saio, i la tie del que lo abisa “até el nun se t’arreganhar, / Nun te l torno a romendar”. Se l lhaço ye mediabal ou nó nun sabemos, mas yá muitá que nun s’usa essa bestimienta que le chamában ‘saio’, que António Mourinho diç que “corresponde a hábito talar, de burel, de que resultaria mais tarde o gibão, espanhol gaban”. 4.10. Al fin, deixo eiqui tamien ũa nota subre l lhaço “La yerba”, tamien el an mirandés, possiblemente cun ourige an tierra de Miranda. Trata se dũa letra mui simples, que relata ũa situaçon a fin de primabera, quando se sega la yerba de ls cerrados. Ye mais un causo a amostrar cumo ls lhaços cun possible ourige an Miranda ténen muito que ber cun l die a die, an que l balor poético resulta subretodo de l quelorido de la situacion apersentada, cun algun dramatismo cuntenido: alguien apersenta se cumo mui spabilado nun trabalho tan pesado cumo esse de segar yerba a gadanha, mas ye alguien que solo ten la sue albelidade i la sue fuorça para amostrar, puis l restro ténen que se lo dar. Parece tratar se de la fala dun criado que apersenta l sou balor cumo segador para poder ser apreitado. Tamien por essas rezones de balor lhiterário, yá lo publiquemos na antologie A Terra de Duas Línguas (Rodrigues i Ferreira 2011) Algues (purmeiras) cunclusiones 5. Bárias outras dezenas de lhaços mos quédan inda por studar i las notas que eiqui deixamos son inda algo cúrtias i superficiales. Hai que cuntinar l studo, alargando lo a outros lhaços i indo mais fondo nesse studo. Assi i todo, de l que deixamos dezido podemos cunfirmar algues eideias que yá muitá ténen sido apersentadas i poner algues eideias nuobas: i - L mais de las letras de ls lhaços de La Dança de Palos na Tierra de Miranda son an castelhano, inda que cun altaraçones traídas pula fala mirandesa, i ls lhaços an mirandés son ũa pequenhíssema minorie, çtinguindo se bien ls temas duns i doutros; ii - La lhéngua de ls lhaços an castelhano nun puode deixar de mos lhebar a pensar que benírun de Spanha, nun tiempo que nun stamos an cundiçones de dezir cun sigurança, mas muitos deilhes son yá mui antigos; iii - Ls lhaços an castelhano ténen ũa letra que nun fui feita d’aperpósito para acumpanhar La Dança, mas fui sacada de bários sítios: remanses yá coincidos de l pobo, muita beç aporbeitando solo ũa parte i metendo le muitas altaraçones; refranes i outros ditos mui populares; poemas ou partes de poemas lhíricos, alguns deilhes yá fazendo parte de cancioneiros riales cumo ls reis Católicos, ne l seclo XV; iv - Las letras de ls lhaços nun correspónden a ũa forma lhiteraira própia, i ne ls causos an que stamos delantre de poemas ou partes de poemas, la rima perde amportança puis l ritmo passa a ser subretodo marcado pula dança i la música, que todo assujéitan; assi sendo, las letras de ls lhaços nun ténen un balor lhiterairo, anquanto tales, solo le benindo esse balor de ls poemas ou remanses de adonde fúrun sacados; v – Las letras de ls lhaços, nun dében de antrar na defeniçon destes, l que lhebou a que la sue trasmission fura pouco rigorosa i, por esso apersénten muitas bariaçones, l que tamien se passou porque ls dançadores i sous ansaiadores nun antendien muitas de las letras i sous cuntestos. vi – L studo de l’ourige i sentido de las letras de ls lhaços de La Dança muito mos puode ajudar a antender essa dança, studo que ten de passar tamien por acumparaçon cun las letras ousadas an Spanha pa ls mesmos lhaços. Bibliografie
El Filandar / O Fiadeiro. Publicación Ibérica de Antropología y Culturas Populares
58