11 minute read
Bij de boys van Bökkers in de studio
HET WAS EEN GURE DAG, ERGENS IN NOVEMBER 2018. OP DEZE GURE DAG MOCHTEN WE OP BEZOEK BIJ VIER BEBAARDE AMBAS SADEURS VAN HET NEDERSAKSISCHE LIED. VIER MANNEN DIE HUN NIEUWE ALBUM OPNAMEN IN HET MOOIE LUTTENBERG.
Advertisement
Buiten stond bassist Arjan Pronk te bellen. Een vrolijke, woest uitziende man. Als je een minuut met hem praat ben je zo weer een half uur verder. Binnengekomen was het drummer Jeroen Hobert die ons, na een mislukte poging het koffiezetapparaat te bedienen, een glaasje sinas voorzette. We kregen er een mini-marsje bij en we waanden ons heel even op een basisschoolverjaardag. Dit prettige gevoel werd ruw verstoord door de harde klanken van een gitaar uit een speaker. Het was Erik Nijmeijer die een gitaarsolo goed in probeerde te spelen. Hendrik-Jan Bökkers hoorde dit semi-tevreden aan. Even later probeerde hij het zelf ook nog even. Met iets meer succes zo leek. Een prettige sfeer met een prettig stel mannen. Ze kwamen met alle plezier bij ons aan de stamtafel zitten om een interview af te nemen voor hun favoriete magazine Harder!
BÖKKERS, WE ZIJN LIVE EN KNETTERHARD VANUIT DE HILLROAD STU- DIO'S. HOE GAAT DIT ALBUM HETEN EN WANNEER KOMT HIJ UIT? Hendrik-Jan: “Het album gaat 'Leaven in de Brouwerie' heten.” Erik breekt voor het eerst maar zeker niet voor het laatst deze middag in: “En op 23 maart gaan wij deze toepasselijk in de Grolsch Brouwerij te Enschede releasen! Lekker toch?” “Ik weet niet of dit al wel in dat blad mag staan...”, merkt Jeroen helder op. Erik: ”Als het er uiteindelijk in staat, dan mocht het!” Nou bij deze: Bökkers gaat op 23 maart een feestje geven in de Grolsch Brouwerij om de nieuwe plaat te vieren! Kaartjes hiervoor zijn verkrijgbaar via www.bokkersband.nl
ZO'N PLAAT MAKEN, HOE WERKT DAT? SCHRIJVEN JULLIE SAMEN IN EEN KEET OF BIJVOORBEELD ONDERWEG NAAR OPTREDENS? Het is Erik die het eerste antwoord geeft: “Iedereen schrijft het hele jaar door, maar eigenlijk schrijven we nooit samen. Op een gegeven moment gooien we alles bij elkaar en dan begint het al bijna ergens op te lijken.” Arjan voegt, terwijl hij zwoel door zijn baard kroelt, toe: ”Wat dat betreft zijn we eigenlijk nog steeds een coverband, want we coveren elkaars nummers.” De Bökkers grinniken in koor: “Hahoha, ja dat is
wel zo!” Hendrik-Jan: ”Onderweg schrijven we niks en spelen doen we ook niet, want als ik een akoestische gitaar meeneem in de bus krijg ik ruzie met Erik.” Erik reageert met een halve knipoog: “Klopt, we zien elkaar naast het optreden ook niet zoveel, dus een stukje quality time is dan wel belangrijk. Zo ben ik bijvoorbeeld nog nooit bij Jeroen thuis geweest.” ”Ja dat is me wat,” mompelt Arjan, “je hoort wel eens van die zoetsappige verhalen van bands die 14 dagen gaan schrijven in een rare hut in Frankrijk of op Texel, maar ik ben blij dat ik die varkens soms een paar dagen niet zie! En geforceerd bij elkaar zitten werkt voor ons sowieso niet.” Hendrik-Jan vat het samen: “We zorgen gewoon dat we genoeg meemaken en dan heb je automatisch genoeg om over te schrijven. Natuurlijk sturen we af en toe wel wat kreten naar elkaar. Vanochtend hebben we trouwens nog een heel nummer bedacht hier!”
WE LIGGEN MET DE HARDER! REDACTIE OP ZONDAGMIDDAGEN WEL EENS NAAKT OP EEN KLEEDJE VOOR DE KACHEL TE LUISTEREN NAAR JULLIE NUMMERS. HET IS IEDEREEN AAN TE RADEN. EEN FAVORIETE PASSAGE UIT JULLIE PRACHTIGE TEKSTEN IS: AJ DE HENGEL IN DE TASSE HOALT DAN WEE'J NIET OF ZE BIET. WIE BEDENKT ZOIETS EN WAAR KOMT ZO'N TEKST VANDAAN? Arjan: “Die is van Lubbers!” Jeroen schrikt op als hij beseft dat ze hem altijd 'Lubbers' noemen. Erik vraagt zich zichtbaar af waarom hij niet als eerste reageerde en zegt: “Ja, zulke teksten kom je niet tegen maar we hebben allerlei stemmen in onze hoofden.” Hendrik-Jan lacht ietwat na een opmerking over de Bökkers bingo die we ooit op de Zwarte Cross maakten: “Dit jaar proberen we al die bekende kreten weg te laten, dat leek ons beter. We gaan een nieuwe weg inslaan.” Dat zal wel Hendrik-Jan! Arjan: “Maar we zijn ook nog niet helemaal een gearriveerde band, want dit is bijvoorbeeld één van mijn favoriete passages in één van de nieuwe liedjes: “Greetje is geen koe, maar een lekker dier.”
MENSEN HEBBEN HET VAAK OVER 'DE' BÖKKERS. HOE KAN DIT? Hendrik-Jan & Erik in koor: “Dat komt omdat er een 's' achter staat, zodat op een meervoudsvorm lijkt. Eén Bökker, twee Bökkers.” Jeroen voegt toe: “Misschien vinden ze dat we, om het maar netjes te zeggen, een bepaalde uitstraling hebben. Ook omdat we na de show altijd even buigen naar het publiek.” “Ja maar,” glimwormt Erik, “dan zouden we toch eigenlijk met de kont naar voren zou moeten buigen?” Hendrik-Jan: ”Buig je wel eens met de kont naar voren dan? Dat vind ik heel knap!” Ondertussen lijkt dit gesprek volledig langs Arjan heen te gaan. Hij kijkt al een paar minuten naar de muur terwijl hij de haren van zijn baard op volgorde legt.
ARJAN... ARJAN? MISSCHIEN MOETEN WE HET EVEN OVER JE BAARD HEBBEN. GAAN WE JE OOITZIEN MET EEN GLADGESCHOREN SNOETJE? EN ZIT DAT DING ER VANWEGE EEN SOORT BIJGELOOF? Terwijl de vraag niet voor hem bedoeld was begint Erik: “Ja Pronk, heb jij überhaupt een kaaklijn?” Arjan schrikt op en zegt: “Om eerlijk te zijn ben ik doodsbang om te zien wat er onder zit! Overigens had ik hem natuurlijk al wel voor de trend begon. Als je een baard hebt doe je hem ook niet zo makkelijk weg en ik heb hem al sinds 2000. Al is dit niet dezelfde hoor! En nee, het is geen bijgeloof, dat heb ik sowieso niet. Jeroen heeft wel wat rituelen.” Jeroen reageert: “Ja maar dat is niet meer dan een beetje warm spelen om de polsen wat los te krijgen, maar dat is meer praktisch zodat ik niet verkramp in het eerste nummer. Ook kijk ik altijd wel even of m'n drumstel goed staat. En ja, dan komt het wel aan op centimeters.” Arjan is duidelijk wakker: ”En jij vraagt mij altijd: 'Wie ben ik?' en dan moeten wij zeggen: DE RAMMELAAR! Wie ben ik? DE RAMMELAAR! WIE BEN IK!?!?! DE RAMMELAAAAR!!!!” De rest kijkt Arjan vragend maar tevreden aan. Erik wil ook nog wat zeggen: “Ik ben niet bijgelovig, maar een paar biertjes en even schijten vooraf is wel lekker...” Prima Erik.
DAT LIJKT MEER OP GEZONDE LICHAMELIJKE SPANNING. ZIJN ER ÜBER- HAUPT NOG WEL EENS ZENUWEN OF SPANNINGEN? Meneer Nijmeijer begint. We noemen hem even Meneer Nijmeijer omdat er anders steeds Erik aan het begin van de zin staat: “Ik ben eigenlijk nooit zenuwachtig. Alleen als het een heel kort optreden is voor veel volk waarbij je maar een half uurtje speelt, dan kun je er niet even lekker in komen.” Jeroen voegt toe: ”En bijvoorbeeld zoiets als de Megatent op de Zwarte Cross. Of wanneer we nieuwe nummers gaan spelen, dan weet je ze vooraf nog wel maar zodra je het podium oploopt ben je ze helemaal kwijt... Dat zorgt wel eens voor
wat zenuwen.” Arjan: “Ik vind ook dat jullie het optreedpakje heel kort voor de show aantrekken. Ik doe dat al thuis, dus ik zit al veel langer geconcentreerd in mijn rol. Dus begin daar eens mee! Overigens denk ik dat ik te dom ben om zenuwachtig te zijn, maar bijvoorbeeld op de Zwarte Cross is het wel spannend omdat het publiek zo alderbastend gretig is en dan is het best lastig om in dezelfde stemming te komen.” Hendrik-Jan: “Broodnuchter ervoor duiken werkt ook echt voor
Bökkers geeft twee tickets weg voor hun weergaloze show op 29 december in Paradiso, Amsterdam. Mail voor de 29e december naar met als onderwerp ‘Ik wil naar Paradiso’. De 29e mailer krijgt twee kaarten. harder@zwartecross.nl
geen meter. Dit klinkt als de slechtste smoes allertijden, maar een paar biertjes van tevoren is wel zo fijn.” Erik sluit af: “Ik heb per ongeluk ook wel eens gehad dat ik iets teveel pilsjes op had, dan kon ik me van de tweede set geen kut meer herinneren...”
OVER GROTE OPTREDENS GESPROKEN. JULLIE SHOW IN PARADISO STAAT VOOR DE DEUR EN OOK DE KERSTDAGEN ZIJN NABIJ. HEBBEN JULLIE DAN NOG TIJD VOOR JULLIE DUIFJES ONDER DE KERSTBOOM OF IS HET OPTREDEN, OPTREDEN EN NOG EENS OPTREDEN? EN WAAR ZOUDEN JULLIE OOIT NOG WEL EENS WILLEN SPELEN? Verrassend genoeg trekt Erik als eerste zijn mond open: “Het is optreden, optreden, optreden en optreden. Ik weet amper nog wat kerst inhoudt, omdat we dan juist altijd heel druk zijn en Paradiso is de klapper van het jaar.” Arjan: “Klopt, dat wordt wat! En ik zou wel eens in Texas willen spelen. Ik denk dat ze daar niet weten wat ze meemaken als we beginnen te spelen. Wellicht neem ik er zelfs een nieuwe baard voor. En onze muziek kun je prima naar het Engels vertalen, want als we in het Nedersaksisch gaan spelen begrijpen ze er helemaal geen kloten van.” Erik: “Ik mag ook hopen dat het gemouwel van dat Nedersaksisch ooit uitsterft.. Allemachtig.” Jeroen: “In Oost-Duitsland zijn we ook een keer geweest, samen met onder andere Henk Wijngaard. Dat was een hele ervaring.”
EN ALS JULLIE DAN E '
E'
N PERSOON MOGEN KIEZEN DIE EEN KEER EEN GASTOPTREDEN MAG KOMEN VERZORGEN? Erik: “Mick Jagger zou ik er wel een keer bij willen hebben. Leeft die nog? Ja, dus dat kan zo! Iets 'haalbaars' hoef ik er namelijk niet bij... En een zangeres hoeft ook niet, dank je de koekoek. Vrouwen trekken we het podium wel op zonder dat ze in de microfoon hoeven te schreeuwen.” Jeroen: “We hebben ook een keer iets gedaan met DeLikt, maar dat is een beetje een stille dood gestorven.” Erik: “Ja, het laatste wat we hebben gehoord is dat hun mixer het wel effe af zou mixen.” Jeroen: “Die man is waarschijnlijk gesneuveld in het proces...” Arjan: “Maar een gastoptreden van de vader Henkie van Raalte dan?” Henkie van Raalte? Arjan: “Jazeker! Met de zingende zaag! Of een zingende motorzaag, dat zou pas een toevoeging zijn.” Niet voor het eerst weten de overige bandleden niet waar ze moeten kijken.
STEL DE MUZIEK BESTOND NIET EN WE ZATEN HIER NU GEWOON MET ENE HENDRIK-JAN, ERIK, ARJAN EN JEROEN TE PRATEN... WAREN JULLIE DAN OOK VRIENDJES? EN WAT ZOUDEN JULLIE DAN GEDAAN HEBBEN? Hendrik-Jan: “Erik en ik zaten wel bij elkaar op school.” Erik voegt toe: ”We zijn elkaar vroeger veel tegengekomen in de muziek. Maar muziek bestaat in dit geval niet, dus als er geen muziek zou bestaan zouden we gewoon familie zijn.” Hendrik-Jan vult aan: “Jeroen en Arjan zijn bijvoorbeeld neven én achterneven van elkaar. Via vaders kant én via moeders kant...” Arjan en Jeroen kijken een beetje onzeker naar de grond. Jeroen schraapt zijn keel een keer en Arjan beweegt zijn voet wat onzeker over de vloer alsof hij een peukje uitdrukt. Plots roept Erik, terwijl we door een paar sputters worden geraakt: ”En anders was ik softijsverkoper. Dat heb ik ooit al gedaan!” De ongemakkelijkheid aan tafel neemt voelbaar toe. Hij voegt toe dat hij zonder muziek zich volle bak op schilderkunst zou storten. Jeroen is de man die alle posters, cd's en dergelijke ontwerpt voor de band. Ontwerpen deed hij ook één jaar voor de Zwarte Cross. Hij is zelfs de man die deze Harder! vormgeeft. Arjan kijkt ons inmiddels indringend aan. We verwachten weer een rare passage, maar hij zegt: “Ik zou wel cafés willen inrichten. Met dingen die in een café passen in plaats van dingen die oud lijken. Cafés kunnen veel mooier!” Maar weinig mensen weten dat Arjan jarenlang de designspullenwinkel Grotzooi runde. Hij heeft er dus echt verstand van.
DUIDELIJK! WILLEN JULLIE TOT SLOTIEMAND NOG WAT ZEGGEN OF TOEWENSEN? Arjan: “Ik wil wel de groeten doen aan dat mens dat zich bij een optreden door de dranghekken probeerde te wurmen en er niet helemaal doorheen kwam. Dat mocht de pret niet drukken, want even later stond ze met dranghek en al als een propeller op het podium te heisteren.” Arjan: “Ik wil Paradiso zelf nog wel even wat zeggen. Ze moeten dat beter regelen met die tap.” Hendrik-Jan: “Ja, inderdaad. En in 50 jaar Paradiso hebben we ook een record gevestigd, want er werd een aantal keren 100 bier besteld. Hadden ze nog nooit meegemaakt! Kom lekker met z'n allen naar de Grolsch Brouwerij op 23 maart, dat wordt een geweldig feest!”
