Kontaktadressen : Voor Geffen: H. Schoutenstraat 4, tel. 1554 Voor Vinkel : Rembrandtstraat 6, tel. 2179 Bank : Rabobank nr. 11.58.03.009 15e jaargang - nummer 5 mei 1977 drukkerij van den boogaard oisterwijk b.v. - dorpsstraat 6a - oisterwijk
Nooit Het is dan zover. Na 48 jaar gevoetbald te hebben met wisselend succes is op 17 april 1977 de kroon op het werk gezet met tiet behalen van het kampioenschàp 3e klas en de promotie naar de 2e klas KNVB. We hebben het al meer gehad over die uiterst bruikbare naam van onze club. Want in het verleden zal mens wel Nooit Gedacht hebben dat dit succes mogelijk was op een dorp van ruim 4000 zielen. Vergeleken met plaatsen als het tweemaal zo grote Heesch (4e klasser), en met het zeven maal zo grote Uden (3e klasser) en met dorpen van gelijke grootte die 4è klassers rijk zijn of nog lager ,geklasseerden, ziet men de prestatie van Nooit Gedacht in zijn ware proportie. Maar nu die tegenstelling. Vorig jaar door uiterste laatste krachtsinspanning nog net niet gedegradeerd en nu kampioen! Er moet toch een verklaring voor die grote verandering zijn. Het 7ijn toch dezelfde sl?elers, met dezelfde technische begaafdheden en takt1sche bekwaamheid, met dezelfde trainingsbezoeken, met dezelfde onderlinge vriendschappen. Men zegt dan: de inzet Vorîg jaar geen inzet, dit jaar veel inzet. Maar die inzet moet je dan ook weer verklaren. Waarom geven die spelers nu die inzet? En dan kom je eindelijk terecht in het kringetje, waarin de oorzaak ligt: het kringetje waarin spelers en trainer verbonden zijn. De hechtheid van dit kringetje, niet alleen de vriendschapsbanden, maar vooral het wederzijds vertrouwen, het goed wederzijds communiceren, .het overtuigd zijn van .elkaars kunnen, toewijding en begeleiding. Het zijn deze ding~n die de spelers een mentaliteit geven van uiterste inspanning en de trainer een mentaliteit van uiterste toewijding. Met deze mentaliteit kan een trainer uiterste inspanningen gaan ~isen, die de spelers brengen, omdat naast de noodzaak ook het willen doen erbij komt; omdat men de trainer een fijne vent vindt. Met deze mentaliteit nemen de spelers ook teleurstellingen, vangen die goed op, terwijl deze in ongunstige verhoudingen onderling, bijna altijd leiden naar lagere prestaties. Met deze hechte konstruktie van de spelers-trainerkring behoeft men ook geen vrees of minderwaardigheidsgevoel te heöben bij het optreden in de hogere klas. Als oud-voorzitter van Nooit Gedacht maakten we na de oorlog 5 kampioenschappen mee van Nooit Gèdacht. Na 1945 trad een dalende lijn in bij de club, die 4e klas KNVB speelde. In 1952 leidde dit tot de degradatie van Nooit Gedacht naar de Brabantse Bond de onderafdeling. Dát was een slag. De pr~ktijk is meestal zo, en we heb~en dat bij clubs als Herpinia, Berghem en HVCH gezien, dat men heel moeilijk weer in die 4e klas terugkomt. Maar zie, er vormde zich zo'n hechte vertrouwenskring tussen de spelers en trainer Adr. van de Donk, dat de spelers alles geloofden en deden wat hun voorgehouden werd. Naast de ~rainings~v~nd kw~~en ze 's zaterdagsmiddags bijeen rn "retraite waarb1J de trainer"hen zelfs vast deed geloven in het succes van suikertabletjes en wel eens een tientje van de rozenkrans werd gebeden! En er gebeurde wat Nooit Gedacht was! In één jaar kampioen van de klasse der onderafdeling en weer terug in de 4e klas. Een prestatie waar vriend en vijand van opkeek en na 1953 telde Nooit Gedacht weer volop mee. Een uiterste koncentratie van krachten, goede wil en hechte vriendschapsbanden is echter niet steeds en in dezelfde mate vol te houden. Je ziet dat met alle dingen in het menselijk leven. Van tijd tot tijd komen verslappingen, en die zijn zelfs nodig voor een nor-
• 1
oen. maal ritme. Ze leiden weer tot hervinden van het verlorene. Als de boog altijd gespannen blijft dan springt ze en is een totale ondergang mogelijk. En al is al het mogelijk goede aanwezig, dan is er nog de faktor "geluk" die een kampioen nodig heeft in gepaste mate om te slagen. Je ziet pech soms zo duidelijk optreden in een serie nederlagen met oneven goal. Het kampioenschap van 1953 was mede te danken aan het optreden van enkele prima junioren. Een teken aan de wand! En na elk kampioenschap hoort men, om zich te handhaven, te kunnen beschikken over enkele bekwame en goed geleide A-junioren die de wisselspelerskring kunnen verversen. De kampioenschappen van 1963 en 1968 in de 4e klas gaven in 1963 van Nooit Gedacht-zijde een lusteloos gespeelde promotiekompetie te zien, zodat er geen promotie kwam. In 1968 was er automatische promotei en werd Nooit Gedacht dus 3e klasser. Dat duurde maar één jaar. Want via een degredatiekompetitie tussen drie clubs die gelijk onderaan stonden, verhuisde Nooit Gedacht weer naar de 4e klas. Tenslotte heeft het kampioenschap van 1973 met als trainer Walter van Kerkhoven Nooit Gedacht voor de 2e maal in de 3e klas gebracht. Driemaal in de geschiedenis van Nooit Gedacht heeft de hechte spelers-trainer-kring, sterk door onderling vertrouwen, uitzonderlijke resultaten gebracht, in 1953 met Adr. van de Donk, in 1973 met W. van Kerkhoven en in 1977 met J. Toelen. Moge de laatste een fangdurige zijn. Als wij de nieuwe 2e klasser feliciteren met zijn succes, is dit niet alleen om de club alleen. De aparte prestaties van Nooit Gedacht brengen de naam van Geffen weer eens in wijde omgeving in een goede zaak op ieders lippen. De gelukwens moet ook uitgaan naar de schare supporters, die zich wel nooit luid laat horen, maar daardoor ook niet zo chauvinistisch is, zoals men dat soms meemaakt: de eigen club kan dan nooit iets verkeerds doen en de tegenstander is een smeerlap. Natuurlijk is er flink gefeest met dit kampioenschap. Op de dag zeff was er de erewijn in de kleedkamer, de tocht per bus naar het gemeentehuis, de ontvangst op het gemeentehuis door B & W als steeds zeer gewaardeerd, vooral ook omdat ze steeds goed besproeid is, deze keer wel extra, omdat men anders de nog aan te schaffen sproei-installatie zou vergeten. De goede verhouding die Nooit Gedacht steeds met het gemeentebestuur heeft nagestreefd, is steeds een hechte steun geweest voor de vereniging om een goede akkomodatie te bereiken. Vanaf tiet gemeentehuis bracht de bus de kampioenen naar Bon Marché (Chez Bèrt) voor een prima bereid etentje en tenslotte belandde men in de kantine om daar de "finishing touch" te laten verlopen. En die klonk als een klok. Het daverde er vele malen met het refrein uit muzikantenbrein: Zij zijn de grote kampioenen Nooit Gedacht dat is hun naam Door de training van Jan Toelen Kwamen zij mooi bovenaan Het ging dikwijls op het kantje Maar is nu voor elkaar Want die elf van trainer Jantje Waren goed, ja reken maar! G.V.
1 •
We hebben het allemaal gehoord, gezien, erover gelezen en natuurlijk om het heuglijke feit flink gefeest. Nooit Gedacht fs kampioen. Een welverdiende promotie naar de 2e klas van het amateurvoetbal van d KNVB. Een flinke prestatie als je bedenkt dat de meeste voetbalverenigingen uit dorpen zoals Geffen spelen in de 4e klas. De jongens zijn goed in de bloemetjes gezet en hebben alle eer gekregen die hen toekwam. In die beslissende wedstrijd op zondag 17 april werd er wel wat zenuwachtig gespeeld, wat begrijpelijk is. Cor van Wanrooy scoorde tenslotte de goal waarop iedereen wachtte. Toen was de.spanning gebroken, de voetballers kregen van hun vrouwen een bloemetje en trainer Toele1 en Floor gingen op de schouders. Met de fanfare voorop maakten de feestelingen vervolgens in de bus een ererondje door het dorp. Daarna volgde een feestelijk onthaal op het gemeentehuis waar de burgemeester een speech hield. Namens de Geffense gemeenschap bood hij de voetballers een koperen plaat aan met daarop een afbeelding van de Geffense kerk met de molen. Dit aanden ken wordt alleen bij bijzondere gelegenheden uitgereikt. Na deze ceremonie ging het gezelschap naar "Bon Marc hé" waar het bestuur hen een diner aanbood. Het feest werd 's avonds voortgezet in de kantine. Daar kwamen zelfs de ex-trainers van de Kerkhoven en van der Hayden ook nog feliciteren. De feeststemming duurde bijna een hele week en de supoorters en caféhouders zorgden er wel voor dat de jongens niets te kort kwamen. Met name d~ middenstandsvereniging heeft zich geweldig ingespannen om de feestelijkheden rondom dit voetbalge beuren zo groots mogelijk op te zetten. Het hoogtepunt was dan ook de feestavond op donderdag 21 april. De Geffense middenstanders schonken Nooit Gedacht maar liefst een bedrag van f 1500,- als aanzet voor een overdekte tribune. Zowel de voetballers als het publiek gaan dus in de toekomst "hoger op". Voorzitter Piet van Zantvoort, en velen met hem, waren diep ontroerd over dit mooie gebaar. Ere-voorzitter Velthuis heeft zeker gedacht: ,,dat ik dit nog mag meemaken". Op die avond trad ook het roemruchte duo Has en Dorke op. Speciaal voor deze gelegenheid kwamen zij weer met een knap stukje "tonnengepraot" op de proppen. Vooral voor de insiders is het bijzonder leuk om zo over iedereen eens iets te horen. Ook degenen die misschien niet altijd wisten waarover, en over wie het ging hebben beslist toch genoten van Has en Dorke. En dan was er ook nog zowaar een kampioenslied in elkaar gefabriceerd dat van tijd tot tijd door de zaal galmde. Het werd zo enthousiast gezongen dat degenen die geen tekst bij zich hadden er niets van konden verstaan. Maar één ding is zeker; het ging over het kampioenschap. Trainer Toelen stond, zoals hij dat zei "perplex". Zoveel medevreugde en enthousiasme had hij niet verwacht. Namens de spelers bedankte hij de midden standers, de supporters en alle anderen. We wensen Nooit Gedacht in het nieuwe seizoen, waarin zij hun 2e klassersschap waar zullen moeten maken, alle succes toe. De teamgeest onder de spelers is nu in ieder geval optimaal en dat zal zeker inspireren tot goed voetbalspel.
Redakfü