на реалноста, преку почитување на сите законски и етички норми од сечија страна, тогаш е логично да се прашаме зошто токму тие се оние кои користат неаргументирани и неверодостојни податоци за одредена личност да се дисквалификува како човек, како бизнисмен, како... Е, уште е позачудувачки кога тие кажуваат кој е грешен а кој не е. Плукаат вулгарно, без разум, се погани, се навредува, понижува, се омаловажува... Како, пак, да се квалификуваат ваквите личности? Сигурно дека секој од нив би можел да добие некаква нова верзија на “Пулицерова” награда но доколку таа би била востановена за лихварите, профитерите, подлизурковците од оваа бранша. И што потоа, има утре, ден кога кажаното ќе ја изгуби вредноста на релевантност, кога ќе се докаже, ќе се потврди дека наводната вистина всушност е презентирана невистина. Ако јазикот има азбука тогаш новинарството има свој пишан кодекс, во кој новинарите се колнат како на Хипократова заклетва. Во новинарскиот кодекс јасно е зацртано дека основна обврска на новинарот е на јавноста да й обезбеди автентична и вистината информација, врз основа на факти, докази кои имаат познато потекло. Изостанувањето на суштински познати факти, притајување или изостанување информации или фалсификување документи е спротивно на правилата. Нормата за чесност, односно принципот на вистинитост, мора да биде почитуван во текст, слика и звук. По редот на нештата, во една правна држава за каква што упорно Македонија се декларира, некој набрзо ќе мора со целосна морална и етичка одговорност да ги сноси последиците за сторената штета - темната дамка со која се обележува невината жртва. Денес се клевети секој и секого, а вообичаено е вниманието да се настрвува кон навистина успешните и чесните, кон оние кои се забораваат и се маргинализираат тогаш кога нивното име со пиетет го спомнуваат претседатели на држави, благодарни што за сеопштиот развој придонесува човек кој не е од нивно тло, а тоа е тој истиот кој тука, на родната грутка го отвора својот паричник за да вложи и за да даде нешто, овде, за нас, за државата. Е, таквите не се сакаат, не од страна на обичните смртници кои велат “фала Богу, ако има тој, ќе имам и јас”, туку од новокомпонираните рекетари со луксузни возила и пространи станови со потенцијали за “меродавни” фактори бескрајно загрижени за просперитетот на татковината. Искрено речено, човек мора да се праша што е со овие луѓе во оваа земја, се збрале некакви аматерски професионалци, кои страдаат од пуста желба за валутно докажување. Точно, валутите се заработуваат но со чесност, работа, труд, мака, знаење... Научете го ова нешто од оние кои заради својата чиста совест мирно спијат. НО, КАКО И ДА Е, НА ЛАГАТА И НА ШПЕКУЛАЦИИТЕ НОЗЕТЕ ИМ СЕ КРАТКИ И НА КРАЈОТ ВИСТИНАТА СЕКОГАШ ПОБЕДУВА!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 29.07.2005

те, повторно ќе се слушне виењето на зурлите, а тешкиот удар на тапаните ќе се разнесува над далеку познатото Крушево. Топотот на коњите како чекан ќе удираат врз камениот мегдан, симбол на пркосот и непокорот на Македонците, а река луѓе ќе се слева по патеките по кој врвеле славните комити, да се поклонат пред великиот Мечкин камен. И, за чудо, овој пат ќе се вее само македонското знаме. Да не заборавиме, сега за секоја прилика низ нашава држава рамковно ќе се веат и други знамиња. Но, ние ВИСТИНСКИТЕ МАКЕДОНЦИ - ПАТРИОТИ ПО ДУША И ПО ВОКАЦИЈА - КАЖУВАМЕ ДЕКА НА ТОЈ ДЕН, ЗА ДА СЕ ЗНАЕ КОИ СМЕ, ШТО СМЕ И ОД КАДЕ СМЕ, НА СВЕТОТ ЌЕ МУ ЈА ДАДЕМЕ МОЖНОСТА ДА НÉ ПОЗНАЕ ПО ОНА ЕДИНСТВЕНОТО НАШЕ ЗНАМЕ – ШЕСНАЕСЕТКРАКОТО СОНЦЕ, ЧИЕ ШТО НЕПРИКОСНОВЕНО ПОСТОЕЊЕ НИКОЈ НЕ СМЕЕ ДА ГО НЕГИРА. А неговото место е токму таму каде што ќе се слават двата Илиндена, едниот - Илинденско востание, кренато на ден “Свети Илија”, голем верски празник, а другиот - кога се одржало Првото заседание на АСНОМ. На 2 август 1903 година, Илинденците-комити покажаа колку е силна свеста кај Македонците за ослободување од повеќегодишната тиранија. Навистина, востанието не успеа, но остави силна трага во македонската историја бидејќи самоорганизираноста и сите белези од државноста на Крушевската република покажаа колку македонскиот народ е подготвен сам да си ја избере судбината. Затоа, и години по овој голем историски настан, тој со себе носи голема одговорност, традиција, но и завет дека се почитува смртта на загинатите револуционери, кои славно ја обележаа нашата крвава и маченичка историја. На 2 август 2005 година славните Илиндени ќе потсетат и на дамнешната битка кај Херонеја, кога била воспоставена македонската хегемонија над грчкиот свет, а секако ќе потсетат и на раѓањето на Александар Македонски. Настани кои се едни од најзначајните датуми од историјата на македонскиот народ, повод за големо славење. Но, повторно се наметнува прашањето “колку државниот врв е подготвен и организиран да го прослави овој голем ден, без афери, скандали, гафови?” Искуството од години наназад предупредува дека вакво нешто кај нас е неизбежно, па може да се очекува “нешто” да фрли сенка и да го расипе големиот Ден за македонскиот народ. И како по обичај, пред големиот празник Илинден, секогаш е неизвесно дали државниот врв ќе успее да ги убеди српските владици, да дозволат македонска делегација да положи цвеќе на местото каде што пред 62 година се одржало Првото заседание на АСНОМ. И повторно во манастирот “Прохор Пчински” српските свештеници се прават наглуви, а за прославата на 2 август не слушнале. Немаат најави ниту од државата, ниту пак од Српската православна црква дека во манастирскиот комплекс или како лани, пред него, ќе имаат гости од државниот врв од Македонија. Како што велат, досега до нив не пристигнало никакво барање. А кај нас, ниту во пет до дванаесет, сé уште не се знае ништо, топката постојано си ја префрлаат - од ресорните министерства, дали за култура или за надворешни работи, требало да се контактира со надлежните во соседството. И додека нашите “надлежни” се натегаат, во “Прохор Пчински” сепак за празникот на 2 август ќе има литургија. Оттаму велат вратите се отворени за гости. Таму неодамна беа и неколку приврзаници на расколникот, кои тврдеа дека најверојатно ќе присуствуваат на Илинденската литургија, кога и поглаварот Павле треба нему да му го врачи томосот за таканаречената охридска архиепископија?! А, Пелинце? И таму нешто се подготвува за 2 август. До меморијалниот центар се гради библиотека со амфитеатар, а до него и ресторан. Амбициозно, но и двете згради треба да бидат завршени до почетокот на август! Постои надеж дека ќе успеат навреме. Но, едно е сигурно. За Илинден претседателот на Собранието Јордановски ќе оди во Крушево, министерката Митрева со иселениците во Трново. Останува уште само претседателот Црвенковски да одлучи каде ќе биде на големиот празник... А, народот? Каде и колку достоинствено ќе може да ги прослави двата Илиндена? До кога ќе биде под стрес од сé она што ни се случува? До кога ќе нé изненадуваат со експлозии, терористички напади, безбедносни вибрации, афери, скандали? Колку македонскиот граѓанин ќе се чувствува безбедно и слободно доколку посака да си ги чествува големите македонски празници така како што доликува, чувствувајќи се како вистински Македонец?! Како и да е, да заборавиме на неубавите работи кои покрај нас го потресуваат и целиот свет и да си честитаме од сé срце ЗА МНОГУ ГОДИНИ МАКЕДОНЦИ, НЕКА ВИ Е ЧЕСТИТ ИЛИНДЕН!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 19.08.2005

ајголемите историски триумфи и премрежија се имаат случено токму во месец август: Херонеја, Илинден, АСНОМ... но и Љуботен, Карпалак, охридскиот Рамковен договор... Август е олицетворение на нашето историско, културно и духовно издигнување и самопотврдување, но токму во во овој месец се случија и нашите најголеми порази. Август е делницата преку која отсекогаш се кроела нашата судбина! Онаа светлата, но и онаа крвавата! Во август сме ги жнееле придобивките на добрите дела, но сме ги плаќале и лошите. Векови наназад нашите предци се бореле за она што ние денес бескрупулозно го уништуваме. А, тоа се историски придобивки кои се потврда за она што сме биле во минатото. Историски придобивки кои го креирале нашето крваво, но триумфално патешествие. Денес ситуацијата е сосема поинаква. Херојските и патриотските подвизи одамна се табу тема. Историската папка е фрлена во заборав, архивирана засекогаш. Денешните властодршци немаат време да се потсетат кои се и од каде доаѓаат. Немаат време на кратко да ги отворат учебниците и да ги прелистаат, да прочитаат некои важни факти. Но, затоа имаат време за сé друго што ја дегредира и ја уништува земјата. На прашањето колку вреди честа на една земја, несомнено Македонецот ќе се изгуби во одговорот. А, зашто? Бидејќи достоинството отсекогаш претставувало рана на секој Македонец. Македонецот не знае да го вреднува, да го издигнува, да го негува. Достоинството на еден народ и земја се од непроценлива вредност. И само со чесен и искрен однос се заслужува среќата. Би било илузорно да се направи сепарација на она што значи власт и нејзината моќ и народ и неговата моќ. Најчесто моќта на власта е онаа која е пресудна според свеста на народот. Но, токму во свеста на народот лежи и најголемата заблуда на нашето општество. Уништен од суровите механизми на власта, народот е доведен во ситуација да не може и да не сака да ја спознае својата моќ. Народот е тој кој треба смело да се соочи со власта, да го урне митот за неспособност, а со тоа да го воскресне сопственото достоинство. Културна, духовна, економска, социјална дегредација е она кое го живееме последниве петнаесетина години. Во минатото народот се воздигнал против империите и непријателите кои го угнетувале, а сега треба да се воздигне против себе си. Против својата најлоша мутација, која единствено има за цел да уништува. Сведоци сме на грозоморни сценарија кои ни ги кроеја оние кои беа на власт. Заробени сме во пајажината која ни се ткае со години. Оние најсмелите си заминуваат. А, тоа не треба да се случува. На Македонија й е неопходна македонска крв за да опстои. Името Македонија би било илузорно ако функционира без народот кој ја создал. Илузорно е во Македонија да се создаваат и инфилтрираат просекакви каузи. Охридскиот Рамковен договор е карактеристичен показател за немоќта на македонското национално ткиво. Она што беше заткулисно зготвено и сервирано на македонската трпеза тешко се јаде. Едно е јасно, сите предавства се последица на синдромот “Гранде”, кој живее во секој македонски политичар. Алчност до немајкаде. Алчност која нé доведе (нас обичните смртници) до просјачки стап. Барем за момент нека застанат и погледнат околу себе. Во оваа земја живеат луѓе кои безрезервно им верувале и им ја подариле власта. Тие не бараат многу, само спокоен живот. Народот во државава бара скромно да преживува. Сепак, и во најтешките моменти не треба да заборавиме на поддршката која ни доаѓа од најмоќната држава во светот. Американскиот претседател Џорџ Буш испрати честитка до македонскиот претседател по повод националниот празник Илинден, во која уште еднаш нагласи дека “САД сметаат на силното пријателство со Македонија во годините кои доаѓаат”. “Минатата година Македонија беше инспирација во регионот, промовирајќи голем напредок и мир на нејзиниот интегративен пат кон Европа. Македонските напори да го промовираат и зачуваат мултиетничкото општество претставуваат модел и за другите земји во регионот и надвор од него”, нагласи американскиот претседател. Но, убаво е ваквата поддршка да ја искористиме за уште поголемо промовирање на Македонија, за надминување на сите спорови за нашето име и за враќање на нашето достоинство, бидејќи сме држава која треба да се гордее со своето историско потекло и опстојување низ вековите!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 26.08.2005

ко по 15 септември 2002 година актуелнава владејачка гарнитура ветуваше “брда и долини”, за годинашниов 15 септември ВМРО ДПМНЕ најавува митинг на кој ќе биде анализирано досегашното практикување на власта на СДСМ. Премиерот Бучковски за октомври најавува владина реконструкција. Значи, во наредниов период ќе биде многу интересно, иако рака на срце и досега кога станувало збор за случувањата на македонската политичка сцена, никогаш не ни било здодевно. Постојано власта и опозицијата си ги анализираат резултатите, иако сите знаеме дека и едните и другите не постигнаа никакви резултати. Меѓусебно се обвинуваа и од позиција на опозиција ветуваа мед и млеко, а кога доаѓаа на власт забораваа на ветувањата. И сé така, цели 14 години, живеевме со нивните празни ветувања и лажни надежи. Но, не само што не потекоа медот и млекото, туку како што тргнале работите еден ден ќе ни го земат и воздухот. Вообичаено правило за сите досегашни гарнитури беше тоа што наместо да се тргне кон подобрување на состојбите, се одеше кон реконструкција на владиниот Кабинет. Се носеа луѓе на кои им беше потребно време да се снајдат на работните места и се тапкаше во место. За жал, Македонија сé уште тапка во место и секојдневно сé подлабоко и подлабоко тоне во бездната од која нема излез. Работите воопшто не се тргнати од мртва точка, а државава ни личи на тунел во кој нема светлина. Властодршците манипулираат со народот, а освен тоа што си ја променија својата имотна состојба, се разбира, на подобро, друго ништо не променија. Ја влошија и онака катастрофалната состојба во сите сфери на живеење. Дека е така, можеме да потврдиме со факти, да направиме анализа на ветеното и стореното. Пред доаѓањето на власт, 15 септември 2002 година, на Конвенцијата на Коалицијата “За Македонија заедно” (5 август 2002), Бранко Црвенковски, тогашен лидер на СДСМ, сега актуелен претседател на државава изјави: “Коалицијата ‘За Македонија заедно’ има историска задача да ја смени состојбата во земјава, бидејќи најголем ризик и најголема одговорност е ништо да не се преземе. Наша обврска е да конституираме чесна и одговорна власт, да воспоставиме систем на одговорност и отчет за секого, да го вратиме загубеното достоинство и да ги разбудиме закопаните надеж и верба на секој наш граѓанин и на целиот наш народ”. Денес, можеме да констатираме дека ниту е вратено достоинството на граѓаните ниту, пак, е вратена изгубената надеж за посветла иднина. Напротив, македонските граѓани секојдневно тонат во беда и сиромаштија, а ништо нема ниту од изјавите на Црвенковски дека ќе изградат посреќна Македонија, во која секое семејство ќе има барем по еден редовно вработен, а луѓето нема да се плашат како ќе го школуваат своето дете. Во 2003 година премиерот Црвенковски во своето резиме по повод едногодишнината од практикувањето на власта призна дел од грешките и изјави дека во битката со невработеноста не покажале резултат од кој можат да бидат задоволни, но најави дека овие грешки мора да се поправат и дека тоа ќе го стори во наредниот период. Грешките не беа поправени, беше направена единствено владина реконструкција во која некои министри само ги ротираа своите места. Во изминатиов период се покажа дека властодршците мислеа само на своите партиски интереси, а непотизмот и корупцијата беа секојдневна појава. Во овој тригодишен период едниот од коалиционите партнери во власта, и покрај поинаквите декларативни заложби, својата улога и место во Владата ја разбираше единствено како инструмент за делумно спроведување на политичките процеси од охридскиот Рамковен договор, залагајќи се за ургентно спроведување на процесот за соодветна и правична застапеност само на една од заедниците во администрацијата. Всушност, ова беше и образложението на Хари Костов (поднесе оставка), единствениот премиер досега, кој имаше смелост јавно да каже што се случува во владиниот Кабинет: “Не сум подготвен на неефикасно работење во Владата, условување и блокирање на реформските процеси во политичката и, пред сé, во економската сфера заради некои дневно-политички договарања”, велеше Костов. (За потсетување, причината за оставката следуваше по неговиот неуспешен обид за смена на тогашниот министер за транспорт и врски од ДУИ, Агрон Буџаку, по продажбата на спорната локација во близина на плоштадот Македонија). По владината криза, Буџаку замина, а и во новата Влада на Бучковски, Министерството за транспорт и врски продолжија да го тресат афери од најразличен вид (поништената лицитација за закуп на земјиштето спроти зградата на Народна банка во Скопје). И во најавите за годинашната владина реконструкција ова Министерство ќе биде централна тема за преговорите, а за него се заинтересирани и СДСМ и ЛДП и ДУИ. Се спомнува дека во него имало најмногу пари поради приходите кои произлегувале од странските донации и кредити, како и од продажбата или од издавањето под закуп на земјиште во државна сопственост, со што Владата интензивно се занимаваше во изминатите три години. Повторно се шпекулира со името на Буџаку, иако засега се најавува дека единствено ќе биде сменет министерот за земјоделие од редовите на ДУИ, кој покажал слаби резултати. Практиката се повторува, наместо во офанзива кон промена на состојбите, и премиерот Бучковски ќе тргне во промена на личностите. И повторно ќе се вртиме во тој маѓепсан круг. Господ нека ни е на помош.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 02.09.2005

о македонското трло нема ништо ново, и натаму граѓаните и верниците се овчички за молзење, бидејќи никако да куртулат од “бељата” која им ја создаваат политичарите. Само што сега во квасецот и во брашното им се мешаат старите ни (НЕ)пријатели, кои како и по обичај со години и со векови наназад ни колваат врз главата, ни ја вадат душичката. Но, ете за белја, веќе не се вадиме од такт, бидејќи сме “пелцовани”, односно вакцинирани од старо-немиот филм, кој упорно ни го сервираат душманите. Едноставно да не ви се верува колку ви ја матат водата, а ние сме “кул” – дрогирани и лебдиме во воздухот од идилата која ни се случува. Во меѓувреме тие не мируваат, бидејќи им гори под нозете, па затоа наместо да ги решаваат проблемите во својот двор, го замајуваат сопствениот српски народ со морето проблеми на македонскиот народ. Ним издувен балон им претставува “маченикот” - Зоран Вранишковски, кој отфрлен од сопствениот народ, отфрлен од верниците, сега ги решава нивните проблеми. На нивната топ-листа приоритет претставува Косово, но бидејќи се неспособни и немоќни тие се занимаваат со нас, јадни и помали од маково зрно. Столчени од економските прилики во светот, во ваганот нé толчат и “мирољубивите Албанци од село Челопек”, кои не дозволуваат на нивна територија да се покади земјата македонска. Затоа македонските души не се упокоени, туку чекаат благословено миро, но и правда за волја на вистината да бидат казнети сторителите на грозоморното дело во мотелот “Бриони”, близу тетовското село Челопек. Таму се бие битка човечка, но и душманска, бидејќи ѓаволите ја презеле судбината во свои раце. Тие се мајтапат со Македонците и со роднините на разнесените лица. Дури и им се закануваат на политичарите, кои упорно ни ја продаваат старата финта дека нам ни тече мед и млеко, иако кревкиот мир е доведен во прашање. Но, што повеќе можеме да очекуваме од неспособните лидери, кои ни по четири години од нултата година, не ги средија работите, освен ако им се припише успехот на личен план - го поделија бизнисот, ја поделија територијата, а сега следува да го продадат и она што малку ни остана “нешитнато” во Македонија. Порано таквите ги нарекуваа “шиткачи”, ама и за нив имаше лек, народот со стап ќе ги подбереше, па удри, удри, удри до помодрување, до смрт. На тој начин ќотекот си имаше своја превентивна функција. Но, ете времето се смени, иако време е да се потсетиме на храбриот поединец кој во осумдесеттите години од минатиот век ги отепа директорите во својата фирма, бидејќи го украдоа народот, а тој и неговото семејство немаа леб за јадење. Потоа во оваа фирма се средија работите, а народот го слави жртвениот јарец. Меѓутоа, и натаму останува дилемата дали на човекот му дошла душата на нос, па затоа се жртвуваше за семејството, за стотиците вработени. Ова време, по многу нешта кои се случуваат во околината, личи на неговиот момент, кој во катарза ја разреши дилемата за успешноста во економското работење на фирмата. Оттаму може да се извлече поука, бидејќи најновата најавена реконструкција на Владата, всушност претставува неуспешен обид да се скријат лошите резултати од водењето со државата. Таа е пред тотален политички и економски крах, бидејќи првите лица во власта комуницираат со дисонантни тонови, а во меѓувреме и натаму се расчеречува македонското национално ткиво. Оваа ситуација е мошне опасна, бидејќи според карактеристиките личи на најлошиот период во Германија, каде што во 1933 година векна леб се продавала за вреќа марки. Тој лош период го искористиле реакционерните групи, вклучувајќи ги приврзаниците на фашистичката идеологија, кои подоцна го искористија своето време и го опустошија светот. Таа диктатура претставува најелоквентен пример за реинкарнација и воскреснување на националшовинистичките идеи, кои се во подем и претставуваат најопасен фитил за прекројување на границите на Балканот. Оттаму треба да се преземат брзи реформски мерки и притоа да се казнат сторителите за лошото функционирање на државата во последните петнаесет години.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 09.09.2005

о неискрени односи е тешко да се искаже вистината”, рекол мудриот Бјорнстерн Бјорнсон. Токму ова негово размислување наведува да размислиме кој сé нé водеше во овие 14 години и колку на тие “избраните” им беше важна вистината за Македонија... Да живееш на почва со толку славни историски корени, да бидеш наследник на најславното име во човековата историја, да вееш знаме кое е најстариот култ на сонцето, да имаш јазик и црква доилка на останатите, и сé да изгубиш во лоша коцкарска проценка... “Да имаш, па да немаш” е проклетството кое нé следи. Но, имавме ли можност да ја поправиме грешката или, пак, како слепите Самуилови војници лошо го наоѓавме патот кој нé водеше кон вистината, која едноставно, гордо и на сиот глас требаше да му ја искажеме на цел свет. ЕЈ, НИЕ СМЕ МАКЕДОНЦИ, СО МИЛЕНИУМИ ОПСТОЈУВАМЕ НА БИБЛИСКАТА МАКЕДОНСКА ПОЧВА ПОТОПЕНА СО КРВ, ПОСТОЈАНО ЖРТВУВАНА ВО ПОЛИТИЧКО-ВОЕНИ СПЛЕТКИ, ИНТРИГИ, УГНЕТУВАЊА, СТРАДАЊА... “Денешната самостојност е дел од историската борба на македонскиот народ за своја држава, дел од нашиот искон. Но, над тој возвишен чин беа надвиснати многу ризици”, ќе истакне првиот македонски премиер. Но, сепак нека ни е честит 8 Септември, Денот на независноста на Република Македонија. Одбележуваме 14 години во кои Македонија преживеа непризнавања, негирања, ембарга, сиромаштија, војни, стресови, но и години во кои се избори за признавање и за место во светското семејство. За жал, и денес, години по тој историски референдум за самостојност, неопходна ни се смиреност, разум и одговорност, самопочит и потреба да го почувствуваме и гордо истакнеме пред цел свет нашиот национален идентитет. Како, скриен во запечатената Пандорина кутија, Македонецот се прашува до кога датумите кои ги одбележуваат настаните со историско значење, ќе ги чувствува како товар на душата, до кога ќе лелека наместо да слави? Дали треба да замижиме пред фактот дека дел од граѓаните на оваа држава, пред 14 години, на прашањето “Дали сте за самостојна Македонија...?”, не најдоа потреба да одговорат. Случајно или намерно, некои од политичките претставници на граѓаните, кои пред 14 години не беа сигурни дали сакаат да живеат во независна и суверена Македонија, денес ги гледаме на видни позиции и што е најтрагично токму тие куртоазно одлучуваат за многу работи од стратешки, витален интерес за државава. Ах, таа дволичност, ах тоа лицемерие, до кога ли ќе ја закопува македонската вистина?! Многумина разочарано, со доза на оправдана горчина, велат дека Македонија ја слави референдумската независност, а мисли на охридската “ставеност во зависност”. Очигледно, охридскиот договор и од него произлезените измени на Уставот не помогнаа Албанците да ја чувствуваат Македонија како своја држава или, пак, да се однесуваат како нејзини лојални граѓани, а не лицемерно да нé залажуваат со “соживотска љубов”. Не се покажаа од голема помош двојазичните пасоши, ниту издигнувањето на албанскиот јазик на ниво на втор службен јазик во државата, ниту легализацијата на парауниверзитетот и маркантната зграда на влезот во Тетово наречена Штулов, ниту интензивното отворање нови работни места за Албанците во јавниот сектор, ниту развеаните орли на највидни места... Уцените и постојаните притисоци, перманентните незадоволства, дали пресликани преку некои си “командоси” од Кондово, Красниќи или Јасниќи, секојдневно нé држат во постојана тензија, при која не забележавме дека Македонците стануваат граѓани од последен ред во сопствената, матичната држава! Македонци, свртете се околу себе и согледајте ги древностите и историјата која нé опкружува и постапете според генетската предиспозиција за да си го зачуваме своето! Ни ги бараат името, знамето, јазикот, црквата, земјата, идентитетот... Нé соголуваат. QVO VADIS библиска Македонијо? Господ белким ќе помогне да се оствари она што Македонците го имаат во своите гени: “Ние сме тука, постоиме и ќе постоиме”.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 16.09.2005

Преодот од едно општествено уредување во друго, во политичкиот речник е познат како транзиција. Република Македонија веќе петнаесет години го минува долгиот транзиционен пат, кој граѓаните на оваа држава требаше од социјализам да ги пренесе во посакуваниот капитализам. Од самиот почеток во деведесеттата, кога Република Македонија, односно нејзините граѓани конечно го остварија својот сон, да имаат независна држава, беше јасно дека овој пат не е поплочен со рози, и дека ќе се минува навистина тешко. Но, сепак никој ни од блиску не претпоставуваше дека ќе заглавиме во темниот транзиционен тунел, кој за поголемиот дел од поранешните комунистички земји траеше 15 години. За разлика од нив, Република Македонија, и по изминати петнаесет години не може да се пофали дека изодела дури ни половина од тој пат, кој й е потребен за да им се придружи на останатите земји. Пред сé, на оние кои до вчера практикуваа социјалистички режим како Чешка, Полска, Литванија или, пак, Естонија, а кои денес седат на маса заедно со земјите со долга демократска традиција како една Франција, Германија или Велика Британија. Со право граѓаните на Република Македонија, кои овие петнаесет години тешко време најдобро ги почувствуваа на својот грб, се прашуваат каде е погрешена работата. Одговорот очигледно не е во нивните надежи, кои и натаму ги негуваат. Проблемот е во лошото практикување на власт од страна на сите политички партии, кои имаа можност да ја водат државата. Наместо благодет, македонскиот граѓанин од власта речиси секојдневно добива шлаканици. Останува без своето работно место, без можност со помалку финансии да ги образува своите деца, да се лекува во државните здравствени институции или, пак, “не дај боже” да посака слободно да патува надвор од државата, и своите идеи да ги презентира во некоја европска институција. Не, проблемот не е во нацијата. Проблемот е во власта која ништо не прави Македонецот да се чувствува како граѓанин на светот. Напротив, под плаштот на спроведување на реформите, секојдневно го става во ситуација да се сомнева во своите можности, а тоа што најмногу боли е што го остава да се сомнева дури и во сопствениот идентитет, што речиси секојдневно од сите страни ни го негираат. Поимот “славомакедонци” за власта стана толку секојдневен, што дури и не се труди да го негира, оставајќи времето да го реши проблемот или, пак, некој од некаде на светот да му соопшти дека Македонците се нација кои имаат своја држава. Она што нашата килава дипломатија требаше да го стори преку своите лоби групи во Европа, денес тоа го прават некои други лоби групи, но во спротивна насока. Затоа, и не треба да нé чуди тоа што европските порти уште долго време ќе бидат затворени за нас, а веќе од неодамна и пристапувањето кон НАТО, изгледа како пат кон Месечината. Токму затоа политичките елити под итно треба да ги трансформираат сопствените партиски интереси во државни, и да му покажат на македонскиот граѓанин дека не попусто го минувал тешкиот транзиционен пат. А, тоа најдобро можат да го направат со тоа што ќе ја намалат корупцијата во државата, ќе го зголемат просечниот стандард, ќе отворат нови работни места и ќе го запрат одливот на мозоци од државата. Треба да му покажат нешто што е комплетно различно од ова црно секојдневие, во кое можеме да слушнеме само за штрајкови, епидемии, или самоубиства предизвикани од економска криза. Да го извадат од очај македонскиот народ, и да му покажат дека вреди да се живее за утрешнината. Но, имаат ли сила за тоа? Или симболично на 15 септември, на закажаниот протестен митинг на сите опозициони партии, македонскиот народ конечно, како што милува да рече претседателот на Република Македонија, Бранко Црвенковски, да ја земе судбината во своите раце. Очигледно тоа е патот кон Европската унија и НАТО. Со цврсто изградени национални ставови, кои во целост ќе ја претстават Македонија. Тоа е единствениот начин да се смири револтот кај граѓаните на Република Македонија, кои веќе не можат да го издржат слепилото во тунелот и сакаат, по примерот на другите посткомунистички земји, да прогледаат со широко отворени очи.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 23.09.2005

оследниве седмици слободоумната македонска јавност се соочува со своите високи политичари, кои слепо умеат да “гледаат” многу пред времето. Така, гледајќи натаму убаво нé средија... па ни помалку ни повеќе ни ја врамија историјата, минатото, за да се обидат ни ја обезглават иднината. За нив не важи уставното кирилско писмо кога се потпишува договор чија политичка валидност единствено добива во “тежина” ако не се применува првиот и единствен службен јазик во државава - македонскиот. Мнозинскиот македонски народ е познат по тоа што е и најиздржлив, со векови ги прегрмува сите погроми. Нашите стари велеле дека кога народот зборува - опасност нема, но кога “молчи” најопасен станува. Сега молчи, што значи дека почнува детаљно да ја анализира сликата на одредени политички партии, кои 14 години, во периодични мандати, суверено и тенденциозно му наметнуваат дека треба да има уста а да нема глас. Дисквалификувајќи му го разумот го убедуваат дека за секое промашување, чиј список во политички, безбедносен, одбранбен, економски, социјален, културен аспект е доволно долг, виновникот треба да се бара кај тој што најмалку може да биде виновен - нивните неистомисленици, опозицијата во која народот го бара излезот од безизлезот. На нашето поимање на политиката во Македонија, со која пред меѓународната заедница, пред Европа и САД, не постигнавме да издејствуваме ниту еден позитивен поен, неопходно му е потребна промена на вредносниот систем на луѓето кои се политичари, односно имаат самодаден кредибилитет така да се нарекуваат. Македонија е земја која последниве години докажува дека има политички квантитет, но катастрофален квалитет евидентен преку неговата безидејност, антидржавност, фалсификувана загриженост, коруптивност... Нема потреба да се набројуваат постигнатите негативности, затоа што сите ние го живееме системот кој продуцира неуспеси, порази, при што секој од нив има име. Лоцирани во една ваква територијална и егзистенционална ограниченост Македонците како да се поробени во својата држава, а водачите на поробувачите како да се некои од нивното јато, при што се настојува да се создаде амбиент на сеопшт заборав во кој конкретниот македонски народ ќе биде претворен во малцинство апстрактни Македонци. Сведоци сме на настојувањето за уривање на македонската државност и идентитет. На сите да ни биде арам ако и стогодишнината од срамното македонско обезглавување со Букурешкиот договор ја дочекаме во општествена стварност како оспоруван народ и држава. На потег ќе биде гласот на народот, кој најверојатно поучен од раната која му ја нанесоа непринципиелните и реално незаинтересираните бирократи - индивидуи без интегритет, својата доверба да му ја даде на оној кој решително, самосвесно ќе го дефинира отвореното македонско прашање во Европа. Сигурно нема да се дозволи повторувачите повторно да ја “спасуваат” нацијата. Ретроспективата на годините самостојност и независност би можела да почне од позиционирањето на државното име, откажувањето од знамето со шеснаесеткракото сонце како симбол на нашиот идентитет, распродавањето на интересите на земјата дозволувајќи й на една етничка заедница преку ѕвекотот на оружјето и со уцени да ни ја прекројува демографската карта, сé до уништувањето на ресурсите, имотот... за денес да се соочуваме со нашето “откачување” за зачленување во Алијансата, можно и за во Унијата, а неспроведената демаркација на северната граница да иницира непожелен ефект, неподготвени да се соочиме со повторното балканско прекројување на границите за создавање експериментални држави со одреден рок на траење. Сега и никогаш повеќе нема да бидеме народ и држава со кои некој од внатре или од надвор ќе може да се пазари. И на едните и на другите кои ни налагаат да ја подзаборавиме својата историја или толку да ја унакажеме, за сами да не можеме да ја препознаеме во некакви стари, нови измислени пашалаци, мора да им стане јасно дека Македонија е држава со иднина затоа што македонскиот народ во наследство има морална сила. Повторно се вее симболот на нашиот непокор. Македонците во Пустец го трасираа патот за извојување на нашата битка, позиционирајќи го Александровото знаме како релевантен фактор на Полуостровот.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 30.08.2005

ицепремиерката Радмила Шекеринска ја имаше најтешката задача од нејзината досегашна политичка кариера, бидејќи во Брисел мораше да ја брани позицијата на Република Македонија. Но, истовремено и да ја забошоти вината што политичарите ја направија дома, продавајќи ни илузија за брзиот влез во НАТО, а уште повеќе и за побрзата верзија за влез во Европската унија, каде според нив, нé чека мед и млеко. Во експедицијата учествуваа 28 членови, а меѓу нив се сместија и осум новинари од доверба, кои ќе ја кројат новата приказна во епизодата (лижавче) за мали и големи деца. Рецептот за правењето лижавче е стара тајна која континуирано се чува во поранешната зграда на ЦЕ-КА каде, одвреме навреме, на четири години се менуваат готвачите, но смислата на акцијата останува иста - да се збуни непријателот (народот). Тој секогаш може да поверува дека одиме напред, иако го тапкаат по раменици. Послушноста е најголемиот дострел на македонската политикологија, која ги чувала властодршците од несаканите последици буни, востанија или од линч. Затоа во бриселската мисија на Шекеринска нема ништо ново, освен што на туристичкото патување ќе се појави и по некое лице, кое по заслуга ги мери улиците. Вината не треба да ја бараме во европското себеиспитување, туку во креирањето на државна стратегија која ќе нé доведе пред вратите на Унијата. Продолжувањето на преговорите, пред сé, зависи од нас, кои не успеавме навреме да ги спроведеме реформите во судството, да се справиме со корупцијата, криминалитетот итн. Затоа желбата или надежта дека најпосле ќе ги урнеме граничните бариери со ЕУ и ќе ги зграпчиме примамливите фондови за економски развој, се многу далеку на хоризонтот. Тие не се остварија. Манипулативните трошоци повторно ќе бидат адресирани на грбот на даночните обврзници, кои како по обичај се излажани. Дали ЕУ ќе ни даде втора шанса? Тоа прашање секако ќе претставува приоритет за Република Македонија, која треба да биде примена во нејзините недра, бидејќи само така регионот ќе го држи под контрола, кој е истоштен и исцрпен од децениските превирања и војни. Во геостратешките поместувања треба да се снајдат македонските политичари, кои сега не го пронајдоа вистинскиот патоказ кон Европа. Во овој момент, најбитно е дали премиерот ќе има доблест да ја признае сопствената грешка - првата рунда во преговорите со ЕУ е изгубена? Но, каде се чуло и видело дека еден македонски премиер ја прифатил одговорноста и вината за неуспехот во време кога пред портите му тропа изборната година. Затоа, сега на сцената настапуваат патувачките циркузанти. Осумте новинари ќе ја претстават искривоколчената вистина, која сигурно ќе се претвори во Пирова победа на Шекеринска. Вакви примери во македонската политика има многу, од погрешниот пристап во решавањето на спорот со Грците, од лошите кампањи за прибирање странски капитал, до избирањето лобисти кои надвор ќе ја продаваат приказната за Македонија. Ние треба да ги засукаме ракавите, бидејќи постои опасност од одлагање на прашањата за влез на РМ во НАТО и во ЕУ, во недоглед. Тоа е круцијално прашање против кое треба да се бориме и да се сконцентрира севкупната интелектуална, стручна и политичка јавност. По првиот неуспех грижата за влез во евроатлантските системи мора да се префрли врз сите човекови и институционални ресурси, бидејќи тој интерес не е од етнички карактер, туку е државен и стратегиски долгорочен. Пораките кои ни дојдоа од Европската комисија од Брисел не се ни најмалку за занемарување. Ни забележаа за претходните избори, (претседателски, локални и референдумот), а од нас побара промена на изборните закони до крајот на годинава. Нашето внимание ќе треба да го насочиме кон наредните парламентарни избори, затоа што од нив ќе зависи нашиот статус во ЕУ. Тој се повеќе е неизвесен, иако постојат минимални шанси на 9 ноември да се извлечеме од кашата што самите ја зготвивме, но песимистичките гледишта многу повеќе влијаат на позицијата на Македонија која се стреми кон евроатланските интеграции. Како и да е, Македонија сигурно некогаш ќе биде примена во европското семејство, но кој ќе ја почувствува “Одата на радоста”, не се знае. Некоја генерација ќе го доживее тој успех. Дотогаш Македонците ќе се подготвуваат за зимата, правејќи го традиционалниот ајвар (чие ексклузивно право веќе ни го украдоа Словенците).

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 07.10.2005

големувањето на привилегиите и платите на пратениците се трошки од Буџетот на државата, вака неодамна изјави висок владин функционер. За разлика од нив, протераните македонски граѓани, сместени во колективните центри се оптоварување за државата. Во овие констатации нема никаква логика, но всушност и сé што ни се случува во земјава нема логика. Нема никаква смисла ниту во тоа пратениците да се богатат, а протераните со солзи во очите, да гладуваат и да се бркаат од колективните центри. Но, што да се прави, Калимеро нема правда!, каде има сила нема правдина. На оваа македонска почва одамна се изместени вистинските вредности, а искуството ни покажа дека хуманоста и меѓучовечките односи не функционираат. Наместо да им се помага на оние на кои помошта навистина им е неопходна, нашиве политичари не само што не му помагаат на сопствениот народ, туку многу повеќе му отпомагаат и имаат “доблест” да се “кочоперат” со туѓи пари. Можеби и сé што ни се случува во оваа држава низ вековите е последица токму на таа нечовечност. Подготвени сме секогаш кога станува збор за некој друг да правиме отстапки, а кога е во прашање нашиот Македонец, како по некое непишано правило си забиваме нож в грб. Затоа и години наназад нé следи ова проклетие и никогаш не сме си “раат на душата”. Токму кога мислевме дека помина времето на војни и поделби, користејќи ја нашата слабост, некои се обидоа да ни ја узурпираат територијата и да ни го протеруваат населението. Иако од таа кравава 2001 година поминаа четири години, последиците од неа сé уште се чувствуваат. На овие граѓани кои се далеку од родните огништа сé уште им се свежи сеќавањата како албанските терористи ги бркаа од нивните домови и ги палеа нивните куќи. Нема оправдување во изјавите на високите функционери дека раселените можат да се вратат во огништата, затоа што протераните всушност и немаат каде да се вратат. Куќите не им се реконструирани, а освен тоа некој друг веќе го контролира нивниот имот и се прави газда на туѓо земјиште. Ништо нема ниту од констатациите дека таму е безбедно, зашто ако беше така, зошто протераните матејчани со полициска придружба одат на селската слава! Па, нели е безбедно и тие можат да се движат каде сакаат? Ништо подобра не е ниту состојбата со протераните арачиновци. Таму одамна е изгубена меѓуетничката доверба и веќе ништо не е исто како пред 2001 година. Иако обврска од Рамковниот договор е протераните да се вратат во родните огништа, таа не е исполнета. Од војната се збогатија само воените профитери, а оние кои требаше да ја добијат правдата сé уште талкаат низ институциите на системот и чекаат отштета од државата. Од неа нема ништо, а ништо нема ниту од новите населби кои требаше да се градат за раселените лица. Поаѓајќи од претходно кажаната констатација дека во оваа држава веќе одамна нема правда, токму тие кои ги палеа куќите уживаат во законодавниот дом, а обесправените се голи и боси и наместо во сопствената куќа живеат во мизерни услови. Оние кои се бореа за територии добија привилегиран статус, а протераните го губат статусот на раселени лица и неколку пати им беа упатувани апели да ги напуштат колективните центри. Сега засега протераните од Кумановско-липковскиот регион го одложуваат штајкот со глад, а македонските власти ги ажурираат податоците. Нема да се изненадиме и ако следува нов апел за напуштање на колективните центри. Жалосно е да се чувствуваш како туѓинец во својата држава за која си одделувал од сопствениот џеб, а некој “странец” да управува со твојот живот. Ако констатиравме дека за сé она што ни се случува сами сме си виновни, тогаш крајно време е малку да си се позанимаваме со самите себеси и да се прашаме каде води сé ова? Сами треба да си ги заштитиме сопствената нација и идентитет, не треба да очекуваме дека некој друг однадвор ќе нé штити. Тој може само преку нашиот грб да си ги оствари сопствените интереси. Затоа Македонци освестете се, што е многу, многу е! Сакаат да ни го земат името, знамето, Црквата, но и да ни ја земат и онаа мала територија која ни остана. Не смееме да ги изневериме идеалите на оние кои се бореа за ова парче територија наречено Македонија. Но, како што одат работите, таа е сé помала, бидејќи тукашните одродени Македонци - политичари не го слушаат плачот, не го слушаат гласот, а уште повеќе не сакаат да го примат аберот, кој пристига од секој дел од Македонија. Плачат Македонците, оти душата им е дојдена на нос, а тие кои треба да го претставуваат народот, воопшто не се тревожат што македонскиот народ се сели и се отуѓува од својата татковина. Тие ја оставаат родната грутка, затоа што нема стратегија за да се спаси Македонија. Но, затоа непријателот напредува ли напредува. Македонските меѓи од запад, од исток, од север или југ, сé повеќе се стеснуваат и стануваат јамка околу вратот на оние кои сé уште не се предаваат, а се нарекуваат Македонци.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 14.10.2005

а светската берза повторно е актуелно името на Република Македонија, непристојно/пристојни предлози во седум верзии, партиски мешетарења, возбудувања на јавноста, на Македонците кои едвај преживуваат, а се соочуваат со некој да си земе за право да одлучува како некој ќе й се обраќа на родната татковина, а и да не спомнеме за локалните рамбовци “а ла Красниќи” кои ни ја кројат државната агенда. Но, кој ни е виновен кога самите себеси не знаеме и не умееме да се почитуваме, да си ја цениме нацијата, културата, традицијата, идентитетот. Та, така ни се случува како на болни од склероза да подзабораваме на значајни настани од нашата историја, додека децата во учебниците ни учат за нечија друга кауза. А што беше тоа македонска кауза или, пак, ако сакате МАКЕДОНСКА САГА? Секогаш да трпиме и да претрпуваме некој да нé гази, понижува, деградира, уништува до корен... Колку мазохистички! Повремено забораваме дека токму на овие простори живееле најславните народи на сите времиња, забораваме на Александар Македонски, македонската фаланга, битката за Херонеја, а и да не зборуваме за празнувањата одбележани како национални, државни празници, славниот Илинден, 8 Септември, 11 Октомври... Самите себе си се забораваме, а сакаме другите да нé почитуваат, да нé признаат, да ни оддадат почести, да нé примат во елитни клубови и организации, да бидеме дел од НАТО и од Европската унија. Залудно е и што најмоќните држави нé поддржаа, нé признаа под уставното име кога ете не можеме да си го изодиме патот понатака, достоинствено, без уцени и деградирања. Грција повторно е разбранувана од последниот предлог на Метју Нимиц, специјалниот пратеник на ООН, за решавање на долгогодишниот спор со името, кој драматично го отфрли како неприфатлив. Но, нашите политичари да беа добри практичари, како што се добри теоретичари и демагози, досега овој проблем културно ќе го решеа и тој требаше да биде далеку зад нас! Но, како што вели Балтазар а Моралес Грацијан “нема поголема власт од онаа над самиот себеси и над своите слабости”, кои ние Македонците, за жал, ги имаме на “претек”. Имаме ли ние добри играчи или само добиваме пенали де за името, де за црквата, де за јазикот, знамето, идентитетот... Така до недоглед се губиме доаѓајќи до ситуација кога не се препознаваме самите себеси. Кој сме, што сме, а најмалку знаеме каде одиме или што би рекол еден наш професор “можеби сме мазохисти” па уживаме да нé измачуваат, а ние само го вртиме образот де на левата, де на десната страна и така бесконечно! Всушност, повеќе од “думање” е реалноста и потребата од “Белата книга на одбраната на Република Македонија”, кога ноншалантно се откажуваме од сé што имаме. Напротив, дури и корпите од НАТО и од ЕУ сакаме да ги ублажиме и во целофански ракавици да му покажеме на светот дека “ќе нé биде еден ден”, кога за неколку децении ќе го реформираме судството, здравството, ќе ги решиме внатрешните проблеми, кога ќе ни потпркне економијата. Леле, има ли нешто во што сме добри?! Македонија моментно се наоѓа на 85. место или, пак, ако сакате на 34. позиција под најниско рангираната земја на Унијата, од каде ни порачуваат дека паралелно со политичките треба да ги спроведуваме и економските процеси, нашата слаба страна. Можеби од премногу исполитизираност и воопшто не се наоѓа “троа” време за нешто конструктивно, како што е, економијата со нови вработувања, странски конкретни инвестиции, кои не подразбираат само градење трговски центри, туку фабрики каде ќе се вработат луѓето, со што ќе потпркнеме, ќе имаме малку “волја за живот”, демек ете не сме најутепани во регионот, да не речам во светот. Трговскиот дефицит ни достигна сума сумарум 762 американски долара, а стапката на сиромашните ни расте како некој секојдневно да й достава квасец. Што би рекол Джордж Бернард Шо “сиромаштијата не е само несреќа, таа е и понижување”. И сé во стилот “Килинг ме софтли” Македонците се себеуништуваат, сиромашни, непризнаени, омаловажувани. Според “Дела на светите апостоли”, кога апостол Павле се наоѓал на Троада, му се јавил насон еден Македонец, кој го молел велејќи: “Премини во Македонија и помогни ни!” Апостол Павле, според преданијата, веднаш се одѕвал на повикот. Денес Македонецот можеби е безгласен, па поради тоа неговата молба не стигнува до Апостолот чија помош и тоа како му е неопходна на овој библиски народ!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 21.10.2005

редлогот на Метју Нимиц за надминување на спорот околу името со нашиот јужен сосед не донесе подобрување на комшиските односи меѓу Македонија и Грција. Таа тврдоглаво одбива да ја признае реалноста дека постоиме како држава, а уште помалку верува дека македонскиот народ го зборува македонскиот јазик и ја негува својата автохтона култура. Таквиот арогантен и циничен однос нема да ги подобри политичките релации меѓу Атина и Скопје, а сигурно влијаат врз возобновувањето на национал-шовинистичките сили, кои повторно почна да се етаблираат во грчкото општество. Ако длабоко се ѕирне во суштината на проблемот, кој има историски и културолошки корени, тогаш во овој момент тој е ненадминлив, бидејќи во овој случај Грција верува дека има “патент” врз името и културните наследства. Но, во врска со ова прашање не постои само една вистина. Од историска гледна точка таквото становиште мошне е дискутабилно, а доколку нему му се спротивстави и политичката димензија, тогаш проблемот се усложнува. Затоа односите меѓу Македонија и Грција веќе деценија ипол се статус-кво, а доколку темелно се разгледаат сите досегашни понудени политички варијанти или опции за доближување на страните, тогаш проблемот брзо би се решил. Меѓутоа, ваквиот принцип во преговорите околу името нашиот јужен сосед упорно го одбива додека, пак, македонската дипломатија цело време несериозно му пристапува и постојано “каска” зад настаните, освен ако позитивно се гледа на последната консултација меѓу државниот и политичкиот врв во земјава, кој мина како што мина и остави дискутабилни теми за разглобување. Всушност, Метју Нимиц не донесе ништо ново, освен што анексите на предлогот кријат неколку важни егзистенцијални стапици, кои мораат на соодветен начин да се одбегнат. Имено, во преговорите со Грција не смее да се преговара за името на македонскиот народ или за јазикот кој го зборуваме, а уште помалку да се даде некој позитивен сигнал за понудената “патент” формула. Ваквиот начин на комуницирање не претставува добра основа за рамноправен однос во преговрите со Грција. Тие одамна се осудени на пропаст, затоа што секогаш едната страна се брани со уцени и со ексклузивитетот врз македонското име и регионот каде што живееме. Во проблемот многу повеќе претставува опасност т.н. теза за “народот или граѓаните од Република Македонија”, која во последно време ја преудицираат одредени стручњаци во земјава, кои водени од идејата за лична корист всушност ги затскриваат вистинските намери на олеснувачите или на заткулисната геостратешка политика, која со себе носи бришење на македонскиот народ, на Македонската православна црква, на македонскиот јазик, култура, писменот итн. од географските карти и од енциклопедиите за наука и култура. Според тоа, последниот предлог на Нимиц ги содржеше сите овие елементи и затоа не може тој да се оцени како исчекор во подобрувањето на односите меѓу соседите. Всушност, во предлогот мора да се гледа уште една голема опасност, која е слична на нон-пејперот од настаните во 2001 година. Тој документ се протна во медиумите, а подоцна од А до Ш се преточи во Рамковниот договор. Затоа, дали треба да веруваме дека предлогот на Метју Нимиц е алфа и омега за решавање на проблемот?! Ваквата порака не треба да биде сфатена како црвче за да фатиме крапче, а уште повеќе не смееме да бидеме слепи дека во неа се крие некоја хиреографска порака. Таа е толку проста како грав, што дури и најглупавите можат да ја сфатат како бомба за македонскиот народ. На работите треба трезвено и одмерено да се гледа, а не веднаш да се одговори со писмо за дообјаснување на препораките или за одмрзнување на односите. Што во овој момент ние правиме? Стоиме во место, иако земјата се движи. Имено, Грците го отфрлија предлогот така што сите натамошни активности во однос на најновиот предлог на Нимиц се излишни. Значи, треба да се бара нова мала врата или да се внимава на тајната дипломатија која често пати носи ниски удари во плексус. Според сите досегашни искуства, во однос на ова прашање грчката дипломатија не мирува. Таа многу пати знаела да не посрамоти на меѓународните конференции и притоа ни создавала непримерени чувства на горчина и на срамење. Затоа, мора темелно да се подготвиме и да не брзаме со одговорите на предлогот. Наши покруцијални проблеми претставуваат реформите во правосудството, потоа почнувањето на преговорите околу статусот на Косово, па дури потоа доаѓа проблемот со Грција. Значи, севкупното политичко внимание треба да го насочиме кон овие две приоритетни прашања, а што се однесува на спорот со нашиот сосед треба да живееме на “штрек”, бидејќи Грците отсекогаш биле познати како добри трговци. Дали ние знаеме да тргуваме со она што не се продава - националното име и достоинство?!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 28.10.2005

о една прилика Анатол Франс рекол: “Срамот е голем лицемер: најтешко го изговара она на што најмногу мисли”. Поранешниот специјален претставник на генералниот секретар на ОН во Македонија, Хенрик Сокалски неодамна изјави дека “Меѓународната заедница треба јавно да й се извини на Македонија за тоа што беше примена во ОН под рамковно име, кое нејзините граѓани не го сакаат”. Сокалски јавно призна дека организацијата прв пат направила преседан и примила една нова членка под привременото, а не уставното име. Но, чуму ни е извинувањето кога грешката веќе е сторена, а нашите јужни соседи тоа си го искористија и еве ден денес сме заложници на некакви си преговори, договори околу нешто за што не би требало да се зборува, оти ние си имаме име - МАКЕДОНИЈА, нешто што постои со векови. Но, на Грците малку им е “непризнавањето”, туку уште ни предвидуваат мрачни сценарија во стилот “нека му умре козата на комшијата”. Имено, грчкиот весник “То Вима” во улога на баба Ванѓа предвидува дека “постои опасност Косово многу тешко да опстане како независна држава и порано или подоцна ќе дојде до обединување на голем дел од областа кон Албанија, кон кој евентуално ќе посака да се присоедини и тетовскиот регион, главно, населен со Албанци”. Но, ова не е сé, грчкиот медиум продолжува во стилот дека “според тоа кошмарно сценарио, Македонија конечно ќе се распадне како независна држава и постои веројатност да се отвори апетитот и на Софија за остварување на желбите за Голема Бугарија. При ваква ситуација прво треба да се гарантира стабилноста на регионот и да не се дозволи тој да се врати во крвавото минато. Тоа може да се постигне единствено ако се почитува принципот за ненарушување на границите, поддржан од Атина, која во моментов може да има лидерска улога поради учеството во Советот за безбедност на ОН и предводењето на меѓубалканската соработка”, децидни ни се соседите. Значи, ништо без Грција, која медиумски уште еднаш нé потсетува дека треба да се реши спорот со името. Нејсе, до кога ќе ни попуваат дека до крајот на годинава ќе биде “жешко” на Балканот околу косовското прашање?! До кога со црните предвидувања за остар развој на настаните, концентриран околу преговорите за идниот статус на Косово?! До кога ќе бидеме поврзани со некој икс фактор во регионот, и зошто нечија судбина би можела нас да нé тангира, па дури и бараме јавни ветувања дека Косоварите нема да имаат големи аспирации и апетити кои би нé загрозиле?! Знае ли некој нешто позитивно да предвиди, барем сега во време кога на светот му се заканува пандемија од птичји грип, а ние сé уште не сме подготвени за нешто на што другите држави навреме реагираа и презедоа заштитни, превентивни мерки! Повторно ни се случи да спиеме на тоа “уво”, па дури да ни се случи кокошката од Могила да заглави при транспортот до лондонската лабораторија! Уште птичји грип ни недостасуваше, ако се има предвид дека половина граѓани во Македонија живеат во сиромаштија, што е последица на големата невработеност, една од највисоките стапки во Европа. Ако во 1998 година сиромаштијата беше карактеристика само за 19 отсто од населението, денес во тековнава 2005 година имаме 30 отсто сиромашни луѓе. Иронично е тоа дека според анкетата на Заводот за статистика за користење на времето, Македонците минуваат три пати повеќе време во спиење, отколку во работа, односно околу осум и пол часа тие се одмораат, во изобилство имаат и слободно време, околу пет часа, а исто толку време имаат и за домашни активности. Но, ова е разбирливо со оглед на фактот дека повеќето Македонци се невработени и оттаму и имаат вишок време. Во меѓувреме, на 27 октомври во САД се одржа централна бизнис средба и презентација насловена како “Macedonian business networking”, односно “Invest in Macedonia” на која беа презентирани потенцијалите за инвестирање во четири клучни области: електро-енергетиката, екологијата, телекомуникациите и инфраструктурата. Остануваат резултатите, односно практично да се видат директните странски инвестиции во Македонија што, пак, би го решило и проблемот со сиромаштијата, невработеноста...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 04.11.2005

а ова парче земја што ни остана, кое и по должина и по широчина се минува за два-три часа, како да му е судено да боледува од хронично влегување и излегување час од првиот па од деветтиот, а од таму во петтиот за да се најде во третиот круг на Дантеовиот пекол. Човек веќе не знае дали станува збор за трагедија комбинирана со комична пародија. Трагедија ни е обичниот смртник кој како ѓаволот од крстот се крие од инкасаторот, го заобиколува пазарот како таму да го чека “стапот, а не морковот”, бара чаре како кришум да се “мушне” во Заводот за вработување да не се “резили по старост”, жали што децата му учат зашто нема ни за индекс ни за во него, а ни самиот не знае што повеќе ќе го распамети она кога треба да тагува или она кога треба да се радува зашто ни за едно ни за друго има... Ист е и оној пред него и оној зад него. И сите тие имаат нешто заедничко, сите се Македонци. А кога Македонците зборуваат не е ништо страшно, но кога ќе почнат да молчат тоа на сите нешто мора да им значи. Сега е пожелно и да се слушне народот кој полека но сигурно занемува. Пародијата ни е четиринаесетгодишната политичка сцена која перманентно се фрагментира, при што вчерашните истомисленици денес се противници за утре да станат кооперативни соработници за “доброто” на државата. Како што тргнале, и едни, и други, и трети, ниту се леви, ниту се десни, ниту се центар. Би било коректно да направат нешто со што барем за момент пред оној смртникот би го оправдале синото пенкало со кое им било заокружено бројчето пред името или пред партијата, бидејќи токму тоа им го полни “чекмеџето”. Ако се направи обид за некаква нормална анализа на партиите кои се во центарот на вниманието и на оние кои се маргинализираат ќе се добие ненормална проценка за задоволници на локално ниво со незадоволници на интернационално ниво. Можеби е секаде така, но политичкиот цинизам со кој функционираат македонските политичари придонесува заслужено да го изгубат квалификатот на доверливост од народот. Со години се слуша за вакви и онакви партиски програми, цели, стратегии и задачи, а кога се прави владејачка коалиција сé тоа се преведува со конзензус во немањето поим како да се води земјава на секој план, при што како примарна обврска е раскрчмувањето на имотот на мнозинството. Неговото суверено право е суверено за нив. Ирационалното претставување на некаков континуитет во ставовите на нивните модерни демократски партии е само доказ за губењето во времето и во просторот на недефинираната политичка рамка во која вегетираат. По толку мислење и размислување другарите како да се раздружија за да се здружат со други. Тешко или благо на Троја ако ние би биле пример за успешен или неуспешен тројански коњ. Гладниот ли ќе мисли на новата битка со стари борци. Трагедијата и пародијата ни се во безусловна колизија со комедијата наречена свет или поинаку кажано меѓународна заедница. Некој таму вели, ете им дадовме држава, како од џеб да ја извадија па ни ја подарија. Разликата е во размислувањето и во спознавањето на суштествувањето. Задоцнетото растрчување по светот може скапо да нé чини од едноставна причина што кога тргнаа таму го понесоа јавашот а го заборавија еснафот. А тие од таму најдоа па можат... Едниот послушен и неконструктивен соговорник е најпосакуваната фигура која како обичен пион ќе му помогне на ловецот да ја тресне кралицата. Денес секому на оваа македонска почва треба да му е јасно дека немирниот Балкан само уште повеќе ќе ги раздвижи духовите на минатото, од кое непринципиелните сојузи принципиелно ќе го доведат во прашање суверенитетот на оваа Македонија. А што ако се доведе во прашање онаа нашата Македонија... која ни ја одзедоа пред деведесеттина години. Во генот на македонскиот народ е патриотизмот, но дали сите сме Македонци? Кој тоа од тука и од таму богатото наследство на вековен народ ни го мутира во ништавност.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 11.11.2005

олеми се шансите Европската комисија да предложи на Република Македонија да й се додели статус кандидат за членство во посакуваната Европска унија. Во Европрашалникот, кој наскоро ќе й биде познат на јавноста, Комисијата за проширување на Унијата се очекува да даде препорака, односно позитивно мислење за нашата земја, за влез во европското семејство. Но, иако мислењето на Комисијата е особено важно, сепак тоа е само првото скалило кое Македонија треба да го мине. Дефинитивната одлука за тоа дали ќе го добиеме статусот или, пак, не, треба да го донесат земјите-членки на Европската унија на Самитот кој ќе се одржи наредниот месец. Доколку се случи на Македонија да й “тргне” и да добие зелено светло од постојаните членки, односно од Советот на ЕУ, наскоро можеме да очекуваме отпочнување преговори за наше полноправно членство во Унијата. Ова е најрозовата варијанта која би можела да й се случи на Република Македонија, се разбира, ако сé тече според утврдениот редослед. Но, во случајот на Македонија, за жал, мали се шансите сé да се одвива како што треба. Пред сé, поради фактот што Република Македонија е една од ретките земји која има проблем со сопственото име! Иако, Македонците многу добро знаат на која нација й припаѓаат и во која земја живеат, сепак тоа не е доволен доказ за одбрана на сопствениот идентитет, пред налетот на контратезите на една полноправна членка на ова “здружение”, кон кое тежнееме, Република Грција. А, токму таа веќе отворено се заканува дека нема да дозволи Република Македонија да влезе во било која европска институција под друго име освен ПЈРМ! Судбината на Македонците да го влечат товарот од погрешните потези на некои македонски политичари, по кој знае кој пат уште еднаш ни остава длабоко сомневање дека можеби нема да стигнеме онаму каде што сме тргнале!? Но, дали е проблемот само во името? Секако дека не. Тоа е само една од препките што како предупредување ги добиваме од Европската унија, а кои говорат дека во Македонија нешто не функционира. Не функционира судскиот систем, безбедносната одбрана, владеењето на правото, и што е најважно социјалата е на работ на егзистенцијата. Толку многу, што сиромаштијата во земјата е речиси реална алтернатива на денешнината. Во вакви услови, несомнено се поставува прашањето дали со сите овие статистички податоци нашето место, не само географски, е во Европа? Можеме ли да го понесеме товарот на членството во ЕУ, ако реалноста во Македонија говори дека сé уште се наоѓаме во сивата зона, во која странските инвестиции, вработувањата и стабилната економија и натаму се само мисловна именка. Чуму Европска унија, ако Македонецот и натаму чувствува дека живее надвор од сите европски и светски текови? Домашните политичари би рекле чист песимизам! За нив важно е дека возот на Македонија се движи во вистински правец кон Европа, а ние тоа, замислете, ќе сме го почувствувале откако ќе сме влезеле во ЕУ. Најдобрата варијанта вели за седум години. Дотогаш ни останува да ги слушаме приказните за тоа дека сме земја-лидер во регионот, и дека реформите, еве само што не сме ги завршиле. Нé оставаат да веруваме во виртуелната реалност која нé одржува, а која вели дека корупцијата која владее на највисоко ниво во земјава, веднаш ќе исчезне, само да влеземе во ЕУ. “Проблемот” е во нас граѓаните, што немаме доволна доверба во реформските зафати на нашите политички елити, и особено во нивните уверувања дека не само политичката, туку и безбедносната состојба е под контрола, и тоа пред налетот на решавање на косовското прашање, кое нас особено нé тангира! Како да е Косово некаде таму далеку од нас, а дека ние сé уште живееме во оазата на мирот на Глигоров. Сепак, најважно е дека сме сé уште живи. Ќе го преживееме и извештајот на еврокомесарот за проширување, Оли Рен, во кој несомнено ќе бидат ставени сите забелешки кои Владата мудро ги крие од нас. Сме преживеале и многу поважни и многу потешки ситуации. За тоа впрочем говори македонската историја. Издржливоста е нашиот главен белег, особено сега во пресрет на одговорот на Европрашалникот. Кој вели дека иднината не може да биде розова!?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 18.11.2005

о добивањето на позитивното мислење за влез во Европската унија, без да се одреди датумот за отпочнувањето на преговорите, првиот коментар на обичниот човек е: “лесно минавме 500 години под Оманлиското царство, сега треба само да истраеме уште стотици години за да влеземе во новото Царство”. Овој уличен виц претставува копија на денешната реалност која на моменти не потсетува на минатото кое, за жал, сé повеќе го забораваме или намерно го оттуѓуваме од себе, бидејќи политичарите се сконцентрирани на грабежот или на планирањето редовни - предвремени избори. Во канџите на таквата политика се подготвуваме за римејкот на филмот “Најдолгиот пат”. Главната ролја ќе ја игра Трпе, а женската улога е резервирана за Трпана, додека се изберат останатите времето ќе мине без да се осврнеме на сегашноста и на лошите економски и општествени резултати. Затоа се занимаваме со филмот. Според сценариото, Трпе и Трпана, угол голи ќе одат на фер избори, ама ќе се вратат дома оти го заборавиле срамот да го покријат. Поради тоа - се истакнува во филуваната верзија - изборите ќе минат. Е, кога ќе дојде времето за полицијата, таа ќе нема што да работи освен од шалтерската дупка да вика МЈАУ... Како по инерција ние секогаш дупките многу доцна ги покриваме со асфалт, па затоа Трпе и Трпана мораат да доживеат сообраќајна незгода. Арно ама, како во филм, додека се договорат лекарите кој ќе се нафати да го касапи стомакот на Трпана, Трпе си ја изгубил жената. Таа ни крива ни должна отишла на оној свет. Поради ова на Трпе не му останало ништо друго освен да ја послуша Европа и да го тужи лекарот кај нашето независно судство, а таму со чеканчето под мустаќ го пречекува кадијата. Меѓутоа, по месец, два, три се сториле година или две, а судското рочиште... го нема. Исчезнало во лавиринтите на македонското правосудство. Зошто? И, така додека Трпе чека да се смилува македонското судство, филмот веќе стигнал кај 2502 година од нашата ера. Можеби времето за Исус Христос има безвременско значење, но за нас тоа нé потсетува на Оли. Не на оној Олио кој играше со Станлио во немите филмови, туку на Оли Рен кој се збодна од Брисел да дојде во Скопје за да пушти сини балони во воздух. Кога сме кај неговите 142 страници, треба збор-два да кажеме за корупцијата, која цели 14 години не ја исфрлавме од уста, а наместо да ја прогласиме за државен непријател број еден, во овој римејк ја направивме народен херој. На тој начин, во “Најдолгиот пат број 2” имаме сé: актери, борба, крв, пот, песок, пустина и народен херој. Инаку, по традиција кај нас сé се сведува на триаголникот, тутор (паша, султан, камшик, јарем... ЕУ), крепосен македонски селанец и народен херој, кој ги преживеал настаните, бидејќи хероите умреа поради каузата. Значи, цели два ипол часа ќе уживаме во недостатокот на македонската акција, чија антирекација нé воведува во нултата година 2502, кога повторно од пепелта ќе се роди македонскиот народ. Што да правиме во меѓувреме? Да грицкаме семки или пуканки!? Да собираме душа, бидејќи сценариото за римејкот е развлечено на цели 142 страници. Додека го преведат на македонски јазик, ќе станеме мамути или како диносаурусите ќе исчезнеме од овие простори. Како да ја спречиме нашата трагедија? Нé чекаат стотици години мимикрија, затегнување на коланот на панталоните и нé чека време, луѓе, настани. Како во тој метеж да ја препознаеме надежта, која со половина уста ни е понудена во европскиот филм? На ова прашање нема одговор, туку самоосвестување, бидејќи ова можеби е последната шанса да влеземе во европското царство. Тоа сега не е искрено, но ја чека Република Македонија. Само се прашуваме да не сме проклети, па нашето проклетство да го пренесеме на новото Царство. Така, како по обичај, кога царството е најсилно се случува Вавилонската кула. Кулата од карти паѓа. Затоа мораме да побрзаме за малку да фатиме од кајмакот што останал. Но, до него ни требаат скалила кои ќе нé вивнат до небото, а оттаму повторно ќе се вратиме во филмотмакедонски, кој и досега беше слика без тон.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 25.11.2005

тудена зима, жешка политичка клима. Временските температури паѓаат под нулата, а политичкиот термометар покажува точка на вриење. Врие атмосферата во политичките партии, а врие и во душата на обичниот смртник. Партиските активисти се препотуваат од помислата да не го изгубат гласачкото тело, а обичните граѓани, пак, од тоа како ќе ја преживеат зимата. Во овој период од годината летаат и првите снегулки, но по шпекулациите дека ќе има владина реконструкција, нормално е да си го поставиме и прашањето дали одредени министри “ќе летаат” од своите ресори? Сега засега јавноста се држи под тензија, а во политичките кулоари се спомнува и варијантата дека министрите ќе бидат поштедени од “летањето” доколку имаме предвремени парламентарни избори. Сепак, до нивното евентуално предвремено одржување ќе бидеме преокупирани со она што ќе го прават постојните, но и најавените нови политички субјекти. Довчерашниот сдсмовец Петковски, но и довчерашната либералдемократка Поповска, секој сам, барем засега, ќе се обидат да го убедат електоратот дека сепак има иднина во оваа држава!? Во изминатиот период тие ја изнесоа својата вистина за она што се случувало во нивните матичните партии. Но, дали навистина тоа е вистината? Или, пак, станува збор за уште еден трик за граѓаните, кои кога нема за што - ќе се “фатат” и за последната сламка за да не се удават во морето проблеми. Петковски важеше за личност која во изминатиов период имаше спротивни ставови за одлуките кои ги носеа Владата и Собранието, но прашање е зошто тие никогаш не доаѓаа до израз? Можеби одговорот треба да го бараме во нешто друго - во “злата судбина на Македонија - сериозните луѓе да не се сфаќаат сериозно”. Во конкретниот случај, Петковски реши преку сопствена партија да се позанимава со работништвото. Да видиме дали тоа ќе му “запали”. А можеби и ќе му запали, зашто досега работничката класа не виде аир од никого. Во недостаток на други личности и друг избор реални се шансите тој да види аир. Предвремените избори го наметнуваат и прашањето за партиските коалицирања? Досега бевме сведоци на разни коалиции, но овој пат зачудува искреноста на Петковски. Ако сите нé убедуваа како нема да коалицираат со одредени партии, и секогаш нивните изјави паѓаа во вода, ако ништо друго, барем овој пат Петковски изјавува дека не сака да биде лажго, односно сега да каже дека се исклучува СДСМ од можна коалиција, а утре распоредот на силите во Собранието да биде таков да мора да ги почитува државните интереси и сепак да коалицира со оваа партија. Каде, пак, е Лилјана Поповска? И таа работи на теренот. А во една прилика посочи дека ако тоа го бараат потребите на државата и таа би коалицирала со Петковски. Дали можеби тие се новата политичка опција во државава, бидејќи се покажа дека по нешто се разликуваат од останатите политичари? Сите наши досегашни консументи на власта покажаа колку мислат или подобро речено не мислат на граѓаните. Професорот Ѓорѓи Марјановиќ, во негов познат стил, ќе рече: “Да ти фали капа, да ти купам, а ако ти фали памет, нема теорија да ти купам”. Но, факт е дека на нашиве политичари ништо не им “фали”, имаат тие и памет и пари но, за жал, постапуваат онака како што ним им одговара. Паметот го насочуваат кон тоа како да останат подолго на власт. Тие веќе одамна не размислуваат за својот народ, позабавно им е да мислат на своите интереси. И токму кога државата ни личи на брод кој тоне, опозицијата се судира околу прашањето за нивното коалицирање. Едните велат не ни требате, а другите коментираат без нас ќе остане опозиција и по изборите. Освен во опозицијата, раздвижувања има и во владејачките коалициони партнери. Тие поаѓаат од логиката дека ако не успеат до крајот на годината да ги спроведат зацртаните реформи, на Кабинетот на Бучковски ќе му треба подновување. Но, ако тие досега не направија ништо, се сомневаме дека до крајот на годинава ќе направат нешто. Иако Бучковски ги покани Пенов и Ахмети да влезат во владиниот кабинет, да заземат министерски места, и да ја понесат одговорноста од нејзиното работење, тие не го прифатија предизвикот. Е, токму во ваква ситуација кога еден на друг си ја префрлаат одговорноста за она што ни се случува, на оваа држава й требаат предвремени избори, а не реконструкција на извршната власт. Искуството покажа дека во секоја реконструкција не станува збор за некои драстични промени, туку само одредени луѓе се ротираат на определени места. На оваа држава й се потреби вистински луѓе. А има ли такви!?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 02.12.2005

а жал, често подзабораваме на мудроста на Жан Пол Сартр која посочува “да не заборавиме дека целта на политиката е да нé ослободи од политика”. Во сите сфери на нашата држава се соочуваме токму со премногу политика и исполитизираност. Среде главниот град на државава и тоа над објект кој носи име Илинден, симбол на македонскиот народ, дозволивме да се вее и да се празнува знамето на друга држава, а што е уште посрамно нашето Министерство за култура го спонзорираше овој ден на албанското знаме. Се вееја двоглавите орли, а на церемонијата ниту за лек не можеше да се најде државното, македонското знаме. За ваквиот “пропуст” челникот на ДУИ, Али Ахмети, знаеше да каже дека станува збор за техничка грешка. Освен тоа, на овој ден тие го славеле и роденденот на нивниот “херој” од ОВК на Косово, Адем Јашари. Дали луѓето на свеченоста подзаборавија каде се наоѓаат? Уште полошо е што “одговорните” си ги заборавија своите надлежности и дозволија вакви провокации. А потоа произлезе дека на ова требало да реагира полицијата, а тие велат Министерството за правда, за на крај виновен да ни е некој трет - можеби “Марсовците”?! Никој не ни е виновен што не знаеме да воспоставиме ред и закон во сопствениот двор, а нели имаме и Закон за употреба на знамињата, но што беше тоа кога секој го прилагодува така како што му одговара! Дали на овој начин ќе ја почитуваме правната држава и ќе одиме во Европската унија? А кутра ни била Македонија и луѓето кои како “големи мудреци” не си ја познаваат сопствената историја и потеклото на некои личности, за кои се плашат да кажат дека се Македонци! Што, зарем треба да ни биде страв јавно да признаеме дека Александар Македонски, Филип Македонски, цар Самуил, Ѓерѓ Кастриот, Гоце Делчев... биле храбри наши Македонци! Зарем е толку тешко да се осознае вистината, доколку се истражи минатото и се пронајдат крунски докази кои упатуваат на сознанието дека Ѓерѓ Кастриот, Скендербег, сојузникот на Охридската архиепископија, опеан во делата на Глигор Прличев бил Македонец! Прославата на 600-годишнината од значајната личност беше повод во Тетово да се виорат двоглавите орли и тоа во центарот и на сите сообраќајници во градот, така што на момент се добива впечаток дека сте залутани во погрешна држава и на погрешна прослава. А, официјалното знаме на Република Македонија лежеше зафрлено некаде во подрумски простории, а татковците на Тетово дури ден потоа одлучија да го удостојат на јарболот во комбинација со орелот. Но, наместо за ваквата парада на знамиња да протестираат Македонците, протестираше албанското население во Куманово каде не можеше да се истакне знамето на Република Албанија. Имено, според Законот за употреба на знамињата не се исполнети критериумите за истакнување на знамето за што е потребно 50 проценти од населението да е албанско, а во случајов во Куманово има само 26 отсто жители кои се Албанци! Колку и да сакаме да ја избегнеме реалноста и фактот дека сме мошне сиромашна држава, сепак резултатите од проценката на сиромаштијата во Македонија, направена од Светска банка и од Државниот завод за статистика говорат за 22 проценти сиромаси. Од Светска банка ни порачуваат дека доколку Македонија не се промени, и натаму сиромаштијата да не се намалува, за разлика од сиромаштијата во земјите во регионот каде што продолжува трендот на нејзино намалување, решението за надминување на состојбата, според Банката, треба да се бара во забрзаниот економски развој, за што е неопходно бизнис опкружување кое треба да го овозможи македонската Влада, да се отворат нови работни места, да се подобри ефикасноста на јавниот сектор и да се насочи социјалната помош. Но, каков економски просперитет ќе имаме ако се има предвид дека во светски рамки сме уникатен пример кој по трет пат склучува стенд-бај аранжман со Меѓународниот монетарен фонд?! Можеби единствената светла точка во овие македонски мрачни времиња е веста дека претседателот на Грција, Каролос Папуљас, му се поклони на нашиот маестрален Слободан Унковски и тоа среде Атина. Ако во нешто сме добри, тоа сигурно е уметноста и нашите уметници кои повеќе се ценети и признати надвор од државава отколку во неа!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 09.12.2005

о држава каде што доминира сиромаштијата која се отсликува преку 400.000 невработени, а во која поголемиот дел од вработените преживуваат со мизерни плати, значително внимание им се посветува на старите, односно на новите политички субјекти, за кои не може со сигурност да се тврди дека се ориентирани лево, десно или во центар. Исполнувањето на дадените ветувања се работа со која тие не умеат, не знаат или не сакаат да се справат, затоа што прифаќањето на опцијата за ред и поредок, еднаквост за сите, по сé изгледа им е наводно туѓа. Деконтаминираните социјални платформи се актуелизираат само во предизборието и барем досега претставуваат база со која нивното членство ги привлекува оние кои не се ниту таму ниту ваму. Нашето утро се познава по ред афери, ред скандали, подметнувања, поткупувања, ред небулози, ред шокови од секаков вид, кои исклучително наменски се раѓаат и умираат. Доколку се направи анализа и пресметка на сите случувања во изминатиов период неминовно ќе се констатира дека одредени креативни умови извршиле манипулација на севкупното граѓанство во државава. Сé она со што тоа мора и треба да биде запознато се чува како “строго доверливо”. Прилагодувајќи им се на амбиенталните шокови како полека но сигурно да ни отапуваат сетилата. Јавноста и граѓанската свест, онаа македонската, маргинализирани се до тој степен што кон нив се однесуваат како и да не постојат. Вечно повикувајќи се на вистината тргнати сме да се изгубиме во темнината. Вообичаено сите суштествени одлуки во оваа земја се донесуваат во доцни ноќи, кога уште неосвестени нé удираат разновидни шокови. Па, така навикнати на темнина без пари, нема да ни падне и кој знае како тешко и рестриктивната темница. Оној момент кога ќе нé здрма првиот електрошок, можеби ќе се сетиме дека враќањето во старите времиња повторно ќе го сврти човекот кон човек, секој ќе има што да му каже на другиот, можеби и ќе се разбуди она дамнешното, исконското, при што конкретно ќе се лоцираат менаџерите на кризите во Македонија, кои се претставуваат како најголем демократски потенцијал во неа. Така збрани во домовите, покрај газиените ламби и баботењето на предедовски ќумбиња, преку прозорците ќе ги довикуваме соседите на муабет за да не заборавиме кои сме. Не дека сме поинакви од другите во светот, но не може никој со нас во водењето на последните места на рангирањата од странските институции, особено кога станува збор за трговската способност да оттуѓиме сé што по сите пишани и непишани правила ни припаѓа на сите. А потоа, по средбите во четирите очи, следува стадиумот на префрлање на сопствената одговорност врз туѓи плеќи. Повикувањето да направиме “нешто” за татковината се сведе на барањето за сплотување на потенцијалите, при што особено се покажува заинтересираност за создавање преседани во современата историја на цивилизацијата. Четиринаесет години ги пропуштаме шансите да се реформираме благодарение на генерациите кои случајно се најдоа во моментот како “самоповикани” да ја спроведуваат транзицијата. Дали ќе се покажеме како успешна зделка на неуспешни “загубаши”? Нашето трагикомично забавување продолжува, со надеж дека ќе биде прекинато со воведувањето во елитното европско семејство. Ако мислиме дека во Европа ќе поминеме глумејќи Европејци гадно сме се излажале! Вратата ни ја отворија со добра волја. Полека но сигурно покажуваат дека на никој од таму нема да му биде прифатливо да биде “бивши”. Мораме да докажеме дека е неприфатливо игнорирањето за соочување со минатото. Сегашноста ни е егзистенцијата, личната и на државава. Ниту може ќерката да ја (не) признава мајката (МПЦ), ниту може за вина да сведочат виновниците (Хаг), ниту може Уставот да се прекројува до бесконечност, ниту може Македонец да се прави немакедонец... Завидното историско портфолио е тоа што ќе нé врати во кругот на големите, затоа што во сегашноста нема место за долгорочни камења околу врат олицетворени во љубители на демагогии. Национална стратегија за преживување за народот кој го очекува нивното извинување преку исчезнување.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 16.12.2005

д дамнина на почвата на Македонија векувале истакнати војсководци, цареви итн., кои според својата големина ковале пари кои им служеле во трговијата со другите држави. На предната страна од монетите се наоѓал ликот на Александар Македонски, потоа на цар Самуил и на други македонски благородници, а на задната страна бил сместуван грбот или знамето на македонската држава, која се протегала од бреговите на Јадранското Море до Индија. Значи, нивната величина се мерела со пари и со територијална големина. Но, времињата покажаа дека македонската држава е изгрицкана од внатре, односно постојат повеќе историски причини за нејзиниот колапс и пропаст, кој често е поврзан со традиционалното проклетство - предавството. Што ни е поентата? Оваа приказна ни открива две сценарија. Првото го откриваме со виц. Дали сте слушнале дека во Прилеп ќе се гради фабрика за автомобили? Веруваме дека никој ништо не слушнал, а уште повеќе не веруваме дека ќе се произведува АМИ Е..ГО. Всушност, многу таква слична порака ни испрати и францускиот министер за надворешни работи, кој куртоазно ја префрли топката - прашајте ги лидерите во Брисел. Тоа значи дека добивме силна шлаканица, која доволно зборува дека сами сме виновни што нé претставуваат неспособни политичари. Е, тука сме близу до вториот дел од трагичната драма, која иронично ни минува пред нос, без соодветно да реагираме на сé што ни се сервира. Во овој момент, водени по инерцијата на настаните, кои ја создадоа добро пласираните информации, не забележуваме дека ни го продават златното јајце - ЕСМ. На тој начин, во сопствена земја стануваме кираџии на нашата вода и струја, иако за тоа нема наредба (препорака) од Светска банка, која досега во практиката нé советуваше и ни даваше дозвола за вакви скапи проекти. Меѓутоа, и во овој случај, како и во многу примери од порано, интересот ги спои странците и неколкумината домашни политичари, кои секако ќе ги трлаат рацете бидејќи во игра е колачот. Ќе се делат евра и доларчиња. Нели овој пропаст е сличен на оној со продажбата на Македонски телекомуникации!? Личат јајце на јајце. Зошто сега не трубат фанфарите дека има елементи за сомневање или за невиден грабеж. Зошто ли... зошто не трубат, “трубите или буките” на аларм од големиот срам? Но, времињата за НО ПАСАРАН минаа. Инаку, за оние помладите, кои не ја познаваат историјата, бидејќи така ја исчистија нашите левоориентирани припадници на црвената роза, оваа порака ја користеа комунистите за време на Граѓанската војна во Шпанија во 1937 година. Сега нивните наследници ја делат и ја распарчуваат душата и нервниот систем на Република Македонија. Нели тоа е безобразлук, кој повторно нé потсетува на комунистите, кои тука некаде близу во 1941 година велеа подобро в гроб, отколку роб. Зошто сега обичниот Македонец го продаваат во робје? Да е Рацин жив (го отепаа браќата) ќе изрецитираше: Роди се роб, роб биди, роди се скот, скот биди. Скотски цел живот работи, за туѓи бели дворови, копај си црни гробови. За себе р’гајси, за себе маки тргајси. Зарем не извлековме поука од претходната продажба? Каква ли мака си тргаме од скапиот телефонски импулс? Меѓутоа, очигледно сегашните политичари “се прават на тошо” и ја користат индолентноста на македонскиот народ, па затоа се обидуваат да го продадат и она што остана, за другото ќе немаат шанса. Затоа треба да се сконцентрираме на сегашниот момент, кој е историски и безмалку судбински врзан со македонскиот народ. Тој низ векови бил предаван и продаван, а потоа требало време за да се испили некој херој (комита), кој ќе се заземе за својот народец и паталец. И, повторно се враќаме кон маѓепсаниот круг, кој нé внесува во нови црни премрежија, слични на денешните. “Ај, пуст да би пуст останал животот кучешки” (би пеел Рацин) кога би видел како неговиот македонски народ се подготвува да живее во самракот од XXI век. Тој заборавен од Европа, во занданите на Балканот, под газиена ламба спие на рогозина, сонувајќи дека некој ден ќе го раздени. Затоа, “Денес над Македонија” ни се раѓа црна месечина, бидејќи го нема Крали Марко, па да удри, удри со боздоганот и сé тоа да го отера во пеколот. Меѓутоа, сé тоа е сон. Ние одамна си го фативме возот “Ориент експрес”. Од него нема лесно да се симнеме, бидејќи нашиот билет нé води во еден правец кон Стамбол, а кон Запад е минирана пругата. Бомби крај железничката пруга ни поставуваат нашите политичари, кои всушност не сакаат да имаме правна држава, која би се борела против митото и корупцијата.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 23.12.2005

рско виски, шампањ во зградата на “Илинденска” без број, парада низ градот како да е ослободено Скопје, прослава на градскиот плоштад, коктел во Законодавниот дом... вака беше прославен денот кој консументите на власта го нарекоа историски - Република Македонија го доби статусот земја-кандидат за членство во Европската унија. Изминатиов викенд помина во знакот на ЕУ. Секаде доминираа сини и жолти балони. Се славеше. А обичните смртници, знаејќи дека нема да се подобри нивната економска состојба, немо ја набљудуваа “празничната” атмосфера и коментираа дека сé ова што викендов ни се случуваше е балканска работа. Ние, Македонците, познати сме по славењата. Ќе празнуваме со денови, само да не се “фатиме” за работа и нешто да сработиме. Толку “прав” се крена за ништо... Иако го добивме статусот земја-кандидат, сепак не добивме датум кога ќе отпочнат преговорите за влез во Унијата. Тоа значи дека можеме да чекаме со години. А кога нема датум за отпочнување на преговори, нема средства, нема фондови, тогаш кандидатурата е прилично неефективна. А, ние, пак, со 400.000 невработени реално гледано далеку сме од Европа. Но, на крајот на краиштата, нам ни е поважно дента да си поминеме што е можно поубаво, а за утре... Господ нека ни е на помош. Кај нас, по некое непишано правило, кога власта слави, и обичниот смртник, кому не му е до славање, треба да слави или да глуми дека слави. Прашање е и дали на народот собран на градскиот плоштад му беше до славење или, пак, дојде “без пари” да слуша музика. Во ситуација во каква што ни е државава, и во која со години наназад тапкаме во место, на граѓаните одамна им е стемнето од ваквите прослави. Од земја во која повеќето од половината нејзини граѓани сакаат да заминат во странство, во која стечајците умираат од глад, Европа може да ни биде само мисловна именка. И додека државниот врв славеше, луѓето протестираа пред Владата. А власта беше толку “ хумана” па ги почести граѓаните со продолжување на работното време на кафулињата, наместо да ги почести со некој пијалак. Европа не сака голтари (изјави една наша естрадна ѕвезда), Европа сака вистински партнери. А ние ќе треба уште многу “леб да изедеме” за да станеме таков партнер. Што доби народот, ништо. Секојдневието останува исто, сиромаштија... Рано е да се слави, Европа од нас очекува реформи, а не прослави. Изглумивме како во земјава сé да ни е мед и млеко, државниот врв создаде лажна слика за состојбите во кои се наоѓа Македонија, ја игнорираше сликата на оние кои протестираа поради продажбата на Електростопанство на Македонија. Во една ваква ситуација среќни можат да бидат само оние кои се на власт. Претседателот и премиерот не можеа да ја скријат еуфоријата, а и двајцата не ја пропуштија шансата да си ја препишат заслугата за добивањето статус земја- кандидат за ЕУ. Наспроти оптимизмот кај државниот врв, опозицијата остана резервирана. Возот на кој се качивме - изјави Никола Груевски - долго ќе стои во место, ако шансата која ни е дадена не ја искористиме. Вака како што е сега, тоа практично не значи ништо, ниту укинување на визите, ниту зголемување на стандардот, ниту повеќе плати. “Ако Владата не го смени своето однесување и не почне да работи така како што од нас бара и очекува ЕУ, тогаш кандидатурата може да биде само еден пријатен викенд за граѓаните и ништо повеќе”. И ете, прославата помина, вискито се испи, се разбудивме од европскиот сон и се вративме во реалноста. А, таа од црна - поцрна. Цели 14 години се вадиме на транзициониот период, а наместо политичарите да се “фатат” за економијата, тие се “фатија” за критиките и за коментарите како тие се подобри од претходниците и си формираа свои политички партии. Евродипломатите ни порачуваат дека земјата треба да работи двојно повеќе за да добие почеток на преговори за членство во ЕУ. Всушност, и со позитивното Мислење, кое неодамна ни го доставија, ни дадоа и куп препораки кои Македонија треба да ги спроведе за да се отпочнат преговорите и евентуално да се влезе во ЕУ. Одржување фер и демократски избори, реформа во полицијата, спроведување на судските реформи, консолидирање на владеењето на правото на целата територија, деполитизација на јавната администрација, судски гонења на изборните злоупотреби и инциденти, јакнење на независноста на судството... Подготвени ли сме да направиме такво нешто? Сепак, шансата ни ја дадоа, а како ќе ја искористиме? Има ли Владата идеја кој пат да го фати за да стигне во Брисел? Нема да поминеме во Европа ако глумиме дека сé во државава ни “цвета”. Тие го следат секој наш чекор. Ни ја подотворија вратата, но од нас зависи колку ќе стоиме пред неа.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 30.12.2005

а прагот сме да ја дочекаме новата 2006 година. Како и секогаш, така и овој пат, влегуваме полни со надежи и желби дека наредната година ќе ни биде далеку подобра од оваа која помина. На тоа имаме потполно право. Се разбира, ако се има предвид онаа народната, која вели дека утрото е поумно од

вечерта. Во Новата година сите би сакале зад себе да ги оставиме многуте лоши моменти, и со грст желби да тргнеме кон новите предизвици, кои идната година ќе й ги донесе на нашата Македонија. Па, макар тоа навидум изгледало и како влегување во виртуелен свет. На моменти се чини дека дури и тоа е подобро од соочувањето со грубата реалност, која просечниот Македонец имаше можност да ја одживее изминатава година, а која беше полна со разочарувања за сите нас. Најнапред поаѓајќи од фактот дека невработеноста се искачи до “завидна” бројка од 400.000, а голем број производствени капацитети не го доживеаја своето рестартирање. Со еден збор, Македонија дефинитивно доживеа економски колапс во изминатава година. Доживеа крах токму онаму каде што најмногу нé боли, во економијата, во џебот на граѓанинот, во стандардот. Дали ова беше година на измачување на Македонецот? Година во која не можејќи да си помогне тој си посегна по сопствениот живот!? Да, сé уште се свежи сликите на стечајниот работник кој, барајќи пари за заработениот леб, умре пред телевизиските камери, пред очите на севкупната македонска јавност. Дали бараше премногу? Секако дека НЕ. Бараше егзистенција за себе и своето семејство. Она што во секоја нормална демократска земја го добива секој граѓанин на државата, работејќи. Но, проблемот овде е што не постојат нови работни места. Не работат фабриките, а секојдневно слушаме за отпуштање на работници од рентабилните фирми. Велат, имало превработеност! Да, но ги има премногу и оние кои секојдневно посегнуваат по сопствениот живот, затоа што не можат да најдат никаква работа. Дали тоа е иднината на нашата Македонија? Се надеваме, НЕ! Како и секогаш пред дванаесет часот, кога во себе ќе си посакаме желба, по кој знае кој пат ќе ги затвориме очите, и ќе си речеме, дека тоа беше само една лоша година за нас, всушност како и многуте претходни. Во новата година ќе зачекориме со нови желби, можности и просперитет, за кој искрено се надеваме дека ќе се случат, бидејќи тоа ни останува. А за да не бидат попусти желбите, ќе се сетиме и на неколкуте добри нешта, кои й се случија на Македонија во изминатава година. Конечно, по 15 години транзиција, видовме малку светло на крајот на тунелот. Конечно, добивме “виза” за Европа, со која ни се гарантира, ако ништо друго, што би рекле старите, “ќе нé биде”! Потешко или полесно, ама ќе нé биде. Сме издржале и потешки моменти од овие. Тоа пусто пусулче статус кандидат во моментов ни е единствената сламка за која можеме да се фатиме, за да не нé однесе матната! Тоа парче хартија, полно со барања, кое повторно ние треба да го исполниме, се разбира, со нашата издржливост, ќе нé одржува живи и во наредната година, давајќи ни надеж дека ќе ни тргне! Ќе ни тргне, најнапред со економски бум, со по еден вработен од секое семејство, со рестартирање на индустриските капацитети, со зголемување на просечниот стандард, и конечно со признавање на нашето уставно име, кое години наназад е оспорувано, не само од Грција, туку и од некои други европски земји. Конечно, ќе му кажеме на светот да заборави на таа ступидна кратенка ФИРОМ, и громогласно ќе викнеме, ДА овде е Македонија, а ние сме Македонци! Точно е дека патот до рајот не секогаш е поплочен со рози, барем ние тоа најдобро го знаеме, но мораме да веруваме во себе, во сопствената нација, и можноста дека навистина, не само што заслужуваме подобро, туку и можеме подобро. Можеме тоа себе си да си го ветиме за наредната година. Можеме, по кој знае кој пат, да си ги посакаме истите желби, со надеж дека токму наредната 2006 година ќе ни се исполнат. А за сé тоа ни треба толку малку...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga "Samo sonceto e postaro od Makedonija" Bra}a i sestri, raska`uvajte ja bibliskata vistinska prikazna za Makedonija Makedonija e edna!!!

2006 ГОДИНА Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 13.01.2006 "

ојот главен сведок дека ја зборувам вистината е мојата сиромаштија”, на времето рекол мудрецот Сократ, а стотици години подоцна неговата мисла е толку автентична, особено денес и особено кај нас во Македонија. Времето на празнување и на еуфорија помина, време е за реални работи! Доаѓа времето на реалност, македонската слика на невработени, сиромашни граѓани кои едноставно сакаат да живеат нормален живот, без да се притресуваат дали можат да ја платат сметката за електричната енергија и без мака да обезбедат пристојна трпеза за своите најблиски, барем за Новогодишните и Божикните празници. На граѓаните им е преку глава од гледањето на работите преку розови очила, ним едноставно им е потребно нешто конкретно, а не нешто илузионистичко, далечно, нереално... Досега сите кои беа на власт се обидуваа да ни кажуваат бајки, од кои народот македонски немаше никаква корист. Граѓаните не можат да ги заборават ветувањата од типот по еден вработен од секое семејство, економски бумови, големите странски инвестиции и што уште не. Практично добивме безработица и уште поголема беда. Пред очи ни умираат стечајците, а оние кои треба нешто да преземат само гледаат и “мудро” молчат! Освен тоа ни се наметна “договор со рамки”, со кој практично Македонија наместо права на мнозинството доби права на малцинството кое успева во сé и во секој поглед. Успеаја орелот да го веат паралелно со македонското знаме (во некои општини се вее само знамето на туѓа држава и тоа во големи димензии), успеаја да го легализираат довчерашниот парауниверзитет од Мала Речица, успеаја командантите и борците од ОНА да ги позиционираат на видни и на моќни места и тука не застанува доминацијата на малцинството... Затскриено во обланда ги реализираат големите цели и идеали за големи држави. Токму сега кога Европа се обединува и ги отвора портите за влез. Можеби единственото убаво нешто по кое ќе ја запомниме минатата година секако е добивањето на кандидатскиот статус, со кој ни се даде зелено светло од Унијата. Но, Европа не ни кажа за датумот за отпочнувањето на преговорите, така што нé става во неизвесност, поточно од нас се бара да го сработиме она што се очекува за да го заслужиме местото во европското семејство. Работа и само работа, поточно реформи и само реформи. А до каде сме со реформите? Останува констатацијата дека ептен “нé бива” за организирање прослави со еуфорични симболи и обележја, а кога треба сериозно да запнеме, да почнеме проевропски да се однесуваме, е тука... Така, станува смешна примената на Законот за забрана на пушење, кој и покрај многуте најави и подготовки, го дочекавме неподготвени. Така, по кафулињата сé уште се чудат што со ваквата новина, во обид да откријат балкански излези за европските манири! По години најавување конечно профункционира едношалтерскиот систем, така што странските инвеститори веќе можат за пет дена да ги регистрираат своите фирми. Но, доброупатените велат дека сепак не можат да се искоренат старите навики на бескрупулозната бирократија, така што пречки сé уште постојат, најчесто по катастрите и судовите каде постапките се комплицирани. Сé уште сме заложници на тешка и бавна бирократија и се случува да се чека со месеци за имотен лист во катастар, за градежни дозволи со седмици, додека за судските постапки за сопственички спорови и да не зборуваме. Во најновиот извештај на The heritage foundation и на The wall street yournal, според економската слобода, Македонија се наоѓа на 57 место од 157 рангирани земји, а нејзиниот индекс на економска слобода изнесува 2,8 поени. Индексот во 2006 година се очекува да порасне за 0,2 поени во однос на 2005 година, кога изнесуваше 3,0. Странците најлошо ја оценија сивата економија, законите и заштитата на сопственичките права кои добија најниска оценка. Лоши оценки следуваа и за странските инвестиции, државната интервенција и трговската политика. Единствено добри оценки имаше за фискалната и за монетарната политика. Но, за момент да заборавиме на лошите работи и на грубата реалност и да се потсетиме на убавите македонски обичаи и традиции според кои денес се празнува Стара Нова година, Василица, а некои за овој ден месат пита со паричка. Тој што ќе ја добие паричката цела година ќе има среќа и бериќет. Убаво е конечно паричката да падне кај обичниот македонски граѓанин на кој редно е веќе да му тргне на подобро!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 20.01.2006

спеавме - донесовме закон кој доби епитет на “примарност” за негово спроведување во практиката, при што се настојува сите државни институции и севкупното население да го почитуваат. Се прашувам каде би ни бил крајот доколку во изминатиот 14-годишен период вака се однесуваше законодавната и извршната власт кога во сите парламентарни состави се донесуваа закони, кои во никој случај не беа во рамките на интересите на “мнозинството”, туку во заштита на народот, државноста, идентитетот. Отстрана гледано во моментов државава нема политичка сцена туку ова повеќе потсетува на загревања пред развиорената црвена марама во политичката арена. Тешко дека сега има и еден обичен човек кој верува дека светлината ќе го огрее по новите партнерства меѓу старите партнери. Која е смислата на постоењето на ПП (политичките партии) кои сé повеќе потсетуваат на ППП (проклет празен простор)? Очигледно веќе не само што не сфаќаат, не им е јасно или не им е битно дека народот има поголеми потреби од нивните визии, што може по неколку месеци да им претставува суштински проблем од егзистенцијален вид. Стратешката позиција на Македонија сé уште привлекува внимание, токму поради тоа што таа е можност преку неа да им се парира на другите. Нашите политичари не научија дека првенствен и единствен услов да бидат народно успешни е да не создаваат непријатели и да не поставуваат прашања чиј одговор нема да им се допадне. Македонскиот парадокс како да се приближува кон почетокот на својот крај. Неблагородно е било какво прогнозирање на тоа што од утре ќе се случува во оваа држава, при што може да имаме сé или да немаме ништо. Македонската криминална транзиција во сите сфери и области ќе биде ставена на жестока аргументирана критика, со тоа што на претстојното гласање електоратот ќе биде и слеп и глув за нејзините спроведувачи. Списокот на негативностите како да нема крај, само во одреден период се менува местото на кое се наоѓаат корупцијата, партизацијата, митото, автократијата, непотизмот, суетноста. А тука долу меѓу нас сé уште има луѓе со визионерство, патриотизам, доблест, чесност и храброст, кои се олицетворение на новите вредности кои ги бараме, кои по сите наши критериуми нам ни се сé поблиски, а на другите им се сé подалечни. Малите херои ќе ја направат големата работа. Со нив барем зборуваме на ист јазик и го разбираме. Народните вредносни системи излегуваат на површина од ѓубриштето на историјата. Пресуден фактор во следните случувања е резултатот на индивидуата. Преку глава ни е од наводните изборни непријатели, кои страдаат од цивилизациско неразбирање за обичното суштествување. Наводно доброорганизираните партии страдаат од просеченоста во дејствувањето на нивните лидери. Со години имаме чувство како сé уште да се наоѓаме во еднопартискиот систем, само што на секои четири години наизменично нé водат тие со четири па тие со осум букви. Уште еднаш го плативме данокот во крв. Па, ние сме како диносауруси - го преживуваме мутираниот политички птичји грип. Македонската балканска реалност нé стави во позиција на зачмаена провинција. Високите градби се уриваат под силата на тектонското народно незадоволство. Партиските цели не познаваат морал. Историска обврска на државотворниот народ е да си ја зачува државата. Не може и не смее своите да ги заборави во пустелијата на откажувањето од нив. Никој не умее да каже барем со 30 проценти сигурност кој ќе ја води борбата на онаа политичка линија која ќе гарантира дека ќе биде задоволена побарувачката за националниот идентитет, затоа што соочувањето со неговата потрошувачка ќе биде страотна за денешните и утрешните поколенија. Завршува селекцијата на националните и на духовните вредности во која изгуби вештачки создадената коалиција на невредности. Македонија ќе оди напред, тоа не е случајност туку е опстанок на корените. Изминува времето на празните гласноговорници кои патриотизмот го докажуваа преку антинародноста и антидржавноста зачинети со антипрофесионализам. Од денес авангардата на Македонија е народот наш, кој учи да толкува што е тоа правна држава, еднаквост пред Уставот и законите, контра постојниот институционален (партиски) поредок, кој верува дека изработил цела стратегија за самоодржување и при најмала можност за промени. Објективниот преглед на случувањата укажува на тоа дека досега мораше да се решат прашањата за метастазираните лаги. Дали конечно се будиме и ќе престанеме да се однесуваме како ретко заштитено животно кое е пуштено слободно да се движи очекувајќи го својот отстрел. Политичко-економската состојба во Македонија има шанса да се видоизмени само ако високата политика се откаже од несериозното и недоличното однесување и се спроведе решителна пресметка во име на вистината, а не во име на доброто на народот. Со барањето нов сопственик на “струјата” во Македонија во регионот ќе почне битката за енергетска доминација во Југоисточна Европа. Трудовите инвалиди остануваат без својата и најмала егзистенција. Но, еве за сефте ни се случи и првото “добро” - во едно истражување Македонија беше со најдобра оценка за инфлацијата, а со најлоша за корупцијата.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 27.01.2006 "

ускиот баќушка” ни ги подари поларните студови. Но, тие многу не ни помогнаа да ја доведеме в ред државава и да ги спастриме нашите политичари, кои претераа со ножиците. А, бе сечат ли, сечат ленти низ Македонија! Денес се на југ, а утре кој знае каде. Можеби и некој бунар ќе им приреди чест, бидејќи луѓето се заборавија од сечење и “јадење трици”. Уште малку па ќе ни недостасува материјал за потребните црвени панделки. Но, добро е што виното ни остана по подрумите, па така ќе можеме да ја продолжиме нашата гостољубива традиција, која секогаш завршува со промили. Тие најмногу делуваат кај политичарите, кои статистички гледано и ништо друго не прават освен што цели четири години вежбаат од прием на прием. Затоа пропагандата ни е шематизирана: го пуштија во употреба возобновениот мост на реката Турија, а забавата продолжи на свеченото предавање во употреба на просториите во кои е сместено Одделението за гонење на сторители и кривични дела од областа на организираниот криминал и корупција, кое е во рамките на Јавното правобранителство. И така сé ќе се одвива во недоглед. Пред парламентарните избори сите министри ќе сечат црвени панделки, ќе ветуваат “ридишта и долини”, ќе подаруваат касарни и земјишта, како тоа да е во сопственост на мајка им, а не е во државна сопственост. Што значи дека целата композиција се “разбашкарила” и се “журка”, а народот нека трпи и трпи, затоа што не ги научил лекциите од сите досегашни избори. Оваа болка е уште поголема, бидејќи ниту опозицијата не е поарна - пушта во употреба автобуски станици, се појавува по поплави итн. А, како ни тргнало до јули ќе го испратиме и првиот Македонец на Марс, а таму со Марсовците ќе преговараме за прием на Македонија во Марселенд, заедницата на будалите. По многу нешта им личиме. Прво, овците не ни се на број, а нé стрижат. Второ, нé продаваат, но никој не сака да нé купи, освен што ќе го зграпчат ЕСМ. И трето, повторно нé подготвуваат за парламентарна битка, која по обичај се крои во нечиј кабинет. Ова што се случува пред тв-камерите е по директива, бидејќи се користи шемата на родоначалникот на маркетингот Гебелс, кој рекол - кога имаш инструменти в раце, тогаш и грдиот може да стане убав. Имено, со жестока кампања се излудува електоратот, кој ако му приредиш добра забава паѓа во транс и во невиден делириум. Поради ова, нашето внимание е свртено во погрешна насока и наместо да се бунтуваме што октаните ни претставуваат главен проблем, што ЕСМ така лесно го губиме, ние се занесуваме дека тројца или четворица “паметни” можат да ни ја вратат душата која ни излегува низ нос. Меѓутоа, нема крв, Дракула веќе пред повеќе од деценија го исцица македонскиот сок. Сé ова што ни се случува е бесперспективно. Само надежта ни остана, која ја ставија в ќош и не знаеме кога ќе се измолкне од контролата на политичарите. Тие намерно нé држат понастрана од европските процеси, бидејќи ако ни дадат маневарски простор, тогаш најверојатно ќе се најдат во некоја апсаана. Затоа треба да отвориме очи, чии пари ќе се трошат по ѓезмиња, чии мерцедеси со регистарски таблички “АА” ќе ги крстарат патиштата. Згора на тоа, времето за политичкиот маркетинг уште не е почнато, а тоа набрзо ќе се разгоропади. Со пролетта нема да дојдат само кокичињата, туку по ѕидовите ќе никнат плакати и безобразни графити. Е, дури тогаш ќе тргнат скапоцените карвани и нивните приврзаници, кои по наредба на партиските штабови ќе направат ‘ршум и невидена фешта. Таква “збирштина” можат да соберат само големите, а другите можат на прсти да ги избројат своите симпатизери. Ваквиот чудесен свет беспрекорно функционира во сите изминати 15 години. Тој никогаш од митинг до трибина не го променил својот популистички карактер, сé уште е само декор за слабите резултати, кои ги постигнува позицијата, односно опозицијата. Во овој момент двете страни имаат проблем со партискиот идентитет и водењето на политиката. Затоа, популарноста им опаѓа и не се чувствуваат сигурни во целта - дека ќе ја освојат власта. Довербата на гласачите не се освојува со патешествијата од комунизмот. Тие го одживеаја својот век, а сега на ред се нечии други сништа или пораки. Меѓутоа, сé е попусто, бидејќи камшикот е во рацете на политичарите, кои не сакаат на мирен начин да им го отстапат местото на оние кои сé уште веруваат во прадедовската земја и нејзиниот просперитет.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga "

03.02.2006

ароде македонски, доста беше, разбуди се, свести се, не спиј ти... Срам голем е за тебе сам да се не знаеш...”. Ова не се само стихови од песна, ова е вистината за Македонија и за Македонците. Колку и да звучи лошо - реалноста е токму таа Македонија се откажува од Македонците! Се удиравме в гради велејќи дека сме патриоти и дека до последна капка крв ќе ги браниме македонската нација и идентитет, но со години наназад веќе ни се случува токму спротивното. За грст пари ги продадовме и честа, и достоинството. Донесовме куп закони кои се на штета на македонската нација. Од држава на Македонци станавме држава на сите само не и на Македонци. Според развојот на настаните нема да биде ништо чудно ако еден ден од оваа македонска почва сосема исчезнат Македонците, а нели, држава без народ не бидува! Македонија е единствена земја на Балканот која како матична држава не се грижи ниту за Македонците во соседството, ниту за Македонците во дијаспората. Оваа држава еднострано им го укина правото на македонско државјанство на Македонците по потекло (член 11 од Законот за државјанство), а на сметка на тоа им овозможи на државјаните на републиките од поранешната СФРЈ полесно да добијат македонско државјанство (периодот се намали од 15 на 8 години) и дозволи да й се случи “демографското бомбардирање” на нејзина штета. А, ако работите продолжат да се одвиваат во оваа насока, набрзо мнозинскиот македонски народ ќе стане малцинство во својата држава. И наместо да се бориме да се зголеми бројот на Македонците, проклетието на меѓусебно истребување продолжува да нé следи со векови. А, токму тоа проклетие го користат другите наши сограѓани и работат на својата кауза. Е, токму во ваква држава, по сé изгледа, вистинските Македонци ќе треба да ги бараме надвор од неа. А како можеме да се потпреме на нив, кога ним им го ускративме и она што законски им следува. Им го укинавме правото да гласаат, во амбасадите и во дипломатско-конзуларните претставништва, за иднината на својата држава. Зошто? Затоа што гласачките ливчиња, местото за гласање или било која друга алтернатива чинеле многу пари! Е, па господа, ако е толку скапо зошто не се огледате на државите кои успеале овој проблем да го решат. Зошто од парите кои ни ги земате, де за ова, де за она, не оставите по некој денар и за оваа потреба? Па, така на нашите во дијаспората да им овозможите да го дадат својот глас за татковината. Македонија е единствената земја која не ги сака Македонците. 15 години ние не организиравме гласање во државите во коишто имаме свои државјани. Да се огледаме на повеќето држави на Балканот, но и пошироко, колку тие се експедитивни, па прават сé за да го пронајдат и својот последен граѓанин на планетава Земја и да му овозможат да го исполни граѓанското право, зашто овој глас може да биде многу важен за иднината на неговата матична држава. Сите држави во секој момент имаат прецизни бројки колку нејзини граѓани во која земја живеат. А каде сме ние? Кутрите ние немаме податоци колку државјани на Македонија истовремено поседуваат и второ и трето државјанство и во кои држави имаат живеалиште, немаме точна бројка на државјани кои имаат само македонско државјанство, но од различни причини се со привремен престој во други земји итн... И токму поради отсуството на овие податоци се манипулира со нивните гласови. Срамота е за една држава да нема вакви податоци а уште посрамно е кога компетентните за оваа проблематика не сакаат ниту да разговараат ниту, пак, да најдат решение. Кому ова му оди во полза, па дури и кога е против доброто на државата? Кој ли ги измислува сите овие силни причини, кои всушност се неиздржани. За каква ли “демократија” станува збор во оваа наша државичка, кога обичниот човек го нема ниту најелементарното право, а тоа е правото на глас! Во овие изминати години од нашата независност се добива впечаток како Македонија да работеше против својата нација. Како резултат на ваквата политика која ја води нашата држава, се намалува бројот на Македонците во државава, а енормно расте бројот на Албанците, кои организирано, со одредена цел, доаѓаат да гласаат во државава, а епилогот се знае - зголемување на бројот на нивните претставници во законодавната, извршната и судската власт. Си имаат тие своја стратегија, а кој ни е нам виновен кога наместо да создаваме, ние го уништуваме и тоа што го имаме. На овој начин Македонија покажа и докажа како една држава не треба да се однесува кон својата нација. Многу пати досега е кажано оти часовникот за Македонија забрзано го отчукува времето и ако не се освестиме - ќе ги изгубиме и македонската нација и македонската држава. А не сме далеку од тоа! НАРОДЕ МАКЕДОНСКИ, ОСВЕСТИ СЕ!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 10.02.2006

енови ли се денови… Тутуноберачите… Се сеќавате ли на познатите песни на македонскиот поет Коста Солев Рацин, кои значајно го збогатуваат македонскиот творечки литературен опус, и на кои како држава особено сме горди? За значењето на овој истакнат деец се говорело многу пати, на безброј семинари, литературни читања, културни манифестации..., но сепак многу малку како обични граѓани, длабоко сме навлегле во суштината на неговите стихови. Имено, токму овие стихови во оваа долга транзиција, која сé уште трае, нé соочија со фактот дека во оваа мачна Македонија, нештата тешко се движат напред или, пак, уште помалку се менуваат. Чиниш, како да сме сé уште под она пусто турско, во кое правата на заработен леб, Македонецот ги барал под исклучително тешки услови или, пак, воопшто не ги добивал, затоа што ете, така некој одлучил! Во тоа минато време, трудот на работникот не само што не бил вреднуван, туку бил комплетно деградиран. Зошто? Повторно, затоа што некој така одлучил! Да. Неподносливо. Но, тоа важело пред неколку века. Тоа е минато време во кое немало закони, Министерство за правда, почитување на основните права на граѓанинот, неговите слободи... Но, замислете истото само во позавиена форма или, пак, што би рекле политичарите во времето кога патуваме кон Европската унија, да се случува и денес? Не мора да замислувате како би изгледало сé тоа. Сетете се само на сликата од минатата седмица пред Владата на Република Македонија, и сé ќе ви стане јасно. Веднаш ќе се сетите на стиховите на Рацин, ќе ја знаете песната наизуст, особено онаа “Тутуноберчите”, и ќе заклучите дека само декларативно сме во ЏЏИ век. Сé останато е исто како некогаш. На тоа нé потсетија големиот број тутунари од Македонија, кои одлучија за својата мака да проговорат токму пред Владата на Република Македонија, во надеж дека токму таа ќе најде решение за нивниот проблем, кој воопшто не е од вчера, и поради кој протестираат со денови. Свесни дека блокирањето на некои патни правци или, пак, протестирањето во нивните места на живеење, нема да им го донесе бараниот фитбек, одлучија на премиерот Владо Бучковски да му дојдат пред порти и да му кажат дека не можат да живеат од својата, како што велат, мачнина. Но, што дека дојдоа1 Што дека во знак на револт запалија неколку бали со тутун! Што дека напишаа пароли! Дали од Владата на Република Македонија некој се загрижи за маката на тутунарите? Ако судиме според однесувањето на премиерот Бучковски, очигледно не. Тој не само што не се загрижи, туку речиси и да ги “искара” зашто замислете дошле да протестираат во главниот град на државата, додека, пак, нивните водства ги обвини за политички маркетинг во време на предизборна година. Не, дека не може да се каже дека можеби некои поедини лица од овој протест не сакаа да “ќарат” бесплатен политички маркетинг за себе или за својата политичка партија. Сигурно дека се обидоа тоа да го направат. Но, тоа не значи дека треба во втор план да се стави работата на стотици и стотици семејства, кои ја работат најмачната работа на светот, и се обидуваат да живеат од неа. Всушност, нивните раце избодени од тутунот најдобро говорат за тоа. Никој нема право да им забранува да протестираат или, пак, да го деградира нивниот труд. Напротив, во оваа земјоделска држава, оваа и сите наредни влади треба да сфатат дека тутунарите се нашето секојдневие, дека со нив треба да се разговара како со партнери, а не како што можевме да видиме. Како со натрапници, кои дошле попусто да им го одземаат времето на владините министри, вклучувајќи го и премиерот на Република Македонија. Тешки се деновите на тутунарите, уште потешки утрата, а веројатно најтешки договорите, со оние кои всушност треба да се грижат за нив. Тутунарите се само една група граѓани, на кои државата не се обидува да им помогне. Да им го откупи производот по пристојни цени. Но, што би се случило доколку пред Владата на Република Македонија во исто време дојдат и питомците од Воената академија, чиј статус сé уште не е решен, потоа претставниците на Здружението “Гласот на светлината” заедно со револтираните граѓани, кои се противат на продажбата на златната кокошка ЕСМ, земјоделците чиј труд не се вреднува, стечајците… Дали тогаш Владата на Република Македонија дефинитивно ќе сфати дека државата е пред економски колапс, а граѓаните на работ на егзистенцијата?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga

17.02.2006 итагора еднаш изјавил: “Нека твое прво правило биде: почитувај се самиот себеси”. А колку Македонците се почитуваат самите себеси, кога секој ги шиканира со тоа што ги фиромира и кога малцинството му ја крои капата на мнозинството во неговата

сопствена држава?! Живот со уцени. Така некако изгледа да се биде Македонец во Македонија. ДУИ под палка на Фазли Велиу се заканува дека ќе ги бојкотираат изборите ако до крајот на својот мандат Собранието не донесе Закон за припадниците на ОНА. Ако само се потсетиме колку права се издејствуваа за припадниците на ОНА, од кои еден дел веќе се сместија во удобни фотелји, станаа видни функционери, се здобија со гламурозни споменици и обележја преку кои се величеа нивните дела во 2001 година. Но, сега треба државата да им обезбеди пензија и други бенефиции на оние поради кои многу мајки проплакаа, многу Македонки станаа вдовици, децата сираци, македонските огништа се запустија. Зарем да замижеме на сé она што им се случи на македонските бранители, кои беа масакрирани во Вејце, разнесени на Карпалак... Зарем да заборавиме на протераните македонски семејства, запалените домови, киднапираните Македонци чија судбина и ден денес не е расветлена ниту, пак, правдината е издејствувана... Грдо е да се сеќаваме на лошото минато, но кога упорно нé потсетуваат, тогаш и филмот ни се враќа... Несфатливо останува и искажувањето на незадоволство поради некои карикатури од дански карикатуристи, кои беа причина за протест на околу 2.000 муслимани, кои бараа извинување и почит. Секоја чест. Но, што се случува со нас? А, кој од Македонците крена глас, побара извинување и почит поради сквернавењето на православните гробишта и објекти, што континуирано ни се случува?! Сé уште во некои македонски манастири стојат ознаки на ОНА или на АНА од времето на конфликтот во 2001 година. Но, никој за тоа не побара извинување ниту, пак, се потруди да ги избрише. Што се случи со славните македонски гени кои ги носиме со векови, со големината на името кое го славиме, валкајќи го низ нечесните игри и хајки низ историјата?! Каде исчезна макдонската фаланга? На обичните смртници им се скрати и правото на протест против мачното секојдневие на сивиот и бесперспективен живот, распослан како молекуларно лудило. Продажбата на ЕСМ, поскапувањето на електричната енергија, на телефонскиот импулс, парното греење, бензинот, на продуктите, тутунопроизводството... Каде да се искаже револтот поради финансиската немоќ на сиромашните граѓани? Но, допрва нé очекува вриежот на балканскиот лонец, токму со почнувањето на преговорите за независноста на Косово. Не стивнуваат претпоставките, сценаријата, заканите и како сé тоа ќе се одрази врз стабилноста на Македонија. Зарем повторно ќе бидеме заложници на нечии туѓи идеи, фантазии, големи апетити? До кога ќе нé ставаат во некои шеми кога ниту туѓото го посакуваме ниту, пак, своето сакаме да го дадеме! Секогаш се наоѓа некој “паметен” политичар Македонец, кој ќе ни ја “забибери” судбината и од кого мајка ќе си проплачеме. Преку глава ни е од грешки во чекори, од лоши преговори и договори кои ден денес скапо нé чинат. Лошо наследство за генерациите кои доаѓаат. Само за потсетување на тоа како настана фиромирањето, кое еве ден денес нé потсетува како лош сон. На времето ни кажаа дека ќе нé примат во ООН под привремено име ФИРОМ, кое само три месеци би се користело, но што се случи? Минаа години и години... Течеа преговори и преговори, а нас до денешен ден ни остана лузната, лошиот глас, фиромирањето. Така ни се обраќаат речиси сите, под тоа име настапуваме на Евровизија, на олимписки игри, меѓународни конференции, натпревари... Фиромирањето ни остана да нé грди и нагрдува низ светот, а нашиот глас останува безвучен кога бараме едноставно да нé нарекуваат така како што се викаме низ вековите. Чуму ни е и евентуалното примање во Европската унија кога таму би фигурирале како ФИРОМ, а не како Македонија! Чуму ни е да победиме на Евровизија или на олимписки игри ако таму повторно би стоела срамната ознака ФИРОМ? Што се случи со нашиот идентитет кога веќе петнаесет години транзицијата и криминалната приватизација ни ја пијат крвта и ни го блокираат мозокот, па веќе не можеме ниту да размислуваме како Македонци! Белким ќе нé огрее ова сонце македонско и ќе се роди јунакот кој ќе ни ги врати името, гордоста и славата и повторно ќе нé направи непобедливи Македонци.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 25.02.2006

али Македонија уште еднаш ќе ја потврди својата традиционална практика дека народот од овие простори има кратко паметење во однос на наплатувањето на долговите, кога тие се однесуваат на скандалите, кои ќе ја почувствуваат светлината на денот? Фрлањето прав, и тоа предизборен, во секој случај е транзициона врлина во наводно меѓународно признатите, но компромитирачки изолираните и искористуваните потенцијални нови владејачки гарнитури на “локалци”, кои никако не можат да се снајдат во улогата на “почитувани” личности. Логично прашање за секој македонски граѓанин е зошто прво нешто прави, а потоа размислува за тоа што го направил. Добиената квалификација за тешко оштетен имиџ претставува совршен мозаик од настани на домашниов терен, менаџирани од лични драми и стресни ситуации. На прагот сме да се соочиме со уште едно сценарио. Социјалната катастрофа со која се соочува населението не може да се запре, затоа што севкупната финансиска состојба на државата е во исклучителна дубиоза. Јасно е дека овој пат сите надворешни повикани фактори нема да си дозволат повторно да се резилат и да премолчат во однос на лажните гаранти за мирот и наводните чувари на македонскиот територијален интегритет. Како што тргнале работиве не е далеку денот кога од Галичник до Река, по Вардар до Пирин, кога ќе се разлее плачот на гладниот, понижениот, обесправениот... Сеопштиот интерес на државава е распродаден. Ова парче земја како да претставува погодно тло за експериментирање со најболните методи. Настојувањето, се разбира, владејачкото кај народот да создаде чувство на примитивизам достигна кулминација со разнебитувањето на македонското национално и граѓанско ткиво. Отапевме од небулозите во стопанството, економијата, образованието, здравството, земјоделието, електростопанството... Полека но сигурно земјава диши само со здивот на пропаѓањето, при што потсетуваме на Дракулов дворец. Останати на прагот на некој далеку изминат век сé уште се наоѓаме пред портите на пеколот во рамките на новиот светски поредок, во кој ќе се вклучиме откако на одредени субјекти-објекти, толку ќе ни зоврие што обезглавено, ќе им пресудиме. Длабоко убедени дека опстануваме се осмелуваме да му се спротивставиме на геноцидот, кој ни го вршат нашите род родени. Ревизијата на оние кои секои четири години меѓусебно се прозиваат како уништувачи на државата Македонија, го наоѓа Соломонското решение - шенген виза за сите нив со билет во еден непознат правец. Не можеш во момент кога се прават договорањата, секако пресметани (никогаш не покажале дека тоа се искрени), да поверуваш во добронамерната цел, затоа што колнењето во искреноста упатува на добро диригирана криминална нечесност. Настапува дипломатијата на политичките македонски џелати. Обичниот човек е свесен дека патот за свое самообелоденување на европскиот простор (од каде што хронично нé поттурнувале), мора да го изоди бос по трње. Бидејќи историјата значи минатото, сега заради нашиот македонски идентитет мораме громогласно да се потсетиме на вистината за секој наш период, личност, настан... Гревот на македонскиот народ е во тоа што некому му дозволил да си поигрува со неговото постоење. Сега е вистинското време да се каже вистината, но без никаква мистификација, бидејќи таа е нашата силна предиспозиција за иднината. Тие што градеа станаа уривачи, а уривачите градители. Дали бројни колку едно поголемо предградие на некоја светска метропола ќе ја почнеме апокалипсата на својата, нашата Македонија. Стартува предизборниот бој за власт. Човечката и граѓанската етичност ќе бидат ставени на вага. Ситиот не му верува на гладниот, како што задоволниот не му верува на незадоволниот. Но, мораме сами себе да се прашаме кој во оваа земја навистина е гладен и незадоволен. А, еве некој повторно зборува за крвави раце... Тогаш, кој кому му е пријател или непријател? Нели веднаш ќе ни се рече: како, па за Македонија нема опасност. Има, има, затоа што ирачките случувања ние последен пат ги преживувавме во 2001 година, за денес, односно пред четири дена, повторно да ни се заканат со нивно редоживување. Валканата улога на избалансираната правда нелегално кешира на “демократски коректните” избори. Волјата на граѓаните овој пат ќе мора да се почитува, бидејќи позицијата или опозицијата, како и да се именуваат, нема да се делат и не смеат да се делат ако се Македонци.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga

03.03.2006 одека Европската унија е сардисана од птичијот грип и се обидува вирусот да го стави под контрола, во Македонија сé е по старо. “Гласот на светлината” Донкихотовски се бори, просто се утепа марширајќи по скопските улици за да ја заинтригира и да ја убеди јавноста дека нашата земја не смее да ја продава последната

“златна” кокошка. Но, кој ги “шиша”? Кој всушност го прашува народот? Процедурата за продажба на ЕСМ мора да продолжи. Затоа државното претпријатие ги брои своите последни денови, иако тоа богатство е градено од парите, кои со тешка мака ги издвојуваа граѓаните од својот џеб. Нешто слично се случува со лозарите, чиј труд отиде “јабана”, бидејќи нема кој да ги штити нивните права. За овој проблем и за многу други државата молчи или интервенира само во случај доколку се загрозени интересите на моќниците. Во овој момент привидно се заклучува дека само со улична демократија и со сила на стапот може да се дојде до рецептот за решавање на нивните проблеми. Но, пред да се ѕирне во длабочината на заткулисната игра во која учествуваа одредени градоначалници, при што треба да се осознаат фактите дека во сé ова има добро испланирана политичка стратегија, која ги скрива вистинските мотиви за создавање на вештачката криза во лозарството и во земјоделието, мора да се прашаме што се случува со отпорот. Портокаловата револуција го симна режимот на Кучма, но неговиот наследник не успеа да го премости големиот јаз меѓу сиромашните слоеви и босовите. Тоа значи кризата во Украина продолжи да царува, бидејќи не беа отстранети вистинските причини за состојбите во земјата. Нешто слично се случува и во Македонија, иако економските параметри и потенцијали на државава не можат да се споредуваат со “чернобилската земја”. Имено, доколку добро се проучи финалето од неодамнешното кавадаречко патешествие на лозарите, може да се заклучи дека вниманието мора да биде свртено кон акутните проблеми во земјоделието, бидејќи клучен фактор за сегашната позиција на власта е продажбата на ЕСМ. Во овој драмски чин се вкрстени многу интереси: лични, партиски, енергетски. Светските гиганти нема да ја пропуштат шансата која им се нуди да купат уште една крава за молзење, бидејќи во сеопштиот глад за енергенси се отвора простор за освојување на водениот потенцијал на Македонија. Според некои економски аналитичари, во наредната деценија, освен енергијата, главен проблем ќе биде Х2О, која ќе ја има сé помалку, а истовремено ќе се зголемува побарувачката за питка и здрава вода. Значи, доаѓаме до главните причини за “економската и политичката окупација” на територијата на Македонија. Поради ова, Македонија сé повеќе ќе биде зависна од големите светски коорпорации. Карактеристичен пример за ова е “бонбоната” - “Македонски телекомуникации”, чиј монополски интерес е штитен од поранешната и од сегашната владејачка гарнитура. Во овој деловен брак се истакнува и поединечниот интерес, кој интелигентно го црпи богатството на народот. Истовремено со оваа деловно-политичка акција се одвива и процесот на полнење на партиските каси, кои треба да се наполнат пред одржувањето на парламентарните избори. Затоа оваа ситуација претставува класичен пример за манипулација на јавноста. Имено, македонското земјоделство сé уште не претставува приоритет во крчмењето и во крадењето, а оној ден кога тоа ќе биде прво на дневен ред дури тогаш ќе имаме сериозни проблеми или настани од овој тип. Сега за сега само ќе се насладуваме од понудата на винската трпеза, но кога ќе пукнат шавовите, дури тогаш ќе можеме да ги почувствуваме сите последици од гневот, револтот или отпорот на земјоделците. Во овој момент политичарите им се додворуваат, бидејќи сметаат дека можат да соберат одредени поени, кои ќе им помогнат во слабиот рејтинг. Но, набрзо ќе се уверат дека патот кој го избрале, да ја манипулираат јавноста, нема да им се исплати, освен ако народот повтороно сам не се казни. Нивната незаинтересираност во решавањето на круцијалните проблеми го продолжува јавашлукот на политичарите, кои всушност сакаат послушно јагне за вечера. Оној момент кога ќе бидат обезглавени, односно кога ќе им бидат одземени инструментите на власта, ќе имаме можност да ја забележиме целата нивна инволвираност во состојбите во државата.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 10.03.2006 "

ваа крв ќе се плати многу скапо, многу скапо ќе се плати”, изјави “кондовскиот херој” Агим Красниќи, за ТВ “Алсат”. Но, не кажа како и кога ќе се одмаздува. Неговата закана доаѓа по полициската акција во Кондово, во која беше убиен “бомбашот” од “Дижонска”, Енвер Џафери, ранет неговиот ортак Фатмир Љури, а уапсен албанскиот државјанин Сокол Бега. Кондовската акција предизвика револт кај месното население, кое неколку часа под опсада го држеше ова скопско предградие. По она што овде се случуваше изминативе денови, нормално е да сами да си го поставиме прашањето: дали ни претстои ново кондовско сценарио или уште полошо - нова дестабилизација на државава. По минатогодишните блокади, кога Красниќи го држеше Кондово окупирано, за што всушност се води судски процес, тензиите во ова село се зголемуваат. Кондовската приказна ни се повторува, а криминалците, по кој знае кој пат, се обидуваат да ја попречат полицијата во нејзината работа. Иако, барем засега, не се спомнува под чие раководство беа протестите, заканите кои ги упати “ѕвездата” од Кондово, за крвна одмазда, доволно говорат дека тој стапува на сцена. Дали целта на кондовскиот “херој” е постојано да нé држи под тензија и дали жртва повторно би требало да бидат институциите на системот, конкретно, полицијата, која конечно се осмели да стави нога во окупираното скопско село од кое се нишанеше на главниот град? Како сега да ја убедиме Европската унија дека сме стабилна земја, кога кондовските сценарија повторно се најдоа на насловните страници. Ова покажува дека “фитилот” не е изгаснат, само чека погоден момент да се запали. А токму овие случувања ќе нé оддалечат од европското семејство за години и години. Немаме ли ние соодветни органи кои ќе се спротивстават на ваквите сценарија и до кога криминалците ќе ни бегаат од затворите, а како “награда” “зошто сме им дозволиле да избегаат”, ќе ни се закануваат со дестабилизација. Се лажевме ли кога тврдевме дека Кондово е безбедно? Ние одамна знаеме, но не сакаме да си признаеме дека работите ни се излезени од контрола. А штом си дозволивме некој “локален шериф” да се прогласи за фактор од кој зависи безбедноста на целата држава, тогаш ни нема спас. Иако, убиениот во Кондово беше “тежок” криминалец, со богато полициско досие, со поднесени 192 кривични пријави за различни дела и човек по кого беше распишана потерница, а лани употреби рачна бомба против тројца полицајци, тој за дел од албанските партии беше само невина жртва. Токму вака, како почесен граѓанин, а не како криминалец, човекот кој не беше кондовчанец, кондовчани го погребаа на селските гробишта. Настанот во Кондово, односно полициска акција против одметнат криминалец, беше искористен за маркетинг на политичките партии и собирање поени пред претстојните избори. Арбен Џафери изјави: “Земајќи предвид што е Кондово, сметам дека оваа авантура беше намера за да ги дестабилизира состојбите во Македонија. Тоа беше класична егзекуција, и тоа не е решение, туку е само поттик да се дестабилизира Македонија”. “Полициската акција во Кондово е политички мотивирана, за да се дестабилизираат регионите во кои живеат Албанци”- со ваква оценка излезе и Советот на Општина Сарај. Но, премиерот Бучковски ја теши јавноста. “Полициската акција не треба да се поврзува со претходните кризни состојби со вооружените групи во селото. Нема никаква сличност во она што се случуваше два пати во изминативе две години и она што беше редовна полициска акција против одметнат криминалец”. Може ли да му се верува, ако се има предвид фактот дека тој долго време молчеше за минатодишните влошувања на состојбата во Кондово. Дали е на повидок нова криза во политичка употреба? И сега, како и летото, премиерот не признава. Од друга страна, пак, добивме ново предупредување: “Македонија ја чека нова криза”, изјави Арбен Џафери, а според него, причина е непочитувањето на Рамковниот договор. “Кризата во Македонија ќе се појави откако ќе се завршат преговорите за Косово, кога ќе се види јасно како Србите со дезинтегративна политика добија десет пати поголеми права од Албанците со политика на интеграција”, изјави Џафери во првото соочување со лидерот на ДУИ, Али Ахмети, на вториот канал на МТВ. Во едни вакви околности, со секојдневни потреси на безбедносната и политичката сцена, Европа може да ни биде само сон, но не и реалност!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 17.03.2006

акедонија, всушност како и секоја година, по пат на скандал избра претставник, кој во мај нашава земја треба да ја претставува на фестивалот на Песна на евровизијата. Од реакциите на двете засегнати страни, во случајов Есма и Гаџа од едната, и Елена Ристеска од другата, можевме да слушнеме дека во сé тоа имало многу политика. Замислете! Значи, политиката влезе и во песната! Уште поголем скандал се случи во соседна Србија и Црна Гора, каде претставниците на жирито на фестивалот “Европесма-Европјесма”, составено од Срби и од Црногорци, низ начинот на гласање соопштија дека немаат намера повеќе да бидат една држава. Секој гласаше за своите! Дали фестивалот беше само увертира во дефинитивното разделување на овие две држави? Нешто слично се случи и во Хрватска, каде познатата пејачка Северина, според тамошните медиуми, победи на наместен фестивал, пеејќи при тоа, како што велат “српска подскочица”, што за нив е навредливо, со оглед на политичките релации меѓу Хрватска и Србија! Во минатото, кога народот сакал да каже дека не е задоволен од нешто, се потпирал на старите добри гуслари, кои гуслајќи раскажувале за херојствата и за злосторствата на поедини лица, владетели, или господари. Денес во XXI век, со наводна демократија во регионот, своите незадоволства од политиката ние ги покажуваме современо. Директно на фестивал!!! Кажуваме за незадоволствата од политичарите, политиката, зборуваме за тоа кого го мразиме од соседството, а кој ни се допаѓа, како и во чие друштво, се разбира, политичко, би сакале да бидеме. Евровизија? Таа е во мај! Дотогаш ќе имаме нови политички мисли, кои ќе ги изнесеме низ некое ново “гуслање”. Во меѓувреме, ја слушнавме најновата песна која директно ни дојде од Хаг. Песна која треба да зборува за крај на една ера, која ја одбележа токму личноста за која разбравме дека ненадејно починала. Некогашниот “господар” на Балканот, Слободан Милошевиќ. Со неговата смрт конечно се очекува да заврши политиката на насилство, омраза, национализам, или поточно сé она што претставуваше печат на деведесеттите години на минатиот век, кои минаа во знакот на балканските војни, од кои ниту Македонија, за жал, не успеа да се извлече. Сепак, додека се очекуваат “резултатите од теренот” од смртта на Милошевиќ, за кои е неспорно дека ќе се одразат на севкупната ситуација во регионот, кој не ја исклучува можноста да се врати на почетокот на деведесеттите, релевантните политички партии во земјава и натаму расправаат за тоа каков Изборен законик ни е потребен за претстојните парламентарни избори. Неспорно е дека парламентарните избори се важен политички момент, не само за политичките партии, кои едвај чекаат да ја освојат власта, туку и за граѓаните на Македонија, на кои ова им е единствен начин да ги наградат или казнат политичките партии. И додека политичките партии се расправаат за тоа дали ни е потребна јавна администрација или, пак, партиска машинерија во избирачките одбори, никој не го поставува клучното прашање: Што за сé тоа мисли народот? Оној истиот од кој сите тие (политички партии) очекуваат да им ја донесе победата на тацна, при тоа неразмислувајќи дали овој напатен народ има сила во себе да излезе да гласа. Сила да проговори за тешките денови кои ги минува, секојдневно очекувајќи и надевајќи се дека ќе дојде денот кога конечно ќе ни тргне. Со овие или со оние. Но, денот “Д” никако да дојде. Тој клучен ден се претвори во бесконечно исчекување на подоброто утре, кое со години наназад ни се ветува, а за чие пристигнување велат - било потребно само трпение. Она истото трпение кое македонскиот народ, како историски генетски код, го тера да не реагира и во најтешките моменти, кои во моментов ги доживува. Зошто? Затоа што молчењето било злато. Ако е така, ќе се роди ли некој нов “гуслар” во Македонија, кој на сиот глас ќе рече дека е доста! Доста од молчење, од трпеливост, од лоши политички проценки и политичари. Време е народот македонски да ја испее својата песна.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 24.03.2006

о многу контроверзи, шпекулации и перипетии конечно се приватизира и АД ЕСМ Дистрибуција, а на македонскиот народ му останува утеха од типот на мудроста на Фридрих Хебел, кој вели: “Бреговите кои во животот ги преминуваме најтешко - се состојат од зрнца песок”. Приватизацијата со зборовите на еден наш експерт би значело дека со овој чин станавме кираџии во сопствената куќа, која ја продадовме, па сега на стопанот ќе мора да му плаќаме за престојот. Но, ќе биде лошо ако стопанот киријата вртоглаво ни ја зголемува од месец на месец. Е, тогаш ќе се подзамислиме. Ниту светлини, ниту гласови тогаш нема да нé “оправат”. Покрај лошата економска клима, постојаните протести на незадоволните граѓани, земјоделци, тутунари, лозари, сé уште нé заплашуваат со тези и со сценарија за она што ќе се случува доколку Косово не добие независност. Се добива впечаток како ние со крвни садови да сме поврзани со оваа довчерашна Покраина. За зачудување беше изјавата на шефот на албанската дипломатија, Бесник Мустафај за “негарантирање на границите од страна на Албанија ако Косово се подели”. Овој “бисер” не ги остави без коментар ниту претставниците на надворешната политика и безбедност на ЕУ, според кои, ова е една неочекувана и изненадувачка изјава за Европската унија од еден министер кој добро ги познава регионот и ставовите на Унијата. Европа вели дека “не постои никаква можност ниту поделбата на Косово, ниту промената на границата, да биде прифатена од соседите. Тоа ќе биде рецепт за дестабилизација”. Покрај ова, во нашето северно соседство викендов беше погребан српскиот вожд, Слободан Милошевиќ, на чие конто се припишуваат многу изгубени човечки животи и трагедии, чии последици уште ќе се чувствуваат. А како ново изненадување за Србија е и најавата за референдум за независност на Црна Гора, која лека-полека од големосрпски апетити почнува да се сведува на “белградски пашалак”. Нејзините големи аспирации се повеќе од видливи со обидите кои ги прави во нашава држава, користејќи го Јован Вранишковски како параван за скриените намери. Ќе беше добро за нашите северни соседи ако наместо по туѓите заметеа малку во својот двор за да не им се случува сегашната приказна. Во државава наголемо се најавува поаѓањето на изборниот карван, кога повторно граѓаните на Македонија ќе се изнаслушаат секакви ветувања. Повторно ќе ни трубат за по еден вработен од семејство, дебели милијарди од странски инвестиции, економија која ќе процвета само на допир, светла и розова европска иднина. Само рози и по некој каранфил на патот кон нашето интегрирање, ораторски ќе ни доловуваат политичарите. Црно му било пишано на македонскиот народ, кој губејќи го идентитетот заборава да се избори за него, оставајќи да го “стриже и бричи” кој ќе стигне, да го крои и да го прекројува секој кому ќе му текне. А зошто во меѓувреме не се изборивме да му покажеме на светот кои сме и што сме. Зошто не ги занемевме нашите јужни соседи со артефакти од кои јасно се гледа кои биле Македонците низ историјата. Да ги потврдиме наодите дека Филип Втори Македонски некаде околу 356 година пред нашата ера, минувајќи низ охридскиот крај наредил да се изгради најмоќната тврдина на македонските простори. Под македонската почва се кријат уште многу тајни на кои научниците треба да им дадат свој одговор, со што ќе се осветли и ќе се осознае нашето славно и богато историско минато. Ако барем малку поработиме на сопствениот идентитет, на сопственото минато, историја и култура тогаш нема да ни се случува малигното губење на идентитетот, со текот на времето, во битките со разнебитувачите на македонската држава и нација. Но, еден ден артефактите за Александар Македонски и за Филип Втори Македонски ќе испливаат на површина и тогаш... Дотогаш да се подготвуваме за изборните циркуски паради и лажни илузии, повторно надевајќи се дека македонскиот народ овој пат ќе знае да избере. Да завршиме со кинеската поговорка која вели: “Надевај се на најдоброто, но биди подготвен за најлошото”.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 31.03.2006

е можам а во текот на секое предизборие, вакво или онакво, на параламентарно, локално или на претседателско ниво, години наназад а да не се прашам каде отиде онаа лево и десно ветувана и прикажувана оаза во централниот дел на Балканскиот Полуостров - нашата Македонија, кога на тоа место веќе повеќе од деценија се наоѓа пустина, посурова и побезмилосна кон народот свој и од Сахара. Нашето “цунами” или “катерини” се т.н. политичари, без никаква идеологија за земјата која ја водеа, која ја водат или која се нудат да ја водат. Ова што сега им се случува на граѓаните на Македонија не е сиромаштија во материјална, психичка, духовна, физичка смисла, туку веќе станува вистинска бедотија. Комплетната незрелост на институциите на системот, на сите три извршни власти и на нејзините први луѓе е сосема докажана. Вокабуларот кој се употребува и на тој со најостар вид погледот му го заматува. Со дисквалификувањето на оној, длабоко верувам, сé уште здрав македонски разум губиме сите, затоа што нашата премореност на денот кога ќе треба да го дадеме својот глас за сопствената иднина може да нé остави дома, зачаурени и преморени од гранатирањето со светлите “програми”, свесни за невидените а веќе слушнатите измами. Штом излеземе надвор како да сме претплатени да нé потчукнат затоа што тоа што во земјава сами на себе си го извезуваме, таму по белиот свет никој не ни помислува да го купи. Грдо е да се каже дека е трагикомично нашето однесување, но факт е дека е такво, само затоа што се прават обиди да се прикријат домашните заговори за идната несреќна судбина на Македонија. Во нашава земја постои така да се рече “слободно” толкување на случувањата. Ако ги слушаш едните се преплашуваш од другите, сфаќаш дека се неефикасни, троми, вистински парадокси за опстојувањето на секоја област во оваа држава. Нивната (не)презентирана (не)креативност дозволува повторно да се прашуваме - и што сега и со кого понатаму? Колку сме свесни за тоа дека ни се заканува општа “чистка”? Овие неколку реченици беа само еден израз на моментно незадоволство од севкупните состојби затоа што ниту сакам, ниту можам и да помислам да не верувам во овој македонски граѓанин дека конечно ќе го направи вистинскиот избор и ќе успее да ги совлада сите пречки за негово недемократско канализирање кон самоуништување. Големи или мали, буквално сите политички партии, секој нивен член, симпатизер мора длабоко во себе да осознае дека само со различно толкување, со свирење на иста мелодија на добро наштимуван оркестар ќе можеме да бидеме релевантен балкански и европски фактор. Ако се покажеме како конструктивен и стабилен соговорник тогаш наредните години нема да ни се случува ништо од минатото. Почувствувавме што значи да ти се разнебитува државата, да ти се уништува огништето, да ти крвават планините, националното богатство да ти се распродава како на панаѓур, секому како ќе му текне, кога ќе сака и кому ќе му одговора. Не смееме да дозволиме уште едно поигрување со националниот идентитет, бидејќи тоа би водело кон коцкање со територијалниот суверенитет и интегритет. Оваа наша Македонија е богата земја, плодна. Доволен пример дека постои излез од економската бездна е тоа што еве уште има Македонци кои вложуваат во неа, инвестираат за нејзин финансиски просперитет. Оние силни пари собирани со години, таложени во перниците на странските банки, донесете ги тука, бидејќи од тука и се однесени, отворете ги фабриките, ревитализирајте го стопанството, земјоделството, сточарството, вработете ги невработените. Ако така се постапи тоа ќе значи дека се верува во оваа држава, во нејзината политичка, законска, економска сила, а тоа ќе биде знак дека кон неа со доверба можат да се однесуваат и сите заинтересирани субјекти за вложување во државата Македонија. Криминалот, корупцијата нека завршат со тоа што никогаш повеќе нема да се прашуваме кога јагнињата ќе стивнат. Вредносниот систем за мерење на квалитетот а не на квантитетот, полека но сигурно го почна одбројувањето на изминатото време на сите државни непријатели.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 07.04.2006

олитички мешаници, турбуленции, дезориентираност, лутање во непозната насока, прашања кој каде, кој со кого... Афери, вадење на “валканите алишта”, обвинувања и меѓусебни препукувања... Дали предвреме почна изборната кампања? Полека, но сигурно зоврива атмосферата во политичките партии. Но, врие и во душата на обичниот смртник. Тешко нему! Ако сега, во сé уште официјално не започнатата парламентарна кампања македонските граѓани се изнаслушаа сé и сешто, тогаш што уште допрва ќе им сервираат политичарите. Господ нека им е на помош! На обичниот смртник му е преку глава да ги слуша репликите и контрарепликите од типот кој помалку грешел и кој бил виновен за ситуацијата во која се наоѓа државата, но и кој како дошол на власт. Сепак, наспроти обвинувањата, фактите говорат сами за себе. Во изминатиов петнаесетгодишен период од независноста на државата ние му покажавме на светот како не треба да се организираат избори во една демократска земја. Речиси сите досегашни изборни циклуси беа злоупотребени, а уште потрагично е тоа што виновнците никогаш не ги стигна лицето на правдата. Фалсификатите, заканите, кршењето гласачки кутии, употребата на оружје се карактеристики по кои светот нé препознава. Тоа е товар кој го носиме со години наназад и ќе ни биде потребно многу време, но и премногу труд за да го симнеме од себе. Ќе се ослободиме ли некогаш од овој товар, или секогаш ќе си го носиме како белег врз себе? Меѓународната заедница нé условува со фер и регуларни избори ако сакаме да влеземе во ЕУ и во НАТО. Сепак, и без оглед на ваквите препораки, регуларните избори, пред сé, ни се потребни нам, за да му докажеме на светот дека сме цивилизиран народ. Зошто светот да нé препознава по лоши нешта, зошто да нé споредуваат со племиња, кои наместо со дијалог, зборуваат со ѕвекотот на оружјето. Дајте да се освестиме, па нели сакаме да бидеме дел од европското семејство. Сепак, вината за ситуацијата во која се наоѓаме не треба да ја бараме само кај политичарите. Како граѓани кои живеат и создаваат во оваа држава, неопходно е да се преиспитаме и самите себе и да се прашаме зошто станавме проста толпа, безлична маса, која им дозволува на политичките субјекти да манипулираат со нејзините гласови и да й продаваат лажни ветувања. Барем малку тие и длабоко во нив да мислеа на нас, немаше никогаш и ние и оваа земја да дојдеме до ова дереџе. Немаше да бидат изместени вредностите и немаше наместо знаењето и креативноста да ни царуваат тупаниците на полтроните, незнајковците, изгубените сончогледи. И сега, во вакво безредие попусти ни се законите и изборните кодекси. Зошто ако идејата е само голата власт, ниту еден закон, ниту еден изборен кодекс, колку тој и да бил исклучителен, нема да овозможи фер и регуларни избори. Регуларноста на изборите зависи од однесувањето на политичарите, а не од честата промена на законодавството! Сите политички игри ни се добро познати, едните си прават тоа што во моментот им одговара, за другите се лутат, а сосема истото го прават сите но во свое време. А народот молчи, постојано во полузатворени кругови прашувајќи се зошто не се реагира и не се казнат оние кои му го уриваат дигнитетот. Во интерес на власта, политичките субјекти пред секои избори ги менуваат законите. Единствено им е важно повторно да седнат на владејачкиот трон, а за потоа многу им е гајле... Кога ќе дојдат другите избори, повторно ќе мислат пред нивното одржување. А за тоа колку тие размислуваат за потоа, доказ е неодамнешната собраниска седница на која се дискутираше за Изборниот законик. Законодавниот дом го претворија во арена на приватни и на партиски пресметки. Но, не само во овој дом, така е и во сите институции во државава. Луѓето кои ги водат нив, со своите постапки покажаа дека се недораснати за функцијата која ја вршат. Години наназад пред сопствени очи гледаме како не мрднуваат ниту со малиот прст, а на сметка на тоа во сите области и во сите сегменти ни се распаѓа државата, ни се уништува националната свет, нашите национални богатства се продаваат на пазар по багателни цени, како тоа да им е дадено од татко им... Време е да почнеме да размислуваме со своја глава, а не да пееме како што ќе ни свири лидерот, па нели оваа држава ја прават граѓаните, а не лидерите. А досегашниве политичари веќе се прочитан буквар. Затоа иднината е во рацете на граѓаните. Ќе го направат ли вистинскиот избор или ќе се доуништат сами себе? Тие се на потег и Господ нека им е на помош.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 14.04.2006

ремиерот на Владата на РМ, Владо Бучковски во улога на лидер на СДСМ, доби бинго со изборот на првиот човек на Државната изборна комисија, Јован Јосифовски, бидејќи се исплаши од името на претседателката на Хелсиншкиот комитет за човекови права, д-р Мирјана Најчевска, која е позната по своите излети, боцкања и атерирања в лево или десно. Но, многу успешно ја крие опашката и затоа е вечен борец за човековите права и слободи, иако вечно ни доцнат граѓанските судски парници против државните органи итн. Новиот човек на ДИК не е непозната во политичката равенка. Меѓутоа, самиот избор претставува негација на сите досегашни напори на опозицијата да ја контролира работата околу изборниот процес. Затоа, овој избор оди на душа на поранешниот “боксер”, Никола Груевски, кој и покрај сите советници и академци, не успеа да го дочека Годо и да ја препознае итроштината во ликот... Сепак, овој пурпурен чин не претставува идеален пораз за да ја намали моментната вредност или популарност на ВМРО-ДПМНЕ, затоа што зголемувањето на политичкиот рејтинг на противникот е плод на бескрупулозната власт, која заборави што е народ, а тој секои четири години се обидува да направи дистинкција од една до друга опција. Меѓутоа, и нему никако не му оди од рака да го избере вистинскиот рицар, кој ќе ја кутне на земја сиромаштијата и ќе го вивне електоратот до небо. Во овој момент ниту опозицијата ниту позицијата може да се чувствува сигурно дека ќе успее да го освои законодавниот дом. Пред четири години, “реформираните партизани” на јуриш ја освоија власта, бидејќи перјаниците на Георгиевски се занимаваа самисо себе, односно го продолжија процесот на расчеречување на земјава, поради што неминовно беше “прозорец да падне”. Но, сепак реалноста доволно зборува дека и во 2006 година повторно може да се вратиме на старата приказна, лекцијата “На 15 септември 2002 година” не е научена, туку е фотокопирана. Моделот кој го користеше старата постава на ВМРО-ДПМНЕ го украдоа нивните наследници. Поради ова, сé уште имаме енормно голем број невработени, приближно 400.000 лица, продолжува предизборното вработување во јавната администрација и во здравствените институции итн. Дури и лошата економска положба на граѓаните е иста, само се разликуваат цените, кои сé повеќе се искачуваат кон Монт Еверест. Имено, по продажбата на последната “златна кокошка” се очекува нов ценовен шок, кој дополнително ќе им го загорчи животот на обичните граѓани. Тие не знаат што да прават, се селат или мигрираат, односно почнаа да одат на гурбет во соседните земји, што секако ја загрозува основната функција - опстанокот на државава. Без малку живееме во еден магепсан круг, во кој ништо не се менува само партиите, кои стануваат сé поалчни, дури и меѓународниот фактор го научија да краде, односно да го објаснат начинот како да се негува корупцијата, што е правосудство, што е здравство, што е војска... И, така на крај кај нас времето запре, бидејќи ништо не се менува. Но, нé загрижува процесот што како нација старееме, нé има сé помалку. Тоа не го загрижува ниту Бучковски, а уште помалку Груевски, бидејќи двајцата се зафатени од шетања во странство. Додека, пак, нивните партиски војници си го кршат умот да смислат прашања како дошле до становите, како на црно ги продале цигарите, каде ја продале нафтата, кој го испил “зејтинот со бакар” итн... Ако се анализира предизборната партиска кампања, тогаш навистина можеме да заклучиме дека се движи во позитивистичка насока, бидејќи актерите во оваа драма ни се цивилизираа. Но, ако се земе предвид суштината на прашањата, тогаш јалова им е рекламата, ниту влакно не им фали на лидерите на СДСМ и на ВМРО-ДПМНЕ. Затоа се прашуваме, како сакаат да ја освојат власта кога бегаат од решавањето на проблемите во реалноста. Светска банка вели дека 20 проценти од македонските граѓани живеат во апсолутна сиромаштија, 30 отсто се наоѓаат во релативна сиромаштија, односно околу 1.000.000 потенцијални гласачи се на работ од својата егзистенција. Дали конечно лидерите ќе се зафатат со овој проблем? Дали конечно ќе отворат нови работни места? Дали ќе го толерираат неработењето на рудниците за олово и цинк во Македонија? Дали ќе ги вратат пробиштипските рудари од Србија каде отидоа на печалба само за да донесат некој динар, кој стана повреден од денарот македонски? Дали конечно политичарите нешто ќе работат или и натаму ќе крадат?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 21.04.2006

екоја година Велигденските пости го најавуваат духовното воскресение на Исус Христос Господ Бог, кој пред илјадници години се жртвувал за христијаните, а при тоа им ги простил гревовите кои биле направени во текот на изминатите 365 дена. На тој начин им го покажал патот на слободата, кој всушност е и најголемото богатство за еден народ, овенчан во слава и во признание. Македонскиот народ ја има таа чест да биде прв меѓу еднаквите, кој ја примил светата причест и Бог го дарувал со богољубие, со мудрост и со покајание. Апостолот Павле ги посетил Македонците, оставајќи ги задумани во посланието Господово, чиј свет дух не се спушта само за Велигден, туку и за време на молитвата и обраќањето кон “небесниот цар”. Овој празник не претставува само остварување на сонот и на претсказанијата, туку е доказ за љубовта на Бога кон човекот, иако предаден од незнајбожците сепак го примил целиот земски грев и така ја исчистил нивната душа од алчност, прељубство, од разбојништва итн. Според тоа, овој христијански празник има доблест да покаже дека треба да ги простиме гревовите на другите, но истовремено нé подучува дека не треба да ги правиме нивните грешки, кои постојано ја мачат душата на верникот и го насочуваат кон канџите на ѓаволот, кој постојано нé искушува сите, и нас македонскиот народ. Затоа, тој сé повеќе ја разбира неговата порака и се враќа во Црквата каде што со стотици години ги зачувал националниот дух, верата, јазикот и писменоста. Македонската православна црква е мајка на македонскиот народ, а Македонците се нејзини синови, од чии срца се градат темелите на новите црковни објекти во Македонија и во светот. Во тој контекст би требало да ја бараме основната Велигденска Божја порака, која вели љуби го ближниот свој и не дозволувај заборавот да го откорне коренот, кој длабоко е нурнат во македонската почва, чии животни сокови се црпат од нашата традиција. Затоа, Великден не претставува само воскреснување на Исус Христос, туку и испишување нова страница од македонската историја која, за жал, во последно време е предмет на извитоперување. Но, сепак ја пребродуваме и оваа болка, бидејќи не постојат маки и патила без соодветна причина. А, таа и овој пат нé става во искушение - колку си го сакаме македонскиот народ и уште колку ќе треба да страдаме за да ја прочистиме нашата душа од одродниците и од среброљубците во нашите редови. Поради ова сме распнати на три дела, еден клинец е закован во Егејскиот дел од Македонија, додека другиот ни ја боде раката во Пиринскиот дел од Македонија, а третиот ни ја распарува вардарската душа, бидејќи многу премрежија ни ја колваат утробата. Затоа, потсетете се на Великден, овој светол ден не го врати синот Божји на Господа, туку ја врачи душата македонска, прочистена од вековните гревови. А, сега ние што телесно живееме на земјава, мораме духовно да ги сакаме верата, државата и нацијата, бидејќи патот кој ни го расчисти Исус Христос не смее да биде отворен за непријателите, кои везден нé чекаат од заседа. Затоа, враќајте му со љубов и верба на својот македонски народ а, пак, од горе Исус ќе ни испрати мир, спокојство и бериќет. Тој не бара многу, освен да ја почитуваме нашата традиција, која вели дека треба да се вратиме на извориштето на реката. Таа жубори низ клисури и долини, дава сила, род и пород, дава иднина. Во таа насока мораме да се стремиме, бидејќи уште еднаш сме сардисани од сите страни, а глутница од непријатели чека од сенка и повторно сака да ја подели Македонија, да ја распарчи на ситни стаклени парчиња. Меѓутоа, тоа нема да им успее, бидејќи верата е најголемото наше богатство, кое треба да се негува и да се чува. Затоа, денес, утре или задутре, разбудете се со пораката Христос се роди, македонскиот народ со него се препороди!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 05.05.2006

али е комунистички рецидив славењето на некогашниот празник на трудот - Први мај ? Ако судиме според нашиот начин, на прослава, кога речиси сите македонски граѓани традиционално со добра скара се одмораа на ливадите на познатите излетнички места во земјава, веројатно ДА. Но, всушност никој од нив и не знае зошто го прославува. Велат тоа го правеле за да се запази традиција, односно традиционално први и втори мај да се поминеле во добро друштво и со добра закуска. Иако овој празник всушност претставува вреднување и славење на работникот, кој цела година работи, и токму овие два дена (се разбира, законски) си ги посветува себе си. Но, дали ние во нашата мила Македонија навистина имаме што да прославуваме? Веројатно НЕ. Затоа што половина од работоспособните лица во земјава речиси цела година се на одмор дома, не по своја волја, туку поради тоа што државата не им овозможува да одат на работа. Напротив, таа и натаму постојано го зголемува бројот на лицата запишани во Агенцијата за вработување, како стечајни работници, технолошки вишоци или, пак, како лица кои по некоја случајност можеби и ќе најдат вработување. Не само младите кои треба да бидат иднината на оваа земја, туку и оние кои во своите средовечни години останаа без вработување, а на кои единствено им преостана да протестираат пред вратите на Владата на Македонија, барајќи предвремено пензионирање. Во вакви услови оправдано се поставува прашањето - имаме ли право да го славиме денот на трудот? Или можеби треба да и предложиме на Владата во нашава земја, први мај да го прогласи за ден на сите лица, кои се принудени да бидат без работа, а чиј број од ден на ден секојдневно се зголемува. Или, пак, можеби тоа треба да го предложи македонскиот Валенса, алијас Ванчо Муратовски, кој наместо да ги заштитува работниците, преку нивниот грб, години наназад се обидува да дојде до некој политички ангажман, што неодамна и го потврди, потенцирајќи дека се гледа како иден премиер на Република Македонија. Во вакви услови во земјава, навистина треба да се прашаме што славиме на Први мај? Но, тоа е нашата “македонска работа”, иста како и онаа на државниот врв на Република Македонија, кој еден ден сака граница со Косово, а друг ден чека истата некој од страна да му ја исцрта, односно да му каже каде се наоѓа. Еден ден е државна, а веќе другиот ден е административна. Малку го “љуби” Чеку, а малку наводно се кара со него, и остро му пркоси. Тоа е нашиот државно-политички врв, кој и натаму никако да сфати дека Косово е дел од проблемот, но и дел од решението за нашава земја. Токму затоа немаме став. Токму затоа и по петнаесет години независност и натаму не можеме да кажеме до каде се протега нашата земја. Веројатно и затоа чекаме некој да ни ги реши проблемите, кои случајно или не сé повеќе излегуваат на површина, како доаѓа денот Д. А, за тој ден означен како изборен, партиските штабови веќе ги почнаа своите првични подготовки. Се разбира се почнува од листите, за кои меѓу членовите постои вистинска тепачка како да се дојде до добитно место, кое ќе им овозможи сигурен влез во идното Собрание. Ништо помали не се ни “жешките” разговори на релација коалициони партнери, каде политичките субјекти се обидуваат што е можно подобро да се испазарат со “големиот брат”, кој ќе ја предводи изборната коалиција. Калкулации, изборни пораки и подметнувања ќе бидат темите за кои ќе слушаме во наредниве два месеца. Не помали ќе бидат и оние веќе познати ветувања за подобар живот, и блескава европска иднина, која ете само што не дошла. Требало само да бидеме трпеливи, и да веруваме во нашите политички водства. Но, тоа нам ни е добро познато. Во овие петнаесет години транзиција се научивме да слушаме шарени лаги. Но, дали се научивме и да не веруваме во нив? Тоа ќе го видиме на петти јули, а дотогаш да го прославуваме секој ден, бидејќи за повеќето македонски граѓани е неработен.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 12.05.2006

е крои ли повторно судбината на Балканот, а со тоа и македонската судбина? Се доведува ли во прашање опстанокот на македонското население во Гора на Косово? Какви права ќе имаат Гораните, односно дали воопшто ќе имаат некакви права? Ќе се примени ли нашиот модел на мултиетнички соживот, ако Покраината Косово евентуално добие нов статус, односно стане независна држава? Ќе останат ли само утопистичките ветувања дека нема да биде загрозена судбината на Македонците на Косово или, пак, политичарите ќе си останат доследни на изјавите? Нормално е што овие и низа други прашања од ваков карактер предизвикуваат дилеми и недоумици во македонската јавност, затоа што иако коментарите се движат во насока на тоа дека се решава судбината на Косово, всушност вистината е дека се решава судбината на Македонија. А неа ни ја одредија двајцата премиери, македонскиот Владо Бучковски и косовскиот Агим Чеку. Македонија и Косово да бидат тие кои ќе работат на демаркацијата на границата. На експертските тимови од двете страни ќе им помагаат Американците. Основата ќе биде: административната граница меѓу двете земји, која ја имавме како дел од СФРЈ. Доживеавме уште едно фијаско. Под “команда” на Косово, го суспендиравме Белград. Иако, статусот на Косово е прашање кое треба да го решат Покраината и СиЦГ, ние го “пикнавме” носот таму каде што не му беше место. Дали тоа го направивме доброволно, така ли нé советуваа нашите надворешни пријатели? Или, пак, се најдовме приклештени, па немавме друг излез? Но, прашање е дали ќе го решиме или, пак, ова е само предизборен маркетинг на политичките партии, за што всушност нé предупреди и европретставникот во земјава Ерван Фуере: “Демаркацијата на границата треба да биде техничко прашање и не смее да се злоупотребува во предизборни цели, а разговорите за демаркацијата треба да се водат во контекст на преговорите за статусот на Косово”. Тоа е ставот на нашите надворешни пријатели, а кога сме во прашање ние факт е дека нашите политичари се приказна сама за себе. Во конкретниот случај, глумевме ли мудрост со двете засегнати страни, па за да не ги влошиме односите дававме различни изјави или, пак, тоа го правевме од незнаење? Па, така за Бучковски приоритетен партнер во преговорите беше Косово, а претседателот Црвенковски отиде во Белград за да им каже дека за него клучен е Белград. Сепак, како да преовлада ставот на Бучковски, така што тој во својот кабинет го прими косовскиот премиер Агим Чеку. А, административната граница меѓу двете земји, за што се договорија и двајцата, е онаа која ја имавме во поранешна СФРЈ. Таа ќе биде демаркирана во моментот кога ќе се создадат сите предуслови, од другата страна, “да имаме партнер со целосен меѓународен кредибилитет”. Барем така најави Бучковски. Значи ли тоа дека Македонија ќе биде меѓу првите држави кои ќе го признаат Косово? Иако, македонскиот премиер потенцира дека “не е важно дали Косово ќе биде признаено од Скопје или од Тирана, туку е важно да биде признаено од меѓународната заедница”, работите како да течат во оваа насока. Двајцата премиери не го ни спомнаа договорот меѓу Скопје и Белград од 2001 година, кој го потпишаа тогашните шефови на државите, покојниот претседател на Република Македонија, Борис Трајковски, и тогашниот претседател на СР Југославија, Воислав Коштуница. Чеку и ќе го разбереме, за Приштина овој договор е неважечки, но симптоматично е зошто и Бучковски премолчно прифати да не го спомнува. Од неговиот кабинет тврдат дека тоа не значи дека Скопје се откажува од постојниот договор со Белград и од сегашната граница. Оттаму оценуваат дека тој договор е реалност и доколку Косово стане независно, со сукцесија ќе ги наследи обврските на СиЦГ и ќе мора да ги почитува. За тоа биле свесни и косовските власти, но од политички причини не сакале јавно да кажат дека го признаваат договорот кој го склучил Белград. По ваквиот епилог на настаните, прашањето е: Ќе ни се налути ли нашиот северен сосед, затоа што ние очигледно повеќе ги преферираме Косоварите, отколку Србите? Веќе пристигна и реакција од Министерството за надворешни работи на СиЦГ, во чие соопштение се вели дека тие се зачудени од изјавата на Бучковски - “Тоа е реално и меѓународно призната државна граница меѓу државната заедница на Србија и Црна Гора од една, и Македонија од друга страна. Како таква таа е потврдена уште пред пет години со Спогодбата за границите, која ја потпишаа тогашните шефови на државите”. Во оваа насока беше и изјавата на Црвенковски :”На северната граница од РМ не постои административна, туку меѓудржавна граница поткрепена со валиден договор, кој според сите меѓународни норми и стандарди е легитимен и кој е депониран во Советот за безбедност на ОН”. Сепак, времето е пред нас. Дали го избравме вистинскиот партнер или погрешивме во проценките, допрва ќе дознаеме!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 19.05.2006

а мексиканската политичка сцена, пардон македонската политичка сцена не може да се пофали со некој изненадувачки факт, бидејќи и во шпанското и во македонското говорно подрачје доживувањата се успивачки и здодевни. Ништо ново не се случува. Повторно воените барабани и безбедноста се во игра, така што бомбите и експлозивните направи можат да се сфатат како “не лути се човече”. Дури роднокрајната прошетка на премиерот Бучковски, кој конечно пред избори пронајде време да го посети дедо му во Стенче - Општина Брвеница (Тетовско), и при тоа да се помоли на Бога за парламентарен бериќет, не наиде на “срцепарателна” воздишка кај јавноста. Таа го заборави, а во неговата лошо изведена ролја се изгубија и актерите од “Набуко”, кои дојдоа, испеаја, го зедоа хонорарот и тивко си заминаа од Скопје. Во меѓувреме, главниот актер за 2005 година, премиерот Владо Бучковски, ја релативизираше државната граница со Косово. Таа стана техничко или бирократско прашање кое, според Бучковски, ќе го решеле географите, кои по обичај до последен момент се држат понастрана од селските меѓи. Но, овој факт не претставува новина туку циркус, бидејќи сите рекламни финти и мангуплаци се стари и веќе видени. Во тоа сивило се вклопи и портокаловата боја на ВМРО-ДПМНЕ, чиј лидер се прошета низ Широк сокак во Битола, за да му покаже на Бучковски дека го прифаќа дуелот, но нема што да му кажат на народот, па затоа ескивираат од те-ве мечот. По битолската средба од трет вид, Груевски се осоколи да го посети нашиот “кинески” крај, кому му вети дека оризот предвреме ќе процвета и на тој начин Кочани и неговата околина ќе доживеат ренесанса. Навистина на народот му треба национален, духовен и економски препород, но тој не се постигнува без пари, без план и без перспектива. Политичарите заборавија дека со илузии и гладен стомак не се живее, па така не може никој да ги натера кочанчани да “црнчат” на земјата и да “цапаат” до коленици во калиманската вода, а без при тоа да земат и денар. На “жими мајка” ниту во бакалница не може да се земе обична чаша вода, која станува скапоцен производ, поради кој Турција почна да ги освојува Сирија, Јордан, а Ирак веќе го имаат в раце. Додека нашите соседи се занимаваат со банални работи, на пример, повторно Турција се наоѓа во војна со кипарските Грци, бидејќи им го украдоа националното богатство - баклавата, кај нас Државната изборна комисија си ја заврши својата работа. По пат на бинго ги избра државните службеници, кои ќе го надгледуваат изборниот процес. Но, си создадоа нов проблем, како скопските бирократи ќе патуваат до село Другово (Кичевско), или како ќе допатуваат до мавровските села каде дури и магарињата се побројни од старците на село. Всушност, има ли жив човек во некои села во Галичник или во Маврово? Овој одговорот го имаме само за Мариово, додека во другите сé уште ќе се пронајде по некој осумгодишен старец или баба кои им пркосат на времето и на природата. Тоа значи дека Република Македонија е опустошена, благодарение на политичарите, кои убаво мислат на неа. Прво се откажаа од името, потоа си ги приватизираа фабриките, за на крајот - по татовските настани да се откажат и од народот, и од нацијата, и од татковината итн. Остана ли нешто од кое можат политичарите да се откажат - да го продадат? Да. По ЕСМ, дојде редот на водата, на термоцентралите, на воздухот. Да, воздухот ќе биде главен проблем. Кој ќе го продаде воздухот што го дишеме? Бучко или Груевски!? Тоа е главната енигма која во наредните триесеттина дена ќе биде нова атракција, или ако сакате тортура на “пролетеријатот”, пардон тортурата врз невработените и гладни лица. Значи, диктатурата на македонските политичари продолжува интензивно да се развива. Таа ќе биде присутна во сите бои, од портокалово до сино итн. Овие бои ќе нé следат во чекори. Но, проблемот е во тоа што тој нивни чекор ќе нé убива и во наредните четири, осум... години.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 26.05.2006

ојата земја ја тресе топотот на политичките идни пратенички ветувања, како да не знаат дека тоа се лоши примери и за малите деца. Тргнаа во поход за освојување на електоратот, префрлајќи си едни на други дека корупцијата, митото, зависното судство, распродажбата на економското богатство, на државниот имот, маргинализирањето на суверенитетот, интегритетот и безбедноста се креација на оние другите, кои се виновни за сé, а тие останале чисти во целото обезличување на државава. Соочувањето со фактот дека народот на овие парламентарни избори мора да се определи за конкретна “боја” е претпоследниот знак на предупредување за секој гласач дека на сите ќе ни биде така како што сами ќе си пресудиме. Македонското слободно толкување на севкупните случувања им дозволува на одредени политички субјекти да пласираат верзија за розова иднина, која води кон сигурен пат за наша небиднина доколку раката на петти јули заокружи релативно кажано погрешен број. Дали има потреба за повторување на безбројните негативности кои ги преживуваме, некои поболно, некои полесно, но сите со траги на неизбришливост и со реакција – ах, пусто... пусто останало! Идеологијата која ја слушаме веќе не личи ниту на неколкусекундна пародија, затоа што нема веќе паметен македонски човек, кој може да поверува во нејзината реализација. Доколку почнат да се прават калкулации за тоа кој како ќе нé крои во наредниот четиригодишен мандат на новиот законодавен дом, тогаш математиките, оние наводно “нереалните”, а работени според “посакуваните” формули, не покажуваат дека “розата” ќе се расцвета, “лавот” ќе зарика, “орлите ќе заграбаат”... Едно е сигурно, тие не можат сами со себе. А, токму затоа што не можат едни со други, нам на обичните луѓе ни останува да го одредиме процентот со кој ќе им поверуваме дека од септември оваа, идната година, децата и внуците навистина ќе ни се вработат и ќе имаат можност мачно стекнатото знаење во долгогодишното школување да го покажат во компании каде што странскиот капитал ќе знае да им возврати за нивната стручност. Како да им поверуваме дека со празниот џеб ќе успеваме да ги платиме сите домашни давачки, ќе преживуваме на леб и сол или на месо и сирење? Колку сме сигурни дека ноќта мирно ќе ја преспиеме затоа што ова е сигурна и безбедна држава? Толку посакуваното создавање на парче земја, слободно, богато и мирно, не паметиме од кога не е такво ниту од далеку. Животните стресови ги преживуваме докажувајќи го нашето прикриено повлекување во себе. Кому да му дозволиме да нé води? Веќе видена работа од која чувствуваме колку замореност, толку и незаинтересираност, која повеќе личи на апатија, свесни дека вистинскиот избор ни се сведува на немање кому. Ги извртевме, прегледавме, почувствуваме сите сценарија, неспособни веќе за поинаква констатација дека изборот навистина е толку стеснет што се сведува и навистина на кому, кога се само неколкумина. Така, овој пат на овие избори секој мора да покаже комплетна зрелост на личност, да разграничи што е тоа што ќе му биде најдобро во вртењето на лево, во приклонувањето на десно, или во цврстото застанување на централна позиција. Нивните ликови и гласови се нашата предиспозиција за воскреснување на здравиот македонски разум... Длабоко верувајќи во државата Македонија, мораме да веруваме дека и ќе го направиме вистинскиот избор...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 02.06.2006

е стокмија кандидатските листи на партиите и сега се целосно подготвени за напад! Но, дали е подготвен електоратот кој ќе треба да ги слуша нивните реплики и обвинувања кој е виновен за состојбата во која се наоѓа државава. Толку ли многу се убедени дека ќе им поминат нивните празни зборови или, пак, сметаат дека нашиот народ е приглуп, па повторно ќе им поверува на ветувањата за нови работни места, за искоренување на корупцијата...? Можеби сé уште играат на картата кој повеќе ќе излаже, повеќе ќе добие, па лажат ли, лажат. А, кутриот народ не може да се снајде во нивните лаги. Едноставно сé повеќе се заплеткува во нивниот лавиринт на утопистички надежи и се прашува зарем политичариве немаат срам сé уште да му продаваат лажни приказни!? Вистината е дека нашиве политичари немаат ниту срам ниту перде. А што, пак, им се чудиме ним, сме се прашале ли што ни се случува нам, на обичните смртници. Паѓаме на нивните зборови, како гнили крушки од исушено дрво. Некое чудно слепило нé следи во изминатиов период. При очи, сме слепи. Ги гледаме политичариве, а при тоа ништо не сакаме да видиме. А, тие не се срамат да нé погледнат в очи, да ни продадат уште по некој убав збор. За реализираните дела од нивна страна не може да стане збор, зашто ги нема. Сега ни се случува истото она што ни се случува за секои избори. Билбордите со нивните ликови ќе бидат декорација за изгледот на државата. А и медиумите ќе бидат преплавени со политичките програми на разни политички субјекти, иако сите програми личат една на друга. Не е важно кој од кого ја препишал програмата, важно е што од неа ќе биде реализирано. За тоа дали нешто ќе направат не сме сигурно, но едно е сигурно, ќе се изнаслушаме погрдни зборови, ќе се изнагледаме “валкани алишта”. Ќе им се чудиме на нивниот вокабулар и ќе се прашуваме зарем сé уште ќе им веруваме на басните за земјата дембелија во која тече мед и млеко? Навистина посакуваме да сме земја од соништата, но работите никако да ни тргнат од мртва точка. Премногу се занесовме во привилегиите и удопствата кои ни ги нудеше власта, па државата ја доведовме до сегашново дереџе. Наместо да се фатиме за работа, се фаќаме за празни мубети. НЕ сакаме да останеме покуси, ако некој нé навредил за нешто, ќе умреме, ама мораме да му вратиме со ист тон, со исти зборови. Петнаесет години не се најде некој кој ќе го поведе народот во вистинска насока. Се раѓаа нови политички субјекти, се распаѓаа, но ниту еден од нив не ја задржа концепцијата и стратегијата зошто е формиран. Многу лесно кога доаѓаа на власт забораваа на ветувањата. Сепак, на политичката сцена се задржаа зошто сé уште има луѓе, кои се слепо задоени во нивните програми, и по секоја цена, не даваат да падне нивниот лидер. Логиката, раздели па владеј, нé следи со години. Новите партии изникнуваат како печурки по дожд. Се разводнува гласачкото тело. И тешко дека некоја партија ќе освои мнозинство гласови за да формира влада. Затоа, пак, ќе го имаме непишаното правило “дај ми за да ти дадам”. Ќе се манипулира со народот, иако партиите веќе одамна се откажаа од него, на него се потсетуваат само кога ќе дојдат избори. Е, тогаш брдата и долините се неизбежни. Тогаш се оди по градовите, селата, се ветуваат пари за инвестирање во земјоделството, се нуди поголема откупна цена за житото, тутунот... А, народот кога нема излез се фаќа за сламката. Така ќе биде и овој пат, тој ќе треба да го одреди процентот која партија ќе влезе во законодавниот дом. Можеби ќе проработи совеста, па сега ќе го направиме вистинскиот избор. А го имаме ли?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 09.06.2006

асправале три мали деца, кој татко е поголем Трпе од Трпе и од Трпе - познато македонско име, синоним за трпеливоста и издржливоста на македонскиот народ. Навистина е за восхитување како во претстојните триесеттина дена ќе ги издржиме политичките фалби, кои како ураган се здадоа кон овој наш Трпе дека токму тој е најголемиот и најдобриот татко не на малото дете туку на државата и на нацијата. Пропорционално гледано, реално би било најдобро да замолчат, да не ветуваат, туку да нé остават на мира и без притисоци да размислуваме и да се потсетиме на сé она што тие имаа можност, кој во мандат или два, да го направат за животот да ни биде поспокоен и оваа напатена македонска земја, која во последнава деценија ипол е опустошена и тешко препознатлива по нејзината современост и цивилизираност, навреме да се пронајде додека сé уште сосема не е изгубена и во просторот, и во времето. Имено, многубројните ветувања во политичките програми, всушност претставуваат стар речник, кој со неправилно напишаните зборови само нé учи на погрешно толкување на вистинската смисла нз зборовите. Поради тоа, се прашуваме дали во оваа земја нешто останало уште за крадење, бидејќи само тоа ги мотивира нашите политичари да продолжат со истата лента и реторика од зборови, кои се повторуваат од избори до избори. Во меѓувреме, народот страда, плаче и бара начин да го преживее денот, додека политичките гарнитури си ги делат контингентите, тендерите, зделките и бизнисите, за на крај да останат трошките, кои им ги оставаат на кучињата. Поради ова, политиката е профитабилна и исплатлива работа, а при тоа без никој да води сметка дали државата е богата или сиромашна. Таа вечно не ќе може да опстанува со позајмени пари, кои претходно тешко се одделуваат од ќесето на Меѓународниот монетарен фонд и од Светска банка, кои одвременавреме нé посетуваат и ни велат дека треба го стегнеме ременот. Но, знаат ли тие до каде е стегнат македонскиот ремен? Сигурно не, бидејќи лажните економски показатели, вработувања, не можат да го покријат минусот на државната тековна сметка. Таа е во оргомна була, која ниту најдобрите економисти не ќе можат да ја извадат од живиот песок. Ако ја анализираме нашата петнаесетгодишна голголта, прво треба да се потсетиме на грчкото ембарго, кое беше искористено за создавање на виски-олигархијата која, пак, го искористи времето за да се етаблира во сите пори на македонското општество. Набрзо се случи ТАТ, кој ги покри финансиските малверзации на политичко-економската олигархија во Македонија. Оние кои помислија дека ќе се “замезат” од доброорганизираниот финансиски криминал (скандал), подоцна се самоубија, бидејќи ја изгубија повеќегодишната печалба, која ја приграбија организаторите на штедењето. Затоа, може да се констатира дека и тогаш и сега истата постава ја мати водата и го диктира темпото на животот. Во него најмногу се снајде морското чудовиште. Дали знаете како тоа изгледа? Дали знаете како се вика? “Фатете го ОКТОПОДОТ!” Тоа е најекспонираниот збор од 1997 година, кој дури сега успешно диригира со македонските политичари, банкари, селани, граѓани, винари, лозари, оризари, бостанџии, тутунари итн. Значи, политичарите биле и ќе опстанат на сцената сé додека интелектуалците и горенаведените слоеви на граѓани бидат тутурутки и будали, да гласаат за левите или за десните. Бродот кој тоне први го напуштаат првенците на десните, а и на левите. Тоа многу пати го покажаа на дело, односно се покажаа на дело дека се умешни да ги сместат своите дебели конта на странските сметки, од каде повторно ќе префрлат по некој ситниш за слепците во Македнија, кои досега не прогледаа дека циркусот се организира на секои четири години.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 16.06.2006

те и тоа бидна. Два дена пред официјалниот почеток на кампањата за претстојните парламетарни избори водачите на партиите потпишаа Кодекс на однесување за слободни и фер парламентарни избори. Тие дадоа чесен “пионерски” збор дека сé ќе биде фер, демократски, тип топ, без ниедна дамка! И како што е ред, следуваа насмеани лица со ведри погледи упатени кон ТВ-камерите и блицевите од фотоапаратите ветувајќи сé за доброто на народот. (Но, повеќе личеа на главни ѕвезди, веќе видени, во филмот наречен “Трка за удобна фотелја”). Да, тие ветија, навистина ветија и сé уште ветуваат. И што натаму? Е, сега му е мајката на обичниот граѓанин да се сретне со “неговиот” лидер од “неговата” партија и да си каже сé, ама баш сé што го мачи, а тука, во секој момент ќе има рамо за плачење проследено со “убедливите” зборови “не се секирај, ќе биде добро”. И како што е ред, да почнеме од премиерот кој почна да се расфрла со ветувања на пензионерите, на стечајците, на лозарите, на земјоделците, на музичарите, на војската... Нашиот драг премиер го одврза кесето па продава земјиште, дели станови, им ја враќа надежта на “татовци”... Да не се добие погрешен впечаток, сите овие ветувања ќе беа оценети како најпозитивни, но ако се реализираа пред околу 3 години. А сега се наметнува мислата “а што ако победи, ќе биде ли и натаму вака дарежлив”? Но, како што покажува практиката - ќе биде онаа “ма баш ми е гајле што сум ветувал, кој ве ‘шиша’”. Е, ама ако изгуби, сликата ќе биде поинаква!!! Сé ова, 20 дена пред избори, сепак личи на евтин предизборен трик и отворено корумпирање на гласачкото тело. Вака, ова е полн погодок во вистинско време, за Владата, а не и за пензионерите, но не и за земјоделците, но не и за... кои по овој предизборен договор најверојатно повторно ќе останат со куси ракави и празни раце. По петнаесет години и исто толку изборни циклуси, пензионерите и работничката класа останаа она што беа и пред една ипол деценија. Категорија граѓани најповолна за предизборни манипулации. Армија која има повеќе од 200.000 редовни гласачи, чии ливчиња најчесто го одлучуваат победникот на изборите. И повторно да се вратиме на предизборните ветувања. Покрај пари, се разбира, се делат и вработувања во државната администрација. Пред четири години примаа ВМРО-ДПМНЕ и ДПА, сега примаат СДСМ и ДУИ. Но, за разлика од претходните овие сега (СДСМ) не смеат да му кажат “не” на ДУИ, па според неизбежниот Рамковен, на сите конкурси мора да се примаат Албанци. А што е со Македонците? Е, тие само ќе арчат пари, муабети и ништо повеќе. За нив работа нема. Зар нема? Има како нема. Кумановчани знаат каде. Тие не им веруваат на ветувањата на политичарите и не остануваат во земјава. За жал, го ризикуваат животот и заминуваат на печалба во Ирак и во Авганистан, одбирајќи го ужасот на војната во Ирак. Со ова граѓаните на Куманово испратија јасен одговор колку му веруваат во партиските “светли” визии. Гласаа за работа во војна, гласаа за полн џеб пари, но не затоа што така сакаат, туку зашто на тоа ги принудија сите владејачки гарнитури досега. А што е со другите партии и нивните ветувања? Тука се и тие. Потенцијалниот гласач не знае каде да се сврти, за кого да се одлучи, кое ветување да го избере. Седнува во својата удобна фотелја со далечинскиот управувач в рака и почнува да “буљи” во ТВ-приемникот. Во ударните термини речиси на сите дневни телевизиски програми, слично како и на насловните страници на дневните весници, познати сцени од некои помалку или повеќе заборавени времиња. Импровизирана говорница и микрофон од каде што се слуша кое од кое поубаво ветување. Од едната страна пред микрофонот машносани говорници со насмеан лик и гордо кренати глави. Од другата страна, наредени во прв ред истомисленици на гласноговорниците, па луѓе во функција на допрва градење кариера и на крајот толпа луѓе заслепена од празните ветувања. Но, како граѓаните да не веруваат во дадениот збор на нашите мили политичари? Секој добронамерен граѓанин денес искрено се прашува каква смисла имаат ваквите манифестации сега кога аргументите покажуваат дека се постигнуваат само негативни ефекти. Посакуваните ефекти ќе можеа да ги постигнат доколку во изминатите четири години наместо лажни ветувања пријатно ги изненадеа македонските граѓани и во период пред парламентарните избори да организираа свечено пуштање во работа барем на дел од некогашните големи фабрики, кога на времето секој работник излегуваше со насмевка на лицето и со полн џеб. Сé ќе беше поинаку. Но, реалноста...!?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 23.06.2006

онечно и во Македонија се случи кампања. Таа почна. Оваа, велат е официјална, а онаа досегашната не беше официјална. Но, можеби навистина е така. Разлика навистина има. Сега на митинзите има и пејачи, досега имаше само политичари. Значи, во Македонија пејачите се битни. Тие ја одбележуваат кампањата. Но, не е сé така весело, што би рекле луѓето за песна. А, обичните граѓани тоа најдобро го знаат. И со тој факт се соочуваат речиси секојдневно кога ќе погледнат во своите испразнети паричници. Е, тоа богами сега е македонската реалност. Особено што сиромаштијата, која веќе е малигна рак рана на македонското секојдневие, сé повеќе е проследена со бесперспективност. Всушност, тоа е проблем кој не може да се реши со пари, како претходниот, колку и да изгледа мал и навидум безначаен. Како понатаму, каде понатаму, со што понатаму? Тоа се проблеми кои сé повеќе ги притискаат граѓаните, кои во комбинација со немаштијата веќе предизвикуваат и хроничен неспокој. Колку за илустрација, не постои земја во светот во која луѓето земаат денови од годишниот одмор за да го запишат своето дете - полуматурант во средно училиште. Зашто треба да се фатат врски и целата операција -упис трае неколку дена, а богами последниве години таа и не е така евтина. Па, зарем вреди да се зборува понатаму. Не дај Боже да треба да се оди на лекар. Ако си повозрасен, може да те испратат дома веднаш по интервенцијата. Зашто место нема ниту за помладите! Всушност, ако сé илустрираме со примери, на македонската сага ќе й нема крај. Тоа луѓето добро го знаат. Па, затоа сé почесто ако таткото е во една партија, мајката оди во друга и идеолошки спротивна. Така, која партија и да дојде на власт, кога ќе треба детето да се вработи, работата да биде врзана, од двете страни. Ова се “поситните” работи кои толку многу се застапени во нашата реалност што граѓаните толку се навикнаа на нив како на нормална работа што веќе не вреди ниту да се разговара за тоа. Но, тоа не значи дека не постојат. Бидејќи за оние “покрупните” работи луѓето зборуваат, но од тоа нема фајде, зашто кај нас одамна нив никој не ги слуша. А теми има! На пример, Македонија сé уште е единствен пример во светски рамки, во која претходниот премиер, на пример, од власта си замина со “оставка поради корупција во Владата”. И никому ништо, замислете! Дојде на власт сегашниот премиер и работата продолжи како ништо да не се случило. Само на новинарите нешто им текна да прашуваат што се случи и каде е корупцијата. Но, за тоа не дозна никој, зашто и јавниот обвинител и судовите не беа расположени да “исправаат криви дрини” и да ги проверуваат обвинувањата на премиерот во оставка. Затоа луѓето се тепаат да дојдат на власт во Македонија. Што и да направиш никој не ти верува, па затоа и никој не може да одговара. И сé така се одвива животот во Македонија. За политиката сите зборуваат, но никој не презема ништо. Деновиве дури една градоначалничка јавно изјави дека свесно не презела никакви градежни активности во последните неколку месеци. Зашто се ближеле избори, па да не била сфатена погрешно во јавноста дека со тоа ја помага кампањата на владејачката партија. Интересно, со една реченица да се амнестира целото речиси полугодишно неработење е навистина работа која вреди да се одбележи. Бидејќи во другите земји кои имаат перспектива тоа не се случува. Но, кај нас има безброј такви примери. А кога некоја работа толку се повторува, веќе станува нормална. За македонската сегашност секако, не и за другите земји. И сé така некако се одвива животот. Последниве 15 години. Луѓето се прашуваат до кога вака? Има ли ова пропаѓање крај? Притоа, се навраќаат на почетоците на македонската транзиција и се прашуваат каде погрешивме? А прашањето сé повеќе личи на името на драмскиот текст на Дејан Дуковски, “ММЕ” кој прв почна. Навистина, кој направи македонската сага и официјално да стане македонска тага?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 30.06.2006

релистувајќи ги весниците и неделниците, гледајќи ги телевизиските емисии на сите канали, се чини дека политичката партиска еуфорија за запоседнување на законодавниот дом толку е интензивирана во секој поглед што се добива впечаток дека се максимизираат во обидите да не убедат во нивното “по петти јули ние”, станува збор за било кои од нив, “или потоп”. Точно е дека секои избори се битни за една држава, но дека и нејзиното суштествување зависи токму од тие некои и не е буквално така. Блазе нам кога во ист момент на локално ниво, во Македонија, ни се одвива “најважната” работа - парламентарни избори, а на светско, во Германија, се игра “најважната” споредна работа на светот - фудбал. И така убаво час гледаш како се врти некоја топка и на зеленилото се тркалаат личности, чии нозе вредат милиони девизи, а по некоја секунда здогледуваш благопријатни насмевки на лица, кои со смирувачки тон на гласот те убедуваат дека на ова парче земја и народ тие ќе му овозможат “силно да им светне ден”. Преморени од растрчувањето по државава почнаа да го губат трпението па од зборови преминаа на раце, а како што тргнале не е чудо ако, надмината работа им се пукалата, па за нив ги испокара кој и од каде стигна, преминат и на нозе. А, всушност заработувачката лежи и во нозете на добрите играчи. Непобитен факт е дека во издржливоста на овој народ има сила и чесност да се остане човек, кој со големи чекори силно ќе оди напред за пристоен живот. Во наредениве зборови веруваме и сакаме да веруваме затоа што сме свесни дека сме и силни, дека сме и чесни, дека секој од нас е достоинствен човек, дека сме способни за големи нешта, дека заслужуваме пристојно да живееме, дека мораме да се тргнеме од маргините на опстојувањето. Сами или со нив! На сите ним, од политичките естаблишменти во Македонија, треба да им биде јасно дека веруваме во себе. Ако некој вели дека народот македонски знае да казнува мислам дека не употребува вистински термин. Затоа што казна ли е ако не ти ја укаже довербата да се грижиш за неговата егзистенција и за идентитетот, затоа што свежо му е сеќавањето дека за него ништо не си направил во мандатот кој ти го доверил, а по четири години, настрадан од мо ментните, повторно те заокружува и вели - ајде обиди се уште еднаш. Ако веќе ги поз наваме... Памет в глава за сите, и за нив и за нас. Деновиве Македонија е живо шаренило, не толку од вегетацијата, па неа добро ја среди временската непогода (како што велат нашиве луѓе од град нема глад, тешко кого ќе го фати), колку од плакатните бои. Парите се тие кои го вртат светот, а кај нас нив ги вртат политичарите. Не треба да се биде кој знае каков математичар па да се направи едноставна калкулација колку чини секунда во етер или сантиметар на хартија платено претставување. Цифри од кои мака фаќа. Ако имаме државни девизни резерви со повеќе нули, ако политичките партии можат во вакви пазарни услови да си дозволат плаќање сметки од кои застанува здивот, тогаш можеме да почнеме себе си да се убедуваме дека спасот дојде. Смртникот кој пребројува денар по денар не може да биде воодушевен од никакви бројки, затоа што дали ќе бидат два, пет, три или четири проценти зголемување на таму нешто за подобрување на овде нешто, нему ништо не му значи, бидејќи нивните долгорочни патеки потсетуваат на маратонска трка која никако да се истрча. Овој пат нема да имаме избирачки “возови” од одреден карактер, ќе му оставиме на по добриот избран од народот - со мирна совест да каже дека тој е новиот парламентарец. Секој од тие идни 120 народни претставници, од 6 јули ќе мора секој момент натаму да се соочува со судот на народот, со судот на времето, со судот на просторот...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

George Atanasoski

Makedonskata saga 07.07.2006

збори. Петти јули. Денот кога граѓаните на Република Македонија одлучуваа кој ќе ги предводи во наредните четири години. Изборот е голем, но сепак како и на секои избори, така и на овие, битката се бие меѓу двете најголеми коалиции, пред водени од ВМРО-ДПМНЕ и СДСМ. Само што овој пат и двете партии настапуваа со ново лидерство. Едните со Владо Бучковски, а другите со Никола Груевски. Но, само еден од нив ќе биде идниот премиер на Република Македонија, а одлуката за тоа ќе ја до несат токму граѓаните. Што очекуваме да ни се случи во наредите четири години? Се разбира дека се надеваме дека тие ќе бидат далеку подобри од изминатите петнаесет кои, главно, беа исполнети со беда, немаштија, војна, корупција, невработеност... болест на духот и на телото. Немаме илузии дека сé тоа ќе исчезне преку ноќ, како меур од сапуница, но сосема имаме право да се надеваме и да посакуваме дека нивните енормни размери ќе бидат сведени на минимум и дека конечно ќе ни тргне. Како? Така што нашето височество граѓаните ќе ги натера политичките елити, конечно да заборават на своите лични и партиски интереси, и своите потенцијали да ги насочат кон потребите на населението, кое надевајќи се на подобро утре, на секои избори дисциплинирано излегува на гласање. И што добива? Уште една рака ветувања и надежи, и секако пат кон Европската унија и НАТО, каде конечно би требало да се чувствуваме како граѓани на Европа. Токму затоа македонските гласачи овој пат добро размислиле кому му го даваат својот глас, бидејќи во земјава повеќе нема место за авантуристи и дилетанти во политиката и во економијата, а Република Македонија веќе нема време за чекање. Пред „ѓе, поради фактот што сите пост комунистички земји одамна „че надминаа на патот кон ЕУ и НАТО, и овозможија минимум пристоен живот за своите граѓани, за разлика од Република Македонија, која постојано тапка во место и конечно се “доближи” до нивото на Косово и на Босна и Херцеговина. Нашето место не е таму. Туку до Словенија, Хрватска, Полска, Чешка, Бугарија, Романија... земјите кои некогаш беа многу посиромашни од нас, а денес веќе се во ЕУ или, пак, пред нејзините порти. Каде е тогаш проблемот со нас? Сигурно не во граѓаните, кои мачно и тешко ги издржуваат овие транзициони години, туку во политичарите кои на секои избори ветуваат „ѓе нешто, а од тоа не излегува апсолутно ништо, или само извештај на меѓународната заедница дека нашава земја е прва на списокот по корупција, а последна по слободата на говорот. Исто како во некое друго време, во кое правата и слободите на граѓанинот беа забранети. Време кое во 1991 година одлучно решивме да го заборавиме и да изградиме вистинско демократско општество. Но, по сé изгледа од тоа сме сé уште далеку, барем ако судиме според годишните статистики, каде што сиромаштијата го зазема одлучното прво место. Од овде нема подолу! Тоа е честата констатација на секој обичен граѓанин на Република Македонија, кој изморен од тоа да му се случи “чудо”, веќе не им верува на политичарите, кога ветуваат мед и млеко. Неговата апатија беше најзабележлива во предизборните анкети, каде бро јот на неопределените граѓани надминуваше и повеќе од 50 отсто. Тоа е соодветен доказ за функционирањето на нашите политички елити, кои заглавени во своите сметки, заборавија на оној кој ги носи на власт. Заборавија на ветувањата кои ги дадоа во 2002 година, и речиси со истите настапуваат и по четири години. Не е воопшто различен вокабуларот во изборните митинзи од оној пред четири години, што е адекватен пример дека во нашава земја едноставно ништо не се случува. Како да застанало времето. Сите одат напред, а само нашата Македонија тапка во место. Токму затоа неговото величество граѓанинот треба добро да размисли кому на овие избори треба да му го даде својот глас. Дефинитивно добро да размисли, со кого би можел да очекува подобро утре, за конечно едно утро да се разбуди задоволен од сопствениот учинок, или што е поважно од учинокот на оние кои ги избрал!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

100

George Atanasoski

Makedonskata saga 14.07.2006

ритисоци, средби, шпекулации за состав на идниот владин кабинет. Кој каде, кој со кого? - се најпоставувани прашања во политичките кулоари, а со нив се преокупираат и обичните граѓани. Голема претстава на политичката сцена! Иако сега работата е “повлечи - потегни”, јасно е дека сите сакаат да бидат во власта, но некои само за да работат, а некои да подработуваат и “малку” да уживаат во неа. Некој го знае ли епилогот од преговорите, има нечие “глумење лудило” или трет добива време? За што? Сега засега„ѓе уште не е на повидок конечниот одговор на прашањето “Влада”, бидејќи секојдневно високи партиски претставници до јавноста презентираат нови податоци, нови информации, можни калкулации, или подобро речено се слушаат шпекулации кои одат од една во друга крајност. Единствено што се знае е дека главниот играч, Никола Груевски, ги има потребните карти во свои раце и од него, односно од ВМРО-ДПМНЕ, зависи кој ќе ја сочинува идната македонска Влада. Голем прав се крена околу учеството на албанските партии во идниот владин кабинет. Ахмети или Џафери или и двајцата? Сé е можно, сите опции се отворени. А згора на тоа тука се и странските емисари. И тие како и секогаш и секаде ги вмешаа нивните странски прсти со добра волја за идниот владин кабинет на Македонија. Инсистираат ДУИ да биде во власта, стравувајќи дека ако победникот кај албанскиот електорат не биде дел од неа, тоа може да ја наруши деликатната меѓуетничка состојба во државава. Од друга страна, пак, ДПА сака ја зачува традиционалната врска со својот стар коалиционен партнер и да влезе во зградата на “Илинденска” бб. Но, стапот, ќе речат старите, има два краја. И едната и другата партија имаат црно петно зад себе. Демократската унија за интеграција на Али Ахмети е добро позната партија. Од друга страна, пак, евентуалното влегување на ДПА во власта, на чија листа се Красниќи и Лека, може да влијае на македонскиот електорат. Дали кондовскиот “херој” Красниќи и командантот Лека, против кого има судска потерница за 12-те киднапирани Македонци, ќе бидат пратеници? Сепак, сé е неизвесно до последен момент. Како што минуваат деновите, така се менуваат и одлуките кај албанскиот политички кампус. Најновата е дека ДПА не сака да биде во влада во која ќе биде и ДУИ. Што ќе се случи ако и ДУИ се спротивстави да биде во власта во која ќе биде и ДПА? Е, тогаш Груевски ќе мора да стави точка и да реши која од двете албански партии ќе ја покани самостојно да земе учество во извршната власт. Сепак, има и еден друг проблем, а тоа е дека со која албанска партија и да коалицира нема да може да обезбеди стабилно парламентарно мнозинство. Груевски начелно направи преговори со Петковски. Не треба да се заборави партијата на Георгиевски, со нејзините шест пратеници, кој најави дека гласовите на неговите избраници од народот ќе им ги даде на ДПА. И покрај ваквата комплицирана ситуација Груевски добро игра. Подготвен е за разговори со сите кои би можеле да се пронајдат во неговиот економски манифест. И додека траат преговорите за тоа кој ќе седне во жешките министерски фотелји, како и во вториот, третиот... ешалон, проблем предизвикува и решението кое го оставил актуелниот амбасадор во САД и поранешен спикер, Љупчо Јордановски, пред да замине за Вашингтон за свикување седница на новиот собраниски состав, но датумот го оставил отворен. Победничката партија смета дека врз основа на ова решение новото Собрание може да ја одржи првата седница на 19 јули. Но, експертите не мислат така. Напротив, коментираат дека ваква седница не може да се одржи врз основа на бланко-одлука од претходниот прв парламентарец, за што со тоа се крши Уставот, а одлуката која ја оставил Јордановски без датум е ништовна и нема правно дејство. И кој знае што уште нé чека? Што да кажеме по сé ова, освен тоа дека сме чудна земја на Балканот. Кај нас и невозможното е возможно!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

101

George Atanasoski

Makedonskata saga 21.07.2006

реговорите околу формирањето на новата македонска Влада меѓу актуелните победници на парламентарните избори 2006 година, ВМРО-ДПМНЕ и албанскиот политички фактор се кристализираат. Најверојатно костурот на идната Влада ќе го сочинуваат министрите на ВМРО ДПМНЕ и на ДПА, која профитира од разговорите, иако до последен момент можни се ненадејни политички пресврти. Имено, сомневањето дека ДУИ ќе им се приклучи во власта останува да виси во воздух. Но, поради лакомоста, зголемените партиски апетити и, пред се, лидерската нетрперливост на Али Ахмети да седи во власта заедно со Арбен Џафери, односно осоколениот Мендух Тачи, ДУИ ја пропушта шансата. Сепак, на македонската политичка сцена се е можно, дури и двата албански фактора да ги подвиткаат опашките и да си подадат рака, при што формулата од два плус два и две вицепремиерски места може да се оствари. Но, тогаш постои друга опција, наместо ВМРО-ДПМНЕ да ужива во Пировата победа, таа постојано ќе стрепи, ќе се соочува со опасноста од факторот (нестабилна влада), која во секој момент може да падне, бидејќи помалите коалициони партнери ќе бидат подложни на премислувања, поткуп или нов парламентарен пазар. Значи, суштината на работите повторно се сведува на законската рамка, секој премиер ќе биде сигурен во својата фотелја онолку колку што може да ја дисциплинира гласачката машинерија во Собранието, односно судбината на Никола Груевски ќе биде кроена во зависност од број 61. На тој начин, по втор, односно по трет пат од воведувањето на парламентарната демократија, се соочуваме со класичниот пример на можен пуч во редовите на власта. Така, на пример, прв настрада академикот Никола Кљусев, чија експертска Влада беше урната од СДСМ. Вториот обид за класичен “државен удар” меѓу парламентарното мнозинство не успеа, бидејќи поранешниот премиер Љубчо Георгиевски го купи собранискиот кворум, од минимум 61 пратеник. Згора на тоа покажа дека нашата демократија е кревка и се наоѓа во криза, бидејќи ниту една лева или десна опција не успеа да ги реализира ветувањата, односно го излажа гласачкото тело. Затоа на парламентарните избори електоратот ги казни двата македонски блока. Меѓутоа, остави огромен маневарски простор за политичка манипулација. Оттаму се е можно, дури по извесно време ВМРО-ДПМНЕ да се најде во опозиција, наместо на власт. Затоа, регрутирањето на парламентарното мнозинство претставува најголема опасност за партијата, но и за државата која се наоѓа на голем испит. Да се остане на Балканот или да се фати Европа за узда? Во овие услови се бара интересот за коалицирање и за формирање нова Влада. Нејзиното опстојување, пред се, ќе зависи од политичката волја за соработка и за комуникација меѓу партнерите во власта. Истовремено резултатите ќе бидат обусловени од успешноста во справувањето со корупцијата, организираниот криминал и зголемувањето на инвестициите во земјава. Но, овие деградирачки фактори за развој на Република Македонија ќе зависат и од меѓународниот фактор, кој веќе почна директно да се меша во внатрешните односи во создавањето владејачка коалиција. Што тоа значи? Ако притисокот на меѓународната заедница врз било која владејачка гарнитура досега беше дискретно прикриван, од сега тој е нападен и арогантен. Тоа значи дека сегашната политичка конјуктура ќе мора да внимава на геостратешките интереси на меѓународната заедница, која се повеќе се замара од нас самите, но уште повеќе заглавува од погрешните потези, иницирајќи вештачки судири или кризи за да може постојано да ги влече конците во Македонија и пошироко во регионот. Затоа треба многу разумно, трпеливо и мудро да се преговара со меѓународните фактори, кои играат валкано и без пардон. Во овој момент, исто така, ќе треба да се внимава и на ДУИ, која одеднаш се најде во небрано, иако математички е морален победник кај Албанците. Но, математиката е едно, а можната парламентарна соработка со победникот за интересите на државата претставува друго. Затоа, ако ДУИ остане надвор од власта, тогаш оваа партија ќе мора да се сврти кон парламентарното опозиционо дејствување. Меѓутоа, доколку се одлучи на радикални мерки, тогаш најголема одговорност ќе сноси не само партијата или власта, туку и меѓународната заедница, која на недемократски начин ја создаде и дозволи таа да ги диктира сите процеси во земјава. Оттаму каде и да се сврти ВМРО-ДПМНЕ, односно Никола Груевски, тој се наоѓа во положба на “Ѓорѓи од сите страни сардисан”.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

102

George Atanasoski

Makedonskata saga 28.07.2006

одините минуваат, а традицијата останува. Цврсто стои Мечкин камен, кој ја симболизира борбата на македонскиот народ за своја држава. И затоа овој 2 август,повторно ќе ги славиме двата Илиндена, оној во далечната 1903 година кога ја поведовме борбата за национална слобода и оној од 1944 година кога ги удривме темелите на македонската државност. Но, на различни страни, во зависност од политичката определба, од инаетот и од “гезмето” кое ќе си го прават арогантните македонски политичари, кои не водат сметка за суштината и за значењето на овој наш најголем национален празник и него го сведуваат на обичен циркус или претстава. Тоа значи дека личните интереси се над националните и над државните интереси, поради што и овој пат мораме да констатираме, односно да повикаме на самоосвестување дека Илинден не е некаков обичен ден за одбележување, туку е и наша светлина, сонце кое вечно изгрева, а никогаш не заоѓа. Во тој контекст треба да се бара заедништвото, кое деновиве е на пазарање, така што попопуларна е новокомпонираната песна “Те знам пушко кога пиштол си била”, отколку песните за Јордан Пиперката, или за значењето на табакерата на Гоце Делчев и за многу други илинденци или македонски револуционери. Значи, не треба само еден ден да ја славиме македонската историја, туку да й посветиме целосно внимание, бидејќи забораваме дека народ без јазик, без писмо, без култура или сопствена историја не е народ, туку племе или аморфна маса. Затоа, одбележувањето на Илинден треба да биде најсвечен чин во годината, или настан на деценијата, кој ќе биде изразен преку разни културни, научни и политички манифестации. Но, последниве неколку години спласнува страста за прославувањето на Илинден 1903 година или за одбележувањето на годишнината од одржувањето на АСНОМ 1944 година, кои како најзначајни датуми од македонската историја претставуваат јаболко на раздорот, или предмет за поткусурување со политичките противници, кои треба да бидат насамарени и посрамени пред македонската и светската јавност. Истовремено, организаторите на поновите илинденски манифестации паѓаат на испитот, бидејќи прават грешки во однос на сценаријата, повикувањето на гостите, начинот на изведувањето на културно-просветната програма итн. Затоа, неспособните или случајните минувачи мораат да се отстранат од организационите комисии, бидејќи Илинден, односно Крушево се повеќе ја игра улогата на Стара Вина од Мариово, заборавена од народот, заборавена од државата. Мечкин камен не е обичен врв за некој безимен овчар, кој си пасел стадо овци, туку тој претставува симбол кој мора да ни покаже и дали можеме да бидеме единствени кога се во прашање државните и националните интереси, кои секогаш треба да се над личните и партиските амбиции. Она што за Американците претставува Статуата на слободата во Њујорк, тоа за нас се Мечкин камен или манастирот “Свети Прохор Пчињски” кој, за жал, се наоѓа на другата страна од македонската граница. Но, тоа не значи дека ние Македонците треба да го заборавиме и да им го оставиме на националистите и на шовинистите од северниот сосед, кои се повеќе намерно и физички не одделуваат од оваа наша “сесветост”. Поради ова, не треба да се прифаќа нивната игра, туку да се направи достојна програма, која ќе не обединува и ќе не потсетува дека и на Мечкин камен и подоцна, на други места многу илинденци и револуционери пролеале крв за македонското национално ослободување. Поради овој аманет не треба очи да си вадиме или да се занимаваме со безначајни настани поврзани со подготовките или со одбележувањето на овие значајни датуми од македонската историја. Значи, ниту еден политичар нема да се збогати со тоа што ќе се појави на Мечкин камен, а уште повеќеќе го врати рејтингот на партијата ако ја избегне средбата со противникот во крушевската корија. Истовремено, не е безначајно кој каде ќе оди или што ќе зборува, но уште побитно е што таму ќе се каже, бидејќи и најмалата изговорена глупост може да го урне културниот и националниот дигнитет на македонската нација и држава кај странските фактори, кои како куртоазни дипломати сигурно знаат да им одржат лекција на нашите политичари, каде и кога треба да се присутни. Македонија не се брани само на собраниската говорница, туку и на Мечкин камен. Таму треба коцката да е фрлена, а јунакот кој загина на тоа славно место ќе воскресне во душата на секој оној кој ќе го посети вечното почивалиште на храбрите комити, кои го дадоа својот живот за национална слобода, иако воено знаеја дека не можат да му се спротивстават на аскерот. Но, за нас нивниот чин претставува победа, во која “Давид му покажа заби на Голијат”, кој во едно време го пороби македонскиот народ, но не му ја одзеде душата. Таа не може да се продава, бидејќи не обединува и не прави стамени пред современите ветрометини на лошо водената македонска политика.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

103

George Atanasoski

Makedonskata saga 04.08.2006

о ова августовско празновечерие го добивме новиот спикер на Собранието на Република Македонија, набрзо и владата ќе зацрцори, “ќе ни запое на сав глас” оти новите гулапчиња, тазе седнати во фотелјите, орни за работа, барем така ни ветија, прво што треба да направат е да ја проверат касата - дали е полна или

празна. Но, одговорот на ова круцијално прашање ќе зависи од претходната гарнитура, која фала му на Бога беше галантна, та шеташе де ваму де таму, освен што не го фати “џадето” за Северниот Пол, кој остана неосвоен од македонската експедиција во периодот 2002-2006 година. Поради тоа, во основа секој почекот е возбудлив и интересен, но набрзо штом ќе спласне страста за работа, бидејќи навистина треба да се испоти задниот екстремитет од човечкото тело за да се исполнат ветувањата, кои ги одведе до власта, реалноста ќе ги шокира, односно би требало да ги отрезни од еуфоријата која заврши уште на 5 јули. Во меѓувреме, што правеше Никола Груевски? Го воскресна Диоген, кој среде бел ден шеташе со фенер, барајќи луѓе. Така и Груевски бараше луѓе, оти нема политичар, кој нема црна дамка. Дворот во ВМРО-ДПМНЕ е испразнет, а “главучите” станаа турбофолкери. Затоа тој долго молчеше, преговараше, премеруваше или се двоумеше, сé до оној момент кога пресече и се реши да ризикува, виенскиот валцер да го игра со ДПА, НСДП, ДОМ и со ПЕИ. Во оваа многу перфидна и проѕирна игра единствено извиси Али Ахмети, кој неверувајќи им на сопствените очи, сега дува на маштеница. Него не го спасија ниту ургенциите а ниту, пак, заканите, бидејќи ножот в грб не му го заби Николчо, туку меѓународниот фактор, кој дискретно го симнува од политичката сцена. Набрзо, истиот фактор ќе почне да му го бара скалпот, затоа Ахмети треба да се сврти околу себе, кој е тој што му дошепна дека постојано ќе биде во власта. УВЕ факторот е во Мала Речица, а серијата “Отпишани”, завршува со ... пуч или пред лицето на правдата за некои други командни одговорности кои се поврзани со злосторствата против човештвото. Но, да се вратиме на факторот човек, кој многу ќе биде битен за натамошното функционирање на новата македонска Влада. За прв пат ќе видиме многу нови лица, кои ниту еднаш немале можност да се докажат или да нé уверат дека се способни да ја водат трезорската каса на Република Македонија, освен чест на исклучоците кои во последниве две до три години се туркаа со лактови за да се изборат во стартниот состав на Груевски. Тие заедно со него ја истуркаа “чумата” од партијата и се фатија во костец со непредвидливите политички настани во Македонија. Но, власта ја добија благодарение на најлошите резултати на СДСМ, кои премногу се занесоа со играњето власт и затоа ја изгубија почвата под нозете. Имено, двете најголеми македонски партии се наоѓаат во иста позиција, во небрано, бидејќи без разлика што едната ја замени другата, тие многу лошо котираат кај народот. Ако на ВМРО-ДПМНЕ не им тргне борбата со корупцијата, со криминалот и со привлекувањето странски инвестиции, основен предуслов за намалување на вработеноста, тогаш сигурно може да се очекува повторно да ја јаде истата каша, која во овој момент ја сркаат СДСМ и нивниот лидер Владо Бучковски. Додека Никола Груевски ќе се сконцентрира на власта, СДСМ ќе се занимава сама со себе. Кој е виновен за пропаста на парламентарните избори 2006 година? Оној кој го наследи Црвенковски, или целото раководство кое четири години живееше во облаци и сé уште се надева дека ќе ја преживее “чистката” која може да се очекува во “Бихачка”. Значи, ниту на Груевски нема да му е лесно, а ниту, пак, на Бучковски животот ќе му биде песна. Сé е така заплеткано и лошо, така што само најснаодливите и најразумните ќе го пронајдат лекот за својот “политички спас”. Оние кои ќе го преживеат македонскиот дел од пеколот ќе бидат на најистурените позиции во земјава за да се прпелкаат или да им помогнат на граѓаните, кои не се осоколени од најавите за најновите поскапувања на електричната и на топлинската енергија. Таквите шокови нé враќаат на инфлаторските времиња, кога цените растеа слично како и човековиот притисок, кој ненајдено удира и луѓето ги испраќа на оној свет.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

104

George Atanasoski

Makedonskata saga 25.08.2006

енес е голем, одлучувачки ден кога многу работи ќе се придвижат, а сé уште е рано да се каже дали нагоре или надолу! Не се знае? Денес се гласа новата Влада, која во наредните денови, месеци, години добива неповторлива можност да ја освои довербата на граѓаните, и на оние кои гласале и оние кои не го дале својот глас за ваквата парламентарна поставеност. Ова е ден кога новите министри и премиерот ќе седнат во, овој пат и тоа како жешките, фотелји и веднаш ќе се фатат за работа, особено кога станува збор за оние клучните, најделикатните реформски проблеми. Почетокот не изгледа лошо. Млада Влада која многу ветува, проевропска, современа, без “дамки”, и барем според програмата и досегашните изјави, решена да реформира и да се бори против корупцијата. Можеби сега, на почетокот, кога се чувствува голем елан за работа, и кога сé уште сé не е трн во окото на опозицијата, кај која зашеметеноста од поразот сé уште трае, и кога граѓаните се во исчекување на големата промена, најбезболно ќе може да ги надмине горливите проблеми, кои постојано ги притискаат плеќите на обичниот граѓанин. Но, рака на срце, задачата која й претстои не е баш лесна. Познато е дека политиката е голема игра во која сé е можно, а сега настапува периодот кога ќе се види дали во новата Влада влегуваат вистинските играчи во вистинско време, при што сите ќе слават победа и сите ќе се задоволни!!! Тоа е едната страна на медалјата... ... Но, што станува со умот на обичниот граѓанин. Тој е толку обременет и преокупиран од конституирањето на Владата и од политичките реорганизирања, што се чини дека најавите за поскапувањето на цената на електричната енергија, како и скокот на цената на нафтените деривати, за него станаа банални во однос на тоа кој и каде ќе биде министер. Дали ова значи дека и натаму граѓаните ќе можат да уживаат во заблудата која властите на оваа држава се обидуваат да им ја продадат цели петнаесет години? Да уживаат во надежта дека струјата кај нас е социјална категорија и дека нема да се дозволат енормни поскапувања? Каде е тука гласот на народот? Како да се изгуби некаде... Од друга страна, пак, по “новата” одлука на Регулаторната комисија, повторно се јавија речиси сите политички гарнитури натпреварувајќи се кој повеќе направил или ќе направи за домашната економија. Тие очигледно сметаат дека “гласови” и натаму ќе се купуваат преку “грижа” за социјалната состојба, заборавајќи дека на народот му е совршено јасно зошто сега ќе плати 10 отсто повеќе за потрошената струја. Па, повеќе од очигледно е и се знае дека кај нас политичарите се тие кои се грижат сиромавиот “да го јаде стапот”! Е, тука е неизбежно да се спомне името на мандатарот Груевски, затоа што доаѓаат неговите пет минути да се докаже пред народот. Навистина, во предизборната кампања тој се фати на вистинската карта за да ги придобие гласачите, ветувајќи економска благосостојба. Ама, по објавувањето на веста дека струјата ќе поскапи, тој веднаш се огради од ова со обвинување упатено до претходната Влада која е виновна за ваквите последици поради продажбата на ЕСМ. За ова целосно е во право. Тој не е виновен. Но, што понатаму? Сега како да се чини дека полесно му е да реши некој политички проблем, бидејќи ќе седне со одреденото лице-политичар, ќе падне договор и никој ништо не губи. Но, целта да ја оттргне земјата од немаштија некако личи на утопија! Голем проблем ли нé чека на домашен терен? А што е со трасирањето на патот за влез во ЕУ? Секако дека неодложна задача на новата Влада ќе биде во европските заклучоци во декември да се избори за какво такво ветување дека до крајот на 2007 година ќе можеме да преговараме за членство. Овој пат ниту исполнувањето на Рамковниот договор, иако многу значаен, нема да биде доволен аргумент, ниту ветувањата дека ќе спроведеме економски и судски реформи и дека ќе се бориме против корупцијата. Нема да бидат доволни ниту постојаните политички изјави дека сакаме во ЕУ. Ќе бидат потребни докази и дела кои ќе сведочат дека тоа навистина го сакаме и го правиме. Но, како што се вели “за тоа, потоа”. Сега ништо друго не ни останува освен на новата Влада да й посакаме успешна работа!!!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

105

George Atanasoski

Makedonskata saga 01.09.2006

онечно! По долги и мачни преговори меѓу коалиционите партнери, за тоа кој сé ќе седне во министерските столчиња, речиси во иста таква атмосфера, викендов се изгласа новата Влада на Република Македонија, предводена од сега веќе премиерот Никола Груевски. Атмосферата во која се носеше новиот владин тим, за новото владејачко мнозинство предводено од ВМРОДПМНЕ, беше еуфорична, за разлика од онаа која беше присутна кај новите опозиционери, кои сé уште не можеа да се навикнат на своите нови функции. Но, сé со време. Се разбира дека навиките тешко се менуваат, особено ако се владинофункционерски, но со текот на времето опозицијата ќе има можност да сфати дека повеќе не е власт. Но, што ќе треба да разберат нивните ривали, сега од позиција на власт? Прво нешто, иако се на власт, во ниеден момент да не заборават дека се избрани од граѓаните на Република Македонија. Токму со нивните гласови мандатарот Груевски ја доби можноста да ја предводи државата во наредните четири години, и да ја направи и да ја обликува така како што вети во својата изборна кампања, во којашто многу пати потенцира дека за него економијата е најважна. Исто како и за нас граѓаните. Всушност, тоа премиерот и го запиша во своето експозе, кое претставува рамка по која ќе се движи овој владин тим, во периодот кој претстои. Во него најголем приоритет й е даден на економијата, која треба да им обезбеди подобар стандард на граѓаните на Република Македонија кои, пак, изморени од долгото чекање во транзиционата чекалница, единствена светла точка видоа во реформата на економијата на државата. Тоа Груевски го вети во своите 100 чекори. Во визијата за преродба на Македонија, од која треба да биде задоволен секој поединец во земјава. Токму затоа и доби доверба, а она што се очекува од него е да ја оправда таа доверба, односно да го исполни она што го вети. Во спротивно ќе заврши на буништето на македонската политичка таканаречена елита, која многу пати досега го има поразено својот сопствен народ. Со лаги, кои на секои избори само ги менуваат бојата и логото. Тоа не смее да ни се случи и овој пат. Не смееме да дозволиме да нурнеме и под дното, на кое се наоѓаме веќе подолго време. Затоа ќе чекаме. Но, вреди барем на почеток да му веруваме или, пак, да му ја дадеме можноста во првите 100 дена да покаже каде има намера да ја води нашата земја. Ќе судиме исклучително според делата, а не според зборовите. Досега слушнавме илјадници прекрасни говори и премиерски експозеа кои, за жал, не нé одведоа до саканата дестинација. Останува да видиме каде ќе нé одведе визијата на новиот премиер на Република Македонија, Никола Груевски. Тој најавува преродба заедно со неколкумина Македонци, кои живеат и работат по светот, каде што го стекнале своето богато работно искуство, а кои на повик на Груевски одлучија да се вратат во својата земја и да й помогнат да излезе од ситуацијата во која се наоѓа. Примерите на двајцата Македонци, веќе докажани во светот, Ташковиќ и Самак, се дополнети и со името на Зоран Ставревски, кој ја напушти работата во Светска банка, и дојде да работи во Македонија, за десет пати помала плата. Но, што се парите во споредба со желбата да й се помогне на својата држава? Се надевам дека нивните примери ќе ги следат и многумина други Македонци по светот, чие искуство е особено значајно за нашата земја, но и нивното вложување овде во Македонија, каде што се нивните корени. Новиот состав на Владата на Република Македонија, и покрај атмосферата во која беше донесен, сепак е изгласан. Она што треба да го направи е веднаш да почне да работи, бидејќи нема време за губење. Но, и граѓаните немаат време за отстапување. Тие чекаат, ако не брзи и големи промени, тогаш сигурно подобро утре, кога слободно ќе можат да ги платат сметките, да имаат доволно средства за да го школуваат своето дете, но и да помислат на годишен одмор. Зарем тоа е многу? Секако не. Но, сé зависи од исполнувањето на визијата на новиот премиер Никола Груевски.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

106

George Atanasoski

Makedonskata saga 08.09.2006

аботата тргна. Барем што се однесува до “скенирањето на теренот” владините претставници почнаа со обиколката низ Македонија. Така, премиерот Никола Груевски, заедно со министрите Славески, Рафајловска и Спасеновски, во Кавадарци го посети саемот “Вино експо”. Разговараше со преработувачите на грозје, но не кажа ништо конкретно за претстојниот откуп на грозјето. Зашто седум дена од новата Влада е многу краток период за нешто да вети. И си замина. Исто така, во посета беше и вицепремиерот Зоран Ставревски. Тој ја посети Битола, и пред стопанствениците вети некои стари проекти, како што е обновата на пругата со Грција, старт на изградбата на патот Велес-Битола преку Бабуна и сл. Покрај овие посети, најавени се и некои нови проекти. Новата Влада со Меѓународниот монетарен фонд (ММФ) ќе разговара за можноста да воведе дополнителни бенефиции за да ги привлече странските инвеститори во Македонија. Ова го најави министерот за финансии Трајко Славески, додавајќи дека е потребна либерализација во банкарскиот сектор, кој според него, е релативно слаб, а нивото на конкуренција е многу ниско. Во рамките на новите проекти влегуваат и хотели со четири ѕвезди, терен за голф, хидроцентрали, капацитети за биоетинол и биодизел и друго. Ова се инвестиционите проекти кои Владата ќе ги разгледува во следните две-три години, изјави Глигор Ташковиќ, министер за странски инвестиции. Тој вели дека наредните 12 месеци ќе работи на два проекта, кои ќе имаат позитивни ефекти во македонската економија. “Бирократијата мора да се надмине. Ќе патувам во странство за да ги запознаам сите можни странски инвеститори со тоа дека Македонија е отворена за бизнис. Досега тие што беа одговорни за да привлечат странски инвестиции, чекаа некој да им тропне на врата”, изјави Ташковиќ. Но, не мина се во најави. Имаше и конкретни резултати. За жал, не по волја на оние кои најмногу се радуваа на промената на власта - стечајците. Сега откако стана министер за труд и социјална политика, за Љупчо Мешков сите стечајци се невработени, како и сите други лица без работа, кои своите права треба да ги остваруваат во рамките на постојниот систем на пензиско осигурување или за социјална заштита. Или во превод, ништо од она што ви ветив. Ова како да го изненади Стојан Стојанов, претседател на Здружението на работниците со повеќе од 25 години работен стаж, разочаран од изјавата на новиот министер дека стечајците нема што да бараат. “Да не заборава Љупчо Мешков што ни зборуваше пред изборите, кога ние штрајкувавме пред зградата на Собранието и во паркот ‘Жена-борец’, таму кога ја преспивавме ноќта тој ни ја даваше најголемата поддршка да се бориме до крај и да бидеме упорни во нашите барања, бидејќи сме биле во право и сме имале право на егзистенција. Неговата дволичност е негов проблем”, рече Стојанов. Тој никако да сфати дека Мешков нема никаков проблем, туку дека станува збор за нивен проблем. Но, периодот на беспарица кој им претстои на стечајците, за жал, ќе го потсети на тоа. Всушност, новата Влада почна и со практична работа. На првата седница го намали Данокот за додадена вредност за земјоделците и “шутна” голем број директори и членови на управните одбори на јавните претпријатија, агенциите, фондовите и другите институции кои се во нејзина надлежност, како политички сигнал дека политиката на претходната власт била неуспешна. Но, засега на нивните места сé уште нема нови фаци. Којзнае дали меѓукоалиционите договори не се конечно дефинирани или нешто друго е во прашање, засега во владините институции сé минува во знакот на чекање нови директори. Сите шпекулираат, но никој не знае кој во која фотелја ќе седне. И дотогаш и де факто ќе мирува работата на теренот, зашто кај нас без присуство на првиот човек на било која институција, не може ништо да почне. А времето тече. Житото одамна е ожнеано, а засега никој не го спомнува. Ниту се интересира за откупот, небаре никому не му е важно што и дали ќе јаде овој народ. А не е само тоа. Тука се и градинарските култури, тутунот...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

107

George Atanasoski

Makedonskata saga 15.09.2006

е вжештува ли политичката атмосфера во државава? Ни се случува ли најава за нова реприза од “филмот” наречен “Албански провокации и уцени”? Ќе бидеме ли овој пат похрабри да им се спротивставиме и еднаш засекогаш да им кажеме доста е? Или, повторно во интерес на мирот и стабилноста во државата, ќе правиме отстапки? Многу прашања, за кои заеднички одговор или констатација е онаа која вели дека очигледно е оти кога не знаеме да кажеме не, други ќе играат на нашата судбина и на картата на Република Македонија. Поранешниот припадник на ОНА, и сегашен лидер на ДУИ, Али Ахмети, сé уште не може или не сака да се помири со фактот дека е во опозиција и по секоја цена сака да стане дел од владејачката гарнитура. Бара промена на Уставот со која би се гарантирало дека двете партии победнички од македонскиот и од албанскиот блок ќе ја формираат владата и дека таа ќе биде избрана според Бадентеровиот принцип. Иако, за Ахмети, Груевски е сé уште мандатар, а не премиер, ова барање му е малку задоцнето затоа што Владата веќе е формирана, а за наредните избори ќе треба малку да почекаме. Интегративците на маса ги извадија и прашањата за законот за употреба на јазиците, законот за полиција, законот за ветераните на ОНА и за семејствата на загинатите борци. Но, ДУИ, ни приредија уште едно “изненадување”. Ја прифаќаат поканата на Груевски за средба, но само ако тој дојде во Шипковица. Значи, ракавицата е фрлена, а од средбата ќе зависи дали “завојуваните страни” ќе ги “закопаат секирите”. Зошто во Шипковица, а не во Клубот на пратениците во Скопје? Дали ваквата покана е однапред смислено сценарио на интегративците, провокација, за ако Груевски ја одбие поканата, да биде обвинет за неконструктивност или, пак, интегративците се чувствуваат посилни само на сопствен терен? Иако, Али Ахмети потенцира дека “Шипковица го симболизира почетокот на демократските процеси во очите на мнозинството Албанци, процеси кои ја покажуваат Македонија како лидер на Балканот”, сите добро знаеме што се случуваше во ова село во 2001 година. Тоа беше бастион на терористите, а македонските безбедносни сили не можеа да “припарат” во селото. Што значи изјавата упатена кон Груевски, дека не е спорно или страшно да дојде во Шипковица, бидејќи таму живееле Албанци и дека тоа ќе било добра шанса да ги запознае Албанците, затоа што според нив било очигледно дека не ги познавал. Можеме ли меѓу редови да прочитаме дека таму сé уште контролата е во рацете на поранешните команданти на ОНА, па тие му ја гарантираат безбедноста? Значи ли тоа дека доколку премиерот одлучи да го посети поранешниот штаб на ОНА, ќе бидат контролирани секој негов чекор и постапка? А во однос на тоа дека Груевски не ги познавал Албанците, можеме да кажеме дека и членовите на ДПА, коалициониот партнер на Груевски, се Албанци, значи дека ги познава. Што ќе се случи доколку премиерот ја отфрли поканата, ја очекуваат ли тешки денови неговата Влада, како што и најавија интегративците? Што подразбираат под тешки денови? Ќе се вратат ли во шумите или, пак, ќе прават само опструкции во Собранието, секогаш кога на дневен ред ќе бидат прашања поврзани со охридскиот Рамковен договор. До кога ќе се “вадат” на Бадентер иако добро знаат дека во законодавниот дом не се само Албанците припадници на етничките заедници, за кои важи овој принцип. Ќе се промени ли овој пат нешто во нашата потсвест со промената на владејачката структура? Од нивните постапки ќе зависи македонската иднина. Груевски сега-засега е без коментар на понудата за средба во Шипковица. Останува на неговата покана за дводневна заедничка средба со опозиционите лидери во Скопје, на која предлага размена на мислења за повеќе важни прашања од државен и национален интерес, Законот за полиција и за законот за следење на комуникациите, заокружување на имплементацијата на Рамковниот договор, борба против организираниот криминал и корупцијата и поддршка на економските реформи... Сепак, развојот на настаните ќе зависи и од исходот на посетата на двете делегации во Брисел. Едната, составена од членовите на ДУИ, отиде да се жали дека Груевски не ја почитувал волјата на мнозинството Албанци, а другата, отиде да разговара за нашето европското и евроатлантското интегрирање. Кој знае дали нивните патишта ќе се вкрстат во европската престолнина?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

108

George Atanasoski

Makedonskata saga 22.09.2006

елат Република Македонија е земјоделска земја. Речиси половина од работоспособното население се занимава со оваа дејност. Кај некои тоа е дел од традицијата во семејството, а кај други е морална обврска, која произлегла како резултат на мачното транзиционо живеење, кое донесе армија стечајни и вишок работници. Но, и за едната и за другата група граѓани постои само една вистина. Тие заедно со рударите најмачно го заработуваат својот леб. Некои ќе речат секоја планина својата тежина! Да, но овде тежината е уште поголема, ако се има предвид дека години наназад нивниот труд не се вреднува. Плодовите кои со мака се родени, често пати сме сведоци дека се фрлаат по улиците или, пак, завршуваат како храна за добитокот. Земјоделците протестираат, а од надлежните власти добиваат само ветувања дека ќе се стори нешто. И сé така. Кучињата лаат караванот врви! Земјоделците и натаму работат по нивите и произведуваат храна, за која велат дека поради превисоката цена на репроматеријалите, всушност е и неисплатливо да се произведува. Но, конечно нешто се направи за нив. Малку, но како за почеток доволно. Премиерот на Република Македонија, Никола Груевски, почна да ги спроведува 100 чекори од својата предизборна програма. Првиот чекор кој Владата го направи, а го поддржаа и пратениците во македонското Собрание, се однесува токму на земјоделците. Намалување на ДДВ од 18 на 5 отсто за најзначајните репроматеријали. Со оваа одлука, која стапува на сила веќе од први наредниот месец, би требало земјоделците конечно да видат некакво фајде од својата работа. Секако дека оваа мерка е недоволна, кога се има предвид работата на земјоделецот, но да се надеваме дека е прва во редот на закони, кои треба да й помогнат на оваа популација на граѓани. И додека првите чекори на новата Влада се спроведуваат, се чини дека некои повторно нé враќаат назад. Автентичен пример за тоа е мега корупцискиот скандал “Бачило”, со кој јавноста се занимаваше неколку месеци. И додека сите очекувавме вистинска правна разврска на овој случај кој, преку ноќ, сега веќе познатиот овчар Иснифарис Џемаили, го направи милионер, судската одлука буквално ја шокираше јавноста. Најголемиот корупциски скандал по ТАТ се затвори без никој да понесе одговорност. Зачудени, затечени и разочарани се сите институции во земјава, кои очекуваа дека конечно во државава еден мега скандал ќе заврши со комплетна одговорност, а лицето(та) кое се огрешило од законот ќе се најде зад решетки. Но, судот пресече. Нема повторување на постапката. Токму затоа се прашуваме: Што се случува со правниот систем во земјава? Дали по “Бачило”, и најновата афера со “ФИ-КОМ”, чиј сопственик шест пати продаваше еден ист стан ќе заврши без никаква одговорност? Дали по сé ова можеме да им веруваме на судиите, и на нашата Јустиција? Доколку продолжат да се донесуваат вакви одлуки, веројатно не. Но, сепак сé зависи од новиот министер за правда, Михајло Маневски, кој при преземањето на функцијата од неговата претходничка, вети дека конечно ќе воспостави ред во правосудството. Всушност, тоа е еден и од најзначајните критериуми кои треба да ги исполниме за да влеземе во Европа. Единствено што треба да направиме е да го тргнеме црниот превез од очите на нашата Јустиција!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

109

George Atanasoski

Makedonskata saga 29.09.2006

акедонската реалност и логика укажуваат дека политичката борба се сведува на две актуелни “нафтени полиња”, елиминирање на корупцијата, која мора да претрпи сериозна промена и затоа како жртва на владејачката структура се појавува државниот јавен обвинител, Александар Прчевски, кој и онака досега ништо не работеше, но сепак на крајот ќе замине во историјата “ем славен, ем опеан”, само затоа што процедурата ги скара правниците, а истовремено до неодамна го бранеше својот стол во обвинителството со т.н. речник на “будала”. Затоа поновата историја нé учи дека македонската слава не се мери по делата, туку по будалаштината. Истовремено, рековаленсцентите во политиката, како што е примерот со екслидерот на Партијата за демократски просперитет, Имер Имери, откриваат дека Албанците во Македонија не се помируваат со придобивките на Рамковниот договор и со состојбите во земјава и затоа бараат нови преговори и рекомпонирање на Уставот на Република Македонија. За нив тој бил незавршен документ, туку одраз на меѓународната заедница, која пронајде формула да ни спакува и да ни стокми европски демократски правила, кои не виреат на Балканот, па затоа беа напишани на англиски јазик за да можат меѓусебно да се разберат Македонците и Албанците. Меѓутоа, очигледно синглот за Албанците не свири на 45 “вртежи”, а пак лонгплејката на Македонците потскокнува на 33 вртежи и затоа повторно се отвора рак-раната од 2001 година. Кој тоа грешел, или намерно лажел во Охрид, за да се испревртува тезата за конститутивноста на македонската држава? А...? Нели ги седнаа да вечераат во Охрид. Нели со денови се гоштеваа, додека другите низ нишан си разменуваа куршуми. Нели на крај ставија потпис, а други “крст” на писулчето од десетина страници. Зарем не им беше доволно тоа што загинаа недолжни граѓани или, пак, правата мораат да се бранат со лаги и измами. Очигледно Рамковниот договор за некого е фарса, а за друг оправдување, бидејќи политичките цели се разминуваат со соседските замисли за развојот и за европеизацијата на Република Македонија. Тоа значи дека повторно се создава атмосфера во која мачето и кучето водат љубов, а режисерот снима контроверзен трилер филм со крвав заканувачки заплет. Оваа мошне опасна теза ги испреплетува аргументите и фактите, бидејќи одредени актуелни политички гарнитури се избезумени затоа што во Македонија се стабилизира состојбата, а поради тоа нивниот лидерски кредибилитет, поврзан со криминалните дејствија, нема простор за живеење и егзистенција. Во овој момент, актуелните македонски политичари треба остро и трезвено да ги отфрлат ваквите заканувачки идеи, бидејќи не постојат реални услови за активирање или за проширување на целта на Рамковниот договор. Неговата намена згасна и се преточи во уставните измени, а законските проекти, пак, се жива материја која низ законска процедура може да се промени.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

110

George Atanasoski

Makedonskata saga 06.10.2006

емократијата е право низ кое секој граѓанин на Република Македонија го искажува своето мислење за одредена ситуација од политички или, пак, од било кој друг аспект. Всушност, со прогласувањето на независна Македонија во раните деведесетти години, кога го напуштивме социјалистичкото управување и одлучивме да дејствуваме демократски, тоа право го добивме сите. Вклучувајќи ги тука и политичарите, кои по редот на нештата требаше да нé научат на демократските принципи на живеење. Но, дали тоа навистина се случи? Ако судиме според последните случувања во законодавниот дом, очигледно е дека сме далеку од демократијата, а многу поблиску до анархијата. Токму оние кои требаа да претставуваат пример за демократијата - парламентарците, покажаа дека не знаат што е тоа! Елоквентен пример за тоа е дејсвувањето на поранешните терористи, односно пратениците на Демократската унија за интеграција, кои во законодавниот дом манифестираа насилство, невоспитување, недемократија и анархија, правејќи хаос во собраниската сала, само затоа што се случува нешто што ним не им се допаѓа! На сите граѓани на Република Македонија им е јасно дека поранешните борци на ОНА тешко се снаоѓаат во улогата на политичари, бидејќи тоа е нешто што ним не им е познато, но сепак пет години по воениот конфликт, и четири години по нивното дејсвување како владејачка партија, имавме барем малку надеж дека овие “дечки” научиле да се однесуваат пристојно. Се надевавме оти сфатиле дека треба да седат во собраниските клупи, и дека треба да излезат на говорница, но само кога имаат што да кажат. Но, очигледно сме погрешиле! Тие покажаа дека и натаму собраниската сала ја сметаат за место низ кое можат да се шетаат кога сакаат, слободно да го земаат ѕвончето од масата на претседателот на Собранието, и како врв да ја земаат неговата картичка и да ја фрлаат на земја. Ниту помалку ниту повеќе на вториот човек во државата! Дали ова е демократијата која ја очекувавме? Дали граѓаните на Република Македонија, без разлика дали й припаѓаат на албанската етничка заедница, излегуваат на избори и гласаат за луѓе, кои ќе манифестираат хаос во Собранието? Господа од Собранието, не заборавајте дека таму сте за да дебатирате за закони кои се од исклучително значење за Република Македонија, да донесувате важни одлуки од кои зависи судбината на сите граѓани на државава, и што е најважно, не заборавајте дека таму сте благодарение на гласовите на народот. Во земјава имаме премногу хаос, за истиот да го гледаме и во највисокиот законодавен дом! Што се случува со македонската парламентарна демократија?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

111

George Atanasoski

Makedonskata saga 13.10.2006

иромаштијата, криминалот, корупцијата, злоупотребата и непочитувањето на законите се неизбежен дел од македонската транзиција која, за жал, сé уште трае. На патот кон ЕУ се движиме како товарен воз, а со ваков начин на одвивање на работите сме далеку од европската капија. Иако нашите очекувања за иднината на македонската држава се повеќе од скромни, ние сé уште не сме расчистиле сами со себе. Точно е дека речиси сите граѓани сакаат да бидеме дел од европското семејство, но точно е и тоа дека ние сé уште доцниме со реформите во сите сфери од општествено-политичкиот живот на државата. Затоа, нашата иднина зависи прво од нас самите, а резултатите ќе дојдат сами по себе. Прво нешто што треба да направиме е да си го исчистиме сопствениот двор, а потоа да гаиме надежи дека ќе станеме дел од европското семејство. А ваква држава каква што е нашава, далеку е од европските порти. Сите добро знаеме дека една држава може да функционира само ако има здрава економија. Но, нам како на народ повеќе ни одговараат караниците, и обвинувањата кој е виновен за состојбата во државата, повеќе сакаме да се делиме, да создаваме фракции во сите сфери на општествениот живот, отколку да се соединеме и кога е во прашање опстанокот на државата да донесеме закони со кои ќе ја подобриме економијата. Мал е бројот на оние политички структури кои настојуваат да изградиме силна демократска држава, која рамноправно ќе се носи со земјите во регионот, но и со предизвиците на европските и на светските пазари. Каква е оваа држава кога народот гладува, а политичарите преку ноќ, преку злоупотреба и манипулации, стануваат милионери? Податоците на антикорупциската комисија за изборната кампања говорат дека најголемите политички партии, двојно го надминале законски дозволениот лимит? Е тогаш нормално е да си го поставиме прашањето од каде толкав партиски буџет. Некој ќе рече дека дел од финансиските средства им се од членарина, но како може токму со тие средства нормално да функционира партијата, а освен тоа од тие пари да се купуваат телевизори, клима уреди... Од друга страна, пак, ако сé е в ред со донаторите на финансиските средства, тогаш зошто во тајност се држат нивните имиња. Иако сите политички субјекти најавија дека ќе имаат скромни кампањи и ќе бидат транспарентни во објавувањето на финансиските извештаи, тие сепак ги скрија вистинските бројки. А во држава во која, по сé изгледа, законите се прават за да не се почитуваат, политичарите тешко дека ќе ги стигне лицето на правдата. Долго најавуваната акција за странски инвестиции конечно тргна од мртвата точка и тоа на истото место на кое се препнаа многу влади и нивните премиери. “Бунарџик” беше синоним за пропадната македонска идеја, која одвреме навреме воскреснуваше, поради политичките поени кои се обидуваа политичарите да ги соберат кај гласачкото тело. Но, веднаш по фаќањето на лопатата, слободната економска зона стануваше промашена и заборавена инвестиција, која ја посетуваа само чавките и гавраните кои таму слетуваа, бидејќи ја промашуваа пистата која во близина им го нарушуваше мирниот лет. Во овој момент на Република Македонија й се неопходни големи странски инвестиции, бидејќи само тие можат да нé извлечат од економската каша во која нé внесоа генерации од македонските политичари. Општата економска криза веќе притиска и таа создава сериозни пречки во нормалното одвивање на секојдневниот живот. Во прилог на ова говорат дупките во Буџетот на РМ, кои ги создава секоја влада во оставка, а како проблем го решава новата политичка структура, која постојано се задолжува и бара начини и патишта да ги закрпи финансиските дупки кои се товар за нормалното одвивање на политичките токови во државава.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

112

George Atanasoski

Makedonskata saga 20.10.2006

ладиот шеф на новата македонска Влада, Никола Груевски, ја избра Германија како прва цел, место за лобирање за поддршка на евроинтегративниот процес за време на претседателствувањето на Германија со Европската унија, кое ќе почне во 2007 година. Пред Бундестагот канцеларката Меркел го пречека македонскиот премиер со сите државнички и воени почести, во многу позитивна атмосфера, а тој й испрати порака во која потенцираше дека Македонија очекува поддршка од Германија за нашето членство во ЕУ. При тоа, премиерот й вети дека ќе работиме на подобрување на многу работи во Македонија, како што се, борбата против криминалот и корупцијата и подобрувањето на судскиот систем. Дали ова е гаранција за германската канцеларка Ангела Меркел дека Македонија е на добар пат да ја добие поддршката? Позитивните вибрации од страна на госпоѓа Меркел ветуваат многу, ветуваат помош за стабилна иднина на Македонија, меѓутоа иако премиерот ја повика Европската унија идната година да го одреди датумот за почеток на преговори за пристапување во Унијата и процени дека Македонија би можела да стане полноправна членка во рок “од шест или седум години”, ова прашање некако изостана, остана сé уште да виси! Можеби ветувањата на германската канцеларка одеа во насока за поддршка на економското поле, па би било штета премиерот (кој е економист по вокација) да не ја искористи шансата да ги шармира и да ги привлече и германските инвеститори во Македонија, кои би биле вистински бум за македонскиот економски колапс... Пред да ја оствари оваа многу значајна средба, некои “добронамерници” го убедуваа Груевски да й го каже тој чудесно едноставен рецепт со спуштените даноци на госпоѓата, која недоволно упатена во финесите на фискалните и на буџетските политики, ја насочува Германија со сосема спротивни ориентации, но од други, повторно “добронамерници”, беше посоветуван таа тема да ја прескокне на средбата во Берлин. Така, би можело да се случи импресионираната Меркел да го фиксира датумот за почеток на преговорите меѓу Македонија и Унијата!? Е, таа фиксација, сметаат оние кои се задолжени за “внатрешната македонска револуција”, би била прешокирачка за строгата агенда на младата Влада која, како што е познато, реши дека Македонија ќе влезе во преговори со Брисел тогаш кога ќе го достигнеме европското ниво. Ниту порано ниту подоцна. Многу совети, многу дилеми многу прашања..., меѓутоа не слушајќи ја ниту едната ниту другата страна, поведен од своите амбиции и од огромниот оптимизам, кој зрачи од него, на средбата премиерот си го кажа тоа што и имаше намера да го каже - бројни очекувања од земја која многу ни помогнала. И додека премиерот Груевски лобираше и убедуваше во Берлин, од Бугарија пристигна веста дека триесет илјади Македонци побарале бугарско државјанство во последниве неколку години?! Појава која навистина треба и мора малку да ги замисли политичките глави. Која е целта, причината да се држи бугарско државјанство в рака? За кого како! За некого тоа не е ништо страшно, но ако се подзамислиме малку...??? Едни ќе добијат државјанство, други ќе заминат или во Бугарија, или во Грција или некаде по светот по парче леб. Нема да се во Македонија, нема да бидат Македонци. И уште не сме го дефинирале овој проблем, а се раѓа нов загрижувачки факт. Наталитетот е двојно намален во последниве 40 години! Ако во шеесеттите години од минатиот век се раѓале по околу 45.000 деца годишно, лани имало само 23.482 новородени бебиња. Иако според социолозите намалениот наталитет е знак за целосна еманципација на општеството и на жената, сепак голата вистина е дека четиричленото и повеќечленото семејство како полека да изумира. Па, како тогаш Македонија ќе го трасира патот до Европската унија кога дома, на “прсти”, ќе ги брои своите Македонци! Може ли новата Влада, има ли таа капацитет малку повеќе да му се посвети на обичниот граѓанин и на неговиот проблем животниот стандард за тој човекот да не паѓа во искушение да “бега” од родната земја и да му се покорува на некого, чија цел е распарчување на древната Македонија, чии жители не се броеле во илјадници туку во милиони!!!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

113

George Atanasoski

Makedonskata saga 27.10.2006

о далечната 1963 година главниот град на Република Македонија беше срамнет со земја. Последиците од катастрофалниот земјотрес се санираа долги години потоа, со цел Скопје да израсне во метропола, која ќе ја отсликува вистинската културна вредност на овој град. И додека низ годините Скопје се градеше и се прошируваше, во севкупниот регион се случија битни политички промени, кои овој град го издигнаа на ниво да биде центар на случувањата, во сега веќе независна Македонија. Тоа значеше ново проширување, дотерување и адаптирање на новонастанатата ситуација, која требаше да претставува следење на европските трендови на архитектурата, кои се душата на секоја светска метропола. Но, што се случи во Македонија во изминативе петнаесет години? Дали воопшто постоеја урбанистички планови или, пак, истите се менуваа во зависност од нечија желба? Сегашната слика на главниот град покажува дека Скопје се гради без никаков концепт. Доказ за тоа се безбројните грди зданија, кои никнуваат речиси преку ноќ, и кои го затвораат единствениот зелен појас кој постои во градот. Се разбира, одговорни за тоа нема, бидејќи топката постојано се префрла од едната на другата локална власт која, пак, во својот мандат очигледно морала да исполни нечии ветувања!? Новите градби и натаму се надградуваат, ја менуваат својата првобитна намена, но сепак врвот на овој кич е појавата на урбаната мафија, која последниве години очигледно царува во Македонија. Неа нема кој да й застане на патот! Доказ за тоа се неодамнешните примери со “ФИКОМ” и “Самарија”, каде “насамарените” граѓани сé уште чекаат завршница, а најновиот пример со зградата кај Градскиот стадион е само потврда за дејствувањето на урбаната мафија, која веројатно е во спрега со локалните власти. Токму најавеното уривање на еден дел од оваа зграда, кој бесправно е изграден, автентично покажа дека ниту министерот за транспорт и врски не смее да се дрзне да урива, бидејќи во спротивно ќе добие закани по сопствениот живот, затоа што ете одлучил да воведе ред. Со ваков тип закани се соочи новиот министер за транспорт и врски на Република Македонија, Миле Јанакиески, кој јавно го обзнани уривањето на еден кат од оваа зграда, но официјално беше спречен поради несоодветна документација, иако и врапчињата знаат дека градските власти стојат зад тоа, бидејќи очигледно “заглавиле” во овој случај !? По овој најнов скандал прашањето кое треба да си го постави, пред сé, Владата на Република Македонија, и секако граѓаните на оваа држава, е како мислиме да станеме дел од Европската унија, кога дозволуваме мафијата да воспоставува ред и поредок во земјата? Дали на овој начин Македонија станува “мека” за урбаните мафијаши, кои без никаква одговорност, можат да градат што сакаат и каде сакаат или, пак, локалните власти ни се со “слаб карактер”, кога треба да се почитуваат законите? Зградата на Градскиот стадион да претставува почеток на борбата со урбаната мафија, која треба да ја спроведе Владата, во спротивно ќе се соочиме со дивиот урбанистички хаос, кој веројатно ќе мора да се решава исклучително со багер револуција!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

114

George Atanasoski

Makedonskata saga 03.11.2006

одека политичката врхушка во Македонија се занимава сама со себе, односно се концентрира на внатрешните партиски проблеми, делејќи се меѓу “дијабетичари и клептомани”, меѓу приврзаници за САД и приврзаници за Германија, тие заборавија на гостопримливоста која во последно време ја злоупотребуваат одредени дипломатски претставници во Скопје. Среде бел ден бугарскиот амбасадор Михо Михов се дрзна да го повреди македонското национално чувство и уште повеќе нагласи дека Република Македонија не смее да се интересира за македонското национално малцинство во Бугарија? Зошто? Оти така му налага царштината, односно доблеста да ја признае незгаснатата “бугарштина” која не отупе, туку ја зави во нова форма: Европа може да прашува што се случува со правата на Македонците во Бугарија. Значи, ниту ја откривме Америка, а уште повеќе не ја откривме официјалната политика на претседателот Прванов, која ја бранеше “солдатот”, чии корени можат да се бараат во т.н. најроматничен дел од историјата на Бугарија. Но, затоа, пак, официјалните лица на Министерството за надворешни работи ја признаа дипломатската нота на Русија, вртејќи го вниманието на јавноста од избливот на “бугарската царштина” во нашата “столица”. Имено, дипломатскиот ќотек го засени потегот на бугарскиот амбасадор во РМ, Михо Михов, но уште повеќе ја засили регионалната негаторска политика, која прераснува во координирана акција за “фиромирање” на преостанатите Македонци и политичари, кои барем сé уште така се чувствуваат и така го изразуваат своето национално чувство. Затоа мораме да го изразиме својот оправдан револт кон “фиромирањето” на македонскиот народ во Република Македонија, односно во оваа држава газди се македонсккиот народ и останатите етнички заедници, а не некои “трето разредни” дипломати, чии војнички кариери се создадени за време на железната завеса, а “шат-пат” се надоградуваат во мирновременски услови. Нека проба својата војничка храброст и умешност да ја докаже во Ирак, а не тука да се бербати и да прави соло кариера, која може да згасне доколку министерот Антонио Милошоски се заинати да го прогласи за персона-нонграта. Меѓутоа, во ова пеколно време тоа не би било паметен или разумен чекор, бидејќи треба да се реши дали руските дипломати биле пијани или не. Всушност, поради пијанство беше вратен и поранешниот македонски дипломат Алајдин Демири, но тоа го сторија прецизните Швајцарци, кај кои да потсетиме нема “ваму-таму” во однос на дипломатското однесување и во однос на националните стратешки цели на Швајцарија. Во контекст на ова, некој ќе прокоментира лесно им е на Швајцарците, кога тие се трезор на сите богаташи и мултимилијардери, па затоа не смее никој да ги погледне под око. Но, таквото оправдување не е точно. Странува збор за дипломатско однесување или за принцип на земјата во која се предаваат акредитивите на амбасадорот кој се прима на гоштевање. Затоа, настанот со ќотекот на руските дипломати и сериозниот инцидент на бугарскиот амбасадор во РМ треба да се стават на исто рамниште, а не за едниот да се зборува и веднаш да се бараат виновниците, додека другиот нé строи ли нé[ строи. Ние треба да ги строиме непослушните дипломати во Скопје, а не тоа да ни го покажуваат некои хулигани кои ја бранеле честа на една девојка и можеби честа на македонскиот народ и на Република Македонија.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

115

George Atanasoski

Makedonskata saga 10.11.2006 "

е умри магаре на зелена трева”. Можеби оваа изрека за македонските граѓани е премногу песимистичка кога станува збор за нашето интегрирање во европското семејство. Но, реалноста е токму таа, а пред “вистината и боговите молчат”. Факт е дека премногу сме далеку од ЕУ. Факт е и дека Македонија (според “Транспаренси интернешнал”), од 163 држави во светот, е на 105. место по степенот на корупција. На исто рамниште сме со Боливија и со Малави. Ова место е за две места полошо од минатата година. Значи, наместо да се подобруваме, ние се влошуваме! Се занесуваме со изјави дека сме се бореле против корупцијата, а не се срамиме ли од тоа што од нас подобри се сите поранешни југословенски републики. Од регионот на Југоисточна Европа подобри сме само од Албанија. Но, не й “бегаме” многу. Оваа наша соседна држава е за шест места подолу од Македонија. Што значи дека многу лесно може и да не претрка, односно да стане помалку корумпирана од нас. По сé изгледа, развојот на настаните ни оди на сопствена штета. Во државава се најавија и сé уште се најавуваат куп закони кои ќе ја искоренат корупцијата, но тие не заживеаја. Наместо работите да тргнат од мртва точка, ние сé подлабоко заринкуваме во “тињата” наречена мито и корупција. Државава ни тоне во сиромаштија, народот гладува, а политичарите се богатат. Само теоретски најавувавме казни за политичарите и за државните функционери, кои нема да ги објават своите имотни состојби, но се вртиме во маѓепсан круг. И сé така само си зборуваме и си зборуваме.... Наместо работа и работа, ние се изнапишавме закони, “устите ни фатија пена” од зборување, а сé уште тапкаме во место. Дали сме неспособни или така ни одговора? Второво можеби е вистинскиот одговор на ова прашање... Е, па вака не се оди во Европа. За нас и нема потреба од извештајот на Европската комисија, ние одамна си ги знаеме работите. Па, затоа и без него, евидентен е дебаклот кој й претстои на нашава држава. А и повеќе од сигурно е дека уште многу долго ќе треба да чекаме, или како што вели изреката “уште многу фурни леб треба да изедеме” за да добиеме датум за преговори. Сепак, освен нашата инерција да ги придвижиме работите во позитивна насока, по влегувањето на Бугарија и на Романија во ЕУ, дискутабилно е натамошното проширување на ЕУ. Од Европската комисија доаѓаат најави дека Унијата треба да се воздржи од какви било ветувања за датуми за прием на нови членки. Критиките кои од оваа Комисија ќе й бидат упатени на македонската Влада се премногу сериозни. Таа ќе инсистира на дијалог со опозицијата, ќе бидеме предупредени за партиската администрација, за корупцијата, за економските слабости... Иако од Комисијата доаѓаат и најави дека таа ќе направи сé за да не ги обесхрабри земјите од Западен Балкан на нивниот пат кон Европската унија, тоа за нас се само лажни надежи. Повеќе од сигурно е дека нема да добиеме датум за преговори. А на крајот на краишта и сами сме виновни што на тој пат се движиме како товарен воз, кој додека стои на станиците и ги чека патниците, дозволува возовите од другите држави да го претркаат. Имено, ниту еден македонски политичар не прави реформи или и не й се спротивставува на корупцијата, бидејќи ако се зафати со работа, со чистење на своето извалкано и корумпирано трло, тогаш ќе мора да изгради нов затвор во кој ќе бидат сместени многу ѕвезди од домашната политичка сцена. Поради ова нашиот воз не доцни 105 минути, туку можеби 105 векови, кои стануваат 105 аргатски маки големи... Во прилог на оваа теза мораме да констатираме дека всушност ние доцниме со борбата против корупцијата и со сé она што се подведува под името реформи само затоа што треба да им го наполниме кесето на политичарите и на олигарсите, кои не сакаат да ги пуштат дизгините од раце.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

116

George Atanasoski

Makedonskata saga 17.11.2006

еновиве македонската реалност беше обременета со една голема дилема, каква оценка всушност ни даде Европската комисија. Во извештајот, генерално имаше и забелешки и позитивни работи, но загрижува тоа што забелешките дојдоа во комбинација со критиките за правната сигурност, отсуство на бизнис климата и неефикасноста на државната администрација. По сé изгледа, во право беа оние кои тврдеа дека засега во Македонија нема никакво суштинско подобрување, во споредба со владеењето на претходната власт, пред сé, во доменот на најкрупните прашања за државата. Како инаку да се протолкува фактот што Европа нé критикува за неефикасноста во државната администрација и судството, а ние се правиме како мува да не нé лази, демек во извештајот нема ништо страшно. Зарем некој од политичарите воопшто помисли дека за Европејците ќе остане “незабележан” прогресивниот напредок на Македонија која сé повеќе “расте” на листата на најкорумпирани земји во светот. И како по ваквото најново рангирање, според кое станавме најкорумпирана земја од сите со кои до вчера живеевме во заедничка држава, некој во Македонија помислува да го поминеме европскиот праг. Да бидеш дел од европското семејство не е лесна работа, особено во услови кога сé поевидентно е дека нé очекува “студена зима”, зашто државава не може да обезбеди доволно струја за покривање на потребите на сите деловни субјекти и граѓаните. Па, се бара некаков компромис во стилот - ќе ги исклучиме големите потрошувачи ако загусти. Да, тоа може да е точно, но дали некој помислува на пораката која притоа им ја упатуваме на големите инвеститори од странство, за кои сме многу заинтересирани да ги придобиеме нивните пари. Ние би ги прифатиле, но струјата, ако се работи за поголем стопански капацитет “сами нека си ја купат” на странските пазари. Па, со ваков однос прашање е богами кој сериозен инвеститор би влегол со инвестиција тука, ако државата не може ни струја да му обезбеди. Кога на овој куп нејасни работи, во поглед на тоа каква разврска ќе имаат, ќе се додаде и одлуката за наводното “нормализирање” на визниот режим со земјите од Унијата, сликата може дополнително да ни се замати. Засега цените на визите не се зголемија, но и не се намалија, но затоа ќе сме можеле да почнеме преговори за постепена либерализација за влегувањето на нашите луѓе во европските земји. Па, добро, би рекле, ништо ново, ние преговараме (за статусот, за името и сл.) 15 години и никому ништо, па еве ќе преговараме и за визите. А во меѓувреме, сé по старо. Со километарски редици пред амбасадите и на снег и на ветер и на дожд. Разликата е во тоа што, иако повторно ќе чекаме за виза, сега тоа ќе го правиме и ќе преговараме, за разлика од досега кога само чекавме. Најновото нешто, пак, е врзано со економските случувања. Премиерот Груевски најави воведување рамен данок. На тој начин ќе сме станеле перспективна бизнис дестинација и ќе сме придонеле странските инвеститори да се затрчаат да инвестираат во Македонија. Интересно, нема што. Само останува малку нејасно, како за соопштување на ваквата вест премиерот успеа да ја собере за “кадро” целата Влада, а за да одговараат за оценките и за забелешките на ЕУ за корупцијата и за состојбата во судството, по правило, не можеш да собереш ни двајца министри. Како и да е, работите во Македонија продолжуваат. За оние кои ја имаат таа “привилегија” работно да се ангажирани. Зашто бројот на невработени продолжува да расте, и покрај обидите со вештачки корекции на списоците, нивниот број да се намали. Но, намалувањето на данокот се воведува, меѓу другото, и за намалување на невработеноста. Потег чии последици допрва ќе ги почувствуваме. Само да не се случи невработените и натаму да не можат да најдат работа, а оние кои беа богати, сега со помал данок, да станат уште побогати. Искрено се надеваме дека оваа “прогноза” нема да биде точна.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

117

George Atanasoski

Makedonskata saga 24.11.2006

екој ден, иста песна со познат рефрен. Реформи, реформи и само реформи... Отстранете ги корупцијата, криминалот... и сé така во однапред испланиран тек се одвива македонската “голгота” на патот кон Унијата. Воопшто не сме изненадени и од вестите кои ни ги сервираат емисарите во земјава, предупредувајќи нé за нашите стари и лоши навики, а ние гаиме лажни надежи дека нашите очекувања еден ден ќе станат реалност. Во земјава доаѓаат и заминуваат разни странски мисии, кои само нé тапкаат по рамо, дека сé ќе биде в ред. Но, ништо не е в ред. “Рака на срце” и ние се изнашетавме по европските метрополи. Одевме со една цел - да лобираме за нашата држава, а секогаш се враќавме со празни раце. Веќе 15 години картите не ни се наклонети на наша страна, или поконкретно џокерот секогаш беше во рацете на некој друг. Реалноста е дека за тоа беше пресудна политиката која странците ја водеа кон земјите од нашето опкружување. Да не беше така, земјите кои не ги почитуваа основните критериуми, на пример, почитување на човековите права, немаше да се најдат во европското семејство. А ние кутрите, “како слепи се фаќаме за стапот” и наместо конкретни чекори слепо веруваме во нивните изјави дека денес, утре, задутре... Македонија ќе биде членка на Европската унија и на НАТО алијансата. Познавајќи ги состојбите и воздухот кој го дишат Македонците, но и политиката која се води кон оваа држава, не сме многу изненадени и од Извештајот на Институтот Ист-Вест за Југоисточна Европа, за применети политики за визниот режим, според кој Македонија се наоѓа на “црната листа” на земји на чии државјани им се потребни визи за да влезат во Шенгенската област. Најавено е преговорите за олеснување на визниот режим да почнат на 30 ноември, но се прашуваме - ако навистина сакаа да ни помогнат тогаш зошто не се потрудат да ги укинат визите? Само така можат да ни помогнат и од економска гледна точка, а и да ја унапредат регионалната интеграција. Факт е дека Македонија е насочена кон либерализација на визниот режим. За полабав визен режим, Европа бара реформи, договори за реадмисија, европски пасоши, ефикасна гранична контрола и борба против корупцијата, организираниот криминал и илегалната миграција. Владите во регионот ќе мора да ја засилат и контролата на границите и безбедноста на личните документи... Иако, македонските власти најавија дека до март следната година ќе имаме пасоши со висок квалитет и дека тоа ќе биде плус уште еден аргумент во наши раце, а очекуваат втората половина на 2007 година да биде датумот кога Македонија ќе ги добие почетните олеснувања, се сомневаме дека ќе биде така. Напротив, странските емисари повторно од нас ќе бараат нешто. И сé е во стилот “ем те тепаат, ем не ти даваат да плачеш”. Сепак, доколку по ноемвриските преговори Владата успеа да го убеди Брисел за олеснување на визниот режим, тоа ќе овозможи излез од сегашната гетоизираност на Македонија. Младите почесто ќе патуваат во Европа, оттаму ќе донесат искуство потребно за развој. Но, засега ова е само надеж. Е, токму во вакви услови, Македонија ќе се надева на странски инвестиции, само тие можат да нé извадат од калта во која сме заглавени до гуша. Од друга страна, пак, зачудува односот на нашиот јужен сосед... Всушност, познат е третманот на оваа земја кон македонските граѓани кон бараат грчки визи. Колони пред амбасадите, омаловажување... Грците не ни го признаваат името, малцинството, а замислете ќе нé поддржат на патот кон Унијата...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

118

George Atanasoski

Makedonskata saga 01.12.2006

удни работи неделава се случуваа во Македонија. На платото пред стоковната куќа “Илинден” во Скопје, во присуство на голем број граѓании, градоначалникот на Општина Чаир, Изет Меџити и претседателот на Демократска унија за интеграција, Али Ахмети, со своите соработници откриваа споменик на нашиот Искендер, а за нив т.н. Скендербег. Особено индикативно беше обраќањето на градоначалникот Меџити, кој му се обрати на Али Ахмети со зборовите: “Команданте, аманетот со кој ме обрзавте да го донесам тука ‘Скендербег’ го остварив и го поставив на ова место!” И како и многу други работи во Македонија, по сé ова повторно никому ништо. А и претседателот на ДУИ, Али Ахмети, во своето обраќање пред насобраниот народ не остана покусо: “Ние Албанците од Македонија прв пат славиме сите заедно, од Струга до Куманово, од Дебар и Битола, Скопје, Тетово. Сите сме собрани тука прв пат да славиме заедно со нашиот херој овде, и на Балканот, во Европа...”. Неверојатно е како во Македонија само на Албанците им се остваруваат соништата. Тие сé што зацртале си исполнуваат. А другите нека му мислат што ветуваат на изборите. Од сé ова произлегува дека било која албанска партија да е во власта, Албанците си остваруваат сé што ќе посакаат. И што е поважно, таму каде што Македонците се мнозинство, мора да ги почитуваат сите права на Албанците. Но, во обратен случај, каде што Албанците се мнозинство, не мора да фермаат баш никого. Потврда за тоа е и најновиот случај во едно основно училиште во Чаир, каде нема греење за македонските ученици. Родителите тврдат дека директорот на училиштето го исклучува парното во 14 часот и ги остава децата од втора смена да седат во “мраз” училници. Тие велат дека директорот намерно штеди зашто во втора смена одат македонските ученици кои се малцинство во училиштето. Поради ова, децата мора да седат облечени во јакни, зашто е многу ладно. Мошне интересно е и директоровото образложение. Тој објаснува дека македонските ученици биле малку и затоа немало потреба школото да се грее и попладне. Интересно би било да се знае што би се случило доколку во некое училиште каде Албанците се малцинство, некој ним да им го исклучи парното. Во тој случај веднаш за тоа ќе дознаат и Фуере и сите други можни амбасадори, како се кршат правата на Албанците. А кога се кршат правата на Македонците, никому ништо. За жал. Но, ова не е сé. Дека во државава многу нешта не функционираат како што треба, потврда е и саботниот инцидент на “Нота-фест”. Ова е само опомена. Во саботата петнаесеттина вооружени лица, како во филмовите, влегле во холот на Универзална сала и во револт ја искршиле миксетата, а ја нападнале и екипата на телевизијата Алсат М. Според очевидците, нападот го организирале група луѓе кои биле незадоволни затоа што нивниот фаворит не влегол во финалето на манифестацијата. Се шпекулира дека настанот има политичка заднина. Затоа партиите(божем тие ништо не знаат ) се заложија полицијата што побрзо да го расветли случајот за да се прекинат шпекулациите за заднината на настанот. Како и да е, во Македонија “музиката” од калашниковите ги засени нотите. Човек просто да не верува во која држава живееме. Зашто вооружена банда да упадне на средина на концерт во преполна сала и да растура сé пред себе, а никој да не е уапсен, веќе тешко да може да се случи и во некоја африканска земја. Дека седмицата која изминува има посебен “шмек” се гледа и по големата, речиси целодневна хајка, по една дива коза (подарок од Франција), која избегала од градината и бегајќи по скопските улици, дошла до населбата Јане Сандански. Вработените од Зоолошката градина организирале хајка по животното и по неколкучасовно бркање по улиците, успеале да го фатат и да го вратат во кафезот. Значи, неделата на чудата беше присутна и во Зоолошката градина во Скопје. Како капак на сé.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

119

George Atanasoski

Makedonskata saga 08.12.2006

ртаниот филм за трката на зајакот и на желката, во кој мудрата “туртелс” победува, во многу нешта личи на состојбите во Република Македонија, каде Владата ги слави своите т.н. 100 славни, “први - фантастични чекори” од владеењето со земјава додека, пак, опозицијата умирајќи по власта, од секирации знае само да каже дека сé тоа е шминка. На тој начин опозицијата ја украде идејата, односно оригиналноста на еден Дадар, Перчинкова или на Леонтич. Се вмеша во друг ресор од кој имаат корист само жените, а во последно време и другите, кои поради нарушеното скалилио на ДНК-кодот се чувствуваат дека се феминизирани претставници на потешкиот пол. Поради сé ова, се натемнува дилемата кој е во поголема криза: Владата на РМ или опозицијата, или жените наспроти феминизираните!? И во едниот и во другиот случј има сличности, но и разлики. На пример, технократот даде отчет пред народот, а министрите, пак, нему му симнуваа капа - “си шефе”, “јо - зота Груевски” итн. Овој предизвик опозицијата го окарактеризира како “имаш слика немаш тон”, бидејќи не успеале да ја пронајдат содржината од владиното сценарио за прославата на 100-те дена од “вемерото”. А, сега да се вратиме на другиот тандем. Жените се чувствуваат обесправени, угнетени и разочарани, па затоа не ги есапат мажите во Македонија. Но, затоа, пак, некој одозгора им ја враќа правдата, така што ги казнува “мажите” за да видат како е да се биде во женска кожа. Што значи дека сé е наопаку во земјава. Не се знае кој се чувствува власт, а кој опозиција. Не се знае кој е маж или жена во куќата. Значи, сé е збрлавено, така што не знаеме кој пат да го фатиме. Но, “џенем” не можеме да тргнеме оти “кинескиот визен ѕид” околу Европската унија не ни дозволува “усвет” да фатиме и да ја оставиме Македонија на некој друг да ја присвојува. Во татковината ни повеќе нема Македоцни, мажишта, кои ќе се фанат за орото и ќе излезат на мегдан да ја бранат од суртуци и од странски метании. Затоа нашиот премиер ја брани Македонија со протераните и избркани интелектуалци, кои беа истерани од земјава, бидејќи имаат премноу памет и интелигенција, така што ќе им пречеа на политичарите во крадењето и во правењето ‘ршум низ државава. Значи, во оваа формула на Никола Груевски, се бара сламката на спасот не само за земјава, туку и за ВМРО-ДПМНЕ, бидејќи партијата не смее да погреши. Нејзините чекори будно се следат не само од земја, туку и на небо. Што би рекле, противникот ја чека својата шанса. Токму поради ова состојбите во нашата таковина се напнати и неизвесни, освен ако се пофалиме дека НАТО нé сака како бело злато. Значи, НАТО нé смета за сериозен партнер за играње на воен преферанс во Авганистан, во Ирак, во Босна и Херцеговина, во... Ќе се најдат и други места за воен мегдан. Но, да се вратиме на нашите два напред, три назад чекори. Тука сите сме фатени во костец со проблемите, освен оние кои носат Армани кошули или гаќи, па така лежерно, “ланѕа”, полека си свиркаат и од нас го земаат кајмакот од зовриеното македонско млеко. А, тоа пусто секна. Нема крави за молзење. Нема домашна пченица. Нема електрична енергија, односно нема струја оти не сме купиле “странски гајтан”. Затоа во овој момент ни клекна еден виц, или шега која навистина ја отсликува севкупната состојба во Република Македонија. “Учителката по музичко образование ги прашува децата од трето одделение дали некој знае што е музика, или дали некој од потесното семејство се занимава со музика. На ова малиот Трпе радосно крева рака и вели: ‘Да, учителке мајка ми е музичарка’. ‘А, на што свири’ - прашува учителката. ‘Мојата мајка секое утро ја молзе кравата и таа пее МУ... МУ... МУ...’’.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

120

George Atanasoski

Makedonskata saga 15.12.2006

ладата ги помина критичните 100 дена. Сега влегува во вториот квартал од првата година на својот мандат. Резиме од првото тромесечје се неколку значајни проекти кои, како што се очекуваше, пред сé, се однесуваат на економијата, која всушност е и нашата најболна точка. Очигледно нештата се помрднуваат од мртва точка, но сепак за финална оценка е потребно време, и особено одговор од оние кои се најзначајни -граѓаните на Република Македонија. Токму тие се најверодостојните критичари на работата на Владата, а нивниот суд единствен репер за насоката во која се движи новиот владин кабинет. Првичната констатација, ако се суди според направените сондажи на институциите за истражување на јавното мислење, е дека тие му даваат доверба на премиерот Никола Груевски, особено во борбата со организираниот криминал и корупцијата, каде оваа Влада сериозно нагази, но сепак во иднина очекуваат конкретни промени, кои ќе се одразат на нивниот џеб. Но, од некаде мора да се почне. Она за што секоја Влада се залага, а на крајот речиси и да не сработува ништо за тоа, е борбата со организираниот криминал и корупција, за која слушаме секојдневно, а како епилог добиваме нови и нови политички имиња, вмешани во оваа мрежа, од која речиси и никој не излезе со судски процес. Постојано сме сведоци на губење на предметите низ судските лавиринти, политички пазарења за спасување на кожата, неажурна работа на нашите судови или, пак, најбезболното- преминување во друга политичка опција, која во тој момент е дел од владејачкиот кампус. И така во круг. Политичарите се штитат самите, а како забава за народот, се пристапува кон некое театрално апсење, по можност на некоја ситна риба која, пак, треба да ни даде слика дека криминалците во државата се гонат. И волкот сит и овците на број! Но, тоа веќе не оди. По илјадити пат прелажаните македонски граѓани веќе не паѓаат на евтините телевизиски приказани, за врзани раце на некоја крупна политичка фаца. Тие сакаат, и очекуваат, сериозна битка со организираниот криминал и корупцијата. Очекуваат разврска на многубројните афери кои, по правило, секогаш беа заборавани, односно преклопени со нови, кои никогаш не добија епилог. Очекуваат правниот систем во Република Македонија да почне да функционира за секој граѓанин на земјава, кој ја оштетил државата, злоупотребувајќи ја својата политичка функција. Конечно “Шутка” да стане место и за таканаречените ВИП луѓе, а не само за ситните џепчии. Тоа се очекува од новата Влада на Никола Груевски. Сериозна и немилосрдна битка со организираниот криминал и корупцијата. Доколку не го стори тоа, можноста да заврши како неговите претходници е голема. На буништето на историјата! Имено, народот и гласачите ќе му пресудат, а тие се најмеродавните показатели за популарноста на еден политичар, кој веднаш по победата може да биде во облаци но, исто така, може да тресне на земја, така што неговата кариера е ставена на коцка. Значи, Никола Груевски ја премина реката Рубикон, односно Вардар за да му пркоси на времето, кое како бреме ќе му виси на плеќи оти пргавоста и арогантноста не претставуваат доблест на неговите партнери во власта, кои на секои четири години менуваа страна, а понекогаш и нација. Поради тоа, премиерот мора многу да внимава и да има очи на грбот, бидејќи најголемите непријатели на власта можат да се пронајдат меѓу сопствените редови. Оттаму, сé што ќе стори ќе треба да го одмисли и да го премери, а дури потоа да преземе акција која ќе ги уништо непријателот - олигарсите, босовите, корупционерите итн. Табелата на непријатели е голема, но таа сé уште не почнала да се исполнува.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

121

George Atanasoski

Makedonskata saga 22.12.2006

[

верц со оружје, криминал, политички пресметки, афери, упади во дискотеки и што ли уште не... ? Во која ли држава живееме? Вака ли требаше да изгледа некогашната оаза на мирот? Дали ова парче земја на Балканот ќе го наследи Бејрут и дали светот ќе нé препознава по лошите работи? Ќе нé идентификуваат ли како земја во која проблемите наместо со дијалог се решаваат со оружје? По сé изгледа, го одбравме лошиот пат. Тргнавме во спротивна насока и сега нема враќање. Секојдневните драми со однапред позната содржина - организиран криминал и крвави пресметки, нема да не помрднат од сопствениот двор, а камоли да нé однесат во европските и во евроатлантските структури. Но, ние повеќе сакаме да се фалиме, отколку да си ги признаеме грешките и ако можеме да ги поправиме. И како по некое непишано правило, кое вели: префалени јагоди- празна кошница, ете тоа ли и се случи на македонската Влада. Само пред неколку дена, владиниот Кабинет славеше 100 дена од своето владеење, и објаснуваше колку тие биле успешни во борбата со организираниот криминал во тие речиси три месеци. А сега, остана затечена од најновата афера со запленетото оружје, пронајдено во камиони со бугарски регистарски таблички. Дали некој намерно й ја сервираше оваа афера на македонската извршна власт за да й ги скрати фалбите или, пак, станува збор за континуиран шверц на оружје, кој се одвивал и во изминатиот период? Дали преку министерот за одбрана, кој е од редовите на НСДП, некој сака да ги доведе во прашање односите меѓу коалиционите партнери? Без оглед на тоа, ако одговорот на ова прашање е потврден, поголем срам за оваа држава е тоа што е нарушен нејзиниот углед пред меѓународните институции. Факт е дека работите излегоа од контрола, за што потврдува и некоординираноста меѓу двете повикани министерства, тоа за внатрешни работи, и она за одбрана. Во целава афера има нешто гнило, а сомнително е и тоа како меѓу старото оружје се нашле нови митралези? Аферата секојдневно добива во интензитет, како што сé поинтензивни се и информациите кои се пласираат во врска со овој најновен скандал. “Емко лтд” е бугарска фирма за која било наменето оружјето, но ова не е прва пратка која на неа й е наменета. Иако министерот Еленовски го раскина договорот со МЗТ, преку кој се одвивала целата зделка, разрешен е и командантот на логистичката поддршка, а полицијата бара во притвор да се задржат чуварот и шефот на магацинот во касарната “Гоце Делчев”, од каде што е изнесено оружјето, се крена голем прав и се отвори дилема: Толку ли сме одговорна држава кога повиканите не знаат што им се случува во нивните институции. Како си дозволивме во оваа афера да бидат вклучени и повисоките инстанци? Срамот ќе биде уште поголем ако се докаже дека навистина станува збор за шверц на оружје? Како и да е, надлежните органи ги разгледуваат сите сомневања, од евентуална вмешаност на некој од коалиционите партнери, военото разузнавање, генералот Стојановски, па сé до актуелната опозиција во која бил склучен сомнителниот договор. Но, не е само ова. Во Македонија веќе не е безбедна ниту ноќната забава. Иако сé уште е нерасчистен неодамнешниот инцидент, кој се случи на “Нота фест”, кога вооружени лица го прекинаа фестивалот, искршија миксета и камера, деновиве повторно сличен интензитет. Овој пат во скопската дискотека “Процес”. Со пендреци и безбол палки, триесеттина маскирани напаѓачи целосно ја демолираа оваа дискотека, го прегазија обезбедувањето, ги удираа вработените... За бруталноста на групата напаѓачи сведочат снимките од безбедносните камери. И покрај маските, жртвите тврдат дека напаѓачите се полицајци, а инцидентот му претходел на неодамнешна расправа. МВР ниту потврдува, ниту демантира дека маскираните од “Процес” се полицајци, но ветуваат дека напаѓачите ќе завршат зад решетки. Е сега, родителите се загрижени за своите деца и под знак прашање се доведува нивното излегување во ноќните локали. Сепак, овој настан, како добро да й дојде на опозицијата и на нејзините критики, кои водат во насока на тоа дека за вакви инциденти во нормални држави има смени во МВР.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

122

George Atanasoski

Makedonskata saga 29.12.2006

ште една година е зад нас. Година полна со неисполнети очекувања, празни надежи, виртуелни желби, живот на кредит... Всушност, како и секоја измината, во која веќе и најобичните желби на граѓаните, од година в година, стануваат сé понедостижни. Просторот дотолку се стеснува што надежите дека оваа нареднава година ќе биде поинаква од претходната, по малку потсетува на стара излитена фраза, која како добри христијани секогаш ја кажуваме пред Божик или Нова година. Иако крајниот резултат многу порано на сите ни е јасен и познат. Тапкање во место или уште полошо, враќање назад, во минатото, кое дефинитивно нé фрустрира. Токму тоа и го имавме во изминатава година. Нетранспарентни продажби на Владата на Република Македонија, работничко незадоволство, штрајкови на стечајните работници, недостаток на лекови во аптеките, безработица, низок стандард, брутална кражба на македонското културно наследство, технолошки вишоци, неразјаснети кражби на неколку пошти, пораснати сметки за електрична енергија, телефон... Тоа е билансот од изминатата година. Мачна и тешка за 90 отсто од граѓаните на Република Македонија, кои одамна веќе живеат под нивото на човечкото достоинство. Но, живеат и се надеваат дека и нас ќе нé огрее сонце, и тоа токму тогаш кога најмалку ќе се надеваме. А, ние се надеваме, и продолжуваме да се надеваме, дека наредната година ќе биде токму таа. Година во која ќе се случат позитивно видливи нешта, пред сé, малку повеќе пари во џебовите, но и работа за сите. Толку малку се бара, а толку многу сé тоа се чини недостижно. Зошто? Зошто владејачките структури никогаш не го слушаат гласот на македонскиот граѓанин, кој како со ехо едно те исто повторува секоја година? Зошто оние кои треба да слушаат, секогаш ги затвораат ушите, кога говори народот? Дали се слушаат само себеси и своите желби? Веројатно да, бидејќи да беше поинаку, немаше да биде толку многу голем и гласен народниот хор! Оној ист хор, кој секоја година на владејачкиот Дедо Мраз му ја кажува истата желба, а секоја година добива само, и само ветување. Се разбира, за наредната Нова година. Во меѓувреме новогодишната елка останува без подароци, а Божикната трпеза само со леб и сол. Сé друго е веќе луксуз. Но, оваа година се случија и избори. Добивме и нова Влада, од која сите очекуваме да ги помрдне веќе цврсто бетонираните нешта. Секако дека е невозможно да очекуваме неверојатен процут на сите полиња, но многу реално е да очекуваме помрднување напред, кон она што реалниот свет го нарекува нормален живот. Живот со достоинство, каков што всушност и заслужуваат граѓаните на Република Македонија, кои во изминативе години трпеливо очекуваа државата нешто да стори за нив. За возврат тие беа максимално трпеливи, кога токму тие власти им велеа дека реформите бараат трпеливост, а дека патот кон Европската унија и НАТО веќе е отворен за нас. Тие сé уште чекаат. Тие сé уште се трпеливи, иако веќе и сами не можат да објаснат како го минуваат денот. Тие сами знаат што сé треба да сторат, за да обезбедат минимум услови. Ете токму тоа се бара од новата власт. Токму тоа се бара од Никола Груевски и од неговиот тим. Минимум услови за подобар живот. Тоа е нивната прва желба и за наредната година. Вушност, како и за секоја Нова година. Христијански е да се простува, но и да се надева. Токму затоа нека наредната година ни биде многу подобра од претходната. Во неа да влеземе можеби со истите желби, но затоа со многу поголеми надежи. Нека нé огрее сонцето на денот. Познато е дека по дождот доаѓа сонце!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

123

George Atanasoski

Makedonskata saga "Samo sonceto e postaro od Makedonija" Bra}a i sestri, raska`uvajte ja bibliskata vistinska prikazna za Makedonija Makedonija e edna!!!

2007 ГОДИНА Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

124

George Atanasoski

Makedonskata saga 12.01.2007

о веста за преименување на скопскиот аеродром во “Александар Велики”, грчката Влада се крена на нозе за да ја брани својата “каква-таква”, односно украдена историја, бидејќи за нив ова прашање е од исклучителна важност. Имено, со овој потег Грците си ја бранат националната чест, додека македонската Влада и шефот на државата летаргично ги набљудуваат настаните во регионот, односно ја чекаат американската ластовичка за да им донесе новина или пајажина од Атина. Несомнено, грчката официјална политика ќе се обиде да го спречи македонскиот политички врв да профитира од маркетингшкиот национален историски момент, кој всушност нема да промени многу работи во билатералните односи на Грција и на Македонија. Старите позиции се познати, така што посетата на Нимиц не може да донесе некој поголем придонес во покренувањето на процесот од мртвата точка. Преименувањето на двата аеродрома во Република Македонија, на тој во Скопје во “Александар Велики” и на оној во Охрид во “Свети Павле” ќе претставува доказ за ренесанса во македонската историја и култура. Во овој момент, потегот на македонската политика во однос на ова прашање нема да биде чудо, бидејќи тој доцни, а пак, во меѓувреме се прават контрадикторни акции со бришењето на многу други значајни историски личности од учебниците по историја. Затоа крајно време е Владата на РМ, но и на опозиционите фактори да престанат да се фалат, а истовремено да му копаат гроб на македонскиот народ, бидејќи од 2001 година досега се направени многу отстапки, кои се однесуваат на нашето национално битие. Истовремено, провокацијата не само што ги разбуди од зимски сон грчките политичари, туку ги возбуди и првите луѓе во Скопје, кои пред посетата на Метју Нимиц на Грција, со мислите беа на другиот крај на светот. Македонскиот “вожд” ги посети војниците на АРМ, кои во Таџи во Ирак, се закопани во рововите, барајќи душа или примирје од граѓанската војна меѓу завојуваните ирачки Сунити и Шиити. Наспроти него, премиерот Груевски дома мака мачи со коалиционите партнери, кои кадровски се изгубени и во времето и во просторот, па затоа по коледарските игри го бараат Бадниковото париче за да го уценуваат претседателот на Владата и да профитираат од почнатата игра. Тој, пак, е свесен дека на лимениот македонски покрив сé повеќе се претвора во “црна мачка”, бидејќи како поединец не може да се бори против “камарадите” од владиното крило, како и со организаторот на зимската олимпијада во Скопје. Ова политичко бреме станува скапоцено време, од кое најмногу ќе профитираат дебелокожците и олигарсите во Македонија, кои всушност се потпомагачи на сплетките кои се прават во Собранието, во зградата на Владата, но и околу неа. Премногу кучиња скитници бараат коска од општествената кујна, каде се вари супа од разни мирудии. Во рецептот има сé, не само вода туку и сол, црн и лут пипер. Згора на сé, ако на ова се додаде и “железото” од минатата година, кое беше наменето за продавање во странство, тогаш домашните сладокусци имаат од што да ги лижат своите прсти. На оваа супа најмногу се радуваат Албанците, кои продолжуваат да се однесуваат по старо, малку музика, малку свадба, а свадбарите од “Универзална сала” никаде ги нема. И ако сé ова се сумира, тогаш веруваме дека никој во Владата и во опозицијата не знае кој јаде во државата, кој пие или мрси мустаци, бидејќи покрај власта која сама си дели жолти картони и опозицијата го изгубила компасот. Оваа игра е опасна за државата, бидејќи во соседството нé очекуваат големи турбуленции, а во меѓувреме политичарите со ленирчиња в раце мерат, која на кого повеќе му... Навистина се безобразни. Затоа треба да учат, па макар тоа да го прават од настан до настан. Имено, понекогаш и лажната сплотеност е посилно оружје од странската пропаганда, односно таа може да помогне во одбраната на националните интереси. А, всушност нема ли поголем повод од бранењето на името и презимето!? Во овие 16 години научивме да доцниме, но сепак возот за светот го фативме. Во прилог на оваа теза треба и нормално, со студена глава, да й пристапиме на посетата на специјалниот претставник на генералниот секретар на ООН, во спорот со името со Грција, Метју Нимиц, кој можеби ќе се прошета до Акропол, но нема ништо ново да донесе, освен ако домашните фактори не му предадат нова, срамна инфузија. Оттаму битката за името Македонија не се води ниту во Атина, ниту во Њујорк, ниту во Брисел, туку во земјава, каде политичките противници очи си вадат или се кубат за коси. Имено, себеуништувањето треба да го остават настрана и да се завртат кон блиската иднина. Таа не е наивна. Постои можност ниту да бидат на власт, а како што тргнале да ја продаваат земјава, ниту да имаат своја држава. Со што тогаш ќе владеат?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

125

George Atanasoski

Makedonskata saga 19.01.2007

акедонската реалност по сé изгледа не “вози” кон обединета Европа со брзина која ја очекува актуелната власт. Во ваков случај, човек не може а да не се праша дали проблемот е само до брзината, зашто се добива впечаток дека и “курсот” треба да се провери. Како поинаку да се оправда ваквиот почеток, кога уште во првите денови од Новата година стартуваше “штрајкувачката сезона” пред Владата. Иако вицепремиерот Зоран Ставревски и директорот на МЕПСО, Атанаско Тунески, ги примија претставниците на “Силмак” од Јегуновце, договор не беше постигнат. А работниците се собраа на протест, зашто синдикалците бараат повторна испорака на струја, која во комбинатот е прекината речиси три месеци. Синдикалците најавуваат дека доколку набрзо преговорите не вродат со плод, ќе продолжат со притисоците и со протестите. Во вакви услови деновиве беше објавено дека во земјава постојат уште стотици прописи и законски акти од времето на СФР Југославија од 60-тите и од 70-тите години, а во првата фаза од спроведувањето на проектот “Регулаторна гилотина” се собрани 1.520 прописи, кои ќе бидат предмет на анализа. Ова го изјави лично премиерот Никола Груевски по состанокот на координативниот комитет за имплементација на проектот “Регулаторна гилотина”, додавајќи дека се очекува предмет на регулаторната гилотина да бидат 2.000 до 3.000 прописи. И како по сé ова човек да е оптимист за нашиот прием во ЕУ, кога изминативе 15 години како никој ништо да не работел, а сите сакале да се оддалечиме од експроектот Југославија и да се приближиме кон Европа, особено кога ни е невработено 35,9 отсто од активното население, или невработени се точно 322.919 лица во земјава, а работат “само” 576.813 лица, односно едвај 64,1 отсто. Со овие податоците на Државниот завод за статистика тешко дека некој од ЕУ би нé посакал за друштво. А тоа како да го потврдува и следниот факт. Бројот на туристите во Македонија во ноември 2006 година во однос на ноември 2005 година е намален за 8,7 отсто, а бројот на ноќевањата е зголемен за 1,9 отсто, информира ДЗС. Исто така, во периодот јануари-ноември 2006 година во однос на истиот период од претходната година, бројот на туристите е намален за 2,1 отсто, а бројот на ноќевањата за 2,8 отсто. Значи, ни доаѓаат сé помалку гости. Како и да е, ова не ги обесхрабрува владините претставници, кои очекуваат до 2010 година бројот на вработени да се зголеми за 10 отсто или за повеќе од 100.000 лица. Здравје, да го видиме и тоа! Во оваа насока, Владата за годинава планира мерки со кои ќе ги стимулира граѓаните сами да почнуваат бизнис и фирмите да ангажираат невработени лица. Пакетот мерки е промовиран со Националниот акциски план за вработување, изработен од Министерството за труд и социјална политика. Според документот, Министерството за економија годинава ќе обезбеди парична помош за покривање на трошоците при регистрација на фирма и покривање на придонесите од плата за период од три месеци. Покрај ова, Владата од годинава ќе ги ослободува од данок лицата кои ќе решат прв пат да се занимаваат со земјоделството како основна дејност. Сите невработени кои ќе станат земјоделци ќе бидат ослободени 5 години од плаќање на данокот од земјоделска дејност. Убави проекти, нема што, но како што тргнало, почетокот од годинава не ни е баш наклонет. Зашто ни тргна со протести и грешки, а тоа не е добар знак. Грешки зашто Министерството за економија конечно го објави и “успеа” да го погреши тендерот за ТЕЦ “Неготино”. Во првата објава на тендерот за продажба на ТЕЦ “Неготино”, во домашните медиуми, во текстот на англиската верзија имаше направена грешка во инсталираната моќност на термоцентралата од Неготино. Затоа ни останува само да се надеваме дека не мора секогаш денот по утрото да се познава. Па, можеби и ние конечно ќе бидеме први во нешто...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

126

George Atanasoski

Makedonskata saga 26.01.2007

еее, луѓе мои Македонци, до кога нашата мила Македонија, па и граѓаните кои живеат во неа - обични луѓе, бизнисмени, студенти, па сега и новинари... постојано ќе бидат напаѓани, негирани, узурпирани, шиканирани, бележени, покажувани со прст ...! Сé уште не стивна “болката” која беше предизвикана од воведувањето задолжителни (бесплатни?) бугарски визи, за кои се чекаше со часови пред бугарската Амбасада во Скопје, кога пукна заканувачката најава од соседската ВМРО-БНД дека ќе подготви список со новинари, кои објавуваат негативни коментари за Бугарија во странскиот печат. Движењето најавило дека списокот ќе им го предаде на бугарските државни институции со комплет публикации во кои се оцрнува Бугарија и дека од нив очекува соодветни мерки. Според лидерот на “таа” националистичка партија, цел на списокот е да се направи евиденција на луѓето на кои не треба да им се дозволи влез во Бугарија. Тој, лидерот, многу паметно размислува за доброто на неговата мајка држава затоа што вели дека “тоа се луѓе кои пишуваат негативно за состојбите во наша земја. Како и секоја друга европска земја, мораме да водиме сметка за тоа на кои луѓе треба да им дозволиме да влезат на наша територија. Тоа е наше право, бидејќи сигурноста на земјата е мошне важна”. И така е. Па, в ред. Секој во својата земја може да си носи некои вакви правила со право (!). Можеби оние имиња кои ќе се најдат на тој фамозен список ќе бидат повредени, замислени, иритирани, па и не мораат да пишуваат или, пак, да зборуваат за овој наш сосед! Списокот со имињата на непожелни личности ќе биде завршен многу брзо и нашите македонски новинари кои ќе се најдат на црната листа ќе си седат дома, ќе си пишуваат за домашните проблеми и за некој проблем од соседсвото, но никако за Бугарија!? За таму нели ќе имаат забрана! Можеби и ние треба да извлечеме некоја поука од сé ова. Можеби и ние ќе треба да направиме не еден туку повеќе црни списоци во кои ќе се најдат имиња не само на странци кои работат против нашата држава, туку и имиња на наши кои можеби мислејќи й добро (?) на Македонија постојано прават грешки (!). Но, повеќе од сé, па и од “црнава листа” загрижува “Дневникот на Мисирков”. Четиристотини ракописно пишувани страници со погледите и со мислењата на Крсте Петков Мисирков за состојбите на Балканот, во Македонија и во Бугарија се содржината на неговиот дневник, кој й беше претставен на македонската јавност. Директорите на државните архиви на Македонија и на Бугарија потпишаа договор со кој наскоро, на македонски, на бугарски и на руски јазик, ќе биде објавено ова дело пишувано во 1913 година. Навистина, на прв поглед, добра вест, многу значајна за Македонија. Меѓутоа, некои непромислени и избрзани изјави на одредени лица поставени на челни места на значајни институции фрлија “темна сенка” врз делото на Македонецот Мисирков и почнаа меѓусебна “тивка” војна кој подобро знае за и околу Мисирков, кој бил, што бил, за кого работел...? Ова е мошне значајно откритие и како што потенцира еден од оние кои цел живот му се посветиле на историјата на македонскиот јазик, објавувањето на дневникот на Крсте Петков Мисирков не смее да биде “злоупотребено за политички потреби”. Тој бара делото, кое заеднички ќе го објават државните архиви на Македонија и на Бугарија, да биде во рамките на научната методологија, односно да се укаже на околностите во периодот кога основоположникот на македонскиот литературен јазик искажувал одредени ставови. Тоа е факт, и треба да се поддржи. Во оваа работа треба добро да се промисли и проучи затоа што името Крсте Петков Мисирков е исклучително значајно за Македонија и за македонскиот народ. Треба да се работи со ум и со трезвена глава за да не дојдеме во ситуација сами себе да се негираме и да се омаловажуваме!!!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

127

George Atanasoski

Makedonskata saga 02.02.2007

ко неодамна пишувавме дека средбите кои премиерот Груевски ги иницира во Клубот на пратениците, за кои однапред знаеше дека опозиционите СДСМ и ДУИ нема да се појават, дека тоа се претходно изрежирани сценарија, денес нашите тези се потврдуваат. Всушност, продолжува практиката секој секому да му врати “мило за драго”. Прво едните инсистираа на дијалог со образложение дека тие наводно сакаат да разговараат, а другите не сакаат, па сега улогите се менуваат. Претходно Шекеринска беше таа што го “откачуваше” Груевски, сега Никола е тој кој ја “откачува” Радмила. Но, парадоксите се наша секојдневна појава, па и многу нé сме изнадени од чекорите кои ги прават нашите политичари. Кај нас секој сака да му докаже на другиот дека повеќе знае од него. Ако во изминатиот период лидерката на СДСМ одбиваше средба со лидерот на ВМРО-ДПМНЕ поради неговите предлози за уставните и за законските измени за воведување задолжително средно образование, за измените во Изборниот законик, со кој се предвидува гласање на иселениците во дипломатско-конзуларните претставништва и за новиот собраниски Деловник, сега таа му “соли памет” и му нуди решенија за, според неа, излез од ќор-сокакот во кој се најде политичкиот дијалог меѓу власта и опозицијата. Нејзиниот предлог содржи четири главни елементи - задолжително средно образование, фиксни квоти за пратеници кои ќе ги избира дијаспората, консензус за собранискиот Деловник и ревидирање на составот на Комитетот за односи меѓу заедниците. Арно ама, сега премиерот се најде во надредена улога, па потенцира дека се подготвени да разговараат на секоја тема, но не под нечии уцени и не сакаат да спроведуваат туѓи програми. И повторно практиката се повторува, се лути оној на кој сите конци не му се на број, односно оној кој губи. Во случајов лута е Шекеринска. Добронамерноста на СДСМ, ќе рече таа, очигледно не минува во една ваква клима на недоверба, ароганција и самобендисаност, која владее кај владејачките партнери. Но, покусо не останува ниту премиерот, па во писмото упатено на нејзина адреса пишува: “Вие, во својот допис, ги повикувате сите партии учеснички во политичкиот дијалог да ги стават во втор план своите игри и политичките суети, но токму Вашата партија е носител на ваквото однесување со овој пристап”. И откако пристигнаа апелите од меѓународните институции дека блокадата на политичкиот дијалог ќе нé одалечи од ЕУ, Груевски ја фрли ракавицата, на Шекеринска й понуди понатамошното одвивање на дијалогот да се води на ниво на работни групи. Таа е на потег. Е, драги мои, со лекување на болни суети не се гради демократија, а уште помалку се води политички дијалог. Напротив, се забрзуваат чекорите на политичка дезориентација и изместување на вистинските вредности. А како резултат на тоа, кризата на политичката сцена и натаму ќе трае. Всушност, таа и никогаш не била прекината, само се менувале носителите на власта. Опозицијата, без оглед дали станува збор за партија од македонскиот или од албанскиот блок, ќе продолжи да ја обвинува власта за немање слух, а партиите од владејачката коалиција ќе тврдат дека не може опозицијата кога сака да води дијалог само по сопствена мерка. А Груевски, Тачи, Шекеринска и Ахмети, ќе се обидуваат на свој начин да се наметнат на политичката сцена. За волја на вистината, генерално земено, односите меѓу владејачките и опозиционите партии и никогаш не биле на задоволително ниво. Напротив, секогаш биле жарче кое тлее. Било потребно само мало пламенче за да се разгорат. Во една ваква состојба, во која секој секому сака да му нанесе што поголемо зло, и секој секому сака да му докаже дека повеќе знае од него, нема да има поволна клима во ниту една сфера од севкупниот општествено-политички живот. А уште повеќе ќе се надува вжештената атмосфера во државата, од која ќе страдаат само обичните смртници.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

128

George Atanasoski

Makedonskata saga 09.02.2007

рашањето за дијалог меѓу власта и опозицијата е исклучително важно прашање, кое во македонската политика често пати на тривијален начин се сведува на минорна тема, која наместо да послужи за развој на демократските институции и продолжување на евроатлантските процеси, тоа се користи за освојување на власта. Затоа, премиерот Никола Груевски во последен момент беше принуден да се пишмани од својот политички став, бидејќи меѓународната заедница се пронајде себеси во поплаките на македонската опозиција, која конечно успеа да пронајде начин да го оспори парламентарниот легитимитет на ВМРО-ДПМНЕ и го натера нејзиниот лидер на дијалог. Но, каков ќе биде тој дијалог на глуви, кога опозицијата уценува? Имено, зошто се отвора дијалог кога опозиционите партии легално ја изгубија довербата на народот, освен ДУИ која низ иглени уши се извлече од електоратскиот барабан, па така го победи противкандидатот ДПА. Поради оваа констелација на политички услови зачудува фактот што доаѓа до израз дека СДСМ ја води државата, а не ВМРО-ДПМНЕ. Згора на сé ова, ако се прифати тезата дека ДУИ ќе разговара само во присуство на меѓународниот фактор, тогаш несомнено паѓа в очи дека Никола Груевски се наоѓа во дефанзива, бидејќи неговите коалициони партнери не ги затворија политичките дупки. Но, можеби вината за сé ова се наоѓа токму некаде меѓу расположливиот човечки потенцијал во Владата. Според тоа, Груевски мора да ја прифати понудената ракавица за дијалог, бидејќи е свесен за грешката која дозволи да се направи со изборот на одредени лица, кои ќе бидат носители на министерските функции. Оттаму, сакало да се признае или не, се сите слабости на Владата, па ако сакате и сопирачки за туркање на “Локомотивата” (Програмата 100 чекори). Затоа, премиерот се реши на потег да ја амортизира специфичната уцена, сведувајќи го дијалогот на работни групи, кои ќе расправаат за уставните измени поврзани со задолжителното средно образование и за Деловникот, кој всушност, исто така, е производ на СДСМ, а не на ВМРО-ДПМНЕ. Значи, и прашањето за новиот собраниски Деловник претставува Пирова победа на опозицијата, односно на СДСМ, која си го “крена рејтингот”, бидејќи во моментов го фати ВМРО-ДМНЕ на “спиење”. Кој од пратениците на ВМРО-ДПМНЕ паднаа на испитот? Одговорот мораат да го побараат сопартијците на Груевски, кои безмалку простум дозволија пратениците на Шекеринска да кудат и да собираат поени на собраниската говорница. Освен тоа, бистрењето политика не се води само со присуство на седниците, туку се бара и стручна помош, која секогаш може да се обезбеди ако се побара од интелектуалците во Македонија. Затоа парламентарната мизерија го создаде политичкиот дијалог. Меѓутоа, за што друго би можело да се зборува, да се беседи, освен за освојување на власта. Значи, сé се сведува на обидот СДСМ да го урне ВМРО-ДПМНЕ. Но, која му е тактиката? Ако историски гледаме, тогаш можеме да се потсетиме на стариот Рим, кој пропадна од внатре, а не од надвор. Дијалогот за преврат на власта се прави во власта - во Собранието, во Владата, во коалицијата, во кабинетот на шефот на државата. Во овој петоаголник можат да се бараат причините за создавање вештачка криза и за формирање дијалог на глуви, кој директно ќе биде следен од кулоарите во Скопје, во Мала Речица, во Приштина, во Брисел итн.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

129

George Atanasoski

Makedonskata saga 16.02.2007

ма една многу позната бугарска песна, која во македонски превод (“минаа години со бујна страст”), звучи како јајце на јајце на настаните кои во последно време ни се случуваат во Република Македонија, но најтешко од тоа ни паѓа што одвреме-навреме ни се повторуваат. Што всушност сакаме да кажеме? Повеќе од 16 години бурно се караме, се тепаме, се правиме мудри, паметни итн. иако сите до еден сакаме да сме во Европа. Меѓутоа, како се доближуваме до билетот за возот во ЕУ, така ние се оддалечуваме од развиениот свет и го фаќаме возот, наречен “Ориент експрес”. Зошто? Е..., одговорот на прашањето не е лесен, бидејќи постојат многу фактори кои влијаат на оваа какафонија во внатрешната и во надворешната македонска политика. Имено, лидерите на политичките партии се неспособни да нé водат или, пак, поради инает, кој всушност ја крие нивната интелектуална скромност, ние сме заложници на таквата внатрешна политика. Затоа не треба да нé изненади тапкањето по рамо или постојаното удирање по прсти, бидејќи секој чекор напред е проследен со два чекора назад. Значи, високиот тон на европскиот дипломат, Оли Рен, кој допатува во Скопје е стара вест, која е последица на многубројните проблеми во земјава. Всушност, она што пред петнаесет дена му се случи на Бранко Црвенковски во Брисел, сега на своја кожа го почувствува Никола Груевски. Тој доби вистинско “бричење”. Но, заслуга за тоа има и опозицијата која вели дека е деградирана, не може да зборува, не може да атакува врз власта итн. Меѓутоа, покрај сите слабости на македонската демократија, дури и тие мораат да ја понесат својата одговорност за забавување на темпото на реформите за влез во ЕУ. Овој процес не е од партиски, туку од државен интерес. Тоа мораат да го сфатат не само луѓето од власта, туку и тужибабите, кои својата малодушност ја претворија во обичен дневно-политички пазарлак. Поради тоа, состојбите во земјава се крајно сложени, но и едноставни, иако опозицијата сака од оваа работа да направи слон. Но, да потсетиме дека постојат одредени основни правила на игра во демократијата, а тоа е дека парламентарниот изборен резултат е производ на волјата на електоратот, кој својата казна ја испратил на соодветната адреса. И затоа вечното прикривање и покривање на своите партиски, кадровски слабости не може да се кријат зад грбот на власта која, пак, многу лесно се фати на нивната тактика или стратегија. Така, во овој момент, не знаеш кој е поголема тужибаба - дали опозицијата или позицијата, односно кој е власт или кој се обидува да стане власт. Очигледно некој намерно сака да ги помеша лончињата, кои во практиката се сосема јасни и прецизно се полнат со вода или со пелин чај. Згора на сé, ако се прифати тезата на ДУИ дека таа треба да биде власт, тогаш ајде сите да сме во власта, освен народот, кој ете не знае каква власт сака да има. Дали е подобро да имаме странска “отоманска власт” или домашна, која ќе знае и ќе умее да ја извлече земјава од криза и да ја припои кон европското семејство на народите и на нациите? Значи, мораме да се прашаме - дали треба да го поддржуваме нивниот политички хир кој, пред сé, е последица на личниот, а не општествениот државен и национален интерес. Сигурно дека не треба да се поддржува ваквиот тек на настаните, кои како превртена пирамида го забавуваат нашиот процес кон евроатлантските интеграции. Тие вечно ќе нé сопираат во извршувањето на реформите во земјава. Затоа не треба да си мангуп во политиката, туку доблесен и одговорен политичар, кој државава ќе ја извлече од кризата, а плодовите од таквата политика, пак, сами по себе ќе си дојдат во вид на награда или лична сатисфакција.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

130

George Atanasoski

Makedonskata saga 23.02.2007

акедонија и Македонците конечно победија! Македонска алијанса за европска интеграција ги доби изборите во Мала Преспа, а Едмонд Темелко е новиот градоначалник на Општина Преспа! На 18 февруари годинава се случи она што сите го посакувавме, а за што најмногу копнее Македонецот кој, не по своја вина, се нашол на туѓа територија. По толку години неуморна борба македонското малцинство во оваа наша соседна земја, барем на локално ниво ја зеде судбината во свои раце. Иако тие и досега беа организирани на различни начини, освојувањето на локалната власт во областа каде што тие се мнозинство, а се признати како малцинство, е охрабрување во нивната натамошна борба за културна автономија. За нив, ова е историски момент, зашто прв пат на избори учествуваат со своја македонска партија, а Темелко е првиот избран функционер на Македонска алијанса за европска интеграција, од нејзиното регистрирање, пред дваесеттина месеци, до денес. Овие избори беа пресвртница и за многу тамошни Македонци, бидејќи некои од нив прв пат од почетокот на демократијата во Албанија излегоа да гласаат. Сега имаа и за кого да го дадат својот глас, да гласаат за Македонец, кој ги брани боите на шеснаесеткракото македонско сонце. По истакнувањето на знамето и по поставувањето на амблемот на Општината, на кои е врежано сонцето од Кутлеш, симболот на Филип и на Александар Македонски, ова што сега се случува е голем настан, бидејќи ја покажаа својата големина и докажаа дека се вистински Македонци, потомци на античките Македонци. Нашите во Мала Преспа не подлегнаа на провокациите кои во текот на кампањата им ја сервираа албанските власти. И покрај постојаните притисоци и закани до гласачите, забраната за емитување спотови на македонски јазик и бришењето на името на партијата од избирачките списоци, Македонска алијанса за европска интеграција, во конкуренција на 13 други партии успеа да добие градоначалник и четири советници. “Тестот кој го помина Македонецот во Албанија за време на режимот на Енвер Хоџа, ќе рече во една прилика сегашниот градоначалник Темелко, докажува дека корените на Македонците се многу длабоки. Ние опстанавме и ќе опстануваме. Се гордееме со матичната земја и гледаме надеж и посакуваме Македонија да биде помоќна држава за да може да притисне за реципроцитет на правата во Албанија”. Сега навистина е гордост да бидеш Македонец во Албанија, зашто конечно нашите луѓе го покажаа единството. А и противкандидатот на Темелко, Панде Костовски, кој беше кандидиран од Демократската партија, по пребројувањето на гласовите, повика на листата за советници да се гласа за предложените кандидати од Македонска алијанса за европска интеграција. Историски момент за тамошното македонско малцинство е и тоа што иако кандидирани од различни партии, сепак сите членови на новиот Совет на Општината се Македонци. Се очекува советнички места да се добијат и во Тирана, во Корча и во Голо Брдо, како и во неколку други места. Дали оваа победа ќе значи позајакната борба за човековите права на тамошните Македонци, но и подобрување на економската ситуација во овој најсиромашен дел од Албанија, за што всушност се залага и новиот градоначалник. Сепак, има уште многу за да се добие таа борба, зашто Македонците не се само во Мала Преспа, ги има и во Голо Брдо, Гора, Тирана... и речиси во цела Албанија. А оваа држава, ако сака да зачекори во европското семејство, ќе мора да ги признае и останатите Македонци кои живеат на нејзина територија, да ги врати албанизираните топоними, да им овозможи образование на мајчин јазик. Но, добро и тоа што полека, но сигурно Македонците се движат кон целта. Затоа честитки до нив и порака да шират љубов и разбирање, зошто само така ќе го добијат тоа што го бараат. Имаат право на тоа и не треба да се плашат. Ако се единствени, никој не ќе може да го победи нивниот дух. Победата на овие Македонци можеби е поттик и за натамошните чекори на Македонците во Бугарија и во Грција.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

131

George Atanasoski

Makedonskata saga 02.03.2007

укна брука низ цела Македонија, осамна веста - најмалку 35 лица меѓу кои полицајци и цариници од четири македонски гранични премини беа приведени од страна на полицијата. И тоа бидна кај нас - полицаец апси полицаец. Причина – поткуп, народски кажано мито. Па, добро луѓе и од оние кои треба да нé штитат, оние кои треба да покажат чесност, оние кои треба да имаат чисто досие без дамка, треба да се чуваме и вардиме?! Рака на срце, за цариниците и не треба многу да се чудиме, веќе одамна позната работа. Па, како инаку ќе имаат големи, нови куќи и автомобили? Но, за полицајците навистина запрепастувачки. И што е уште помизерно, според првичните информации на МВР, не станува збор за организирана мрежа, туку за поединечни случаи на земање поткуп, само за сопствен џеб. Во целата оваа збрка, по добро смислена шема, свој удел имаат и неколкумина угостителски работници во чии кафеани подмитувачот ги оставал парите, а потоа “митото” го земале полицајците или цариниците. Сега се суспендирани од работа и иако истражниот затвор “Скопје” е преполн со разно-разни криминалци, сепак и овие корумпирани службени лица си најдоа свое место зад решетки! Е, сега, иако велат лакомото око никогаш не знае за доста, полициската рација малку ги отрезни и им влеа страв на луѓето кои се дел од овие две “високи” институции. Иако до вчера сите вработени во полициската станица сакаа да бидат на граница, место кое се сметаше за престижно, сега никој од нив не сака да прифати промена на работните задачи. Полн погодок!!! Од јавноста позитивни реакции, граѓаните ја поздравуваат акцијата, но сметаат дека власта се пресметува со ситните риби. Меѓу уапсените има луѓе кои на Деве Баир работеле само по едендва месеца и наседнале на ситен поткуп од пет до десет евра. Ако сакаат вистински да ја искоренат корупцијата, надлежните треба да ги стават под лупа и другите цариници и полицајци. Да се види од каде им се куќите, становите, автомобилите, деловните објекти, парите за одмори по монденски летувалишта и зимувалишта. Само така може да се постигне целта и акцијата да има ефекти. Но, како и да е, во целава оваа матна работа, оној кој ја почна “хајката” по митаџиите е за секоја пофалба и заслужува поддршка за продолжување и откорнување на сé она што го празни џебот на граѓанинот, па и на државата. Со оглед на фактот дека корупцијата во Македонија има земено голем замав и силно е вкоренета во сите пори на општеството, “главата” на Македонија, односно Владата навистина ќе треба да вложи многу труд. Како што е познато, за секоја работа треба време, па така и оваа не ќе може да се надмине преку ноќ. Ќе треба да помине доволно долг период за да се стави точка на сите девијантни појави во нашава Македонија. Меѓутоа, добро е што од некаде се почна... Но, не е сé така црно. Иако и здравството како значајна појава во едно општество го тресеа и го тресат коруптивни земјотреси, сепак Македонија може и со нешто да се пофали. За прв пат на Институтот за кардиологија во Клиничкиот центар во Скопје е направена најнова медицинска метода за т.н. апликација на матични клетки, преку која може да се врати функцијата на срцето, како и целосно да се регенерира срцевиот мускул. Интервенцијата е изведена кај 60-годишен маж од Скопје со акутен инфаркт кој, според докторите, ги исполнувал сите критериуми за примена на оваа метода. Револуционерната метода, како што докторите ја нарекуваат оваа интервенција, д-р Пејков ја направил заедно со двајца австриски доктори Ирене Ланг и Маркус Детке, кои всушност ја иновирале и шест години ја работат апликацијата на матични клетки. Во најскоро време докторите инволвирани во овој зафат се надеваат дека оваа метода ќе им биде на располагање на сите граѓани. Навистина, настан за поздравување.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

132

George Atanasoski

Makedonskata saga 09.03.2007

акедонската реалност, по сé изгледа, личи на некој лош филм, кој никој не сака да го гледа. Како инаку човек да ги протолкува “сликите” од пред Собранието, каде стечајците деноноќно “кампуваат” во потрага по своите скромни барања. “Сите претседатели на градските здруженија на стечајните работници се договоривме да дојдеме со шатори пред Собранието и да бидеме тука сé додека некој не нé прими и не разговара конструктивно за нашиот проблем. Го замолуваме премиерот Груевски да дојде и да разговара со нас, исто онака како што во предизборието доаѓаше и во најоддалеченото село и бараше гласови”, изјави Стојан Стојанов, претседател на Здружението на работници со повеќе од 25 години работен стаж. Целата работа дополнително добива на тежина ако се знае дека во Здружението членуваат околу 6.500 лица. Но, немаат само тие проблеми. Набрзо во “шок” ќе бидат и сите жители на главниот град, кога на своја “кожа” ќе се уверат дека сметките од јавното претпријатие “Водовод и канализација”, кои скопјани ќе ги добијат за март, ќе бидат со зголемена цена на водата за 98 отсто, откако градскиот Совет го прифати предлогот на градоначалникот Трифун Костовски и на Управниот одбор на претпријатието за поскапување. Со новиот ценовник, еден метар кубен вода наместо 14,8 денари ќе чини 29,4 денари за корисниците кои се приклучени и на канализационата мрежа, 17,2 денари за оние кои го користат само водоводот и 12,1 денар за граѓаните кои имаат само канализација. “Цената на водата не е зголемена уште од 1999 година, а оттогаш многу наши трошоци се поскапи”, деновиве објаснуваше директорот на “Водовод”, Слободан Димитровски. Но, имаше и други мислења. Па, така советникот Раим Лимани му порача на директорот да го зголеми процентот на наплатата, за развој на претпријатието, а не само да удира врз грбот на редовните плаќачи. Во оваа насока, шок терапија ги чека и текстилците.Тие се следните на удар за пониски плати, бркања од работа и затворање фабрики. Бидејќи ова се можните последици од измените на Законот за здравствено осигурување, кои ги предложи Владата, а веднаш ги алармира бизнисмените од текстилната индустрија. Со предложените измени на Законот за здравствено осигурување се предлага основицата за пресметка на придонесот за здравствено осигурување да не биде пониска од 65 отсто од просечната месечна нето плата по работник во земјава, објавена за тековниот месец. Колку за споредба, наместо досегашниот износ на придонесот за здравствено осигурување, кој за текстилната гранка изнесуваше 669 денари, според новото решение ќе биде 1.332 денари. Вкупните давачки (персоналниот данок и придонесите од плата) со предложените измени ќе изнесуваат 4.634 денари, што ќе достигнат неверојатни 81 отсто од просечната плата во текстилната индустрија. Стопанствениците од текстилната индустрија го изразија своето огромно незадоволство од предложените измени на Законот за здравствено осигурување, истакнувајќи дека дополнителното покачување на придонесите од плати уште повеќе ќе ја влоши и така лошата состојба во оваа трудоинтензивна гранка, со што ќе се доведе во прашање нејзиниот опстанок. Тоа ќе доведе до масовни отпуштања од работа и до пониски плати. Но, и нив како да нема кој да ги слушне. А истава песна ќе биде и со трговците, но ќе ги засегне сите граѓани. Нив ги мачи проблемот со високите провизии од страна на банките за користење на платежните картички, што особено се одразува врз трговијата на мало со прехранбени производи. Имено, просечната провизија од 4 отсто има поголемо учество во структурата на маржата (просечно се движи од 13 до 15 отсто), од било кој друг трошок на работење. Трговците се единствени дека одлуката за поставувањето читачи на платежни картички треба да ја донесе стопанскиот субјект, во рамките на деловната политика на фирмата, а во никој случај таа да не биде наметната како задолжителна, а уште помалку како законска обврска за трговецот. Всушност, тоа е практика и во европските развиени пазарни економии. Но, ние не сме Европа, нели! А дали во ваков домашен “амбиент” ќе бидеме, богами ќе видиме.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

133

George Atanasoski

Makedonskata saga 16.03.2007

роблемите во транзицијата секојдневно нé потсетуваат дека вистинската сиромаштија, со која се соочени граѓаните, не треба да биде проследена и со сиромаштија на духот! Како поинаку би го објасниле трагичниот настан во Тетово кога деветгодишна ќерка, најмалку 6 дена, гладна и беспомошна живеела со мртвата мајка за која мислела дека спие. Ако се знае дека починатата веќе била третирана како социјален случај се прашуваме каде се тамошните служби, што направило училиштето кое го посетувало ова малолетно дете, конечно каде биле и соседите. Се губат ли добрите христијански обичаи во незавршеното лудило на транзицијата? Уште еден трагичен случај нé потсетува на суровата реалност! Во кавга на двајца малолетници убиено дете, кое едвај зачекорило во животот! Повторно се поставуваат прашања за воспитувањето на децата во фамилијата, во училиштата и другите институции, особено ако се знае немилосрдната изложеност на младата популација на пороците на новото време, на наркоманијата која одамна не е новост и за учениците во основните училишта. Како да ги заштитиме нашите деца од неволјите на новото време? Може ли државата врз себе да го преземе бремето на воспитувањето и образованието или тоа треба да го прават и родителите, веќе е апсолвирано прашање. Сепак, децата се наши и без нашиот надзор, контрола и убав збор, лесно паѓаат во стапиците на потрошувачкото општество. Владата на Никола Груевски нé израдува со планот за набавка на 150.000 компјутери до 2009 година и со намерата за изградба на 100 нови училишта, со учество на приватни инвеститори. Знае дека не се влегува во Европската унија со полуписмени граѓани, кои бегаат од достигнувањата на информатичкото општество како ѓаволот од темјан. Во секој случај се работи за голема инвестиција за идните млади генерации, со кои треба да се натпреваруваме со останатите членки на европското семејство. Уште еднаш се уверивме дека организираниот криминал, митото и корупцијата станале национален спорт за некои персони, кои и натаму сонуваат за старите времиња! По откривањето на кражбата на 600.000 евра од трезорот на Народната банка на Македонија во Куманово, кој долги години се прикривал од тамошните службеници, гувернерот Петар Гошев итно ги затвори трезорите на НБ во Битола и во Кочани, наместо веднаш да замине од позицијата чувар на државното азно! Ако се знае дека и неговиот претходник, Љубе Трпевски, сé уште не се соочил со судските органи иако долго време се зборува за аферата со 20 милиона долари, дадени како гаранции за пропадната Експорт импорт банка на бизнисменот Методија Смиленски, кој уништи околу педесеттина фирми во Македонија, тогаш навистина немаме среќа со нашите гувернери! Меѓутоа, Управата за јавни приходи почна со акција за проверка на начинот на стекнатиот имот на поранешни и сегашни државни функционери, кои стравуваат и од донесувањето на најавениот Закон за конфискација на нечесно стекнатиот имот. На списокот има неколку министри, директори на јавни претпријатија и градоначалници. Ќе успееме ли конечно да почнеме со отстранувањето на ова општествено зло е големо прашање, ако се знаат предубедувањата кај народот дека секој функционер морало да “сркне” од медот, кој му го носеле привилегиите од извршувањето на државните функции! Британците биле заинтересирани за отворање на 500 фарми за ноеви во Македонија, а Министерството за земјоделие, шумарство и водостопанство сé уште не покажувало интерес за оваа голема инвестиција, со која би се вработиле неколку стотици граѓани. Дали се работи за познатата навика на ноевите да ги закопуваат главите во песок за да не се соочат со суровата реалност на природната средина е добро прашање за организација на уште еден “њорк-схоп” за што ќе добиеме кредит од Светска банка, а чии средства вообичаено ќе ги лапнат советниците од странство, кои имаат голем апетит за дебели дневници! А дека и ние постапуваме како ноевите, зборува искуството од промоција на двете обемни книги на д-р Петар Поповски, под наслов “Крваво досие”, за која неколкумина не се осмелиле да бидат рецензенти зашто тоа ќе им пречело во кариерата! Една поговорка вели: “Кажи ја вистината, па дури и да е горка!” Петар Поповски, по неодамнешната студија за животот и делото на македонскиот крал Ѓорѓија Кастриот Искендер вториот Александар Македонски, уште еднаш позитивно ја изненади македонската јавност, успешно одејќи по патеките на разоткривањето на вистинската македонска историја.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

134

George Atanasoski

Makedonskata saga 23.03.2007

о бурните реакции во медиумите, конечно и македонското Министерство за надворешни работи се огласи против навредливите антимакедонски пароли на воената парада на грчката армија во присуство на претседателот Карољос Папуљас, со упатување на вербална протестна нота на Атина. Им било укажано дека таквите појави не се во духот на заложбите за добрососедство и за пријателство во регионот. Во меѓувреме, моќното грчко лоби во САД успеа да издејствува во донесената резолуција на американскиот Сенат, во која се препорачува приемот во НАТО на нашата држава, покрај официјалното име Република Македонија, во заграда да се вметне и ознаката ФИРОМ, што за нашите политичари не значи никаква промена на официјалниот став на најголемата светска сила по ова прашање. А што ако тоа се користи во подоцнежните грчки шпекулации во користењето на нивниот проблем со употребата на нашето уставно име, како уцена за влегување во членство во НАТО пактот и во Европската унија? Неодамна посочивме дека не знаеме да ги толкуваме вистинските сигнали на Вашингтон, кои значеа силна поддршка за Република Македонија. Застанавме наместо да одиме во широк фронт на отстранување и на последните дилеми кај одделни земји за тоа дали воопшто може да се доведува во прашање вековното име на еден народ и држава! Затоа, пак, борбата против организираниот криминал, митото и корупцијата бележи позитивни резултати. Угледниот директор на Клиниката за пулмологија е ставен во притвор поради основано сомнение за примање поткуп, а истата судбина ја доживеаја еден судија и еден јавен обвинител од Велес поради тоа што овозможиле Домот на армијата во истиот град да биде продаден без пари! Од полицијата се истерани нови дваесеттина криминалци, кои направиле кривични дела. Меѓутоа, се чини дека простодушниот и традиционално наивен обичен македонски граѓанин, и покрај големиот број измами на кои наседнуваше во изминатиов период, не извлекол никакви поуки!? Сопствениците на една менувачница во Кочани успеале да измамат 50 сограѓани, кои им давале позајмици на почек, надевајќи се на повисоки камати. Вкупната сума изнесува повеќе од 600.000 евра, а можеби ќе биде и поголема доколку се пријават сите оштетени граѓани. Меѓутоа, сега се појавува нов куриозитет! Шверцерите на цигари ги блокираат улиците околу “Бит-пазар” во Скопје поради извршените три рации на полицијата во кусо време! Демек, тоа им бил единствениот начин за остварување средства за живот. По таа логика, може ли да очекуваме дека блокади треба да прават и шверцерите со текстил, со дрога, арамиите, па дури и олигарсите кои можат да се вадат на тоа дека и тие само се обидувале да остварат средства за живот, се разбира, во милионски суми! Скопските меанџии, пак, ги кршат пломбите на своите локали кои им ги затвори Управата за јавни приходи поради неиздавање фискални сметки или други неправилности. Нема судска сила која ќе им одмери највисоки казни, па затоа се ставаат над законот. Се жалат на државата која им бара данок, а остваруваат огромни профити со продажба на алкохол, со кој се снабдуваат по тајни канали. Ќе дојде ли време кога ќе се преиспитува и нивното, на нелегален начин стекнато, богатство е повеќе од актуелно прашање, што од друга страна значи доследност и остварување на континуитет во владината акција за нулта толеранција кон митото, корупцијата и организираниот криминал. И на крај нови аспирации кон жална Македонија! Во време кога по противењето на Русија тешко ќе се оствари независноста на Косово, оттаму доаѓаат нови аспирации кон нашата територија. Овој пат во врска со истражувањата на археологот Паско Кузман и неговата екипа на скопското Кале. Тукашните не биле доволни, па морало да бидат вклучени археолози од Косово и од Албанија за да не се избришеле историските артефакти за постоењето на античката држава Дарданија која, се разбира, си ја присвојуваат како албанска држава, без оглед на тоа што постоењето на Арнаутите се спомнува на овие простори дури по ЏВИИ век! Повторно се работи за старите шеми за прекројување на историјата за да се оправдаат новите територијални претензии кон Македонија. Се надеваат дека ќе поминат лесно како со Косово во времето на комунистичкиот режим на Слободан Милошевиќ. За нивна жал и тој и неговиот режим заминаа во историјата!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

135

George Atanasoski

Makedonskata saga 30.03.2007

екои идолопоклоници на левицата останаа фрустрирани, а ние ја поздравуваме одлуката на премиерот Никола Груевски да не присуствува на прославата на 50-годишнината од основањето на Европската унија во Берлин и во Скопје. Всушност, оттаму ни порачаа дека не размислуваат за нови проширувања сé додека не се донесе новиот европски Устав, иако Унијата ќе останела отворена! Им покажавме дека Република Македонија е држава која веќе ги разбира валканите игри во кои нé туркаат од почетокот на осамостојувањето на државата. Затоа, пак, премиерот прв пат присуствуваше на приемот кој грчката амбасадорка, Дора Гросоманиду, го организираше во хотелот “Александар Палас” по повод националниот празник на нашиот јужен сосед Грција. Ќе дувне ли нов ветер од Атина или, пак, нé очекува затишје пред бура, секому му е јасно!? Македонското здравство веќе 16 години го потресува еден веледрогериски клан, кој на сметка на пациентите од државава заработува милиони евра, е став на владејачката ВМРО-ДМНЕ. Имено, Клиничкиот центар во Скопје потрошил повеќе од 50 милиони евра за вкупно 388 договори за набавки на лекови во текот на 2004 година и за 170 договори во 2005 година со вредност до 3.000 евра и без тендер, од кои повеќето се реализирани од страна на одредена веледрогерија. Се работело и за набавката на цитостатици, со кои се лекуваат најтешко заболените граѓани. Наместо длабоки реформи во заболеното здравство, најверојатно е дојдено време и за воведување присилна управа и конечно расчистување на сите криминални активности во оваа област. Во собраниска процедура конечно влегува законот со кој се обезбедува задолжително и бесплатно средно образование и воведување веронаука, која ќе се изучува само една година и тоа во петто одделение. Со новиот закон се предвидува и глоба за родителите кои нема да ги запишат своите деца во средните училишта, која изнесува 1.000 евра, додека ученикот кој нема редовно да ја посетува наставата ќе треба да плати 800 евра! Ако се знае дека ова се однесува, главно, на децата од ромската популација, не е јасно како државата воопшто ќе ги наплатува овие високи казни! Владата ќе отвори уште 12 народни кујни во целата држава, во кои бесплатно ќе се дели храна за сиромашните, бездомните и за други категории граѓани. Злобниците велат дека наместо таквиот начин на прехранување на граѓаните, ќе беше подобро да се отворат 12 нови фирми во кои ќе се најде работа за дел од армијата невработени. Актуелни се и обидите на “косовските орли” за прекројување на историјата и прикриените нови територијални претензии кон Македонија по повод археолошките ископувања на скопското Кале. Од неодамна одржаниот “конгрес” на врховистичкото ВМРО-бугарско национално движење во Софија, чија главна цел е уништување на сé што е македонско во Бугарија, и која е создадена од тамошните служби за безбедност во деведесеттите години од минатиот век, за да прокламира антимакедонско расположение, е упатена порака за “обединување на Бугарија и Македонија”! Ете, до каде одат желбите на нашите соседи кои веќе од поодамна се дел или сега станаа земјичлени на Европската унија, токму такви-кави што се, успевајќи и таму да се протнат низ иглени уши! Всушност, тука се кријат и големобугарските соништа, од кои не е имуна ниту новата бугарска еврокомесарка Кунева, која неодамна се заложи за запирање на проширувањето на Европската унија! Значи, прво ќе нé “обединуваат” со потомците на ханот Аспарух, а потоа ќе отпадне проблемот со влегувањето на нашата држава во европското семејство!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

136

George Atanasoski

Makedonskata saga 06.04.2007

ристијанскиот празник воскресение Христово - Велигден претставува најдрагоцен камен за македонскиот народ и за православните верници. Тој празник над празниците не само што ја овековечува македонската душа, туку и ја зацврстува, бидејќи во својата прва мисија Св. апостол Павле го покрстил Македонецот, а дури потоа тргнал да патува по Римското царство и да се бори против многубожците. На тој начин, македонскиот народ и нејзините верници, кои суштествуваат на сите страни на светот, се одбрани да го бранат телото и да се хранат со лебот и крвта што ни ја оставил Еднородниот Жив Бог Исус Христос. Неговото Воскресение означува победа над смртта, бидејќи со смртта го победи ѓаволот, а на оние што се на земјата им подарил вечен живот. Исусовото учење нé потсетува дека малкумина се одбрани да ја разберат неговата скапоцена жртва, која дојде на земјата за да ја спаси човековата душа од гревот, кој сé повеќе ги претвораше во среброљубци или крвници. Неговата скромност, мудрост, разбирање и покајание, докажаа дека само со големи саможртвувања и откажувања од земните богатства може да се изградат куќи или да се создаваат големи духовни успеси. Токму затоа македонскиот народ и неговите претставници, кои живеат на сите континенти во светот, се впишани во книгата над книгите, книгата на мудроста - Библијата. Имено, само одбраните ја примија честа и ја разбраа неговата порака, која прво им беше пренесена на 12-те апостоли. Но, во исто време, на Тајната вечера, ни ја откри и другата страна на медалјата - оној што го предаде, не само што го предаде Исус Христос, туку ја докажа неговата жртва за човештвото. Затоа, наместо разумот да ги надвладее чувствата, човечката душа ја обзема страста. Поради ова мораме да постиме, да се бориме против гревот, против “јудите” во нашиот народ, кои еве над 2.000 години нé делат и нé парчосуваат. Оваа порака ни ја остави божјиот Син, кој го препозна предавникот во своите редови. Но, не да му врати со иста мерка, туку да ја докаже вистината, една и единствена која и наречниците со векови ја пренесувале од колено на колено. Во велигденските пости има огромна симболика, која го тренира духот, го негува националниот идентитет, но и ја величи големината на македонскиот народ, кој благодарение на својата истрајност и пожртвуваност останал да битисува на овие простори. Зарем и 40 дена искушенија на Исус Христос не значат ништо освен негување на духот?! Токму во оваа мудрост мораме да ја бараме нашата формула за истрајност и за опстојувањето на македонскиот народ на овие простори. Во ова лудо време, во ова немирно време, во ова бурно и предавничко време, мора да се разбере Христовата жртва, бидејќи само така ќе се преиспитаме каде и кон што одиме. Во овој момент ниту лево, ниту десно можеме да се потпреме, а уште помалку можеме да се надеваме на помош од оние што се горе или од оние што се долу, мислиме на соседите, кои можеби по Духот ни се рамни, но по верата не ни се дораснати, бидејќи токму тие први му се предадоа на ѓаволот, кој нé испитува колку сме сплотени и колку заеднички живееме. Затоа, мораме да истраеме и да веруваме во нашата Македонска православна црква која, исто така, ги преброди сите црни премрежја и ѓурултии кои й ги направија одродниците и предавниците. Во тој контекст, нека ни е честит овој празник, кој ни дава и сé уште ќе ни дава бескрајна сила за да ги надминеме сите национални и духовни кризи. Христос Воскресна Навистина Воскресна!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

137

George Atanasoski

Makedonskata saga 20.04.2007

акедонската економија и по 16 години транзиција не може да се ослободи од клучните економски сопирачки за побрз развој. Бидејќи, според последните податоци, составот на македонскиот извоз е далеку од поволен, зашто повеќето од производите кои ги извезуваме се со средна додадена

вредност. Но, за Македонија да стане високо конкурентна, потребно е да се надмине средното ниво и да се понудат производи со висока додадена вредност. А нив сé уште никаде ги нема. Колку за илустрација, минатата година, во однос на 2005 година, кај извозот има зголемување од 17,6, а кај увозот од 16,6 проценти. Покриеноста на увозот со извозот е зголемена од 63,2 проценти во 2005 година, на 63,8 проценти во 2006 година. Сепак, иако извозот се зголемува неговата структура не се подобрува и сé уште се извезуваат производи со ниска и со средна додадена вредност. Деновиве ова беше констатирано во презентацијата на извештајот за надворешната трговија на Македонија за годинава. Во врска со ова, премиерот Никола Груевски изјави дека нашата визија е Македонија да прерасне во технолошки лидер на Балканот и да стане главен извозник на софтвер и регионален центар за аутсорсинг за земјите од ЕУ. Според него, клучен предизвик на Владата е завршување на структурните реформи и создавањето институционална, регулаторна и административна рамка, кои ќе придонесат за развој на приватниот сектор. И така во недоглед. Секоја година констатации дека е потребно под итно институционално да се зајакнат капацитетите на македонските институции, но барем засега тоа многу тешко се одвива. Едноставно е неверојатно како воопшто се замислува Македонија да стане технолошки лидер и главен извозник на софтвер и регионален центар за аутсорсинг за европските земји со ваква поставеност на телекомуникациите, како и на Интернет користењето во земјава. Во услови кога на граѓаните им е “страв” да се фатат за телефонот, чии сметки сé уште се огромна ставка во нивниот буџет. А ваквата состојба, за жал, не е изолирана, туку напротив, веќе станува карактеристична за голем број стопански гранки. Дел од нив сé уште можат да се “носат” со западната конкуренција, но вака, оставени без државна поддршка, оставени сами на себе, не можат ништо да направат. Колку за илустрација, нејасно е само зашто толку време се губи околу рестартирањето на рудниците во земјава, како и на велешката Топилница, ако се знае дека тие се едни од водечките капацитети кои можат во голема мерка да го ублажат трговскиот дефицит. Покрај ова, тие би биле и од голема полза за севкупната економија, ако се знае дека во овој период цените на некои метали, со кои Македонија изобилува, ја достигнуваат својата најголема вредност. Но, за сé ова не треба само пари, туку е потребно да се има и план и организација. И мудра политика околу тоа каде да се вложат малку пари, за да се добијат многу. За овие работи изборот не смее да е проблем, тука извозниците мора секогаш да бидат на прво место. Македонија сé уште има најлоша каматна политика во банкарството, а овој сектор дури сега конечно доби еден светски банкарски “играч”, од кој може да се очекува да ја поттикне кредитната активност во земјава. Се надеваме дека први на “листата” ќе бидат малите и средните претпријатија, кои и онака се носители на развојот во секоја економија. Бидејќи токму тие се и единствената шанса за колку толку решавање на проблемот со невработеноста, кој во Македонија добива епидемиски размери. Во оваа насока, ако се знае дека од големите македонски претпријатија не остана речиси ниту еден капацитет кој би ангажирал нови вработени, тогаш единствената шанса за санирање на невработеноста лежи во малите фирми.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

138

George Atanasoski

Makedonskata saga 27.04.2007

акедонија е на добар пат да добие покана за членство во НАТО, но нужно е понатамошно поинтензивно спроведување на реформите, продолжување на борбата со корупцијата и остварување на дијалогот меѓу власта и опозицијата, како значаен фактор за функционирање на политичкиот систем, ни порача Розмари Ди Карло, висок функционер на Стејт департмент, по посетата и разговорите со највисоките личности на нашава држава. Меѓутоа, изгледа дека во борбата со корупцијата проработуваат и партиските филтри, бидејќи медиумите пишуваат дека поранешниот пратеник на ВМРО-ДПМНЕ, Ацо Спировски, со својата фирма “Трудбеник” имал осум дивоизградени објекти во Охрид, афера тешка осум милиони евра, која сé уште нема завршница. Но, тоа се однесува и на други такви дела, кои беа откриени по објавувањето на државната ревизија за повеќе здравствени установи, а сепак не гледаме дека се поведени судски спорови. Во меѓувреме, опозиционата СДСМ, која го прослави својот роденден, сонува за борба за слобода, а со своите истурени играчи, како што е сопругата на ексминистерот Зоран Шапуриќ, учествува во јуриш во Министерството за здравство, бидејќи стоматолозите барале фиксни плати и биле против плаќањето за стварно извршените работи. Се чини дека во опозицијата многу се вознемирени од рејтингот на премиерот Никола Груевски, кој достигнал рекорден скок и е највисок меѓу политичарите во регионот. Меѓутоа, на средбата на лидерите на Регионалниот самит во Охрид беше истакнато дека енергетиката треба да добие приоритет во натамошниот развој на земјите, низ кои треба да минуваат нови нафтоводи и гасоводи, но и да се градат хидроцентрали и нуклеарки. Тоа особено се однесува и на Македонија, која не може да ги задоволи потребите од електроенергија за индустријата. А токму тука се кријат и корупцијата и криминалот! Неодамна е објавено дека истражните органи во земјава се интересираат за наводните сметки на ексдиректорот на ЕСМ, Панде Лазаров, во австриски банки, на кои имало 500.000 долари, кои наводно биле уплатени од кинеските изведувачи на хидроцентралата “Козјак”. Од друга страна, пак, и новата Влада не може да најде излез од лавиринтот со нерешените сопственички односи меѓу ГАМА и Макпетрол, кои и натаму се судат, а во Македонија продолжува да доцни процесот на гасификација. Затоа интензивно ја трошиме електричната енергија и за греење на домаќинствата, наместо тоа да го правиме со поевтиниот природен гас. Косово ги блокираше цистерните со нафта на Окта на границата со Македонија, но велат дека тоа не било од политички причини, односно дека зад тој потег се криел обидот испораката на нафта да й се довери на хрватската ИНА, откако Хрватска соопшти дека ќе ја признае независноста на Косово, туку поради тоа што тамошните власти вовеле нови стандарди за квалитетот на горивата, кои во ЕУ ќе се применувале дури од 2009 година?! Нема што, соседите предничат со иновациите и пред ЕУ, со воведување на таква рестрикција кон македонските производи од нафта, заборавајќи притоа дека да не беше “кооперативноста” на нашиве домашни политичари, граѓаните на оваа сé уште српска покраина ќе требаше да се снабдуваат со храна и со други производи со транспортни авиони, исто како што тоа се правеше во времето на изградбата на Берлинскиот ѕид во периодот на Студената војна меѓу Западот и Истокот! Соседите и натаму по старо! Бугарските власти го забранија учеството на пиринските Македонци на чествувањето на 92-годишнината од убиството на пиринскиот цар Јане Сандански на Роженскиот манастир затоа што ОМО Илинден Пирин била нерегистрирана партија! Забораваат на одлуката на Европскиот суд за човекови права во Стразбур, за која платија и казна, а го пуштија поранешниот агент на бугарската безбедност Красимир Каракачанов да гради нов споменик за Јане, на местото каде што неговиот споменик беше токму разурнат од врховистичката тајфа, но сега тоа се прави со нови пораки - демек Јане се борел за бугарска Македонија! Ништо подобра не е ниту нашава дипломатија - заменик-министерот за надворешни работи два дена подоцна ќе положел свежо цвеќе на гробот на Јане заедно со бугарскиот колега! Претходно тие заедно ќе положеле цвеќиња и на гробовите на нашите преродбеници и револуционери Крсте Мисирков и Ѓорче Петров на софиските гробишта, заборавајќи на сопственото остро спротивставување на предлогот на Владо Бучковски за време на предизборната кампања минатата година, кога тој побара заедничка прослава на празникот 2 Август Илинден со соседна Бугарија. Дали со тоа почна таквата, за сегашнава власт неприфатлива, “заедничка прослава”, со вистинската дипломатска еквилибристика на гробот на гордиот пирински војвода Јане Сандански, кој најверојатно поради тоа се превртува во својот гроб, ќе покажат наредните реакции на македонската опозиција, која едвај чека на такви бисери!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

139

George Atanasoski

Makedonskata saga 04.05.2007

о овој момент македонската политичка сцена ја преокупираат неколку интересни теми, кои всушност ги протежираат одредени поединци (политичари), чија идеја не ги засега партиските интереси или волјата на граѓаните, кои на последните парламентарни избори им ја дале довербата, туку можноста опозиционерите да ја симнат владејачката гарнитура. Тоа значи дека станува збор за “испадот” на пратеникот и потпретседател на Собранието на РМ, Иван Анастасовски од НСДП, кој многу рано ја протурка идејата за преиспитување на љубовта со ВМРО-ДПМНЕ. Имено, многу политиколози го очекуваа овој потег од довчерашниот клуб на “избеглици” од СДСМ, но тоа се случи многу брзо, дури го урнаа рекордот на Демократска алтернатива, која во 1999 година се обиде да го збрише тогашниот “властодржец”. Меѓутоа, тоа веќе е политичка историја, која за едни претставува болна, а за други профитабилно минато. Ако се анализира авантурата на ДА, тогаш најмногу профитираа алтернативците, кои се престроија во партијата Нова демократија, која подоцна тивко згасна. Исто така, профитираа и “Тупурко”, Александар Димитров, Борко Андреев, адвокатот Боби Спирковски и дузина авантуристи, кои го искористија “неповратниот тајвански кредит”, за да направат некаква економска кариера и сега блажено и од дистанца ги следат настаните во Македонија. Во меѓувреме, овој потег скапо ја чинеше судбината на нашата земја. Таа не само што политички стана ранлива, туку и во времето и во просторот уставно се загуби. Во контекст на ова, мора да потсетиме на уште еден факт, кој придонесе за падот на достоинството на македонскиот народ и на граѓаните, тогашната “постава” на ВМРО-ДПМНЕ преживеа благодарение само на “парите и моќта”, односно со купување пратеници. Ќе се повтори ли историјата? Сите сценарија се во оптек, но... во НСДП не постои едногласност во однос на ова прашање. Прв за збор се јави Веле Митаноски. Каков ќе биде одговорот на Тито Петковски? Неговиот политички стаж дава гаранција дека ќе биде флексибилен, односно ставот ќе биде измерен во нијанси. Сепак, во овој политички случај Петковски не ризикува многу, бидејќи одговорноста ја презеде Анастасовски. Затоа не бадијала се вели, со годините си доаѓа мудроста, а со младоста брзоплетоста. Тоа значи дека врската меѓу ВМРО-ДПМНЕ и НСДП ќе се преиспитува, но бракоразводна парница нема да се покрене. Според тоа, жртвеното јагне може да стане осамен јавач во политиката, чија кариера ќе трае колку и пратеничкиот мандат. А, мандатот е минлива категорија - една година мина, речиси цела, две ќе се сторат, дури рекол три, возот замина... И додека пратеникот Анастасовски ќе се освести, тој можеби ќе си спомне - “Што од мене сакаше СДСМ!?”. Во политичкиот шах први страдаат пионите, а потоа ловците и топовите, за на крај и кралот и кралицата да останат нечепнати. И што по “џумбусот машала” може да се констатира? Условите за политички пресврт се мали, бидејќи и во најцрната варијанта ВМРО-ДПМНЕ има две шанси - да ја изгуби поддршката на пратениците од помалите коалициони партнери, но Никола Груевски ќе ризикува да состави нова влада, која ќе биде ослободена од НСДП, односно од СДСМ и од претседателот на државата. Во вториот случај лидерот на ВМРО-ДПМНЕ може да закаже нови парламентарни избори, кои ќе му дадат стабилно мнозинство, а при тоа НСДП да згасне од политичката сцена. За двете варијанти е свесен Тито Петковски, кој мудро молчи и низ призмата на внатрепартиска демократија ќе го “задуши” тивкиот бунт во партијата. Затоа ВМРО-ДПМНЕ не се грижи за интересот на поединци во НСДП, туку е свртена кон патот кој си го “прокрчува”, бидејќи знае, ако овој пат се погреши, тогаш многу поединци ќе бидат политички мртви.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

140

George Atanasoski

Makedonskata saga 11.05.2007

еѓусебни обвинувања, инертност на повиканите државни функционери, некохабитација, седење со скрстени раце... или подобро кажано село гори, баба се чешла. Токму вака може да се опише ситуацијата во која веќе 16 години се наоѓа македонската држава. А изреките од типот на претходно кажаната за селото и за бабата, но и за успешната операција и мртвиот пациент, веќе одамна се одомаќинија на македонската политичка сцена. Непишаното правило се повторува. Македонија од сите страни сардисана, а нејзините властодршци или меѓусебно се препукуваат за темниот тунел во кој државата секојдневно пропаѓа или, пак, му даваат лажна слика на народот дека сé е в ред, дека наводно во државава ни тече мед и млеко. А односите меѓу двајцата најважни луѓе во државава никако да се “затоплат”. Шефот на државата, Црвенковски, ја обвини Владата за застојот во однос на евроинтеграциите, и губењето драгоцено време за периферни прашања. Но, веднаш му следуваше демант од вицепремиерката Коневска - нема отстапување од предвидените активности. Кој е во право и кој му дава лажна слика на обичниот смртник? Одговорот го оставаме на Вас, а согледувањето на работите на теренот на нас. А на теренот состојбата ни најмалку не нé упатува на констатацијата дека сме блиску до европското интегрирање. Како што стојат работите, Унијата за нас може да стане само апстрактна именка, а и во случај операцијата - влез во ЕУ да успее, ќе ги снема македонските пациенти, односно граѓаните. Дај Боже да не се реализираат овие песимистички прогнози, и дај Боже да се освестиме, да ги земеме работите во свои раце и да му докажеме на меѓународниот фактор дека имаме потреба и од државата Македонија и од името Македонија и од македонските граѓани. Сепак, за жал, работите одат во негативна насока. Иако, постојано тврдиме дека правиме реформи и трошиме пари од меѓународниот фактор, реформите остануваат само на хартија и никако да ја видат светлината на денот. За криминалот и за корупцијата да не зборуваме. Тука е и отсуството на политичкиот дијалог, нешто на што постојано нé предупредуваат странците. А, освен внатрешните проблеми, Македонија веќе 16 години не може да си го реши проблемот со соседите. Зошто? Не умее или, пак, на нашиве властодршци, подобро им е да седат со скрстени раце и постојано да упатуваат обвинувачки стрели, како тие биле вистинските кои ќе ја изваделе земјава од кашата, а не сакаат да признаат дека во суштина сите се исти. И едните и другите ја испробаа власта. И едните и другите имаа шанса да се докажат. Но, и едните и другите само уживаа во луксузните патувања и во лажното убедување на народот дека во странство лобирале за оваа земја и дека странците се на наша страна. Секое негативно предупредување од меѓународниот фактор не го сфаќаа серизно, си продолжуваа да тераат по свое. Токму таа наша неукост да си ги земеме работите во свои раце, веќе подолго време им оди во прилог на соседите, кои работат на наша штета, а ние, пак, во интерес на некакви си добрососедски односи молчиме. А некохабитацијата меѓу раководството на државата стана наше секојдневие. Тоа не е случај само со оваа власт, туку и во изминатиот период се покажа дека премиерот и претседателот речиси никогаш не биле во добри односи. Тоа се потврди и со самото конституирање на оваа извршна власт. Но, по сé изгледа, некохабитацијата почнува да ја доживуваа својата точка на експлозија. По неуспешниот обид меѓу премиерот и претседателот да се договорат околу амбасадорските места, ситуацијата и натаму е статус кво, без иницијатива од ниедна страна работите да тргнат од мртва точка. Македонија и натаму останува без амбасадорски места, но и без договор меѓу политичките фактори кога е во прашање ЕУ интегрирањето. Сепак, конечно одглас на шефот на државата во однос на името. По зачестените резолуции предложени од конгресмени од САД со референцата ФИРОМ, Црвенковски признава дека грчкото лоби во САД води интензивна кампања во Конгресот и во Сенатот, но и упатува порака за поширок фронт кога е во прашање името, како и сугестија нашите активности да не ги ограничуваме само на комуникацијата со администрацијата, туку да изнајдеме начин преку наши парламентарци, преку нашата дијаспора, преку разни лоби групи, нашите позиции и аргументи да најдат свое место во Конгресот и во Сенатот.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

141

George Atanasoski

Makedonskata saga 18.05.2007

акедонија доцни со реформите кои се потребни да станеме членки на НАТО пактот. Тоа ни го порача американскиот заменик-државен секретар Николас Барнс од Загреб. Но, затоа началникот на Генералштабот на АРМ, Мирослав Стојановски, во интервју за радио “Слободна Европа” рече дека ние сме веќе готови и заслуживме влегување во Алијансата. Тоа значи дека ние Македонците сме многу бавни во работењето, но мошне брзи во зборувањето! И наместо пораката на Барнс да ја сфатиме со целата сериозност и да направиме анализа каде погрешивме, нашите мили политичари почнаа со меѓусебни обвинувања.Од Кабинетот на претседателот на Републиката обвинуваат дека Владата не продолжила со остварување на програмата која речиси нé довела до предворјето на НАТО и на ЕУ, додека од владејачката партија се возвраќа со обвинувања за кодошење на државата од партиски интереси од еден најнеуспешен премиер на неколку македонски влади. На националниот консензус, кој одамна е воспоставен за овие прашања, брзо се заборава, како и на претходно дадените ветувања дека по брза постапка ќе се усогласат нашите закони со европските! Во Собранието со тешка мака можат да се соберат пратениците од оние партии кои најмногу се колнеа за своите проевропски политики за да се донесе закон кој ќе нé одведе побрзо кон целта. По сé изгледа дека со македонската држава раководат увезени партии од странство! Откако ДУИ не успеа со своите уцени кон владејачката партија ВМРО-ДПМНЕ, и покрај долготрајните преговори кои требаше да значат дека постои дијалог и консензус меѓу власта и опозицијата за најзначајните национални и државни проблеми, таа повторно се упати кон Брисел. Да добие нешто за себе или за да го закочи реформскиот процес во Македонија. А тоа одамна го прави и во дослух со својот некогашен коалиционен партнер СДСМ, кој не успева да излезе од калта во која го фрлија Бучковски и другарите... Нови срамови за македонската политика! Кандидатот за престижната функција претседател на Генералното собрание на ООН, Срѓан Керим, обвинет дека бил соработник на комунистичките служби за безбедност и дека не ги штител македонските интереси! Требаше да се мисли порано кога беа разгледувани можните кандидати за оваа функција, особено во моментот кога се подготвуваше законот за лустрација. Да се надеваме дека ова нема да стигне до Палатата на Ист Ривер во Њујорк и Срѓан Керим, за кого постојат многу контроверзи во неговата комунистичка кариера, од докторската дисертација на Економскиот факултет во Белград, за која беше обвинет дека била плагијат, па сé до изградбата на зградата на Амбасадата во Берлин. Ако стигне, тогаш Керим ќе ја доживее судбината на Австриецот Курт Валдхајм, кој беше генерален секретар на ООН, а бил учесник во Хитлеровите СС единици! Ако се суди по начинот на дејствувањето на криминалот, Македонија веќе одамна станала членка на развиениот капиталистички систем. Тоа го потврди случајот со киднапирањето на управникот на казиното во хотелот “Александар Палас” и ограбувањето на 120.000 евра на класичен начин. Оние кои се одлучиле на потешкиот пат на заработка за голиот живот како, на пример, производителите на тутун сé уште не можат да ги добијат парите за откупеното производство . Затоа, пак, премиерот ги повика учениците да спортуваат и да ја подобрат физичката кондиција! Да бидат подготвени на натпреварувачки дух и тимска работа, додека за спортските сали кои требаше одамна да бидат изградени со парите од продажбата на Македонски телекомуникации сигурно ќе стане збор во наредните реагирања на опозицијата! Самозадоволни, самобендисани и оптимистички ја испративме Каролина во Хелсинки што подобро да пее за нејзиниот свет кој се вика музика, а оттаму ни отпеаја уште една фиромска песна. Токму од оние претставници на земји кои ја признаа Република Македонија под уставното име! Ние, МРТВ и другите надлежни по обичај немаме одговор на ваквите настани. Се подготвуваат да пеат по туѓи ноти или да испратат протестни ноти до државите чии презентери ни даваа фиромски гласови за нашата песна, која не го обезбеди директното учество за наредниот натпревар во Белград.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

142

George Atanasoski

Makedonskata saga 25.05.2007

акедонци, чествувањето во чест на просветителите Свети Кирил и Методиј, овој пат ги фрли во сенка сите политички ујдурми, сплетки, препукувања, “отровни стрелки” кои си ги упатуваат нашите парламентарци. И сосема заслужено. Барем еден ден македонскиот граѓанин да не биде оптоварен со дневно-политичките сцени. Така... Денот на нашите просветители браќата Свети Кирил и Методиј, 24 мај, и годинава се одбележува како и што му доликува на еден ваков голем празник за Македонија. По тој повод, традиционално, државна делегација на Република Македонија, предводена од господинот Љубиша Георгиевски, претседател на Собранието на Република Македонија, замина за Република Италија, во Светата Столица каде заедно со Г.Г. Стефан се дел од манифестацијата “Македонија во чест на Св. Кирил и Методиј”. Исто така, и државниот Универзитет кој го носи нивното име подготви свечена програма во чест на големите браќа, а неизбежни се и одбележувањата ширум Републикава, како во училиштата така и во домовите, во кои се слават имињата на светите Кирил и Методиј. Но, кои биле тие! Ретко кој од граѓаните на оваа наша Македонија не знае кои и што тие двајца големи луѓе направиле за нас Македонците и за нашата писменост. Не треба да се заборави дека од Македонија, и христијанството, и писменоста, и јазикот ги презеле сите народи и држави на овие простори со познатите мисии на македонските просветители и рамноапостоли браќа Свети Кирил и Свети Методиј. Нивната мисионерската дејност меѓу Македонците, особено возобновувањето и применувањето на кирилската азбука македонската - сакале да признаат или не нашите “мили” соседи - е запишано длабоко во македонската историја или подобро кажано во македонската меморија, која тешко може некој да ја избрише или да ја побие. Историјата вели “Ростислав, кнезот на Велика Моравија, испратил молба до византискиот император Михаил III тој да испрати ‘епископ и учител, кој ќе им ја објаснува на нивни јазик вистинската христијанска вера’”. Изборот паднал на Светите браќа. Тие биле речиси подготвени и за оваа мисија, зашто голем број од светите книги веќе ги превеле на македонски јазик, јазик кој бил разбирлив и за сите. Тие веќе мисионерствувале во Брегалничката област и во некои други области низ Македонија, на четвртиот по ред библиски, македонски јазик. Тие избрале достојни ученици и помошници и тргнале во Моравија. Таму биле пречекани со голема радост и со големи почести. Набрзо потоа отвориле училиште, во кои ги подготвувале идните свештенослужители и учители за западните православни народи. Тука наишле на голем отпор од германските свештеници: обвинувани за ерес. Биле принудени да појдат во Рим и да го докажат своето правоверие. Во Рим биле примени со големи почести од папата Адријан ИИ. Тој ги одобрил македонските богослужбени книги и наредил да бидат поставени во олтарот на црквата “Санта Марија Маџоре” и богослужби да се врши на македонски јазик во три римски цркви. Кирил во Рим тешко се разболел и се упокоил на 14 февруари 869 година. Методиј епохалното мисионерско дело го продолжил сам, со помош на своите ученици, кои во Рим биле ракоположени во свештенички чин. Непријателството од германските свештеници не престанувало. Истоштен од напори и измачувања, Свети Методиј се упокоил во Нитра 885 година. Неговите ученици биле подложени на измачувања и прогони. Некои од нив распродадени како робови”. Делото на Светите браќа по смртта на Свети Методиј паднало во голема криза, но благодарение на нивните најдаровити ученици - Свети Климент и Свети Наум, Охридските светители и чудотворци, учители и просветители, ползувајќи се со својот мисионерски метод, кој имал цел да им ја објави Божјата вистина на новите народи, почнувајќи ја нивната културна самобитност, останал жив образец за Светата Црква и за мисионерите на сите времиња. Светите Браќа Кирил и Методиј успеале како Македонци да станат наши апостоли. Тие сакале да му служат на доброто на сите народи и за единството на Универзалната Црква. Па, драги мои Македонци, кој е тој Македонец кој не се гордее кога ќе се спомнат делата на големите светители Светите Кирил и Методиј.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

143

George Atanasoski

Makedonskata saga 01.06.2007

акедонската јавност континуирано е “бомбардирана” со најави за донации од најразличен тип, така што прибирањето странска помош од ваков вид веќе стана вообичаена работа. За жал, во современиот свет зборовите од типот на “помош” или “донација” имаат сосема друго значење. Но, во Македонија политичарите на тоа гледаат како на сосема нормална работа, божем некој многу нé сака, па ете ни дава пари. И што е интересно, ниту помислуваат на тоа дека со ваквиот чекор странците почнуваат и да ни помагаат и во однос на “водењето” на државата, особено ако се знае дека лепезата на дејности во кои ни се дава донација е сé поширока. Па, така, по којзнае кој пат, Германија со 7,5 милиони евра заем и 4,5 милиони евра неповратна помош ќе ја поддржи Македонија во реформите кои ги спроведува на патот кон ЕУ и за проекти кои водат кон подобрување на условите за живот. Станува збор за помош за проекти во поддршката на процесите на економски реформи, хармонизација на македонското законодавство со европското и поддршка на процесот на децентрализација. Колку за илустрација, досега Германија вкупно поддржала проекти со околу 300 милиони евра, од кои 154 милиони евра се директна помош од германската Влада, а другите се преку проекти на Европската унија. Поддршката од оваа држава досега беше насочена кон водоснабдувањето и отпад и третман на отпадни води, одржлив економски развој, како и демократизација и европско општество. Истовремено, Комисијата за хартии од вредност на Република Македонија (КХВ) доби донација од Кралството Холандија во износ од 50.000 евра, која е дел од грантот од 2,5 милиони евра наменет за техничка помош на институциите заради исполнување на условите на ПДПЛ 2 и 3 аранжманот на Република Македонија со Светска банка. Со донацијата, КХВ како регулатор на Пазарот на капитал во Р Македонија ќе ангажира меѓународен консултант, кој ќе помогне при изготвувањето на Акционен план, што произлегува од Стратегијата за спроведување на Законот за хартии од вредност во периодот 2007/2012 година. Списокот на “заеднички проекти” со странски пари сé повеќе се проширува, па навлегува и во стопанската сфера. Неодамна Сојузот на стопански комори (ССК) и британската Амбасада во Скопје потпишаа Договор за спроведување заеднички проект за подобрување на конкурентноста на малите и на средните претпријатија во Македонија, во вредност од 140.000 фунти. Со проектот за подобрување на конкурентноста на малите и на средните претпријатија се предвидува воспоставување врска меѓу нив, универзитетите и истражувачките центри, со цел поголемо инвестирање во истражување и развој, иновации и нови технологии. Покрај ова, пари добиваме и за локално ниво. Поточно, деновиве во присуство на градоначалниците и раководителите на центрите за локален економски развој од општините во брегалничко-струмичкиот регион, како и на стопанственици од земјава, од Србија и од Албанија, во Струмица беа промовирани три проекти значајни за економскиот развој на југоисточниот дел од Републикава. Проектите се реализирани со целосна поддршка на ГТЗ во рамките на Програмата за техничка помош, која Германија й ја дава на Македонија. Списокот на донации веќе одамна е “одомаќен” и во културата. Во Музејот на современа уметност, на скопското Кале, во тек е санацијата на објектот. Санацијата на најголемата институција за современа уметност во земјава и во регионот почна пред неколку месеци. За поправки се одделени 350.000 евра, дел од донацијата од 3 милиони евра кои италијанската Влада й ги додели на Македонија. И така во недоглед. Во оваа прилика не ги спомнавме и големите донации кои на Македонија од странство й се доделени за санација на здравствените објекти (болници, амбуланти, установи за лица со хендикеп и сл). Но, дали некој размислува дека земјава сé повеќе во светски рамки станува “препознатлива” по примањето помош и донации од секаков тип. И што е сосема логично, се прашува ли некој како ние тоа добро секој ден сé повеќе напредуваме во секој поглед, кога во Македонија единствено се зголемува бројот на грантовите од неповратна помош. Па, зошто ни се тогаш и каква е улогата на домашните политичари во ваквото македонско секојдневие?!?! Или тие само мислат набрзина да нé “пикнат” во ЕУ, а потоа да “живееме” на европски трошок. Е, тој филм нема да го гледаме. Европа бара партнери, а не некого да го издржува. Но, еден ден можеби и на некој политичар ќе му текне за ова. Само да не биде предоцна!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

144

George Atanasoski

Makedonskata saga 08.06.2007

аралелно со размешаните мириси од политичките кујни на македонските политички партии, кои сугерираат и на појавата на првата криза во која западна Владата на Никола Груевски, која се соочи со првата интерпелација во Собранието на Македонија, од Европскиот парламент во Брисел пристигна првата срамежлива оценка, која вели дека Македонија треба да добие датум за преговори за членство во Европската унија. Европските парламентарци го поздравија успехот со политичкиот дијалог меѓу власта и опозицијата барајќи по спроведувањето на договорените работи Македонија да го добие датумот за преговори што поскоро. Значи, сепак нешто се движи! Меѓутоа, која ќе биде конечната цена од завршувањето на преговорите меѓу ДУИ и ВМРО-ДПМНЕ, кои резултираа со непотпишан документ кој и натаму ги бранува емоциите на партиските кујни е посебно прашање, бидејќи опозицијата околу СДСМ тврди дека се наоѓаме во политичка криза поради што побара проверка на поддршката на владејачката коалиција, со поднесување на првата интерпелација против Владата на Никола Груевски. Треба да се каже дека постигнатиот договор меѓу ДУИ иВМРО-ДПМНЕ, кој е постигнат во присуство на американската амбасадорка Џилиен Миловановиќ и европретставникот Ерван Фуере, зборува за суштински проблеми кои излегуваат надвор од Рамковниот договор, без оглед на тврдењето на премиерот Груевски дека тоа не било така. Тоа, пред сé, се однесува на прифатената обврска во Собранието на Македонија да се разговара за варијациите околу можноста за формирање Влада според принципите на Бадентер, што инаку е спротивно на позитивните законски прописи со кои се уредуваат политичките констелации по парламентарните избори и изборот на нова Влада. Всушност, примената на принципот на Бадентер, на што инсистираше и Извештајот на европарламентарецот Ерик Мејер, деновиве не ја доби поддршката во оваа институција, а кај нас сепак ќе се разговара за такви можности во иднина, што истовремено може да значи нови уцени и барања од страна на ДУИ. Во политиката е познато дека самата согласност за отпочнување преговори автоматски значи и признавање на постоењето на некаков политички проблем, кој еднаш секако дека треба да се реши! Но, тука е и незадоволството од коалициониот партнер во Владата - ДПА, која истисната од преговорите на Никола Груевски со Али Ахмети, манифестира незадоволство од постигнатиот договор, поради фактот што решението за регулирање на примената на албанскиот јазик ќе значело негова примена во регионални рамки, а не на целата територија на Македонија! Така, ДПА повторно ја истакнува можноста за излегување од Владата, што ја комплицира целата ситуација и покрај тоа што не се познати реакциите на другите партнери, пред сé, на НСДП, ВМРО-Народна и ДОМ. Сé на сé, владејачката партија ВМРО-ДПМНЕ е ставена пред предизвик да оди на поединечно решавање на барањата на албанските политички субјекти и поради наметнатите проблеми околу одржувањето на дијалогот на што инсистираат и Брисел и Вашингтон, во интерес на одржување на позитивниот развој на политичките состојби, кои треба да ни ги дадат датумите за влез во НАТО и датумот за почнување преговори за влез во Европската унија. Дијалогот беше успешен, но на првата проверка при изборот на членовите за новиот Судски совет, ДУИ се врати на старите позиции!? Се поставува прашањето дали не беше подобро Никола Груевски да настапеше поостро во однос на барањата на Али Ахмети, играјќи со можности, како што е, испитување на гласот на народот, односно со можно организирање референдум за тие барања или, пак, за потврд настап во поглед на она што значи доследно почитување на охридскиот Договор и неприфаќање на ништо повеќе од тоа. И наспроти заканите на Али Ахмети дека ако уште еднаш излезе од Собранието, не се враќа дома! Меѓутоа, тоа е и недостаток од една изградена национална програма кај македонските политички партии, кои наместо да бидат доведени во ситуација да остваруваат нови и нови барања и уцени од албанските политички партии за да останат и натаму на власт, со претходно фиксирање на државните интереси, кои значат зачувување на унитарната држава Македонија, ќе можеа послободно да ги играат политичките комбинации. Вака, одделни аналитичари веќе зборуваат за процесите на федерализација на државата, кои постепено, но неумитно се остваруваат. До кога?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

145

George Atanasoski

Makedonskata saga 15.06.2007

о експресната и фуриозна средба на американскиот претседател Џорџ Буш со лидерите на земјите-членки на Јадранската група - аспиранти за влез во НАТО, може да се констатира дека Република Македонија доби очекувана честитка на која пишуваше само еден-два куртоазни и дипломатски збора дека нашава земја ужива силна поддршка за нејзино приклучување кон Алијансата. Сепак, најголем добитник е Косово, кое ќе биде признато како независна држава, иако на одлуката на САД се спротивствува Русија и, се разбира, Србија. Би требало да ги прокоментираме одгласите во земјава за настанот кој се случи во Тирана. По Тиранската средба на лидерите, премиерот Никола Груевски се врати во својата држава, каде политичките “змии” продолжуваат да си фрлаат отров в очи за да го ослепат непријателот. Тој им рапортираше на своите партнери во коалицијата, која се подготвува да стане широка коалиција. Имено, историјата се повторува, Тито беше задоволен од ручекот додека, пак, “компањонот” Тачи повеќе беше заинтересиран за Косово, небаре тоа е негова татковина. Уште недостасува рапортот и пред врховниот командант, па сликата да биде завршена, оти до сега немаше ламби за да го поправиме црно-белиот телевизор, кој не кохабитира со другите колор телевизори. Сума-сумарим од средбата ниту добивме гем-сет меч, ниту можеме да се надеваме на брз влез во јатото на НАТО, бидејќи Македонците треба сами да се помачат за да дојдат до целта, а таа сé уште е далеку!? Но, да се вратиме на македонската реалност. Да се потсетиме барем на една Итарпејовска поука, дека секогаш стравот ги чува коските, факт е дека економската и од политичката криза во Република Македонија се продлабочува. Оваа констатација се поткрепува со влегувањето на ПДП во власта, односно со еден нејзин човек, таа доби едно министерско место, така што дури сега може да се каже дека нема пилот во владиниот авион. Тоа значи наместо да се зголемува коефициентот на интелигенција, се продуцира непродуктивна човечка сила. Што би рекол експретседателот на Собранието на РМ, Стојан Андов: “Уште многу други ‘чоеци’!” да ставиме во Владата од нас “Може чоек да не бидуе!”. Тоа значи дека премиерот Груевски го приклештиле сојузниците, кои по интерпелацијата на СДСМ го спуштаат на земја. Затоа можеме да се прашаме дали времето на “чаламите” заврши, или тој се обидува да пронајде излез од новонастанатата положба, која е слична со ситуацијата во ФФМ, каде има двовластие. Сериозната институционална криза може длабоко да се одрази врз работата на Владата, која барем до сега беше имуна на сите надворешни и внатрешни притисоци. Затоа мора да се констатира дека 100те чекори на владиниот кабинет се загрозени. Имено, постои опасност од почнување на ревирзибилни процеси, кои ќе нé вратат назад, иако позитивните сигнали од Тирана треба да се искористат. Овој факт мора сите да нé “запрепасти”, бидејќи уште шест месеци нé делат од новата нулта година за нашата држава. На геостратешки план, во текот на 2008 година во Букурешт ќе се склучат нови работи. Дали проклетството ќе ни се повтори? Можеби да, а можеби и не. Сé зависи како ќе ја одиграме најавената покерска игра. Во неа нема милост, постојано се игра остро и ниско по земја. Затоа Груевски мора да ги интензивира заедничките средби и разговорите со коалиционите партнери, Демократска партија на Албанците и со Нова социјалдемократска партија. Без нивна поддршка нема напредок или развој на Република Македонија. Во контекст на ова мора да се разгледува активирањето на разнишаната кохабитација меѓу претседателот на РМ, Бранко Црвенковски и премиерот Никола Груевски, која по низата меѓусебни јавни обвинувања, напади и критики, западна во голема криза. Политичкиот антагонизам мора да се закопа, бидејќи станува збор за националните интереси на нашата земја, која се наоѓа на крстопат, од кој нема враќање назад.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

146

George Atanasoski

Makedonskata saga 22.06.2007

акедонското парче земја на Балканот никогаш не било “раат”. Што и да се случувало во овој дел од планетата Земја, на каков било начин се одразувало и врз нашава држава. Ќе речат - таква ни била судбината, а аспирациите на соседите кон македонскиот суверенитет и интегритет нé следеле низ вековите. Но, ним никогаш не им дошол крајот. Сé уште некој “игра” на нејзината територија и граници. Постојано некој посакува да ја види распадната македонската држава. Дури некои и типуваат кој дел од Македонија на која соседна држава ќе й припадне. Се разбира, не сакаме да веруваме во вакви црни песимистички прогнози, но старите велат каде има чад има и оган. Време е малку да размислиме и на оваа тема. Од друга страна, пак, секогаш кога ќе се спомне Косово постои стравување за иднината на Македонија. Така е и сега, во предвечерјето на решавањето на статусот на Косово. Ако до пред некое време, високите државници нé убедуваа оти минало времето на големите држави на Балканот, деновиве се уверивме дека таквите идеи всушност и никогаш не престанале да постојат. Дури се пласираат и такви според кои само голема Албанија би ги решила тензиите на Балканот. Има и такви кои се движат во насока на тоа дека “мултиетничкиот пристап за решение на сложените проблеми на Балканот дефинитивно е пропаднат, а единствено трајно решение е етничкиот принцип”. Сепак, сите добро знаеме кој е патот до етнички чисти држави. По идејата за размена на територии и население, некогашниот премиер Георгиевски повторно ја шокира македонската јавност. Тој спасот на Македонија го бара во тоа на Албанците, со меѓународна конференција, да им се даде можност за формирање голема Албанија. Не сакаме да поверуваме во ваквите идеи, но развојот на настаните некако оди натаму. Да го спомнеме и Законот за територијална организација на единиците на локална самоуправа, или популарно наречен “Законот за територијална поделба”, со кој свесно се создадоа етнички чисти општини. Всушност, наместо географскиот пресуден беше етничкиот принцип. Се донесе Закон за употреба на знамињата на заедниците, според кој тие ќе можат на територијата каде се мнозинство да го веат своето знаме, конкретно во албанските општини да се вее орелот. Свесно им се дозволи во тие општини службен јазик покрај македонскиот да биде и албанскиот јазик. Дали сé ова не личи на нова творба на Балканот и дали Албанците полека одат кон остварување на својата цел? Што ќе се случи со населението на Косово, кое не е албанско. Ќе имале ли нови судури? Нé очекува ли и нас нов бран косовски бегалци? Можеме да кажеме дека она што ќе се случи на Косово, на овој или на оној начин, ќе се рефлектира и во Македонија. Во таа насока е и изјавата на косовскиот министер за внатрешни работи, кој дојде во Скопје за да й каже на својата колешка дека стабилноста на Македонија зависи од стабилноста на Косово. Меѓутоа, остана неодговорено прашањето дали Косово, доколку стане независно, ќе ја оспори границата со Македонија, утврдена со договорот од 2001година. Повикуваќи се на планот на Ахтисари, косовскиот министер кажа дека Косово и Македонија ќе мора да формираат заеднички комисии за одредување на границата. Сепак, симптоматичен е целиот развој на настаните. Што и да се случи, дел од подебелиот крај од новата фаза за идна државна творба на Балканот, ќе го извлече Македонија!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

147

George Atanasoski

Makedonskata saga 29.06.2007

ладата на Република Македонија на својата последна седница конечно ги усвои измените и дополнувањата на Буџетот за 2007 година, кои ќе бидат предложени на Собранието. Како што изјави министерот за финансии, Трајко Славески, ребалансот на Буџетот е поттикнат од следниве мотиви: зголемена реализација кај речиси сите видови даночни приходи, отпочнување на втората фаза на процесот на фискална децентрализација, обезбедување дополнителни средства за завршување на значајни капитални проекти. Покрај ова, министерот Славески подетаљно ги објасни причините за зголемувањето на капиталните расходи за околу 16 отсто што, според него, е резултат од потребите за завршување на слободните економски зони и зајакнување на активностите за привлекување странски директни инвестиции. Пари ќе има и за компјутеризација на училиштата и за изградба на спортски сали, зголемување на субвенциите за пченица за 50 отсто, набавка на ладилници за земјоделски производи, инвестиции во хидросистемите, купување дипломатскоконузуларни претставништва, како и за просторно сместување на органите на управата. Затоа, од Владата конечно најавија дека нема место за стравување, односно дека никој нема да остане без плата. Фискалната децентрализација ќе почне со ребалансиран Буџет. Иако општинските челници стравуваат дека моментната цајтнот ситуација може да предизвика киксови и да ги пролонгира платите за наставниците, библиотекарите, воспитувачите, сепак од тоа нема ништо. Одговорните за државната благајна потврдија дека нема место за стравување, бидејќи веќе идната седмица ребалансот ќе се разгледува од Собранието. Вака изгледа нормално, но по сé изгледа не ќе да е сé така “мазно” во државата. Доволно е да се анализира само овој месец и да се согледа колкаво незадоволство има меѓу народот. Пазарџиите, кумановските комуналци, вработените во одбраната и во судството веќе штрајкуваа овој месец, а протести најавија и вработените во операта и во полицијата. Стечајците веќе и не ги спомнуваме: со шаторите пред Собранието како да станаа “декор”. Сепак, остануваат и други непознати. Има многу непознатости и за бројот на локалните самоуправи, кои ќе влезат во финансискиот процес како пилот-општини. Последните официјални податоци кои ги соопшти Комисијата за следење и оцена на исполнетост на условите за преминување во фискална децентрализација не беа многу охрабрувачки. Според прелиминарната листа на рангирани, од вкупно 85 локални единици, како најуспешни во совладувањето на сите законски пречки беа 12, а блиску до целта 17 општини. А најновото мерење на финансиската стабилност, што подразбира исполнување на повеќе ригорозни критериуми, меѓу другото, чисти финансиски салда и редовни позитивни извештаи, ќе биде готово по кварталниот отчет на општините. Колку за илустрација, Валандово, Илинден, Велес, Кратово, Кочани, Штип, Јегуновце, Куманово, со повеќе од 90 освоени поени за успешност се дел од најдобро рангираните локални самоуправи, кои без проблеми ќе управуваат со финансиите во образованието, социјалната заштита, културата. Меѓу најслабите општини кои не успеале да ги исполнат ниту условите од првата фаза се Студеничани, Кавадарци, Зајас, Дебарца, Липково. Градоначалниците потенцираат дека децентрализацијата е висок политички критериум на државата за евроатлантските аспирации. Сепак, тие нагласуваат дека има многу отворени прашања, особено во сферата на образованието каде има континуиран недостиг од средства. Владата покри 90 отсто од долговите, но остануваат уште 10 проценти. “Проблематични се мизерните финансии за одржување на училиштата и за превоз на ученици. Што ќе се случи ако некое училиште престане да работи. Дали општините или државата ќе се грижи за вработените - технолошки вишок и за нивните испратнини”, прашуваат градоначалниците. Но, на овие прашања засега никој не одговара. А одговорот не е тешко да се даде - нема пари. Чудно, но вистинито! Во услови кога болниците во Македонија веќе од поодамна се под секое ниво на снабденост со медицински материјал и опрема, хирурзите оперираат на плус 40 степени и се молат за донација на климатизер во операционите сали, како што беше примерот со болницата во Штип. Излезе дека пари сепак имало, но за други намени. Не дека спортски сали не се потребни, но прашањето за предност и приоритет очигледно е едно од најтешките во Македонија.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

148

George Atanasoski

Makedonskata saga 06.07.2007

акедонија се тетерави по кривулестите патеки кон евроатлантските интеграции, задоволна што ептен “домаќински” ги дочека високите гости од НАТО во Охрид, така што дури ниту своето библиско име не се осмели да го постави пред премиерот на државава и пред другите наши претставници, за да не ја нервирале Грција. А таа и натаму упорно работи врз деградацијата на македонската сувереност и државност. Проструија шпекулации дека некои нé советувале да го смениме новото име на аеродромот “Александар Велики” за да го избегнеме грчкото право на вето при донесувањето на одлуката за влез во НАТО. Се прашува ли некој во земјава што ќе остане од нејзината државност и интегритет, доколку и натаму одиме со политиката на попуштање кон јужниот сосед. Од друга страна, пак, премиерот ужива довербата кај 60 отсто од граѓаните, што особено ја фрустрира разбиената опозиција, која смета дека тој рејтинг е само популизам и ништо друго. А што и би кажала друго кога й се тресат коските од доаѓањето на источноевропската антикорупциска ѕвезда Моника Маковеј, која во сопствената држава “машки” им се спротивстави на министри, на судии и на пратеници, кои според тоа што го правеле беа упатени на заслуженото место - во затвори! Ќе го видиме ли крајот на бројните афери во кои се спомнуваат македонските тајкуни, предатори и олигарси, е посебно прашање. Изгледа дека за такво нешто ќе треба да увеземе и судии! Можеме да замислиме што ќе се случува кога пред судовите ќе се најдат и оние кои обилно се засладија со вакви-такви милиони! На скопјани, пак, им падна вистински мрак на очите од неплаќањето на сметките за градското осветлување. Па, така барем граѓаните од главниот град во неосветлените улици нема да ги гледаат дупките во асфалтот, особено ѓубрето кое по неколку дена комуналното претпријатие не го собира. Само на таков начин може да продолжи романтичната идила на луѓето, кои бегаат од горештините и шетаат по темните улици на македонската метропола, кој одамна требаше да биде пристојно место за живеење. Се побунија и пазарџиите кои не сакаат да се фискализираат и да продаваат пиперки и домати со издавање фискални сметки. Тие бараат тоа да го прави газдата на тезгите, за кои плаќаат наемнина. А за препродавачите на големо или “зелената мафија” државата сé уште не се сетила да воведе фискализација. Значи, крупните риби бегаат, а малите страдаат! Вака или онака, во многу македонски градови граѓаните не можеа да се снабдат со потребните артикли на зелените пазари, кои станаа најголеми текстилни дуќани на отворен простор. Реформите во македонското здравство ќе почнат идниот месец и покрај противењата на оние кои во досегашниот систем дебело ги зацементираа сопствените бизнис интереси. Дури сега разбравме дека на пациентите од скопскиот Клинички центар, за сторените лекарски грешки, годишно им се исплатувале околу 50 милиони евра! Се работи за вистинска алармантна ситуација. Се надеваме дека за неа ќе стане збор и на наредната седница на Лекарската комора на Македонија. Лековите на позитивната листа сé уште ги нема во аптеките, иако е зголемен бројот на оние во кои може тие да се набават. Има проблеми и со регистрацијата на лековите за кое реагираат и од фармацевтската индустрија. Лица од оваа фела, од аптекарскиот бизнис се обвинуваат за затајување на данок, а некои, пак, стануваат и лајт мотив за парламентарно препукување меѓу власта и опозицијата. Исто така, неплаќањето данок за стекнат имот е посебна приказна. Граѓани, знае ли некој од вас до кои височини се искачил “националниот спорт” на политичарите, пратениците и на други “стратешки” и “бизнис” партнери на власта?

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

149

George Atanasoski

Makedonskata saga 13.07.2007

о пресрет на манифестациите со кои се одбележува 40-годишнината од стекнувањето автокефалност на Македонската православна црква сé повеќе се наметнува прашањето кон каде оди македонската држава? Имено, според последните реакции на владината позиција во Собранието на Република Македонија, предводена од ВМРО-ДПМНЕ, потоа сé понагласената безидејна политика на опозиционата СДСМ, можат да се постават неколку комплементарни прашања, од кои две најмногу можат да ја заинтригираат јавноста. Прво, дали Владата на РМ раководи со целата територија на државата? Второ, дали СДСМ знае што е државничка или македонска национална политика? Ако се суди според нивната тактика или стратегија, која во последно време ја спроведуваат во практика, тогаш одговорот е јасен и прецизен - на двете македонски партии како да не им е примат националната егзистенција на македонскиот народ, а уште помалку како да не се заинтересирани за иднината на Република Македонија. Овој епилог може лесно да се заклучи и од нивното однесување во Собранието, но и при посетите во странство, каде некои од нив шуруваат со странските служби, при што како да забораваат дека таму го претставуваат македонскиот народ, но воедно се и репрезенти на Република Македонија. Всушност, наместо вистински да се развива демократијата, таа се креира со кафе-муабети, во присуство на странци, кои наликуваат на сведоци пред меѓународен суд. Тоа значи дека ниту власта ниту опозицијата не ја признаваат сегашната математичка констелација во Собранието која, пред сé, произлезе од парламентарните избори во 2006 година. Зошто никој не ги почитува “тазе” демократските изборни резултати? Тие ниту й припаѓаат на позицијата, а уште помалку се приватна сопственост на опозицијата. Имено, сé повеќе се истакнува улогата на меѓународниот фактор во земјава, кој како арбитар ја крои судбината на македонскиот народ но, исто така, и одлучува за постоењето или непостоењето на државата. Всушност, со ваквиот начин на однесување тоа оди во прилог на тезата за соседските аспирации, кои во меѓувреме лавовски ги преокупираат позначајните светски медиуми. Во исто време, при кафе-сеансите улогата на двете најголеми македонски и албански партии се менува. Се чини дека во еден момент ДУИ е во власта, додека во друго време ДПА ги воскреснува апетитите кон македонската држава... Затоа како да се оцени работата на ДПА, која й зарива нож в грб на власта, без да се почитува волјата на партнерот, односно на ВМРО-ДПМНЕ. Меѓутоа, овој карамбол без скорешна разрешница го игра и СДСМ. Додека последниве 365 дена ја одигрува улогата на конструктивна опозиција, прашање е што партијата понуди во политиката? Ниту е опозиција, ниту е партија. Според сегашнава ситуација во нашава држава како да не може да се најде кој ќе придонесе Република Македонија да тргне во вистинска насока. Затоа мора да се прашаме зошто й се копа гроб на Македонија? Дали се поважни личните од националните интереси на македонскиот народ? Зошто се потсекува гранката на која седат повеќе од 1.200.000 Македонци, кои останаа да живеат во оваа унитарна држава? Кафе-муабетите отворија круцијално прашање дали се брише унитарноста на државата. Одговорот е дека дојде време да се прекине со деградацијата на земјава, да се каже “стоп” за националната ерозија на Македонците во својата татковина. За тоа постојат многу историски примери. Александровата македонска држава докажа како треба да се гради, како да се опстојува како држава, како да се опстанува како народ. Многу векови подоцна Крушевската Република ја докажа идејата за национална свест и самопрегор на македонскиот народ. Како да се пронајде Македонец во Македонија, кога постојат многумина одродници кои помагаат да се воскресне поделбата од 1913 година. Мора да се застане на патот на ваквите идеи зашто генерации Македонци ќе нé проколнат за тоа што им е направено од родната грутка!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

150

George Atanasoski

Makedonskata saga 20.07.2007

есмасноста на македонската политика во политичките договарања и натаму продолжува. Сами си поставивме нови услови за влегување во евроатлантските интеграции! Накусо речено, ако се согласиш да преговараш за некој проблем тоа значи дека ќе мораш да најдеш и решение со оној кој го наметнал таквиот проблем, а не него да го поттурнуваш под тепих и да го одложуваш во бесконечност! За што се работи? Неопходноста од континуиран политички дијалог меѓу сите партии во Собранието за прашањата од фундаментална национална важност, која е главната содржина во најновата порака од Брисел, повторно говори за проблем кој произлегува од недостигот од национална програма за иднината на Македонија, во која ќе се постават основите за нејзината перспектива. Сакале тоа да го признаеме или не, остварувањето на “мајскиот договор” меѓу власта и опозицијата на вешт начин е протуркано како нов услов за добивање позитивни оценки за развојот на состојбите во Македонија, која очекува да добие датум за почнување преговори за влез во Европската унија. Во оваа смисла, Резолуцијата во Европскиот парламент, изгласана во петокот, ја повикува Македонија да најде решение за употребата на албанскиот јазик во јавните институции и да се реши статусот на “албанската герила”, односно ОНА! Тоа значи дека пред Собранието на Македонија повторно ќе се најдат законски проекти за употребата на албанскиот јазик, прашањето за решавање на статусот на “борците” на ОНА, кои треба да се донесат без одложување. А токму таинственоста на документот кој произлезе од преговорите кои се водеа меѓу ВМРО-ДПМНЕ и ДУИ уште повеќе ја бранува политичката ситуација во Македонија, овој пат поради одбивањето на СДСМ и на ДПА да влезат во комбинацијата која ја договорија наведените две партии! ДПА, која е дел од актуелната власт оди натаму со барањето - да се гласаат дури 200 закони со Бадентерово мнозинство. Во “мајскиот договор” со ДУИ имаше барање за 46 такви закони! На еден или на друг начин нé очекува нова политичка конфронтација, овој пат меѓу самите македонски политички партии, која веќе почна со изготвувањето на повеќе од 2.000 амандмани на Предлог-законот за измена на Деловникот за работата на Собранието на Македонија, што ќе одземе голем дел од драгоценото време за усвојување на законите за приближување кон европското законодавство. Во меѓувреме, граѓаните се тепаат за да бидат опфатени со акцијата на Министерството за здравје за бесплатен лекарски преглед и мерење на нивото на шеќер и холестерол во крвта, како и на крвниот притисок. Тоа, од една страна, покажува дека граѓаните немаат можност да ги направат потребните прегледи по редовен пат, односно расте бројот на оние кои немаат никаква здравствена заштита! Ова се случува во време кога власта се фали со актуелните реформи во областа на здравството! А за тоа дека здравјето на граѓаните е нарушено или не се контролира говори и најновиот трагичен случај во грчката текстилна фабрика во Битола кога 40-годишна работничка умрела од срцев удар на работното место поради високите температури! Тоа е кулминација на состојбите во ваквите фабрики, во кои работниците за мали плати работат во мизерни услови и покрај постоењето на трудова инспекција и на две синдикални организации на ниво на државата! ССМ нема време за работниците, се занимава со заштита на својот актуелен претседател, кој никако да ја напушти функцијата иако и врапчињата знаат дека ја поддржуваше СДСМ! И на крај, македонската држава не може да ја среди состојбата со Амбасадата во Вашингтон. Порано, тамошните градски власти ни забележуваа дека не сме ги завршиле обврските за нејзино реновирање, а сега дека десеттина години не сме ги платиле давачките кон домаќинот во износ од 17.500 долари, со што нé наредија на списокот на земји како Боцвана, Киргистан, Ангола, Свазиленд и некои други држави! Македонските амбасадори во САД последниве 10 години знаеле за проблемот, но поради “тенкиот буџет” не успеале да го расчистат и да го избегнат срамот кај дипломатскиот кор во најмоќната држава во светот!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

151

George Atanasoski

Makedonskata saga 27.07.2007

ред три и повеќе децении, на тогаш мошне ценетиот Скопски фестивал беа испеани познатите рефрени “Го запалив пламенот во ...”. Од овој агол гледано, денес временски ништо не е сменето, освен што системот ни попушта, бидејќи веќе е прашање кој политичар ќе ја понесе севкупната национална и државничка, па ако сакате и лидерска одговорност за моментните состојби во државата Република Македеонија. Имено, на теренот ни се случуваат две крупни негативни работи. Прво горат национални богатства, и второ - гори Собранието на РМ. Како да се наоѓаме во општ хаост, предизвикан од низа фактори. Она што ни се случува со шумите е последица на севкупниот амбиент во државава, во што се вклучени човечките или системските капацитети на институциите во земјава. Тие откажаа, односно не успеаја да ги надминат политичкитите и локалните разлики. Затоа беснеат пожари во Скопско, а Битола, градот на конзулите, е загрозен. Огнената стихија го зеде својот данок во крв, а пожарот кај Катланово, пак, си поигрува со трпението на пожарникарите и на војниците. Во исто време, беснее “пожарот” во Собранието на Република Македонија. Премиерот Никола Груевски јасно кажа дека не постои писмен договор, или анекс договор со ДУИ, додека лидерот на ДУИ, Али Ахмети, повторува дека постои нова рамковна слика за Албанците во Македонија, која наводно повторно е осведочена од страна на меѓународните посредници. Сега кому да му веруваат граѓаните на оваа наша држава? На оној кој ја води државата, или на оној кој уште од 2001 година го напаѓаше суверенитетот на Македонија. Ако се анализира сегашната пат позиција, тогаш може да се констатира дека сé е по старо - македонските политичари го играат “тешкото”, додека албанските не отстапуваат од ритамот на “шотата”. И чаре!? Постои една мудра поговорка која вели дека сé ова народот ќе го позлати, но прашање е како и кога!? Во кашата која ни ја подготвија парламентарците нема нов рецепт, освен што во казанот беше додадена една нова мирудија која, за жал, за пошироката јавност остана тајна. Кој од СДСМ се пазарел со ДУИ или ветувал дека Албанците ќе добијат сé што е надвор од Рамковниот договор? Името ќе остане ли енигма...? Тоа значи дека војната на маса продолжува да жари и да пали во нашава земја. Ниту волкот остана сит, ниту овците ни се на број. Дали меѓунационалниот пожар тлее или е под некаква минимална контрола? Кој ќе има доблест да каже стоп за економската и за националната распродажба на интересите на македонскиот народ? Во сегашната политичка констелација треба да се потенцира дека веќе кај граѓаните се поставува прашањето кој е тој политичар во Македонија кој има храброст или доблест да стане херој на своето време, а не да се крие зад овој или нечиј друг параван. Во македонската политика нема многу такви примери, почнувајќи од деведесеттите години па наваму. Што уште е најлошо, тие сé уште се на многу битни политички и државнички функции, а оттаму често ни продаваат празна слама, која прераснува во стог или еден куп сено. Дали ваквата практика може да се запре? Секако, но според сегашната политичка култура се прашуваме дали постојат сили во Република Македонија, кои ќе им откажат послушност на недоблесните политичари.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

152

George Atanasoski

Makedonskata saga 03.08.2007

акедонци!!! И оваа година го славиме и се потсетуваме на нашето Илинденско востание, кренато на ден Свети Илија - “Громовникот”, во 1903 година. 2 август е еден од најзначајните датуми од историјата на македонскиот народ, кога Илинденците (комитите) покажаа колку е силна свеста кај Македонците за ослободување од повеќегодишната тиранија. Востанието не успеа, но сепак тоа остави голема трага во македонската историја, бидејќи самоорганизираноста и сите белези од државноста на Крушевската република докажаа колку македонскиот народ е подготвен самиот да си ја избере судбината. Идеалите на Илинденците беа да живеат во слободна Македонија, да градат демократска држава во која ќе нема угнетени, во која сите ќе имаат исти права, во која Македонците ќе бидат господари на својата древна македонска земја. Меѓутоа, нашата државност, уставотворноста на македонскиот народ не почнува тогаш и таму, туку постоеше уште многу поодамна. Филип II е првиот цар, односно моќен император кој убедливо ја организирал и ја систематизирал “уставната повелба” на Македонија. И тогаш на 2 август 338 г. пред наша ера во битката кај Херонеја македонската војска предводена од Филип II триумфираше над здружените хеленски војски. Македонците не си играле држава додека грчките “полиси”, “градовидржавички” се обидувале да создадат организирано општество. Неговите стапки ги следеше и неговиот син Александар Македонски, кој смело грабејќи напред дури до Индија ја предводеше својата фаланга со единствена цел пред себе - обединување. Но... во изминативе години, за жал, беа погазени сите илинденски идеали. Август е делницата преку која отсекогаш се кроела нашата судбина! Онаа светлата, но и онаа крвавата! Во август сме ги жнееле придобивките на добрите дела, а сме ги плаќале и лошите. Успесите на Александар Македонски укажуваат дека македонската империја, царството не била замислена именка, туку поим како се владее, но и се почитува својот народ кој има култура, јазик и писменост. Затоа овој историски белег стана трн во око на Грците, Бугарите и на преостанатите “мили” соседи кои сакаат од надвор, но и од внатре да го симнат и да го збришат од историјата. Преку грбот на Македонија и на македонскиот народ се препукуваа, се пазареа големите моќници и балканските соседи - Бугарија, Србија и Грција. Зошто постојано нé негираат, нé газат... ?! Па, јасно како бел ден. Тие сакаат Александар, македонската државност, да биде нивна и сечија, само не на Македонците. Зошто? Се плашат, бидејќи ако еднаш ја признаат вистината тогаш што ќе стане со нив, кои се тие, од каде се!? Тие постојано ни пречеле во нашиот историски природен развој, но и успевале да придобијат лажни Македонци, лажни “револуционери” кои се мешале во внатрешните работи. Но, за жал, и денес непријателот на македонскиот народ не спие. Тоа повторно ни се случува и тоа најмногу боли. Сосема малку остана од скапоцените вредности на македонската вековна држава која по двомилениумските премрежија, во нашава современост требаше да биде надградена токму врз илинденските идеали. Ни се случи спротивното - наместо државата со долговековното име Македонија да биде надградена, таа едноставно е разградена. Од кого? Да е од надвор и да е од други, некако и може да се објасни со оглед на нивното и нашето минато, но кога државата ја уништуваат нејзините чеда, нејзините Македонци, е тоа навистина многу боли. Вистината е таа дека токму тие, одродените Македонци, на кои единствена цел им е личниот профит на сметка на државата, го расцепија и она мало парче сопствена македонска земја. Но, тоа било и ќе биде, а сепак мора да се спречи. Веќе еднаш би требало Македонецот да се подзамисли каде ќе “одат” неговите деца, внуци, правнуци, во која земја тие ќе живеат? Нејсе, овој пат, на овој празничен ден малку замижавме и цврсто пред Мечкин камен, кој ја симболизира борбата на македонскиот народ за своја држава гордо застанавме и се поклонивме. Повторно ги славиме двата Илиндена, се разбира, и овој пат со крената глава.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

153

George Atanasoski

Makedonskata saga 24.08.2007

еновиве високи партиски функционери на СДСМ“торжествено” ја бранеа приказната за брат Љубе, бидејќи преку “честа” на експремиерот Владо Бучковски, всушност ја бранеа својата кожа која можеби е загрозена. Меѓутоа, не станува збор за скапоцената пратеничка, партиска кожа, туку се работи за принципот дека сите можат да бидат в затвор, но само тие не. Дилемата уште повеќе се заплетка со однесувањето на претседателката на Комисијата за мандатно-имунитетни прашања, која доаѓа од редовите на ВМРО-ДПМНЕ, а не успеа да ја оправда севкупната “хајка” која се водеше во јавноста. Тоа значи дека во овој матен настан забавата ја организираа фунционерите. А, дома има забава на претек! Од една страна, не знаеш кој повеќе го кочи развојот на земјава, дали тоа е СДСМ, која се бунтува или, пак, ВМРО-ДПМНЕ, кој го заринка бродот. Од друга страна, нé одминуваат многу побитни и позначајни точки, кои ургентно мораат да се стават на дневен ред на политиката како, на пример, што ни се случува во соседството. Ќе го биде или не Косово!? Сега ова прашање навлегува во внатрешните констелации на Република Македонија, која мораме да нагласиме дека барем на некој начин ги обедини првите луѓе од македонската политика. Меѓутоа, дали таквата симбиоза ќе биде на хартија или таа ќе функционира како дволичноста на еден поранешен премиер на РМ, кој како благонадежен страдалник и како “баба Ванѓа” дури бил визионер за судбината на Македонија. Нему не му фали нуту влакно од брадата - ем зема плата ем ниша врата. Но, тој не е осамен егземплар. Во Собранието на Република Македонија постојат уште стотина незнајковци, кои седат во фотелјите, читаат весници и тешко дека ги разбираат, иако основна задача им е да се информираат. За нив се потат партиските елити, кои ги молзат на секој чекор, особено кога се одржуваат седници, при што можат да се забележат сите внатрешни партиски, политички и интелектуални дубиози. Поради ваквата состојба во Собранието на РМ не постои демократија, не постои правосудство, а како што тргнале да “легачат” сигурно не ќе забележат дека можеби веќе и се работи за сопствената држава. Всушност, што може да се научи од горенаведените примери. Од првиот пример можеме да научиме дека станува збор за борба за гол политички и човечки опстанок. Додека, пак, од другиот пример научивме дека во македонската политика се инфилтрирани многу сомнителни типови, кои се борат за традиционалните интереси на соседите. Згора на сé неговите поддржувачи во Македонија му ја враќаат услугата која во периодот од 1998 до 2002 година ги направи богати, така што мораат да молчат. На тој начин нé враќаат на настаните од 2001 година... Сепак, во целата збрка добро е тоа што почна предизборната кампања во Р Грција, па така не сме во можност да потрчуваме по тактот на надворешно политичката нумера сагапо, сагапо..., која се однесува на познатите ставови на соседот за непризнавање на македонскиот народ, нација, држава. Грчкото сиртаки е во летаргична позиција. Но, да не се залажуваме дека грчките трговци ќе нé остават на мира. Тие секогаш биле агресивни. Затоа овој молк на политичката сцена мора да се искористи за премерување на граничната линија со Косово. Дали тоа значи дека ниту ќе има мир на Косово, ниту ќе има мир во Македонија, или на Балканот? Рубиковата коцка е пред решавање.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

154

George Atanasoski

Makedonskata saga 31.08.2007

еќе извесен период Владата ја “бомбардира” македонската јавност само со добри вести. Намалување на данок од 18 на 5 отсто, зголемување на платите на админстративците и на пензиите, обештетување на кривогаштанци... Вработените во јавната и во државната администрација, како и сите пензионери воодушевени се од добродушноста на власта, необрнувајќи внимание на фактот дека 34 отсто, односно 20 отсто сепак ќе им доаѓаат постепено. Владината одлука утврдува постепено зголемување на платите по 10 отсто годишно, во периодот од октомври 2007 до октомври 2009 година, а првото покачување вработените ќе го добијат во ноември годинава со исплатата на октомвриската плата. Како и да е, тие пари сепак ќе им се најдат во џепчето и тоа и те како намамува насмевка на нивните лица. Директниот ефект од оваа мерка е секако подобрувањето на животниот стандард на вработените во јавниот сектор и нивните семејства. Можност да се купат потребните лекови, да се почне некоја мала инвестиција во куќата, учебници, гардероба за децата, летен одмор за некого. Оттука првичната оценка е дека не се работи за чисто економска мерка туку може да се претпостави дека ќе произведе значаен индиректен ефект. Ваквиот ефект може да се препознае како мотивираност кај државната и јавната администрација за поголема работна посветеност и резултати и како еден од потребните чекори во борбата против бирократијата и корупцијата во администрацијата. Исто така, и индивидуалниот мотив, односно личната корист и личните трошоци влијаат врз нашето однесување и врз изборот кој го правиме во секој момент, во секоја ситуација. Ако очекуваме поголема корист, успех или задоволство од некоја опција, голема е веројатноста да ја избереме истата и обратно, ако преовладуваат трошоците или незадоволството, поголеми се шансите дека опцијата ќе биде отфрлена. И сé ова се случува во првата година од мандатот на Владата. Ветуваа економски реформи, борба против криминалот и корупцијата, евроинтеграција, судски реформи и ефикасна правна држава, за време на јулските парламентарни избори на кои однесоа убедлива победа. Таа е задоволна од сработеното несвртувајќи се многу на коментарите од опозицијата која смета дека времето попусто е потрошено. Сé ова е убаво. Меѓутоа, да се погледне другата страна на медалјата. Подготовката на традиционалната зимница оваа есен скапо ќе ги чини македонските домаќинства. Семејството, кое традиционално прави ајвар пред својата куќа, овој пат ќе ја нема оваа активност. При една прошетка по скопските пазари граѓаните ги “мава” ценовен шок - пиперката “ајварка” се продава по цена од 50 денари за килограм, што е двојно поскапо отколку лани, исто така, два пати е поскапа и зелката. А доматот, кој во август секоја година е 10 денари килограм, сега една салата од домати ќе нé чини 50 денари!!! Не е јасно како може една земја која е позната по своите “чушки и френки” да й се случува вакво нешто? Навистина, сушата и топлотниот бран кој два-три пати ја зафати земјава, придонесе родот на земјоделските култури да се преполови. Тоа предизвика да рипне цената на зеленчукот и на овошјето од кои најмногу се подготвува зимница. За жал, поскапе и маслото за јадење, кое се користи во големи количества за подготовка на ајварот, но и на други јадења во македонските кујни. Трговците од Струмичко велат дека последниве дваесет години не се паметат толку високи цени на зеленчукот и на овошјето. Тука “виновен” е и извозот. Земјоделците, пак, велат дека конечно дојде нивното време кога почнува да им се исплатува маката. Но, прашање е колку тие ќе можат да заработат со оглед на плиткиот џеб на просечниот македонски граѓанин, кој едвај сврзува крај со крај без да го заболи глава. Треба ли да се купи леб, млеко, месо, треба ли да се платат сметките за струја, телефон, вода..., треба ли да се облече детето кое тргнува на училиште, треба ли да се купи огрев, треба ли да се живее? Мал е бројот на оние на кои ќе им се зголеми платата, што е со останатите - технолошки вишок, текстилци кои работат по приватни кројачници, по колонијални продавници, физички работници кои работат на диво за парче леб? Владата како нив да ги подзаборави!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

155

George Atanasoski

Makedonskata saga 07.09.2007

епишаното правило се повторува. Во ситуација кога на државава й “гори под нозе”, власта и опозицијата меѓусебно се препукуваат за безбедноста на земјава. Ќе има или ќе нема реприза на настаните од 2001 година? Дали “случајот” Танушевци и вооружените групи во тоа село се најава за второ продолжение на сценариото од пред шест години? Во очекување на конкретниот одговор на овие прашања, но и очекувајќи ја дефиницијата за 2001 година, ситуацијата на теренот ниту малку не е розова. Бегањето на косовските затвореници, повикот за отцепување на Танушевци, како и заканите по повторното приведување на избеганиот “идризовец”, дополнително ја подгреваат тензијата. Престрелките меѓу полицијата и вооружените групи, за кои едните велат дека ги имало, а другите дека ги немало, го наметнуваат прашањето - имаат ли македонските безбедносни сили контрола во тој дел, кој патем речено сé уште й припаѓа на македонската територија. Противниците велат - македонската полиција не е добредојдена во Танушевци, а повиканите реплицираат - сé е по контрола. Ако таа контрола е иста како онаа од 2001 година, тогаш тешко нам. Но, не само заради албанските сценарија, туку затоа што нашиве политичари не извлекоа никаква поука од таа кобна година, или поконкретно, зашто продолжуваат да се однесуваат по старо. Наместо ефикасна заедничка работа на терен, отровните стрели повторно си ги испраќаат преку медиумите, а потоа не дај Боже, вината ќе ја лоцираат само кај претставниците на седмата сила. Е, па драги политичари, татковината не се брани од кабинетите! Потребна е координирана акција на терен, независно од партиската припадност. На заканите им треба соодветен одговор. Па, нели сме држава која има безбедносни органи, кои во секое време можат да одговорат на ваквите провокации. Ајде да ја видиме таа подготвеност, зашто во краен случај и вербалната закана за војна е кривично дело. Некој ќе рече дека заканите се само мотив да се држи јавноста под постојан притисок, но искуството покажа дека со нив нема играчка. Значи, како кому - некому играчка, некому плачка. Сепак, практиката покажа дека “борците за човекови права” никогаш нема да можат “правата” да ги бараат по легален пат, напротив и при најмало несогласување со институциите на системот, ќе помислат да го употребат оружјето. Обинувањата дека македонските власти не покажале доволен интерес за тој дел од земјава, за Танушевци, паѓаат во вода, зашто нашиве политичари не мрднале со малиот прст ниту за етнички чистите македонски села. А освен тоа, ако некаде се инвестирало тогаш тоа сигурно, со ретки исклучоци, бил делот каде живееле Албанци. Реално погледнато, немаат право да се жалат во однос на вакви прашања. Сигурно е дека нивните комунални проблеми ќе добијат приоритет во однос на македонските. Потребно е само време. Но, во прашање е нешто друго. Под превезот на овие проблеми тие ја туркаат идејата за свое обединување и тоа токму пред решавањето на статусот на Косово. А нашиве властодршци не покажуваат посериозна загриженост од ваквиот развој на настаните. Во недостаток на засилена активност и дискусија за безбедносноста состојба, оние кои седат во законодавниот дом расправаат за некаква интерпелација, за која однаред се знае исходот. Наместо да се натпреваруваат кој повеќе ќе ја брани татковината, тие се вклучени во натпреварот кој поголеми и побројни навреди ќе каже за личноста од спротивниот табор. Губат време за непотребни работи. “А и зашто да се загрижени”? Тие нема да се борат директно на терен, туку повторно некој друг ќе гине, а единственото што во тој случај ќе го направат е да командуваат од своите кабинети и удобните фотелји.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

156

George Atanasoski

Makedonskata saga 14.09.2007

екако го протуркавме и роденденот на нашава татковина - 8 Септември, со организирање свечен прием во Собранието на РМ, на кој дојде целиот политички, економски, научен и културен естаблишмент на независна и суверена Македонија. Меѓутоа, на свечената академија во Македонскиот народен театар, на која говореше претседателот на Собранието, Љубиша Георгиевски, присуствуваа само неколку пратеници и претставници на дипломатскиот кор! Причините за ваквата неславна прослава и натаму се банални - во Собранието имаше и коктел, додека во МНТ само култура! Настапија првенците на Македонскиот народен театар и балет. Очигледно културата ни е слабата страна, иако таа е најголемиот амбасадор на Македонија. Срамот сепак останува за оние кои беа уредно поканети, а не дојдоа! Во Македонија повторно се пука и се гине! Рано е да се каже дека се работи за уште еден обид за дестабилизација на државата, но сепак се демантирани неодамнешните оценки на Советот за безбедност на Република Македонија. Во соседните земји борбената готовност е подигната, а кај нас опозицијата се пресметува со власта, која ги игнорирала бегствата на терористите од затворите на Косово и во Македонија и другите инциденти. За секој случај, не е на одмет поголема внимателност на надлежните органи, ако не сакаме да доживее репризата на настаните од 2001 година, кога ловците пукаа во Танушевци, а селаните садеа компир среде зима! Подоцна се пукаше, се гинеше и нé седнаа да преговараме како да сме ја изгубиле битката и без да учествуваме во неа! Со предложените измени во Изборниот законик конечно ќе им се овозможи на нашите иселеници да учествуваат на парламентарните избори во татковината. Тоа ќе можат да го направат само оние кои пријавиле какво и да е живеалиште во државава. Меѓутоа, тоа не е по волја на опозицијата! СДСМ најавува бојкот на седницата на Собранието и очигледно се плаши од гласовите на Македонците во дијаспората. ДУИ, пак, прави блокада со поднесените 4.100 амандмани. И едната и другата партија немаат соодветен одговор против прифаќањето на долгоочекуваното решение со кое нашите иселеници ќе можат да учествуваат во политичкиот живот на својата матична држава. Тоа е нивната депресија и апатија, разбиеност и конфузија која се покажува со најавите за формирање две нови партии од нивните редови. Поранешниот претседател на Собранието, Љупчо Јордановски, најави формирање силна партија - Слободни демократи, во која ќе преминеле многу пратеници од СДСМ. Поранешниот член на ДУИ и на ДПА, Бардуљ Махмути, одржа основачко собрание на новата партија на албанското малцинство, која е наречена Демократска унија на Албанците (ДУА). Ќе се бори за посигурна интеграција во евроатлантските процеси, а срамежливо се истакнува и наводното незадоволство на Албанците од охридскиот Договор! Во меѓувреме, продолжуваат почнатите судски процеси од кои излегуваат фрапантни тајни. Сме се обидувале да ги лажеме меѓународните монетарни институции со откупување на нашите долгови со банката на Методија Смиленски, со амин на Владата на Љубчо Георгиевски. Така, ексгувернерот на НБМ, Љубе Трпевски, ќе си ја спаси кожата. Но, византиската навика на лажење останува! Државата овозможила да се продава винско грозје како трпезно заради прописите на Европската унија и неможноста да се опфати целото производство на грозје од домашните винарски визби. А штетата која ќе ја претрпиме со разликата во цената на тоа грозје и цената на виното кое би било направено од него, никој не ја спомнува. Од друга страна, пак, бараме странски инвестиции! Во екот на кампањата за средување на финансиското работење во државата, таа загубила 9 милиони евра поради незаконско работење на обложувалниците, кои немале лиценци за работа, за што навреме не постапило Министерството за финансии. Напред Македонијо, пред нас се вратите на Европа, доколку и самата таа не почне да работи како нас!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

157

George Atanasoski

Makedonskata saga 21.09.2007

роработи ли конечно свеста на македонските политичари и дали дефинитивно сфатија дека иднината на оваа држава треба да биде пред нивните суети? Решивме ли да го фатиме последниот воз пред ноемврискиот извештај од Европската комисија во кој ќе се вреднуваат нашите постапки? Дали сме се излажале ако претходно заклучивме дека така се води политика, односно дека проблемите се решаваат во 5 до 12. Напротив, меѓународниот фактор го скенира секој наш чекор, а и постојано нé предупредува на тоа што немаме консензус. Сепак, можеби европските пријатели овој пат ќе ни прогледаат низ прсти и позитивно ќе ги оценат нашите задоцнети чекори. Како и да е, во последен момент нашите властодршци оценија дека навистина им е потребна кохабитација. И едната и другата страна ја фрлија ракавицата. Само прашање е дали навистина стануваше збор за некаква случајна коинциденција и заинтересираност за средби или, пак, сé ова е само глума дека и едните и другите се загрижени за судбината на македонскиот народ. Груевски го покани Црвенковски на работен состанок во Владата, за прашањата од национален интерес, а Црвенковски, кој потенцира дека поканата ја добил непосредно пред неговата пресконференција и дека ја прифаќа, понуди компромисни решенија за деблокада на кохабитацијата. Тоа би значело докомплетирање на Судскиот совет, донесување на Законот за обвинителство, пополнување на амбасадорската мрежа. Понудата на Црвенковски да се откаже од уставното и од дискреционото право, иако формално ќе се потпише на предлозите, е дека ќе застане зад било кои два кандидата од петте за Судскиот совет, кои власта и опозицијата ќе ги изгласаат во Собранието. Исто така, без претходни консултации ќе ја прифати и листата за 10 испразнети амбасадорски места, но доколку на неа Владата достави имиња од професионални дипломати на МНР. Дали постои надеж дека кохабитацијата ќе профункционира, ако се има предвид тоа дека поканата е адресирана само со господин Бранко Црвенковски, без да се наведе функцијата која ја извршува? Владиниот портпарол изјави дека тоа е резултат на конзистентиот став на премиерот во поглед на назначувањето на Црвенковски уште од неговиот избор на функцијата која ја врши. Црвенковски потенцира - без препорака за почеток на преговори во извештајот на ЕК за Македонија 2007 година ќе биде изгубена година, темпото само еден чекор зад Хрватска ќе биде напуштено и целиот процес ќе назадува. Секое поинакво толкување на извештајот ќе биде само манипулирање на јавноста. Судејќи по развојот на настаните, така и ќе биде, а целата збрка околу нивните средби ќе биде само манипулирање на народот. Од друга страна, пак, кога е во прашање европската иднина на државава, подеднакво важно ни е и однесувањето и на нашиот јужен сосед и долгонајавуваното вето за Македонија. Откако Караманлис доби можност сам да формира Влада, нормална е загриженоста дали Македонија да очекува поцврст став од страна на Грција во врска со името. Констатациите на аналитичарите се дека сепак Караманлис нема да стави вето и дека во преден план ги има своите стратешки интереси на Балканот, како и интересите на својот партнер ЕУ. Во целата оваа ситуација зачудува однесувањето на македонскиот претседател. Откако пред изборите во Грција се закани дека ќе ги прекине преговорите во Њујорк ако Грција стави вето, сега го ублажува ставот - не очекува некој радикален пресврт во позициите на идната грчка Влада, а информира и дека нема да има радикален пресврт ниту во нашите позиции.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

158

George Atanasoski

Makedonskata saga 28.09.2007

акедонија сака да оди напред, а постојано се врти назад. Вака накусо би изгледала нашата приказна, за жал, сé уште транзициона. До какво дереџе дојдовме најдобро се гледа и од фактот што дури и Стопанската комора на Македонија деновиве организира трибина насловена како “Олигархијата и македонската транзиција”. Зарем е можно, по 17 години, наместо крај на македонската транзиција и функционирање на институциите, кои ќе спречат создавање на нови криминални структури, ние да се занимаваме со луѓето кои имаат пари!? Зошто во Македонија некој постојано се прашува како некој друг има пари? По сé изгледа единствено нам не ни е јасно дека само обвинителството и судството имаат право, но и капацитет да ги анулираат криминалните структури. Сега веќе е повеќе од јасно дека не е постигната основната цел на приватизацијата во Македонија, зашто од 93.000 регистрирани фирми, успешно работат едвај 500 компании. Неопходно е државните органи да функционираат со полн капацитет, за што треба сите да се ангажираат, што е излез од кругот на спомнуваните нечесни олигарси и македонската транзиција. Но, дали за ваквата состојба вината ја сносат само менаџерите. Зошто сега никој не ги спомнува силните професорски имиња кои ова го овозможија, давајќи му правна рамка на еден криминален пренос на сопственоста. Во овој случај никако не смее да се ставаат сите менаџери, особено не оние кои најголем дел од своите средства ги оставаат во Македонија. Затоа изненадува тоа што кај нас сé уште нема разлика меѓу поимите сопственик и менаџер. И особено зашто досега никој не ја “среди” бирократската структура, намножена до огромни граници и присутна во сите сегменти, која донекаде е и носител на криминални дејства. Проветрување мора да има, но не како сега -исклучително партиско, туку по линија на стручност и на професионалност. Кога конечно ќе се сфати дека олигархијата треба и да создава капитал преку пазарната економија и стручноста, без спрега и лобирање од политичките структури. Само во такви услови таа ќе може да влијае на развојот на земјата. Веќе сите знаат дека нема капитализам без капиталисти. Но, кај нас наместо да се земаат добрите примери и успешните бизнис приказни и тие да се потенцираат се прави обратното, акцентот се става на лошите и со тоа се создава негативна клима во земјава. Главното прашање во Македонија е дали е дозволено да одмине премногу време и дали македонските олигарси ќе можат да ја избегнат одговорноста за даночните обврски. Всушност, во голема мерка оправдани се реакциите на стопанствениците, кои отворено прашуваат дали целиот товар на вината треба да се става на стопанството, кое всушност ги спроведуваше законите донесени во државава. Интересно е како ни успева за неуспешните фирми никој ништо да не зборува, а во жижа ги има само успешните. А нивните менаџери да го добијат предзнакот олигарси. Зашто во ваква конотација употребуваниот термин олигарси ќе добие негативен призвук, што не би требало да е така. Едноставно, без олигарсите нема бизнис, па ни напредок. Најдобар пример за тоа е Русија, каде благодарение на една група преку ноќ збогатени луѓе, спасени се голем број фабрики и не се изгубени милиони работни места. Оваа земја може да послужи како пример во кој одредена група луѓе, со своите вложувања, буквално го спасија спортот, на пример, и спречија големи и славни клубови да ја зачуваат својата егзистенција, па дури и да напредуваат. Како и да е, на сите мора да им е јасно дека во Македонија онаа приватизација која е незаконска не застарува и таа треба да се санкционира. И тоа што е во рамките на законите, да се прифати, но екстра профитот да се оданочи. Само така во Македонија ќе се создаде нова класа на капиталисти, елита која не зависи од никого и која своето богатство го стекнала на чесен начин. Тоа се сопствениците на малите и на средните трговски друштва, кои се стожер на секое општество, кои го носат развојот и создаваат нови работни места.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

159

George Atanasoski

Makedonskata saga 05.10.2007

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

160

George Atanasoski

Makedonskata saga 12.10.2007

еодамна на еден наш медиум беше репризиран шпанскиот филм посветен на Сервантесовиот Дон Кихот, кој во многу нешта може да нé потсети на денешните состојби во домашната македонска политика. Имено, Дон Кихот сонува за Дулчинеа, но никако да ја добие нејзината рака, односно тој длабоко мечтае заради невозвратената љубов, која често пати го води кон непредвидливи авантури. Но, сепак неговата муза му дава сила да се бори против лошите луѓе од неговото општество. Со тоа публиката не знае дали Дулчинеа постои или таа е фатаморгана на една изгубена душа, која на крајот од филмот му вели на својот верен слуга да го остави, бидејќи тој веќе не се вика Дон Кихот, туку му вели на Санчо Панса нарекувај ме “Господ”. Може ли тој да се идентификува со поимот на нашиот Бог? Не. Меѓутоа, ако направиме една мала паралела меѓу Донкихотовскиот свет и нашето општество ќе согледаме многу сличности, кои дури претерано личат на тоа? Ако Дулчинеа ја замениме со Република Македонија ќе можеме да забележиме дека двете женски актерски фигури имаат неколку заеднички карактеристи, иако навидум станува збор за два различни света. Во оној паралелен свет на Дон Кихот само рицарот се бори за честа на девојката или за освојување на нејзиното срце, додека за “раката на Република Македонија” кој... Сите кои досега кренаа раце врз неа се “офајдија”, додека оние најхрабите се оддадоа на филозофирање на состојбите, односно “ѓоамити” нешто прават, ја реформираат државата и патем само градат фудбалски терени, удираат темели на чешми итн. Тоа значи дека нашите “свети рицари” глумат - грофови. Затоа повторно доаѓаме до првата констатација, дали оние кои се степаа во Собранието го “јадеа” ќотекот заради честа и за верноста кон демократијата или тоа беше уметнички впечаток наменет само за пошироката публика која, за волја на вистината, се соживеа со улогата, така што секој од нив стана Дон Кихот. Ете, кај нас Дон Кихот беше Абдулади Вејсели, потоа во улога на витезот се појави и Мендух Тачи, а честа ја бранеше и Садула Дураку. Тоа значи дека сите беа чесни, така што се тепаа во име на демократијата или во име на Република Македонија. Згора на сé, ако на ова се додадат “гримасите” на Љубиша Георгиевски, “клетвите” на Радмила Шекеринска или “бунтовништвото и поетиката” на Владо Бучковски, тогаш нема голема разлика меѓу Донкихотовскиот свет во Шпанија и овој во Македонија. Сé тоа е исто или се сведува на репликата од истоимениот филм: “Прости ми што бев глупав!” Да, прости им Господе што тие се паметни, а ние - како народец, кој страда за леб, што сме “глупави” и сакаме да им веруваме дека се тепаат за честа или за некое наше подобро утре. Прости ни, што им верувавме на нивните рејтинзите; што им верувавме дека ќе го реформираат нашиот свет; што им верувавме дека ќе го направат овој македонски свет подобар. Меѓутоа, нé маѓепсаа со зборови како “на 15 септември”, а уште повеќе нé “шашардисаа” нивните “100 чекори”. И така повторно се враќаме на почеток. Не знаеме дали Дулчинеа постои. И кој тоа ја љуби или ја проколнува, така што проколната “липсува” од разно-разни рицари и витези, кои го “мрднаа” овој наш свет, кој патем бил поголем Дон Кихот од самиот Дон Кихот.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

161

George Atanasoski

Makedonskata saga 19.10.2007

акедонија се зави во црно, предвреме збогувајќи се со уште еден свој син, кој самиот стана ѕвезда за која дури сега можеме да ја согледаме целата величина. Стана ангел на небото откако беше обожаван како ангел на земјата. Со својата скромност, хуманост и непосредност во животот, со кусата, но брилијантна музичка кариера, стана најомилениот гостин во секој дом на својата држава Македонија, која толку многу ја сакаше, но и во соседните земји. Тоше Проески беше и остана најдобриот амбасадор на Македонија, нејзиниот најуспешен бренд и промотор на нејзините младешки таленти и убавини. Со својата хуманитарна мисија собираше илјадници луѓе по стадионите и концертните сали за да може да им помогне на децата, на немоќните и на болните. Вистински амбасадор на УНИЦЕФ, чија загуба допрва ќе се оценува. Се прашуваме, со тага во својата душа, знаеме ли ние да ги чуваме нашите заслужни и најскапоцени синови? Што й се случува на Македонија? Кое проклетство й е фрлено за да ги губи своите највредни синови, кои неуспевајќи докрај да ги остварат нивните животни идеали, мораат да го напуштат овој свет! Тоа се случуваше во дамнина кога Македонија како светска империја ја напушти најмудриот стратег и војсководител Александар Македонски, кој го освои целиот дотогаш познат свет за да ги шири мирот, културата и да ги поврзува народите и да ги споделува нивните цивилизациски дострели. Такво беше и заминувањето на Гоце Делчев, кој светот го разбираше единствено како поле за културен натпревар меѓу народите. Ете, така заминува и нашиот Тоше, кој остана надвор од политичките делби и препукувања во својата татковина. Се прашуваме дали можеби знаевме да ја цениме величинита на неговата мисија на повторното сплотување на народите, ако не поинаку, барем со помош на музиката! Дали конечно Македонците ќе се обединат и ќе тргнат напред со заеднички сили е прашање кое сé повеќе се наметнува во овој траурен момент на простување со нашата блескава музичка звезда бидејќи веруваме дека во татковината не постои човек кој не жали за неговата прерана разделба. Токму затоа, Македонци, надминете ги политичките страсти и делби и тргнете заедно во остварувањето на националните и државните интереси и идеали. Надминете ги проблемите во кохабитацијата меѓу Владата и претседателот на Републиката, најдете го потребниот консензус меѓу власта и опозицијата за спроведувањето на клучните реформи во државата, кои треба да нé доведат до вратите на НАТО и на Европската унија и конечно спроведувајте ги во практика веќе постигнатите договори меѓу вас за спорните прашања во земјата. Всушност, тоа се и барањата на Европската комисија, која наскоро треба да го објави извештајот за напредокот на Република Македонија, кој е потребен заради добивање датум за отпочнување преговори за влез во ЕУ. Конечно треба да ни стане јасно дека одговорноста останува кај вас, но и кај нас кои ги дадовме нашите гласови за да ви овозможиме да управувате со државата. И, на крај, не бегајте од собраниските клупи каде треба да се донесуваат голем број закони кои се ваша обврска, борете се со аргументи и докази, а не со вербални демагошки фрази и инает, кој се заканува да нé одведе надвор од тековите на цивилизираните народи. Размислете за донесувањето на секоја одлука од која зависи натамошниот развој на нашата држава и заборавете ги своите политички интереси за да дојдеме до таа благородна цел. Политиката сфатете ја како најголемиот дострел на демократијата и плурализмот која низ сложените механизми на создавањето мнозинско мислење, идеја и проект, најефикасно пронаоѓа решенија за натрупаните проблеми, а не како недостоен начин на остварување на најстариот занает во историјата на човештвото.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

162

George Atanasoski

Makedonskata saga 26.10.2007

порот со Република Грција за името на Република Македонија влегува во нова критична фаза. Јужниот сосед се обидува да го попречи влегувањето на нашата земја во НАТО под уставното име. Првите реакции на премиерот Никола Груевски се јасни, тој е кохабитаторски расположен. Само во оваа пригода ќе му оди по кеифот на претседателот Бранко Црвенковски, кој неколку пати повтори дека нема да се коцка со уставното име Република Македонија. Меѓутоа, без разлика на старата поговорка која вели кога двајца се караат или се тепаат, постои љубов, ова старо правило не важи за нас. Дали македонските политичари повеќе од милион пати ни ветиле дека нема да го продаваат името на нашата земја? Да! Но, исто така, многу пати на меѓународните форуми тие биле меѓу првите кои се откажале од името на Република Македонија. Дали тоа го правеле од личен или поради нечиј друг интерес? Ако Хамлет однапред го знаел одговорот на прашањето - зошто земјата Данска “смрди”, тогаш тој немаше да биде главен јунак во драмата на Шекспир. Славниот Вилијам, кој се воздигна до небеса, го знаеше одговорот на прашањето - каде лежи зајакот. Пуританската кралска ложа се брани со крв и со интриги. Затоа Елизабетанското време сé уште не е завршено, а “Биг- бен” ќе чука сé додека постои таа континуирана државничка политика. Всушност, славното перо ни ги откри сите тајни механизми за тоа како се одржуваат државничките интереси на Обединетото Кралство. Затоа, во оваа пригода можеме да се потсетиме на мудроста, која се испили од скопскиот графит, кој пред неколку години осамна на трошните и изветвени фасади на зградите во Скопје. Парафразирано графитот истакнува: “Во која средина будала не може да се снајде? Само меѓу политичарите, бидејќи конкуренцијата е голема!” Дали нашите политичари можат да бидат будали и повторно да се коцкаат со името на нашата држава? Тоа не може да нé изненади, бидејќи веќе се помирија со формулата Поранешна Југословенска Република Македонија. Од тогаш до денес Грците многу пати нé понижија или нé навредија, без разлика дали станува збор за селска или за меѓународна манифестација. Тоа искуство го влечеме повеќе од десет години. А, сега Грција најавува дека нема да ни дозволи да дишеме во НАТО или во ЕУ. Што можат да ни подготват? Демек пиеме вода, а не знаеме што е H2O. Имено, станува збор за сериозен политички период, кој може да предизвика големи геостратешки поместувања на Балканот. Во контекст на ова мораме да го бараме и грчкото условување со името, кое ќе ни претставува трн в око. Тоа значи дека проблемот е кај нас зашто немаме став или “ачик” човек, кој трезвено би се соочил со трговецот од југот на овој дел од планетата. Ако не знаат да тргуваат, тогаш нека повикаат странски консултант. Еве, на пример, Евреите со години се борат да ја докажат својата државност но, исто така, успеваат и да им одолеат на сите државнички притисоци. За нив Израел е татковина. За нив Ерусалим е свет град. Има ли посветол пример освен да се бориш за името, за народот, за нацијата? Нема! Но... кај нас секогаш ќе постои едно големо “НО”, кое нé предупредува да не им веруваме на нашите избраници, кои секојдневно нé изненадуваат со своите политички ставови. Денес се за Република Македонија, а утре се граѓани на друга држава. Затоа мораме да се плашиме од сами себе, а не да стравуваме од тоа што Грците ќе нé условуваат.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

163

George Atanasoski

Makedonskata saga 02.11.2007

д Охрид, вековната културна и духовна престолнина на Македонија, место во кое се сместени 365 цркви, по една за секој ден во годината, место во кое на почетокот на средниот век е основан еден од првите светски универзитети - Светиклиментовиот и, секако, престолнина на Самуиловото царство, беа упатени моќни пораки за љубов, мир и толеранција меѓу народите, културите, верите, цивилизациите, пораки кои сигурно допреа и до најоддалечените места во светот, кој денес е жеден за мир. Вториот Ерусалим, древната и духовна престолнина каде почнало да пулсира христијанството, на едно место собра народи од сите страни на светот, без разлика на вера и раса. Во овој вековен град на една маса седеа верски лидери, хуманитарци, професори по теологија, министри, седеа Божјиот и секуларниот свет, расположени за муабет, за дијалог, за размена на мислења и искуства... Сите се согласија дека малите разлики во верските учења не треба да бидат причина за градење големи јазови на недоразбирање, а уште помалку да бидат повод да се активира динамит и да се убијат стотици луѓе околу себе. Оттаму произлезе и осудата на сите форми на верско насилство и нетолеранција и на секоја вера која проповеда терор. За среќа, во Охрид се покажа дека невозможното може да биде возможно ако се има вера, љубов и толеранција кон другиот, точно според принципите на сите верски учења. Истовремено се покажа дека токму Македонија може да биде земјата која ќе биде предводник на глобалната идеја за мир и толеранција, зашто таа е крстосницата на цивилизациите, но и пример за верска толеранција и заемно почитување на различните народи. Светскиот собир докажа дека светот може преку дијалог и активна заложба да се смени во динамична област, во која луѓето ќе ја потврдат и ќе ја реафирмираат убавината, творечката моќ на разликите, културната размена, соработката, како и богатството и потенцијалот која таа го носи. Ваквите настани можат да одиграат клучна улога во надминувањето на религиозните и на расните предрасуди, како и цивилизациски нетрпеливости, притоа негувајќи го вековното традиционално разбирање во меѓуетничкото и меѓурелигиозното коегзистирање. Обновувањето на заемната доверба, враќањето кон традиционалните вредности преку богопочитување и почитување на ближниот, воспоставувањето на меѓурелигискиот и меѓуцивилизацискиот дијалог, треба да помогне светот да се ослободи од предрасудите, подвоеноста и заблудите, а сите ние да му се посветиме на креирањето на еден подобар свет. Меѓутоа, за жал, се провлече и неизбежната црна дамка која малку го разниша овој историски настан како за Македонија, така и за светот. На лице место се негираше почитувањето на еден народ кон друг. Потребно ли е да се погодува за која земја станува збор? Повеќе од јасно е - нашиот сосед Грција. Иако Грчката православна црква беше уредно поканета, сепак нејзините претставници не дојдоа. Причина - името на древна Македонија! И повторно она што најмногу го боли Македонецот каде и да се наоѓа во светот - негирањето на името кое со векови е врежано во 5.000 археолошки локалитети! Околу 4.000 Македонци од цела Австралија протестираа пред Парламентот во Канбера поради ставот на Владата Република Македонија да не ја именува со нејзиното уставно име. Семакедонскиот собир е за поздравување, затоа што барем за момент го засени силното грчко лоби, чија цел е “да го потисне македонскиот етнички идентитет”. На Македонецот не му е потребно да освојува туѓ идентитет и туѓа земја или, пак, да потиснува древни нации за да создаде своја. Тој, Македонецот го потсети негаторот на македонската вистина, без лаги и фалсификувања на историјата. Македонецот многу добро знае од каде потекнува, како се вика неговата библиска земја, нема потреба никому, на било која земја во светот да й го посочува она што сите многу добро го знаат за неа, за Македонија.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

164

George Atanasoski

Makedonskata saga 09.11.2007

астојувањето за откажување од уставното име на нашава земја Република Македонија, во спорот со Грција, како процес или политички меѓународен притисок не смее и натаму да се дозволува да се одвива во оваа насока, бидејќи тоа предизвикува низа негативни национални последици за државата Македонија, за македонскиот народ, како и за Македонците во дијаспората. Имено, со интенцијата да ни се избрише името се соочуваме со исклучителен сериозен ретрограден процес кој значи губење на македонскиот национален идентитет, историја, јазик, култура и минато. А, народ без национален идентитет, без јазик, без свое писмо, без култура или без свое минато претставува аморфна безлична маса и население, чија судбина ќе биде кроена од соседите и од големите сили. Затоа, на настаните во Њујорк и во Брисел не смее да се гледа лефтерно и непрофесионално, туку мора политички сплотено, мудро и разумно да ги разгледуваме. Грците докажаа дека ќе се борат со сите сили во обидот за наше обезличување, во соработка со бугарската традиционална надворешна негаторска политика. Всушност, во овој момент грчката нација и држава се плашат за својата култура и јазик, кои се разликуваат од македонската Александрова историја. Доколку се погледне во минатото јасно се разграничува македонскиот национален идентитет од хеленистичкиот полистички приказ. Значењето на градовите-полиси е помало во соодносот на организираноста и на големината на македонската држава, која процветала во времето на Александар Македонски. Според тоа, може да се заклучи дека јазикот кој го користеле античките Македонци и Хелените, чии потомци се денешните Грци, е различен, така што станува збор за две различни цивилизации кои во времето и во географскиот простор биле одредени да живеат како соседи. А, оттаму произлегуваат сите политички дејствија во историјата. Веќе е неразбирлива упорноста на грчката држава за нешта што, според нас, како држава и како народ, е нивна изгубена битка. Фактички, нема простор за разговори во оваа насока, без оглед дали тоа им се допаѓа или не на Грците! Паралелно со политичките дипломатски притисоци од меѓународната заедница, Атина се обидува и преку ГПЦ и нејзиниот сојузник СПЦ, да атакува и на Македонската православна црква, која е една и единствена наследничка на славната Охридска патријаршија, која со ираде, невалиден политички документ, е укината. Во црковната историја е познато дека по Рим, по Константинопол, (Вселенската патријаршија), Охридската патријаршија е издигната на највисокиот пиедестал на скалилото од двете, односно трите најславни христијански цркви. Тоа значи дека нашата Македонска православна црква е мајка и на СПЦ и на многу други цркви, вклучувајќи ги и сестринските во Русија, во Украина итн. Според тоа, никој не смее да се коцка со црквата, исто така, никој не смее да се коцка со државата, бидејќи македонскиот национален идентитет, како и Македонската православна црква се скапоцени круни, ореоли на македонскиот народ и на Македонците од дијаспората. Никој не смее да оди против овој факт, односно МПЦ не мора да бара признавање на својата автокефалност. Се разбира, доколку и таа самата е свесна за својот интегритет и идентитет ќе може да се избори за своето место и значење. Знае ли Македонската православна црква всушност која е таа и што таа значи во христијанскиот свет? Поради сé ова, кавгата меѓу македонските државници и политичари мора да запре и заеднички да се застане во одбрана на интересите на Македонците во земјава и во светот. Оној кој барем и со мисла ќе се огреши кон македонскиот национален идентитет или кон Македонската православна црква - нека онеме, бидејќи казната Господова ќе биде погорчлива и од најстрашниот граѓански суд, кој во историјата паметел пострашни казни од оние кои ги доживеале епископи предавници, кои народот и верниците прво ги бричеле, а потоа ги протерувале од земјата. На тој начин се докажува како се брани Црквата и како треба да се штити положбата на МПЦ. Оваа народна клетва е пострашна од клетвата која ќе го следи секое деветто поколение на сите предавници или одродници од македонскиот народ и од нашата христијанска вера.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

165

George Atanasoski

Makedonskata saga 16.11.2007

аместо да ги засукаат ракавите и да се фатат за работа нашиве политичари изгубија неколку дена препукувајќи се меѓусебно и објаснувајќи си што навистина рекла американската амбасадорка во НАТО, Викторија Нуланд, при својата посета на Македонија. Прашањето дали нашава земја е на трето место во Јадранската група, по Хрватска и Албанија, ги разгоре страстите меѓу претставниците од позициониот и од опозициониот блок, при што секој од нив нејзината порака ја толкуваше на сопствен начин. Се разбира, кому како му одговараше, а најмногу ја искористија во собирањето поени кај гласачкото тело. Едните коментираа дека мисијата на амбасадорката била да й помогне на Македонија и да й укаже на слабостите, а другите реплицираа дека премиерот не ги сфаќа американските пораки и како и натаму продолжува да влече лоши потези за евроатлантските процеси. За жал, македонските политичари не сфаќаат дека нивниот “расипан телефон” нема да ги однесе подалеку од сопствениот двор, а камоли во ЕУ и во НАТО. Или, како што ќе рече првиот амбасадор на САД во Македонија, Кристофер Хил, поканата за членство во северноатлантската Алијанса мора да се одработи и тоа во наредните шест месеци, кои се историски за нашата земја. Политичкиот естаблишмент треба да сфати дека овие месеци се пресудни за нашата иднина и дека е потребно да седнат на заедничка маса за да не се прокоцка шансата на Македонија. Но, не само да седнат, и досега многу пати седнувале, а ништо не сработувале, туку да се обединат и за прашањата од кои зависи македонската перспектива. А, така повторно е условена од политичките суети. Само што помисливме дека тие конечно постигнале консензус за европските прашања, нивната самобендисаност ги врати на почеток и повторно, по којзнае кој пат, во игра го ставија прашањето - на кој прв му текна? Дали идејата за Национален совет за интеграции е на владејачките или на опозиционите партии? Како тоа да е поважно од иднината на оваа држава? Драги мои, без оглед на тоа кој предложил да се формира Советот, важно е тој да профункционира и да донесе конкретни решенија, а со самобендисаноста, уште помалку со тепачките во законодавниот дом, се оди во Европа. Токму затоа и се такви какви што се препораките во европскиот извештај за Македонија. Инертноста и нереагирањето на нивните пораки е присутна и во законодавниот дом каде се доцни со носењето на европските закони. Освен тоа, надвор од него, политичарите прават некакви мајски договори, со што повторно се условува македонската иднина. Од друга страна, пак, и непотизмот и поддршката на своите коалициони партнери, без при тоа да се казнат за направените грешки и стравот од некакви сценарија, нема да нé однесе ниту во ЕУ, ниту во НАТО. Но, зачмаеноста на луѓето кои се наоѓаат на челните позиции во државава е причината поради која преговорите за името сé уште тапкаат во место. Веќе 17 години нашиот јужен сосед на сите можни начини се обидува да го убеди светот дека ние немаме право на уставното име, а уште помалку на Александар Македонски. Во овие моменти, кога на Македонија й се заканува вето од Грција за нејзиниот прием во НАТО под уставното име, Македонците каде и да се треба да покажат обединетост зашто само на тој начин ќе можат да се спротивстават на негаторската политика, но не само од страна на јужниот сосед, туку и на останатите кои го игнорираат нашиот идентитет. Македонците постоеле, постојат и ќе постојат! Македонија била, е и секогаш ќе биде!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

166

George Atanasoski

Makedonskata saga 23.11.2007

ериодот кој изминува во Македонија сé повеќе станува забележителен по серијата “зголемувања”. За жал, на сите кои помислија дека станува збор за животниот стандард, мора да им се потенцира дека, барем засега, во нагорна линија во земјава се само цените. И тоа на сé и сешто. Се добива впечаток дека почна да се одвртува инфлаторната спирала. Додека граѓаните на своја кожа многу добро го чувствуваат порастот на сите животни трошоци, особено во последниве неколку месеци, сега и статистиката излезе со официјални податоци, кои не биле полоши во последните неколку години. Според најновата информација, трошоците за живеење за октомври, кои всушност се показател на инфлацијата, се повисоки за 3,9 отсто во споредба со истиот месец минатата година, а во однос на декември 2006 година се повисоки за 3,4 отсто. Инфлацијата расте, бидејќи главните причинители за неа (цените на храната и на енергенсите) забележуваат значителни скокови во изминатите месеци. Особено загрижува фактот што ова е рекордно највисока инфлација во последните три години. А во последните три месеци имаше голем бран поскапувања, кои и натаму продолжуваат. Скокнаа цените на маслото за јадење, на лебот и на другите преработки од брашно, на месото, на јајцата, на млечните производи, на средствата за хигиена, на пијалаците, на зеленчукот, на овошјето, на рибата, на облеката, обувките... Иста состојба е забележана и кај цените на мало, кои претходно беа мерило за степенот на инфлација. Во најновиот статистички извештај тие бележат драстичен скок. Покрај ова, статистиката забележа скок и на вредноста на потрошувачката кошничка од 1,6 отсто. Инаку, за едно четиричлено семејство таа е пресметана врз основа на цените на мало и изнесува 10.810 денари, додека просечната плата во државава е 14.500 денари. Прашање е дали и кога Владата ќе даде објаснување за ваквата состојба бидејќи, според проекциите на Народна банка на РМ, годинава инфлацијата не треба да излезе од рамката од 2 процента. Така е според годинешните проекции, договорени со Меѓународниот монетарен фонд. Гувернерот на НБРМ, Петар Гошев, кон крајот на август најави дека годинава инфлацијата ќе биде околу 2 отсто, со индиции дека дури наредната година може да доживее благ пораст. Факт е дека поскапувањата на храната е главната причина за подгревање на инфлацијата и додека експертите укажуваат оти поскапувањата на храната и на енергенсите, а допрва и на електричната енергија, можат да се одразат врз нивото на инфлација, власта упорно оди со мерки за намалување на ДДВ за некои производи и услуги, што не предизвика и намалување на крајните цени, туку напротив, дојде до многу поскапувања. За жал, цената на храната учествува со 36 проценти во вкупниот пораст на инфлацијата, додека учеството на енергенсите е 6 отсто. Се претпоставува дека можното зголемување на цената на струјата значително ќе ги зголеми производствените трошоци и ќе предизвика уште поголема инфлација. Во вакви услови “дебело” загрижува што ЕЛЕМ ќе го извлече најголемиот финансиски ќар од примената на измените на Законот за енергетика. Тоа во превод ќе значи промена на моделот на енергетскиот пазар, ќе се овозможи создавање нов енергетски монопол во државата. Со тоа Македонија се враќа на времето од претприватизационата фаза на “Електростопанство”, кога токму заради рушење на тој монопол, државната компанија се подели на три нови друштва - ЕЛЕМ, МЕПСО и “Дистрибуција”. Колку за потсетување, додека ЕУ ја стимулира индустријата, ние ја либерализираме. За да се поттикне растот на индустријата во Европската унија индустријалците плаќаат два пати помала цена за струјата од домаќинствата. Според податоците на ЕУРОСТАТ, цената која индустријата во Унијата ја плаќа е половина од онаа која ја плаќаат домаќинствата. На тој начин ЕУ поттикнува евтино производство и конкурентни производи, што на крај резултира со повисоки приходи за компаниите и повисоки даночни суми за државата. Наспроти ова, од 1 јануари 2008 година кај нас се предвидува делумна либерализација на пазарот на електрична енергија, со која деветте големи потрошувачи во државава ќе бидат обврзани струјата да ја купуваат по пазарни цени. Пазарните цени се два пати повисоки од регулираната цена по која досега директните потрошувачи ја купуваа струјата од државата. А како тоа ќе се одрази врз нивното работење, ќе дознаеме наскоро. Само не ќе да е на арно.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

167

George Atanasoski

Makedonskata saga 30.11.2007

егашната политичка ситуација во Република Македонија личи на село без кучиња, Владата не сака да признае дека нема персонални капацитети да ја води државата, а опозицијата ја фатило “мрза” да работи во Собранието. Тоа значи дека не им е гајле за државата, туку за тоа што ќе си “клаат” во својот џеб. Всушност, како да се оцени нивниот револт, кој беше предизвикан од страна на првиот парламентарец, спикерот на Собранието на Република Македонија, чиј потег неодамна добро им ги олесни џебовите, така што намалените пратенички плати предизвикаа само неоправдана огорченост кај одредени персони. Оваа ситуација го наметна прашањето може ли неколкуте илјади одземени денари да го дисциплинираат собранискиот јавашлук на пратениците? Да, и тоа се покажа на дело. Но, зошто народните избраници да бидат попривилегирани граѓани од останатите граѓани!? Зарем не треба да се санкционира нивното однесување, односно неработење? Имено, непокажувањето на фискалните сметки од патарините или на тие за други патни трошоци претставува прекршочно дело, односно во одредени ситуации тоа може да се окарактеризира како и кривично дело, бидејќи за неиздавање фискална сметка пазарната инспекција може да затвори кафуле или одредена дискотека. Значи, ова правило важи и за пратениците, без разлика дали е вмровец или сдсмовец. Поради општата недисциплина или неодговорноста на дрските пратеници државата станува нивен сé поголем заложник, а вината за застој во евроинтеграциските процеси треба да се бара не само кај владејачката коалиција, туку и во заспаната опозиција. Таа не може да биде “заспана убавица”, а власта принцот, кој треба со бакнеж да ја разбуди од политичкиот сон. Одговорноста за состојбите во земјава ја делат и двете страни, бидејќи опструирањето нé доведува до кобниот политички куршлус во земјава. Кој сé е виновен што Република Македонија е далеку од ЕУ, а кои се тие кои прават сé за да е уште подалеку и од НАТО? За тоа вина имаат сите, без разлика дали се луѓето од позицијата или од опозицијата, на кои друшто ете им прави и претседателот на државата. Анализирајќи ја сегашнава пат-позиција може да се констатира дека ВМРО-ДПМНЕ се соочи со кадровски проблеми, а најголемата грешка ја направи во однос на изборот на партнерите во коалициониот воз, кои се покажаа како неконструктивни, всушност се кријат зад нејзиниот грб, а истовремено бараат своја солуција или алтернатива во партнер меѓу власта и опозицијата. Тоа значи дека во сите опасни или напнати ситуации, сакал или не, премиерот мора пред јавноста да се смешка, иако во меѓувреме некој упорно се обидува да го “јаде”. Поради ваквата слика неговите коалициони партнери се вртат околу него, и ете уште што не се степале и за она мало парче коска кое всушност го нуди власта. Разгледувајќи ги односите меѓу оние кои во моментов се горе, меѓу облаците, и оние кои мислат дека сé уште се во облаци, опозицијата предводена од СДСМ и од нејзината лидерка, одамна не била така неуспешна, непопуларна и непрепознатлива. Оваа партија се сведе на две-три фаци, кои патем и во јавноста й прават друштво на лидерката, бидејќи таа не смее да се загуби во “преводот”. Политичката осаменост има интенција да стане канцерозна болест, која може да доведе до една друга непожелна ситуација, а тоа се нови партиски избори, кои евентуално ќе донесат нов лидер или лидерка, така што она што си денес, тоа не може да биде загарантирано и за утре. И така денот го заменува ноќта, ноќта го заменува денот, како да нема утро или вечер... Има едни, има други, но сигурно за Македонија има и трети...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

168

George Atanasoski

Makedonskata saga 07.12.2007

ога нешто навистина се сака, за да се постигне тоа, нема нешто што не може да се направи за да се добие. И невозможното станува можно. Во трката за НАТО интегрирањето на државава нашите политичари се обединија - постигнаа косензус за законите од кои зависи иднината на Македонија во северноатлантското семејство, за што добија и пофалба од американските пријатели. Народните избраници го донесоа Законот за Комитетот за односи меѓу заедниците, Законот за Советот за јавни обвинители и Законот за Јавно обвинителство. Во Законот за Комитетот за односи меѓу заедниците е внесен и владиниот амандман, со кој се предвидува покрај списокот од 45 закони, кои треба да се носат со двојно мнозинство, со Бадентерово правило, да се донесуваат и сите закони кои се однесуваат на јазикот, културата, образованието и употребата на симболите. Секако, заслужува пофалба тоа што барем засега ги надминаа суетите, па затоа веќе не е важно кој од нив какви отстапки направил, важно е дека конечно се одблокира работата на законодавниот дом. Но, не смееме да заборавиме дека во таа трка со времето мораме да внимаваме и на квалитетот на донесените законски решенија. Стручната јавност има разбирање за деликатниот момент во кој се наоѓа државата, за тоа дека има малку време да се сработат обврските, но сугерираат на внимателен пристап за Собранието да не се претвори во печатница на лоши закони. Првиот парламентарец, во негов карактеристичен начин на однесување, им честита на пратениците за тоа што прв пат во неговиот мандат бил донесен закон со двотретинско мнозинство. За Американците овој постигнат договор значи мудар компромис за доброто на Македонија. Но, нашиве политичари не би биле тоа што се, ако нешто не извалкаат и ако не продолжат по старата практика, со уцени, односно да не го почитуваат договореното. Во ваков стил, опозиционите социјалдемократи одбиваат да предложат свој член во Комитетот, кој би дошол на местото на членот од владејачката ВМРО-ДПМНЕ. Значи, сега и за ова прашање ќе има “повлечи- потегни”. Во законодавниот дом потпретседателот Иван Анастасовски, од НСДП, го реализира тоа што долго го најавуваше, односно поднесе оставка. Неговиот наследник сé уште не е избран. Од друга страна, пак, кога е во прашање македонската дипломатија и одбраната на македонската нација, должно внимание заслужува и обединетоста на државниот врв околу уставното име на Република Македонија. Македонската страна му порача на посредникот во преговорите за името, Метју Нимиц, дека останува посветена на надминувањето на разликата, но во исто време и по секоја цена да се зачува идентитетот на македонската нација. Нимиц си замина од Македонија со став дека прогрес има, но тоа е само во атмосферата околу преговорите, напредок во однос на приближување на ставовите нема. Дали во оваа насока за Македонија дуваат поволни ветришта? Одговорот на ова прашање ќе следи, но допрва ќе има и коментари за тоа дали државава треба да си дозволи било каков прием во било која меѓународна организација под наметнатото име, нешто што апсолутно е недозволиво ако тоа не е уставното име Република Македонија. Аналитичарите сметаат дека САД нема да дозволат приемот на сите три членки на Јадранската група, Македонија, Албанија, Хрватска во НАТО да биде попречен од билатерални прашања, како што е ова за името. Кон кое светско семејство и да се стремиме за да бидеме дел од него, ќе чувствуваме дека тоа навистина и сме само доколку во него сме влезени како Македонци и како Република Македонија.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

169

George Atanasoski

Makedonskata saga 14.12.2007

о пресрет на исполнувањето и на последните обврски на Македонија во поглед на добивањето покана за влегување во НАТО, соседна Грција уште еднаш покажа дека трговијата й е национален специјалитет! Ако до вчера Атина се котираше како “тројански коњ”на Москва и како заштитник на нејзините интереси во европската политика, што беше изразено и со поддршката на Белград против независноста на Косово, по состанокот на Европската комисија во Брисел, на кој успеа да го вметне проблемот со нашето уставно име во Извештајот за напредокот на Македонија како кандидат за членство, таа уште еднаш го покажа дволичјето на сопствената дневна политика! Откако не успеа да добие поддршка од Вашингтон за евентуалното користење на правото на вето во НАТО при гласањето за прием во членство на Република Македонија, таа на перфиден начин и со помош на португалската политика успеа во Извештајот на Советот на ЕУ да го внесе ставот за разрешување на проблемот со уставното име на нашата држава. Нејзината цел станува сé појасна - да се смени името на Република Македонија и покрај обврските од Привремената спогодба меѓу двете држави, со кои таа не смее да ги запира евроатлантските аспирации на земјава! Останува прашањето колку овој “данајски подарок” ќе влијае и врз натамошната дестабилизација на Западниот Балкан, каде растат националистичките апетити и се најавуваат нови војни! Србија не се откажува од Косово и ќе ги примени сите мерки за заштита на својата територија, можна е сецесија на Република Српска од дејтонската лабава конфедерација БиХ, како контрамерка на загубата на Косово, што поинаку се нарекува зголемување на затегнатоста во регионот, кој одамна е познат како балканско буре со барут. Дестабилизацијата на регионот е повеќе од очигледна и тоа повеќе пати го оценија највлијателните светски медиуми, додека рамнодушните европски политичари, кои дури деновиве признаваат дека со својата неактивност и со внатрешните поделби дозволиле да дојде до воениот конфликт при распаѓањето на поранешната југословенска федерација, повторно ги менуваат своите ставови без да водат сметка за последиците. Со други зборови, Македонија и покрај својата мирољубива политика, која ја водеше по осамостојувањето, и натаму останува плен на аспирациите на четирите волка! Од Белград се закануваат дека нашето евентуално признавање на независноста на Косово ќе биде сфатено како учество во агресијата кон Србија и веќе во Брисел нé нарекоа ФИРОМ, играјќи на картата на сега веќе изгубената поддршка од Атина во однос на статусот на Косово. Чудно е и однесувањето на Софија, која до вчера се фалеше дека добрососедските односи се развивале кон највисок можен степен, а сега веќе почна да калкулира со приемот на Република Македонија во Европската унија. Министерот за надворешни работи Ивајло Калфин два пати потенцираше дека во македонските медиуми се водела антибугарска кампања, која ја гледа само тој, можеби и Красимир Каракачанов, а сé тоа е поврзано со дејствувањето на политичката партија ОМО Илинден Пирин, која и натаму не е регистрирана и покрај поинаквата одлука на Судот за човекови права во Стразбур! Меѓутоа, јасно е дека соседите не можат да се избираат, тие се такви какви што се, и јасно е дека и натаму ќе дејствуваат во поглед со своите национални интереси, во кои очигледно Македонија има значајно место. Но, од друга страна, пак, треба да се каже дека тие тоа ќе го прават до таму до каде што ќе им помога и македонската политичка елита, која со своето однесување всушност й овозможи на Грција да манипулира со извештаите на Европската унија за Македонија, заборавајќи дека нашата држава се наоѓа пред опасна раскрсница и дека сите наши напори треба да водат во насока на добивање покана за членство во НАТО. А за тоа секако дека ќе треба да се заборават ситните партиски интереси, кои го разбиваат потребното единство меѓу власта и опозицијата, кои инаку имаат исти цели, а тие треба да водат кон стабилизација на државата и обезбедување на нејзината иднина!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

170

George Atanasoski

Makedonskata saga 21.12.2007

о предвечерјето на годината која изминува, а во очекување на следната 2008 година почнува “новогодишната треска”. Туристичките агенции работат со полна пареа, нудејќи им на луѓето дестинации за сечиј вкус. Бали, Бангкок, Монте Карло, Рим, Шарм ел Шеик, па малку поблиску Солун, Атина, Софија...и уште поблиску - Пелистер, Крушево, Маврово, Охрид... На изненадување на туристичките агенции, годинава за новогодишните празници најбарани се најскапите дестинации. Тие веќе ги тријат рацете затоа што особено голем интерес има за егзотичните места (најскапите аранжмани), потоа за Малта, Прага, но прв пат и за скандинавските земји. Хит се Доминикана, Бали, Малдиви, Куба, Јамајка, Норвешка, Чешка. Барани се и скијачките центри во Австрија и во Италија од клиентите кои планираат да ги продолжат новогодишните и Божикните празници со зимски одмор!!! Ееее, колку привлечно, навистина за сечиј вкус, но дали и за секој џеб!? Сонувачи - патувачи безброј - пензионери прилегнати во удобните фотелји, кои патуваат по светот со далечински ТВуправувач, баби со своите приказни со нивните мили внучиња ја обиколуваат Земјината топка, а младите брачни парови, па и постарите се двоумат дали да одат на патување со кредитни картички или, пак, да купат нов стан на рати... Добро е што оваа категорија сонува за нешто убаво. Но, сонуваат ли вака и технолошкиот вишок или, пак, стечајците кои цела година имаат “загарантирано бесплатно кампување” и тоа верувале или не, пред најпосакуваната зграда од која ги дели само еден чекор, кој доколку го направат, право ќе “влетаат” во собраниските “жешки” клупи? Човек да им “позавиди”!!! И по ова се враќаме во реалноста. Празници се ближат. Треба да се одврзе кесето, сé уште постои традицијата новогодишната трпеза да “крца” од разновидни јадења, почнувајќи од неизбежната сарма, па месо печено, па вкусни салати, сé тоа прелиено со убаво домашно македонско црвено вино. Па, следува убава македонска песна, наздравување со желби за среќна и бериќетна нова година. А сé тоа го има каде на друго место ако не дома, во нашата држава, во нашата си мила Македонија. Е, сега можеби трпезата ќе биде малку поскромна од минатата година поради серијата поскапувања на храната, која почна во септември, и никако не запира. Изминатите три месеци поскапеа речиси сите прехранбени производи во малопродажбата. Некои сега чинат дури два пати повеќе. Вредноста на храната секојдневно се зголемува, поради што продавачите се принудени во момент да им ја менуваат цената, а граѓаните збунети и во дилема дали утре лебот и млекото ќе ги купат по иста цена или ги чека уште еден ценовен шок итн. итн. Шокирани или не, сепак ќе си брцнат во џебот толку длабоко колку што им дозволува семејниот буџет, кој реално кажано е и тоа како тенок. Но, како и да е, за најлудата ноќ мора сé да се има!? Така, најголемиот дел од македонските граѓани ќе ја пречекаат новата 2008 година во своите домови или на бесплатните прослави кои ги организираат локалните власти на плоштадите. А плоштадите почнаа да потсветнуваат од новогодишните светилки, кои ќе ги привлечат граѓаните да бидат дел од прославата која ќе им биде понудена од страна на градските татковци. И кога сме веќе кај главниот на градот, овој пат ќе му простиме за незакрпените дупки, паднатите канделабри, полните контејнери со отпадоци, неосветлените улици, иако за да се дојде до центарот на градотплоштадот граѓаните треба да се изнамачат затоа што постои можност да свиткаат нога во густата, црна темна ноќ. Сепак, тука ќе се застане и секој граѓанин со добра мисла нека ита кон новата 2008 година. Нека секој го прослави највесело последниот ден од годината која изминува, а да ја дочека среќен со желба, не само за него, туку и за цел свет многу мир, љубов и берикет.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

171

George Atanasoski

Makedonskata saga 28.12.2007

ели 365 дена се обидуваме да ги откриеме причините за неажурноста на македонските политичари, кои покажаа дека се неспособни да ја водат Република Македонија кон европските и евроатлантските структури. Имено, по којзнае кој пат тие се занимаваа со споредни работи, притоа нагласувајќи ја личната корист, наместо да се концентрираат на националните и на државните интереси на граѓаните на Република Македонија. Во контекст на ова, Ве потсетуваме дека во 2007 година значително се продуцираше т.н. консензуален пристап во водењето на внатрешната и на надворешната политика. На тој начин, ниту парламентарците имаа можност да ја извршуваат својата задача, ниту имаа можност да докажат дека не се слуги на владејачкиот воз, кој не успеа да ја извлече композицијата од балканското депо. Поради овие причини уценувачите на македонскиот идентитет, поточно поробувачите на македонската историја, се дрзнаа пред крајот на старата година да го зголемат меѓународниот притисок врз Република Македонија. Тоа значи дека севкупната политичка структура во државава направи кардинална грешка во однос на надворешната политика, наизменично едни па други си подметнуваа за иницијативите во однос на функционирањето на евроинтеграционите процеси. Според тоа, кој е виновен што нашата земја повторно се врати во рамките на Западен Балкан? Нашите политичари имаа ретка можност да ја извлечат земјава од балканското буре на барутот, а не да нé вовлечат во бездната, која како намерно да ни ја создадоа. Во иднина македонската политика мора оваа практика да ја искорени, бидејќи историјата може повторно да нé удри по прсти, па така наместо да се дружиме со европското семејство, да “играме” како што ќе свират Грците, како што нé советуваат Бугарите, како што нé шиканираат Србите, како што нé уценуваат Албанците итн. Тоа значи дека Република Македонија влегува во најкритичната политичка фаза од воспоставувањето на парламентарната демократија во земјава, која мора мудро да се премости, затоа што волците нé чекаат од заседа. Всушност, не бадијала се памети петвековното ропство кое многу тешко се надмина и кое нé поучи дека без политичка волја и обединетост на македонските политички сили не ќе можеме да ја зачуваме нашава држава. Се надеваме дека во оваа непредвидлива политичка положба мудро ќе се снајдеме и ќе одговориме на современите политички предизвици, кои нé ставаат во временски теснец, опкружен со мршојадци и негатори на македонската државност, писменост, култура итн. Наредните 365 дена ќе бидат непредвидливи, а нé очекуваат неколку исклучително значајни процеси, вклучувајќи го влегувањето во НАТО кое до последен момент ќе биде неизвесен и тежок процес. Доколку овој политички процес претставува главен политички предизвик за македонската врхушка, тогаш тој ќе биде и непроценлив извор за истражување, кое ќе доживее повеќе продолженија, како од аспект на политиката, така и од аспект на остварувањето на воениот план на Алијансата, која во моментов е ангажирана во неколку меѓународни мисии. Во нив учествуваат и македонски војници, кои достоинствено ја бранат демократијата, но и слободата. Оттаму значењето на македонските војници и специјалци е големо, бидејќи Александровата историја се повторува и нé подучува како се прикажува државноста, како се издигнува македонскиот национален идентитет, кој пред илјадници години се прославил низ Персија и Индија. ЗЕМЈО МАКЕДОНСКА, НЕКА ТЕ ЧУВААТ ЛУЃЕТО ТВОИ, ДА СЕ ЗДРАВИ И ЖИВИ, УМНИ И РАЗУМНИ, СО БЕРИЌЕТ ЗА СИТЕ! СРЕЌНИ НОВОГОДИШНИ И БОЖИКНИ ПРАЗНИЦИ!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

172

George Atanasoski

Makedonskata saga "Samo sonceto e postaro od Makedonija" Bra}a i sestri, raska`uvajte ja bibliskata vistinska prikazna za Makedonija Makedonija e edna!!!

2008 ГОДИНА Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

173

George Atanasoski

Makedonskata saga 11.01.2008

бично на крајот од годината, или на почетокот од наредната се сумираат настаните, параметрите, показателите и врз основа на нив се скицира наредниот период. Во ова време (околу празниците) сите сме расположени за изразување на своите желби и за нагласување на очекувањата. Често тогаш очекувањата и желбите ни се многу поголеми од можностите или од она што навистина можеме да го очекуваме. Но, сепак желбите се тука, па кој знае можеби некому и ќе му станат реалност! Но, пост фестум, едно мало потсетување на најлудата ноќ, иако е нешто веќе видено. Спектакуларниот и величествен огномет, кој се распрсна во стотици бои над Скопје, проследен со звуците на виенскиот валцер, го означија доаѓањето на новата 2008 година. Весело и распеано беше и во Охрид, Прилеп, Велес и во другите градови, каде организирано се пречекуваше Новата година на отворено. Скопскиот плоштад Македонија беше место каде неколку илјади граѓани си ја честитаа 2008 година со искрени желби за многу среќа, здравје, повеќе пари, економски развој на земјата, влез во НАТО и добивање датум за преговори за зачленување во ЕУ... Сé беше така убаво. Сепак... покрај музиката, песната, играта, следуваше многу алкохол, многу пиротехника и истрели од сите страни. Силното пукање на петардите на речиси сите градски плоштади во земјава на многумина им го расипа убавото расположение, а голем дел уплашени од пукотниците и од евентуалното заскитаните куршуми брзо си заминаа дома. Скопје петнаесетина минути грмеше од петарди небаре се води војна, а небото отсјајуваше во разнобојни волшебни шари од огнометот на Градскиот плоштад и од оние на приватните новогодишни забави. А, последиците - повторно заскитани куршуми си најдоа место во нечија дланка и нога. Навистина “среќлии” што поминаа со “мали” повреди. Грда слика, која никогаш ама баш никогаш не можеме да ја избришеме или, пак, не сакаме!? Меѓутоа, повторно да се вратиме на она нешто што ни го разубавува барем за момент животот. Веднаш по новогодишната ноќ, Владата се “фрли” на работа, и како гром од ведро небо ги израдува пензионерите. Тие навистина добија убава новогодишна честитка - повисока јануарска пензија која ќе ја добијат во февруари. Владата одлучи најголемо зголемување од 20 проценти да добијат оние кои примаат најниски пензии до 6.000 денари. Петнаесет проценти ќе добијат оние чии пензии се до 10.800 денари, а 12 отсто - пензионерите со примања од 15.000 денари. Најмало зголемување од 10 проценти им следува на пензионерите со највисоки пензии кои изнесуваат повеќе од 15.000 денари. Добар потег, нема што. А за волја на вистината, тука барем мал залак ќе “голнат” и помладите, затоа што многумина живеат од милоста на мама и тато, дедо и баба? Како и да е, оваа честитка е добредојдена затоа што постојаните поскапувања на храната ги доведуваат до очај граѓаните кои едвај можат да ги спојат почетокот со крајот на месецот. Кога на ова ќе се додадат трошоците за струја, парно или за дрва и превоз, се добива астрономска сума на средства кои треба да се издвојат, колку за преживување, додека обновувањето на гардеробата, школските трошоци и пиењето кафе во ресторан, стануваат луксуз кој сé помалку граѓани можат да си го дозволат. Па, нека се живи и здрави пензионерите, барем тие ќе имаат да даваат. И така, полека веќе по 11 дена од новата 2008 година празничната еуфорија полека стивнува...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

174

George Atanasoski

Makedonskata saga 18.01.2008

овторно Република Македонија е завиена во црно. И повторно надалеку се слуша лелек и плач од нејзината утроба, бидејќи како што “мајката се дели од милото”, така и таа предвреме се прости од својата најмила рожба. Таа испрати свои 11 херои и мировници да почиваат на небото, каде сега вечно ќе живеат нивните души. Со тоа докажувајќи дека во тагата и во болката, македонскиот народ, нејзините граѓани, родителите, роднините и пријателите можат да живеат заедно и да ја делат црната судбина, која нé раздели од чесните припадници на АРМ, кои враќајќи се од мировната мисија АЛТЕА во Босна и Херцеговина, не успеаја да ги израдуваат најмилите. Затоа тагуваме и сме со скршени срца. Сега нив никој не може да ги замени, дури и за момент Господ да се смилува и да ни ги врати меѓу “живите”, тие не ќе можат да прозборат со најмилите, со децата, со родителите, со невестите, чија постела остана празна. Остануваат само спомените, кои зборуваат за вистински професионални војници, кои докажаа како треба да се живее за татковината, но и да се негува мирот, кој на други простори е кревок, па затоа ја прифатија мисијата, го прифатија ризикот, кој претставува дел од судбината на секој војник, пилот, радарист, техничар итн. Се разделивме од скромни луѓе, чиј краток животен пат нé подучува дека треба да ја сакаме својата земја, иако таа по малку е скржава кон нив или кон нивната професија, професионален војник или мировник во друга држава. Меѓутоа, тоа не беше причина да се менува животното мото на единесетмината, кои во воената сараевска база “Бутмир”, цели шест месеци се жртвуваа за босанскиот мир, поточно повеќе од 180 дена го чуваа небото над Босна и Херцеговина, а притоа разделувајќи се од семејствата и од другите најмили лица, кои живееја неколку стотици километри појужно на овој зовриен и крволочен Балкан. Всушност, како што живееја така и заминаа на оној свет, кротко и без ниедна јавна поплака за проблемите во АРМ, за професионалните недостатоци, или за недостатокот од средства за функционирање на воздухопловниот ВИНГ на воениот аеродром во Петровец. Проблем, кој акутно ги следи сите единици на АРМ. Но, падот на хеликоптерот не смее да остане затворен случај, бидејќи често пати сомневањата ги будат од сон шпекулациите. Затоа истрагата за падот на македонскиот воен хеликоптер мора да даде одговор на многуте дискутабилни и проблематични прашања. Прво, како се одржуваат нашите воздухоплови, кои патем сé повеќе застаруваат или стануваат ризични за изведување летови, без разлика дали станува збор за транспорт на цивилни лица или за изведување вежбовни или воени активности. Поради тоа, нивната страница мора да остане отворена. Таа вечно ќе биде под окото на јавноста, но и под лупата на политиката, која за момент ги смири своите страсти и ги закопа сите недоследности на македонските душегрижници, кои не смеат да добиваат политички поени врз нивната трагична судбина. За момент немаше караници или најниски дофрлувања. Загубата навистина е трогателна но, исто така, таа треба да нé подучува дека никој, ама баш никој, дури ниту премиерот ниту претседателот на државата ниту партиите не смеат да се препукуваат врз нивната трагична судбина, која ете за момент дозволи да бидат мирни и сплотени во тагата на единаесетте македонски семејства.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

175

George Atanasoski

Makedonskata saga 25.01.2008

о раните седумдесеттите години од минатиот век, Брус Ли, најпознатиот кунг-фу мајстор, многу тешко ја пробиваше холивудската бариера, но откако им се врати на своите корени, во Хонг Конг тој вртоглаво се вивна меѓу ѕвездите, така што сите други кои подоцна се појавија на филмското платно беа негови сурогати или бледа копија на мајсторот од “Змаевото гнездо”. Што сакам да кажам со оваа паралела? Секој играч е најдобар кога е на своето или игра само за својата земја. Но, кога игра за друг, тогаш тој станува платен фудбалер, кој мора да го даде максимумот, затоа што веднаш ќе му ја покажат вратата. Во политиката ваквото нешто се нарекува одроден елемент, кој не бере гајле за националните или за државните интереси на Република Македонија. Такви примери имаме многу, од распопениот предавник Јован Вранишковски, па сé до некои денешни играчи, кои во овој временски простор се финансирани од некои контроверзни невладини организации. Имено, деновиве во јавноста повторно се актуелизираат неколку стари, но добро испробани рецепти, односно се промовираат тезите дека македонскиот народ и неговите претставници мораат да се простат од својата историја, доколку сакаат да уживаат во сегашната блиска иднина. Парадоксот на Диоген е шега во споредба со ова! А, каква иднина тие можат да ни понудат? Слична на онаа како што деновиве ни ја ковертира грчкиот претставник Василакис, или како онаа што со стотици години ни ја нудат соседите!? Оваа опасна игра на Институтот отворено општество претставува сериозен атак врз македонското национално чувство и директно навлегува во националниот идентитет на македонскиот народ. Македонецот не смее и не може да ја заборави својата античка историја. Македонецот не смее и не може да го заборави петвековниот данок во крв. Македонецот не смее и не може да ја премолчи вистината за Балканските војни кога родната грутка му ја расчеречија, и тоа изџвакано да му се предаде на породот како некоја лоша манџа турлитава, која всушност има намера македонскиот народ даго претвори во аморфна и безначајна маса. Соседите, во дослух со нивните големи “пријатели”, секогаш се обидувале да ја украдат македонската историја бидејќи нивниот јазик и култура се појавиле многу подоцна од историјата на античкиот македонски народ. Затоа, конечно треба да им се застане на патот на ваквите невладини проекти, кои го загрозуваат националниот и државниот интерес на македонскиот народ. Исто така, доколку има вина, тогаш сите инволвирани лица треба кривично да се гонат, бидејќи не само што го уриваат националниот идентитет туку работат и против суверенитетот и територијалниот интегритет на Република Македонија. Тоа значи дека работат на дезинтеграција на Македонија. Само поради овие две причини, луѓето кои се настрвиле врз грбот на нашата земја треба да се апсат или да се избркаат од државава. За таквите лица нема пардон или културно извинување. Македонскиот народ и Македонската православна црква успеале да преживеат со векови, така што дури и Грците да стават вето на нашиот влез во НАТО, ние ќе продолжиме да живееме на овој простор, така како што и досега сме се снаоѓале со Србите, со Бугарите, со Грците, па ако сакате и со интересите на големите сили, кои постојано Македонија ја делеле и ја парчеле. Меѓутоа, таквата намера веднаш им се враќала како бумеранг во облик на заслужена казна: Австро-Унгарија се распадна, Кралството СХС се распадна, СФРЈ се распадна итн. така што тоа е неминовен процес на сите вештачки нации или политички сојузи кои се создаваат за одреден временски период.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

176

George Atanasoski

Makedonskata saga 01.02.2008

о време кога во НАТО и во ЕУ сé повеќе надвладуваат оценките за неминовна интеграција на остатокот од Западен Балкан во овие процеси, како основа за смирување на долготрајната криза настаната по распаѓањето на комунистичкиот систем, во соседна Грција и натаму дуваат ветришта на национализам и ксенофобија, особено низ обидите на секаков начин да го спречат влегувањето на Република Македонија во овие интеграции. Идеалите на ЕУ претполагаат дека земјите-членки ќе ја водат домашната политика, земајќи ги интересите на Унијата како целина и општост. Ова значи дека тие не треба да се обидуваат да ја вовлекуваат ЕУ зад својата политика зад која се турка сопствениот национализам и шовинизам. Оваа работа особено е симптоматична за Грција и тоа почнувајќи од почетокот на 90-тите години од минатиот век, кога со таква политика се загрозуваат интересите на ЕУ за одржување на стабилноста во Југоисточна Европа. Грција се заканува да стави вето на одлуката за влегување на Македонија во НАТО доколку не го смениме уставното име, што одделни светски аналитичари го оценуваат како продолжение на една фарсична епизода во историјата на националниот шовинизам во Европа во последните две децении: обидот на Грција по 1990 г. да ја оневозможи Македонија да го користи своето име. Како што објаснува познатиот научник Марко Хоаре, бекграундот на овој бизарен грчки обид за врзување со македонското име е освојување на дел од Отоманската територија на Македонија од страна на грчката држава во периодот од 1912-1913 г., дел на кој многу помалку од 50 проценти беше присутно грчко население, кое подоцна беше подложено на брутална “хеленизација”, асимилација и протерување на илјадници Македонци и Турци, како и со спроведување на политика на загрозување на националниот идентитет на оние кои и натаму останаа да живеат во Грција од страна на дикататорот Јоанис Метаксас во 1930 г. и во периодот на Граѓанската војна од 1940 г. па натаму. Така, Грција денес го негира постоењето на Македонците на својата територија и продолжува да го “докажува” грчкиот карактер на античка Македонија! Со наметнувањето на грчкото ембарго во 1991-1992 г. принудувањето на Македонија да го промени државното знаме и да влезе во ООН под акронимот “ФИРОМ” се предизвика дестабилизација на оваа фрагилна и од стратешки поглед чувствителна држава. На западните политичари треба да им биде јасно дека не треба да дозволат Македонија да колабира како Босна, бидејќи таквиот чин го доведува до опасност и НАТО, во кој членуваат и Грција и Турција, кои можат да влезат во меѓусебен конфликт! Ова особено се однесува и во поглед на кипарското прашање, каде беше протуркано влегувањето на таа држава во ЕУ, а Грција го оневозможи позитивното изјаснување на референдумот на грчкото население! Во таа насока, вели Марко Хоаре, брзото влегување на Македонија во НАТО е голем императив доколку Алијансата сака да ја зачува фрагилната стабилност на Југоисточна Европа. Многу долго ние му дозволувавме на грчкиот национализам да ја труе политиката на Запад. Тоа се однесува и на антиамериканската политика на Атина во поглед на интервенцијата против режимот на Слободан Милошевиќ во 1999 г. Во некоја смисла, ова е резултат и на сопствени политички грешки на Западот кон политиката на Грција во последниве шеесеттина години. Во една од епизодите на почетоците на Студената војна Западот, спроведувајќи ја кусогледата антикомунистичка агенда, ја поддржа алијансата на шовинистичките и ултрареакционерни грчки елементи (од кои голем дел беа соработници на нацистичкиот окупатор), во Граѓанската војна во Грција против грчката левица, која го предводеше отпорот против фашизмот во окупираната Европа. Многу е сомнително прашањето дали антикомунистичката победа во Грција им служеше на западните интереси подобро отколку победата на комунистите во Југославија! Титова Југославија и се спротивстави на советската доминација, додека бруталната антикомунистичка победа во Грција го отвори патот за создавање на диктаторскиот екстремен грчки режим на полковниците во 1967-1974 година! Со еден збор, време е да ја запреме оваа неславна традиција на модус-вивенди на западната Алијанса со грчкиот национализам, политика која само ни создаваше штети. Мора да се спроведува нула толеранција кон грчката опструкција кон Македонија и Косово, вели авторот на неодамна објавената импресивна анализа, кој има влијание врз севкупната американска политика на Западен Балкан.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

177

George Atanasoski

Makedonskata saga 08.02.2008

о серијата зголемувања на цените на прехранбените производи, Владата се разбуди. Најави дека наскоро планира да преземе мерки за регулирање на ценовниот шок. Но, истовремено предупреди дека не ветува некои спектакуларни резултати. Во Владата веќе се правеле анализи на зголемувањето на цените, по што ќе бидат предложени одредени мерки. “Разгледуваме неколку опции и наскоро ќе излеземе со некои мерки, но не може да се очекуваат спектакуларни резултати. Неколку влади во светот имаат преземено одредени мерки за спречување на порастот на цените, но тие немаат дадено кој знае какви резултати. Ваквата состојба не е нешто што го има само кај нас. Тоа е светски глобален процес и не може да се спречи”, рече премиерот Никола Груевски. Како и да е, во Владата не очекуваат порастот на цените да доведе до зголемена инфлација. Премиерот Груевски смета дека граѓаните не треба да стравуваат бидејќи инфлацијата нема да биде поголема од 3 отсто поради тоа што цените на одредени производи, како лековите и компјутерите, биле намалени. Интересен е и заклучокот дека состојбите лесно можат да се амортизираат поради фактот што пред 16 месеци во Македонија дојде Влада која овозможи зголемување на пензиите, платите во државната администрација и највисок раст на економијата од околу 5,5 отсто, како и значаен износ на странски инвестиции, нешта што секако ќе имаат влијание на надворешниот ценовен шок. “Замислете да останеше СДСМ, ниту зголемени плати, ниту зголемени пензии, ниту ваков раст на економијата, ниту зголемување на инвестициите ќе видевме, иако сите овие мерки ние ги преземавме пред оваа криза да земе замав, и не се поврзани со неа, туку со напорите на Владата за поквалитетен живот во земјата. Наместо сите овие покачувања и потреси, ако останеше СДСМ денес ќе имавме неколку олигарси кои ќе го зголемеа своето конто. Сепак, ние работиме да изнајдеме и други мерки за подобрување на квалитетот на живеење”, изјави премиерот Никола Груевски. Наспроти ваквите изјави на “среќни околности”, СДСМ како контра одговор на Владата до Собранието поднесе иницијатива за донесување Закон за минимална плата. Социјалдемократите предлагаат најниската плата да изнесува 8.100 денари со што, според лидерката на партијата Радмила Шекеринска, ќе се ублажел ценовниот шок. Да слушаш, да не веруваш. Партијата, во чие владеење се изврши масовниот грабеж на општествениот капитал создаван од сите граѓани и која прва директно ги излажа стечајните работници, ветувајќи им закон за нив, за по изборите во 2002 г. да ги измами, сега бара плата за најсиромашните граѓани. А всушност тие се сиромашни токму заради нивното практикување со политика. За волја на вистината, во изминатиот период имаше и обратни примери. Па така, за околу 6 проценти се намали цената на парното греење на Топлификација, а се намалија и цените на лековите и на компјутерите. Зголемувањето на цените можеби е кај прехранбените производи, што е поболно, а сепак, ставено на куп нема да има сериозно зголемување на инфлацијата, велат и експертите. Во оваа линија се и размислувањата на Владата, која најави дека сериозно подготвува анализи за состојбата и наскоро ќе ги презентира мерките кои ќе бидат пласирани за да се ублажат последиците од глобалниот процес на зголемување на цената на прехранбените производи. Иако од Владата однапред се оградија за резултатите, кои немало да бидат спектакуларни, пред сé, поради фактот што ова е глобален процес кој, меѓу другото, е предизвикан и од огромниот пораст на цената на нафтените деривати. А тука се знае, Македонија како мал играч во светски рамки нема никакво влијание. Во меѓувреме, поради пропагандната хистерија, граѓаните исплашени од последниот бран поскапувања, почнаа да прават резерви, да складираат храна. Секако тоа е со краткотраен ефект, но барем делува смирувачки кај населението.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

178

George Atanasoski

Makedonskata saga 15.02.2008

поред сите најави, 17 февруари е денот “Д”, кога Косово ќе ја прогласи независноста на протекторатот. Повеќе од очигледно е дека косоварите, по секоја цена ќе ја реализираат својата цел. Дури најавуваат и свечена прослава на самиот ден, на која покрај косовските функционери, ќе учествуваат и претставниците на дипломатскиот кор во Приштина. Како сé ова ќе го прифати Република Србија може само да се претпоставува. Дали ќе има ескалација на настаните и дали ќе има ново крвопролевање? Српскиот државен врв усогласи позиција во случај на еднострано прогласување независност на Косово, кое сите институции ќе бидат обврзани да го поништат со посебни одлуки... Србите од Косово бараат на денот кога ќе се прославува независноста и неколку дена потоа безбедноста да се стави на повисоко ниво. Меѓутоа, ова е прашања кое не треба да ги засега само Србите, туку и нас Македонците. Колку македонските власти се подготвени да се соочат со можните последици од косовското финале? Има ли некаква одбранбена стратегија или, пак, се тешиме дека настаните од кај северниот сосед нас ќе нé заобиколат? Не смееме да се залажуваме во ваквите прогнози, зашто поговорката вели дека “ако мечката игра кај комшијата, ќе дојде ден кога ќе заигра и во нашиот двор”. Да се надеваме дека сепак ќе преовлада разумот, иако во секој случај треба да бидеме подготвени и за најлошото. А доколку тоа се случи, наредното прашање би било дали повторно Македонија ја очекува нов бран косовски бегалци? Но, македонските власти не покажуваат некоја поголема загриженост за косовското прашање и освен изјавите дека “државните органи редовно ги следат сите настани поврзани со дефинирањето на финалниот статус на Косово”, нема некоја посериозна иницијатива и барање од меѓународната заедница, како што ќе потенцираат и познавачите на приликите дека со било каква промена на моментниот статус на Косово, таа ќе даде одредена гаранција за безбедноста на границите. Воените експерти објаснуваат дека земјата има стратегија, но нема воен капацитет за да се справи со криза од поголеми размери. Сепак, се надеваат дека ново воено сценарио, како она во 1999 година, нема да нé снајде, но не исклучуваат државава да биде зафатена од мали потреси. Но, не е само Косово. Веќе 17 години ние имаме проблем со јужниот сосед. Пред букурешкиот Самит на кој Македонија очекува покана за влез во Алијансата, државава се соочува и со проблемот што доколку Грција стави вето за нашиот прием во НАТО? Дека постои опасност, но и загриженост од такво нешто, односно поради неколку скандали во Грција заради кои Владата е мета на критика, грчките власти да го злоупотребуваат прашањето на името и нивната можност да го блокираат членството во НАТО за да се спасат внатрешно-политички, најави и македонскиот шеф на дипломатијата, Антонио Милошоски. Сепак, освен загриженоста, потребни се и конкретни мерки, а не само да “спиеме на уво” дека Македонија никогаш не била поблиску до НАТО и дека приемот на Јадранската група во Алијансата ќе биде дополнителна вредност на стабилноста и економскиот развој во регионот. Меѓутоа, во целата оваа бркотница добро е тоа што САД се на наша страна. Но, симптоматично е тоа што некои дипломати тврдат дека за Милошоски ќе следува ново барање - итна промена на името на скопскиот аеродромот. Цел на ова барање би било Македонија да покаже “конкретен и силен” гест на добра волја. Дали заради таа “конструктивност” повторно ќе се прават некакви отстапки? Во очекување на разврската на грчко-македонскиот спор најавено е дека на 19 февруари специјалниот посредник на ОН, Метју Нимиц, ќе го достави својот конечен предлог за решавање на проблемот. Тој немало многу да се разликува од поставената рамка на почетокот на ноември, која предвидуваше едно име за меѓународна употреба и едно за билатералната комуникација меѓу Атина и Скопје.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

179

George Atanasoski

Makedonskata saga 22.02.2008

[

то претставува признавањето на Косово, политички тренд, помодарство или отворање на Пандорината кутија? Не треба да си “поткован” или доволно образован за да можеш да одговориш на прашањето, кое всушност ги ослободи јавачите на апокалипсата. Тоа значи дека овој политички преседан отвора можности секој кој се чувствува моќен, може да прави што сака низ светот, а притоа на крчмарот да не му ја плаќа сметката за кршење и пиење. Со овој потег се отворија вратите на пеколот, кои барем до вчера некако беа закатанчени, затворени од страна на Советот за безбедност при ООН. По овој чин, по овој “пир” во Приштина, по славјето на ДУИ во Скопје, во Дебар, во Тетово, во Гостивар, и на други места, има ли некаква политичка логика сé уште да постои ООН. Има ли повеќе смисла да се состанува нејзиното регулаторно и контролно тело Советот за безбедност, кое некои го сфатија за безбол топче, па кое го удира кој како ќе стигне или го фрла де кон исток, де на запад, малку на југ итн. оди до бескрај, без правила, без ред или некој поредок. Оваа геостратешка лакрдија станува опасна политичка или воена игра, која не само што Балканот го води во нови бесмислености, туку и кон распаѓање на севкупниот политички и светски поредок. Во македонската историја тоа се идентификува или се препознава во однесувањето на башибозукот. Народски кажано башибозук значи “распашана команда”, војска која убива, силува, расчеречува, пали, гаси, краде и уништува сé пред себе. Затоа се прашуваме, дали сé уште постои барем малку разум кај големите сили? Дали големите “пеливани” ја поддржуваат неспортската воена игра? Тоа значи дека има многу тешки прашања, кои дури и не смеат да се поставуваат. Ќе дозволи ли шпанскиот крал Хуан Карлос да се отцепи Баскија? Терористичката организација ЕТА тоа го чека со душа, бидејќи со години се обидува да му донесе слобода или независност на баскискиот народ, кој има своја јазик и култура, постари и од шпанскиот народ. Ќе дозволи ли Романија повторно да има главоболки со Унгарците кои живеат во областите Муреш, Харгита и Ковасна, во централниот дел на Романија? Ќе дозволи ли Франција да се отцепи островот Корзика, од каде што потекнува нивниот најголем, најостроумен, па дури и најлуцидниот генерал, император, малиот по раст, но голем и остроумен Наполеон Бонапарта, кој на крајот беше покорен, односно предаден од своите и заврши на островот Св. Елена, каде што дури и го отруја. Што станува со Абхазија? Што ќе прави Јужна Осетија? Курдите во Турција Ќе пламне ли национализмот во Тибет, во Кина? Да не зборуваме за Тајван. Што ќе прави кралицата Елизабета ИИ доколку Шкотска запне со своето барање за отцепување од Кралството на Велика Британија? Што ќе прават другите големи лидери, доколку една провинција или територија посака да добие независност или национална слобода? Доколку Македонците од Пиринскиот дел на Македонија прогласат независност и се приклучат кон Република Македонија, тогаш Бугарија ќе се распадне или ќе спадне на територија на која денес е распослано кнежевството Лихтенштајн. Што ќе прави Грција доколку Македонците од Егејскиот дел од Македонија се присоединат кон Република Македонија? И што ќе прави Албанија доколку Грците и Македонците сакаат да се приклучат кон својата матица држава. Како примери, вакви прашања има безброј низ светот. Секое племе или поглавица бара територија или патарина. Во контекст на ова комплексно прашање се надоврзува и проблемот со уцената за промена на уставното име на Република Македонија, кое како дамаклов меч виси врз вратот на секој чесен Македонец во земјава и во светот. Европската Унија се затрча да го признае Косово, а кога е во прашање Македонија и после 17 години сеуште се двоуми дали да не признае под уставното име? Има ли логика за некој да важи паролата за човекови права, додека некој нема право ни да постои. Ваквото двојно политичко однесување на ЕУ не и е во корист на светската цивилизација, а не особено кога треба да се гради светска демократија. Имено, пинг-понг играта со името на Македонија не смее да биде изгубена, односно државниот врв не смее ни да помисли на промена на националното име на македонската држава. Име кое ни е оставено во наследство од нашите прадедовци уште од античко време на Филип и Александар Македонски. Всушност, непријателите на македонскиот народ чекаат, да нé претворат во аморфна и безимена маса, теза која со години ја туркаат лешинарите од соседството, а сега ја поддржуваат големите. Македонци, крајно време е да сфатите дека никој нема да ни го брани нашето наследство, нашето име Македонско, и дека ние самите мораме да го одбраниме било тоа да е загрозено од внатрешни предавници или надворешни непријатели. И ЗАПАМТЕТЕ; МАКЕДОНИЈА Е БИБЛИСКА ЗЕМЈА И НИКОЈ НЕМА СИЛА ДА ЈА ИЗБРИШЕ ОД СВЕТСКАТА ИСТОРИЈА. ЗАТОА ШТО СЕКОЈ ШТО ЌЕ СЕ ОБИДЕ ДА И НАШТЕТИ НА МАКЕДОНИЈА И МАКЕДОНСКИОТ НАРОД КЕ БИДЕ КАЗНЕТ ОД БОГА. Во краен случај, од лошото има и полошо. Проклетството на предавниците се провлекува до седмото колено. КОЈ КЕ ЈА СНОСИ ОВАА ВИНА…!!!!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

180

George Atanasoski

Makedonskata saga 29.02.2008

ошто и кому името Македонија постојано му боде очи?! Се разбира, веќе одамна позната приказна во репертоарот нашата “мила” сосетка Грција. Таа е единствената земја во светот, која има проблем со нашето име, употребувајќи секакви притисоци врз народот на Република Македонија, со цел да прифати промена на уставното име на својата држава. Грција успеа во своите намери да го наметне сопствениот проблем за нашето име и кон светската политика како политички проблем. Крајно време е работите да се кажат така како што се, без да се плашиме. За оваа цел потребно е да се посочи суштината на проблемот, на главната причина која Грција ја поттикна да го оспори и да го проблематизира нашето име и така жестоко да бара и да се бори за негова промена. Која е вистината? Пирејот на оваа таканаречена политичка војна околу името е токму Букурешкиот договор од 1913 година и поделбата на етничка Македонија. Грција прв пат во својата историја, како плен од Балканските војни, стана сопственик на еден дел од Македонија и веднаш почна со уништување на автентичната македонска култура. Се протеруваа етничките Македонци, се уништуваа македонските места, се забранува употребата на македонскиот јазик, се менуваа сите македонски топоними со грчки имиња, а и ден денес се заплашуваат и се тероризираат Македонците кои останале, се одземал имотот на Македонците итн. Што значи дека Грција изврши геноцид над Македонија и македонскиот народ. И зарем сега истата таа членка на ЕУ дрско и безобразно бара, без и најмалку срам, од европските држави промена на нашето уставно име!? На европските држави овој факт, оваа вистина им е добро позната, но и покрај тоа, сé додека “не й се каже в очи” на светската јавност, ќе продолжи притисокот за национално обезличување, па и за негирање на македонскиот народ. И наспроти сé, Грција не престанува да прави напори да ја обезличи Република Македонија со притисок за промена на уставното име, на македонскиот народ да му се одземе коренот, идентитетот и историјата... И денес, наместо од Грција да се бара извинување за овој геноцид, се подлегнува на оваа политичка игра, идеја и барање, да го смениме името Македонија. Категоричен одговор на предлогот за Република Македонија да го менува своето историско и уставно име е НЕ. Не треба да има никаква дилема дека тоа е став на народот. Тоа би го направило измислениот спор за името - бесмислен! На народот не му е ни на крај памет било каква промена на своето име, јасно е дека не може да има никакви преговори за него. Како и порано, и сега се осудува секој чекор кој води кон промена на уставното име на Република Македонија. Република Македонија досега направи премногу отстапки во минатото за да може да си дозволи нови, бидејќи историјата покажува дека тактиката на попуштање секогаш води кон нови и нови барања за отстапки, кои ние повеќе нема да ги правиме! Промената на името како многу чувствително прашање го повлекува и сега актуелното прашање “дали треба да одиме на референдум во врска со нашето историско име?” И повторно нашиот одговор е НЕ! А народот веќе еднаш се изјасни и за својот идентитет и за името на својата држава, штом ја избрал владејачката гарнитура која треба да ги брани овие интереси. Значи, на лидерската гарнитура треба сосема да й е јасно кој е ставот на народот, и дека народот еднаш и засекогаш се изјаснил и дека секакви други обиди да се префрли одговорност врз народот се за осуда. И сега кога повторно се доведовме во слична ситуација, како таа со знамето, постои ли нов излез од истата! Ајде да изградиме нова стратегија во одбраната на нашето име, бидејќи во дадените прилики не можеме да очекуваме ништо поволно. Факт е дека не треба да се брза: треба да се “води политика” заради приемот во НАТО, но не и по секоја цена. Македонските државници го имаат најголемиот адут во своите раце слободно да отфрлат било каков предлог за промена на името: МАКЕДОНЦИТЕ НЕ ПРИФАЌААТ ПРОМЕНА НА УСТАВНОТО ИМЕ НА СВОЈАТА ЗЕМЈА КАКО УСЛОВ ЗА ВЛЕЗ ВО НАТО И ВО ЕВРОПСКАТА УНИЈА. НО, КАКО И ДА Е, ЕДНО ДА ИМ БИДЕ ЈАСНО НА СИТЕ: НАШЕТО ИМЕ МАКЕДОНИЈА Е СВЕТО, ГО НОСИМЕ СО ИЛЈАДИ ГОДИНИ, И НЕГО НИКОЈ НЕМА ПРАВО ДА ГО МЕНУВА!!!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

181

George Atanasoski

Makedonskata saga 07.03.2008

пецијалниот претставник на ООН, во македонско-грчкиот спор за името, Метју Нимиц, повторно допатува во Скопје за да изврши притисок врз државниот врв, кој по последните њујоршки преговори, остана во своето дувло, надевајќи се дека на тој начин ќе го амортизира револтот и гневот на македонскиот народ и на нашите луѓе во странство, кои правовремено реагираа и посочуваа дека повеќе не смее да се прават отстапки. Името Македонија претставува не само национален, туку и културолошки идентитет на Македонците, кои со илјадници години се разликувале од атинската приказна, која Грците се обидувале да ја претворат во нешто друго. Меѓутоа, историските факти непобитно говорат дека античките Македонци и Елените од Атина, од Спарта и од Теба, се разликувале по сé, по обичаите, по културата и во основа по јазикот и по цивилизацијата. Што сега бараат Грците? Игла во пласт сено или... Зарем нивниот претходник Демостен не ги опишал Македонците како варвари? Зарем овој историски факт, кој е познат кај сите во светот не претставува основен доказ за разликата меѓу Македонците и Елините, и ако сакате да се изразиме со демократскиот речник, разликата меѓу Македонците и Грците е огромна. Тогаш зошто Грција се плаши од реалноста? Таа се плаши од историјата. Исто така, Република Грција, стравува од отворањето на досието за протераните Македонци од Егејскиот дел од етничка Македонија, кои кога тогаш мора да си ги вратат имотите околу Лерин, Костур или Воден. На тие подрачја живееле етнички Македонци, а не ортодоксни Грци. Според тоа, Грција се плаши да не се отвори Пандорината кутија, која ги скрива сите артефатки за различноста меѓу македонскиот и грчкиот народ, кој својата национална еуфорија ја верификува со помош на германската кралска крв. Тоа значи дека доколку Германија, поранешна Австро-Унгарија или Русија не ја притиснеа отоманската Порта, тие на “куково лето” ќе се препознаеја како Грци. Затоа треба свеќа да им палат на овие народи, а историјата да ја остават на страна. Имено, ќе дојде време кога Македонците ќе дојдат на своето, а тогаш нема да постои дупка на планетава каде од срам не ќе можат да се скријат. Поради ова, Грција мора да се помири со реалноста и да престане со непринципиелниот атак врз македонскиот народ, кој по многу нешта се разликува од својот сосед. Грчката национална доктрина може да прерасне во параноја, која според докторите најтешко се лекува. Затоа нека ги отворат умовите, бидејќи на крајот оној кој последен се смее најслатко се смее. Во овој случај тие најдобро е да свртат нова страница, бидејќи и во најлошото комшијата е тој кој прв доаѓа на помош, а не т.н. “пријатели”. Во историјата постојат многу примери кога и македонскиот народ имал многу пријатели, кои подоцна при првиот проблем му го свртеле грбот, бидејќи нивниот интерес во однос на Македонците очигледно се базирал единствено на територијалниот профит во односите. Доколку се разгледаат последните балкански политички поместувања, судбината која тропаше на вратите на Република Македонија во 2001 година сега може да почука и на атинските порти. Што во тој случај ќе прави Грција? Вклештена во канџите на национализмите и омразата таа може да биде лесен плен за другите соседи, чии скриени апетити не завршуваат на овие граници. Како што стојат работите на Балканот, границите се моментна политичка состојба, која неколку децении веќе се поместува десет километри наназад, но и сто километри во внатрешноста на одредена територија. Карактеристичен пример за тоа се Дејтонските преговори, Рамбуе итн. Во овој момент Кипар е замрзнато прашање, кое доколку пламне нема да ја одмине и Грција, а во случај, пак, ако албанското население во Чемерија го потисне грчкиот народ кон југ, што тогаш ќе прави Атина. Од една страна, ќе биде морето, а од друга страна непријателот, кој и тоа како навлегол на нивната “грчка територија”. Кој тогаш ќе им помогне на Грците?! Затоа овој сосед нека се поучи од народната поговорка: Никому не му го прави тоа што не сакаш да ти го прават тебе.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

182

George Atanasoski

Makedonskata saga 14.03.2008

о текот на осумдесеттите години на минатиот век постоеја идеални услови за развој на македонската поп, рок и народна музика. Тоа значи дека тој период претставуваше златно време за создавање на трајни музички вредности, но и градење на име и презиме во Македонија и кариера надвор од неа. Во тој период музиката и текстот беа комплементарни на животната приказна, која всушност го одликуваше карактерот или идејата на авторот. Поради тој квалитет денес “Леб и сол” е поим за ненадминат оригинален бенд (MADE IN MACEDONIA), кој градејќи го своето име и презиме црпеше енергија или бараше мотиви и ноти од македонската музичка духовна традиција. Меѓутоа, македонската музичка традиција имаше и други бардови од својата фела, Александар Сариевски, Никола Бадев, Васка Илиева, или Славе Димитров со “Чија си”, евергрин кој подоцна го запали Белград, а Тоше Проески го издигна до музичките мега балкански ѕвезди. Доколку се вратиме уште порано македонскиот народ пеел многу повеќе и го распевал своето бисерно грло, така што ниту 100 тома не можат да го соберат целото творештво. Исто така, ако се осврнеме и на другите културни и историски вредности, на пример на антиката, кога Филип II и Александар Македонски дозволиле да цвета македонската култура, граделе театри, патишта, бањи, или кога македонските просветители Св. Кирил и Св. Методиј барале инспирација од Македонците за да го описменат остатокот од светот, каде сега би била “Енциклопедија британика”. Нашата македонска енциклопедија не може да биде измерена. Всушност, етничка Македонија има многу богата историја, која е везена со крв, со симболи, со имиња и презимиња, со дела, со фрески, со книжевни дела, со цркви, со калиња (ѕидишта), со градови, со херои итн. Македонската земја е колевка на цивилизацијата, одродување од родот нема. Не бадијала Константин Миладинов пеел: “Овде е мрак и мрак ме облива”, зошто знаел дека копнеел за сонцето во Македонија, за својот љубен македонски народ, за своето Охридско Езеро, за таковината... Но, дали овој нов “сој” на политичари знае што е тоа татковина? Дали знаат што значи родна грутка земја? Дали знаат што е “родина”? Или се тоа за нив оди по “ѓаволите”!? Стоп за таквите одродници или предавници. Стоп за таквите неранимајковци. Стоп за таквите пазарџии или лажни душегрижници, чија памет не е поголем од една мизерна бубашваба. Секоја педа од ова мало парче земја претставува потенцијален “извор на нафта”. Секое каменче или грутка изорана нива е орана со крв на хероите Македонци, кој го граделе чувството да си горд Македонец. Тоа го докажале Филип II и Александар Македонски, тоа го правел Крали Марко, Петар Делјан, Ѓорѓија Кастриот Искендер, или илинденците, Гоце Делчев, Јане Сандански, и уште многу други вистински Македонци, кои знаеле кои се и за што се бореле. Дури и кога Македонците оделе во туѓина знаеле дека повторно ќе се вратат во Македонија, за тука да се упокојат. Тогаш можеби физички биле присутни во Стамбол град, во Босфор, во кралска Виена, или преку океаните во Америка или во Австралија, но секогаш со духот биле отсутни од Перт, Камбера, Торонто или друг странски град, бидејќи македонскиот дух им бил во Македонија. ЗАТОА, НЕКА ИМ Е СРАМ ИЛИ АРАМ НА ОНИЕ ПОЛИТИЧАРИ, КОИ ЈА ПРОДАВААТ СВОЈАТА ДУША ЗА ТРОА ЗЛАТНИЦИ, ИЛИ НЕ СИ ЈА ПОЗНАВААТ ИСТОРИЈАТА, ОДНОСНО НЕ САКААТ ДА ПРИЗНААТ ДЕЛА ЛАВОТ ЧУКА ВО НАШЕТО МАКЕДОНСКО СРЦЕ, ДЕКА СОНЦЕТО ОД КУТЛЕШ МОЖЕ ДА БИДЕ РАЗВЕАНО САМО НА ЗНАМЕТО НА МАКЕДОНЦИТЕ.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

183

George Atanasoski

Makedonskata saga 21.03.2008

али треба да се чудиме на македонската реалност или да го молиме Господа да не ни се повтори многувековната историска трагедија, бидејќи нашите политичари не работат за македонските национални стратешки интереси. Зарем не гледаат доволно како страда македонскиот народ или бараат начин како да го продадат, па така да ги смилуваат Грците, со кои претежно прават бизнис?! Зарем бизнис можат да станат името и презимето на Македонците? Зарем идентитетот може да биде предмет за пазарење?! Колку болка се чувствува во нашата душа, оти нé боли срцето од овој политички потег кој, пред сé, го прават или настојуваат да го направат т.н. загрижени политичари? Нека им е срам и арам ова што ни го прават! Нека им е срам и арам тоа што си играат со националните чувства! Дојде време да се разделиме од т.н. спасители на Република Македонија, кои не само што нé прекрстија во ООН, туку сакаат нашето име да го избришат од книгата на цивилизациите! Дојде време да кренеме глава! СО КРЕНАТА ГЛАВА! Република Македонија, македонскиот народ и граѓаните на нашата држава се наоѓаат на крстопат, бидејќи треба да изберат дали да бидат прекрстени или гордо да застанат во одбрана на своето име Македонија. Разликата меѓу чесните Македонци, патриоти и оние кои се предавници на својот народ е голема, бидејќи чесните патриоти ја градат државата, а другите ја уништуваат. Од свое лично име и од име на сите Македонци од дијаспората, од Америка, Канада, Европа и Австралија, му упатуваме целосна поддршка на премиерот Никола Груевски во одбраната на нашето вековно име Македонија. Од друга страна, пак, ГИ ОСУДУВАМЕ оние кои помислуваат на било каква промена на македонското име на нашиот идентитет. Тие можат да живеат во илузија, но не смеат да заминат неказнети од политичката сцена. Тие треба да бидат отфрлени од македонскиот горд народ. Лажна историја е онаа што не може да докаже факти. Лажна историја е онаа која не може да пронајде археолошки докази. Лажна е онаа слика, која со години се турка низ тезата дека сме дојденци од задкарпатието. На таквата историја й помина времето, како што им помина времето и на нивните претставници, историчари кои ја спроведуваа лажната историја на македонскиот народ и на светот. Затоа ли стравуваат соседите? Тие немаат своја историја, односно се плашат од вистината. Затоа нашите соседи ја присвојуваат македонската историја, која потекнува од каменото време и трае сé до денешни дни. Конечно треба да проработат македонската свест и дух, и со крената глава да им се спротивставиме на сите кои ја присвојуваат нашата многувековна историја. Македонија е Библиска земја. Кога божјиот гласник Св. Павле одел низ Македонија, тој препознал само еден благороден народ, чија душа не е расипана. И затоа му подарил свет дух и го крштевал во името на Исус Христос. Затоа во Божјата книга Библијата, македонскиот народ бил прв свет народ во Европа. НАРОДЕ! Правдата и вистината се на наша страна. Нема да им успее на предавниците и на нивната пропаганда која ја шират и го заплашуваат народот. НАРОДЕ! Бог е со нас и Македонија ќе влезе во НАТО и во ЕУ. Да живее Македонија. Да живеат Македонците, каде и да се. Нека ни е вечно нашето име! НИЕ СМЕ МАКЕДОНЦИ, МАКЕДОНСКИ НАРОД, МАКЕДОНИЈА!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

184

George Atanasoski

Makedonskata saga 28.03.2008

ј народе македонски! Ние сме Македонци, македонски народ, Македонија! А оној што не знае нека се преиспита!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

185

George Atanasoski

Makedonskata saga 04.04.2008

о 1913 година со Букурешкиот договор Европа ја подели Mакедонија. Денес, во 2008 година, повторно пред вратите на Букурешт се крои судбината на Македонија. ДАЛИ ЌЕ СЕ ПОВТОРИ ИСТОРИСКАТА ГРЕШКА? Дали Соединетите Американски Држави и Европа се подготвени да застанат на страна на правдата на македонскиот горд народ? БУКУРЕШТ ТРЕБА ДА ЈА КАЖЕ ВИСТИНАТА! “МАКЕДОНИЈА НА МАКЕДОНЦИТЕ”

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

186

George Atanasoski

Makedonskata saga 11.04.2008

укурешт й го покажа патот на Република Македонија. Својот пат треба да го насочиме кон нашите вистински пријатели - Соединетите Американски Држави. Ова е момент кој не треба и кој не смееме да го пропуштиме. Што ли сé направивме од наша страна! Спорот за името не е наш ниту, пак, е светски проблем, тој е само “масло” од Грција. Таа го прави ова зашто најмногу се плаши од Македонците во Егејска Македонија. По Букурешт 2008 народот на Република Македонија треба да продолжи со единствената вистина за своето милениумско име - МАКЕДОНИЈА. Да ги прекинеме преговорите! Да се насочиме кон менување на Резолуцијата за името во Обединетите нации!

Зашто ова е единствениот начин на кој ќе го задржиме македонскиот идентитет.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

187

George Atanasoski

Makedonskata saga 18.04.2008

акедонија и Македонците, не по своја вина, повторно се ставени во неизвесност. Не смееме да си дозволиме да не покажеме доблест и верба кон оние наши традиционални пријатели, кои се поставија како бедем во одбраната на нашата држава, со став за зачувување на македонскиот идентитет, македонскиот јазик, култура, традиција, корени… Во овој клучен момент за државата Република Македонија Собранието е самораспуштено. Зошто? Кој ќе биде политичарот кој ќе одговори на прашањето Дали ваквите случувања се во насока на задоволување на нечиј интерес и со каква вистинска цел? Или се работи за совршена политичка одлука со која ќе се најде модус за сеопшт напредок на Македонија? Со што и како ќе се насочува Македонија кон НАТО и кон Европската унија? На сите мора да им биде јасно дека државата не е партија шах. Народот ќе ги матира своите недобронамерници!

Сите мора да знаат дека оваа грутка македонска земја е сé што имаме!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

188

George Atanasoski

Makedonskata saga 25.04.2008

а овој најголем православен христијански празник го славиме Воскресението Христово, но исто така и библиското постоење на Македонците, кои од апостол Св. Павле го примиле божјото признание и светиот дух Господов. Македонскиот народ се овенча со вечна слава, милениумско егзистирање на овие простори, докажувајќи го својот идентитет, јазик, писменост... како симбол на светската цивилизација. МАКЕДОНЦИ, ХРИСТОВАТА ГОЛГОТА НЕКА НИ БИДЕ ВОДИЛКА КАКО ТРЕБА ДА СЕ ИСТРАЕ ВО ВЕРАТА И ВО ПОЧИТТА КОН БЛИЖНИОТ СВОЈ, ЗА СВЕТОТ НИКОГАШ ДА НЕ ЗАБОРАВИ КОЈА Е ВИСТИНСКАТА ПРИКАЗНА ЗА МАКЕДОНИЈА И ЗА НАШИОТ СПЛОТЕН И ЕДИНСТВЕН БИБЛИСКИ НАРОД. МАКЕДОНЦИ КАДЕ И ДА СТЕ, ЗА МНОГУ ГОДИНИ ВЕЛИГДЕН! ХРИСТОС ВОСКРЕСЕ НАВИСТИНА ВОСКРЕСЕ КАДЕ И ДА СТЕ МАКЕДОНЦИ!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

189

George Atanasoski

Makedonskata saga 09.05.2008

акедонци, разбудете се, освестете се и не дозволувајте изборната кампања да ве однесе во погрешна насока. Македонското име и идентитет нека бидат ваша ѕвезда водилка. Нека нашето шеснаесеткрако сонце биде и понатаму нашиот единствен симбол, кој како аманет ни го оставиле Филип Втори и Александар III Македонски за да нé штити и за да нé брани од непријателите, да нé води кон посветла иднина. Да се запрашаме со кое право политичките партии си дозволуваат да го присвојуваат и да го користат за свои интереси токму тоа единствено македонско сонце, на кое пред неколку години истите тие му го сменија идентитетот, а што со тоа добија Македонија и македонскиот народ. Само Македонец, кој чекори по патот кој го покажува оваа ѕвезда водилка, е вистински Македонец со вистинска македонска душа и идентитет. Не заборавајте дека со името и со идентитетот не смее да се манипулира. Не си играјте со македонските интереси, зашто ќе ви судат генерациите кои доаѓаат. Ниту еден политичар нема да ја заслужи довербата на македонските граѓани доколку си поигрува со државата и со нацијата.

Македонија и Македонците се над партиските интереси.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

190

George Atanasoski

Makedonskata saga 16.05.2008

акедонија и Македонците се реалност. Само тие имаат ексклузивно право да се нарекуваат Македонци, а држава да им се нарекува Македонија. Оној кој наметнува поинакви имиња се меша во нејзините внатрешни работи, а ваквите обиди всушност претставуваат кршење на меѓународните правила и стандарди. Соединетите Американски Држави потврдија дека постојат Македонци, Македонија и македонски јазик, македонски идентитет кога државата ја признаа под уставното име. Картите отсекогаш биле на наша страна. Но, и до ден денес ние тоа не го искористивме. Во овие моменти неопходна е обединетост на целиот македонски политички и државен врв, воедно и стратегија за правилно разрешување на седумнаесетгодишниот проблем кој Грција го има со нашето исконско име. Разрешувањето на овој спор не смее да биде на штета на уставното име. Ниту по цена на НАТО и на ЕУ Македонците не смеат да се откажат од името кое го носат со години, децении, векови, милениуми ниту, пак, од македонштината, зашто на тој начин сами би се откажале од македонското малцинство во Грција. Промена на име значи промена на идентитет. Македонија не смее да си дозволи било каква отстапка! Македонија не смее да прифати никаков компромис за името Македонија.

Доколку сами не се цениме никој нема да нé почитува. Доколку сами не се избориме за зачувување на уставното име, никој нема тоа да го направи за нас.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

191

George Atanasoski

Makedonskata saga 23.05.2008

ваа македонска грутка земја претставува најсвето наследство за македонскиот народ, за македонската нација, која сé повеќе се соочува со ирационалната политика на соседите, за чие однесување е потребна осуда од меѓународната заедница. Меѓутоа, на сите кои се обидуваат да водат одродничка политика треба да им биде јасно дека едно име имаме, една вистина знаеме. Македонија е вечна библиска земја, која никогаш не им припаѓала ниту на соседите, ниту на одродниците. Последните денови од предизборието политичарите мора да прекинат со меѓусебните клевети и омаловажувања, мора да им дозволат на граѓаните на демократски начин да ги изберат народните избраници, кои ќе ја продолжат македонската кауза за милениумското библиско име, идентитет, јазик... битисување, а тие ќе ја имаат нашата целосна поддршка. Овие избори ќе покажат кои нејзини граѓани се за Македонија, таква каква што била со векови.

Оние кои ќе ја водат Македонија следните четири години мора да опстојат на тоа дека македонското име никогаш нема да загине, зашто македонскиот корен се чува од памтивек за да се зачува довек.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

192

George Atanasoski

Makedonskata saga 30.05.2008

еновиве бевме сведоци на големото чествување на македонските просветители Светите браќа Кирил и Методиј, при што во Ватикан уште еднаш му се оддаде почит на творецот на азбуката, од која тргна описменувањето на народите. Папата Бенедикт XVI, изразувајќи почит кон нашите великани, му даде целосна поддршка на македонскиот народ за македонското име. Македонците од Мелбурн, Австралија, го кренаа својот глас за признавање на државата Македонија, покажувајќи им на сите како се чува и се брани македонската кауза. Пораката до сите нас е дека ѕвонат камбаните со еден единствен повик за обединети Македонци, за Македонија, за идентитетот и јазикот.

Македонци, каде и да сте, гласно кажете кои сте и од каде сте! Обединети Македонци Обединета Македонија да ја зачуваме!!!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

193

George Atanasoski

Makedonskata saga 06.06.2008

раѓаните на Република Македонија се определија да продолжи “Преродбата во 100 чекори”, затоа што знаеја дека тоа им е единствениот пат кон подобра и перспективна иднина. Господинот Никола Груевски ја доби можноста да ги реализира сите зацртани планови за етаблирање на Македонија во меѓународни рамки, а воедно и за стабилизирање на државата на општествено-економски план. Сонцето ни припаѓа на македонскиот народ и само тој може да се поис-

товетува со него. Непримерното и неприфатливото одредено партиско однесување со негово присвојување имаше негативен ефект, со навредлива конотација.

Македонецот знае дека едно е сонцето на библиска Македонија, затоа што тоа ја раскажува милениумската приказна на нејзиното опстојување. Тоа е тоа сонце кое никогаш не заоѓа.

Злоупотребата на еден од државните симболи - химната во партиски цели е небулоза, кон која се прибегнува за да се привлече обичниот човек, но тој истиот човек знае кога да разликува кога таа се пее од срце а кога лажно се изговара.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

194

George Atanasoski

Makedonskata saga 13.06.2008

е нижат алките од недоличното однесување на Грција кон Македонија. Македонски државјани се соочија со варварски и нецивилизиран однос на грчките претставници на граничниот премин со Грција, при што тие уште еднаш го покажаа својот низок степен на култура. Грција стави забрана за авионскиот државен лет на македонскиот претседател и ги прекрши сите меѓународни норми и стандарди, заборавајќи дека претседателот на државата е институција во земјата која тој ја претставува секаде во светот. Сега е крајно време да се стават под знак прашалник сите декларативни норми и принципи на Европската унија, која дозволува во своето семејство да има членка која нив непринципиелно ги прекршува. Зошто сé уште не се препорачани никакви санкции заради нејзиното антицивилизациско однесување? Дали меѓународните институции ќе имаат толку доблест и ќе преземат активности за да го преиспитаат и да го осудат негаторскиот однос на јужниот сосед кон сé што носи предзнак македонско? Доколку меѓународната заедница од едната страна - Македонија бара да гради добрососедски односи, што мора да се побара од другата страна - Грција? Па, прво да ја научи лекцијата да се однесува како држава. Никој и ништо нема сила и моќ да ни го уништува достоинството, зашто тоа ни е всадено во генот. Сега е клучен момент кога македонскиот народ мора на светот да му ја покаже својата обединетост во единствениот став за стратегијата за одбрана на македонскиот идентитет и да докаже дека овој народ никогаш не им подлегнал на било какви малициозни провокации. Јустиција знае на чија страна е правдата, што е лага, а што вистина. Таа ќе пресуди, зашто само една вистина е вистината - македонската. Македонската држава, македонскиот народ, македонскиот јазик, македонскиот идентитет се неуништливи затоа што тие се вткаени во сé она што сме ние Македонците, во сé она што е Македонија.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

195

George Atanasoski

Makedonskata saga 20.06.2008

акедонија е матица на македонскиот народ. Затоа никој не смее да ја разграбува нејзината светост, а уште повеќе да ја преименува, дополнува, нагрдува. Името Македонец е вековно и световно. Тоа е од памтивек, се пренело и се прославило не само во стариот, туку и во новиот свет. Македонецот кој живеел во времето на Филип, или заедно со Александар Македонски, ја распространувал македонската култура низ Вавилонското царство, се гордеел со своето име, со својата нација, со тоа што е.

Античката македонска историја мора да биде свето писмо за Македонецот. Да му покажеме на светот дека нашите предци биле големи луѓе, Македонецот имал и цар и крал. Да му се поклониме и на големиот Македонец кралот Персеј.

Така тоа треба да се прави и денес, кога непријателите се обидуваат да нé срамнат. Но, нема да им успее, бидејќи секогаш сме биле силни и непокорни, опстојни во тешкото македонско бреме. Името е природно и национално право на Македонците во Република Македонија и на сите наши луѓе во светот. Македонскиот кириличен јазик и неговото свето писмо претставуваат Божјо наследство. Триесет и една света буква ја одделуваат македонската нација од останатите народи.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

196

George Atanasoski

Makedonskata saga 27.06.2008

али името на Македонија може да биде предмет за коцкање? Не! Името претставува нешто што е свето и најсвето за Македонците, за македонскиот народ, кој со векови се борел за него и постојано се докажувало дека по националност сме Македонеци, а земјата се нарекувала Македонија. Затоа таа не треба да биде предмет за продажба. Може ли името Македонец да се споредува со името Севернокореец или Јужнокореец? Не! Станува збор за два различни политички исконструирани случаи, кои немаат врска со реалноста. Прво, Македонецот не може да се нарекува Северномакедонец, Јужномакедонец, Вардаромакедонец итн. А, второ милениумската приказна за македонските кралски династии, за храброста на Македонците, кои ја бранеле честа на својата земја и татковина е поголема од поголема и пославна од пишаниот збор во романот “Војна и мир”. Грција сака да го обезличи Македонецот, а со тоа да докаже дека всушност Македонија и Македонците не постоеле, иако Македонците, како што биле Филип II и Александар Македонски, уште повеќе ја прославиле македонската култура, јазик и писменост. Никој не смее да се коцка со Македонија. На Македонија не й требаат коцкари, душегрижници, окупатори или миротворци. Нашата татковина, нашата земја, нашата мајка, матица на сите Македонци нé родила и само таа може да одлучи дали нам треба да ни се суди. Никој не смее да си игра со националните чувства на Македонецот, а уште повеќе да се докажува дека Република Македонија е вештачка творба. Зарем Македонците, кои зборуваат на македонски јазик, не знаат како треба да се викаат или да се нарекуваат? Доста ни е од разните кумови-провокатори, узурпатори или крадци на македонското национално богатство. Македонија ќе живее и ќе ве надживее. Таа живеела и ќе продолжи да раѓа нови Македонци, кои се нејзини достојни деца, а нивните потомци гордо и пркосно ќе го носат името што се Македонци, наследници на кралската династија од Пела.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

197

George Atanasoski

Makedonskata saga 04.07.2008

онечно Македонците од Егејскиот дел на Македонија беа на првите новински страници. Точно по 60 години станаа македонски ѕвезди, иако со години се обидуваа да ја кажат својата неизмерна судбинска болка. Со децении се молчеше за нивното прашање, за нивната голгота, за нивното насилно протерување од родните огништа. Кој треба да ја понесе одговорноста за големиот молк? Тоа не беше прашање само за имотите, туку и за националните права на македонскиот народ, кој вековно живеел на тие простори. Не може Македонецот во Грција да биде третиран како безвучна буква, а притоа ЕУ да молчи. Тој мора да ги добие сите демократски права, кои ги уживаат останатите народи во обединета Европа. Нивното прашање ги отвора портите и за правата на Македонците во Пиринска Македонија, каде вистинските Македонци водат рововска битка за да ја регистрираат својата партија. Зошто Македонците не смеат да бидат признаени како посебна нација на Балканот? Зошто Македонците мора да бидат збришани од политичката карта на Балканот? Грција и Бугарија се плашат од историјата, која може да ги урне нивните држави и како такви да станат безначајни државички со уште помалку важна територија, народ, јазик, култура итн. Тоа што некои екстремистички елементи ни се закануваат дека ќе истакнуваат бугарски знамиња на македонските планински врвови претставува сериозна провокација, која е продолжение на велешката епизода со урнатата биста на Тодор Александров. Овие примери покажуваат дека Република Македонија, македонскиот народ и Македонците на Балканот и во дијаспората мора да очекуваат нов бран прогрчки, пробугарски националистички и шовинистички провокации, кои имаат цел да удрат по македонската држава, за да ги остварат своите соништа. Затоа, Македонци, каде и да сте, подгответе се да го дочекате непријателот со отворени очи и не му дозволувајте да ни ја краде историјата, да ни го присвои писмото, да ни го негира јазикот, затоа што ништо не е посвето од коренот и идентитетот македонски.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

198

George Atanasoski

Makedonskata saga 11.07.2008

епублика Македонија уште еднаш докажа дека може да ја преживее канонадата од уцени и од притисоци, кои пристигнуваа од разни страни. Но, загрижува фактот што во ова сценарио предничеа домашни, македонски фактори, одродници или душегрижници, кои постојано зборуваа дека нашата земја мора да го смени уставното име за да биде примена во Алијансата. Ние кога тогаш ќе влеземе во НАТО и во ЕУ, но без промена на името Македонија, бидејќи сме горди што сме Македонци, наследници на Филип II и на Александар Македонски, кои докажаа како треба да се води државата, да се сака народот и уште повеќе да се развива космополитизмот. Зарем тоа денес и не го докажуваме? Што прават нашите војници во Авганистан? Петтата генерација на истакнати македонски војници, во рамките на мировната мисија ИСАФ, гордо ја брани честа на Македонија, докажувајќи дека, и покрај сите грчки уцени, ние ќе истраеме во намерата за влез во НАТО, но и ќе преживееме како народ и нација. Само предавниците ќе бидат заборавени и претворени во прав и пепел! За таа цел, партијата Македонска Алијанса се сретна со Македонците од Албанија и со претставниците на нивната партија Македонска Алијанса за Европска Интергација, при што се договорија заеднички да работат на полето за подобрување на положбата на Македонците во оваа земја. Исто така, договорено е зголемување на активностите и постојана соработка меѓу двете партии, со акцент на дејностите за подобрување на ефикасноста во работењето на партијата со оглед на претстојните избори. На средбата беше констатирано дека се јавува потреба за одржување конгрес на кој ќе се забрза процедурата за зачленување во европските структури. За таа цел Македонците во Албанија, како и Македонците од другите земји во соседството, треба заеднички да настапат пред европските структури и да се избориме за националните права во Грција, во Бугарија, се разбира, и во Србија. Единството е успехот за нашата иднина!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

199

George Atanasoski

Makedonskata saga 18.07.2008

о очекување на Светската средба на децата бегалци од Егејскиот дел на Македонија, кои по Граѓанската војна во Грција, останаа распрснати низ светот, пријатно нé изненади потегот на македонскиот премиер Груевски, кој во писмото упатено до премиерот Караманлис, побара Грција да го признае македонското малцинство, кое живее на нејзина територија и да се заложи за решавање на статусот на децата бегалци. Деновиве главниот град на државава ќе биде во центарот на светската јавност. Се очекува во него да пристигнат протераните Македонци од сите меридијани на земјината топка. Ќе се говори за нивната судбина, ќе има солзи за нивното видување... Време беше конечно некој од државниот врв да се погрижи за судбината на овие Македонци. Секоја чест за храброста на Груевски! Па, доста молчевме! Доста беше во интерес на некакви добрососедски односи да ги криеме под тепих Македонците во соседните земји! Време е како македонска држава да застанеме во одбрана на нивните права. Интересот и грижата за македонското малцинство во соседството не е никакво мешање во внатрешните работи на другите држави, бидејќи основните човекови права се загарантирани со сите меѓународни стандарди и правила. Меѓународните конвенции предвидуваат образование на мајчин македонски јазик, негување на културните традиции и обичаи. Друго е прашањето што соседните држави не се придржуваат до она што го потпишале. Доколку Грција и Бугарија не ги почитуваат основните критериуми за влез на некоја држава во ЕУ и во НАТО, што подразбира почитување на човековите права, тогаш зошто Европа кон овие две земји не ги применува воспоставените стандарди?! И покрај тоа што овие држави не ги признаваат малцинствата кои живеат на нивна територија, тие сé уште ги уживаат привилегиите од своето членство во светските институции. Доколку дискриминацијата е термин кој одамна е надминат во светски рамки, тогаш зошто во Грција сé уште важат дискриминаторските закони од осумдесеттите години на минатиот век, со кој им беше оневозможено на Македонците по род да се вратат на родните огништа. Европа и светот одамна знаат за распрсканите и протераните Македонци од Егејскиот дел на Македонија, но зошто досега молчеа и не ја исправија неправдата која Грција им ја нанесе!? Откако го избравме вистинскиот пат и откако конечно на светот му соопштивме дека Македонците не се само во Македонија, туку дека ги има и во соседството, и низ цела планета Земја, треба да бидеме подготвени за нови грчки притисоци и уцени. Но, никој не смее да подлегне на никакви притисоци. Сите знаеме каква цена плаќаме поради политичката попустливост во годините по осамостојувањето. Правдата е тешка, но кога- тогаш таа ќе биде задоволена.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

200

George Atanasoski

Makedonskata saga 25.07.2008

акедонската национална свест конечно го пронајде патот на своите корени. Почнувајќи од хималајските предели каде живеат нашите предци, Александровите наследници, Хунзите, до децата бегалци, односно Македонците кои во 1948 година беа насилно протерани од Егејскиот дел на Македонија и распрснати низ цел свет. Зарем требаше да созрееме во свеста дека сме Македонци, потомци на најстарата нација, која пред 2.600 години го обедини светот и ги распространи македонската култура, јазик, писменост низ вавилонското царство и во Индија каде цветаше друга култура. Зарем ни требаше храброст да се пронајдеме себеси и да ја кренеме нашата глава, со цел да им се спротивставиме на континуираните националистички напади и притисоци врз македонскиот народ и Република Македонија. Зарем треба да дозволиме повторно да нé покорат, повторно да нé разединат, повторно да се обидуваат да нé уништат, и повторно... да се бориме да докажуваме дека сме припадници на Александровото царство, чија фаланга допре до крајот на светот, докажувајќи дека Македонците не се освојувачи, туку втемелувачи на космополитизмот во цивилизациското општество. Македонците не само што постојат, туку тие и се гордеат со својот јазик, култура, писменост, нашите амбасадори добиваат не само лична, туку и национална сатисфакција дека кириличното писмо е сфатено и разбрано од Далечниот Исток во Јапонија па сé до крајниот север во Алјаска, во Америка. Тоа значи дека стратегијата на фанатизмот, национализмот и шовинизмот не успеаја да нé уништат. Напротив, нé направија уште поцрвсти, и покрај тоа што сé уште има одродници кои се обидуваат да му се умилкуват на непријателот, придонесувајќи за остварување на нивната докажана негаторска политика за т.н. непостоење на македонската нација. Овие напади нé направија уште посилни во докажувањето на вистината дека сме Македонци и само Македонци. Никој и по ниедна цена не смее да нé прекрсти, а уште помалку да ја изобличува вистина и на светот да му докажува кои сме и што сме.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

201

George Atanasoski

Makedonskata saga 01.08.2008

ЛИНДЕН, 2 август 2008 година, голем ден за Македонија и за Македонците, ден кога уште еднаш ќе екне песната на македонскиот непокор на Мечкин камен во славното Крушево. Ден кога и по 105 години од Илинденското востание ќе се потсетиме на историската решавачка битка кај Херонеја, ќе се потсетиме на Филип II, на Александар III Македонски и на неговата Македонија... ќе си спомнеме на многу значајни јубилеи - повод за големо славење, кога македонските ора и песни ќе се разлеат во секое македонски

град и село. Ова е момент да се потсетиме на гордите Македонци - Гоце Делчев, Никола Карев, Даме Груев... кои собраа сили и го “разбудија” македонскиот народ, кој опстојуваше приклештен во османлиските канџи и тоа цели 500 години, покажувајќи им на поробувачите и на светот дека сме нација на непокорот. Во векот кој измина ни се случија Илинден и Крушевската Република, но и Балканските војни, кога земјата ни ја поделија и нас нé разделија. Истите оние кои ја направија поделбата, повторно по Првата светска војна и ја потврдија. На македонскиот народ му се случија крвавите пресметки во 20-тите и во 30-тите години на минатиот век, кога беа ликвидирани големите синови на Македонија. Најголемата катастрофа на XX век, Втората светска војна, на Македонија й ги донесе вториот Илинден и АСНОМ и одлуките за остварување на вековните стремежи на илјадници македонски синови - создавање македонска држава. Ни се случи и третиот Илинден, кога Република Македонија стана независна и самостојна држава, која се соочува со многу премрежија. Но, во нашите гени е запишано - сме опстојале и ќе опстоиме. Едно е јасно. Македонија е како пиреј. Колку и да се обидуваат нејзините вечни непријатели да ја “искоренат”, таа секогаш повторно ‘рти, затоа што македонските корени се мистериозно длабоки. Тие им припаѓаат само на Македонците! Македонија им припаѓа на Македонците каде и да се на Земјината топка. Да ја зачуваме, славиме и градиме нашата МАКЕДОНИЈА. НЕКА НИ Е ЧЕСТИТ И ВЕЧЕН МАКЕДОНСКИОТ ИЛИНДЕН!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

202

George Atanasoski

Makedonskata saga 08.08.2008

ред повторното доаѓање на Метју Нимиц, Македонија, односно македонскиот државен врв повторно крои заеднички став, со кој ќе настапи пред добропознатиот посредник. И додека нашите мака мачат, од другата страна ете порака дека нема потреба Нимиц да им доаѓа, затоа што е јасен нивниот официјален став. Приказна добро позната. Македонија не се откажува. Македонската страна, премиерот им испрати писма на светски имиња - Бан Ки Мун, Жозе Мануел Баросо, Константин Караманлис, на колегите од повеќе земји, на Метју Нимиц. За жал, на премиерската адреса пристигнаа само два одговора, освен за уставното име, за прашањата поврзани со македонското малцинство во Егејскиот дел на Мкаедонија, за признавањето на Македонската православна црква. Претседателот на Европската комисија во неколку реда го посоветува Груевски да најде компромис со Грција. Можеше ли некој и за секунда да помисли дека Баросо ќе ја притисне Грција да го признае македонското малцинство? Караманлис рече дека кај него нема македонско малцинство и ја затвори темата. А, Метју Нимиц си кажа дека негова работа е само името. Многу лесни и можеби однапред претпоставени одговори. Но, на лагите й се кратки нозете. Вистината е само една и македонска. Во меѓувреме, Македонците кои потекнуваат од Егејскиот дел на Македонија интензивно се ангажирани во евидентирањето на имотот кој таму го имало нивното семејство, кои се наследници и на колку се проценува неговата вредност. Сé поголем е бројот на луѓето кои го бараат имотот кој им бил одземен по завршувањето на Граѓанската војна во Грција во 1949 година. Упорноста на овие Македонци е голема. Сигурно цела документација за тоа ќе се најде пред Судот за човекови права во Стразбур. Можеби овие Македонци ќе успеат да му покажат на светот како да ги отвори очите за постоењето на нашето име МАКЕДОНИЈА, кое им припаѓа само на МАКЕДОНЦИТЕ и на оние кои ја сакаат оваа исконска и библиска земја.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

203

George Atanasoski

Makedonskata saga 29.08.2008

ому во оваа држава му се потребни различните ставови во државниот врв за уставното име на Република Македонија? Зарем во тоа не можат да се препознаат нивните политички карактери, кои безброј пати се покажало дека работат на штета на македонските национални интереси? Последниве неколку месеци тие повеќе пати се обидоа да продадат приказна дека Македонија мора да направи некакви отстапки за да продолжат евроатлантските интеграциони процеси, зашто во спротивно... Кој има смелост да си поигрува со националните чувства или со името на Република Македонија? Но, од одредени македонски политичари, со очаен кредибилитет, сé е можно. Заради себе и коренот свој да се обединиме против домашните одродници и надворешните недобронамерници. Оваа сé уште жива теза на сите ни е добро позната од историјата. Се обидуваат да нé нарекуваат “славомакедонци”! Се обидуваат да нé нарекуваат “северномакедонци”! Се обидуваат да нé избришат нас Македонците од земјава македонска! Зарем тоа е демократија? Зарем модерна Европа тоа го дозволува? Македонци, кренете ја главата. Нема наше прекрстување. Ние сме Македонци и никој не може да ни го одземе тоа право на корените кои доспеваат од и до бескрајноста. Тие не можат да го запрат тркалото на вистината. Ние сме горди Македонци. Ние сме горди директни потомци на коренот кој ни го оставил Филип II, а уште повеќе што наш предок бил Александар Македонски, Македонецот кој ги научил другите народи што е тоа демократија.

Знајте, македонското наследство само нам ни припаѓа, на Александровите генерации Македонци низ милениумите, низ вековите до вечноста.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

204

George Atanasoski

Makedonskata saga

05.09.2008 икој во државава нема право да преговора, ниту да се договора за името на оваа библиска земја. На Република Македонија не й требаат нови кумови. Таа си има свое име, кое го носи со векови наназад и за кое се избориле нашите предци.

Никој не смее да си игра со националните чувства на македонскиот народ, особено не неговите водачи, без разлика дали сега се на власт или се во опозиција. Ексклузивност на името Македонија има само македонскиот народ. Тој низ историјата покажал и докажал дека заслужува да има своја држава. На тоа нé учеа нашите антички великани. Да го чуваме и да го зачуваме нивниот идеал и она што тие ни го оставија за навек. На оној кој сака да ни кумува на името не му е местото во Република Македонија, зашто тој кој си го продава името не заслужува да биде Македонец и да живее во земјата на Александар Македонски. Ние не сме иредентисти ниту, пак, шовинсти. Ние си го бараме она што е наше, она кое некој друг ни го зеде и сега царува на туѓ имот. Ја сакаме етничка Македонија, но немаме никакви територијални претензии, само го сакаме најдоброто за нашите Македонци, кои не по своја вина се најдоа на туѓа територија. Големите сили си поиграа со Македонија, го разделија македонскиот народ. Доста ни е од вакви игри. Да покажеме храброст и да му се спротивставиме на непријателскиот шовинизам. Никаде во светот не постои чиста нација, а најмалку такво нешто постои во Грција. Напротив, иако европските стандарди велат дека секој има право да се изјасни на која нација й припаѓа, некој свесно си поигрува со законите, особено кога станува збор за Македонците, независно каде и да се! Македонците се мирољубив народ. Не сакаат војни, односно на секоја провокација тие одговараат со мирољубива политика. Знаат дека патот кон вистината е послан со трње, но тие ја докажаа својата упорност и низ историјата жнееја успеси. Правдата е тешка и бавна, но кога тогаш таа ќе биде задоволена.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

205

George Atanasoski

Makedonskata saga 12.09.2008

акедонија славеше. На чествувањето на Денот на државноста граѓаните почувствуваа море од светлина како патоказ за успехот и иднината на Македонија. Поминаа 17 години откако таа стана самостојна и независна држава, обелоденувајќи го континуитетот на своето име и корен. Река од луѓе од сите страни на Македонија се слеаја кон македонската метропола за и овој 8 септември на плоштадот “Македонија” да покажат сплотеност, да покажат дека корените на македонската држава не може никој да ги искорени. Иако тоа беа тешки 17 години, сепак Македонецот опстои. На неговите плеќи натежнале проблеми кои му ги наметнуваат туѓинци, кои многу добро ја знаат голата вистина која никако не можат да ја прифатат. Вистина која само им ги разранува старите “рани”. Името МАКЕДОНИЈА, МАКЕДОНЦИ, АЛЕКСАНДАР МАКЕДОНСКИ... Таа земја, сосетка на Македонија, не сака договор, едноставно само сака да го промениме името Македонија!, сака само да не постојат Македонци!?, а на крај Македонија да биде виновникот за сé. Е, ама тоа не оди така лесно. И премиерот јасно и гласно кажа кои сме и што сме - МАКЕДОНЦИ, кои живеат во држава МАКЕДОНИЈА. Не може да се игра со македонскиот идентитет. Неопходно ни е единство. Меѓу нас не смее да има раздор, ништо не може да биде пред Македонија. Сите мораме да се обединиме. Да се потсетиме дека Македонија поминала многу премрежија, голготи, тешки времиња. Почнувајќи од големиот Александар Македонски за кого денес се кршат “копјата” со прашањата чиј е?!!! Па, чиј може да биде ако не на Македонците?! Потоа Илинденското востание кое, иако кратко траеше, сепак остави големи историски траги и доказ дека Македонците гинат за Македонија...

Затоа, секому нека му е повеќе од јасно, Македонија постоела и ќе постои без разлика дали тоа на некому му се допаѓа или не. А, на секој Македонец, без разлика каде се наоѓа на планетата Земја, должност му е да го брани она што со милениуми опстојува, да го брани библиското име - МАКЕДОНИЈА.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

206

George Atanasoski

Makedonskata saga

19.09.2008 рекинување на преговорите со Грција за промена на името на Македонија!

Но, уште колку ли време ќе им треба на нашите политичари да увидат и да пресечат, спротивставувајќи им се на оние од светот кои се обидуваат да сменат нешто што е Божји закон и една дамнешна историја, правејќи грев кој подоцна може да им се врати како бумеранг. Кога ли на сите нас ќе ни стане јасно дека на Македонија не й се потребни ниту ЕУ, ниту НАТО по секоја цена? Затоа што доколку ние сами ги спроведеме реформите, кои ни се потребни заради нас самите, а кои новата Влада досега успешно ги прави, тогаш не ни треба влез ниту кај едните ниту кај другите. Со добра економија која вклучува ниски даночни стапки и максимално користење на домашните ресурси за развој на земјоделските и индустриските резултати, како и добра дипломатска надворешна политика, отворајќи се кон светот и поуспешувајќи ја соработката со земјите кои нé признале под уставното име, ќе можеме да им се спротивставиме на малигните инспирации на нашите “ДОБРИ” соседи и да им кажеме СТОП на оние кои нé третираат како да не постоиме.

Нека не ни кажуваат како се почитуваат човековите права, туку да ги научат нивните членки Бугарија и Грција како да ги почитуваат правата на македонските малцинства кои живеат во нивните држави.

МАКЕДОНИЈА ПОСТОЕЛА И ЌЕ ПОСТОИ! И нека запомнат сите нејзини непријатели дека 2009 година за Македонија ќе биде судбинска година, затоа што таа е библиска земја штитена од Бога, а оние кои се манипулирани од рацете на злото нека водат сметка за своите постапки.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

207

George Atanasoski

Makedonskata saga 26.09.2008

ознатиот евергрин на Френк Синатра, “Њујорк, Њујорк”, покажува дека во овој светски мегалополис се случуваат многу битни настани, кои не само што се важни за натамошниот развој на планетата Земја, туку и за националното опстојување на македонскиот народ и на Република Македонија.

Но..., не можеме да прифатиме да се преговара за името на нашата држава, а уште повеќе да се прават сметки за националниот идентитет на Македонците, кои со крв и пот ја граделе нашата држава и ја штителе нацијата од многубројни т.н. душегрижници, кои се обидувале да ја уништат Македонија, да ја урнат Пела и другите факели на македонштината. Зошто преговори со оние кои во 1912/1913 година неправедно ја распарчаа Македонија на три дела и притоа го грабнаа она што всушност природно и национално не им припаѓа? Во овој момент кога се слуша неединството во македонскиот политички врв, сигурно поради тоа се превртуваат коските на Филип и на Александар, бидејќи некој сака да ни го крчми името, да ни ја продава нацијата, а со тоа и да ни се загрози идентитетот. Идентитетот никогаш и за ништо не смее да биде предмет на расправа за продажба. Тоа е македонската светост. Тој им е и име и презиме на Македонците, кои го носат во срцето и во душата од кога постои светот и векот. Нам не ни се потребни никакви кумови, зашто името и нацијата, Македонија и Македонци, се наследни и наши природни и единствено наши македонски права.

МАКЕДОНИЈА Е МАЈКА НА МАКЕДОНЦИТЕ!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

208

George Atanasoski

Makedonskata saga 03.10.2008

ледајќи ја расправијата меѓу првите луѓе во државава треба да се прашаме дали нашиот срам е поголем од тоа што немаме одговорни политичари или што воопшто и не смее да се помислува да се преговара за името на нашата света татковина, која по традиција страда од ваков вид политичари, кои народот ги избрал за да ја развиваат свеста, да ја чуваат државата, нацијата, јазикот и идентитетот, а не за да преговараат со тој кој зло ни мисли. Зарем треба да се прекрстуваме, бидејќи така сакаат комшиите, кои единствено се способни да ја крадат и да тргуваат со туѓа култура, јазик или традиција?

МАКЕДОНСКОТО ИМЕ ВО 1993 ГОДИНА? МАКЕДОНСКОТО СВЕТО ИМЕ ВО 2008 ГОДИНА? ТОА НЕ Е НА ПРОДАЖБА! ТОА Е БЕСЦЕНЕТО! Името му припаѓа само на македонскиот народ, кој со илјадници години го пренесувал од колено на колено, докажувајќи дека никој друг не смее да го присвојува или да го уништува. Затоа прашањето за промена на името не смее да се става на референдум. Всушност, што и да се праша - дали “сакаме” или “не сакаме” да сме Македонци. Не постои Македонец кој би ја продал својата душа, кој би го заборавил своето крстено име, кој јадел храна од оваа македонска напатена земја, а потоа да се реши на национално предавство. Македонецот и досега страдал, па опстанал. Тоа значи дека и државата, и нацијата, и јазикот ќе опстанат, а за политичарите останува да бидат само обично минато свршено време.

ТЕСТ ЗА МАКЕДОНСКОТО НАЦИОНАЛНО ИМЕ НЕ ПОСТОИ.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

209

George Atanasoski

Makedonskata saga 10.10.2008

пелирам до сите политички сили во Македонија да разберат дека не е можен договор за нашето име со една земја на која й пречи македонскиот идентитет.

Македонија не смее да продолжува да преговара за своето вековно име. Секакви преговори треба веднаш да се прекинат и решението треба да се бара во ОН, каде беше создаден целиот проблем кога оваа организација незаконски ни наметна дополнителни услови за членство. Ги опоменувам оние кои сé уште мислат дека договор со Грција е можен и продолжуваат со такви напори, бидејќи македонскиот народ не се согласува со промена на ниту една буква и затоа ќе бидат одговорни за сите несогледливи последици. Наместо залудни преговори сите треба да се сконцентрираат на полето за подобрување на македонската економија. Конечно нашите Македонци, кои се далеку од татковината го добиваат основното право, а тоа е правото на избор, односно да гласаат за свој претставник во Собранието и за претседател на Република Македонија. Но, зошто ова право да не се искористи на наредните претседателски избори, кои би требало да се одржат напролет 2009 година. Кој ја кочи целава работа и стравува од своите луѓе, кои ја сакаат и ја љубат својата родна земја, и тоа многу повеќе од оние кои покажуваат дека ја распродаваат? ТАТКОВИНАТА ЈА ГРАДАТ И ЈА ЧУВААТ СИТЕ КОИ СЕ ЧУВСТВУВААТ ДЕКА СЕ МАКЕДОНЦИ, А НЕ ТРГОВЦИ НА СОПСТВЕНИТЕ КОРЕНИ!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

210

George Atanasoski

Makedonskata saga 17.10.2008

о ова тешко време, кое повторно ја става во искушение македонската национална свест мораме да се обединиме и да работиме за интересот на државата Македонија, за иднината, бидејќи само така ќе можеме да ги надминеме сите политички пречки, кои неправедно ни ги наметнуваат. Ова се предизвици, кои треба заеднички да ги решиме, бидејќи само на тој начин ќе ги победиме негаторите на македонскиот идентитет. Тоа значи дека не прифаќаме придавки, додавки, синтагми или некои други презимиња, затоа што ние сме Македонсци и не ја даваме нашата татковина. Македонците не смеат да дозволат разградување на македонското национално ткиво. Нема повеќе отстапки, кои порано се правеле во однос на нашето именување и тоа мора да биде променето и да постои само единственото име Република Македонија. Македонци, не дозволувајте да нé прекрстуваат или да ве оделат од домашниот праг, затоа што нашето огниште е со векови на овие простори. Тоа никогаш нема да згасне. Широчината на македонската душа се збогатува со љубовта кон сопствениот народ, чувањето на јазикот и негувањето на идентитетот. Тоа се нашите патишта, кои негаторите се обидуваат да ни ги избршат од колективната свест. Меѓутоа, ваквата екстремна политика нема да им успее, бидејќи Македонецот секогаш ја покажува својата сила кога му е најтешко. ЗАТОА ДА ГИ ПОДДРЖИМЕ НАШИТЕ МАКЕДОНЦИ, КОИ ЈА ПОЧУВСТВУВАА “ЧИЗМАТА НА НЕПРИЈАТЕЛОТ” И ДА ИМ ПОМОГНЕМЕ ДА ИСТРААТ ВО НАЦИОНАЛНАТА БОРБА, ЗАТОА ШТО ВО ОВОЈ МОМЕНТ ТИЕ ЈА БРАНАТ МАКЕДОНСКАТА НАЦИОНАЛНА КАУЗА.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

211

George Atanasoski

Makedonskata saga 24.10.2008

ошто со името на нашата татковина Република Македонија мора да се лицитира? Зарем името треба да биде акција со која некој ќе тргува на “берза”? Овие прашања не смеат да се покренуваат, бидејќи името не е за продажба. Зошто? Имено, во овој момент Република Македонија, македонскиот народ им пречи на многу соседи и народи, бидејќи вистината за потеклото на Македонците, кои се еден од најстарите цивилизациски народи, воопшто излегува на виделина. Од тоа стравуваат душманите, кои преку домашните одродници се обидуваат да ни продадат лоши тези дека треба што побрзо да се затвори прашањето за негирање на нашиот милениумски опстој. Ние немаме отворено прашање. Ние имаме своја историја, јазик, култура, поточно имаме идентитет, од кој се плашат многумина наши соседи. Што сакаат тие да скријат? Украдената историја! Им се чудам на некои македонски политичари, кои така лесно си ја продаваат македонската кожа, верувајќи дека со тоа ќе станат месии или “спасители” на иднината на државата, на Македонците. Нашата татковина Македонија постоела и пред нас, а ќе опстои и по нас. Таа е бесмртна. Смртни се само непријателските продадени души. Што може да се направи со државата, ако се оствари непријателскиот сон?Ќе парафразирам еден пасус, од еден наш истакнат политичар, кој во своите сеќавања за Ирак вели дека патувајќи кон Мосул во еден манастир се сретнал со отец Пол, кој по потекло е Асириец, наследник на познатото Асирско царство. Отецот му раскажувал за културата, за традицијата на Асирците и за Медејците, чија култура подоцна се изгубила. Двата народа долго време биле сојузници, но со паѓањето на моќта на Асирското царство, Медејците им го свртеле грбот. Тие станале сенка од народ, бидејќи тие немаат минато, поточно го имааат заборавено своето минато. Тоа значи дека Медејците имаат сенка од држава, бидејќи се откажале од јазикот, се откажале од верата, се откажале од културата само да се приклонат кон желбите на освојувачите. Зарем и Македонците треба да се откажат од својата татковина и на тој начин да станат изгубени во преводот. Никогаш и ништо нема да нé одроди од родот, од генот, од македонскиот код затоа што во нас тече само македонска крв.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

212

George Atanasoski

Makedonskata saga 31.10.2008

АКЕДОНСКИ НАРОДЕ, до кога некој некаде и секогаш на Македонецот ќе му наредува и ќе му кажува што и како да прави во својот “ДОМ”!

Покрај “името”, сега се сетија дека им пречи и македонската националност, потоа и македонскиот јазик. И СВЕТОТ И ВЕКОТ ПАМЕТАТ ДЕКА СЕ САМО ТОА - МАКЕДОНСКИ! Значи, проблем не им бил само името МАКЕДОНИЈА, туку и МАКЕДОНСКИОТ НАРОД и МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК, кои постоеле многу години, децении, векови, милениумите и пред таа 1913 година. ПРЕЖИВЕАВМЕ МНОГУ ГОЛГОТИ, МНОГУ ДЕЛБИ, НЕПРАВДИ, ТОКМУ ЗАТОА ШТО ВО НАС Е КОДОТ НА ГЕНОТ МАКЕДОНСКИ ЗА ДА ТРАЕМЕ ДОДЕКА СВЕТОТ И ВЕКОТ ПОСТОЈАТ. Зошто некому му пречат нашите луѓе кои се распослале низ светот? Колку ли само ги плаши тој македонски глас за татковината, зашто добро знаат дека тие никогаш нема да им дозволат дa й бидат клетници на Македонија! Да го зачуваме македонскиот јазик, тоа е свет завет за нас. Ни го оставиле, ние ќе го оставиме, а тие по нас нема да го заборават зашто ќе го говорат својот јазик, ќе пишуваат на своето свето писмо, како АМАНЕТ ЗА СИТЕ ГЕНЕРАЦИИ МАКЕДОНЦИ КАДЕ И ДА СЕ. МАКЕДОНСКИОТ ИДЕНТИТЕТ Е НАШЕТО ОПСТОЈУВАЊЕ, КОЕ ВЕКОВНО ПУЛСИРА НЕ САМО ВО ОВАА БИБЛИСКА ЗЕМЈА, ТУКУ СЕКАДЕ ВО СВЕТОТ КАДЕ ИМА ГОРДИ МАКЕДОНЦИ.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

213

George Atanasoski

Makedonskata saga 07.11.2008

овторно нашите политичари се коцкаат со нешто што воопшто не смее да е предмет на обложување, а тоа е името.

Со името, Република Македонија, никој нема право да тргува, а уште повеќе да се осмелува да поведе постапка за национално предавство. Нека им е срам и арам на таквите трговци!

Националното предавство е производ на домашните душегрижници, кои поради политичка, субјективна, односно лична корист би ја продале и својата мајка. Затоа треба да се бориме против таквите дволични лица, односно душмани на македонскиот народ. Да им ги скратиме политичките можности за обложување или продавање на татковината. Македонци, каде и да сте, сплотете ги сопствените сили и исфрлете ја предавничката зла крв. Не дозволувајте да нé прекрстат душманите и одродниците на македонскиот род. Ние, Македонците, наследници на античка Македонија, постоевме и ќе постоиме за век и веков, така што никој не ќе може да нé разедини. Тие веќе се прочитани, а набрзо и ќе бидат избркани, бидејќи тоа не се чесни Македонци, туку се пропагатори на туѓи окупаторски идеологии, истории и припадници на национал-шовинистичката политика на соседите, кои можеби стравуваат од тоа што немаат сопствен корен.

Македонците векувале и ќе векуваат на овие балкански простори. Македонците биле и ќе бидат. Македонците ќе останат големи, иако непријателите сметаат дека се мали. Ние имаме срце. Ние имаме душа. Ние имаме јазик. Ние имаме култура. Ние сме посебна нација - македонска, чиј древен антички корен не може да биде овенат, туку ќе вирее и ќе цвета, без разлика кој и да се обиде да нé покори. НАШАТА СВЕСТ И ПРИПАДНОСТ МОРА ДА НÉ ОБЕДИНИ ДА РАЗМИСЛУВАМЕ КАКО МАКЕДОНЦИ.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

214

George Atanasoski

Makedonskata saga

14.11.2008 о којзнае кој пат, македонскиот синдром на разединетост повторно ни се случува. Наспроти грчката обединетост за негација на македонското име и идентитет, неединството на нашиот државен врв не нé води на добар пат.

Македонскиот политички естаблишмент и натаму е имун на препораките на Европската комисија, која речиси во сите извештаи за напредокот на Македонија на патот кон евроинтеграциите укажува на немањето консензус и дијалог меѓу политичарите. Непосредно пред добивањето на годинашниот извештај на ЕК, нашиве политичари го покажаа тоа што најдобро го умеат - меѓусебно препукување, обвинување преку медиумите и префрлање на вината од еден на друг за сé што се случува во и околу Република Македонија. Разединетоста се појави во клучни моменти. Граѓаните на Република Македонија знаат, но оние кои на било кој начин се инволвирани во политичко-општествениот живот на оваа држава мора да сфатат дека оваа античка земја има само еден единствен пат - пат на сеопшто единство, обединетост и став дека тоа ќе води кон успех и долготраен просперитет.

Сега ние и во секаква ситуација мораме да застанеме зад вистинското чувство за припадност кон ова парче земја - кое сите го нарекуваме татковина и своја држава, бидејќи тоа е таа која ја имаме.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

215

George Atanasoski

Makedonskata saga 21.11.2008

онечно Владата на Република Македонија се реши да ги брани националните права на македонскиот народ, кој по род и по корен е природен наследник на античките Македонци.

Сепак, едно друго многу значајно потпрашање фрла сенка врз целиот правен и политички случај, кој има потпора, има докази дека националниот идентитет на Македонците е неспорен. Имено, никој веќе не смее да го доведува во прашање националниот идентитет на Македонците, а уште повеќе да дава поддршка за иницијативите за промена на името на Република Македонија. За оној кој ќе покрене таква иницијатива нема место во нашата родна грутка - татковината. Тој не смее да парадира со предавничките пароли, флоскули, бидејќи им штети на македонските национални и државни интереси.

Македонци, не дозволувајте т.н. големи и самопрогласени умови да ни продаваат ветер и магла, бидејќи тие не се наследниците на античката историја и на македонскиот народ, туку туѓинци задоени со зла крв. Што продаваат таквите предавнички умови? Да седнеме и да преговараме со Грците, кои нé плукаат насекаде, кои се обидуваат да нé омаловажуваат на спортски, културни и други натпревари. Зарем треба да им веруваме на таквите пропагатори? Доста е таква политика! Нека живее македонската нација! Нека живее нашата родина Република Македонија! Македонци, предавниците нема долго да живеат. Нив Господ ќе ги казни, бидејќи Бог вели: “Не прави го она што не сакаш другите тебе да ти го прават”.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

216

George Atanasoski

Makedonskata saga

28.11.2008 а небо темни облаци, во Собранието на РМ, исто така, се надвиснале тешки облаци. Има ли сонце во Република Македонија? Зошто се караат пратениците? За власт или за ...!?

Македонци..., граѓани на Република Македонија, како никогаш досега нам ни е потребно единство, мир и национално спокојство, бидејќи се најавуваат тешки политички времиња. Се подготвуваат ветрометини и црни премрежија, кои можат да прераснат во сериозни закани по судбината на нашата држава и нација. Затоа да се подготвиме заедно да ги пречекаме предизвиците со исправена глава, бидејќи само така сплотени ќе им одговориме на непријателите. Караници и политички небулози не ни се потребни, туку разум и мудрост за да можеме да ги пребродиме проблемите во земјава. А, тоа се економските и политичките притисоци, кои од сите страни пристигнуваат. Ние треба да внимаваме како се однесуваме дома, а уште повеќе што ни прават непријателите од зад грб. Тие им плаќаат на своите сојузници за да н# покорат или да н# прогласат како однароден народ. Народ без земја. Народ без корени, народ без писмо и јазик, народ кој е направен од аморфна маса. Има ли потешка судбина од оваа стратегија која се спроведува од однародените Македонци. Тие одамна не се чувствуваат како такви. Тие одамна шуруваат со ѓаволот, кој ни тропа на порти. Затоа мораме да се соединиме и да им покажеме дека сме горда нација, која постои и истрајува на овие простори со илјадници години. Македонската нација ниту била покорена, ниту била изгубена. Напротив, опстојала и ќе опстои, бидејќи силата е во народот и во единството да го исфрли ѓубрето од себе. Зарем нема поголема доблест од тоа да си горд наследник на македонската цивилизација. Зарем нема поубава иднина од тоа да се негуваат културата, јазикот и, се разбира нашата, мила и напатена Република Македонија? Непријатели имало и ќе има. Меѓутоа, најголем непријател е оној кој не ја признава својата крв, односно оној кој се обидува да биде во улога на “растурикуќа”. Такви примери имало и ќе има. Зарем не можеме да ги препознаеме меѓу интелектуалците, меѓу политичарите...?! Колку се? Малку се! Но, да не им даваме простор да се докажат или да ја остварат својата идеја и задача. Затоа, да ги прогониме таквите “безрбетници”.

ДА НИ Е ЖИВА И МИЛА РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА! ДА ЖИВЕЕ МАКЕДОНСКАТА КРВ, МАКЕДОНСКАТА НАЦИЈА И СИТЕ ГРАЃАНИ НА ОВАА ДРЖАВА, КОИ ЈА САКААТ И ИСКРЕНО ЈА ЉУБАТ!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

217

George Atanasoski

Makedonskata saga 05.12.2008

ИКОЈ И ПО НИЕДНА ЦЕНА НЕ СМЕЕ ДА СИ ИГРА СО ЧУВСТВАТА НА МАКЕДОНСКИОТ НАРОД, СО НЕГОВОТО ИМЕ, ИДЕНТИТЕТ, ЈАЗИК, ИСТОРИЈА, КУЛТУРА...

Никој такво право не им дава ниту на “господата” од Европската унија, оние кои, патем речено, се прокламираат како демократи. Тие не смеат да помислат да го условуваат нашиот прием во европското семејство со промена на библиското име на ова парче македонска земја. Иако се оградуваат од ваквите констатации, нивните постапки водат во таа насока! Доколку Европската унија, навистина, се залага за почитување на човековите права, тогаш дали таа сама ги прекршува меѓународните стандарди, кога (не) намерно подлегнува на нечии провокации, па во секоја можна прилика не заборава да нé потсети на спорот со името и на добрососедските односи со нашиот јужен сосед. Доколку во Европската унија владее демократијата, тогаш таа не само што не смееше да дозволи во тоа семејство да членуваат држави кои немаат ниту “Д” од демократија, туку не требаше да дозволи овој билатерален проблем да се издигне на меѓународно ниво од кое сега европските институции ќе ја условуваат нашата иднина. Па, нели условот за интегрирање во европското семејство беше исполнувањето на европските критериуми?! Сите добро знаеме дека зад тие критериуми се крие нешто друго! Не смееме да платиме висока цена, не смееме да дозволиме секој да ни кумува на нашето име, не смееме да го жртвуваме идеалот на нашите предци, кои загинаа за оваа македонска земја, а најмалку што смееме е да ги изневериме генерациите кои доаѓаат, зашто тие ќе ни судат за постапките.

МАКЕДОНСКИТЕ ГРАЃАНИ САКААТ ДА БИДАТ ИНТЕГРИРАНИ И ВО ЕУ И ВО СЕВЕРНОАТЛАНТСКАТА АЛИЈАНСА, НО САМО ПОД ВИСТИНСКОТО ИМЕ, А ТОА Е РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА И НИКАКО ПОИНАКУ!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

218

George Atanasoski

Makedonskata saga 12.12.2008

о врска со прашањето за визно олеснување на граѓаните, Република Македонија го постигна потребното техничко, правно и безбедносно ниво, кое барем досега од нас го бараше цивилизираната и демократска Европска унија. Но, од неа повторно добивме шлаканица, францускиот дипломат, Бернар Кушнер, нé потсети дека проблемот за паѓање на шенгенскиот ѕид за интелектуалците, за студентите, за бизнисмените и за останатите Македонци, кои висат пред европските амбасади во Скопје е поврзан со спорот за името. Што сака да ни каже Франција - дека треба да се продадеме и потоа ќе можеме да уживаме во благодетите на ЕУ!? Република Македонија и уште многу Македонци во земјава и во светот остро реагираат на изјавата на францускиот дипломат и го осудуваат, бидејќи тоа значи национално убиство. Господине... Вие, но и многу други како Вас, во Брисел или во други земји на ЕУ, можете слободно да шетате по Европа, но кога ќе дојдете во срцето на светската цивилизација, во Македонија, пред една обична куќа, знајте дека без разлика на сé таа секогаш ќе биде отворена. Неблагодарно е да се каже и да се потенцира дека ако тропнете на нашата порта нема кој да Ви отвори, бидејќи Македонците се гостољубиви за пријатели и добронамерни патници, но и за туѓинци. Зарем треба да Ве потсетам дека македонскиот народ, македонската цивилизација, јазикот, културата се древни, па ако сакате и демократијата.

Што Вие й подаривте на демократијата, односно на Европа? Како и да е, ние нема да ги обвиниме Французите, бидејќи по природа не сме такви. Затоа не обидувајте се да ни продавате препознатлив национал-шовинизам. Кога ние се погледнуваме во огледало знаеме дека сме Македонци и дека оваа наша мила татковина преживеала многу црни премрежија. Тие се случиле и поминале, но МАКЕДОНИЈА И МАКЕДОНЦИТЕ ОСТАНАЛЕ ДА ОПСТОЈУВААТ НА ОВАА ПОЧВА, БИДЕЈЌИ КАПИЛАРНО СЕ ВРЗАНИ И ПРОЖИВЕАЛЕ МНОГУ ВОЈСКИ, ПРЕДАВНИЦИ...

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

219

George Atanasoski

Makedonskata saga 19.12.2008

есеттина дена по одбележувањето на Универзалната декларација за човекови права, настан кој во Скопје ги обедини претставниците на македонските здруженија, во Грција, Бугарија и во Албанија, во борбата за човековите права се случи токму она за што тие постојано зборуваа и апелираа до меѓународните институции - понижување и дискриминација. Македонците од Пиринскиот дел на Македонија доживеаја уште еден удар од Република Бугарија. Сепак, навредата и разочарувањето, за нив, се уште поголеми ако се има предвид тоа што бугарскиот премиер, и овој пат, во нивната матична држава Република Македонија, се дрзна да си игра со нивните чувства и да го омаловажува нивниот идентитет. Свесно заборавајќи ја нивната долгогодишна битка за регистрација на македонската партија ОМО “Илинден” Пирин, како и пресудите од Судот за човекови права во Стразбур, кој неколку пати пресуди во корист на нашинците, бугарскиот премиер Сергеј Станишев, од Скопје, им испрати порака - “ОМО ‘Илинден’ Пирин, заради медиумска популарност, не сака да биде регистрирана како политичка партија”. Без тронка совест, без да размислува за тортурите и за приведувањата на македонските активисти по бугарските полициски станици и испрашувањата за нивната поврзаност со ОМО “Илинден” Пирин, но доволно храбар, пораката ја испрати од истиот град во кој пред неколку години ја испрати и пораката за заедничко славење на Илинденското востание. Позадината, и на едната и на другата порака, лежи во негацијата на македонскиот идентитет, но и во долгогодишната нивна теорија за “еден народ во две држави”! Европските партнери ни порачуваат добрососедски односи, но како нив да ги негуваме, кога Бугарија, иако ни ја признава државата, не ни ја признава нацијата?! Нема никакво оправдување во неговата изјава дека Бугарија ги исполнила одлуките на Европскиот суд за човекови права, бидејќи плаќањето на финансиската отштета не значи и почитување на македонските малцински права.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

220

George Atanasoski

Makedonskata saga 26.12.2008

околку се ѕирне во нашето блиско минато, односно како ни помина 2008 година, може да се констатира дека таа беше тешка и болна. Но, сепак ја пребродивме, бидејќи имавме смелост, разум и мудрост да одлучиме да ги отфрлиме сите притисоци и уцени, кои се поврзуваа со опстанокот и со економскиот развој на Република Македонија. СЕГА, ГОРДО ИСПРАВЕНИ И ЧЕСНИ ПРЕД БОГА МОЖЕМЕ ДА ЈА ДОЧЕКАМЕ НОВАТА 2009 ГОДИНА. Очекуваме да бидеме посреќни и порешителни во преземањето на судбината в раце, затоа што само така можеме да бидеме слободни и просперитетни. На тој пат никој не може да ни ја украде надежта, а уште повеќе да се осмели да ја пренасочи среќата, која често пати ни дала духовна и културна сила да повлечеме вистински потези, кои ќе нé вознесат до успехот и до радоста. Затоа љубете го ближниот, но и бидете подготвени да се справите со сите политички и, пред сé, економски предизвици, кои можат да го поматат вашиот ум, но нема никогаш да ве одделат од пријателите, од блиските и од Република Македонија. Веруваме дека таа нé сака и ни нуди нова перспектива, бидејќи според народното, по лошото секогаш доаѓа арното, и така се вртиме во круг. Годините си минуваат, а се паметат само добрите нешта. А, имаше многу мали и големи добри нешта, но во овој радосен и исклучително важен момент не треба да се вадиме од такт, туку да уживаме во благодетите кои ни ги носат ваквите празници. Традиционално Нова година прво ќе дојде на истокот, а со старата најдоцна ќе се разделат оние од западот, кои често пати умеат да си пронајдат нова забава, која ќе им ги исполни нивните срца и радосно ќе ја дочекаат 2009 година. ВО ТОЈ КОНТЕКСТ, САКАМЕ ДА ВИ СЕ ИСПОЛНАТ СИТЕ ЖЕЛБИ, ДА СЕ РАДУВАТЕ И НА НАЈМАЛИТЕ ПОДАРОЦИ, КОИ ГОСПОД СЕКОЈ ДЕН НИ ГИ ИСПРАЌА, А НИЕ КАКО ДА НЕМАМЕ ВРЕМЕ ДА ГИ ЗАБЕЛЕЖИМЕ. ЗАТОА МНОГУ ПОВЕЌЕ ВЕРУВАЈТЕ ВО СЕБЕ И УЖИВАЈТЕ ВО СЕКОЈ МОМЕНТ ОД ВАШИОТ ЖИВОТ, БИДЕЈЌИ САМО ТАКА МОЖЕМЕ ДА МИСЛИМЕ ЗАЕДНИЧКИ И ДА ЈА НАДГРАДУВАМЕ НАШАТА КУЌА - РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА. НЕКА НИ Е СРЕЌНА И БЕРИЌЕТНА 2009 ГОДИНА!!!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

221

George Atanasoski

Makedonskata saga "Samo sonceto e postaro od Makedonija" Bra}a i sestri, raska`uvajte ja bibliskata vistinska prikazna za Makedonija Makedonija e edna!!!

2009 ГОДИНА Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

222

George Atanasoski

Makedonskata saga 02.01.2009

о оптимизам, верба и надеж за подобро утре, полека, зачекоривме во новото лето Господово 2009. Пред нас се многу предизвици и искушенија. Но, со верба во Бога, со почитување на исконските вредности и традиции, ќе истраеме во битката за опстојување на нашата вера и на нашиот идентитет. Под закрилата на мајката Црква, со љубов и растрепереност во срцата, го дочекуваме и Големиот ден, раѓањето на синот Божји, Божик. Божјите храмови и овој пат се претесни да ги соберат верниците. Тие се радуваат и чествуваат, зашто без него постоењето на светот ќе немаше никаква смисла. Раѓањето на Исус ги зближува семејствата, а вековната традиција, на посна трпеза, со бадниково гранче и лепче со париче, традиционално ги собира дедовците, татковците, синовите... Големиот ден духовно ги обединува и православните верници, оние кои веруваат во Богомладенецот. Витлеемската ѕвезда им го осветлува и им го покажува вистинскиот пат. Тоа е патот на мирот, љубовта, благосостојбата. Божјата светлина испратена од небесните широчини, нека шири мир и добра волја меѓу народите на Земјата, а ние да продолжиме да ги почитуваме Божјите заповеди. Идните поколенија да ги воспитуваме во духот на мајката Црква. Само така во нас ќе го почувствуваме нашиот Спасител.

Христовото раѓање е нашиот патоказ како да истраеме во искушенијата кои нé следат. Како да се сакаме и да се почитуваме, како да бидеме праведни. Да не им судиме на другите, зашто нема ништо посилно од Божјиот суд и од Божјата правда. НЕКА НИ СЕ ЧЕСТИТИ И ВЕКОВИТИ НЕ САМО БОЖИКНИТЕ ПРАЗНИЦИ, ТУКУ И ОСТАНАТИТЕ ПРАЗНИЦИ КОИ СЛЕДУВААТ, СО ЕДЕН ЗБОР, СИТЕ ОНИЕ КОИ ДУХОВНО НÉ ОБЕДИНУВААТ И ЈА СИМБОЛИЗИРААТ ВЕРАТА И ТРАДИЦИЈАТА НА ЕДЕН НАРОД КОЈ НА ПЛАНЕТАТА ЗЕМЈА ОПСТОЈУВА СО МИЛЕНИУМИ.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

223

George Atanasoski

Makedonskata saga 16.01.2009

акедонскиот народ повторно е атакуван. Препораките кои деновиве дојдоа до Македонија од господата од Брисел, од Меѓународната кризна група и од јужниот сосед, директно продираат во неговиот идентитет. Едни ни порачуваат да го повлечеме новото име на скопскиот аеродром Александар Велики и да се откажеме од античките великани, бидејќи тие биле провокација за нашиот јужен сосед, други ни сугерираат да го прифатиме името Северна Македонија, а Грција да го отстрани ветото за НАТО, трети ни потенцираат дека ако го користиме вековното библиско име, ќе сме се распаднале како држава... Се изнаслушавме сé и сешто. Секој кумуваше на нашето име. Имавме предлози за Јужна, Горна, Долна Македонија... Па, господа, кои и да сте, доста нé уценувате, доста ни се заканувате. Македонија и македонскиот народ нема да подлегнат на Вашите притисоци. Нема да ги поколебате во нивната битка за зачувување на уставното име на државата. Иако на Балканот се кројат нови сојузи против опстојувањето на македонскиот национализам, иредентистичкиот однос од соседите уште повеќе го засилува патриотското чувство кај Македонците за нивната национална припадност. НАС МАКЕДОНЦИТЕ НÈ ИМА И ВО ЕГЕЈ, И ВО ПИРИН, И ВО МАЛА ПРЕСПА... СУДБИНАТА НÈ РАСПОСЛА НАСЕКАДЕ ВО СВЕТОТ. НА СИТЕ МЕРИДИЈАНИ НА ЗЕМЈИНАТА ТОПКА ЌЕ ГО ЧУВАМЕ И НЕГУВАМЕ НАШИОТ ИДЕНТИТЕТ. ЌЕ ПОКАЖЕМЕ ДЕКА СМЕ ДОСТОЈНИ СИНОВИ НА СВОЈАТА ТАТКОВИНА РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА. На непријателскиот шовинизам ќе одговориме со факти и нема да дозволиме за нас да зборуваат како за народ кој некогаш постоел и имал своја држава Македонија. Напротив, за нашите подвизи ќе зборуваат уште многу следни генерации. Македонците покажаа дека се достојни борци за војот јазик и идентитет. Македонија минала низ лоши времиња, и опстанала. Ќе опстане и сега! Ако Македонците низ вековите успеаа да го зачуваат библиското име и да ни го остават како наша светост, тогаш него треба да го чуваме како зеницата во окото, како завет кој ни го оставија нашите претци. Името е симбол на македонскиот непокор, а само Македонците имаат ексклузивно право на библиското македонско име и на античка Македонија. Низ историјата покажавме храброст, затоа и сега не смеат да ни исплашат, ниту, пак, поколебааат никакви притисоци, закани и прогнози за црни сценарија. Македонија постоела и ќе постои! Македонскиот народ нема да прифати никаква додавка, придавка, ниту пак, географска одредница. Тој има само едно име, а тоа е Република Македонија.

Ниту Северна, ниту Јужна, ниту Источна, ниту Западна, ниту Горна, ниту Долна Македонија... никакви придавки, ниту додавки. Македонија е само Македонија и никако поинаку!

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

224

George Atanasoski

Makedonskata saga 23.01.2009

ајмоќната нација на светот доби нов претседател, кој на Американците им влеа надеж за подобра иднина која, пред сé, зависи од сите, а не од еден човек. Инаугурацијата претставуваше најсветол чин, кој го заслужува првиот човек на државата но, исто така, и пример како треба да се поттикнува демократијата, која ако се почувствува дека е во криза, тогаш мора да се отстранат сите причини за нејзиниот застој. Тој за нив е надеж, која барем нам ни недостасува, бидејќи се наоѓаме пред најголемиот предизвик, а тоа се претседателските и локалните избори. Тие мора да бидат фер и демократски, но кај нас секогаш демократијата се сфаќа на друг начин, бидејќи поединци и политички партии го узурпираат правото на избор. Правото на избор е на испит во Република Македонија, бидејќи тоа мора да се издигне на највисоко цивилизациско и културно ниво. Тоа што Брисел ни испраќа порака за слободни и фер избори, а ние не го менуваме балканскиот менталитет, е прашање кое нé мачи деценија и повеќе. Затоа евроатлантските процеси се закочени, но и доведени во прашање, затоа што очигледно или немаме капацитет или, пак, не сакаме да бидеме дел од ЕУ или од НАТО. Кој не сака Република Македонија да биде дел од Европа? Непријателите на демократијата. Тоа значи дека мораме да се бориме против сите оние кои нé спречуваат да продолжиме по патот, кој го трасирале многу чесни Македонци. Тие ни оставиле завет да се грижиме за нацијата и да не дозволиме некој да ја разградува македонската држава. Република Македонија е наша мајка и таа не смее да е на колена, затоа што некој си дозволува да го наруши нејзиниот државен и национален просперитет.

ЗАТОА МОРАМЕ ДА СЕ СПЛОТИМЕ И ДА ЈА ЗАЖИВЕЕМЕ НАШАТА ДЕМОКРАТИЈА, БИДЕЈЌИ БЕЗ НЕЈЗИНО НОРМАЛНО ФУНКЦИОНИРАЊЕ НЕМА ДРЖАВЕН И НАЦИОНАЛЕН ПРОСПЕРИТЕТ НА МАКЕДОНСКИОТ НАРОД И РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

225

George Atanasoski

Makedonskata saga 30.01.2009

андидатите за наследници на функцијата шеф на државата, на теренот веќе работат под полна пареа. Независните собираат потписи од граѓаните, некои веќе и ги собраа, а оние зад кои застанаа политичките партии, убедени во себе дека токму тие се вистинскиот избор, во веќе виден стил, со нивните изјави се обидуваат да го убедат гласачкото тело дека токму тие ќе й обезбедат просперитетна и европска иднина на Република Македонија. Во претседателската трка за прв човек на државата се вклучија неколкумина независни кандидати, а и поголемите партии веќе ги обелоденија своите кандидати. Сепак, симптоматично е тоа дали кадрите кои за себе тврдат дека немаат членски книшки од партиите кои ја поддржаа нивната кандидатура, ќе бидат независни во презентирањето на нивните ставови или, пак, на мала врата ќе ја туркаат политиката на нивните поддржувачи? Иако до официјалниот старт на кампањата има уште еден месец, народот и сега не е имун на препукувањата на политичките субјекти, за нивниот избор, и стравува од помислата интелектуалците да не се претворат во партиски послушници. Досегашното искуство нам на Македонците ни покажа како работат партиски машинерии, без оглед за какви избори и да станува збор. Меѓутоа, ако сакаме да се најдеме во светските институции ќе мораме да го промениме начинот на кој досега ги избиравме претседателите на оваа држава.

ЗНАЧИ, НЕОПХОДНИ НИ СЕ ФЕР ИЗБОРИ, ДОКОЛКУ САКАМЕ ЗА НАС ДА ЗБОРУВААТ КАКО ЗА ДЕМОКРАТСКА ЗЕМЈА. ВРЕМЕ Е ДА ЈА ПРОМЕНИМЕ ЦРНО-БЕЛАТА СЛИКА И ДА МУ ДАДЕМЕ ПРЕДНОСТ НА НЕГОВОТО ВИСОЧЕСТВО ГРАЃАНИНОТ САМ ДА ОДЛУЧУВА КОЈ ЌЕ ЈА ПРЕТСТАВУВА НЕГОВАТА ДРЖАВА.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

226

George Atanasoski

Makedonskata saga 06.02.2009

д што најмногу се плашат македонските политичари - од експлозија на заразната болест заушки или од изборен пораз, односно од фијаско? Доколку нацијата ни е болна, тие нема многу да се депримираат, бидејќи и порано имало здравствени епидемии и проблеми во Република Македонија, па уво не ги болело од тоа што половина народ лежи во кревет или се соочува со разно-разни видови болести. Имено, тие само се заинтересирани нацијата да излезе на избори, затоа што од нив зависи политичката рендген слика, која ќе ги одразува вистинските односи во земјава, односно тоа ќе биде најреалната анкета за популарноста на лидерите и на нивните тајфи. Кога станува збор за основниот услов за добивање преодна оценка за одмрзнување на евроатлантските процеси, веројатно дека терминот фер и демократски услови го сонуваат сите, затоа што со него нé плашат како мали деца, кога се обидуваме да ги смириме и да нé слушаат. Но, може ли политичарите да ги исплашиме со терминот фер и демократски избори? Не знаеме, бидејќи и досега ветуваа дека ќе бидат мирни и послушни, а штом ќе заминеа меѓународните набљудувачи тие правеа урнатини. Затоа се прашуваме, каде се видело и се слушнало дека власта, па макар тоа и да била градска, бесплатно да се дава, односно со фински методи да се напушта?! Оваа приказна е само сторија за мали деца. Во меѓувреме, политичарите се наоѓаат на т.н. стенд-бај аранжман, се подготвуваат за организирање на караваните. Тоа значи дека се подготвуваат маршутите, се ангажираат транспортни средства (автобуси) и, се разбира, списоци за носители на знамињата. Во секој случај, во првиот ред ќе биде партиската елита, а во вториот дел се оние најангажираните знаменоносци, односно обични лица, членови кои знаат и умеат да викаат УА...УА...УА. Но, и да ракоплескаат. Тоа значи дека рацете треба да им бидат посинети од ракоплескање. Сепак, најтешко ќе биде да се избере партискиот слоган, бидејќи поранешните не беа инвентивни. Или беа неразбирливи или беа премногу долги. Штета што во Република Македонија не е официјален кинескиот јазик, па така ќе имавме сликовити пораки за напатениот македонски народ, кој и така деценија ипол е научен да се пали на разни лаги, на билборди, на музичари, спортисти итн. Во секој случај, овој празен период е добре дојден, бидејќи треба длабоко да размислиме што сакаме да правиме во иднина. Еден глас тежи колку и 1.500.000 гласови. Само тука е силата на демократијата и исполнувањето на основниот услов за влез во ЕУ и во НАТО. Задржете го својот електораторски глас за вистинското лице, бидејќи само тој може да ВИ ја доближи иднината до Вас.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

227

George Atanasoski

Makedonskata saga 13.02.2009

сум години по воениот конфликт, односно шест години по немирите во Струга кога експремиерот Владо Бучковски едвај извлече глава од немирите предизвикани со новата територијална поделба на Република Македонија, денес сме сведоци на првите практични етнички поделби кои се реализираат на

теренот. Доколку се навратиме неколку години наназад, кога стружани се спротивставија на либанизацијата на Македонија, никој не веруваше дека последиците од воениот конфликт во 2001 година, како и последиците од Рамковниот договор, ќе бидат поразителни. Реалноста ги победи политичките пресметки на потписниците на Охридскиот договор, кои потклекнаа под притисокот на меѓународните фактори, кои тогаш и сега се залагаат за етничка поделба, односно за федерализација на Република Македонија. Во овој момент, најмногу треба да нé загрижува што децата се инволвирани во политичките апетити на одредени македонски национал-шовинистички дејци, кои сé уште го поткопуваат територијалниот интегритет и суверенитет на Република Македонија. Од друга страна, треба да побараме политичка и кривична одговорност од политичарите и од т.н. творци на новата територијална поделба, кои успеаја да ги разделат, односно омеѓат, Македонците и Албанците. Овие бариери беа вештачки направени, така што се мешаа баби со жаби. На тој начин наместо да се послушаше гласот на стручните лица, кои постојано велеа дека не може вештачки да се спојат рурални средини кон градовите, денес немаше да се занимаваме со проблемот со етничката поделба во Македонија. И она што е најопасно е прашањето, кон што водат овие национални поделби? Гетоизација и либанизација на Република Македонија. Денес вие имате две различни слики. Денес имате две различни општества. Денес во Тетово можете да забележите како учениците Македонци се одделени од учениците Албанци со жица. Зарем и средношколците во Струга ќе бидат одделени со жица?! Кој ќе одговара што децата, нашите поколенија ги затвораме во “Алкатрази”? Кој ќе одговара што овој процес води кон нови поделби на Република Македонија? Доколку се потсетиме на најновата македонска историја, виновниците седат во пратеничките клупи. Тоа се Македонци и Албанци, кои го уништија духот на оваа држава, каде верската и националната трпеливост беше издигната над етничката припадност. Сегашните слики нé предупредуваат дека дојде време да кренеме рачна. Дојде време да се подзамислиме и да видиме, каков тоа глас слушаме од Струга. СОС...СОС...СОС... за спас на Република Македонија.

Od osnova~ot \or|ija - Xorx Atanasoski Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

228

George Atanasoski

Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

229

George Atanasoski

Браќа и сестри раскажувајте ја библиската вистинска приказна за Македонија - Македонија е една!!!

Визијата, размислувањата, предвидувањата, стравувањата, предупредувањата, вложувањата, борбата, љубовта кон родната грутка Македонија собрани на едно место

Ѓорѓија Џорџ Атанасоски

28.08.2018