re
Vallaury’nin eserlerinden İstinye’deki Afif Paşa Yalısı. Manoir Afif Paşa, l’une des œuvres de Vallaury, à Istinye.
Alexandre VALLAURY (1850-1921) Paris Güzel Sanatlar Fakültesi’nde eğitim aldı. Paris’ten döndükten sonra 1883 yılından 1908 yılına kadar, “Sanayi-i Nefise Mekteb-i Alisi”nde (Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi) mimarlık öğretmeni olarak ders verdi. Mimari eserleri arasında öne çıkanlar; Büyükada Rum Yetimhanesi, İstanbul Arkeoloji Müzesi ana binası, İstinye’deki Afif Paşa Yalısı, Bağlarbaşı’ndaki Mecid Efendi Köşkü, Galata’daki Osmanlı Bankası, Haydarpaşa’daki Tıp Okulu binasıdır. Eserlerinde Osmanlı kültürü ile batının değerlerini birleştiren, Osmanlı’nın önde gelen entelektüellerindendi. Pera’da oturuyordu.
(Union Française) Yapı, Fransız mimar Mösyo Vallaury’nin planları gereğince yapılmıştı; bu mimarın anne ve babası, eski sadrazam merhum Said Paşa’nın malı olan, bugünki Hristaki Pasajı’nın yerinde “Opera Naum”un altında pastahane-şekerci işletiyorlardı... Mösyö Vallaury’nin kız kardeşlerinden biri, babasının komilerinden, pastacı Lebon ile evlendi ve bu kişi sonradan, Dört Sokak’ta (Asmalı Mescit) kendi hesabına bir işyeri açtı. Said N. Duhani, “Beyoğlu’nun adı Pera iken”, Çelik Gülersoy Vakfı Yayınları, İstanbul 1990, sf. 61. Tablo koleksiyoneri idi:
Osman Hamdi Bey ve Mimar d’Aronco ile işbirliği yaptı ve onlarla samimi dostluklar kurdu. 1901 yılında İstanbul Salonu’na (sergisine) en önemli eser veren katılımcılardandı. Regis Delbeuf, Taksim’deki evini bir nevi özel müzeye çeviren koleksiyoner zevkinden övgüyle bahsediyordu. Enis Batur, Le Fantôme- l’Orphelinat de Prinkipo, Nordunk Yayınları, İstanbul 2011, sf. 9.