Beste collega,
Wij zijn op de helft van het jaar, we hebben als organisatie de afgelopen maanden mooie projecten op touw gezet en werken met elkaar hard aan onze strategische opgaves. In deze editie van ons personeelsmagazine wil ik dan ook graag twee belangrijke projecten onder de aandacht brengen: GRZ-Basis op orde en onze inzet voor duurzaamheid binnen Zorgbalans.
Allereerst wil ik onze collega’s Nikki Teeuwen, locatieverpleegkundige bij Zuiderhout, en Carline Daane, projectleider GRZ-Basis op orde, bedanken voor hun inspirerende bijdrage aan het InZ Magazine. De ervaringen en inzichten die zij delen over de Geriatrische Revalidatiezorg (GRZ) zijn een waardevolle bron van inspiratie voor ons allemaal. Het is geweldig om te zien hoe samenwerking, zelfstandigheid en het vertrouwen van onze revalidanten centraal staan in hun werk. Dit sluit naadloos aan bij onze visie op GRZ namelijk: ‘Alles is revalideren’.
Daarnaast wil ik graag onze duurzaamheidscommissie uitlichten. In deze editie publiceren zij het eerste artikel over het team, waarin zij zichzelf voorstellen en de werkzaamheden toelichten. Duurzaamheid is een essentieel onderdeel van onze organisatie, en ik moedig iedereen aan om het artikel te lezen en zich bewust te worden van de stappen die we al hebben gezet en de plannen die we hebben voor de toekomst. Ik wens jullie veel leesplezier en inspiratie toe.
Hartelijke groeten, Vera Bergkamp Bestuurder Zorgbalans
6
8 Medewerker in beeld: Kathleen Beversluis
12 Technologie: Verslag Taiwan
14 Media: Waarderingen Zorgkaart Nederland
15 Column Pieter Winters
16 Speciaal voor jou: Fruit op je werk
18 Team in beeld: Duurzaamheidscommissie
20 Verbindend: ‘Alles is revalideren’
22 Toegewijd: Jubilea
24 Achtergrondverhaal: Stageverslag Marja Huijsman
26 Vastgoed: Entree Den Weeligenberg
Redactie
Willemieke van Dam
Melanie de Boer
Aan dit nummer werkten mee:
Jaap Bonkenburg (De Coalitie), Hanneke Elgersma, Saskia
Keijzer en Pieter Winters
Fotografie Noortje Dalhuijsen Ramon Philippo
Opmaak en druk GBU printmedia www.gbu.nl
Redactieadres Zorgbalans
Redactie InZ, Postbus 6166, 2001 HD Haarlem
Intern: Communicatie, Leidsevaart 588, kamer 3.07
E-mail: communicatie@zorgbalans.nl
Heb je een idee voor het volgende magazine? Stuur deze dan voor 1 september op naar: communicatie@zorgbalans.nl
Het lijkt zo eenvoudig. Het stoplicht springt op groen en dus mag je rijden. Of je voelt pijn dus wijs je de pijn aan. Maar voor mensen met een haperend brein is de logica van hun handelen soms ver te zoeken. Het doorgeven van prikkels is lastig en kan zorgen voor probleemgedrag. Zorgbalans geeft trainingen aan medewerkers die meer willen weten over sensorische prikkelverwerking.
‘Niks is ineens’
Training: hoe gaan ouderen, met een haperend brein, om met prikkelverwerking?
Jenna Meekel en Natasja
Maassen van den Brink zijn twee van de in totaal acht trainers die in koppels een training van een dag verzorgen. Ze werken beiden in Sonnevanck,waar ze met de voeten in de klei staan en dus de nodige praktijkervaring mee nemen in hun training. “Verstoord lichaamsbesef is een concreet voorbeeld waarbij een prikkel niet meer goed wordt verwerkt. Zo kan een cliënt wijzen naar zijn rechterknie terwijl hij pijn heeft in zijn linker elleboog of kan een cliënt onderuit gezakt zitten in een verkeerde houding en zich niet realiseren dat dit zorgt voor rugklachten. In beide gevallen heeft de cliënt dus ongemak of pijn en kan dit resulteren in probleemgedrag. En alleen
maar omdat de sensorische informatie vanuit het eigen lichaam niet goed overkomt en de client daarom niet adequaat reageert. Cliënten met een haperend brein registeren en reageren anders en beseffen zich dus niet om anders te gaan zitten om zo rugklachten te voorkomen. Iets dat mensen die geen haperend brein hebben wel doen.”
Kopje koffie
Geluid is een andere prikkel die kan leiden tot probleemgedrag. “Wij kunnen filteren. Als de televisie aanstaat, zijn wij in staat het geluid te filteren. Ook kunnen wij aangeven dat de televisie zachter moet of uitgezet als wij er last van hebben. Veel mensen met een haperend
brein kunnen dit niet. Het komt bij deze groep heel anders binnen. Het versmald blikveld is een ander voorbeeld. Ouderen met een haperend brein kijken meestal recht voor zich uit en nemen niet meer de hele omgeving waar en in zich op. Zorg daarom als medewerker dat je altijd in het blikveld van je cliënt staat als je zorg verleent. Het kopje koffie dat rechts op de tafel staat, zien ze bijvoorbeeld niet. Het kan gebeuren dat een cliënt het kopje koffie van een andere cliënt pakt die wel in het gezichtsveld staat. Dat doet de cliënt niet expres maar het kan wel zorgen voor conflict. Maak maar eens met een cliënt een wandeling. Als je praat, stopt hij met wandelen, omdat praten en lopen niet meer te
combineren is. Het is of het één of het ander.
Vijf Olifanten
Een ander punt van probleemgedrag ontstaat vaak door de traagheid van handelen wat ontstaat door een vertraagde informatieverwerking. “Wij als zorgverleners kunnen te snel gaan. Ook dat heeft te maken met Sensorische Informatieverwerking (SI) bij ouderen. In onze training hebben we het over de vijf olifanten. Je zegt tegen een cliënt dat hij in de keuken nodig is, vervolgens moet je tot vijf tellen voor hij opstaat en inderdaad naar de keuken loopt. De snelheid van handelen gaat achteruit evenals het gevoel van evenwicht. Dit kan zorgen voor een verhoogd risico op vallen. Onze zintuigen werken de hele
WIL JE OOK EEN SI-TRAINING OP JOUW LOCATIE? MAIL NAAR sonnevanck.consultatieteam@zorgbalans.nl
dag samen zodat we juist reageren op situaties. We zien een kleedje losliggen en associëren dit direct met vallen. Uitkijken dus. Bij mensen met een haperend brein is er vaak sprake van verstoring van deze zintuigen. Ze zijn over- of juist onderprikkeld, en handelen daarom in onze beleving niet logisch of te traag.”
Eyeopener
De reacties van medewerkers van Zorgbalans op de trainingen van Jenna, Natasja en hun collega’s zijn positief. “SI is voor veel medewerkers een echte eyeopener. Niks is ineens, geven wij ze mee. Er is altijd een oorzaak voor probleemgedrag. Als we dat probleemgedrag kunnen verminderen, betekent dit dat de zorgvrager meer
welzijn ervaart en er voor medewerkers een prettiger werksfeer ontstaat. Tijdens onze SI-presentaties tonen we veel visuele voorbeelden. Naast de dag trainingen doen we ook regelmatig analyses van prikkelverwerking tijdens een consultatie vanuit Sonnevanck bij mensen met dementie en zeer ernstig probleemgedrag. Observeren is heel belangrijk. Sommige cliënten vertonen bijvoorbeeld uiterlijk tekenen van een lage alertheid, zijn heel passief. Maar van binnen kan het borrelen. Omgekeerd kun je denken dat een client heel actief meedoet met een muziekoptreden. Maar het kan ook te veel zijn. In beide gevallen wordt de opname van informatie ernstig belemmerd.”
De gevleugelde vriend Marianne Merkenstein
Ongeveer tien
jaar geleden werd Marianne van Merkenstein met de ambulance van haar woonplaats Haarlem naar Driehuis gereden. De gele wagen stopte voor de deur van woonzorglocatie Huis ter Hagen. Ze werd naar binnen gedragen en ging er nooit meer weg. “Ik voel me hier thuis. Ik kan mijn energie kwijt, er is altijd wat te doen.”
en van
De kamer van Marianne van Merkenstein bevindt zich op de eerste etage. Ze heeft een prachtig uitzicht over de weilanden en de spoorbaan waarover met enige regelmaat treinen rijden. Marianne staat vroeg op. Om zes uur stapt ze uit bed en doet ze de gordijnen open. Tot genoegen van haar gevleugelde vrienden. “Ik krijg op dat tijdstip bezoek van de vogeltjes die de nacht in de bomen hebben doorgebracht. Ze tikken het hun snavels tegen mijn raam. Ze weten: het is zes uur. Dan staat Marianne op en krijgen wij van haar stukjes brood. Dat is toch geweldig.”
Complimenteus
Over de zorg en het eten is Marianne van Merkenstein heel complimenteus. “Je hebt altijd dat de ene mens je beter ligt dan de ander. Dat is in het gewone leven niet anders. Ik heb een flink aantal jaren bij de Kamer van Koophandel gewerkt. Daar was het net zo. Als ik iemand minder aardig vond, ontliep ik hem of haar. Dat doe ik hier ook. Ik ben een type die niet van zeuren houdt. Daar spreek ik andere bewoners ook op aan. Als je wat te mopperen hebt, moet je het zeggen. En niet tegen mij beginnen. Maar als ik kan helpen, help ik.”
Nooit zitten kniezen
Het favoriete uitje van Marianne is de tocht per busje naar het centrum van Santpoort om daar een kopje koffie te drinken. “Dat is altijd gezellig. Verder kun je heerlijk wandelen om Huis ter Hagen heen. Dan pak ik mijn rollator en ga ik over het verharde pad op stap. In de buitenlucht dus, want daar ben ik graag. Ik kan goed aarden op andere plekken. Ik heb in Haarlem gewoond maar onder andere ook in Rotterdam. Je moet het zelf doen. Nooit zitten kniezen, maar handen uit de mouwen en zorgen dat je het naar je zin hebt.
Dat was in Huis ter Hagen niet zo moeilijk, omdat alles hier goed geregeld is. Plus dat er aardige mensen werken. Kijk maar rond in mijn kamer. Veel foto’s inderdaad maar ook spullen uit het winkeltje beneden. Dan zie ik iets en zeg ik: leg maar opzij. Ik kom zo met geld om het te kopen. Dat is nooit een punt. Nogmaals, ik heb het prima naar mijn zin.”
Zien en gezien
worden
‘Hé, ik ken jou.’ Dit zijn vaak de woorden van een bewoner in Velserduin als ze me ziet. Ook al weet ze mijn naam en functie niet (meer). Dat is voor mij een van de meest waardevolle begroetingen in huis. Het ontroert me. Hoe waardevol is het dat mensen elkaar kennen, dat er sprake is van herkenning. Mogelijk draagt dat bij aan zien en gezien worden en aan een gevoel van thuis-zijn en veiligheid.
Als we elkaar werkelijk zien, wordt onze onderlinge verbondenheid duidelijk zichtbaar. Voor mij een belangrijk onderdeel van mijn werk als geestelijk verzorger. Er echt zijn voor elkaar, naar elkaar omkijken en oog hebben voor de ander. Ik las ergens het zinnetje: ‘Neem de tijd en geef aandacht. Dat zijn schaarse goederen in jachtige tijden.’ Zo eenvoudig kan het zijn, zeker in mijn werk en in dat van iedereen binnen Zorgbalans. Ik hoor dat ook van collega’s: tijd en aandacht vormen de basis voor goede zorg. Dat geeft veel plezier en voldoening in ons werk.
Het zijn grote woorden, maar het gaat om de vele kleine dingen die ertoe doen, zoals een lief gebaar of woord, groet, even zwaaien of een handdruk, zodat de ander zich gezien voelt. Dat noemde Levinas: ”Het wonder van de kleine goedheid”. Broodnodig te midden van zoveel eenzaamheid, verdriet en rouw. Rouw om iemand die je moet missen. Of je oude huis. Verdriet om wat niet meer mogelijk is of de afhankelijkheid van anderen. Hierover hoor ik in gesprekken en probeer daarin iets van troost en houvast te bieden. En daarbij trouw te zijn.
‘Hé, ik ken jou.’ Ik: ‘En ik ken u ook, mevrouw de Vries!’* Ze heeft op dat moment bezoek. Ik buig me naar haar toe en raak even haar arm aan.
(*naam is gefingeerd)
Hanneke Elgersma
In de lucht en in de wijk
Een bijzondere combinatie. Zo vliegt Kathleen Beversluis als cabin attendant bij KLM naar bijvoorbeeld Thailand en zo is ze namens Zorgbalans verpleegkundige in de wijk. Een afwisselend bestaan waar Kathleen Beversluis boeiend over vertelt. Haar verhaal.
PASPOORTJE
Naam: Kathleen Beversluis Functie: verpleegkundige in de wijk
Locatie: Flexpool Werkt bij Zorgbalans sinds: 01-03-2014
“ Ik heb altijd hart voor de zorg gehad. Ik haalde mijn diploma verpleegkundige en vervolgens rondde ik de opleiding maatschappelijke gezondheidszorg af. Een soort verkorte hbo-v zeg maar. In 1988 kwam ik op het idee naar een baan als cabin attendant te solliciteren. Dat kwam vooral door de mooie verhalen van twee vriendinnen die vlogen. Het leek mij wel wat. In november 1988 werd ik bij KLM aangenomen. Mijn maatschappelijke betrokkenheid bleef. Ik heb me altijd actief ingezet voor Wings of Support, een onafhankelijk initiatief van KLM-medewerkers. Er worden projecten zoals scholen, medische posten en ziekenhuizen in ontwikkelingslanden mee opgezet. Buurtteams van de wijkzorg verzamelen verpleegartikelen voor mij die ze niet (meer) kunnen gebruiken Deze spullen nemen wij in koffers mee naar de betreffende bestemmingen. Nu doe ik dat voor Suriname.
Papieren agenda
Voor het andere leven ging ik dus de lucht in, maar ik bleef dat werk in de luchtvaart combineren met een deeltijdbaan als verpleegkundige. Dat deed ik via uitzendbureaus of Flexicura en nu de laatste jaren voor Zorgbalans. Als cabin attendant met een verpleegkundig diploma op zak, kun je wel wat meer natuurlijk als een passagier wat mankeert. Gelukkig heb ik nooit iets ernstigs met een passagier aan boord meegemaakt, waardoor de gezagvoerder een noodlanding moest maken. Tien jaar geleden koos ik definitief voor de wijkverpleging. Geen ziekenhuis dus meer.
Plannen
Het is een kwestie van plannen. Ik heb een nulurencontract bij Zorgbalans. In mijn papieren agenda behoud ik het overzicht. Ik geef aan wanneer ik kan. En vervolgens word ik ingedeeld. Ieder thuiszorgwijk heeft zijn charme.
De afwisseling is wat het zo leuk maakt. Je werkt alleen in de wijk, hebt wat meer tijd, maar je moet je natuurlijk wel aan alle protocollen houden.
Regelmaat
Regelmaat is heel belangrijk voor mij. Daarom werk ik alleen de ochtenden. Mensen denken wel eens dat cabin attendant en wijkverpleegkundige twee totaal verschillende beroepen zijn. Dat ervaar ik anders, hoewel cabin attendant wel een meer luxe beroep is. Toch heb je voor beide beroepen een goede sociale antenne nodig. In een vliegtuig heb je te maken met veel verschillende culturen en gewoontes. In de wijk woont achter elke voordeur eveneens iemand anders. Het gaat niet om mij, dat is in een vliegtuig zo en dat is in de wijk zo. Iedere cliënt, iedere passagier heeft zijn eigen geschiedenis. Dat maakt deze combinatie extra leuk.”
Pride at the beach 2025
Ook dit jaar doet Zorgbalans weer mee met de Zandvoort Pride. Inclusiviteit en het mogen zijn voor wie je bent, zijn belangrijke waardes waar Zorgbalans zich hard voor maakt.
Dus trek je mooiste, kleurigste en vrolijkste kleren alvast uit de kast en wapper je regenboogvlag uit. Want op 28 juli 2025 gaat het allemaal weer gebeuren!
Doe jij mee? Stuur dan snel een mail naar: pride@zorgbalans.nl.
Nieuw CAO-akkoord
Zoals jullie inmiddels weten is er een akkoord op hoofdlijnen voor de nieuwe cao. Zorgbalans heeft hierin haar inbreng geleverd via de branchevereniging.
Meer informatie over de nieuwe CAO kun je vinden op InZorgbalans. Heb je vragen over de nieuwe cao? Dan kun je terecht bij je collega’s van HR Services of een HR-adviseur.
Nieuwe koffieleverancier is bekend
Zoals je al eerder op InZorgbalans hebt kunnen lezen, zijn er proefsessies van koffie gehouden op onze locaties Zuiderhout en W.F. Visserhuis. Deze proefsessies hebben wij georganiseerd om bewoners, naasten en medewerkers een keuze te laten maken voor een nieuwe koffieleverancier.
De proefsessies waren een groot succes. Koffie is een beleving en deze beleving wordt door iedereen anders ervaren. Dit merkten wij ook tijdens de proefsessies. Waar de één voor een wat sterkere bak koffie ging, was voor een andere persoon de lichte variant het lekkerste.
Voor Zorgbalans is de smaak een belangrijk criterium geweest want de behoefte aan kwalitatief betere koffie is groot. Jacobs Douwe Egberts (machines met het vierkant als symbool) is door 66% van de deelnemers als beste ervaren. Met deze partij gaat Zorgbalans nu in gesprek over de verdere invulling van de implementatie.
Voor iedereen die heeft meegedaan aan de proefsessies, heel erg bedankt voor jullie enthousiasme en input!
Website en folder Nobilis in
een nieuw jasje
Nobilis biedt particuliere begeleiding en zorg, als aanvulling op diensten van Zorgbalans. Op de spiksplinternieuwe website lees je wat wij met Nobilis voor cliënten/bewoners en hun mantelzorgers kunnen betekenen, en welke kosten hieraan voor hen verbonden zijn. Neem eens een kijkje op www.nobilis.nl. Naast de website is er ook een nieuwe folder die je aan geïnteresseerden kunt geven. Wil jij een aantal exemplaren ontvangen? Mail dan naar info@nobilis.nl.
Verdien een cadeaukaart deze zomer
De zomer staat voor de deur en dat betekent extra drukte in onze roosters. Daarom starten we met een actie om jouw extra inzet deze zomer te belonen. Werk jij tussen 1 juli en 30 september extra diensten? Dan ontvang je voor elke extra gewerkte dienst een cadeaukaart van €15. Zo waarderen we jouw inzet én houden we samen de zorg sterk.
Meld je vóór 1 juli aan bij je leidinggevende om extra diensten te draaien. Lees meer op InZorgbalans of vraag je leidinggevende om meer informatie.
VOLLYBALTOERNOOI
Onlangs deden er teams van drie locaties mee aan een volleybaltoernooi in de omgeving! De Houttuinen, De Heemhaven en Horstendaal/Saanensduin waren alle drie vertegenwoordigd. En natuurlijk waren zij gekleed in prachtige, eigengemaakte shirts.
Saskia Keijzer, adviseur Strategie, Technologie & Innovatie, was onlangs in Taiwan om te zien hoe belangrijk data is voor innovatie in de zorg. Voor Coincide BV schreef zij een artikel over haar bevindingen tijdens de reis naar Taiwan. Wij delen dit artikel graag met jullie.
Taiwan, land van data-gedreven innovaties
Coincide BV organiseerde een deep dive in de Taiwanese gezondheidszorg met als thema: ‘Virtual Care’. Trendwatcher Vincent Everts was de energieke moderator van deze studiereis. Voor mij als adviseur Strategie Technologie & Innovatie een unieke kans om aan deze reis deel te nemen. Het land staat - net als wij - voor grote uitdagingen in de gezondheidszorg. De waardering voor het stelsel is hoog, vergelijkbaar met Nederland. Taiwan kent een zeer interessant systeem waarin veel aandacht is voor innovatie en technologische vooruitgang, vooral op het gebied van AI-oplossingen. Daar waar de ICT-kosten van de ziekenhuizen in Nederland in 2023 gemiddeld 6% van de totale zorgkosten bedragen, is dat in Taiwan slechts 1,5%.
Toegankelijk
Taiwan introduceerde in 1995 zijn nationale zorgverzekeringssysteem (NHI), dat sindsdien bijna de gehele bevolking in gezondheidszorg voorziet. Voor de invoering van dit systeem had slechts 57% van de bevolking een zorgverzekering. Vanaf de eerste dag sprong de dekking naar vrijwel de gehele bevolking. Het systeem wordt gefinancierd door bijdragen van de overheid, werkgevers en huishoudens via subsidies en premies. De werkgever betaalt voor de gezondheidszorg, maar de burger draagt ook bij door middel van co-payment. Een eigen risico bijdrage kennen ze in Taiwan niet. Hierdoor kent de gezondheidszorg bijna geen drempels en is bijna iedereen verzekerd van zorg.
Databank
De belangrijkste doelen voor de komende jaren zijn het beheersen van de gevolgen van vergrijzing en het begrenzen van totale kosten voor de gezondheidszorg. In Taiwan ontwikkelen ze eigen elektronische patiëntendossiers waardoor investeringen en licentiekosten worden beperkt. Het feit dat Taiwan één zorgverzekeringssysteem kent, levert een grote databank op. Deze hoeveelheid data vormt een bron voor innovatie. De
introductie van de zorgpas, waarmee patiënten hun eigen medische gegevens kunnen inzien, draagt er ook toe bij dat verschillende artsen van verschillende klinieken toegang tot deze gegevens kunnen krijgen. Een goed voorbeeld van hoe technologie de zorg toegankelijker maakt.
AI en Data in de Zorg
Een van de meest opvallende aspecten van de Taiwanese zorg is het gebruik van data en AI om zorgprocessen te verbeteren. Ieder ziekenhuis moet jaarlijks een AI-oplossing ontwikkelen en deze delen met andere ziekenhuizen. Dit stimuleert innovatie en zorgt voor een continue verbetering van de zorgkwaliteit. Indrukwekkend is de snelheid waarmee dat gebeurt. Gemiddeld ontwikkelt een oplossing zich in vier jaar van zorgbehoefte tot een erkend medical device. In Nederland is dat acht jaar. Taiwan laat hiermee zien dat een goed innovatieklimaat leidt tot snelle technologische ontwikkelingen.
Ouderenzorg en Thuiszorg
Op het gebied van ouderenzorg kan Taiwan nog veel leren van Nederland. Wij leggen de nadruk op zelfredzaamheid, community care, positieve gezondheid en langer thuis wonen met behulp van technologie – vaak in combinatie met de huisarts als poortwachter. Zo voorkomen we dat alle zorgvragen gemedicaliseerd worden. In Taiwan blijft de oudere doorgaans thuis met hulp van familie of zorgverleners, vaak afkomstig uit Thailand. Er zijn geen huisartsen zoals wij die kennen; bij een medische vraag ga je naar een kliniek.
Een Taiwanese ondernemer heeft inmiddels een vorm van buurtzorg opgezet, geïnspireerd op Jos de Blok, met zorgverleners in plaats van verpleegkundigen. Revalidatiezorg bestaat er nog nauwelijks. Om daarover kennis op te doen, is onlangs een bezoek aan Nederland gebracht.
“Data vormen een krachtige motor voor innovatie. De Taiwanese aanpak is daarvoor een overtuigend bewijs.”
Innovatieve Technologieën in de Zorg
Tijdens de studiereis zagen we diverse technologische innovaties die de zorg verbeteren. Denk aan AI-oplossingen die administratieve processen vereenvoudigen - zoals roosterplanning - en toepassingen die tijd besparen in traditionele zorgpaden. Sommige van deze innovaties groeien door tot zelfzorgtools.
Zo maakten we kennis met Faceheart: een technologie waarmee op afstand via gezichtsherkenning binnen enkele seconden vitale waarden gemeten worden. AI analyseert beelden en maakt een aparte saturatie- of bloeddrukmeter overbodig. Ook zagen we een app waarmee, door het tekenen van een figuur, snel kan worden vastgesteld of iemand tekenen van dementie of depressie vertoont.
Lessen voor Nederland
De studiereis laat zien dat een sterk innovatieklimaat cruciaal is voor snelle zorgontwikkelingen. Door te leren van de Taiwanese aanpak, met data als motor voor innovatie, kunnen Nederlandse instellingen hun eigen innovatie- processen versterken. Ook op systeemniveau zijn er lessen: met name de overheidsinterventie die leidt tot een overzichtelijk, efficiënt zorgstelsel. Co-payment, bijvoorbeeld, is een interessante optie om het eigen risico te vervangen, terwijl de toegankelijkheid behouden blijft.
Tot slot: de vorm van een studiereis is minstens zo waardevol als de inhoud. Een deep dive in belangrijke vraagstukken, met een divers en breed georiënteerd gezelschap. Dat leidt tot intensieve gedachtewisselingen, die zeker ook nog na terugkeer in de dagelijkse praktijk zullen doorgaan.
Waarderingen ZorgkaartNederland
Op de website van ZorgkaartNederland delen mensen hun ervaringen met de Nederlandse gezondheidszorg. Ook wij vragen onze cliënten en/of hun naasten om een waardering voor de zorgverlening van Zorgbalans op de site achter te laten, zodat we zien wat goed gaat en wat beter kan. Wist je trouwens dat meer dan 90% van de waarderingen op ZorgkaartNederland positief is? Hieronder een selectie van waarderingen die de afgelopen tijd zijn geplaatst.
WIJKZORG:
Cijfer 9.6
Buurtteam Leidsevaart heeft er echt alles aan gedaan om mijn vader zo lang mogelijk thuis te behandelen en te helpen. Dat is gelukt! Een heel vriendelijk team met oog voor de mantelzorgers.
Cijfer 9.3
Zeer betrokken medewerkers bij Vondelkwartier, er zijn een aantal wondverzorgers geweest, nadat ik open voeten had en nu is het genezen, door de goede hulp kan ik alles weer doen. Als er opnieuw een wond ontstaat, mag ik direct bellen. Alle lof en uit de grond van mijn hart wil ik dit team een 10 geven voor alles wat ze voor mij hebben gedaan.
Cijfer 9.8
Ik ben zeer tevreden over de optimale zorg en aandacht wat ik ontvangen heb van buurtteam Zandvoort.
WONEN EN REVALIDATIE:
DE HEEMHAVEN
Cijfer 8.9
De Heemhaven heb ik ervaren als een fijne en warme plek. De individuele woonruimtes zijn niet zo groot, maar de gezellige benedenverdieping met tuin en mooi uitzicht compenseren dat. Mijn vader was erg op zich zelf, en bleef zonder familiebezoek liever boven, daar werd goed rekening mee gehouden, ook al is het huis meer ingesteld op mensen die overdag naar beneden gaan. Fijn is ook dat er een grote groep vaste medewerkers is.
Alle lof voor hoe iedereen zijn best doet om het wonen in de Heemhaven zo prettig en gezellig mogelijk te maken, voor de bewoner en voor de familie. En natuurlijk is het wonen niet zoals thuis en duurt het soms even voordat informatie bij iedereen bekend is, maar als ik opnieuw zou moeten kiezen voor een verpleeghuis in de omgeving, dan zou ik op basis van mijn ervaring weer voor de Heemhaven kiezen.
HORSTENDAAL EN SAANENSDUIN
Cijfer 9.5
Mijn man heeft 1,5 jaar op Horstendaal /Saanensduin afd. stad gewoond. We wilden liever niet dat het nodig was, maar omdat het thuis niet meer goed ging is hij verhuisd. Het was een goede beslissing. Hij werd daar met veel liefde, aandacht, geduld en humor omringd. Het is een prachtig huis en een rustige omgeving. En heel fijn (vast) personeel.
W.F. VISSERHUIS
Cijfer 8.8
Na bijna 3 weken wonen in het Visserhuis voelt mijn vrouw zich al aardig thuis. Ze is fijn opgevangen door vriendelijke medewerkers. Er is veel aandacht en deskundige begeleiding en er wordt goed gecommuniceerd. De accommodatie is prima, zowel het eigen appartement als de diverse gemeenschappelijke ruimtes. Er worden diverse activiteiten georganiseerd in een prettige sfeer. Als (ex)mantelzorger kan ik met een gerust gevoel de zorg voor mijn vrouw aan de medewerkers toevertrouwen. Tot slot een minpunt: er wordt op sommige kamers gerookt en dat ruik je soms ook in de gangen.
HUIS TER HAGEN
Cijfer 8.3
Ik vind mijn woonruimte geweldig, hij is groot en licht, ik kan de deur dicht doen en dan zit ik vrij. En het wordt goed schoongehouden. Alle medewerkers zijn even lief, ze gaan heel lief met mij om en zijn ook begaan met mij. Komen bij mij zitten om met mij te praten en tonen dan een persoonlijke belangstelling, ze zijn meelevend en zorgzaam. De lichamelijke en medische verzorging is hier goed, ze zijn ook altijd op tijd. Als ik wat vraag dan doen ze het voor mij, ze komen de beloftes na. Het is hier goed, ik heb het hier naar mijn zin, ik vind hier alles positief, behalve het eten. Ik vind het vies, dit moet je oude mensen niet aandoen. Vlees is niet gaar en groenten komt in brokken, niet netjes fijngesneden, ik stuur het vaak terug.
DE MOLENWEID
Cijfer 8.0
Ik vind het hier geweldig. Je wordt hier nog echt gehoord en ze nemen de tijd voor je. Ik ben heel tevreden over de lichamelijke verzorging en word nooit vergeten. Ik heb een mooi appartement en de medewerkers zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Ik word goed in de gaten gehouden. Ik ben blij dat ze mij helpen. Ik voel mij hier veilig. Er zijn geregeld activiteiten waar ik graag naar toe mag gaan. Het eten is goed en gevarieerd, er wordt hier nog zelf gekookt.
ZUIDERHOUT
Cijfer 7.3
Ik vond alles heel goed wel. Zo gauw je belde voor hulp stonden ze er meteen. Ze waren hartstikke lief voor mijn man en mij. Ik vond alles heel fijn daar. Ook de accommodatie was prima. Mijn man is tijdens zijn verblijf daar gevallen en heeft zijn heup gebroken. Hij is daarna naar een verzorgingshuis gegaan. Daar is hij kort na opname overleden.
PRETTIG THUIS
Cijfer 8.7
Ik krijg van verschillende medewerkers van Zorgbalans de voor mij bestemde zorg. De medewerkers zijn vriendelijk, behulpzaam en deskundig. Kunnen eventuele vragen betreffende zorg, medicijnen, goed beantwoorden en verwijzen in sommige gevallen dus ook naar een arts. Kortom, ik heb geen klagen!
Cijfer 7.9
Ik ben tevreden en dankbaar dat dit soort voorzieningen bestaan. Ik werk fulltime en heb niet de tijd die ik zou willen hebben om mijn moeder te helpen met haar aandoening. Prettig Thuis doet dat en dit ontzorgt mij ook om bepaalde dingen te kunnen doen. Ze vindt het fijn dat ze langskomen, dat ze een praatje doen en met haar een kopje koffiedrinken. Ondanks de taalbarrière doen ze hun best om dat praatje te doen.
Stem
Jaren geleden kwam ik in het KröllerMüllermuseum Simon Vinkenoog tegen, de in 2009 overleden dichter en performer. Ik bewonderde hem vanwege zijn eigenwijsheid, nieuwsgierigheid en lichtvoetigheid, maar ik durfde hem niet aan te spreken. Zo kwam hij samen met onder anderen Boudewijn Büch, Bernlef en Dieuwertje Blok terecht in een heel rijtje met mensen. Allemaal mensen die ik ooit tegen het lijf ben gelopen, maar nooit heb gesproken - en nu dood zijn.
Wel luister ik nog wel eens naar de cd die hij samen met Spinvis maakte. In het liedje ‘lieverd’ praatzingt hij: ‘Het is de stem die ons samenbindt (...) mijn stem mag met mij een heel leven mee’. Het zijn mooie woorden, en ook van toepassing op de thuiszorg. De afgelopen jaren moet ik honderden mensen hebben geholpen met de meest uiteenlopende dingen en telkens waren het hun stem en mijn stem die er samen voor zorgden dat het juiste gedaan werd. Eerst aftasten bij een kennismaking, vragen stellen over en weer, en uiteindelijk ook humor. Van veel cliënten die ik ooit geholpen heb, vervagen langzamerhand de gezichten in mijn herinnering. Maar hun stemmen, al die karakteristieke klanken, woorden en intonaties, die blijven altijd bij me. Gek genoeg kan ik die veel makkelijker onthouden.
Ik moest ook aan Simon Vinkenoog denken toen ik een tijdje geleden bij een cliënt was om hem te douchen. Na het douchen ging hij op de traplift zitten. ‘Ik ga vast’, zei hij. En terwijl de lift naar beneden ging, liet hij het leven. Zijn stem had hij voor het laatst gebruikt voor mij. Dat vergeet ik nooit meer.
Pieter Winters
Goed gevulde
kistjes fruit
Een lekkere appel, banaan of mandarijn. Fruit smaakt altijd. Nederlanders zijn niet voor niets echte fruiteters. Sinds begin dit jaar rijden de busjes van de firma
Froot bij de zorglocaties en het hoofdkantoor van Zorgbalans voor. Om er twee keer in de week houten kistjes vol vitaminerijk fruit te bezorgen. Cliënten en medewerkers zijn er dol op.
Jan Willem Hoek en Jeroen Beekman zijn de oprichters van Froot in Alphen aan den Rijn en Helmond. Dennis Wigcherink is de accountmanager en voor Zorgbalans het eerste aanspreekpunt. Froot maakt gebruik van duurzame materialen en levert vooral fruit dat is geteeld door lokale producenten. Jan Willem Hoek: “Het betekent korte lijnen en dus heerlijk vers fruit. Maar soms moeten we fruit van elders halen. We letten er daarbij vanzelfsprekend extra op dat de geleverde fruitsoorten aan alle duurzaamheidseisen voldoen. Onze vaste leveranciers houden zich aan de keurmerken die eerlijke productie en duurzaamheid garanderen.”
Kiwi
De kiwi is een goed voorbeeld hoe Froot werkt. Jan Willem: “We maken keuzes. De kiwi leveren wij alleen in de periode als deze uit Griekenland komt. Dan worden ze per trein vervoerd. De kiwi’s uit Nieuw-Zeeland laten we bewust links liggen, omdat ze per vrachtschip een lange reis maken. Geen kiwi’s uit Nieuw-Zeeland dus omdat de ecologische voetdruk dusdanig hoog is dat wij ons streven naar duurzaamheid niet waar kunnen maken. ”
Milieuvriendelijk
In elk kistje liggen altijd acht verschillende soorten fruit, die per seizoen verschillen. Dennis Wigcherink: “We zetten alles op alles om verspilling te voorkomen. We gebruiken bijvoorbeeld geen plastic. Milieuvriendelijk en recyclebaar, het zijn twee begrippen die bij Froot hoog in het vaandel staan. Wij brengen volle kratten bij onze klanten en nemen de lege
kratten mee terug. Onze busjes worden bestuurd door getrainde medewerkers, waardoor onze klanten een vast gezicht en tevens aanspreekpunt hebben. Bovendien bieden we ook extra soorten aan als munt, citroenen en gember. Daar kan dan weer een lekkere kop thee van worden gemaakt.”
Enthousiast
Jan Willem Hoek en Dennis Wigcherink vertellen enthousiast over hun manier van werken. Jan Willem: “In 2017 staken Jeroen Beekman en ik de koppen bij elkaar. Jeroen heeft altijd in de horeca gewerkt, ik heb een achtergrond in de ICT. De vraag die wij stelden was eenvoudig; waarom zou een werkgever geen fruit op het werk willen aanbieden. Waarbij wij zeggen: het is niet ons fruit bij de klant, maar de klant die het fruit aanbiedt. Zo doen scholen en organisaties het en zo doet Zorgbalans het ook. Het hoeft niet, maar ze zetten wel dat houten kistje vol fruit neer.”
Samenwerken aan duurzame zorg bij Zorgbalans
Barend-Jan Geels, manager Facilitair & Gebouwbeheer, en Menno Roest, fysiotherapeut in Zuiderhout, maken deel uit van de duurzaamheidscommissie bij Zorgbalans. In dit artikel vertellen zij meer over hoe Zorgbalans omgaat met duurzaamheid binnen de organisatie.
Barend-Jan: “De directie vroeg ons: wat doen we als organisatie eigenlijk op het gebied van duurzaamheid? Wat is onze CO2-voetafdruk? We doen al veel, maar het is nog erg versnipperd en locatie gebonden. We zijn nadrukkelijk op zoek naar draagvlak om dat te veranderen. Wij zijn als Zorgbalans aangesloten bij Green Deal Duurzame Zorg. Als organisatie hebben wij onze verantwoordelijkheid te nemen op het gebied van duurzaamheid. Aan de slag dus.”
Bij Zorgbalans geloven we in een toekomst waarin hoogwaardige ouderenzorg hand in hand gaat met duurzaamheid. Onze zorg heeft niet alleen impact op het welzijn van onze cliënten, maar ook op de omgeving waarin we opereren. Daarom streven we ernaar om onze zorg zo in te richten dat we bijdragen aan een gezondere wereld. Door duurzaamheid te integreren in onze zorgverlening, dragen we bij aan het welzijn van zowel onze cliënten als de samenleving als geheel.
Greenteam
Sinds 2024 is Zorgbalans een duurzaamheidscommissie rijker: het Greenteam. Een groep enthousiaste collega’s uit diverse disciplines zet zich in voor een duurzamere zorgorganisatie. Van artsen en verpleegkundigen tot medewerkers van het hoofdkantoor – samen kijken ze naar wat er al goed gaat en waar nog winst te behalen is.
“Duurzaamheid is niet alleen een maatschappelijke verant-
woordelijkheid, maar ook een strategische keuze” vertelt Menno. “Volgens het Klimaatakkoord van Parijs moeten we wereldwijd de CO2-uitstoot beperken om de opwarming van de aarde te beperken tot ruim onder de 2°C, bij voorkeur tot 1,5°C. Voor Nederland betekent dit een reductie van 95% in 2050 ten opzichte van 1990. Als zorgorganisatie willen we hieraan bijdragen, en ook laten zien dat we toonaangevend zijn in duurzame zorg.”
Wat we doen: Pijlers en kleine stappen naar duurzaamheid. We zitten nog in de opbouwfase en richten onze aandacht op een aantal pijlers: vitaliteit, vastgoed, afval, medicijnen, voeding, checklists, partners en MPZ (Milieu Platform Zorgsector). Deze onderwerpen zijn verdeeld onder kleine groepjes binnen het Greenteam. Elke groep verdiept zich in hun eigen pijler: wat doen we al op het gebied van duurzaamheid, en wat kan er beter?
Onze aanpak
“Vaak komt bijvoorbeeld de vraag waarom wij als organisatie nog geen afval scheiden” vertelt Barend-Jan. “Ook al klinkt het simpel, het regelen hiervan heeft best wel wat voeten in de aarde. Het Greenteam onderzoekt samen met de afvalverwerker of er binnenkort gestart kan worden met een pilot waarbij het afval wordt gescheiden op vier locaties. Een eerste stap in de goede richting.” Menno benadrukt dat we in het verhaal van afvalscheiding ook realistisch moeten blijven: “We kunnen niet verwachten dat een bewoner met een haperend brein keurig een plastic
gebruiksartikel in de daarvoor bestemde afvalbak doet. Daarom is het belangrijk dat we goed onderzoeken hoe we rekening kunnen houden met de praktijk op de werkvloer en zoeken naar oplossingen die haalbaar en werkbaar zijn voor iedereen.”
We willen een ondersteunende rol vervullen en duurzame keuzes makkelijker en toegankelijker maken. Het is niet de bedoeling dat mensen extra tijd of moeite moeten steken in het verduurzamen van hun werk, maar we willen het juist zo makkelijk mogelijk maken. We geloven dat wanneer het voor iedereen gemakkelijk en vanzelfsprekend wordt om duurzame keuzes te maken, de verandering pas echt begint te rollen.
“Door in contact te blijven met de werkvloer zorgen we voor aansluiting met de hele organisatie,” vertelt Menno. “We willen dat collega’s ons herkennen, weten wat we doen en ons weten te vinden. Dit interview helpt daarbij, maar ook door zichtbaar te zijn op de locaties hopen we de verbinding te versterken.”
Neem contact met ons op via ZB-Duurzaamheid@zorgbalans.nl. We horen graag van je!
Doe je mee?
Denk met ons mee over duurzame zorg
Heb jij ideeën om Zorgbalans duurzamer te maken? Zie je kansen op jouw locatie of binnen jouw vakgebied? Deel ze met ons en laten we samen het verschil maken! Het Greenteam is er niet alleen om plannen te maken, maar juist ook om samen te werken met collega’s in de hele organisatie. Je hoeft geen expert in duurzaamheid te zijn. Elk idee, groot of klein, telt. Samen maken we het verschil. En het begint vaak met iets kleins dat makkelijk toe te passen is in de dagelijkse praktijk.
‘Alles is revalideren’
Meer dan wonen en zorg: hier werkt
Zorgbalans aan revalidatie en herstel
Binnen Zorgbalans is deskundige zorg vanzelfsprekend. Ook zijn er twee locaties waar het niet draait om langdurig verblijf, maar juist om tijdelijk verblijf, herstel en revalidatie. Op de locaties Zuiderhout en Velserduin worden revalidanten ondersteund en behandeld bijvoorbeeld na een ziekenhuisopname om vervolgens weer op eigen kracht naar huis terug te keren. Met geriatrische revalidatiezorg (GRZ) van hoog niveau én een team van professionals wordt dagelijks gewerkt aan herstel, zelfstandigheid en vertrouwen. Een onderdeel van Zorgbalans waar we trots op mogen zijn.
Daarom gaan we in gesprek met Nikki Teeuwen, locatie verpleegkundige van Zuiderhout, en Carline Daane, projectleider van het project ‘GRZ; Basis op orde’.
Samenwerking
Het revalidatieproces in Zuiderhout en Velserduin beperkt zich niet tot de behandel- en oefenruimte. “Revalideren doe je eigenlijk elke minuut van de dag,” vertelt locatieverpleegkundige Nikki Teeuwen vanuit locatie Zuiderhout. “Van aankleden tot eten en weer naar bed gaan: elk moment draagt bij aan herstel. Dat noemen we hier: Alles is revalideren.” “De samenwerking tussen de revalidant, zijn naasten, de zorg én de behandelaren is essentieel. In Velserduin en Zuiderhout hebben wij voor de revalidatie de beschikking over een compleet team van deskundigen; van verpleegkundige tot ergotherapeut, van arts tot woonzorgmedewerker en van fysiotherapeut tot verzorgende,” vult Carline aan.
Hoe gaat het in zijn werk?
Na een opname in een ziekenhuis komen kwetsbare ouderen vaak in aanmerking voor GRZ. Goede voorbeelden zijn een CVA, een heupfractuur of COPD. De specialist ouderengeneeskunde krijgt dagelijks veel aanmeldingen vanuit het ziekenhuis en de huisarts en beoordeelt of iemand voor revalidatie in aanmerking komt. Is iemand leerbaar, trainbaar en gemotiveerd? Wanneer er een akkoord is, gaan de radars in Velsenduin of Zuiderhout draaien.
Nikki: “We hebben alleen al in Zuiderhout tot wel vijf opnames per dag. Voor elke revalidant wordt een behandelplan opgesteld. Dat gebeurt in het MDO (Multi Disciplinair Overleg). Het mooie van ons werk is dat je echt het herstel ziet. Maar ook dat je revalidanten soms intrinsiek moet motiveren om tot resultaat te komen. Als dat inderdaad het geval is, is een blij gezicht een prachtig cadeau.”
Er is dus sprake van echt maatwerk
Nikki: “Bij opname is het hele behandelteam al bezig om richting ontslag te werken. Wat is nu het probleem, hoe zit de huidige situatie in elkaar en welke stappen moeten er gezet worden om weer veilig naar huis te kunnen? Daarbij is het belangrijk om te weten dat herstellen niet hetzelfde is als genezen.”
“Revalideren is een kwestie van maatwerk”, vervolgt Nikki. “Dat past volledig bij wat Zorgbalans wil. Wij zijn voortdurend bezig met het leggen van de nadruk op het vergroten van het welzijn van de revalidant. De ene dag focussen we ons op het staan en de volgende dag op het lopen. We kijken vanzelfsprekend goed naar wat een revalidant aankan. De zorg en behandelaren helpen de revalidant zichzelf te leren kennen en opnieuw te ontdekken. Tijdens het revalidatieproces is het belangrijk de juiste balans te vinden tussen activiteit en rust. Revalidatie is een dynamisch proces: geen dag is hetzelfde. Wat vandaag goed gaat bij een revalidant, kan morgen ineens anders zijn. Dit vraagt voortdurende flexibiliteit en aanpassingsvermogen van alle betrokken professionals.”
Samen revalideren
Nikki: “De zorg speelt daarbij een grote rol. De revalidant moet blijven oefenen wat hij in het dagelijks leven doet. Bed opmaken, zelfstandig naar het toilet lopen, maar ook een kopje koffiezetten, al duurt dat misschien wel tien minuten. Het vereist een specifieke mindset bij de medewerkers op de afdelingen. Zij zijn in het hele revalidatieproces superbelangrijk om het doel te halen. Wij zeggen altijd: de zorg is de spin in het web van het behandelteam. De regiebehandelaar is de specialist ouderengeneeskunde, maar we doen het samen. Dus ook met de naasten.”
Van processen naar maatwerk
Nikki en Carline: “We willen de proces-
sen eenduidig maken, daarom hebben we onder andere behandelpaden gemaakt. Daarin beschrijven we wat een revalidant nodig heeft, waarbij we uitgaan van een bepaalde basis. Hoe vervelend het ook klinkt, het moet ook binnen de financiering passen. Maar we kijken altijd wat de individuele revalidant nodig heeft, dus geen enkel revalidatieproces is hetzelfde. Want de ene revalidant met een gebroken heup kan na drie weken naar huis en de ander pas na een half jaar, door mogelijke complicaties en bijkomende problematiek.”
Welke rol speelt de technologie?
Carline: “De ontwikkeling van de technologie speelt vanzelfsprekend een grote rol in het toepassen van de GRZ. De Compaan, een eenvoudige tablet, is een uitstekend hulpmiddel. Revalidanten kunnen via de Compaan hun eigen dossier inzien; de rapportages, het multidisciplinaire plan, alle afspraken staan overzichtelijk op een rijtje en het persoonlijk oefenprogramma staat erop vermeld. Op deze manier krijgt de revalidant de regie over het proces. Voor de meest voorkomende doelgroepen zijn behandelpaden opgesteld. Zo pakken we het revalidatieproces steeds professioneler en eenduidiger aan. Vanuit die behandelpaden zijn we nu bezig een planningssysteem op te stellen om de afspraken van de revalidant met de behandelaren in te plannen. Daarmee bereiken we voor de revalidant een optimaal programma en besteden we de tijd van de behandelaren efficiënt.”
Verwachte ontslagdatum
“Vanaf het begin wordt gewerkt met een verwachte ontslagdatum. Het doel is helder: revalidanten helpen om zo snel en veilig mogelijk weer naar huis terug te kunnen keren. Dat onze methode gewaardeerd wordt, blijkt wel uit de vele kaartjes, bedankjes en warme woorden die de teams regelmatig ontvangen. Mooie erkenning voor het waardevolle werk dat hier elke dag wordt gedaan”, besluit Nikki.
Jubilea
Wij feliciteren onderstaande, toegewijde collega’s met hun jubileum!
12,5 jaar in dienst
Nancy Wijker - Velserduin IJmuiden
Karen Kraaij-van der MatenVelserduin
Esther Soff - Leidsevaart
Ingrid Honig - Prettig Thuis Haarlem-West
Tineke Reekers - HorstendaalSaanensduin
Denise Oepkes-Fraser - Velserduin
Daisy Dietvorst - Prettig Thuis IJmuiden Centrum
Patricia Janssen - Huis ter Hagen
Cora Kunz - Leidsevaart kantoor
Lydia van ‘t Veer - Leidsevaart kantoor
Merel Engelgeer - Prettig Thuis Plein 45
Andrew de Bruin - Sonnevanck
Marja de Boer - De Heemhaven
Jessica Bakker - Breezicht
Kim Horeman - Velserduin
Thess Huizink-HuizinkDen Weeligenberg
Bianca van Dansik - Buurtteam Zandvoort Centraal
Liselotte de KwaadstenietBuurtteam Delftwijk
Manuela Bouwer-EgbertsVelserduin
Bianca Kloosterman-van der Horst - Flexicura e.a.
Cherelle Duijn - Leidsevaart
Kajsa van TilborgDen Weeligenberg
Grada Kortekaas - Den Weeligenberg
Dora Regalado GonzalezW.F. Visserhuis
Louise de Rooij - HorstendaalSaanensduin
Sandra Siebeling - Leidsevaart kantoor
Leontine TrijberOntmoetingscentrum Zandstroom
Annette Stok- VerschoorDen Weeligenberg
Sjaak Vos - Kennemerduin
Wilma Been-van den BergheHuis ter Hagen
Kim de Droog - De Moerberg
Philomena Methorst-AkitanDen Weeligenberg
Ilona Pals - W.F. Visserhuis
Daniëlle Hendriksen-FeenstraHuis ter Hagen
Judith Bontenbal - De Moerberg
Danielle van GeldorpLeidsevaart kantoor
Elly Sewratan - Den Weeligenberg
Isil Abanoz-Temel - De Heemhaven
Anita Lenting-de VroomeVelserduin
Jelle Brugman - Breezicht
Cobi Kroese - Zuiderhout
Maudy Timmerman-OosterveldBreezicht
Jacqueline Smeets - Velserduin
Linda Schniedewind - Sonnevanck
Karien Smoor - Buurtteam Heemstede-Oost
Sandy Rosier-van der MeulenLeidsevaart kantoor
Anne Moghrani-OuburgZuiderhout
Brenda Glas - W.F. Visserhuis
Dyana Dammann - W.F. Visserhuis
Daniëlle Saarloos - Breezicht
Bovenstaande collega’s vierden hun jubileum tussen 1 juni 2024 en 1 juni 2025.
Aicha Akkerman - W.F. Visserhuis
Ditta Vijlbrief - De Heemhaven
Astrid de Wit - Zuiderhout
Bert Buitenhuis - De Moerberg
Quirine Rooijers-MeesLeidsevaart
Sibel Güclü - W.F. Visserhuis
Stephanie Heijse - Prettig Thuis Plein 45
Edo Boon - Zuiderhout
Karin Wullems-van BakkumPrettig Thuis Overveen
Wendy Brouwer-PlantengaBreezicht
Tineke Visser-van BourgonjeSonnevanck
Patty van der Sar - Buurtteam Heemstede-Centrum
Frank van der Zwet SlotenmakerDe Moerberg
Erlinde van den Hurk - Buurtteam Overveen
Petra Kersteman - Velserduin IJmuiden
Jacqueline Abbink-de BakkerPrettig Thuis Overveen
Zohra Bouchnafa - Zuiderhout
25 jaar in dienst
Daniëlle van Egmond-EngelsKinheimflat
Patricia Timmerman - Breezicht
Anita Mossinkoff-DekkerBuurtteam IJmuiden Centrum
Caroline van den BrinkLeidsevaart kantoor
Mark Metselaar - De Houttuinen
Joke de Jong-van der MeulenVelserduin
Diana Geers - Den Weeligenberg
Brenda van Baars-van OersBuurtteam Rozentuin
Brenda Wolff-van Vloten - De Houttuinen
Sjoeke Mink-Akse - De Houttuinen
Marjolein van de Leij-ten Dam - De Heemhaven
Cindy van der Westen - Huis ter Hagen
Annette van Stein-Harlaar - De Moerberg
Jose Herfst-Karskens - Den Weeligenberg
Marjan de Jong - Leidsevaart kantoor
Yvonne de Koning-van PelVelserduin
Karina Marsen-BesselingHuis ter Hagen
Greet Hensen-Petersen - De Moerberg
Sandra Ruigrok-van RheeHorstendaal-Saanensduin
Jacqueline Taag - De Molenweid
Wilma van den Nulft-WismanBuurtteam Zandvoort Centraal
Anneke van Laar - Huis ter Hagen
Srota Malhoe - Buurtteam Heemstede-Oost
Joke van Wetering-Verschuren - Buurtteam Zeeweg
Gülten Sakar - Huis ter Hagen
Arlette TeunissenKennemerduin
Sofia Oortwijn-van DoesburgHuis ter Hagen
Petra Maas-van Duijvenvoorde - Breezicht
Yolanda Jonkman-VrijhoefHuis ter Hagen
Chantal Keppels-van LoonBuurtteam Slachthuisbuurt
Marleen PettingaDe Houttuinen
Monique de LangeDe Heemhaven
Jacqueline Wijker-HarlaarHuis ter Hagen
Lotte Hensbergen - Huis ter Hagen
Jolanda Ikink - Buurtteam Velserbroek
Ingrid van Ginkel-VerburgLeidsevaart kantoor
Ilona van de BorHorstendaal-Saanensduin
Petra van Keulen - Flexicura
e.a.
Minke Jaspers-Veenstra - De Heemhaven
Ted Maas - Buurtteam Palet
Marjon Meijer - Prettig Thuis Zandvoort Pluspunt
Nathalie van Platerinkvan Dreyfuss - Buurtteam Santpoort-noord
Astrid de Boer-de VeldmansBuurtteam Castricum
Monique Nelis-Aalbers - De Heemhaven
Linda van Bekkum - De Houttuinen
Antoinette KleverlaanLeidsevaart kantoor
Diana Meijer-OtteLeidsevaart kantoor
Tineke Sluis-de Ruiter - Den Weeligenberg
Mandy Wijker-van WolferenBreezicht
Vera van Hemert-BoesmansZuiderhout
Wendy van BreukelenBuurtteam Amsterdamse Buurt
Conny Tak-van TrigtLeidsevaart kantoor
40 jaar in dienst
Carin Hendriks-GraasBreezicht
Marjorie Coppens-HartmanZuiderhout
Greta Kuiper - Velserduin
Ingrid Jansen-van der KroefBuurtteam Molenwijk
Lia Moco-ZwanenburgBuurtteam IJmuiden Centrum
Paulien Kossen-van den BergLeidsevaart kantoor
Jacqueline van NieuwenhuijzenOntmoetingscentrum Zandstroom
Diana van der Werf-van der Weide - Velserduin
Hennie van GeerensteinEijzenga - Kennemerduin
Irene van der Kuijl - W.F. Visserhuis
Janine van Asten - Velserduin
Wil de Jong-KraanHorstendaal-Saanensduin
Wilma van den Berg-de HeerDen Weeligenberg
Simone van ZandvoortZuiderhout
Alles was anders
Volle asbakken in recreatiezaal
Wie opruimt, loopt tegen oude herinneringen aan. Zoals Marja
Huijsman die op een stageverslag stuitte, dat ze schreef toen ze in Verpleeghuis Zuiderhout vanaf januari 1973 drie maanden stageliep.
Keurig uitgeschreven met zwart wit foto’s ter illustratie. Ruim een halve eeuw later blikt ze terug op die tijd. Veel dingen gingen toen anders.
“Ik was 16 jaar en ik wist niet echt welke kant ik op wilde. Op het toenmalige mbo deed ik een jaar een soort van snuffelstage om te kijken waar mijn interesse lag. Ik heb in Zuiderhout op diverse afdelingen gewerkt. Ik kijk er met veel plezier op terug. Het heeft mij zeker in sociaal opzicht gevormd. Ik was een puber, 16 jaar oud. En dan een hele week weg, zonder mijn ouders. En met twee andere meiden op één kamer slapen, het was me wat.”
Fruit
Marja startte in de afdelingskeuken. Eerst afwassen en vervolgens het ontbijt rondbrengen. Elke patiënt (zo werden cliënten toen genoemd), had zijn eigen lade in een grote houten kast. Dan konden de medewerkers zien wie er bijvoorbeeld wel en wie er geen fruit wilde. Drie keer in de week was het ‘eierendag’. Verder werd er koffie geschonken en moest de vloer met
enige regelmaat worden gedweild. Er werd natuurlijk ‘s middags warm gegeten en s ’avonds brood. Iedere patiënt had zijn eigen kleur. Een rood stickertje betekende zoutarm, een grijs stickertje dat iemand moest vermageren. Met patiënten werd gewandeld, er werden activiteiten georganiseerd, er waren bezoektijden van een uur en op zondag was het feest want dan werd er een borrel geschonken.
Recreatiezaal
Drie maanden in de zorg. Wat was het leukste onderdeel? ‘Dat was mijn periode in de recreatiezaal. Omdat je daar de hele dag met mensen omging die redelijk fit waren. De zieke mensen bleven immers in hun bed liggen. Of ze gingen naar het dagverblijf op de etage. Ik moest koffie en thee rondbrengen, maar ik had genoeg tijd over om met de mensen een praatje e te maken. Er waren ’s middags twee theerondes plus dat mensen nog melk
of karnemelk kregen. Verder leegden we de asbakken, want er mocht gewoon gerookt worden. Het was echt een andere tijd.”
Andere keus
Uiteindelijk besloot Marja Huijsman niet voor werken in de zorg te kiezen. “Het werd de peuteropvang. Met kinderen dus aan de slag. Dat wilde ik het liefst, daar lag mijn hart. Ik ben later hoofd van een aantal van deze peuteropvangen geworden. Tot er een overname kwam en alle leidinggevenden plaats moesten maken. Toen ben ik gestopt. Kortgeleden kreeg ik een verkeersongeluk. Ik ben daardoor tijdelijk aan huis gebonden, omdat ik moet herstellen. Dan ga je andere dingen doen, zoals opruimen. Ik kwam allerlei dingen tegen zoals dit stageverslag. Het geeft volgens mij een mooi tijdsbeeld.”
Een wereld van verschil. Dat ziet iedereen die via de vernieuwde entree
Woonzorglocatie Den Weeligerberg binnenloopt.
Voor de verbouwing waren er zeven mogelijkheden om af te slaan, nu zijn dat er nog maar drie. Dat zorgt voor meer rust bij medewerkers, bezoekers en bewoners.
Vernieuwde entree bij
Den Weeligenberg
Maar er is meer gebeurd in Hillegom vertelt Tjeerd de Vries, projectmanager vastgoed bij Zorgbalans. Dat doet hij op een enthousiaste manier. Er waarom ook niet, want het is niet niets wat er in Hillegom is gebeurd. “Een doelstelling is om een gebouw zo efficiënt mogelijk in te delen. Zo is de kapsalon naar het entreegebied verplaatst en zijn de stilteruimte en de bioscoop, die niet of nauwelijks werden gebruikt, verbouwd tot kantoren en spreekruimte om op een ander plek in het gebouw meer bewonerskamers te realiseren. Door ook nog wat andere, weinig gebruikte ruimtes, te verbouwen konden we in totaal
zes mooie nieuwe grote kamers voor bewoners creëren. Dat wordt met een mooie term trouwens inbreiding genoemd, omdat je niets buiten doet.”
Rust en privacy
Vanzelfsprekend werd het hele project gerealiseerd en afgestemd met de medewerkers van Den Weeligenbrg, en ook de gemeente en de brandweer. Tjeerd: “We hebben nauw samengewerkt met architect Mike Groot om de inbreiding tot stand te brengen. Als je nu door de entree Den Weeligenberg binnengaat, kom je in de centrale reuring terecht. Dat is leuk natuurlijk. Er zijn gezellige hoekjes, er is een mooi
restaurant inclusief een nieuw plafond, de tuin is aangepakt, en hoe verder je het gebouw ingaat hoe meer rust en privacy er is. Er kan nog een hoop meer natuurlijk. Dat is nog even toekomstmuziek. We moeten de financiën immers ook goed in de gaten houden. Je kan het geld maar één keer uitgeven. Bovendien is het tegenwoordig lastig om de juiste mensen te krijgen. Bel maar eens een loodgieter. Net als dat de kosten voor een verbouwing fors zijn gestegen. Maar als het echt nodig is, moet het gewoon gebeuren.”
