4
ασφαλίζομαι
Μάρτιος-Απρίλιος 2014
Ασφαλίστε τα σπίτια σας από κάθε κίνδυνο Δεν γνωρίζουν και δεν προστατεύονται οι Έλληνες ιδιοκτήτες και ενοικιαστές
Ανάμεσα στα παράδοξα που επικρατούν είναι και το γεγονός ότι οι Έλληνες αγοράζουν σπίτια και θέλουν τη δική τους κατοικία. Αυτή η αντίληψη κυριαρχεί. Γι’ αυτό και τα ποσοστά ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα αγγίζουν το 75 με 80%. Ωστόσο, η μεγάλη επιθυμία να αποκτήσουν δικό τους σπίτι δεν συνδυάστηκε και με την ασφάλισή του.
Α
νασφάλιστες, στο έλεος των απροόπτων, βρίσκονται οι ελληνικές κατοικίες (κύριες και εξοχικές), αφού οι πολίτες δεν επιλέγουν να καλυφθούν από τυχόν περιστατικά για τα οποία - εάν συμβούν και χρειαστεί να τα αντιμετωπίσουν - θα κληθούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και ίσως να μην μπορούν, ίσως και να μην τα καταφέρουν. Το ρίσκο μεγάλο να αφήνονται τα πράγματα στην τύχη τους. Και βέβαια είναι πολλά αυτά που μπορεί να τύχουν. Από το πιο απλό, που είναι η διαρροή νερού από σωλήνα, καλοριφέρ, θερμοσίφωνα κ.ά., μέχρι και πιο σύνθετα, όπως είναι η πυρκαγιά, ο σεισμός ή η κλοπή, περιλαμβάνονται στο «πακέτο» προβλημάτων που η εμπειρία έχει δείξει ότι συμβαίνουν. Η κατάσταση είναι αδικαιολόγητη, αφού το κόστος ασφάλισης της κατοικίας δεν είναι και τόσο μεγάλο ώστε να μην το αντέξει ένα μέσο νοικοκυριό. Αυτό που χρειάζεται είναι να κατανοήσει ότι πρέπει να ασφαλιστεί. Και σε αυτό καλούνται να δώσουν το βάρος και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Σήμερα υπάρχουν προγράμματα πολλά - μεγάλα και μικρά - υπερφορτωμένα καλύψεις ή πιο λιτά. Συνεπώς απευθύνονται σε κάθε βαλάντιο, αρκεί να αναπτυχθεί ενδιαφέρον από τον ιδιοκτήτη της κατοικίας να την ασφαλίσει. Ανάμεσα στα παράδοξα που επικρατούν είναι και το γεγονός ότι οι κάτοικοι της Ελλάδας (Έλληνες και αλλοδαποί) αγοράζουν σπίτια και θέλουν τη δική τους κατοικία. Αυτή η αντίληψη κυριαρχεί. Γι’ αυτό και τα ποσοστά ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα αγγίζουν το 75 με 80%. Ωστόσο, η μεγάλη επιθυμία να αποκτήσουν δικό τους σπίτι δεν συνδυάστηκε και με την ασφάλισή του. Με εξαίρεση τις περιπτώσεις δανείων όπου εκεί η ασφάλιση έγινε υποχρεωτική, στις υπόλοιπες περιπτώσεις η κατοικία μένει ανασφάλιστη. Κύριος λόγος για τη μη ασφάλιση είναι αρχικά η ελλιπής ενημέρωση γύρω από τα ασφαλιστικά προγράμματα. Επίσης σήμερα παίζει ρόλο και η οικονομική ύφεση και η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των καταναλωτών. Βέβαια αυτός ο παράγοντας δεν είναι ξεκάθαρος, αφού στο παρελθόν, που δεν υπήρχε ύφεση, και πάλι
η ασφάλιση κατοικίας ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Άρα ο πραγματικός λόγος, μάλλον, είναι η έλλειψη ενημέρωσης. Το ποσοστό των ασφαλισμένων οικιών φτάνουν, στην Ελλάδα, στο 10-15% του συνόλου των σπιτιών στη χώρα μας.
Υποχρεωτική ή προαιρετική η ασφάλιση κατοικίας; Μετά από μία ακόμη καταστροφική, για τα ελληνικά δεδομένα, περίπτωση σεισμού, αυτήν της Κεφαλονιάς, ήρθε στο προσκήνιο η ανάγκη ασφάλισης των κατοικιών. Όσοι είχαν μεριμνήσει, μπόρεσαν και αποζημιώθηκαν χάρη στην προνοητικότητά τους. Λόγω της σοβαρότητας του ζητήματος των ανασφάλιστων κατοικιών, έχει τεθεί πολλές φορές το ερώτημα μήπως και πρέπει να γίνει υποχρεωτικό: όπως δηλαδή όταν παίρνεις δάνειο για να αγοράσεις σπίτι, που υποχρεωτικά το ασφαλίζεις, έτσι να ισχύει και για όλες τις κατοικίες. Ας δούμε τι αναφέρουν οι αρμόδιοι: ➺Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων, κ. Στράτος Παραδιάς, αναφέρει πως ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος δει θετικά την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης, αυτή δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αφορά ακίνητα που δεν έχουν νοικιαστεί, γιατί είναι προφανές πως δεν μπορεί ο κάθε ιδιοκτήτης να επιβαρύνεται με σειρά ασφαλίστρων. Επίσης τονίζει ότι ως Ομοσπονδία τάσσεται «υπέρ της ομαδικής ασφάλισης γιατί διαφοροποιείται το κόστος υπέρ του ασφαλισμένου». ➺Άλλοι παράγοντες υποστηρίζουν ότι η ασφάλιση δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική, καθώς πρέπει να είναι αποτέλεσμα ασφαλιστικής συνείδησης. ➺Υπάρχει και η άποψη ότι η ασφάλιση έναντι του σεισμού πρέπει να καταστεί υποχρεωτική, προκειμένου να προστατευτεί η ακίνητη περιουσία. Γι’ αυτό και οι υποστηρικτές της λένε ότι πρέπει η υποχρεωτικότητα της ασφάλισης να εφαρμοστεί με όρους και προϋποθέσεις που θα διασφαλίζουν ότι μπορεί να ανταποκριθεί ο καταναλωτής. Με τα δεδομένα αυτά, των διαφορετικών απόψεων, και συνεκτι-
μώντας την οικονομική κρίση και τις φορολογικές επιβαρύνσεις που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια, η Πολιτεία κατέληξε πως η θέσπιση υποχρεωτικότητας στην ασφάλιση κατοικίας δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην παρούσα χρονική στιγμή. Πάντως, από την άλλη πλευρά, στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς υποστηρίζουν πως τα ανασφάλιστα σπίτια αποτελούν κίνδυνο για τους ιδιοκτήτες τους, ακόμη και για τους ενοικιαστές τους, καθώς είναι δύσκολο να βρεθούν κεφάλαια για να αποκατασταθούν τυχόν ζημιές που θα δημιουργηθούν σε κάποιο σπίτι μετά από την έλευση ενός απλού η περισσότερου σύνθετου γεγονότος, πολύ περισσότερο ενός σεισμού.
Υπάρχουν προοπτικές Το υψηλό ποσοστό του 80-85% των ανασφάλιστων οικιών είναι, από μόνο του, ένα μεγάλο ζήτημα. Υπάρχουν τόσες απροστάτευτες περιπτώσεις - αναρωτιούνται όσοι έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα - και ως δεύτερη σκέψη αναπτύσσεται ο προβληματισμός για το πώς θα καλυφθούν όλοι αυτοί. Μπορεί, ασφαλιστικά, να υπόσχεται δουλειά, και μάλιστα καλή, ο τομέας των κατοικιών, ωστόσο δεν είναι αυτή η σωστή προσέγγιση. Αυτό που προέχει είναι να προστατευθούν οι πολίτες από το απρόοπτο της ανασφάλιστης κατοικίας τους. Οι ασφαλιστικές εταιρείες αναφέρουν ότι μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην αποκατάσταση των ζημιών μετά από μια καταστροφή ή ζημιά. Πρέπει ωστόσο να διαμορφωθούν και οι κατάλληλες συνθήκες, ώστε να στραφεί ο Έλληνας προς τις εταιρείες της ιδιωτικής ασφάλισης και να τις εμπιστευτεί. Θα μπορούσε και η Πολιτεία να στηρίξει, παρέχοντας κίνητρα, φορολογικά ή αναπτυξιακά, και οι εταιρείες να επενδύσουν στην ενημέρωση των πολιτών. Δηλαδή, μεμονωμένα, αλλά και ως κλάδος, οι εταιρείες θα πρέπει να ευαισθητοποιήσουν το κοινό για τα προγράμματα ασφάλισης κατοικίας, των ωφελειών των καλύψεων που προσφέρουν, αλλά και του κόστους των εν λόγω ασφαλιστικών καλύψεων, που είναι στην πλειοψηφία του κόσμου άγνωστο.