Tribune

Verhalen verbinden

Johan Terryn is auteur en radio- en televisiemaker. In Het Uur Blauw spreekt hij over het vertellen van verhalen als krachtig instrument in het maken van verbinding.

komen toefluisteren na de voorstelling is dat ze niet werden ondergedompeld in gezucht, maar integendeel werden overrompeld door opluchting. Dat is de kracht van het vertellen van verhalen. Dat is waar cultuur zijn onmiskenbare meerwaarde te bieden heeft.

Naast dit project heeft de dood van mijn vader me nog iets moois gebracht. Nooit eerder had ik het gevoel dat mijn talent als verhalenverteller zo samen viel met de zinvolheid ervan. Ik heb als het ware dankzij mijn vader, in mijn ogen de meest zwijgzame man van het universum, mijn stem gevonden. Jarenlang heeft hij mijn stijloefeningetjes, mijn niemendalletjes, mijn gekscherinkjes stilzwijgend aanschouwd. Dat wat enkel diende om mij klaar te stomen voor het echte werk. Geen compliment of aanmoediging, enkel een glimlach en een knik.

Uit de diepste droefenis kan de grootste schoonheid geboren worden. Het is een kanjer van een cliché, maar ik heb dit het afgelopen jaar aan den lijve mogen ondervinden. Uit de dood van mijn vader, de onmenselijk afstandelijke context waarin dat moest gebeuren en de uitweg die ik zocht om alsnog mijn verdriet te delen, werd met Het uur blauw een prachtig project geboren. Een zoektocht samen met lotgenoten naar wat rouwen precies is en hoe levensbelangrijk de nabijheid daarbij is die ons toen in die eerste lockdown werd ontnomen. De podcast, het boek, de theatervoorstelling, elk zoekt binnen zijn eigen vertellende genre naar de schoonst mogelijke manier om ons met elkaar te verbinden wanneer we iemand verloren zijn. Rouwen als meest individuele en tegelijk meest universele gebeuren. Ik heb mij er een jaar lang intens aan overgeleverd en ontdekte dat rouwen helemaal niet gaat over het ‘verwerken’ of het ‘een plaats geven’ van verdriet maar om het ‘delen’ ervan. Het verbinden in verdriet. Het levend houden van herinneringen en het verdragen dat ook die slijten en verdwijnen. Het sleutelen aan het verhaal dat je uiteindelijk wil onthouden. Het mooiste compliment dat mensen me schrijven na het lezen van het boek of

Ik heb als het ware dankzij mijn vader, in mijn ogen de meest zwijgzame man van het universum, mijn stem gevonden. Dat wat een vader hoort te doen, zijn kinderen tot wasdom te brengen, heeft hij nu met zijn vertrek volbracht. Dank u vader. Ik speel nog een seizoen lang mijn verhaal over u en over al die andere gemiste koffietafels en berg het dan op in de schoonste doos vol herinneringen.

Het boek Het Uur Blauw met tekeningen van Randall Casaer kan je uitlenen in de bibliotheek. Op vrijdag 1 oktober staat Johan met de gelijknamige voorstelling op het podium van Ter Dilft.