toen ook Annemoon Mulder, Bab Siljée en Peter Venrooy. Ans neemt veel organisatorisch werk voor haar rekening en herinnert zich de steun van het gemeentebestuur en de hand-en-span diensten van bode Wijnand van der Flier bij het organiseren van de route. Zij heeft verder met succes sponsors aangetrokken die het evenement financieel steunen. Peter wordt medio 1995 interim-voorzitter; hij wordt vermeld als ‘voorzitter vergadering.’ Rob Heijman wordt belast met het drukwerk en staat hem bij. Leden van de BKR uit dit tijd roemen Peter om zijn inzet en niet aflatende stroom van suggesties voor activiteiten. Een inzet die hij blijft tonen. Ook als de verantwoordelijkheid voor het besturen wordt overgenomen door niet-kunstenaars. De betrokkenheid van Ans bij de route eindigt in 1999.
een jaar later overdraagt aan Menno Oerlemans. Met Sandra van Spankeren, Trudie van Nimwegen, Noëlle van Wijgerden en Gerard op ’t Hoog vormt Menno Oerlemans het bestuur dat zich voorbereidt op het 25-jarig bestaan. Kees Metz en Ad van der Maden herinneren zich dat zij zich als eerste niet-kunstenaars tot doel stelden: het scheppen van een transparant en werkzaam klimaat voor de kunstenaars, het op orde brengen van de financiën, het realiseren van een controleerbare procedure voor de ballotage en (uiteraard) het aantrekkelijk houden van de jaarlijkse route. Marc Dijkstra bouwt, met Ivo van Harmelen en Sandra van Spankeren, verder aan een gezonde financiële situatie. Daarbij gesteund door de kunstenaars die begrijpen dat dit noodzakelijk is voor het voortbestaan. Als probleem hebben Kees en Ad en hun opvolgers de afwezigheid van een ordelijke besluitvorming ervaren. Dit ondanks agenda’s, notulen en dergelijke. Zij wijten dit aan het individuele karakter van de kunstenaars. Reeds aangenomen voorstellen of gemaakte afspraken worden vaak niet of onvoldoende gesteund of opnieuw ter discussie gesteld. En pogingen om te verhinderen dat afwezigen op een vergadering achteraf commentaar leverden op genomen besluiten, werkte ook niet. Marc vertelt later dat hij de oplossing zocht in een scheiding tussen een zakelijk deel van de bijeenkomst, gevolgd door een lossere aanpak met een glas wijn in de hand.
Bestuurders ‘van buiten’ Rond 1999 is er behoefte aan verandering. Vooral te bewerkstelligen door het aantrekken van bestuursleden die geen kunstenaar zijn om een scheiding aan te brengen tussen de artistieke en de logistieke taken. Via Janneke Hillenaar wordt Kees Metz benaderd. Hij is voorzitter van de Kunstcommissie van de gemeente Zaltbommel en reageert positief op het verzoek om voorzitter te worden. Kort daarop wordt Jan Weber, die met zijn bedrijf de BKR steunt, penningmeester. Janneke Hillenaar blijft secretaris tot zij in oktober 2000 wordt opgevolgd door Jelle Grim. In april van dat jaar treedt Ad van der Maden toe tot het bestuur. Het wordt bijgestaan door twee kunstenaars die functioneren als liaison met de leden. Janneke Hillenaar is de eerste. Gerda Elfring en Maria van Gerwen volgen haar vanaf oktober 2001 op. Later vervullen Rob Heijman en Joris Baudoin die taak. Sommige bestuursleden verklaren later dat niet alle verwachtingen die men had over het liaisonschap zijn uitgekomen. Als Kees Metz in 2001 tussentijds wordt benoemd in de gemeenteraad neemt Ad van der Maden het voorzitterschap over en wordt Kees vice-voorzitter. Ton Hauzer is korte tijd penningmeester. Hij wordt opgevolgd door Kees van de Nieuwenhof die plaats maakt voor Marc Dijkstra. In 2007 neemt Marc de voorzittershamer over die hij
Ondanks deze ervaringen en gevoelens vindt iedereen dat de samenwerking tussen bestuurders/niet-kunstenaars en leden/kunstenaars een goede basis heeft gevormd voor een verdere groei en bloei van de route. Wie zijn oor te luisteren legt bij de kunstenaars vangt geluiden op van grote waardering voor de bestuursleden uit de afgelopen decennia. Eén lid is zelfs van mening dat als er geen buitenstaanders waren aangetrokken voor het bestuur, de BKR nu niet meer zou bestaan. Ieder heeft op zijn eigen wijze een bijdrage geleverd aan het voortbestaan van de BKR. Marc omschrijft het als een goed gevoel dat je ‘met twintig kikkers in een kruiwagen die door drie bestuursleden werd geduwd’, toch veel mooie dingen tot stand bracht. Hij her-
16