H σφαιρα «Τούτο το θέατρο του κόσμου το πλατύ» Όπως αγαπάτε, Πράξη Β΄, Σκηνή 7
Έτσι, δημιουργήθηκε η «Σφαίρα». Για την εποχή της θεωρούνταν το μεγαλοπρεπέστερο θέατρο του Λονδίνου. Το όνομα υπονοεί πως επρόκειτο για θέατρο του ίδιου του κόσμου και, ως ο χώρος όπου πρωτοπαρουσιάστηκαν ο Οθέλλος και ο Βασιλιάς Ληρ, ο Μακμπέθ και το Ρωμαίος και Ιουλιέτα, μπορεί να διεκδικήσει με σχετικές αξιώσεις τον τίτλο. Άμεσο πρότυπό του ξυλουργού και χτίστη Πήτερ Στρητ, υπήρξε μάλλον η αρένα με τα ζώα, τόσο οικεία στον ίδιο και στους συγχρόνους του. Παρ’ όλα αυτά, το σχέδιο του κτιρίου ερμηνεύεται ως αντίγραφο του αμφιθεάτρου του αρχαίου κόσμου ή των ιερών κύκλων της αρχαίας Βρετανίας. Το ίδιο κυκλικό σχήμα υποτίθεται επίσης ότι παραπέμπει στη μήτρα ή στη σφιχτή μητρική αγκαλιά. Παρουσιάζει ακόμη αμυδρή ομοιότητα με τον κύκλο του μάγου, όπου κάνουν την εμφάνισή τους λαμπερά οράματα. Στον 16ο αιώνα όμως κανένα ξύλινο κτίριο δεν μπορούσε να είναι τελείως κυκλικό. Το σχήμα του στην πραγματικότητα ήταν πολυγωνικό, περιλαμβάνοντας σχεδόν δεκατέσσερις πλευρές, με τρεις εξώστες περιμετρικά της σκηνής και τον ανοιχτό χώρο ή «πλατεία». Το οικοδόμημα ήταν ξύλινο και περιλάμβανε προκατασκευασμένες δρύινες κολόνες (μήκους άνω των 10 μέτρων σε ορισμένες περιπτώσεις), τοίχους από καλαμωτή και λάσπη, εξωτερική όψη λευκού σοβά και καλαμοσκεπή. Πιθανόν ο σοβάς ήταν φτιαγμένος έτσι ώστε να θυμίζει πέτρα, οπότε η ίδια η κατασκευή είχε θεατρικό χαρακτήρα. Το θέατρο είχε διάμετρο πάνω από 30 μέτρα και, απ’ ό,τι λέγεται, χωρητικότητα περίπου 3.300 ατόμων. Καθένας από τους δύο πρώτους εξώστες χωρούσε χίλια άτομα. Με άλλα λόγια, ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος και το κοινό που φιλοξενούσε δύο ή τρεις φορές μεγαλύτερο από το κοινό ενός σύγχρονου λονδρέζικου θεάτρου. Πράγματι, η ατμόσφαιρα πρέπει να θύμιζε μάλλον ποδοσφαιρικό στάδιο παρά θέατρο, με μερικά στοιχεία λαϊκής πανήγυρης. Ο ΚΟΣ ΣΑΙΞΠΗΡ & Η “ΣΦΑΙΡΑ” ΤΟΥ - 13-