het na Zijn dood wel beslist noodzakelijk zou worden.8 Dat betekent dat u onze Heiland tot een leugenaar maakt, want Hij doelde op het heden, enkele jaren voor Zijn dood. Bovendien doet u daardoor de goedheid van onze Heiland – als Hij hiermee de Doop bedoelde – onrecht aan. Immers, de inzetting van de Doop wordt tot lang na die tijd uitgesteld, terwijl het op dat moment voor Nicodemus’ zaligheid noodzakelijk was. Ten slotte wordt Hij daardoor in Zijn wijsheid verongelijkt, als zou Hij zeggen dat het op dat moment noodzakelijk was, terwijl dat niet zo was en ook niet zou zijn tot na Zijn dood. 4. Het is vreemd dat onze Heiland tot Nicodemus zou spreken over de noodzaak van de Doop voordat Hij hem had onderwezen over de verborgenheden van het Evangelie, waarvan de Doop een zegel is. Dat Hij eerst zou spreken over het zegel, voordat Hij spreekt over datgene wat erdoor verzegeld wordt, is niet logisch. De sacramenten zijn immers gefundeerd op de leer; daarvan zijn ze afhankelijk. Het onderwijs te beginnen bij een sacrament is als het beginnen met bouwen bij de dakpannen en dakspanten voordat u een fundament legt. Ook is het tegen het bevel dat onze Heiland de apostelen gaf. Hij plaatste het onderwijs vóór de doop. Dit is altijd de volgorde geweest: in de vroege kerk en tot op de dag van vandaag in alle christelijke kerken als het gaat om de volwassenen en meerderjarigen. Zoals onder de Joden niemand besneden werd voordat hij proseliet9 werd en onderwijs had ontvangen in de wetten die hij moest onderhouden en pas dan – beslist niet daarvóór – mochten zijn kinderen besneden worden. 5. Degenen die het water als het doopwater opvatten en de Doop zo tot een absolute noodzaak maken, doen vervolgens door een andere opvatting hun eigen uitleg teniet. Ze zeggen namelijk dat de Doop met bloed het ontbreken van de Doop met water compenseert. Als kinderen of volwassenen naar het schavot of de galg gesleept worden of als ze omwille van het christelijk geloof gedood worden, dan zullen ze zeker 8. Bellarm de Sacram. Baptism, lib.i.cap 5,6. Noot vertaler: Robertus Bellarminus (1542-1621), een vooraanstaand Italiaans rooms-katholiek theoloog binnen de contrareformatie, bekend vanwege zijn aandeel in het proces tegen Galilei. De baptismo et confirmatione (1605). 9. Noot vertaler: In de tijd van het Nieuwe Testament was een proseliet iemand die zich vanuit de heidenen tot het Joodse geloof had bekeerd. Dit moment markeerden de Joden door een rituele wassing van de heiden, beter bekend als dopen.
38
Tenzij dat iemand_bw.indd 38
07-10-19 15:50