vereniging
Moderne corpsmeisjes Door Maurice Seleky
‘Ik ben in 2005 lid geworden van het corps om mensen te leren kennen. Mensen waar ik misschien nog iets aan zou hebben in mijn latere carrière, dat zal ik niet ontkennen. Ik wilde in die tijd nog diplomaat worden. Maar nieuwe vrienden vond ik het belangrijkst. Toen ik in 2004 in Amsterdam aan een inmiddels afgebroken studie rechten begon, woonde ik alleen, bij een operazangeres op zolder. Dat was inspirerend, maar ook een beetje eenzaam,’ zegt Olga Kortz (23), derdejaarsstudent Nederlands, redacteur van Propria Cures en bezig aan haar eerste boek. Ook voor Odette Denijs was het belangrijk om mensen te leren kennen. ‘In mijn eerste studiejaar zag ik veel studenten die actief waren in de studentenwereld, maar vaak waren die mensen bezig met één ding. Zoals het maken van filmpjes bij Studenten TV, waar ik destijds bij zat. Het corps leek me wat veelzijdiger en ik had er vertrouwen in dat ik er leuke mensen zou ontmoeten,’ zegt Denijs (23), vijfdejaarsstudent, in het bezit van de bachelor sociale geografie, bezig met een bachelor rechten en preses van meisjesdispuut Kewajam. Na een jaar studie in de Verenigde Staten was het voor Madeleine Moret redelijk vanzelfsprekend om lid te worden van het corps. ‘Voor mij was het een logische keuze, omdat vrijwel al mijn vrienden van de middelbare school ook lid werden. Verder ben ik vooral lid geworden om nieuwe mensen te ontmoeten en een leuke tijd te hebben,’ zegt Moret (27), die in 2001 lid werd van het corps, in 2005 afstudeerde in twee masters en tegenwoordig werkzaam is als docent politicologie aan de UvA. G oede v r i e n d i n n e n
Bij het corps leert men weliswaar veel mensen kennen, maar het blijkt soms moeilijk voor meisjes om een plek te vinden tussen grote groepen vrouwen. ‘In mijn actieve corpstijd was ik een beetje een enfant terrible. Ik hou niet zo van regels die opgelegd worden en ik vond het moeilijk om iedere woensdag verplicht op de borrel te staan en met iedereen uit mijn dispuut een zinnig gesprek te voeren. Ik had zeventien meisjes in mijn jaar en dan heb je gewoon niet met alle meisjes dezelfde band. Toch probeerde ik in het begin met iedereen contact te onderhouden, ook al wist ik dat bij mij echte vriendschap langzaam groeit. Uiteindelijk heeft het corps een aandeel gehad in mijn volwassenwording; ik ben er achter gekomen wie ik ben, maar bij PC is die vorming pas afgemaakt,’ zegt Kortz. Moret: ‘Achteraf was mijn jaar van twaalf meisjes toch een bij elkaar gezet clubje. Je merkt dat vriendschap niet geforceerd kan worden, zeker wanneer de ver-
28 | Folia 23
Foto’s: Bram Belloni
Hoe staat het met het stereotiepe corpsmeisje dat haar studie aan de wilgen hing zodra ze een leuke dokter of advocaat aan de haak had geslagen? Een gesprek met drie corpsmeisjes over ambitie, mannen en emancipatie.
plichtingen, zoals de wekelijkse borrelavond, wegvallen. Ik heb niet met iedereen een even grote klik, ook al heb ik er een paar goede vriendinnen aan over gehouden. No hard feelings verder, maar zo gaan die dingen gewoon.’ Het corps is als studentenvereniging op een aantal punten progressiever georganiseerd dan de maatschappij daarbuiten. ‘Allereerst hebben mannen en vrouwen dezelfde rechten. Niet alleen bekleden ze dezelfde posities, ook zijn de commissies van de vereniging fiftyfifty verdeeld. De hoogste functionaris van het corps, de rector van de senaat, is het ene jaar een man en het andere jaar een vrouw. Dat is best wel een unieke manier om een organisatie te laten besturen. Overal in Nederland zijn er namelijk in theorie gelijke rechten, maar daar
blijkt vaak niets van in de praktijk. Bij het corps wordt daar dus wel iets mee gedaan,’ aldus Denijs. In 2002 verscheen de uitgave Wij Amsterdamsche Studiosi ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van het corps. Uit onderzoek van de samenstellers bleek dat 34 procent van de vrouwelijke leden verwachtte dat ze bij het corps de man of vrouw van hun leven zou ontmoeten. Moret: ‘Ik woon samen met mijn vriend, hij is niet lid geweest en dat vind ik ook niet erg. Hij vindt het ook geen probleem dat ik lid ben geweest, maar vraagt zich soms wel af wanneer het nu eindelijk afgelopen is met de corpsgerelateerde activiteiten die ik heb ondernomen na mijn actieve corpstijd. Ik denk dat de meeste corpsmeisjes niet zozeer op zoek zijn naar een partner die corpslid is, maar dat ze vooral iemand