Τοπική Μεσαιωνική Ιστορία 1) Ο Εύριπος (Χαλκίδα) κέντρο βενετικού εμπορίου στον μεσαίωνα
Μέρος Α΄ Η θέση της Χαλκίδας βρίσκεται πάνω σε ένα πολύ σημαντικό σταυροδρόμι θαλάσσιων και χερσαίων δρόμων. Οι θαλάσσιες γραμμές του Μεσαίωνα που ένωναν τα δυτικά πελάγη της Μεσογείου, τα λιμάνια της Πελοποννήσου και της Κρήτης, με τα λιμάνια της Θεσσαλίας της Μακεδονίας και της Θράκης με το βόρειο Αιγαίο, την Κωνσταντινούπολη και τον Εύξεινο Πόντο, περνούσαν από το στενό του Ευρίπου. Στη Χαλκίδα κατέληγαν επίσης και οι χερσαίοι δρόμοι της Εύβοιας και της Κεντρικής Ελλάδας. Ήταν πολύ φυσικό λοιπόν να εκδηλωθεί το ενδιαφέρον των Βενετών για την τόσο ζωτικής σημασίας θέση που προωθούσε και διασφάλιζε τα συμφέροντά τους στην ελληνική Ανατολή. Το 1082, για να ανταμείψει τους συμμάχους του, τους Βενετούς, κατά τον πόλεμο των Βυζαντινών ενάντια στους Νορμανδούς εισβολείς, ο Αλέξιος ο Α' έδωσε στους Βενετούς με χρυσόβουλο σημαντικά προνόμια. Ειδικότερα: α) παραχώρησε τίτλους καθώς και χρηματικές χορηγίες στους άρχοντες της Βενετίας, β) παραχώρησε στους εμπόρους της Βενετίας σκάλες (αποβάθρες) και εμπορικά καταστήματα στην προκυμαία της Κωνσταντινούπολης και γ) επέτρεψε στους Βενετούς να εμπορεύονται ελεύθερα χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν δασμούς σε όλα τα λιμάνια της αυτοκρατορίας. Ανάμεσα στα λιμάνια και τα σημαντικά εμπορικά κέντρα όπου αποκτούσαν οι Βενετοί δικαιώματα ελεύθερης εγκατάστασης και διακίνησης του εμπορίου αναφερόταν και ο Εύριπος. Βέβαια το χρυσόβουλο αυτό δεν αποτελεί αφετηρία για τη δημιουργία εμπορικής αποικίας των Βενετών στον Εύριπο αλλά αναγνωρίζει μια κατάσταση που προϋπήρχε κατοχυρώνοντας όμως προνομιακούς όρους μεταχείρισης. Οι παροικίες των Βενετών στις πόλεις τις μεσογείου μία από αυτές και ο Εύριπος αποκαλούνταν «μικρές Βενετίες της Ανατολής». Στον Εύριπο οι Βενετοί έμποροι είχαν εγκατασταθεί σε δική τους συνοικία ( Campus Venetorum), μια ευρύχωρη συνοικία, όπου υπήρχαν βενετικές εγκαταστάσεις με αποθήκες εμπορευμάτων, αγορά κρασιού και ιδιαίτερους ναούς (με καθεδρικό τον Άγιο Μάρκο). Συγκέντρωναν το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου του νησιού, διακινώντας το εμπόριό τους σε όλη την Εύβοια χωρίς να πληρώνουν δασμούς χρησιμοποιώντας τα δικά τους μέτρα και σταθμά. Σύντομα εξελίχθηκε η παροικία τους σε βάση μεγάλων επιχειρήσεων που θα χαρακτηριστεί «κόρη οφθαλμού και δεξί χέρι της Πολιτείας»