Ontwikkelingssamenwerking

Internationale solidariteit met de GRIS

Het bestuur wil Begijnendijk profileren als een solidaire en gastvrije gemeente, lokaal en internationaal. Er zijn immers al vele jaren diverse organisaties actief rond de ‘Noord-Zuid’-problematiek. Daarom werd in 2013 de werking van de Gemeentelijke Raad voor Internationale Solidariteit (GRIS) opgestart.

Wil je graag een punt aan de agenda van de GRIS toevoegen? Of de werking van deze raad opvolgen? Surf dan naar de rubriek ‘Adviesraden’ op de website. Naast de gegevens van de leden vind je er ook het recentste verslag van de vergaderingen van deze raad.

Meer info of meewerken?

Jo Discart, voorzitter GRIS Moorsemsestraat 227 3130 Betekom 0494 86 71 00 jo.discart@telenet.be

Titel FairTrade Gemeente herbevestigd

Eerlijke handel wordt in Begijnendijk hoog in het vaandel gedragen. Eind 2017 werden de jarenlange inspanningen in de gemeente ten voordele van eerlijke handel zelfs beloond met de titel 'FairTrade Gemeente’. Om dit verhaal succesvol verder te zetten, namen de leden van de trekkersgroep ook dit jaar deel aan de tweejaarlijkse bevraging, de zogenaamde Fair-O-Meter, om de titel te herbevestigen. Onlangs werd het persoonlijke rapport bezorgd. Op basis van de ingevulde Fair-O-Meter behaalde Begijnendijk een score B!

De onderverdeling van de toegekende score ziet eruit als volgt:

Criterium 1– Een geëngageerd bestuur Criterium 2 – Deelnemende winkels en horeca Criterium 3 – Deelnemende scholen, bedrijven en organisaties Criterium 4 – Communicatie en media Criterium 5 – Trekkersgroep Criterium 6 – Lokale en duurzame voeding

Next level TOTALE FAIR-O-METER SCORE

B

B

B

A

D

B

C

B Het bestuur is trots op dit resultaat. Hiermee wordt immers aangetoond dat iedereen wil blijven werken rond eerlijke handel. Lokale besturen zijn dan ook een krachtige hefboom om eerlijke handel vanzelfsprekend te maken. De kleine en grote acties die ze ondernemen vormen samen een gigantische stap richting een meer eerlijke en duurzame wereld. Begijnendijk wil daar als gemeente graag aan meewerken.

www.fairtradegemeenten.be/fair-o-meter

Mijn hart zingt

Dood van pater Terweduwe betekent het einde van een tijdperk

Jozef-Isidoor Terweduwe werd geboren in Begijnendijk op 21 april 1928. Hij was de oudste van een gezin van vijf kinderen. Zijn moeder overleed toen hij nog maar twaalf jaar was. Zijn zus Alida nam zo goed en zo kwaad als ze kon de moederrol over. Pater Terweduwe, in de volksmond ‘Den Dore’ genoemd, twijfelde welke studie hij zou aanvatten. Eens de keuze voor theologie echter was gemaakt, werd het voor hem snel duidelijk dat hij als missionaris wilde bijdragen om de wereld te verbeteren. Hij wilde naar het buitenland, de wijde wereld in, om arme mensen te helpen. Dat stond vast. Chili stond op de lijst van mogelijke missielanden. In de brief waarin werd gezegd dat hij mocht vertrekken naar zijn missiepost sloop een typfoutje en stond dat hij mocht ‘verrekken’ in plaats van ‘vertrekken’ naar Chili, wat hem jaren later nog binnenpretjes bezorgde.

De enthousiaste schrijfsels van pater Horbach uit Chili stoomden hem helemaal klaar voor zijn vertrek naar daar. Nadat hij in 1954 tot priester werd gewijd en zijn eerste mis in Begijnendijk had opgedragen, vertrok hij twee jaar later voor het eerst naar Chili. Na een bootreis van 44 dagen kwam hij toe in de havenstad Antofagasta, gelegen in het noorden van Chili. Het eerste jaar verbleef hij te Copiapó om er zich wat in te werken in de Spaanse taal. Later verhuisde hij naar Salamanca, zo’n 300 km ten noorden van de hoofdstad Santiago. Ondersteuning van Reik elkaar de Hand

In 1976 werd de werkgroep Reik elkaar de Hand opgericht. Dit in de eerste plaats om de lokale paters-missionarissen te ondersteunen in hun werk in het missiegebied. Aanvankelijk als ondersteuning voor het werk van pater Patteet in Congo werd het een traditie om het derde weekend van september eetdagen te organiseren voor drie Begijnendijkse missionarissen, nl. pater Terweduwe in Chili, pater Patteet in Congo en pater Aerts in Congo en later Peru. Zo werd er een blijvende band gesmeed tussen de missiepaters en Begijnendijk. De werkgroep ondersteunt verschillende projecten van Broederlijk Delen en er werden ook giften

De eerste jaren van zijn missiewerk met jongeren in Chili

opgehaald om armoede te bestrijden in eigen land via Welzijnszorg. Pater Terweduwe was dankbaar voor de ondersteuning van het thuisfront. Reik elkaar de Hand symboliseerde voor hem de onlosmakelijke band tussen de parochie en de missiegebieden. Het ingezamelde geld werd onder andere gebruikt om nieuwe kerkelijke gebouwen, jeugdcentra, parochiezalen en dergelijke op te richten.

Herman Ooms van Reik elkaar de Hand had op 18 maart 2021 nog een laatste keer contact met ‘den Dore’.

Herman Ooms

Hij klonk enthousiast en had het over de drukte van de vastentijd en medebroeders die waren geveld door het coronavirus. Ik herinner me vooral het rotsvaste geloof van de pater, zijn tomeloze inzet en bovenal zijn grote dankbaarheid voor de steun die hij ontving. Hij stak graag een handje toe in de keuken en sprak alle mensen in de zaal aan. Hij was ook vol humor. Op een dag kwam een vrouw op hem afgestapt en zei ‘Dat is nu uw kindje. Ja, dat is uw kindje.’ Hij wist even niet wat te zeggen, maar al gauw bleek uit de context dat hij de vrouw had behoed om abortus te plegen.

Zijn hart verloren in Chili

De hartelijkheid van zijn Chileense parochianen begeesterde pater Terweduwe. De tevredenheid en de levensvreugde maakten hem gelukkig. De eerste keer toen hij vertrok, bleef hij tien jaar weg. Nadien was dat acht jaar. Later kwam hij steevast elke drie jaar naar België. Hij had het vaak over de weelde en de luxe waar we in ons land aan gewend zijn geraakt en de relatieve armoede ginds. Hij nam vaak kilo’s snoep mee terug om te kunnen trakteren. Ook toen hij in 2016 voor het laatst naar België kwam om de 85ste verjaardag van zijn zus Alida te vieren, keerde hij met kilo’s Belgische snoepjes in zijn valies naar Chili terug.

Omringd door broer Rik en zussen Alida en Martha tijdens zijn laatste bezoek aan België in 2016.

Zijn zus Alida herinnert het zich nog allemaal en lacht als ze het vertelt.

Alida Terweduwe

Snoepjes nam hij altijd mee voor de kinderen. Hij zong altijd, van ’s morgens tot ’s avonds. Hij was gelukkig. Onverstoorbaar ook. Op een dag kwam hij midden in de winter terug van het seminarie, blootsvoets. Het was een vorm van boetedoening, volgens hem. Eigenlijk wilde hij gewoon zijn goesting doen.

Als hij bij zijn familie in België verbleef, sprak hij soms Spaans. Als dan gezegd werd dat ze hem niet verstonden, begon hij luider te praten. Hij dacht in het Spaans. De familie reisde verschillende malen naar Chili om hun broer te bezoeken. Ook zij mochten de gastvrijheid van de Chileense bevolking ervaren. Al hadden ze niets, toch werd de familie uitgenodigd om de huizen binnen te gaan en mee aan de tafel te schuiven voor een heerlijke Chileense maaltijd. Wellicht deden de mensen dit puur uit dankbaarheid, want tijdens zijn lange missionariscarrière bouwde pater Terweduwe, Padre Fernando, wel veertien kerkjes.

Onverwacht overlijden

Hoewel hij op gezegende leeftijd was, verkeerde hij nog in relatief goede gezondheid. Hij werd opgenomen in het ziekenhuis met een longontsteking, maar zijn medebroeders meldden aan de familie dat het niet levensbedreigend was. Pater Terweduwe overleed in de vroege ochtend van 7 april 2021, exact twee weken voor zijn 93e verjaardag. Hij werd begraven in de crypte van de oudste kerk van zijn kloosterorde, nl. de Minderbroeders in Santiago. De begrafenis was live te volgen via een link op Facebook. De ceremonie was in het Spaans, maar er werd een stuk in het Nederlands gebracht. Hij wilde altijd al begraven worden bij de mensen waar hij zo lang deel van uitmaakte en mee samenleefde.

Hij zal erg gemist worden in Chili, maar zeker ook in België.

Dit artikel kwam tot stand met dank aan Alida en Rik Terweduwe, Diana Van der Veken, Herman Ooms, Karine Aerts en Marie-Jeanne Aerts.