Η κριτική της φαυλότητας και η φαυλότητα της κριτικής
Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Αφού βάλουμε πρώτα “Ευλογητός” θ' αρχίσω τον...εξάψαλμο, επί της πολιτικής και επί της κριτικής στην πολιτική, με τέσσερις παραβολές μεθοδολογικού χαρακτήρα. Ο αναγνώστης, αν βέβαια τις βρει χρήσιμες, ας κάνει τον κόπο να τις έχει στο νου του όσο σκέπτεται τους συλλογισμούς του συγγραφέα.
Παραβολή πρώτη: Εδώ κι δυο χρόνια με επίγνωση, πολλά περισσότερα χωρίς, η πολιτική στάση του ελληνικού λαού μοιάζει με τον άνθρωπο εκείνο που το αυτοκίνητό του έχει “σβήσει” πάνω στην “ισόπεδη διάβαση”. Πασαγιοφύλακας δεν υπάρχει, το οπτικοακουστικό σύστημα δεν λειτουργεί. Γύρω του σκοτάδι βαθύ. Το μόνο φως που βλέπει δεν είναι εκείνο στην άκρη του τούνελ – άλλωστε δεν υπάρχει τούνελ στην πολιτική, υπάρχει μόνο στην τσέπη μας- αλλά το τρένο που έρχεται πάση δυνάμει. Παρά ταύτα ο άνθρωπος εκείνος δεν κάνει τίποτα για να κατέβει από το όχημα αλλά τηλεφωνεί συνεχώς. Στον σταθμάρχη και στον κλειδούχο. Στην ΕΜΑΚ και την πυροσβεστική. Στην αστυνομία και στο ΕΚΑΒ. Στον νεκροθάφτη και στο νεκροτομείο. Στο υπουργείο υποδομών και δικτύων. Κάπου κάπου βλαστημάει και τον “πάροχο” της τηλεφωνίας γιατί “δεν πιάνει καλά”. Άλλες φορές πάλι κάνει σχέδια επαναστατικά, να πάει, λέει, παρακάτω και να βγάλει τις ράγιες, να τις ξηλώσει για να εκτροχιαστεί το τρένο. Θα μπορούσε βέβαια να το κάνει αν ήθελε, έστω κι αν μέσα στο τρένο βρίσκονται τα παιδιά του, αρκεί να...κατέβαινε από το αυτοκίνητο! Η υπερταχεία αυτή πέρασε μπροστά του, ερχόμενη από το παρελθόν, έφτασε στο μέλλον και μη έχοντας “που να σταθεί” επι-στρέφει παρασύροντας τα πάντα. Ο εκτροχιασμός της δεν ξέρουμε αν θα φέρει μικρότερη καταστροφή από την συνέχιση της πορείας της!
Συμπέρασμα: Η Ευρωπαϊκή “Ένωση” είναι αυτό που είναι και όλοι το καταγγέλλουμε. Το πολιτικό σύστημα είναι αυτό που είναι και επίσης το καταγγέλλουμε. Η αστική τάξη είναι αυτή που είναι και ξανά-μανά την καταγγέλλουμε. Εμείς, που είμαστε στο αμάξι, δεν πρέπει να κάνουμε κάτι για να αποφύγουμε τη σύγκρουση; Δεν πρέπει να βρούμε τ(ρ)όπο να φυλαχτούμε; Από τα πολλά πράγματα που ευθύνεται το πολιτικό σύστημα, το πρώτο και το σοβαρότερο, είναι που δεν προετοίμασε και ακόμα δεν προετοιμάζει τον λαό για μια