Gazette nr 19

Redactie-adres Buizemontstraat 19

Giesbaergen

Inhoudstafel

Giesbaergske koleuren gazette

giesbaergske gazette vordat de koleuren goe zoan vermingen

Licht op de stad

Editie Herfst ‘16

Colofon

Dalai Lama

Intussen

in de wereld Superdiversiteit is een feit: of we dat nu willen of niet, dankzij migratie is onze samenleving een voortdurende rijke uitwisseling van ervaringen en avonturen uit de hele wereld. Mensen van alle nationaliteiten zijn in onze Vlaamse steden een vaste waarde geworden. Voor

Dat de zomer intussen weer voorbij is, hoeft geen verder betoog. Maar dat het weerom een zeer kleurrijke is geweest, dat wil deze editie van onze Gazette nog even extra in de verf zetten.

Het begon in de vroege lente al, met de eerste werkvergaderingen voor ons jaarlijks straatfeest voor buren & culturen, het vierde KoleurenFestival des Couleurs.

Hé oui, dit jaar voor het eerst in een fijne tweetalige samenwerking met het Centre Culturel René Magritte van

de nieuwkomers is het aanleren van de nieuwe taal een belangrijke stap, om zich te kunnen bevestigen in de sociale cohesite van de stad of

Lessines. Van bij de start van deze ‘collaboration intercommunautaire’ was het duidelijk dat het feest nu een tweedaags Festival zou zijn, met op de eerste dag een DenderBalade à la Dendre, een fietstocht langsheen de kabbelende Dender die de twee steden met elkaar verbindt. De start ervan was in Lessen, onder leiding van de uitmuntende actrice Andrea die het verhaal vertelde van Louis Scutner, een goede vriend van schilder Magritte. De vertelling leidde de fietsers langs enkele opvallende plaatsen in Lessen, met als rode draad de geschiedenis van de stad: we bezochten de steengroeve, het magazijn van de Kringwinkel en de Sint-Pieterskerk temidden van ‘le festin’, het jaarlijkse renaissancefeest dat de hele stad vult met acteurs, eetstandjes en festiviteiten.

gemeente. Om hun taalvaardigheid te helpen verbeteren werkt deze krant ook aan een taalkrant met ‘De Wereldwijze Redactie’ van CVO Geraardsbergen: in de volgende editie nemen zij een volledige katern voor hun rekening, vol met verhalen uit hun eigen leven.

Daarna bracht de fietstocht ons richting Geraardsbergen, om via een tussenstop in het jazz-café ‘t Bruggenhuis meteen ondergedompeld te worden in het wielerkasseisteen-verleden van de stad, in de hall van het oude stadhuis op de Markt van de stad. Ervaren acteur, Herwig Deweerdt, liet er ons ter plekke proeven van de historie van de koereurs die sinds wielerheugenis de kasseien van de Muur hebben proberen temmen.

Om de dag muzikaal en feestelijk af te sluiten, rondden enkele kleurrijke muziekgroepen de avond af op het middenplein van de Markt.

Het was een fijne eerste dag van het KoleurenFestival des Couleurs dat daags nadien nog een mooie affiche te presenteren had.(WimS)

9500 Geraardsbergen

©

Studio Schrever

Voorwoord

Deze negentiende editie van onze Giesbaergske Koleuren Gazette wil opnieuw een kleurig relaas geven van de superdiverse samenleving in Geraardsbergen. We blijven dat bottom-up doen, met de mensen zelf. Dat we dat nu ook kunnen doen met De Wereldwijze Redactie van CVO Geraardsbergen komt mooi uit: onze vrienden nemen graag de kans om wat meer over hun eigen leven en ervaringen te vertellen. Naast de edities van de driemaandelijkse Gazette zorgen we er als superdiverse socioculturele vereniging ook voor om in het straatbeeld aanwezig te zijn. Ons jaarlijks KoleurenFestival begin september is daarvan het meest opvallende event. In het voorjaar maken we ook werk van een Lezen in de Lente, in het kader van het literair project van ‘t Uilekot vzw. En als wisselwerking tussen de superdiverse wereld en de authentieke cultuur van Geraardsbergen namen we ook dit jaar deel aan de Processie van Plaisance, een belangrijke historische optocht doorheen de Oudenbergstad. Op die manier willen we blijven werken aan een goede mix in de sociale cohesie van de stad.

Veel lees- en kijkplezier in het nummer negentien van de Giesbaergske Koleuren Gazette!

Wim Schrever, hoofdredacteur.

Naast de superdiverse werking van de Giesbaergske Koleuren Gazette, wil de publicatie ook inzetten op duurzame mobiliteit. Daarvoor werken we Fietscampagne ‘Cycling the City’ uit: het project werkt aan een positieve communicatie over het gebruik van de fiets voor dagelijkse verplaatsingen. Op regelmatige basis wor-

den sprekende foto’s gepost op de Facebook-pagina van de campagne, die de voordelen van de fiets voor dagelijkse verplaatsingen extra inkleuren (zie hieronder) Door vaker de fiets te gebruiken voor functionele verplaatsingen (woon-werkschool-winkel) speel je actief in op duurzaamheid, ecologie, schonere lucht, betere

gezondheid, herverdeling van de openbare ruimte en de algemene blijheid. Wereldwijd zijn er intussen bewijzen te over: Fietsen is de boodschap van vandaag en morgen. En met deze Fietscampagne ‘Cycling the City’ brengen we dat ook in onze Geraardsbergse regio duidelijk in beeld. Keep ‘Cycling’!

Het kleurrijke team van het KoleurenFestival in de Processie van Plaisance - Foto © Studio Schrever

Superdiversiteit Taalklas Nederlands De Wereldwijze Redactie van CVO G’bergen

In onze volgende editie mag u opnieuw een hele katern verwachten van en door De Wereldwijze Redactie van CVO Geraardsbergen: ze brengen verhalen uit hun eigen leven, in hun nieuwe taal, het Nederlands. We laten hen hier al even aan het woord.

Inna

‘Daar wil ik zeker aan meewerken’, was meteen haar reactie. Inna is geboren in Rusland, waar ze ook opgroeide. Als ..jarige kwam ze naar België. ‘Het is zeker niet makkelijk voor ons om vlot Nederlands te leren, maar omdat ikzelf wel een talenknobbel ben ging het voor mij nog redelijk vlot.’ Naast haar moedertaal en Nederlands, spreekt Inna ook vlot Engels en Frans. ‘De kans krijgen om stukjes te schrijven voor een taalkrant is een heel goede stimulans om de Nederlandse taal nog beter onder de knie te krijgen.’

Alexandre

‘En het is ook een hele “toffe” manier om als team samen te werken’, vult Alexandre er vlot achteraan. Hij vindt dat we in ons taalgebruik grappige woorden gebruiken, zoals “tof”. ‘En in het Geraardsbergse dialect is het nog grappiger. Tot fleus!’ barst Alexandre het uit van het lachen. Binnenkort treedt hij in het huwelijk met Margaret. Beide zijn ze afkomstig uit Congo. Dat ze op de Markt van Geraardsbergen in het huwelijksbootje stappen, vinden ze heel bijzonder. ‘We voelen ons hier echt thuis’.

Vanessa

‘En met het KoleurenFesival mochten we een hele infostand maken over bloemschikken. We hadden voor elke bezoeker een bloemetje klaar: dat maakte alle mensen zo blij, om zomaar een bloem cadeau te krijgen!’ Vanessa

is Braziliaanse. Ze woont nu al .. jaar in België, samen met Celestino, die geboren is in Chili en opgegroeid in Portugal. Hij is de grappenmaker van de redactie. ‘Bij ons thuis ben ik de kok in huis. Het werk op een redactie is net zoals in de keuken: je brengt een aantal verhalen samen, giet die in een vorm, voegt kruiden toe en voilà, dan is de krant gebakken!’ Celestino draagt zijn rol als grappenmaker met glans en overtuiging.

Kamal

‘Een beetje poëzie mag ook niet ontbreken. Het is een manier om sommige gebeurtenissen in het leven te verklaren of beter te omschrijven. En het kan ook helpen om het leven wat te relativeren.’ In zijn geboorteland Syrië heeft Kamal zich ook steeds geïnteresseerd in literatuur en poëzie. ‘Het is voor mij een manier om wat ik meemaakte in Aleppo te verwerken.’ (WimS)

De Wereldwijze Redactie- Foto © Studio Schrever

Het KoleurenFestival des Couleurs had plaats op 2 en 3 september 2016. Op deze bladzijden kan u een fototverslag vinden van het straatfeest voor buren & culturen.

In een eerste samenwerking met Centre Culturel René Magritte, liep het Ko-

leurenFestival des Couleurs over twee dagen, met een tweetalige fietstocht langsheen de taalgrens als ouverture. Dat de fiets centraal staat in onze werking kwam ook mooi tot uiting met de eerste ‘pop-up’ fietsenstalling op het centrale plein van de Markt.

Uiteraard bracht het KoleurenFestival een mix van muziek en theater uit de wereld, niet zonder een knipoog naar de lokale folklore en geschiedenis .

Het was weerom een feest van de wereld, voor jong en oud. We kijken tevreden terug.

Transitie & mobiliteit: Transisiteit

Een column over transitie en mobiliteit. En hoe het een wisselwerkend kan inwerken op het ander.

Vrijdag 28 oktober.

Vandaag is het transitiefestival in de Vooruit. Ik zou er heen gaan, omdat zulks bol staat van initiatieven die aan onze intenties om het anders te gaan doen, aanschurken. Niet dat ik er meteen een verklaring voor had -mijn gevoel zei me dat het zo moest- maar na mijn ochtendkoffie beslis ik evenwel om er niet heen te gaan. Ik kies voor een dagje aarde en mezelf: noten rapen, dat is wat ik ga doen. Van transitie gesproken. Even zelf zíjn wat je wil doen. In een uitgesleten jeans, warm ingeduffeld fiets ik gezwind de deur uit, bij het laatste restje ochtendgrijs. De fietskar bungelt achter me aan, gevuld met wat proviand, enkele zakken om de buit in te doen en nog een extra warme trui -want ik ben niet zinnens om meteen weer huiswaarts te keren; nee, ik wil me echt onderdompelen in de herfstdag, me overgeven aan de aarde, dat ze me haar eigenheid toont, haar ruwe bolster, de grond, het gras, de heuvelrug, de akker en het dal; de dampende weide, het patattenveld, koeien en misschien ook paarden, waaiende bomen en wat regen, een zonnestraal, grijze luchten. Ik wil het voelen.

In een sentiment dat ik nu beslist alles achter me laat, voel ik me de vrijheid

tegemoet fietsen,

den op de straat, aan

mijn leven zo zou kunnen zijn. Het voelt heerlijk ouderwets en tegelijk ook een beetje nieuw.

Als start kies ik de gang van de rivier te volgen, stroomafwaarts, symbolisch. Ook omdat ik daar een boomgaard weet, met notenbomen. En wie weet nog ander moois.

Na de stroom doorkruis ik een buitenwijk, vol puilende villa’s, gerenoveerde fermettes, ware landhuizen, niet zonder bijhorende versgewassen, stralend blinkende automobielen, die mijn vrees bevestigen: het festival van de transitie gebeurt niet hier. Zoveel is zeker.

Wat ik er eveneens constant aantref, langs bermen, in en op grachten, mid-

werkelijk overal, is rommel. Vuilnis. Dat er zomaar gegooid is. Gooivuil. Mensen hebben het er gegooid. Zomaar. Alsof ze er een ander mee willen plezieren. Zoveel is het dat het overkomt als is het een ware weldaad, om de grond zomaar vol te gooien met afval. Hallucinant. Zoals zo vaak maak ik er foto’s van. En zoals zo vaak raap ik enkele stukken op om ze thuis in de vuilnisbak te gooien. Zoals zo vaak. Niet dat het iets verandert: ons tapijt blijft vuil. Het stukje aarde dat we mogen gebruiken geeft een aanblik van een onderontwikkeld land. Van een land waarvan bewoners niet de minste aanzet tot schoonheid weten, niet de minste primitieve kennis hebben van hoe een goed met respect en aanzien te verzorgen.

De foto’s dienen om er een bericht over te kunnen posten, op facebook. In your face. Dat is de bedoeling. Om mensen even aan te manen. Wie weet of het helpt.

Hopelijk moet dat bericht om enige impact te hebben dan niet viraal gaan, zoals zoveel andere commerciële troep die ons ervan wil blijven overtuigen dat enkel de tools die zij ons aanprijzen garant staan voor ware vrijheid. Viraal, nog zo iets. Het welzijn van ons wereldje.

Column Wim Schrever

Herfstlandschap - Foto © Studio Schrever

Herfstlandschap - Foto © Studio Schrever

Viraal omdat het anders niet echt kan heten. Niet genoeg. Nooit genoeg. Mijn doel naderend, fietswiel ik langsheen een kast. Een riante villa. Een kasteel eerder. Tenminste, voor wat ik ervan kan zien, want eromheen houdt een dichtgegroeide, netjes getrimde groene haag alle pottenkijkers buiten. Hetgeen je van de straatkant kan zien, doet het ergste vermoeden: dit lijkt wel een gevangenis. Erg. Het moet erg moeilijk zijn om in zo’n gevangenis gelukkig te worden.

En dan gebeurt het: een eindje voor ik mijn notendoel bereik, merk ik een reuzenboom. Een kanstanjelaar. Onder de takken die als masten uit de stam hangen, ligt de grond vol met lekkers: noten vullen de gehele oppervlakte. Ik parkeer m’n fiets en begin te rapen. Ik voel m’n adem. Mijn handen vullen zich. Ik ritsel tussen de netels en de blaren. De boom beweegt even. Er vallen nieuwe noten. Ik kijk naar m’n vuile vingers. De aarde neemt me op. Het festival is hier.

Wat die transitie betreft en de aanzetten die de samenleving daarvoor begint te nemen -toegegeven, dat is het licht in het duister- is er een domein waar ook in Vlaanderen nog heel wat verbetering op ons ligt te wachten. Omdat het iets

is dat we allemaal doen. Iets waaraan we allemaal deelnemen: mobiliteit. En daar hoeven we geen vegetariër voor te zijn. Of een verbeten wereldverbeteraar. Of een “groene”. We doen het elke dag. De hele dag vaak. En de weinige momenten dat we het niet doen, bedenken we dingen waarvoor we het opnieuw kunnen gaan doen. De bewoners van de buitenwijken, die daar wonen omdat ze zich zo hoognodig het recht op rust gunnen -toeëigenen eerder-, doen met het vervullen van hun stiltebehoefte net het tegendeel: zij hossen hele dagen zowat constant heen en weer tussen hun buitenhuizen en de stad waar het leven zich tenslotte blijft afspelen. Om te winkelen (volgens statistieken het hoogste percentage), naar werk of school te gaan, vrienden of familie te bezoeken, en ga zo maar door.

Allemaal mooi en dat mag heus wel. Maar misschien kunnen zij zich om te beginnen ’s beraden over het nut en de dringendheid van al die verplaatsingen. Dat zou al een slok op de borrel kunnen schelen.

Bovenal zou het een zeer goed idee zijn om voor veel van die verplaatsingen vaker de fiets te gebruiken. Omdat de gemiddelde afgelegde afstand slechts

5 km bedraagt, omdat we het dichtste

wegennet in de wereld hebben, omdat heel Vlaanderen eigenlijk een langgerekt stedelijk gebied is. Een suburbane leefwereld, zoals dat officieel heet. In steden waar allanger aan een degelijke fietsmobiliteit wordt gewerkt, heet het normaal dat de fiets gebruikt wordt, zelfs voor langere afstanden dan dat gemiddelde. Bewoners van de rest van het suburbaan Vlaanderen hebben die stap blijkbaar nog niet gezet. Het zou nogthans een heel groot verschil kunnen maken. In verkeersdrukte, in fijn stof, in stress, in milieuvervuiling, in vermenselijking.

Om die reden blijf ik erbij dat als we de transitie in Vlaanderen echt willen een boost geven, er in slimme fietsmobiliteit nog een heel groot stuk verbetering op ons ligt te wachten.

Iets eenvoudig als de fiets kan ons met andere woorden een heel erg groot end op weg helpen. In die transitie.

Dat zou pas een festival zijn.

(tekst en foto’s: © wim schrever )

Deze tekst verscheen eerder op de blog www. wimschrever.wordpress.com en bij Zeronaut http://www.mo.be/zeronaut/transisiteit-onder-de-notenboom

in Geraardsbergen

Dankzij de werking van Fietscampagne ‘Cycling the City’ kon het LaMA-project van Netwerk Duurzame Mobiliteit ook in Geraardsbergen worden gerealiseerd.

Maar wat is LaMA eigenlijk? We laten demensen van Netwerk Duurzame Mobiliteit aan het woord:

‘LaMA is een participatief modeltraject dat vertrekt vanuit cocreatie.’

En hoe gaat dat dan juist in z’n werk?

We brengen één zone in kaart waarbinnen we werken en testen. Via interviews brengen we de problemen en opportuniteiten van het gekozen gebied in kaart. We gaan na welke de stakeholders zijn, gaan op zoek naar de bestaande netwerken. Deelnemers aan LaMA kunnen wonen of werken in het testgebied, ze kunnen er shoppen of hun hobby’s beoefenen.

We gaan dus participatief aan de slag met alle belanghebbenden. Verschillende en soms conflicterende belangen maakt dat het voor beleidsmakers niet altijd gemakkelijk is om tot gedragen oplossingen te komen. Binnen deze laboratoria komen bewoners en gebruikers samen met mobiliteitsprofessionals en beleidsmakers om van onderuit te werken aan creatieve en gedurfde oplossingen die een wereld van verschil maken.

Zitten ze al niet letterlijk mee aan tafel, dan toch symbolisch. En hoe wordt dat dan geconcretiseerd?

Tijdens de Week van de Mobiliteit gaan we uittesten wat werkt. Een LaMA is geen praatbarak, die bestaan er al genoeg. Binnen de co-creatie werken we al snel toe naar zogenaamde prototypes. Dit zijn proefversies- of opstellingen die we gaan uittesten tijdens de Week van de Mobiliteit. Op die manier kunnen we de resultaten direct in de praktijk observeren en evalueren. Wie kan daarvan gebruik maken?

LaMA is beschikbaar voor alle steden en gemeenten. De methodiek zal in een toolbox gegoten worden. In 2017 zullen 10 geselecteerde steden, gemeenten of wijken deze toolbox kunnen gebruiken om begeleid een LaMA-traject uit te zetten . Op termijn zal de methodiek helemaal vrij te downloaden en gebruiken zijn.

Dat vraagt toch heel wat ervaring?

De kennis en ervaring van een hele sector ligt mee op tafel: voor dit project put het Netwerk Duurzame Mobiliteit uit de expertise, kennis en mankracht van haar 8 kernleden. Dat zijn Trage Wegen vzw, TreinTramBus, Mobiel 21, Fietsersbond, Bond Beter Leefmilieu, Voetgangersbeweging, Taxistop en Autodelen.net.

Dat de fiets voor dageljikse verplaatsingen aan een opmars bezig is, is wel duidelijk. Met de Week van de Mobiliteit wordt dat jaarlijks in het licht gezet. Ook in

en rond Geraardsbergen is dat goed merkbaar. Fietscampagne “Cycling the City” maakt er deze fotoreportage van.

Colofon

Hoofdredactie:

Wim Schrever

Eindredactie:

Nele De Winde

Redactie:

Wim Schrever

Nele De Winde

Boniface Agboka

Thierno Hamzata Sow

Amir Jafari

Inna Aksenova

Alexandre Tusiime

Celestino Pestana

Gilbert Koulou

Mohammed El Ahmad

Kamal Aljaouny

Mohammedbrhan Atta

R. Santos Michel

Rosaly Metta

Vanessa Ribeiro

Fotografie & Vormgeving:

© Studio Schrever -

All rights reserved

Tekst:

Nele De Winde

Inna Aksenova

Alexandre Tusiime

Celestino Pestana

Gilbert Koulou

Mohammed El Ahmad

Kamal Aljaouny

Mohammedbrhan Atta

R. Santos Michel

Rosaly Metta

Vanessa Ribeiro

Productie:

Studio Schrever

Uitgeverij:

Uitg. Eigenbegeer

Redactie-adres:

Buizemontstraat 19 9500 Geraardsbergen

U kan de werking van de vrijwillige, onafhankelijke en interculturele Giesbaergske Koleuren Gazette ondersteunen via een vrijwillige bijdrage: alle bijdragen zijn welkom op rekeningnummer BE25 7370 1096 4982 van Uitg. Eigenbegeer, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen, met vermelding ‘bijdrage Gazette’.

Oost-Vlaanderen

Solidaire Provincie

H. H. Dalai Lama

“I am committed to promoting human happiness, the most important contributing factor to which is peace of mind. And the best way to achieve that is to cultivate compassion. All the major religious traditions advocate love and compassion. Meanwhile, scientists have revealed evidence that basic human nature is compassionate—so there is real hope”.

Verantw. uitgever: Wim Schrever, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen