decennia dorpspolitiek Roland Demuth krijgt hoogste

Dat wordt wennen. Na 48 jaar zullen we het vertrouwde gezicht van Dirk Van Peel niet meer in de gemeenteraad tegenkomen. En zelfs niet vaak meer in Kalmthout... Een terugblik op een lange politieke loopbaan.

Dirk Van Peel: “Toen ik hier in 1962 als kersverse huisarts begon, deed ik alles: een tand trekken, een verkeersongeval, een bevalling en al de rest. Dat was pas algemene geneeskunde! Zo kwam ik ook in contact met de sociale noden. En om daar iets aan te doen, voelde ik me op zeker moment geroepen om mee in de gemeentepolitiek te stappen. In 1970 werd ik verkozen en werd al meteen voorzitter van de Commissie voor Openbare Onderstand, voorloper van wat in 1976 overging in het OCMW. Toen ik er begon, waren er twee mensen in dienst. Vandaag telt het OCMW zo’n 90 medewerkers. Er is dus een enorme ontwikkeling geweest op sociaal gebied: nu is er thuiszorg, kinderopvang, de juridische dienst, het dienstencentrum, Twinkeltje… Te veel om op te noemen.”

“Een belangrijke realisatie in ons lokaal sociaal beleid is het zorgstrategisch plan dat we met vijf gemeenten samen uitvoeren. Daarin brengen we alle mogelijke partners uit de zorg samen: artsen, verpleegkundigen, kinesisten, apothekers… plus een heleboel verenigingen die met zorg en welzijn bezig zijn. Samen organiseren ze de eerstelijns- en de tweedelijnszorg in de regio beter. De werkgroepen ‘Armoede’, ‘Gezondheid’ en ‘Ouderen’ bijvoorbeeld verrichten fantastisch werk. Ik verheug mij erop dat ik dat nog verder mee mag coachen.”

“Het Strijboshof is een grote aanwinst voor de gemeente”

“Er zijn natuurlijk nog veel meer dingen waar ik fier op ben. Maar als ik er twee mag uitpikken, dan denk ik toch vooral aan het Arboretum en het Strijboshof. Toen het Arboretum, oorspronkelijk een privédomein, in 1982 te koop stond, vond de gemeente

Dirk Van Peel combineerde zijn politieke carrière met een huisartsenpraktijk.

dat niet zo belangrijk. Het scheelde niet veel of we waren het kwijt. Gelukkig hebben we toen de provincie kunnen aanspreken op haar verantwoordelijkheid en ik ben zeker niet de enige die heel blij is met die redding. Ook voor de aankoop van het Strijboshof heb ik me hard ingezet. Toen niet simpel, maar nu vindt iedereen het een grote aanwinst voor de gemeente.”

“Een selectief geheugen is in de politiek soms een zegen”

“Al die mooie verwezenlijkingen zijn mogelijk geweest dankzij de goede samenwerking met het schepencollege. En ook en vooral door het waardevolle en zeer competente personeel van het OCMW. Ik wil ze daar uitdrukkelijk voor bedanken, en ook de kiezers die me acht keer in de gemeenteraad gestemd hebben natuurlijk.”

“Hoe ik het zo lang heb kunnen uithouden? Ten eerste had ik mijn andere job nog. Als het eens tegenzat in de politiek had ik altijd nog mijn huisartsenpraktijk. En dat heb ik altijd met heel veel plezier gedaan. En ten tweede is een selectief geheugen ook een zegen. Moeilijke of geflopte dossiers vergeet ik. Ik onthoud alleen de positieve dingen. Da’s veel gezonder.”

“Het is tijd om kleiner te gaan wonen, al zal ik de rust en natuur in Kalmthout missen”

“En nu, op mijn 82ste, begin ik een nieuw hoofdstuk. Met meer tijd voor mijn familie en mijn hobby’s: zeilen, motorrijden en vooral wandelen, liefst met de hond. Mijn echtgenote, die mij altijd voor 100% gesteund heeft in mijn ambities in de politiek en als huisarts, vindt dat het tijd wordt om kleiner te gaan wonen. Ik moet haar gelijk geven. Eind volgend jaar verhuizen we naar een appartement op Nieuw Zuid in Antwerpen. Ik zal Kalmthout heel erg missen: de natuur, de mensen, het huis, de grote tuin, de kippen… Maar ik heb nog een jaar om aan het idee te wennen.”