De nacht van de krijger
D
ulkancellin kon de slaap maar niet vatten, hoewel er een diepe rust van de nacht uitging en enkele sterren nog standhielden in de laatste flarden van de hemel. Het leven in het Grensland was ineengeschrompeld en zelfs het verre gedonder van het noodweer was een andere vorm van stilte. De krijger sloot zijn ogen en wachtte op de slaap. Hij draaide zich naar de muur die op het woud uitkeek, hij draaide zich naar de muur waartegen de bijl rustte. Hij wilde niet meer denken aan de gebeurtenissen van de voorbije dag, maar een hele poos later probeerde hij nog steeds de betekenis van de trommen te ontcijferen. Dulkancellin herinnerde zich wat Ouwe Kush had gezegd: dat de slaap nooit gaat naar de plaats waar hij wordt geroepen, maar altijd waar hij wordt geweigerd. Opdat de slaap die weigering zou merken, richtte hij zijn aandacht op de ademhaling van elk van de zes anderen die in het huis sliepen en probeerde hij ze te herkennen en van elkaar te onderscheiden. Maar nog voor hij kon nagaan of Ouwe Kush gelijk had, hoorde hij geluiden die van de kant van de notenboom leken te komen. Hij veerde overeind in één enkele geluidloze beweging en gelijk daarna was hij buiten met de stenen bijl in de ene hand en het schild in de andere. Hier bleef hij roerloos stilstaan, vlak bij de deur, tot hij zich ervan vergewist had dat niemand zo dicht in de buurt was dat hij binnen kon dringen terwijl Dulkancellin zich verwijderde om na te gaan wat er aan de hand was. Daarna liep hij geruisloos naar een van de uithoeken van het huis en toen hij er bijna was, veranderde hij abrupt zijn tempo en kwam met een sprong bij de hoek. Maar voor één keer werd de Husihuïlkenkrijger verrast. Tussen het huis en het woud draaiden tientallen loeloes zonder duidelijke reden in het rond en zwaaiden met hun lichtende staarten. Bij allen was de bek vertrokken in snuifhouding. Het gesnuif zelf was echter niet te horen. Dulkancellin liep verder tot hij in hun zicht kwam. Zodra de loeloes zijn aanwezigheid gewaarwerden, holden ze weg tot 18