Internacjonalizacja: Mobilność studentów
45
zazwyczaj nie znajdują podczas prowadzonych przez siebie zajęć czasu na to, by poza kształceniem (często sprowadzanym, niestety, do nauczania) również wychowywać. Postawa taka wynika często z niedostrzegania korzyści, jakie niesie ze sobą na przyszłość zdobycie doświadczenia międzynarodowego i międzykulturowego. Wziąwszy pod uwagę fakt, iż nauczyciele akademiccy stanowią największy autorytet dla studentów, wyłączenie tego najważniejszego kanału promującego internacjonalizację oraz mobilność wśród studentów jest wysoce szkodliwe. W rozmowach ze studentami nauczyciel akademicki powinien starać się zmniejszać ich obawy, usuwać bariery i wskazywać zalety oraz możliwości, jakie stwarza wyjazd za granicę. Niestety, często dzieje się odwrotnie. Pomimo oficjalnego stanowiska pracowników biur współpracy z zagranicą i pełnomocników ECTS, statystyczny nauczyciel akademicki, mający na co dzień kontakt ze studentem, zwykle mówi mu jedynie o kłopotach wynikających z różnic programowych i możliwych problemach w kontynuacji studiów po powrocie. Konsekwencją takiego podejścia jest też słaby wskaźnik mobilności wśród kadry akademickiej, która również nie do końca rozumie, że mobilność jest kluczem otwierającym nowe możliwości rozwoju, zarówno w sensie dydaktycznym, jak i naukowym.
2. Brak informacji i schematów skutecznie obalających obawy studentów Najpoważniejszą przeszkodą w promowaniu mobilności wśród studentów jest brak świadomości, wiedzy i informacji, nie tylko na temat organizacji wyjazdu, lecz również zalet z posiadania doświadczenia międzynarodowego. Brak wiedzy dotyczy przede wszystkim zasad dostępności mobilności. Najważniejsze jest przełamanie panującego stereotypu, że wyjeżdżać winni jedynie najlepsi studenci. Mobilność powinna być dostępna dla wszystkich, nie można stawiać wymagań w postaci wysokiej średniej. Nie jest to „nagroda dla studenta”, a normalny, regularny element jego studiów. Doświadczenie pokazuje, że studenci przeciętnie lub słabo funkcjonujący w mechanizmach dydaktycznych macierzystej uczelni bardzo często świetnie sobie radzą w uczelni zagranicznej. Po powrocie z wyjazdu doświadczają swoistej przemiany, są inaczej nastawieni do procesu kształcenia w uczelni macierzystej i znacznie lepiej się w niej odnajdują. Doświadczenie odmiennych narzędzi dydaktycznych sprawia bowiem, że student odkrywa nową, bardziej efektywną ścieżkę uczenia się, zdobywania wiedzy i umie-