Οι μύγες, οι μέλισσες και οι σφήκες ευ θυμο γράφημα Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής Έχω κατά νου την παραβολή του Γέροντα Παΐσιου “Ο καλός και ο κακός λογισμός”. Εκεί ο άγιος γέροντας χωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες:σ' εκείνους που μοιάζουν με τις μέλισσες και σ' εκείνους που μοιάζουν με τις μύγες. Επειδή ο κίνδυνος να χαρακτηρίσουν κάποιοι τον γέροντα μανιχαϊστή είναι μεγάλος θα προσπαθήσω να “στήσω” ένα τρίγωνο εισάγοντας και τις σφήκες στο παιχνίδι. Δεν θα κινδυνεύει, στο εξής, ο λογισμός μας από το μανιχαϊστικό δίπολο αλλά θα εδράζεται σταθερά σε ένα τριλεκτικό τρίγωνο! Ως γνωστόν δια τριών σημείων ένα και μόνο επίπεδο διέρχεται. Οι μέλισσες έχουν έναν εχθρό, τις σφήκες! Είναι επικίνδυνος κακός εχθρός ο οποίος, όταν επι-τίθεται, αποδεκατίζει την κυψέλη. Δεν υπάρχει τρόπος να τον αντιμετωπίσουν. Είναι τελείως ανίσχυρες οι καημένες οι μέλισσες. Αφήνονται στο θέλημα του Θεού και στην ευφυΐα του μελισσοκόμου. Ο μελισσοκόμος όμως είναι άνθρωπος. Δεν είναι θεός των ανθρώπων. Μπορούμε να πούμε όμως πως μάλλον είναι και θεός των μελισσών είναι και μέλισσα! Θεός των μελισσών είναι γιατί μπορεί να κάνει ό,τι δεν μπορούνε οι μέλισσες. Μέλισσα είναι γιατί μπορεί και πρέπει να κάνει ό,τι μια μέλισσα χρειάζεται για να σωθεί! Και να τι κάνει λοιπόν ο καλός μελισσοκόμος; Παίρνει ένα μπουκάλι του νερού πετ. Του 1,5 λίτρου, ξέρετε. Κάνει δυο-τρεις τρύπες στις κάθετες πλευρές και μέσα βάζει ένα μπαγιάτικο ψάρι! Το "σύστημα" αυτό το κρεμάει κοντά στην κυψέλη. Οι σφήκες σαν τρελές πέφτουν πάνω του. Μπαίνουν μέσα, τρώνε με βουλιμία, ζουζουνίζουν ευτυχισμένες! Οι άλλες τις βλέπουν, τρέχουν κι αυτές, χωράνε όλες! Όσο δε μπαγιατεύει το ψάρι, όσο περισσότερο όζει, τόσο οι σφήκες έλκονται από αυτό. Η κατάσταση εξελίσσεται σε πάρτι, σε ρωμαϊκό συμπόσιο. Ένα συμπόσιο όμως που δεν έχει πόρτα εξόδου! Δεν μπορούν να βγουν έτσι όπως μπήκαν! Θα μείνουν εκεί! Πάνω τους θα πέσουν κι άλλες! Καμιά δεν θα αντιληφθεί εγκαίρως την παγίδα. Όλες θα υποκύψουν στον πειρασμό του εύκολα κερδισμένου "νόστιμου" φαγητού. Όλες περιτεθειμένες. Όλες πέριξ του μηδενός της του ιχθύος σήψεως! Κάποιες από αυτές τις σφήκες θα κοιτάξουν να δουν πώς θα τη σκαπουλάρουν, πώς θα γλιτώσουν για μια ακόμα φορά. Θα αρχίσουν τις “φιλοσοφίες”, τα κηρύγματα και τις νουθεσίες προς τις άλλες σφήκες. Θα σείουν τα πτυχία τους και την αυθεντία τους. Θα απειλούν τον μελισσοκόμο. Κάποιες θα κάνουν πως δεν τον ξέρουν και πως δεν τον είδαν ούτε τον βλέπουν. Κάποια, εν μέσω ύβρεων, θα προσπαθήσει να πείσει τις σφήκες ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό και ότι φταίει το μπουκάλι και το σχήμα του. Ότι αν άλλαζαν το σχήμα του μπουκαλιού τότε θα έπαυαν να είναι “όμηροι αύξοντος πρωτογονισμού”. Κατά τη θεωρία αυτή, πρωτογονισμός είναι το μπουκάλι αλλά όχι ό,τι κάνει τις σφήκες να είναι σφήκες. Μετά θα συνεχίσει να εκτοξεύει τας αράς του κατά των αποδομητών. Κάποια άλλη σφήκα που πριν μπει στο μπουκάλι κατοικούσε στο Ψυχικό, θα ισχυρίζεται, κρούοντας τα τοιχώματα του μπουκαλιού, ότι δεν είναι σφήκα και ότι μπορεί να είναι...Δημεπώνυμη αλλά δεν είναι εκ της πλέμπας τούτης και καλά θα κάνουνε να την αφήσουν να επιστρέψει στο Ψυχικό, όπου αφού δούλεψε πολύ και έξυπνα στα νιάτα της, έχει λεφτά για φάγωμα και ότι πρέπει να ισχύσει το σύστημα LIFO (Last In First Out)-αφού μπήκε τελευταία δηλαδή πρέπει να βγει πρώτη-όπως άλλωστε έκανε πάντα. Αμφότερες οι ως άνω σφήκες, κόβοντας και ράβοντας, συναντιόνταν σε γνωστό...Ραπτ-άδικο για σφήκες και έκαναν κριτική, μαζί με άλλες, στην εκσυγχρονιστική τάση να χρησιμοποιούνται φιάλες πετ στη συσκευασία των μεταλλικών, επιτραπέζιων έτι δε ανθρακούχων υδάτων.