Ter Dilft introduceert

Collectief Elan(d) Feestend interactief theater waar je toch anoniem kan blijven

Loving is allowed. Kan je in deze coronatijden een toepasselijkere titel bedenken? Katrijn De Cooman, Chloé Geers & Jitse Huysmans vormen samen Collectief Elan(d), een vernieuwend vrouwelijk Gents performerscollectief waar wij als Ter Dilft 100% in geloven. Ze trappen in september het nieuwe seizoen af met een danstheaterfeest waarin het publiek de hoofdrol krijgt.

Beeld: Rudy Carlier

Collectief Elan(d)

Gents performerscollectief bestaande uit Chloé Geers, Jitse Huysmans en Katrijn De Cooman Allemaal °1991 Verenigen hun achtergronden van choreografie, regie en creatieve therapie in vernieuwend multidisciplinair werk Maken speelse performances waarin het publiek de hoofdrol speelt Maakten in 2015 The Girl With Too Many Bags. Dit project evolueerde tot In between spaces, een voorstelling die in première ging op TAZ#2017 Loving is Allowed ging eind 2019 in première, maar werd om een welbekende reden amper gespeeld Intussen maakten ze ook I think we need to talk, een project voor de publieke ruimte Omdat ze een eland een grappig dier vinden, gaven ze hun collectief die aparte naam. Maar toch ook vooral door het woord elan dat erin verstopt zit: goesting, drift, passie, speelsheid… zaken die ze naar eigen zeggen met drie delen. Drie spraakwatervallen die met glinsterende ogen reikhalzend uitkijken naar… terug spelen. ‘En na onze voorstelling blijft bijna iedereen napraten omdat het zoveel teweeg brengt’, klinkt het. Je bent dus gewaarschuwd.

Dit is de tweede productie die jullie samen maakten. Intussen is er ook al een derde. Jullie zijn een straffe ploeg.

Dat kan je wel zeggen, wij hebben echt een megamatch. Wij zitten compleet op dezelfde golflengte. We groeien samen, zijn elkaars spiegel, durven alles tegen elkaar zeggen en zetten samen grote stappen. We zijn een tandem met drie, een driewieler dus (hilariteit). We willen het publiek een heel persoonlijke ervaring geven, en dat kan pas als wij verbinden met elkaar.

Loving is allowed belooft een feest op het podium te worden. En dat mogen we letterlijk nemen.

Een publiek proberen bereiken dat anders niet naar theater gaat, dat was ons uitgangspunt. Tijdens het maakproces ontstond zo een zee van mogelijkheden. ‘Als we nu eens de feestwereld en de theaterwereld mixen?’, dachten we. Iedereen feest toch graag?

Uiteindelijk kwamen we uit bij het concept van ons danstheaterfeest. We gebruiken daarvoor de hoofdtelefoons van Fonkel, die silent disco-feesten organiseren. De hoofdtelefoons hebben drie kanalen waarop je

Van links naar rechts: Katrijn De Cooman, Chloé Geers & Jitse Huysmans

telkens iets anders kan laten horen en waartussen ons publiek doorheen de hele voorstelling kan schakelen. We moesten daarom dus niet een maar drie voorstellingen maken. Het was een uitdaging om iets dramaturgisch in elkaar te steken dat de mensen overtuigt om erbij te blijven.

Als toeschouwer kies je wat je wil beleven, maar tegelijkertijd word je ook beïnvloed door de anderen rondom jou. Op een bepaald moment kies je bijvoorbeeld om al dan niet bij een onbekende te gaan staan. Het is daardoor al gebeurd dat die twee mensen na de voorstelling samen nog iets gaan drinken.

Je kan je zo zichtbaar of onzichtbaar maken als je wil.

Vormt het geen obstakel voor sommigen als je vooraf weet dat je zelf actief moet meespelen?

Het stuk steekt zo in elkaar dat je steeds keuzevrijheid hebt. Als je niet wil meedoen of niet in de spotlight wil staan, kies je gewoon een ander kanaal. Je zit in een donkere ruimte, je bent anoniem. Het feit dat je beweegt en keuzes maakt, bezorgt je een heel veilige cocon. Je kan je zo zichtbaar of onzichtbaar maken als je wil. We maken interactief theater, maar het is voor ons belangrijk dat het comfortabel blijft voor ons publiek. Dat is juist de lijn waar we naar op zoek gaan: waar ligt de frictie en de spanning, maar blijft het publiek zich toch op zijn gemak voelen.

Door dit concept blijft bijna iedereen na de voorstelling napraten omdat het zoveel teweeg brengt. Dat is misschien wel het mooiste wat we bereikt hebben: dat mensen blijven praten, dat we iets in beweging brengen.

Loving is allowed Collectief Elan(d)

Een danstheaterfeest waarin je zelf een rol speelt die je zo (on)belangrijk maakt als je zelf wil.

Za 25.09.21 om 16 en 20 uur

Black Box

theater