Έντυπο για τον πολιτισμό και τη Θεσσαλονίκη Έτος 6ο / Τεύχος 110 / Διανέμεται δωρεάν
Θέατρο
2
10 + 10 Θεατρικές Παραστάσεις της Δελίνας Βασιλειάδη
Τη φετινή εορταστική Χριστουγεννιάτικη περίοδο είναι πολλές και υπέροχες οι θεατρικές επιλογές στην πόλη μας με σημαντικές παραστάσεις σπουδαίων καλλιτεχνών, για τους μεγάλους αλλά και τους μικρούς φίλους του Θεάτρου. Καταρχάς, το Δεκέμβριο στις 16, 17 και 18 παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Abel Martin η φαντασμαγορική παράσταση «Η Χώρα των ονείρων» όπου η μαγεία του τσίρκου συνυπάρχει με τον χορό, το θέατρο, την παντομίμα, τα ειδικά εφέ. Πρόκειται για ένα ταξίδι στη Χώρα των Ονείρων, την οποία ένα κορίτσι καλείται να ανακαλύψει και να εξερευνήσει οδηγούμενο από παραμυθένια όντα και φανταστικά ζώα. Είναι το μοναδικό τσίρκο στον κόσμο που χρησιμοποιεί σκηνικούς χαρακτήρες σε μορφή animatronic, μια πρωτότυπη μέθοδο που κάνει τις φιγούρες των ζώων να φαίνονται και να συμπεριφέρονται σαν αληθινά ζώα. Λίγες μέρες αργότερα, από τις 25 Δεκεμβρίου, ανεβαίνει η παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού «Σμύρνη μου αγαπημένη» σε κείμενο και σκηνοθεσία Μιμής Ντενίση. Μια αρχόντισσα της Σμύρνης, η Φιλιώ, αφήνει το νου της να φύγει από την προσφυγική γειτονιά όπου τώρα πλέον ζει, θυμάται και νοσταλγεί τη ζωή που έχασε. Μπροστά μας διαδραματίζεται η ιστορία της οικογένειας της αρχόντισσας, αλλά ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο παρουσιάζεται ολόκληρη η ιστορία της Σμύρνης. Η Θεατρική Ομάδα Enigma παρουσιάζει σε σκηνοθεσία του ταλαντούχου Δανιηλίδη Κυριάκου από τις 27 Ιανουαρίου 2017 στο Θέατρο BlackBox ένα από τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής δραματουργίας, τη διαχρονική πολιτική κωμωδία «Δάφνες και Πικροδάφνες» των Δημήτρη Κεχαΐδη-Ελένης Χαβιαρά. Κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής περιόδου στην Τρίπολη, τέσσερις άντρες, ως τοπικοί υποστηρικτές υποψηφίων βουλευτών, συγκεντρώνονται μια χειμωνιάτικη νύχτα και συζητούν για τις επερχόμενες εκλογές. Ο καθένας τους κρατά κρυμμένα μυστικά, που θ’ αποκαλύψει την κατάλληλη στιγμή, για να πλήξει τη σιγουριά των άλλων. Όσο για τις πολλές και ποιοτικές παραστάσεις που προτείνει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, αρχικά έχουμε το αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας «Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της» του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς, το οποίο συνεχίζει την ιδιαίτερα επιτυχημένη του πορεία στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου, μια δαιμόνια εμπόρισσα, η Άννα Φήρλινγκ, γνωστή σε όλους ως Μάνα Κουράγιο, πασχίζει να επιβιώσει και να μεγαλώσει τα τρία της παιδιά ζώντας παρασιτικά από τον πόλεμο, πουλώντας και αγοράζοντας ό,τι μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Μαγική η σκηνοθεσία του Μιλιβόγιεβιτς, ενώ η Λυδία Φωτοπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι απλά συγκλονιστική. Από την άλλη, ανεβαίνει στο Βασιλικό Θέατρο η ανατρεπτική, ξεκαρδιστική κωμωδία «Ψύλλοι στα αφτιά» του μάστορα της φάρσας Ζωρζ Φεντώ. Ο συγγραφέας-γνώστης της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και των ανθρωπίνων-ιδιαίτερα των συζυγικών-σχέσεων δημιουργεί ένα παιχνίδι παρεξηγήσεων κι ανατροπών, μέσα από το οποίο η αστική τάξη των αρχών του 20ου αιώνα αναγνωρίζει τον εαυτό της, τις φαντασιώσεις και τους ανεκπλήρωτους πόθους της. Πρόκειται για μια κωμωδία που προκαλεί αβίαστο και άφθονο γέλιο και κανείς που λατρεύει αυτό το θεατρικό είδος δεν πρέπει να χάσει. Σκηνοθετεί ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ κ. Γιάννης Αναστασάκης, ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει ο Ταξιάρχη Χάνος. Μια οικογενειακή γιορτή γίνεται αφορμή να διαταραχτεί η επίπλαστη αρμονία που για χρόνια επικρατούσε μέσα στο σπίτι της οικογένειας Χάνσεν. Τα καλά κρυμμένα μυστικά της οικογένειας αποκαλύπτονται, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να συγκλονίζουν κανέναν. Η γιορτή συνεχίζεται κανονικά – το γλέντι δε σταματάει. O καλοκουρδισμένος μεγαλοαστικός μηχανισμός αντιστέκεται. Όλα αυτά συμβαίνουν στο Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών όπου το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει το έργο-γροθιά στο στομάχι των Τόμας Βίντερμπεργκ, Μόγκενς Ρούκοφ, Μπο Χρ. Χάνσεν «Οικογενειακή Γιορτή» (Festen). Σκηνοθετεί ο Γιάννης Παρασκευόπουλος. Οικογενειακή Γιορτή
Παράλληλα, στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών παίζονται και δυο παραστάσεις μικρά διαμάντια. Πρόκειται για το έργο «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ» του Τσιώλη Σταύρου σε σκηνοθεσία Ταξιάρχη Χάνου και το έργο «Σωτηρία με λένε» της Σοφίας Αδαμίδου, σε σκηνοθεσία της ιδιαίτερα ταλαντούχας Χριστίνας Χατζηβασιλείου με την καθηλωτική ερμηνεία της Έφης Σταμούλη. Το πρώτο αναφέρεται στην ιστορική κάθοδο 2.500 οπαδών του ΠΑΟΚ σιδηροδρομικώς στην Αθήνα για τον αγώνα της ομάδας τους με τον Ολυμπιακό, ενώ στο δεύτερο η μεγάλη λαϊκή ερμηνεύτρια, Σωτηρία Μπέλλου, λίγες μόλις ώρες πριν από τη σοβαρή επέμβαση που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη φωνή της, δε σταματά να μιλά για την πολυτάραχη ζωή της.
Το Κουαρτέτο των Χριστουγέννων
Σωτηρία με λένε
Μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου το BlackBox παρουσιάζει το έργο «Οιδίνους» του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Λάζαρου Γεωργακόπουλου, ο οποίος πρωταγωνιστεί μαζί με την Ευτυχία Γιακουμή. Αν ο μυθικός Οιδίπους οφείλει το όνομά του στα πρησμένα πόδια του, καθώς ο ίδιος ο πατέρας του τον σημαδεύει ως βρέφος για να τον οδηγήσει στον θάνατο, ο Οιδίνους του εν λόγω έργου είναι αυτός που έχει ένα ανεξέλεγκτα πρησμένο μυαλό. Πρόκειται για ένα εφιαλτικό ψυχολογικό θρίλερ για την αφύσικη συνθήκη της οικογένειας, για τον ανυπόφορο εαυτό, για τις παραισθητικές ταυτότητες της Δύσης και για την άβυσσο της ακατανόητης αγάπης. Την Παρασκευή 16 και την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου ο Χώρος Τέχνης SurLiBoom προτείνει τη λυρική τραγωδία «La Voix Humaine» - μια διαφορετική προσέγγιση του μονοδράματος του Jean Cocteau «Η Ανθρώπινη φωνή», που συνέθεσε ο F. Poulenc το 1958 για μια σοπράνο. Μια γυναίκα, ένα τηλέφωνο, και μια σχέση που οδεύει προς ένα αναπόφευκτα δραματικό τέλος. Σκηνοθετεί ο Γρηγόρης Πυριαλάκος, ερμηνεύει η σοπράνο Βιργινία Γκαϊντατζή, στο πιάνο ο Δημήτρης Νέπκας.
Το " διαφορετικό" καφέ της πόλης, με θέα το ανάκτορο του Γαλέριου! Από το πρωί για καφέ ή για ένα διαφορετικό ρόφημα! Το βράδυ για ποτό, κρασί και μπύρα. συνδυασμένα με εδέσματα από το πλούσιο μενού μας. Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα σπιτικά γλυκά μας. Πλ. Ναυαρίνου 3 Θεσσαλονίκη
Tel.2310231785
Θέατρο
3
Συνεχίζεται επίσης στη Σκηνή Σωκράτης Καραντινός της Μονής Λαζαριστών σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου «Το Τρίτο στεφάνι» βασισμένο στο κορυφαίο μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες της Εκάβης και της Νίνας χρωματίζεται ο καθρέφτης της νεοελληνικής κοινωνίας με όλες τις αντιφάσεις της. Αγωνίες, βάσανα, αγώνας για επιβίωση, πάθη, ψέματα και απογοητεύσεις, όνειρα, γάμοι και θάνατοι, μνήμες και περασμένα μεγαλεία. Αλλά μέσω της ιστορίας των δύο γυναικών παρουσιάζεται μπροστά μας με χιούμορ και τρυφερότητα η ίδια η Ελλάδα από την αρχή του αιώνα μέχρι την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Στις γιορτές (ειδικά) το θέατρο είναι και πρέπει να είναι και οικογενειακή υπόθεση. Επειδή πολλές ενδιαφέρουσες παραστάσεις ανεβαίνουν στα θέατρα της πόλης μας για τα παιδιά αλλά και για αυτούς που ακόμα αισθάνονται (αισθανόμαστε) παιδιά, ας πάρουμε τους μικρούς θεατρόφιλους από το χέρι κι ας τους μυήσουμε στη μαγεία του θεάτρου. Το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ελληνικής μυθολογίας, η μαγική παράσταση «Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας» έρχεται από τις 17 Δεκεμβρίου για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Θέατρο Εγνατία σε σκηνοθεσία της χαρισματικής Σοφίας Σπυράτου. Πρόκειται για μια επική περιπέτεια που αφηγείται την πορεία του Ιάσονα και των συντρόφων του από το Πήλιο και την Ιωλκό ως τις ακτές της Κολχίδας. Σύμμαχοι του Ιάσονα είναι η γοητευτική μάγισσα Μήδεια, ο πιστός του σύντροφος Ορφέας και οι ηρωικοί Αργοναύτες, που αντιμάχονται παράξενα μυθικά τέρατα, πελώρια κύματα, αλλά και τις συνομωσίες των Θεών. Η παράσταση έρχεται να υπογραμμίσει το γνήσια ελληνικό πνεύμα, αναδεικνύοντας τον εφευρετικό και προοδευτικό χαρακτήρα των Αργοναυτών, δίνοντας έμφαση στην ποιητική διάσταση του λόγου και προτείνοντας ένα πλούσιο και γοητευτικό για τις αισθήσεις υπερθέαμα, που όμως σέβεται την ουσία και τις διδαχές του μύθου. Το θεατρικό κείμενο και τους στίχους των τραγουδιών υπογράφει ο Παρασκευάς Καρασούλος, ενώ την πρωτότυπη μουσική έγραψε ο δημιουργός της Λιλιπούπολης και των Μυστικών του Κήπου Νίκος Κυπουργός.
Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α
Παιδική παράσταση ή, καλύτερα, μουσικό παραμύθι με μαγεία και ρεαλισμό, χιούμορ και μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση προτείνει και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Από τις 18 Δεκεμβρίου και κάθε Κυριακή η Παιδική Σκηνή Κάρμεν Ρουγγέρη παρουσιάζει τον «Κουρέα της Σεβίλλης» διασκευασμένο για παιδιά με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή, κρατώντας τα πιο μελωδικά μέρη της όπερας και μετατρέποντας τις άριες και τα φωνητικά σύνολα σε τραγούδια. Όλα ξεκίνησαν πριν πολλά, πολλά χρόνια στο Πράντο, όταν η Ροζίνα, μια κοπέλα απ’ τη Σεβίλλη, ξαφνικά αντίκρισε τον κόμη Αλμαβίβα. Αυτό ήταν! Μια ματιά ανάμεσα τους αρκεί και μια ιστορία αγάπης γεννιέται...Ο κηδεμόνας όμως της κοπέλας δε συμφωνεί σ’ αυτόν τον γάμο και ο κόμης αποφασίζει να αναλάβει δράση με τη βοήθεια του Φίγκαρο, του ξακουστού κουρέα της Σεβίλλης. Κείμενα-σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη.
Για τους μικρούς του φίλους το ΚΘΒΕ προτείνει την παράσταση «Οικογένεια Νώε» που ανεβαίνει κάθε Κυριακή στο Βασιλικό Θέατρο. Πρόκειται για τη γνωστή ιστορία του κατακλυσμού όπως τη μετέφεραν στο σανίδι η Ξένια Καλογεροπούλου και ο Θωμάς Μοσχόπουλος και αντιμετώπισε σκηνοθετικά η ευρηματική Στέλλα Μιχαηλίδου. Η οικογένεια Νώε μας προκαλεί να αποστασιοποιηθούμε από τα ανούσια και να επικεντρωθούμε στα σημαντικά: την οικογένεια, την αγάπη, τη φιλία, τη δύναμη της πίστης, το μεγαλείο της Φύσης.
Μια παράσταση για παιδιά προτείνει η Παιδική Σκηνή του Νέου Θεάτρου ανεβάζοντας κάθε Κυριακή στο Θέατρο Ολύμπιον το έργο «Τα Ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου σε σκηνοθεσία του μοναδικού Γιάννη Ρήγα. Ο ποιητής μας μιλά για μια συντροφιά παιδιών της τελευταίας τάξης του ελληνικού σχολείου, που, με την προτροπή του δασκάλου τους και την άδεια των γονιών τους, περνάνε το καλοκαίρι στα ψηλά βουνά της Ευρυτανίας. Μέσα από τα βιώματα και τις εμπειρίες τους μαθαίνουν για τη φύση και το περιβάλλον, τη χαμένη ελληνικότητα και παράδοση, μα πάνω από όλα για την επιβίωση και τη συμμετοχή σε μια ομάδα. Η επιλογή των κειμένων είναι του Ανδρέα Καρακίτσιου.
Μέχρι τις 25 Δεκεμβρίου το Θέατρο Σοφούλη σε συνεργασία με το Δήμο Καλαμαριάς παρουσιάζει κάθε Κυριακή στο Θέατρο Μελίνα Μερκούρη το έργο «Η Σολομώντεια λύση» σε κείμενα και σκηνοθεσία του μοναδικού θρύλου θεάτρου και κινηματογράφου Γιάννη Καλατζόπουλου. Πρόκειται για μία ξεχωριστή παράσταση για παιδιά βασισμένη στο κινέζικο έργο του 13ου μ.Χ. αιώνα «Ο Κύκλος με την Κιμωλία» - απ’ όπου εμπνεύστηκε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ το ομώνυμο αριστούργημά του. Η μουσική είναι του Δημήτρη Λέκκα.
Από τις 18 Δεκεμβρίου και για έξι μόνο Κυριακές το Θέατρο του Βορρά παρουσιάζει στο Θέατρο Κολοσσαίον την παράσταση «Τα Χριστούγεννα του Μάικ», όμορφη χριστουγεννιάτικη περιπέτεια γεμάτη χορό, μουσική, εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρί Κυριακού. Η σκηνοθεσία είναι του Βαγγέλη Δαλλέ. Η τοπική ομάδα TheatrAction που επενδύει ιδιαίτερα στο παιδικό θέατρο
Οικογένεια Νώε
Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας
παρουσιάζει για όλα τα παιδιά δύο παραγωγές «υψηλής αισθητικής που δεν υποτιμούν την παιδική νοημοσύνη και σέβονται την παιδική ψυχή» όπως σχολιάζουν μέλη της ομάδας. Πρώτα, κάθε Κυριακή μέχρι τις 18.12 η ομάδα ανεβάζει στο Θέατρο Αυλαία τη μουσικοθεατρική παράσταση «Το Κουαρτέτο των Χριστουγέννων». Τέσσερα κλασικά χριστουγεννιάτικα παραμύθια, ο Καρυοθραύστης, ο Σκρούτζ, η Επίσκεψη του Αϊ Νικόλα και το Κοριτσάκι με τα σπίρτα ενώνονται σε μια ιστορία όπου το γέλιο εναλλάσσεται με τη συγκίνηση και τα όνειρα ζωντανεύουν. Τη σύνθεση και τη διασκευή των κειμένων υπογράφει η Μάρι Χεκιμιάν. Λίγο αργότερα, από τις 8 Ιανουαρίου 2017 η ομάδα παρουσιάζει πάλι στο Θέατρο Αυλαία το αρχαιοελληνικό αριστούργημα «Ειρήνη» του Αριστοφάνη στην παιδική, φυσικά, εκδοχή του. Πρόκειται για μια παράσταση με ζωντανή μουσική, όπου οι ηθοποιοί-μουσικοί συνδυάζουν τα στοιχεία της ελληνικής και αρχαιοελληνικής παράδοσης με σύγχρονους ήχους και πρωτότυπες μελωδίες. Σκηνοθετεί η Δέσποινα Σαρόγλου. Από τις 22 Ιανουαρίου 2017, το Θέατρο του Βορρά και το Θέατρο Φαργκάνη Art παρουσιάζουν κάθε Κυριακή την παιδική παράσταση «Μια Τρελή Τρελή Αλφαβήτα» της Ράνιας Μπουμπουρή. Πρόκειται για μια απίστευτα διασκεδαστική αλλά και πολύ επιμορφωτική παράσταση που κανένα παιδί δεν πρέπει να χάσει. Σε μια χώρα μαγική ζούνε όλα τα γράμματα ευτυχισμένα, καθώς έχουν τη δυνατότητα να ανακατεύονται μεταξύ τους, να σχηματίζουν λέξεις και ιστορίες, να ταξιδεύουν με το νου και τη φαντασία όπου το σώμα δε μπορεί να πάει και να εκφράζουν την κάθε σκέψη. Σε αυτό το μέρος ζει και η γραμματο-νεράιδα, η κυρία Αλφαβήτα, η οποία, όμως, τώρα έχει εξαφανιστεί...Σκηνοθετεί η Μπίλιω Κωνσταντοπούλου. Αυτές τις γιορτές, υπάρχει μία παράσταση για τον καθένα!
Κινηματογράφος
4
10 + 10 Κινηματογραφικές Προτάσεις της Λένας Βρούσια
Από τις 15 Δεκεμβρίου, μία από τις ταινίες που μπορούμε να απολαύσουμε στις αίθουσες είναι το «Bad Santa 2» του Μαρκ Γουότερς το οποίο προσφέρει ένα λίγο διαφορετικό Χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Παρόλο που είναι αρκετά κατώτερο του πρώτου μέρους, μπορεί ωστόσο να διασκεδάσει.
Nocturnal
La la land
Δύο ταινίες animation για όλη την οικογένεια είναι το «Sing» και το «Ballerina». Το πρώτο παρουσιάζει μία πληθώρα ζώων που βάζουν τα δυνατά τους για να κερδίσουν στον πιο διάσημο διαγωνισμό τραγουδιού, ενώ το δεύτερο αφορά ένα ορφανό κορίτσι στο Παρίσι του 1879, της οποίας μόνη επιθυμία είναι να γίνει μπαλαρίνα και να ξεπεράσει το δυστυχές παρελθόν της. Και οι δύο ταινίες είναι καλόκαρδες και ευχάριστες – ό,τι χρειάζεται η εποχή των Χριστουγέννων. Από τη Δανία και τον εξαιρετικό Τόμας Βίντερμπεργκ φτάνει το «Kollektivet», η ιστορία ενός κοινοβίου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, και πώς τα μέλη της αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτού του είδους συμβίωση. Ακόμη κι αν είναι δύσκολο να συνδεθείς συναισθηματικά με τους πρωταγωνιστές και να μεριστείς τα αδιέξοδά τους, οι ερμηνείες και η σκηνοθεσία ανταμείβουν. Σε αντίθεση, το «Abluka» του Τούρκου Εμίν Αλπέρ είναι ένα δράμα στο οποίο εμπλέκεται και ο θεατής. Ο πρωταγωνιστής, αφότου συλλαμβάνεται, αγοράζει την ελευθερία του μετατρέποντας τον εαυτό του σε πληροφοριοδότη για την αστυνομία, καταμεσής πολιτικών αναταραχών στην Κωνσταντινούπολη. Επίσης, στο Γαλλο-Γερμανικό κοινωνικό δράμα «Au Nom de ma Fille» του Βενσάν Γκαρέν, ένας πατέρας ξεκινά το ταξίδι της αναζήτησης δικαίωσης αφότου η κόρη του δολοφονείται κάτω από ύποπτες συνθήκες. Ο Ντανιέλ Οτέιγ ερμηνεύει δυνατά τον πατέρα σε μία ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1982. Abluka
Από τις 22 Δεκεμβρίου, έρχεται μία αρκετά…καλοκαιρινή ταινία με σκοπό να ξεπεράσει τον πάταγο του «Frozen». Πρόκειται για τη νέα ηρωίδα της Ντίσνεϋ, την «Moana», μία έμπειρη…θαλασσόλυκο της αρχαίας Πολυνησίας, που μπλέκεται σε περιπέτειες με τον άτσαλο, αλλά καλόκαρδο, φίλο της Μάουι. Επιπλέον, τρεις ταινίες που πιθανόν να μαζέψουν υποψηφιότητες στα Όσκαρ βγαίνουν στις αίθουσες στις 22 του μήνα. Πρόκειται, αρχικά, για το «Silence» του Μάρτιν Σκορσέζε, που ίσως να διχάσει θρησκευτικά. Δύο Ιησουίτες ιεραπόστολοι πραγματοποιούν το ταξίδι προς την Ιαπωνία κατά τον 18ο αιώνα με σκοπό να μεταδώσουν την πίστη τους, αλλά και να εντοπίσουν τον μέντορά τους. Εκεί, σαφώς, αντιμετωπίζουν την άγνοια και την έχθρα των ντόπιων, ενάντια στις οποίες η σιωπή είναι η σοφότερη απάντηση. Με παρόμοια μαεστρία, ο Νταμιέν Σαζέλ του αριστουργηματικού «Χωρίς μέτρο», φέτος προσφέρει το «La la land». Έναν ύμνο για τους καλλιτέχνες και τους ονειροπόλους του κόσμου, γεμάτο τζαζ μουσική, χορό και θεατρικότητα στην καρδιά του Λος Άντζελες. Τέλος, στο «Collateral Beauty» του Ντέιβιντ Φράνκελ, θα δούμε ένα καστ πολλών αστέρων να επιχειρεί να απαντήσει στα «μεγάλα ερωτήματα» της ζωής γύρω από την Αγάπη, το Χρόνο και το Θάνατο.
Κινηματογράφος
5
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, η νέα επική ταινία του Ζανγκ Γιμού βγαίνει στις αίθουσες. Με πρωταγωνιστή τον Ματ Ντέιμον, το «The Great Wall» θα προσφέρει μία εναλλακτική ιστορία για το Σινικό Τείχος, και θα ξεκλειδώσει τα μυστικά πίσω από το γιατί χτίστηκε και πώς. Σε αντίθεση, η μινιμαλιστική ταινία κινουμένων σχεδίων «La Tortue Rouge» είναι ένας σιωπηλός ύμνος στην καρτερικότητα και την ευρηματικότητα του ανθρώπινου πνεύματος. Η απάντηση της Γαλλίας στο «Ναυαγό» του Τομ Χανκς.
Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α
Η ταινία που έκλεισε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης κυκλοφορεί επίσης στις 29 του μήνα. Λόγος για το «La Danseuse» της Στεφανί ντι Τζιούστο, Split
που ρίχνει φως στη ζωή της διάσημης Αμερικανο-Γαλλίδας χορεύτριας Λόι Φούλερ. Δυστυχώς, η ταινία εγγυάται απογοήτευση καθώς το μονοδιάστατο σενάριό της δε δικαιώνει καθόλου την χορεύτρια πάνω στης οποίας τη ζωή βασίζεται. Από τις 5 Δεκεμβρίου, συνεχίζοντας με το θέμα των βιογραφιών, ο έμπειρος επάνω στο θέμα Χιλιανός Πάμπλο Λαρέν σκηνοθετεί το «Jackie», που προβλέπεται να είναι σημαντική συμμετοχή στα επερχόμενα Όσκαρ. Διαπραγματευόμενο τη ζωή της Τζάκι Κένεντι μετά τη δολοφονία του Προέδρου των Η.Π.Α., Τζον Κένεντι, πλέκει ένα αξιοσημείωτο δράμα με τη Νάταλι Πόρτμαν στα καλύτερά της και τον Ντάρεν Αρονόφσκι στην παραγωγή. Την ίδια μέρα θα μπορούμε να δούμε και το «Paterson» του Τζιμ Τζάρμους, το οποίο κάποιοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου που μας πέρασε. Αυτή είναι η ζωή ενός ζευγαριού που κατοικεί στο Πάτερσον του Νιου Τζέρζι. Εκείνος (παράδοξα, επίσης ονομαζόμενος «Πάτερσον») είναι ένας διακριτικός οδηγός λεωφορείου ενώ εκείνη περνά τις μέρες της δημιουργώντας αντικείμενα τέχνης. Είναι απλοί και συνηθισμένοι, και η ταινία κυλά αργά χωρίς εντάσεις. Ο τρόπος που σκιαγραφείται η πόλη είναι αριστουργηματικός, ακόμη κι αν δεν είναι ό,τι καλύτερο είδαμε από τον Τζάρμους. Την επόμενη εβδομάδα, στις 12 Δεκεμβρίου, έπεται η νέα δημιουργία του Μπεν Άφλεκ, ο οποίος έχει «ανέβει» σκηνοθετικά τα τελευταία χρόνια, κερδίζοντας και Όσκαρ (για Καλύτερη Ταινία για το «Argo» το 2013). Πρόκειται για το μαφιόζικο δράμα «Live by night» σενάριο του οποίου βασίζεται στο βιβλίο του μάστορα του εγκλήματος Ντένις Λεχέιν.
La Danseuse
Μία ταινία που αναγνωρίστηκε ως μία από τις καλύτερες ανεξάρτητες του 2016 είναι το «Πάση Θυσία», το οποίο βγαίνει στις αίθουσες στις 19 Ιανουαρίου. Ένα μοντέρνο Γούεστερν που στρέφεται γύρω από δύο αδέρφια που πραγματοποιούν μία ληστεία, είναι αναπάντεχα, μία ταινία που κάνει μια ισχυρή δήλωση για την Αμερική του σήμερα, των τραπεζών και του Τραμπ. Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι με σενάριο του πολιτικοποιημένου και συνειδητοποιημένου Τέιλορ Σέρινταν; Επίσης στις 19 του Γενάρη θα κυκλοφορήσει και η νέα ταινία του μετρ της φαντασίας, Μ. Νάιτ Σιάμαλαν. Αυτή τη φορά μας προσφέρει το «Split», με τον Τζέιμς ΜακΑβόι στον πρωταγωνιστικό ρόλο ως απαγωγέας με διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας. Σκοτεινό και ανατριχιαστικό, εμείς μόνο μπορούμε να ελπίζουμε ότι σε μία καριέρα με σκαμπανεβάσματα, το «Split» θα είναι από τις καλές ταινίες του Σιάμαλαν. Μία διαφορετική Ελληνική παραγωγή προσφέρει ο Σωτήρης Τσαφούλιας με το «Έτερος Εγώ». Ταινία που αγαπήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, διαπραγματεύεται τη ζωή ενός εγκληματολόγου ο οποίος αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μία σειρά δολοφονιών που εμπνεύστηκαν από ρητά του Πυθαγόρα. Τέλος, στις 26 Ιανουαρίου, μπορούμε να απολαύσουμε το πιθανότατα Οσκαρικό «Nocturnal Animals» του Τομ Φορντ («Ένας Άνδρας Μόνος»). Χτισμένο με την ιδέα του εγκιβωτισμού, μία ιδιοκτήτρια γκαλερί υποκύπτει στο αίτημα πρώην άντρα να διαβάσει τη νέα του νουβέλα. Ωστόσο, όταν διαφαίνεται ότι είναι μία προφητική ιστορία εκδίκησης, αποφασίζει να δράσει για να σταματήσει ό,τι το βιβλίο υπόσχεται ότι θα γίνει. Εξαιρετικές ερμηνείες σ’ ένα ψυχολογικό θρίλερ που έχει σκηνοθετηθεί με μαεστρία.
Σειρές
6
10 Προτάσεις Τηλεοπτικών Σειρών της Λένας Βρούσια
Για όσους προτιμούν να μείνουν στο σπίτι αυτά τα Χριστούγεννα, υπάρχει πληθώρα τηλεοπτικών σειρών τις οποίες μπορούν να παρακολουθήσουν. Ξεκινώντας με το «The Leftovers», μία σειρά που έχει διχάσει περισσότερο για το γεγονός ότι απλώς δεν έχουμε συνηθίσει σε κάτι τόσο διαφορετικό. OΖ
The Leftovers
Όταν το 2% του πληθυσμού εξαφανίζεται μυστηριωδώς, oι εναπομείναντες (‘lefto-vers’) μένουν μόνιμα μετέωροι, αδυνατώντας να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ. Δημιουργημένο από τα μυαλά που μας έδωσαν το «Lost», οι οποίοι ωστόσο φαίνεται να έμαθαν από τα λάθη εκείνης της (μετριότατης) σειράς. Δείτε το για τις εξαιρετικές ερμηνείες του, και για το επεισόδιο «International Assassin» - πιθανότατα ό,τι καλύτερο είδε η μικρή οθόνη την τελευταία δεκαετία. Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που το ριμέικ ξεπερνά το πρωτότυπο, αλλά το «West-world» έρχεται να αποδείξει το αντίθετο. Βασισμένο στο όραμα του Μάικλ Κρίχτον, το Westworld είναι ένα θεματικό πάρκο που κατοικείται από ανθρωπόμορφα ρομπότ, όπου οι ανθρώπινοι επισκέπτες πληρώνουν για να γίνουν οτιδήποτε επιθυμούν – ακόμη και ψυχροί δολοφόνοι. Ωστόσο, τι γίνεται όταν τα ρομπότ αποκτούν συνείδηση και επαναστατούν ενάντια στους δημιουργούς τους; Με άρτια τεχνικά χαρακτηριστικά, και ένα σενάριο που πάντα εκπλήσσει, το «Westworld» ήρθε για να μείνει. Δύο σειρές animation για ενήλικες είναι το «Rick and Morty» και η μίνι-σειρά «Over the Garden Wall». Το πρώτο είναι ένα απολύτως…“κάφρικο” (για έλλειψη καλύτερης λέξης) σόου, που εν τέλει αποτελεί μία παρωδία της μοντέρνας οικογένειας και κοινωνίας. Ο Ρικ είναι ένας τρελο-επιστήμονας, μόνιμα μεθυσμένος και κακοδιάθετος, ενώ ο Μόρτι είναι ο…χαζούλης εγγονός του. Όταν θα ξεκινήσουν διαγαλαξιακές περιπέτειες μαζί, τότε ο πλανήτης κινδυνεύει πραγματικά. Με πανέξυπνες ατάκες και ποπ αναφορές, είναι μία σειρά που έχει ήδη γίνει καλτ. Όσον αφορά το δεύτερο, πρόκειται για την ιστορία δύο αδερφών που χάνονται σε έναν φανταστικό κόσμο γεμάτο περίεργους χαρακτήρες. Στην προσπάθειά τους να γυρίσουν σπίτι, θα βρουν απαντήσεις σε ερωτήματα που δε έκαναν ποτέ. Το Studio Ghibli συναντά τα κλασικά παραμύθια της Ντίσνεϋ σ’ ένα πανέμορφο ταξίδι ζωής.
Από τον Σεθ Ρόγκεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανούσιες κωμωδίες με εφηβικό χιούμορ. Είναι δυστυχές ότι τον έχουμε συνδέσει με τέτοιες ταινίες, εφόσον έχει τη δυνατότητα για ποιοτική δουλειά. Λόγος για το «Preacher», σειρά την οποία ανέπτυξε ο Ρόγκεν. Η ιστορία αφορά τον Τζέσι Κάστερ, έναν εγκληματία που αποφασίζει να γίνει ο ιερέας της μικρής του πόλης. Γρήγορα συνειδητοποιεί ότι η κίνησή του ήταν ένα λάθος, και αμφιβάλλει ότι υπάρχει Θεός. Τότε, βέβαια, ο Θεός…τον επισκέπτεται. Μία διαφορετική ματιά επάνω στη θρησκεία, καθώς και τι θεωρούμε κόλαση και παράδεισο. Το Netflix έχει εισβάλλει για τα καλά στις ζωές μας (ή των Αμερικανών τουλάχιστον), και έχει ήδη παράγει αριστουργηματικές σειρές και ταινίες. Η πιο δημοφιλής ίσως να είναι το «Stranger Things»: όταν ένα αγόρι εξαφανίζεται, οι τρεις φίλοι του θα κάνουν το παν για να τον βρουν. Η απαγωγή του ωστόσο συνδέεται με κυβερνητικά πειράματα και ένα εναλλακτικό σύμπαν απ’ το οποίο δε μπορείς να δραπετεύσεις εύκολα. Λυρικό ερωτικό γράμμα προς τον κινηματογράφο και τη γενιά της δεκαετίας του ‘80. Ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με αρκετό σασπένς, καλές ερμηνείες και τρισδιάστατους χαρακτήρες. Μελετημένο, νοσταλγικό, καλοφτιαγμένο. Η Βρετανική σειρά «The Missing» επίσης καταπιάνεται με εξαφανισμένα παιδιά. Η δεύτερη σεζόν τελείωσε πρόσφατα, αλλά είναι η πρώτη αυτή που είναι πραγματικά αριστουργηματική. Μία οικογένεια διαλύεται σταθερά, όταν ο μικρός τους γιος απαγάγεται κατά τη διάρκεια των διακοπών τους. Μυστήριο και αγωνία χαρακτηρίζουν κάθε επεισόδιο, με τον Γάλλο-Τούρκο ηθοποιό Τσεκί Καριό να δίνει μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές ερμηνείες στο ρόλο του ντέντεκτιβ Μπατίστ. To HBO, γνωστό για την υψηλή ποιότητα των σειρών που προβάλλει, το 2016 μας πρόσφερε την περίφημη μίνι-σειρά «The Night Of». Ένας δικηγόρος καταλήγει να υπερασπίζεται έναν μυστηριώδη άντρα ο οποίος κατηγορείται για φόνο. Κρατείται στη φυλακή του νησιού Ρίκερς, μία από τις σκληρότερες φυλακές των Η.Π.Α. Ένα δικαστικό, δράμα-θρίλερ που με θανατηφόρα αποτελεσματικότητα αποδεικνύει πόσο άδικο είναι το ποινικό σύστημα. Με τους Τζον Τορτούρο και Ριζ Άμετ να μαγεύουν με τις ερμηνείες τους. Επίσης από το ΗΒΟ, αν και αρκετά παλαιότερη σειρά (1997-2003), ειδική μνεία στη λίστα θα αποτελέσει το «OΖ». Μία σειρά που απεικονίζει τη σκληρότητα της ζωής στη φυλακή. Το «OZ» ήταν – και θα είναι – από τις καλύτερες δραματικές στιγμές της τηλεόρασης. Χαρακτήρες που σε στοιχειώνουν και σε συνοδεύουν. Ένταση, παράνοια, φιλοσοφία, φόνοι, γύμνια, σεξ, θάνατος, αγάπη - στάσιμες ζωές φυλακισμένων που όμως φτάνουν μακριά.
The Night Of
Κλείνοντας, δε θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε τη Βρετανική υπερπαραγωγή του BBC «Planet Earth II». Με σχεδόν δέκα χρόνια γυρισμάτων και τον Ντέιβιντ Ατένμπορο στην αφήγηση, η σειρά έξι επεισοδίων μας ταξιδεύει σε όλο τον πλανήτη για να γνωρίσουμε τη ζωή με την οποία μοιραζόμαστε τον κόσμο μας. Γυρισμένο σε 4Κ, με πλάνα που πιθανόν να μη δούμε ξανά στην εποχή μας, δίκαια κρατάει την πρώτη θέση στο τοπ 250 του IMDB. Χιούμορ, θαύματα, συγκίνηση – μία σειρά σου θυμίζει ότι, ναι, κάποιες φορές ακόμα και τα πουλιά κλέβουν καρδιές, και ναι, κάποιες φορές τα δελφίνια μπορούν να ζήσουν σε πυκνές ζούγκλες, και ναι, κάποιες φορές μία μικρή σαύρα νικάει ενάντια σε χιλιάδες φίδια
Φυσικό Αέριο - Αντλίες Θερμότητας - Κλιματισμός - Αφυγραντήρες Ηλιακά συστήματα - Ηλεκτρική Ενέργεια Κεντρικό: Λεωφ. Κ. Καραμανλή 149 τηλ: 2310 850976
www.bautherm.gr
DVD
7
10 Προτάσεις DVD
Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α
της Μαρίας Κυργιαφίνη
1. «It’s a Wonderful Life/ Μια Υπέροχη Ζωή» (1946): Κλασική ταινία αμερικανικής παραγωγής σε σκηνοθεσία Frank Capra. Ένα χριστουγεννιάτικο δράμα με τους Τζέιμς Στιούαρτ και Ντόνα Ριντ.
Night Train To Lisbon/ Νυχτερινό Ττρένο για τη Λισαβόνα
About Schmidt/ Σχετικά με τον Σμιντ
2. «Big Eyes – Μεγάλα Μάτια» (2014): Η ζωή της επιτυχημένης ζωγράφου Μαργαρετ Κιν από τη ματιά του Τιμ Μπάρτον. 3. «Boyhood – Μεγαλώνοντας» (2014): Μια σπουδαία ιστορία ενηλικίωσης και έργο ζωής από τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. 4. «La Grande Bellezza – Η Τέλεια Ομορφιά» (2013): Το αριστούργημα του Πάολο Σορεντίνο μας παίρνει από το χέρι και μας συστήνει στου δρόμους της Ρώμης, τη Μεγάλη Ομορφιά του. 5. «Casablanca» (1942): Μια ταινία όπως η «Casablanca» του Μάικλ Κερτίζ με τους Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και Ίνγκριντ Μπεργκμαν είναι σημείο αναφοράς για έναν χρόνο που φεύγει και έναν άλλο που έρχεται. 6. «Pan’s Labyrinth/ Ο Λαβύρινθος του Πάνα» (2006): O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο σκηνοθετεί ένα παραμύθι γεμάτο περιπέτεια, ρεαλισμό και συμβολισμούς. 7. «Hannah Arendt» (2012): Δράμα της Μαργκαρέτε φον Τρότα για την Γερμανοεβραία πολιτική επιστήμονα Χάνα Άρεντ και το άρθρο που είχε δημοσιεύσει το 1960 στο The New Yorker ένα άρθρο σχετικά με τον ναζί εγκληματία πολέμου Άντολφ Έικμαν.
It’s a Wonderful Life/ Μια Υπέροχη Ζωή
8. «The Great Gatsby/ Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ» (2013): Η εντυπωσιακή μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του F. Scott Fitzgerald από τον Baz Luhrmann. Πρωταγωνιστούν οι Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Κάρι Μάλιγκαν. 9. «About Schmidt/ Σχετικά με τον Σμιντ» (2002): Ένα γλυκόπικρο road trip εξερεύνησης και ανακαλύψεων από έναν άντρα που έχει βγει στη σύνταξη και έχει χάσει πρόσφατα τη γυναίκα του. Σκηνοθετεί ο Αλεξάντερ Πέιν και ερμηνεύει με βάθος και πολλές διαστάσεις ως προς τον χαρακτήρα του ο Τζακ Νίκολσον. 10. «Night Train To Lisbon/ Νυχτερινό Ττρένο για τη Λισαβόνα» (2013): Μια περιπέτεια από το παρελθόν ξετυλίγεται στους δρόμους της Λισαβόνας για τον Σουηδό καθηγητή Ρέιμουντ Γκριγκόριους (Τζέρεμι Άιρονς). Ο Δανός σκηνοθέτης Μπίλε Αουγκούστ μας παίρνει μαζί του στα στενά της Λισαβόνας σε ένα ταξίδι στην ιστορία και τη μνήμη της πόλης.
Ο νεαρός ήρωας του Αγαπητέ μου κύριε Ψ αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα για την προσωπική και ερωτική ζωή του ψυχαναλυτή του, για την οποία όμως δεν διαθέτει παρά ελάχιστα στοιχεία. Επηρεάζεται άραγε η φαντασία του από τη δική του προσωπική ιστορία; Πόσα από τα πρόσωπα του δικού του παρελθόντος, το καθένα με τις ξεχωριστές του ιδιαιτερότητες και συνήθειες,θα ζωντανέψουν, θα συνυφαίνονται και θα συναναστρέφονται με τους ήρωες του έργου του; Παλινδρομώντας συνεχώς ανάμεσα σε μυθοπλασία και πραγματικότητα, γράφει τελικά μια «μυθιστορηματική επιστολή» προς τον ψυχαναλυτή του. Στη συναρπαστική αυτή διαδρομή αποκαλύπτονται μυστήρια και μυστικά που σφράγισαν ανεξίτηλα και γοητευτικά την ύπαρξη του νεαρού ήρωα. Η εύγλωττη αφήγηση επιτρέπει στον υποψιασμένο αναγνώστη να διακρίνει την ψυχαναλυτική σκέψη και πρακτική, αλλά και τη μοναχικότητα αυτού του επαγγέλματος…
8
Μουσική
10 + 10 Μουσικές Προτάσεις της Μαρίας Κυργιαφίνη
1. Η Φωτεινή Βελεσιώτου από τις 10 έως τις 24 /12 θα τραγουδάει αγαπημένες μουσικές και λέξεις στο Club του Μύλου. Μαζί της ο Σωτήρης Μπαλλάς. 2. Στις 15/12, στην Αίθουσα Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης η σχολή χορού Full Out Dance θα παρουσιάσει τη δουλειά των μαθητών της στον κλασικό και σύγχρονο χορό με την μουσικοχορευτική παράσταση Εύθραυστος Καρυοθραύστης. Στο πρώτο μέρος της παράστασης θα έχουμε τη δυνατότητα ταξιδέψουμε στη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα του Καρυοθραύστη και στο δεύτερο μέρος θα συναντήσουμε γνώριμους μουσικούς «τόπους» με τραγούδι και χορό.
3. Το Κακό Συναπάντημα έρχεται με ένα εορταστικό live στο Principal Club Theater στις 16/12 με ελεύθερη είσοδο. Μετά από δεκαπέντε χρόνια παρουσίας και έχοντας στο ενεργητικό της τέσσερις δίσκους και τρία side – project, η οκταμελής μπάντα μένει πιστή στους reggae ρυθμούς με την μουσική να έχει τον πρώτο λόγο. Θα ακουστούν κομμάτια από ολόκληρη τη μουσική τους πορεία. 4. Οι Sleepin’ Pillow θα μας συστήσουν, στις 16/12, στη σκηνή του Fix Factory of Sound τα καινούρια τους τραγούδια από το νέο τους δίσκο «The Past is Already Here» σ’ ένα “μοναδικό και απόκοσμο οπτικοακουστικό θέαμα” όπως υπόσχεται το δελτίο τύπου της συναυλίας. Τη συναυλία θα ανοίξουν οι Stained Veil. 5. Στις 16/12, οι Encardia φέρνουν τις μουσικές και την παράδοση της Ν. Ιταλίας στον Πολυχώρο WE. Με μαντολίνα, καστανιέτες, ακορντεόν και άλλα πολλά θα μας τραγουδήσουν γκρεκάνικα και θα μας προσκαλέσουν να χορέψουμε tarantella. 6. Ρεσιτάλ κιθάρας στις 16/12 από τον Adriano Del Sal σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο. Το ρεσιτάλ θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. 7. Στo πλαίσιo του Κύκλου Μουσικής Δωματίου του Ο.Μ.Μ.Θ και της συνεργασίας του με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο για το πρόγραμμα Suono Italiano θα πραγματοποιηθεί Ρεσιτάλ Κιθάρας του Pierluigi Clemente στο Φουαγιέ Μ2 στις 16/12. 8. To Thessaloniki Hip Hop Festival – THHF επιστρέφει στις 17/12, για 14η χρονιά, στη Θεσσαλονίκη και φέτος στο Principal Club Theater. Όλα τα στοιχεία της Hip Hop κουλτούρας, όπως MCs, DJs, Graffiti writers, B-boys και Beatboxers θα ενωθούν για να δημιουργήσουν το THHF. Το φετινό θέμα είναι το Flow ( Ροή ) και το πρόγραμμα ξεκινάει στις 15.00. 9. Το Σάββατο 17/12 η DJ HITO μαζί με τον Johnny Trika και τον George Adi θα παρουσιάσει στο Block 33 επιλογές από μια μεγάλη συλλογή από βινύλια. 10. Στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί η χριστουγεννιάτικη συναυλία της Νεανικής – Παιδικής χορωδίας του Σ.Φ.Μ.Θ. Έτσι, στις 17/12, στις 20.00 το βράδυ, θα έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε ελληνικά κάλαντα και κάλαντα από όλο τον κόσμο μέσα από μια μουσική διαδρομή που θα ξεκινά από τις απαρχές της παράδοσης των καλάντων την εποχή της αρχαιότητας και το έθιμο της Ειρεσιώνης, τα ρωμαϊκά χρόνια με τα Κρόνεια και τις Καλένδες, και θα καταλήξει ως και τα έθιμα των εορτών του Χριστιανισμού.
Μουσική
9
11. Ένα γκαλά όπερας με ξεχωριστές επιλογές από άριες και ντουέτα των δημοφιλέστερων συνθέσεων όπερας θα παρουσιαστεί στις 18/12 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει σημαντικές όπερες όπως το Orfeo ed Euridice του Gluck με μια άρια και ένα ντουέτο, η Il Barbiere di Siviglia του Rossini, η La Traviata του Verdi Park και η όπερα Faust του Gounod. Ο Δημήτρης Γιάκας θα είναι στο πιάνο και θα συνοδεύει τις σοπράνο Βασιλική Καραγιάννη και Σιρανού Τσαλικιάν, τον κόντρα τενόρο Νίκο Σπανάτη και βαρύτονο Διονύσιο Σουρμπή. 12. Την Κυριακή, 18/12, το γνώριμο στους Θεσσαλονικείς French Keys αφιερώνει τη βραδιά του στη τζαζ με το πρόγραμμα Ways Jazz. Το live αρχίζει στις 21.30 και η είσοδος είναι ελεύθερη. 13. Οι Possessed θα παρουσιάσουν στους λάτρεις του σκληρού metal τις νέες τους δημιουργίες. Στις 21/12 στο Eightball. Adriano Del Sal
Sleepin' Pillow
14. Στις 21/ 12 η Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης παρουσιάζει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης ένα αφιέρωμα στις συνθέσεις του Μπετόβεν. Στη διεύθυνση της ορχήστρας θα είναι ο Χάρης Ηλιάδης με τενόρο τον Tomasz Janczak. Στο αφιέρωμα θα συμμετάσχει η Μικτή Χορωδία των Αποφοίτων του North College σε μουσική διδαΛαίδη Μακμπέθ σκαλία Αθανασίας Κυριακίδου. 15. Η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή ανεβάζουν τη μουσική παράσταση Wake up, μια πολυσυλλεκτική δημιουργία από μουσικές από την Ευρώπη και τον κόσμο. Ήχοι από τα Βαλκάνια και το αμερικανικό gospel ως τα blues και τα ρεμπέτικα θα μας συνεπάρουν με τις μελωδικές φωνές των δυο ερμηνευτριών. Ο Αλέξης Αποστολάκης στα τύμπανα και ο Χρήστος Τσαμπάζης στο κοντραμπάσο. Στις 23/12 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσ-σαλονίκης. 16. Οι αγαπημένοι The Speakeasies Swing Band θα δώσουν με τις μουσικές τους τον παλμό για το Swingin’ Christmas party του Principal Club Theater στις 23/12. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει σουίνγκ μουσικές, χορευτές, κοκτέιλ και γιορτινή διάθεση. Με ελεύθερη είσοδο. 17. Η Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης δίνει ξανά το «παρών» στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία στις 30/12. Στη διεύθυνση της ορχήστρας ο Βλαδίμηρος Συμεωνίδης. 18. Στις 23/12 η MOYSA - Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης παρουσιάζει Μπετόβεν σε τριπλό κονσέρτο για βιολί, βιολοντσέλο και πιάνο σε Ντο μείζονα, Έργο 56 και Έργο 67. Στη Διεύθυνση Ορχήστρας ο Μιχάλης Οικονόμου, στο βιολί ο Kurt Nikkanen, στο πιάνο η Μαρία Αστεριάδου και στο βιολοντσέλο ο Γιάννης Τσιτσελίκης. 19. Στις 14/1 οι 1000 mods του ψυχεδελικού ροκ παρουσιάζουν το νέο τους album «Repeated Exposure to…» στο Principal Club Theater. 20. O Sadomas θα «μιλήσει» με τη μουσική και τις ρίμες του στον Πολυχώρο WE στις 17/1. Εκεί θα παρουσιάσει τη νέα του δουλειά για το 2016 με τίτλο Η τέχνη της επιβίωσης παρέα με πολλούς και εκλεκτούς καλεσμένους (Δωδέκατος Πίθηκος, Τζαμάλ, Θύτης, κ.α.).
Από τις υπόλοιπες ελληνικές πρεμιέρες ξεχωρίζουμε το «Έτερος Εγώ» του Σωτήρη Τσαφούλια με τον Φρανσουά Κλουζέ, γνώριμο σε πολλούς από τον ρόλο του παραπληγικού στους «Άθικτους», την καινούρια ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη, γιου του Παντελή και γνωστού ως Τhe Βoy, με τίτλο «Νήμα» και το «Όντως φιλιούνται;» του Γιάννη Κορρέ. Στις ταινίες που έχουν ήδη προβληθεί στις αίθουσες συναντάμε τίτλους που γνώρισαν αρκετή εισπρακτική επιτυχία πέρυσι, όπως τον «Άλλο κόσμο» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, το «Ουζερί Τσιτσάνης» του Μανούσου Μανουσάκη και τον «Νοτιά» του δημιουργού της «Πολίτικης Κουζίνας» Τάσου Μπουλμέτη, την προσοχή σας πάντως αξίζει σίγουρα το «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, δημιουργού μάλιστα και των τριών τρέιλερ του φετινού Φεστιβάλ με έναν εκπληκτικό Μάκη Παπαδημητρίου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ταινία που κατά τη άποψή μας θα είναι η συμμετοχή της Ελλάδας για τα επόμενα Όσκαρ (φέτος είναι το «Chevalier»). Τέλος να αναφέρουμε ότι στo πλαίσιo του Φεστιβάλ θα προβληθεί και η τελευταία δημιουργία του πρόσφατα εκλιπόντος Νίκου Τριανταφυλλίδη με τίτλο «90 Χρόνια ΠΑΟΚ – Νοσταλγώντας το Μέλλον», αφιερωμένο στην αγαπημένη του ομάδα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, είτε επιλέγοντας μία από τις παραπάνω, είτε βρίσκοντας κάποια άλλη από τις υπόλοιπες ενδιαφέρουσες στο σύνολό τους ελληνικές δημιουργίες, δώστε μια ευκαιρία στο νέο ελληνικό κινηματογράφο, μια ευκαιρία που του αξίζει. Καλό Φεστιβάλ.
10
CD
10 Προτάσεις CD της Μαρίας Κυργιαφίνη
1. «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»: Ο Γιάννης Χαρούλης ερμηνεύει Κωστή Παλαμά και πιο συγκεκριμένα τον Δωδεκάλογο του Γύφτου μελοποιημένο από το συνθέτη Λουκά Θάνου. Το CD που μόλις κυκλοφόρησε αποτελείται από δώδεκα τραγούδια από αποσπά-σματα των δώδεκα λόγων του λυρικού έργου του ποιητή.
2. «Περσείδες»: Ο Μίλτος Πασχαλίδης κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο, ο οποίος περιλαμβάνει έντεκα τραγούδια και δύο ορχηστρικά θέματα σε στίχους και μουσική του ίδιου. Ο ίδιος γράφει: «Όταν διαλύεται ένα σύμπαν, ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι να φτιάξεις ένα άλλο για να έχεις κάπου να κατοικήσεις. Αυτές είναι οι Περσείδες, οι κόρες τους Περσέα». 3. «The Real Royal Albert Hall 1966 Concert»: Η συναυλία του Μπομπ Ντύλαν στο Manchester και στο Royal Albert Hall το 1966 κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο σε ένα διπλό CD από την Columbia Legacy. 4. «American Pastoral» soundtrack: Πρόκειται για το soundtrack της ομώνυμης ταινίας (μεταφορά του μυθιστορήματος του Φίλιπ Ροθ) του Γιούαν ΜακΓκρέγκορ. Από τον αγαπημένο συνθέτη κινηματογραφικών εικόνων Αλεξάντρ Νεσπλά. 5. «Fantastic Beasts and Where To Find Them» soundtrack: Το soundtrack της ταινίας του David Yates σε μουσική James Newton Howard. 6. «Je dis oui!»: Το νέο άλμπουμ των Pink Martini μας κάνει να πούμε ε, «ναι»! 7. «Morricone 60»: Πρόκειται για ένα επετειακό έργο από τον εξαιρετικό Ιταλό συνθέτη Ennio Morricone, γιορτάζoντας με αυτόν τον τρόπο 60 χρόνια καριέρας. Περιλαμβάνει σπουδαία έργα από την κινηματογραφική μουσική του, αλλά και καινούριες ηχογραφήσεις με την Czech National Symphony Orchestra. 8. «Happy Holidays With Frank & Bing/ Vintage Sinatra»: Κάλαντα και γιορτινή διάθεση από τoυς Φρανκ Σινάτρα και Μπινγκ Κρόσμπι. 9. «The Light Between Oceans» soundtrack: Άλλη μια επιλογή από τα κινηματογραφικά έργα του Αλεξάντρ Νεσπλά. Ένα μελαγχολικό και αιθέριο sound-track. Ξεχωρίζει το “Janus.” 10. «You Want it Darker»: Με αυτό το τελευταίο του άλμπουμ ο Λέοναρντ Κόεν έδωσε άλλη διάσταση στον «αποχαιρετισμό». Με ποίηση, ομορφιά και απλότητα.
UNIVERSITY STUDIO PRESS
UNIVERSITY STUDIO PRESS
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Αρμενοπούλου 32 ΑΘΗΝΑ Σόλωνος 94 Tηλεφωνικό κέντρο: 2310 208731 www.universitystudiopress.gr
Συνέντευξη
12
Ιάσονας και το Χρυσόμαλλο Δέρας Συνέντευξη με τη σκηνοθέτιδα Σοφία Σπυράτου της Δελίνας Βασιλειάδη Η παράσταση-σταθμός που θριάμβευσε στην Αθήνα στο Θέατρο Badminton και τιμήθη-κε με τρία βραβεία της Ακαδημίας Ελληνικών Βραβείων Τέχνης, «Ο Ιάσονας και το Χρυσόμαλλο Δέρας» σε σκηνοθεσία της καταπληκτικής Σοφίας Σπυράτου έρχεται στη Θεσσαλονίκη από τις 17 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Εγνατία. Η κυρία Σπυράτου μας αφιέρωσε με χαρά λίγο από τον πολύτιμο χρόνο της για να μας μιλήσει για τον Ιάσονα, το θέατρο αλλά και τις σκέψεις της για το μέλλον.
Δελίνα Βασιλειάδη: «Ο Ιάσονας και το Χρυσόμαλλο Δέρας στη Θεσσαλονίκη», κα Σπυράτου. Μετά από μια ιδιαίτερα επιτυχημένη πορεία στην Αθήνα φέρνετε τη μαγική αυτή παιδική παράσταση και στη Θεσσαλονίκη. Σοφία Σπυράτου: Εγώ δεν έρχομαι στη Θεσσαλονίκη για να κοπιάρω την παράσταση της Αθήνας ειδικά όσον αφορά στο έμψυχο υλικό. Έρχομαι στη Θεσσαλονίκη ακριβώς για να βρω τους ταλαντούχους ανθρώπους που ξέρω ότι έχει η Θεσσαλονίκη. Και δεν το λέω για κολακεία, το λέω γιατί είναι ουσιαστικό, δηλαδή και τις δυο φορές που δούλεψα στο ΚΘΒΕ… Δ.Β.: Παιδικό Θέατρο. Μοιραστείτε τις σκέψεις σας μαζί μας. Σ.Σ.: Εγώ με το παιδικό θέατρο ή αυτό που λέμε παιδικό θέατρο έχω θέμα… Στο παιδικό θέατρο υπάρχει μεγάλη κακοποίηση, δε ντρέπομαι να το πω. Βέβαια υπάρχουν και πολύ ωραίες παραστάσεις, δεν το συζητάμε, εγώ δεν κομίζω γλαύκας εις τας Αθήνας αλλά υπάρχουν δυστυχώς και παραστάσεις που δε θα έπρεπε να πηγαίνουν παιδιά, που δε θα έπρεπε να πηγαίνει κανείς, που δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή τη στιγμή το παιδικό θέατρο διαμορφώνει μια γενιά αυριανών θεατών και επίσης ξέρουμε ότι εκ-παιδεύει, με την ουσιαστική έννοια της λέξης «παιδεία».
Μακάρι, κι αυτό το έχουμε δει στο εξωτερικό, η γνώση να περνιότανε με αυτόν τον τρόπο, παράλληλα με την ψυχαγωγία, παράλληλα με τη συμμετοχή. Είναι εξαιρετικά σημαντικό πράγμα αυτό. Το πιστεύω πραγματικά. Εγώ δεν κάνω παιδικό θέατρο επειδή δε μπορώ να κάνω θέατρο για μεγάλους. Το θέμα είναι το εξής. Εγώ πιστεύω πως οι παραστάσεις για παιδιά πρέπει να είναι καλές παραστάσεις. Από τα πιστεύω μου είναι πως οι παραστάσεις πρέπει να σου περνάνε όλο το μήνυμα. Στη […] συγκεκριμμένη παράστασή μου παράσταση το μήνυμα είναι να κυνηγήσεις το ακατόρθωτο. Να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Γιατί δουλεύοντας και ξαναδουλεύοντας εγώ αυτόν τον καταπληκτικό μύθο του Ιάσονα […] και μελετώντας, κάθισα και σκέφτηκα πως εγώ κάνω κανό καμιά φορά στη θάλασσα, ξανοίγομαι εκατό μέτρα από την ακτή και αρχίζω να λέω «πω, πω μήπως να γυρίσω πίσω καλύτερα; Μήπως;» Και εδώ έχουμε σαράντα παλικάρια που ξεκινάνε με ένα καρυδότσουφλο και κάνουνε ένα τεράστιο ταξίδι περνώντας φουρτούνες, κύματα, κινδύνους, επικίνδυνους λαούς, Αμαζόνες […] και φτάνουνε τελικά στην Κολχίδα, που μυθολογικά είναι η χώρα του Ήλιου. Ο Ήλιος κατά τη μυθολογία κοιμάται στα ανάκτορα της Κολχίδας κι από εκεί βγαίνουν οι πρώτες του ακτίνες. Και ο Αιήτης είναι ο γιος του Ήλιου. Πάει, λοιπόν, εκεί ένας θρασύς νεαρός, ένα παλικαράκι είκοσι χρονών, ο Ιάσονας, και λέει στο γιο του Ήλιου «Ήρθα να πάρω πίσω το Χρυσόμαλλο Δέρας». Όταν το σκέφτεσαι αυτό, το θράσος της νεαρής ηλικίας και την ορμή, που αυτή η ορμή χαρακτηρίζει πάντα τους Έλληνες – ότι δηλαδή ξεκινάνε για το αδύνατο, για το ακατόρθωτο χωρίς να σκέφτονται πρώτα τη δυσκολία, αλλά πρώτα βάζουν την επιθυμία – εντυπωσιάζεσαι. Συγκλονίζεσαι. […] Μαζεύει, λοιπόν, αυτό το νεαρό αγόρι, ο Ιάσονας, και άλλα νεαρά αγόρια, μεταξύ των οποίων και μια γυναίκα, την Αταλάντη. Το βρήκα πάρα πολύ ωραίο και το έβαλα στο έργο πως μέσα στους Αργοναύτες ήταν και μια γυναίκα. Η Αταλάντη είναι μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα. Και θέλω να δείξω πως ακόμα και εκείνη την εποχή που οι γυναίκες δεν ήτανε, ας πούμε, στην πρώτη θέση, κι όμως πάντα και παντού υπήρχε και μια γυναίκα. Ακόμα και σε αυτήν την αντροπαρέα είχε εισβάλει μια γυναίκα. Το μήνυμά που θέλω να περάσω πραγματικά είναι το πως αυτοί οι ονειροπόλοι, αυτοί οι ορμητικοί νέοι, που τους βλέπουμε πρώτα στο Πήλιο να μαθαίνουν πολεμικές τέχνες, τραγούδι, χορό, να μαθαίνουν φιλοσοφία και να γυμνάζονται φυσικά, ξεκινάνε για το αδύνατο. Για εμένα αυτό είναι ένα μήνυμα μεγάλο. Να ξεκινάς για το ακατόρθωτο. Πιστεύω πως για τα παιδιά αυτό είναι το καλύτερο μήνυμα. Να κυνηγάς το όνειρό σου. Δ.Β.: Όχι μόνο για τα παιδιά μα και για τους μεγάλους. Σ.Σ.: Και για τους μεγάλους σήμερα αλλά ειδικά για τα παιδιά. Σ.Σ.: Και για τους μεγάλους σήμερα αλλά ειδικά για τα παιδιά. Δ.Β.: Είναι δηλαδή μια παράσταση για όλη την οικογένεια. Σ.Σ.: Είναι ακριβώς μια παράσταση για όλη την οικογένεια. Να σου αναφέρω ότι η παράσταση είναι πολυσύνθετη. Έχει χορό, ακροβασίες, τραγούδι, έχει τη συγκλονιστική μουσική του Νίκου Κυπουργού, ο οποίος είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της Ελληνικής μουσικής, μα και στην ιστορία της μουσικής για παιδιά. Μην ξεχνάμε πως ο Νίκος έχει κάνει τη Λιλιπούπολη, τα Μυστικά του Κήπου… Δ.Β.: Είναι μαγικός. Με αυτόν μεγαλώσαμε…
UNIVERSITY STUDIO PRESS
Σ.Σ.: Με τη μουσική του μεγαλώσαμε. […] Τα κείμενα υπογράφει ο Παρασκευάς Καρασούλος, και οι στίχοι είναι δικοί του, ο οποίος πρώτη φορά γράφει για το θέατρο. Γράφει δόκιμα πάρα πολύ, κι αυτό για ‘μενα είναι πολύ σημαντικό. Όταν γράφεις για παιδιά η φαντασία σου πρέπει να οριοθετείται από το μύθο τον ελληνικό γιατί η ελληνική μυθολογία σημαίνει τόσα πολλά και δεν πρέπει να την αλλοιώσεις ή να την ξεπεράσεις. Εγώ βλέπω με μεγάλη στενοχώρια τις χολιγουντιανές σειρές και τα χολιγουντιανά τεράστια έργα βασισμένα στην ελληνική μυθολογία γιατί το τι κάνουνε δε λέγεται. Δ.Β.: Σκέψεις για το θέατρο γενικά;
Συνέντευξη
13
Σ.Σ.: Πιστεύω πως στην εποχή που περνάμε, μια εποχή απόλυτα ιντερνετική, μια εποχή της πληροφορίας, το θέατρο δε θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει. Μόνο να σκεφτεί κανείς πως το θέατρο είναι από τους ελάχιστους τόπους δημόσιας συγκέντρωσης. Είσαι στην ίδια αίθουσα με εκατό, με διακόσια άτομα, όλοι επικοινωνείτε το ίδιο πράγμα και σε όλους μαζί ταυτόχρονα έρχεται αυτή η τρομερή ενέργεια από τη σκηνή, η ποίηση, η φαντασία, η πληροφορία. Υπάρχει αυτή η χημεία ομάδας με τους διπλανούς σου, με τους ηθοποιούς από τη σκηνή. Αυτό δεν αντικαθίσταται από κανένα ίντερνετ.
Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α
Δ.Β.: Οπότε το θέατρο σήμερα; Σ.Σ.: Πάει πάρα πολύ καλά. Πρώτον διότι ο κόσμος, κατά τη γνώμη μου, για να πω το αυτονόητο, γυρίζει στις καλές παραστάσεις και δεύτερον το κοινό ψιλοβαρέθηκε τα ίδια και τα ίδια. Εγώ δεν είμαι λάτρης της τηλεόρασης όπου
βλέπω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, εκτός, φυσικά, μερικών φωτεινών εξαιρέσεων, όπως για παράδειγμα κάποιες ξένες σειρές όπου δε σταματάς να χαζεύεις τους ηθοποιούς. Νομίζω πως πλέον ο κόσμος γυρνάει και ψάχνεται ποιος αλήθεια είναι. Και φυσικά ψάχνει και τι είναι αυτό που προσφέρεται. Υπάρχουν πολλές επιλογές και επίσης υπάρχει και μια πολιτική χαμηλών εισιτηρίων, πράγμα που είναι πάρα πολύ σημαντικό για τον κόσμο. Πρόσφατα ήμουν στο Λονδίνο όπου τα εισιτήρια είναι πανάκριβα. Βέβαια, να πούμε και το άλλο. Ενώ έδωσα 45 λίρες για να δω παράσταση και καθόμουν τέρμα Θεού, έδωσα και 10 λίρες και είδα τον Ίαν ΜακΚέλλεν στη «Νεκρή ζώνη». Στεκόμουν όρθια αλλά τον είδα. Θέλω να πω δηλαδή πως υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες, ώστε να μπορεί ο καθένας μας να την πάρει τη γνώση, να συμμετάσχει. Πρέπει να ψάχνουμε. Και νομίζω πως ο κόσμος έχει αρχίσει να ψάχνει και να ενεργοποιείται. Κι αυτό θεωρώ ότι είναι υπέρ του θεάτρου. Επίσης, μην ξεχνάμε πως έχουμε συγκλονιστικούς ηθοποιούς, καταπληκτικούς ηθοποιούς…Και σκηνοθέτες και σκηνογράφους. Να πω με μεγάλη μου χαρά πως εμείς με τον Ιάσονα σαρώσαμε στα βραβεία. Πήρε ο Νίκος Κυπουργός, πήρε ο Γιάννης ο Στανκογλου που ερμήνευε το ρόλο του Ιάσονα, πήρε ο Ιβάν Σβιτάιλο (Κένταυρος Χείρωνας). Πέρα από το ότι σαρώσαμε τα βραβεία, αυτό που με ενδιαφέρει εμένα είναι πως εκατό χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν και παρακολούθησαν το έργο. Υπήρχαν παιδάκια που είδαν πέντε φορές την παράσταση, τραγουδούσαν τα τραγούδια και ξέρανε τι θα γίνει. Για εμένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Γιατί στο μυαλό του παιδιού αποτυπώνεται η μυθολογία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Με δράση. Με φαντασία. Προκαλώντας στο παιδί συγκίνηση. Προκαλώντας το παιδί εικαστικά. Και αυτό που λέμε με τον Νίκο Κυπουργό είναι πως εμείς χτίζουμε σήμερα τους αυριανούς θεατές. Δ.Β.: Και τους αυριανούς πολίτες. Σ.Σ.: Και τους αυριανούς πολίτες. Άλλωστε από πάντα το θέατρο ήταν μέρος της Δημοκρατίας. Το θέατρο, η τραγωδία, η κωμωδία λειτουργούσαν ως μέρος της Δημοκρατίας, η κριτική, η συμμετοχή ήταν σημαντικά στοιχεία. Εμείς, λοιπόν, χτίζουμε τους αυριανούς θεατές. Και επεκτείνουμε και το κοινό μας στο μέλλον (γέλια). Και οι προσλαμβάνουσες που προσφέρουμε στα παιδιά δεν είναι απλοϊκές. Δ.Β.:. Εύχομαι καλή επιτυχία στον Ιάσονα που είναι σίγουρη. Σ.Σ.: Το εύχομαι. Δ.Β.: Πόσον καιρό θα μείνετε εδώ; Σ.Σ.: Θα κάνουμε ένα πολύ γεμάτο και πλούσιο εορταστικό πρόγραμμα. Κάθε μέρα θα δίνουμε παραστάσεις. Και κάνουμε μια πρωτοτυπία μεγάλη. Μπορείτε να μας συναντήσετε στις 11.30 το πρωί, όπως είθισται, αλλά και στις 18.00 το απόγευμα, το οποίο θεωρώ ότι είναι πολύ καλό για μαμάδες και μπαμπάδες να έρθουν με τα παιδιά τους, γιατί πολλά παιδιά το μεσημέρι κοιμούνται και μπορούν να έρθουν το απόγευμα να δουν την παράσταση. Δ.Β.: Και να μην ξεχνάμε πως κάποιοι γονείς εργάζονται τα πρωινά, ενώ το απόγευμα ενδεχομένως είναι πιο εύκολο για μια οικογενειακή έξοδο για θέατρο. Σ.Σ.: Σαφώς και αυτό. Το θέατρο είναι μια πολύ ωραία έξοδος. Και δε σου κρύβω πως ανυπομονώ για τις αντιδράσεις των παιδιών, που είναι πάντα συγκλονιστικές. Η συμμετοχή των παιδιών σε αφήνει άφωνο. Στην κυριολεξία. Μου είχε πει η Σαββίνα (Γιαννάτου) κάτι πάρα πολύ ωραίο. Ως Μήδεια η Σαββίνα κάνει πολλούς βοκαλισμούς, για τους οποίους άλλωστε είναι μοναδική. Τους οποίους κάνει εξαιρετικά επίσης και η Ναταλία Λαμπαδάκη. Όταν εμφανιζόταν, λοιπόν, η Σαββίνα στη σκηνή σε μια μεγάλη αίθουσα όπως είναι το Badminton, άρχιζε κι έκανε κάποιους λαρυγγισμούς άναρθρους. Αμέσως, λοιπόν, της απαντούσαν τα παιδιά. Κι η Σαββίνα που αρχικά έμεινε, μου είπε μετά πως «ξέρεις, είναι μια γλώσσα από την οποία τα παιδιά ακόμα δεν έχουν απομακρυνθεί πολύ». Κι έχει δίκιο. Είναι μια γλώσσα από την οποία τα παιδιά περάσανε πρόσφατα, ειδικά μιλώντας για παιδιά 7 ή 8 ετών. Είναι μια γλώσσα γνώριμη για αυτά, όπου συλλαβίζανε και μιμούνταν ήχους. Αυτή τη γλώσσα αναγνώρισαν και αμέσως ανταποκρίθηκαν. Η Σαββίνα είναι μια πολύ αγαπημένη συνεργάτιδα, μια εξαιρετική καλλιτέχνιδα και χαίρομαι ειλικρινά που στη Θεσσαλονίκη στο πρόσωπο της Ναταλίας βρίσκω μια νέα Σαββίνα. Δεν το ξέρει, δεν της το έχω πει. Φυσικά, όλα τα παιδιά με τα οποία συνεργάζομαι είναι υπέροχα και ταλαντούχα. Είχα μεγάλη τύχη με τους ηθοποιούς και τους συνεργάτες μου. Αγαπώ τα νέα παιδιά. Δ.Β.: Αυτό φαίνεται γιατί πάντα δίνετε ευκαιρίες σε νέα παιδιά και νέους καλλιτέχνες. Σ.Σ.: Και τα παιδιά μου ανταποκρίνονται. Όλα τα παιδιά είναι εξαιρετικά. Οι ακροβάτες μου…Οι ηθοποιοί…Είναι όλα τα παιδιά ένα κι ένα.. Τα είπα όλα; Δ.Β.: Νομίζω όλα! Σας ευχαριστώ πολύ!
Ταινίες
14 ΠΑΤΕΡΣΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ
ΒΑΚΟΥΡΑ
PATERSON
Όρέστης Μανασής
Σκηνοθεσία: Τζιμ Τζάρμους Παίζουν: Άνταμ Ντράιβερ, Γκολσιφτέ Φαραχανί Το φιλμ που άνοιξε το πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι μια ιδιαίτερη δημιουργία ενός ιδιαίτερου σκηνοθέτη. Πρόκειται για την πιο προσωπική ταινία στη φιλμογραφία του Τζίμ Τζάρμους, ο οποίος είναι που είναι περίεργος από μόνος του, είπε να δανειστεί και κάποια στοιχεία από τον Γουές Άντερσον. Πρόκειται για την ιστορία ενός οδηγού λεωφορείου, του Πάτερσον, ο οποίος μένει στην κωμόπολη Πάτερσον του Νιου Τζέρσεϊ μαζί με την πανέμορφη αλλά αλαφροΐσκιωτη σύζυγό του και τον χαριτωμένο σκύλο τους και στον ελεύθερό του χρόνο γράφει ποιήματα, έχοντας ως πρότυπο τον ποιητή Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς, ο οποίος καταγόταν από το ίδιο μέρος. Η ταινία έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να σε κάνουν να βαρεθείς τη ζωή σου. Είναι αργή, εστιάζει υπερβολικά στην ανιαρή καθημερινότητα του βασικού χαρακτήρα, επαναλαμβάνεται. Κι όμως έχει έναν εσωτερικό ρυθμό που σε κρατάει και μέσα απ’ αυτήν την επανάληψη ξεπροβάλλει μια αέναη κίνηση που σε βοηθάει να διακρίνεις κάθε φορά και μια διαφορετική από τις τόσες λεπτομέρειες που διαθέτει. Γιατί εκεί είναι που κερδίζει το φιλμ του Τζάρμους, στο μεγαλείο των μικρών στιγμών, στην ομορφιά της απλότητας που είναι αυτή που στο τέλος μας δίνει την απαραίτητη δύναμη να συνεχίσουμε τις «βαρετές» ζωές μας και να είμαστε ευτυχισμένοι, γιατί αυτό είναι το νόημα άλλωστε: η ευτυχία. Κι ο Τζάρμους δείχνει να το ξέρει καλά. Είναι πολλές οι σκηνές που ξεχειλίζουν αλήθεια, από τις συζητήσεις που ακούει ο πρωταγωνιστής (πολύ καλός ο Άνταμ Ντράιβερ στο ρόλο της καριέρας του) στο λεωφορείο ή στο μπαρ που συχνάζει τα βράδια μέχρι τις ονειροπαρμένες αναζητήσεις της γυναίκας του (εξίσου καλή η Φαραχανί, ακόμα την θυμόμαστε από το «Κοτόπουλο με δαμάσκηνα»), με κορυφαία στιγμή αναμφίβολα την συνάντηση με τον Ιάπωνα στο πάρκο. Δεν είναι σίγουρα μια ταινία για τους πολλούς, αλλά αν θέλετε να δείτε κάτι διαφορετικό, παρόλο που το μόνο που κάνει είναι να μιλάει για την καθημερινότητά (μας), δε θα το μετανιώσετε.
LA TORTUE ROUGE THE RED TURTLE Έφη Παλιοτζήκα
Σκηνοθεσία: Μίκαελ Ντούντοκ ντε Βιτ
ΒΑΚΟΥΡΑ
ΒΑΚΟΥΡΑ
Το βραβευμένο στις Κάννες και πολυσυζητημένο animation, αποτελεί ένα ακόμα δείγμα καλής δουλειάς σε έναν κινηματογραφικό κλάδο που συχνά παραγκωνίζεται. Θυμίζοντας το «Τραγούδι της θάλασσας», κάνει χρήση του μύθου της γυναίκας-ζώου (την αλληγορική ενσάρκωση της θάλασσας σε μια όμορφη γυναίκα), η οποία ενώνεται με τον άνθρωπο γεννώντας ένα παιδί που μπορεί να ζήσει και στα δύο περιβάλλοντα. Ωστόσο, εξαρχής το «La Tortue Rouge» διαμορφώνει μια ξεχωριστή ταυτότητα. Οι βασικές μορφές κινούνται διαρκώς μέσα στο χώρο, δοσμένες λιτά αλλά πειστικά, ενώ το τοπίο συχνά θυμίζει ακουαρέλα, με μια γήινη χρωματική παλέτα πράσινου και μπλε να εναλλάσσεται διαρκώς αναδεικνύοντας την παρουσία του κόκκινου. Επιπλέον, η απόλυτη σιωπή του ανθρώπου, η οποία σπάει μόνο από πρωτόγονες κραυγές σε ακραίες συναισθηματικές KOLLEKTIVET καταστάσεις χαράς και φόβου, κάνει τη φύση πρωταγωνιστή, της οποίας οι ήχοι είναι αυτοί που υπερκαλύπτουν την αφήγηση, καθώς συχνά ταράσσει την προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει αλώβητος μέσα της. Ο ναυαγός δε μπορεί να ξεφύγει απ’ το νησί και να ξαναβγεί στον πολιτισμό, καθώς μια τεράστια κόκκινη χελώνα τον εμποδίζει. Όταν καταφέρνει να τη σκοτώσει, αυτή μεταμορφώνεται σε μια πανέμορφη γυναίκα, με την οποία αποκτούν ένα γιό. Η διαρκής πάλη του ανθρώπου με τη φύση, και η ένωσή του μαζί της σε στιγμές νηνεμίας αλλά και η αμφισβήτησή της όταν ξεσπούν «θεομηνίες», είναι το ζήτημα γύρω απ’ το οποίο πλέκεται η βασική πλοκή. Παρά τα έντονα φανταστικά στοιχεία, το σύνολο του έργου παραμένει κατανοητό, με τις αρθρώσεις της πλοκής να είναι διακριτές από την μια «περιπέτεια» στην άλλη και το επιμύθιο να εξάγεται αβίαστα. Στα αρνητικά της μπορεί ίσως να προσμετρηθεί η αίσθηση επαναληπτικότητας ανάμεσα στις διάφορες σκηνές (που απορρέει από την επιλογή του ερημικού νησιού ως σκηνικό της ιστορίας), κάτι που ελλείψει διαλόγων μπορεί σε κάποια σημεία να οδηγήσει σε κούραση τον θεατή.
ΠΑΤΕΡΣΟΝ
www.filmnoir.gr
Έντυπο για τον πολιτισμό και τη Θεσσαλονίκη • Τεύχος 110/ Δεκέμβριος 2016 / Διανέμεται δωρεάν Διεύθυνση Λώρη Μαργαρίτη 6 /e-mail contact@filmnoir.gr / Facebook http://www.facebook.com/film noirmag Twitter @filmnoirmag Issuu http://www.issuu.com/filmnoir Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισης Χριστίνα Μυλωνοπούλου, τηλ. 6932 155 850 Στο τεύχος 110 γράφουν οι Λένα Βρούσια, Μαρια Κυργιαφίνη, Δελίνα Βασιλειάδη Ορέστης Μανασής, Έφη Παλιοτζήκα, Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος Εξώφυλλο : Λένα Βρούσια, Επιμέλεια κειμένων: Λένα Βρούσια, Σχεδιασμός εντύπου: Κάλφας Αριστείδης
Ταινίες
15
Ο ΕΜΠΟΡΑΚΟΣ
Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α
FORUSHANDE/ THE SALESMAN Ορέστης Μανασής
Το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ελληνικής μυθολογίας, η μαγική παράσταση «Ο Ιάσονας Σκηνοθεσία: Ασγκάρ Φαραντί Παίζουν: Σαχάμπ Χοσεϊνί, Ταράν Αλιντοστί, Μπαμπάκ Καριμί Ο ΕΜΠΟΡΑΚΟΣ
Ακούγοντας κάποιος (εγώ τουλάχιστον) για ιρανικό σινεμά, έρχονται στο μυαλό μακρόσυρτα πλάνα, λιγοστοί διάλογοι, αργός ρυθμός γενικότερα, ο βραβευμένος όμως με όσκαρ για τον αριστουργηματικό «Χωρισμό»,Ασγκάρ Φαραντί, διαφέρει απ’ αυτήν την εικόνα, καθώς οι πιο πρόσφατες τουλάχιστον δημιουργίες του προσεγγίζουν ένα πιο δυτικό τρόπο γραφής (απορώ πως δεν τον έχει τσιμπήσει ακόμα το Χόλυγουντ). Στην τελευταία του ταινία παρακολουθούμε την ιστορία ενός ζευγαριού ηθοποιών που ενώ βρίσκονται σε πρόβες για το ανέβασμα του «Θάνατου του Εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ, αναγκάζονται να μετακομίσουν από το διαμέρισμά τους και να μείνουν προσωρινά σε ένα που θα τους παραχωρήσει ένας συνάδελφός τους. Όλα αλλάζουν όμως στην μεταξύ τους σχέση όταν η γυναίκα δεχθεί επίθεση από έναν άγνωστο άντρα μέσα στο καινούριο τους σπίτι κι ο σύντροφός της δεν θα ησυχάσει μέχρι να βρει τον δράστη και τον εκδικηθεί. Εσωτερικές συγκρούσεις, κεκαλυμμένα πολιτικά σχόλια, οριακές δραματικές καταστάσεις που δεν μπορούν να σ’ αφήσουν ασυγκίνητο και ηθικά διλήμματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, το φιλμ του Φαραντί σε τοποθετεί μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο και με την αμεσότητά του σε κάνει συμμέτοχο στο δράμα των πρωταγωνιστών. Βραβείο σεναρίου και ανδρικής ερμηνείας στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών, είχαμε την τύχη να την παρακολουθήσουμε και στο πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, επίσημη υποψηφιότητα του Ιράν για τα όσκαρ (έχει ήδη εξασφαλισμένη, κατά τη γνώμη μου, μια θέση στην πεντάδα των ξενόγλωσσων) και σίγουρα μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Δείτε την, χωρίς δισταγμό.
ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ
HELL OR HIGH WATER Ορέστης Μανασής
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Μακένζι Παίζουν: Κρις Πάιν, Μπεν Φόστερ, Τζεφ Μπρίντζες, Ντέιλ Ντικι, Μπακ Τέιλορ Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μία, ανάμεσα στις πολλές καλές ταινίες που παρακολουθήσαμε φέτος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αυτή μάλλον θα ήταν το «Πάση Θυσία». Πρόκειται για την ιστορία δυο αδερφών που ληστεύουν τράπεζες με σκοπό να αποπληρώσουν το δάνειο που είχε πάρει η μάνα τους για να μη βγει η φάρμα τους σε πλειστηριασμό, φάρμα στην οποία βρέθηκε πετρέλαιο. Όλα αυτά γίνονται μέσα σε τέσσερις μέρες, ενώ έχουν ξωπίσω τους έναν γερόλυκο ετοιμόλογο σερίφη/ντετέκτιβ, ο οποίος θέλει να λύσει ακόμα μία υπόθεση πριν βγει στη σύνταξη. Δε ξέρω αν σας γέμισε το μάτι η υπόθεση, το σενάριο πάντως είναι αρκετά πιο σύνθετο (σίγουρα θα είναι μέσα στα υποψήφια για Όσκαρ φέτος), με σωστά τοποθετημένα αιχμηρά κοινωνικοπολιτικά σχόλια που έχουν να κάνουν από το τραπεζικό σύστημα μέχρι την οπλοχρησία των Αμερικάνων και οι ατάκες διαδέχονται η μία την άλλη με έντονο το μαύρο χιούμορ που συναντάμε στις δημιουργίες των αδερφών Κοέν. Αλλά και στο τεχνικό κομμάτι, πέρα από την άρτια σκηνοθεσία του πάντα αξιόπιστου Ντέιβιντ Μακένζι («Starred up», «Young Adam»), η φωτογραφία είναι εξαιρετική και την μουσική επένδυση υπογράφει ο Νικ Κέιβ μαζί με τον Γουόρεν Έλις. Κλείνοντας, δε γίνεται να μην κάνουμε μια αναφορά στις ερμηνείες. Ο πρωταγωνιστής Κρις Πάιν είναι τίμιος μάλλον στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του μέχρι τώρα, την παράσταση όμως κλέβουν οι δευτεραγωνιστές Μπεν Φόστερ και Τζεφ Μπρίντζες,
ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ
οι οποίοι ήδη έχουν αρχίσει να μαζεύουν βραβεία και υποψηφιότητες από τις ενώσεις κριτικών στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού (ένα κλικ παραπάνω ο Μπρίτζες, πάντα θα είναι ένα κλικ παραπάνω ο «Μεγάλος Λεμπόφσκι»). Προσωπική αγαπημένη μέχρι τώρα για την τρέχουσα κινηματογραφική περίοδο, σίγουρα μία από τις ταινίες της χρονιάς, ένα σύγχρονο γούεστερν που το προτείνω ανεπιφύλακτα και αξίζει να το δείτε…πάση θυσία.
KOLLEKTIVET THE COMMUNE Έφη Παλιοτζήκα
Σκηνοθεσία: Τόμας Βίντερμπεργκ Παίζουν: Ούλριχ Τόμσεν, Φέαρς Φέαρς, Τρίνε Ντίρχολμ, Τζούλι Αγκνέτ Βανγκ
Νομιμοποιούμαστε να μιλήσουμε για μια τριλογία χτισμένη πάνω στο δράμα του ατόμου έναντι στους νόμους μιας επιφανειακής κοινωνίας, βάζοντας δίπλα στο «Festen» (1998) και στο «Jagten» (2012) το «Kollektivet;» Τοποθετώντας αυτή τη φορά την ωρολογιακή βόμβα όχι μέσα στην κοινωνία, ούτε μέσα στην οικογένεια αλλά στο ενδιάμεσο: σε ένα κοινόβιο, ο Βίντερμπεργκ μεταφέρει το σκηνικό στην μεταιχμιακή δεκαετία του 1970 στην Κοπεγχάγη, αναπαριστώντας με μεγάλη επιτυχία μια περίοδο και μια δομή συλλογικής συμβίωσης που είχε γνωρίσει και ο ίδιος σε μικρή ηλικία.
Allah-Las
Όταν η παρουσιάστρια ειδήσεων Άννα αποφασίζει να κάνει τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή της οικογένειάς της, βρίσκει το σύζυγό της και καθηγητή Έρικ, επιφυλακτικό σ’ αυτή της την απόφαση. Μετά από τις πρώτες πειραματικές μέρες συμβίωσης με τους συγκατοίκους τα προβλήματα αρχίζουν να αναδεικνύονται, και ο Έρικ ξεφεύγει από την αποπνικτική ατμόσφαιρα συνάπτοντας σχέση με μια φοιτήτριά του την Έμμα. Η απόφαση του αυτή διαταράσσει την καθημερινότητα της κατοικίας αλλά κυρίως την ψυχική ισορροπία της Άννα. Τα αποτελέσματα αλυσιδωτά γκρεμίζουν τους τοίχους του κοινοβίου, με τις ευθύνες να επιρρίπτονται υπόρρητα σε όσους τελικά κοιτάνε μόνο το δικό τους εγώ μέσα σε έναν κόσμο που φλέγεται. Ένα έργο δομημένο πλάνο-πλάνο, με το συναίσθημα να απορρέει απ’ τα έντονα βλέμματα και να συμπυκνώνεται στα παιχνιδίσματα του φωτός στα δάκτυλα της Άννα, ενώ οι στιγμές σιωπής και ατομικής μοναξιάς αντιπαρατίθενται στη βουή και τη μουσικότητα των κοινών στιγμών. Αναδεικνύοντας την αντίθεση ανάμεσα στις κοινωνικές επιταγές μιας φαινομενικής «προοδευτικότητας» και στις ατομικές διεκδικήσεις, βλέπουμε το κεντρικό ζευγάρι των πρωταγωνιστών να αποδιαρθρώνεται. Η ρευστή υπόσταση της οικογένειας, της αγάπης, της ηθικής, η ένταση της αδιαφορίας του άνδρα έναντι στην συναισθηματικότητα της γυναίκας, και ως κατακλείδα η ζωή που συνεχίζεται με γρήγορους ρυθμούς ακόμα και αν δεν επέλθει καμία λύτρωση στο ατομικό μαρτύριο του καθενός. Ο αστικός γάμος του ζεύγους που νομοτελειακά οδηγείται στην λήξη του απ’ τη στιγμή που έρχεται σε επαφή με τη διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα στο τεράστιο σπίτι μέσα στη φύση, παραλληλίζεται με το μικρό παιδί με την ασθενική καρδιά: όλοι ξέρουν πως θα έρθει το τέλος αλλά κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι για να το σώσει. Σε μια εκστατική ερμηνεία ως Άννα, η Τρίνε Ντίρχολμ αποδίδει όλες τις ψυχικές διακυμάνσεις ενός ανθρώπου που από την απόλυτη ευτυχία, οδηγείται βίαια στην απώλεια κάθε σταθερού σημείου. Η μεταμόρφωσή της μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης, καταρρέει όταν έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της μπροστά στον καθρέφτη. Τα σχέδια της ναυαγούν, ο επίγειός της παράδεισος καταλήγει να την εξορίζει εκτός των πυλών του, κάνοντάς την να αναρωτηθεί αν τελικά «η κόλαση είναι οι άλλοι». Και η ζωή συνεχίζεται.
Η ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ
LA DANSEUSE/ THE DANCER Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Σκηνοθεσία: Στεφανί ντι Τζιούστο Παίζουν: Σόκο, Γκασπάρ Ουλιέλ, Μελανί Τιερί, Λίλι-Ρόουζ Ντεπ Όταν διαβάζεις μια βιογραφία από τα μάτια άλλων, μπορεί να μην χαρίζεις μια ξεκάθαρη οπτική, σίγουρα όμως επιτρέπεις σε κάτι ευτελές ή κοινότυπο, να δικαιολογήσει τη δια-χρονικότητα του. Η Ισαντόρα Ντάνκαν (που τόσο πολύ ύμνησε την Ελλάδα) θα μας παραπλανήσει και όχι με τον μεθυστικό χορό της. Επί περίπου μία ώρα μας έχει πείσει ότι εκείνη δεν θα είναι το επίκεντρο αλλά μια άλλη γυναίκα, που δεν βλέπει εμπόδιο την ανάγκη της να εξελίξει τον κλασσικό χορό σε μια ανώτερη τέχνη. Η Λουί Φούλερ, όπως μας προϊδεάζει το επίθετό της, μας ξεγελάει φέρνοντας τους προβολείς πάνω της και κάνοντας μας τόσο πολύ να συνταχθούμε με το μέρος της. Η πραγματική Φούλερ, σαν άτσαλη πιρουέτα που μετά από στραμπούληγμα προσπαθεί αν σε πείσει ότι οι άχαρες κινήσεις είναι αποτέλεσμα μελετημένης χορογραφίας και όχι αφόρητου πόνου και αισθήματος αποτυχίας, έρχεται στην επιφάνεια όταν οι “πενήντα αποχρώσεις του γκρι” της θα κάνει το αστέρι της Ντάνκαν να λάμψει. Σαν παράφραση του «Όλα για την Εύα», οι δύο γυναίκες που θα ευεργετήσουν αλλά και θα ευεργετηθούν η μία από την άλλη, θα σου δείξουν ότι η πιο όμορφη στιγμή σε ένα ματς πόιντ με τη φτώχεια της ψυχής, είναι όταν το τελευταίο νόμισμα θα χορέψει πριν χαθεί στον υπόνομο. Η εκρηκτική Σόκο, θα συναντήσει τη Λίλι-Ρόουζ Ντεπ γι’ αυτό το χορό της μιας πεντάρας νιάτα. Το νόμισμα όμως θα καταλήξει στην Fontana di Trevi για να γίνει πραγματοποιημένη ευχή των θεατών που θα απολαύσουν αυτή την χορογραφημένη αψημαχία του μοντέρνου και του πιο μοντέρνου, του γνήσιου και του εξαιρετικού αντιγράφου, του μαθητή και του δασκάλου που πλέον δε διδάσκει.