Ο Ζαχαριάδης, ο Ανδρέας και ο Γιανναράς
Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
1 Ο Νίκος Ζαχαριάδης πέθανε,για την ακρίβεια αυτοκτόνησε, την 1η Αυγούστου 1973, στο μακρινό Σουργκούτ της Σιβηρίας. Είχε ζητήσει επιμόνως και επανειλημμένως να έρθει στην Ελλάδα για να δικαστεί. Ούτε το Κράτος ούτε το Κόμμα, που τότε προσπαθούσε ν' ανασυνταχθεί από την διάσπαση του 1968, δεν του το είχε επιτρέψει. Ούτε όμως το χώμα της Σιβηρίας του επέτρεψε “εις γην απελεύσει”. Απλώς, τον φιλοξένησε παγωμένο μέχρι πρόσφατα.”Πεθαμένος και άλιωτος” (έκφραση του Μακρυγιάννη) ήρθε επιτέλους στην Ελλάδα για να αναπαυθεί οριστικά στο Α' Νεκροταφείο στις 28 Δεκεμβρίου 1991. Ό,τι κι αν πούμε εναντίον του, η κατάστασή του δεν αλλάζει. Δεν μπορεί να γίνει καλύτερη αν πούμε καλά λόγια γι' αυτόν, δεν μπορεί να γίνει χειρότερη αν πούμε κακά λόγια. Ακόμη κι αν δεν μπορούμε να τον συγχωρήσουμε ως άνθρωπο, μπορούμε ν' αφήσουμε αυτή τη δουλειά στο Θεό. Κανένας δεν θα μας κατηγορήσει. Αν τώρα, κρίνοντάς τον, είμαστε υποχρεωμένοι από τις ανάγκες μιας δίκαιης και τίμιας προσέγγισης να πούμε κάποια καλά λόγια γι' αυτόν, δεν πρέπει να φοβόμαστε ότι θα ωφεληθεί το Κομμουνιστικό Κίνημα γιατί αυτό έχει πεθάνει προ πολλού, τουλάχιστον με τη μορφή που ξέραμε μέχρι τώρα και που θα μπορούσε να ωφεληθεί. Είκοσι χρόνια κλείσανε ήδη. Ακόμα κι εκείνοι που περίμεναν τον Καλύβα και τον Μαραντζίδη για να μάθουν σύγχρονη ελληνική ιστορία, το μάθανε: “απέσβετο και λάλον ύδωρ”. Δεν έχετε κανέναν λόγο λοιπόν να φοβόσαστε να κρίνετε δίκαια τον Ν. Ζαχαριάδη. Δεν θα υπάρξουν πολιτικά οφέλη για κανέναν, κανένας κομμουνιστικός ολοκληρωτισμός δεν θα σηκώσει κεφάλι. Κανένας δεν δηλώνει πια“ζαχαριαδικός”.Ο ζαχαριαδισμός έχει “εκπατριστεί” και ζει λάθρα, στην “παρανομία”. Ο “βάκιλος του Ζαχ”, όπως θα λέγαμε ο βάκιλος του Κωχ, έχει μετα-δωθεί χωρίς να έχει μετά-νοηθεί! Ξενιστές του είναι πια οι....εχθροί του ζαχαριαδισμού, οι περιπλανόμενοι κυνηγοί του “επικηρυγμένου πνεύματος” του Ζαχαριάδη. Ζει και επωάζεται μέσα σε κείνους που πάσχουν από πολιτική δυσχρωματοψία και ισχυρίζονται ότι “όλοι ίδιοι είναι”, που μας καλούν κάθε τόσο να μη ψηφίσουμε στις εκλογές, που ζητάνε “συντακτική” συνέλευση κι ένας θεός ξέρει από πιο πολιτικό υποκείμενο και τι είδους πολιτική