E-Kickbike

Yes, dit is het echte werk! Het pad slingert langs boomstronken. De 18 km per uur ligt achter ons. Beide handen aan het stuur is nu echt nodig

og nooit van gehoord: een e-kickbi-

Nke. Een kickbike blijkt een step voor volwassenen, en de e staat natuurlijk voor elektrisch. Wie bij steppen nog altijd dacht aan het jezelf voortbewegen terwijl je je met één been afzet, moet deze gedachte even bijstellen. Dit is steppen in stilstand.

De elektrische steps zijn te huur bij hotel Maashof, dat gevestigd is op een enorm terrein in Venlo-Boekend, Noord-Limburg. Daar valt het oog direct op de grote forellenvijvers naast het hotel. Ondanks dat het op deze vrijdag bijzonder koud is, zijn er heel wat hengelaars op de been.

Ger, medewerker van Maashof, gaat voor naar de kelder van het hotel. Daar staan in brede rijen de nodige tweewielers: Solex, e-chopper, Segway, e-scooter. En de e-kickbike, waar het ons om te doen is. Een robuuste Fat Max-step: dikke banden met stevig proiel; groot wiel voor, kleiner wiel achter; handremmen aan het stuur; links een bel, bij je rechterduim een hendeltje om gas te geven. Tussen beide wielen de treeplank; met aan je voeten een elektrisch motortje op een accu.

De kickbike rijdt zo’n 18 km per uur, legt Ger uit. (Hé, in de beschrijving op de site stond 25 km per uur.) En de accu gaat ongeveer 30 km mee. Oef: we hebben de step voor drie uur gereserveerd. Maar dat gaat goed komen, verzekert Ger ons. „En als je ergens stil komt te staan, kun je altijd bellen. Dan komen we je halen.” De wetenschap dat de accu maar beperkt stroom levert, leidt er wel toe dat we bij elke stop het motortje even handmatig uitzetten.

Een van de steps heet aan het stuur een navigatiescherm met voorgeprogrammeerde routes – waarom eigenlijk niet alle drie een eigen schermpje? Eén route leidt rechtstreeks naar het centrum van Venlo. Een andere beloot de omgeving van de Maas te laten zien. Daar komen we voor. Dus het wordt de tour die naar Grubbenvorst voert.

„Let op: altijd beide handen aan het stuur”, waarschuwt Ger nog. „Ook als je kriebel aan je neus krijgt. En rustig aan beginnen.” Dat is een goede raad. Het ding spuit inderdaad vooruit voor je goed en wel op de treeplank staat.

Eenmaal op de weg is het even wennen. Hoe hard ga je precies vergeleken met auto’s en ietsers? Moet je op het ietspad of op de weg? En kun je wel of niet naast elkaar rijden? En dan de navigatie: wat geet het ding precies aan?

Handschoenen Het eerste deel van de tour is niet zo inspirerend. Fietspaden langs grote wegen, industrieterrein, omhoog de A73 over. Het is hier ondanks corona redelijk druk. Bij rotondes is het oppassen: zo’n step gaat toch een stuk harder dan een iets.

Dan wordt het landelijker. We passeren boerderijen, bomen waarvan de bloesem uit de knop probeert te breken, weilanden. Een lauw zonnetje piept zo nu en dan door de wolken.

Intussen staan we ier en kaarsrecht op de treeplank. Heerlijk, die wind door je haren. En een lekker gangetje, die 18 km per uur. Alleen: staan is ook maar staan. En nu het zo koud is –een graad of 3– is het eigenlijk een nadeel dat je je niet mag bewegen. Fietsend zou je jezelf warm getrapt hebben. De kou trekt in onze benen. En: beide handen aan het stuur betekent ook dat je niet even één hand in de zak kunt doen om op te warmen. Twee van de drie hebben wijselijk handschoenen mee – geen overbodige luxe.

De Maas We zoeven een dorpje binnen. Het blijkt Grubbenvorst. Rechts een fraai stadhuis. Even verderop een winkelcentrum. Dan een groot gebouw aan een weids grasveld. Naar later blijkt een voormalig nonnenklooster (zie: ”Geschiedenis in Grubbenvorst”).

Maar de Maas, die hebben we nog steeds niet gezien. Google Maps erbij. We zijn er net vlak

langs gereden! Terug dan maar. En ja, vlak voor Grubbenvorst kun je afslaan richting het water. Daar is een grasveld met bankjes. En bij het water een strandje met een steiger waarop iemand aan het hengelen is. Prachtig uitzicht over de Maas die door het landschap meandert. Het moet hier heerlijk toeven zijn als de temperatuur de 20 graden passeert.

Op het water stoomt zo nu en dan een vrachtschip voorbij. Aan de overkant prikt de punt van een kerktoren de lucht in. Is dat de kerk van Velden? Achter ons slaat een zware klok 12.00 uur. De kolossale rooms-katholieke kerk van Grubbenvorst doet van zich horen.

Intussen is het koud. Verder maar weer. Maar warm worden doe je niet als je op de plank staat. We hebben eigenlijk zin om terug te gaan. De navigatie wil ons na Grubbenvorst weliswaar nog een hele lus laten maken, maar we kiezen ervoor de route af te snijden.

Boomstronken Het landschap wordt weer groener, het terrein heuvelachtiger. Wijst de navigatie nu echt het pad naar rechts aan? Dat is een mountainbikeroute over een ruw bospad. Yes, dit is het echte werk! Het terrein loopt naar beneden. Het pad slingert langs boomstronken. De 18 km per uur ligt achter ons. Beide handen aan het stuur is nu echt nodig. Het e-motortje weert zich kranig.

Beneden aan het pad blijkt dat de navigatie toch niet dit pad bedoelde… Maar wij treuren niet: deze ervaring pakt niemand ons meer af. Via een omweg belanden we weer op het goede spoor.

Statig staande op de treeplank zoeven we even later Boekend binnen. Eerder dan gepland zijn we terug bij Ger, die ons wat meewarig aankijkt als we vertellen over de kou. We zijn zo te zien dan ook de enige huurders deze dag.

Als het weer wat beter is, moeten we zeker nog eens terug naar Venlo.

Geschiedenis in Grubbenvorst

De e-kickbiketour voert naar de Maas bij het kerkdorp Grubbenvorst. Daar is het nodige aan historie te zien. In het oog springt al vanuit de verte de machtige rooms-katholieke Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopnemingskerk met haar spitse torens; het godshuis dateert gedeeltelijk al uit de 15e eeuw. In het dorp valt langs de doorgaande weg het oog direct op het karakteristieke voormalige raadhuis met zijn fraaie trap en hoge boogdeuren. Een bordje meldt dat het gebouw hier in 1936 aan het marktplein werd neergezet –kosten: 26.000 gulden– na getouwtrek met het naburige dorpje Lottum, waarmee Grubbenvorst één gemeente vormde. Sinds 2001 hoort Grubbenvorst bij de gemeente Horst aan de Maas; het raadhuis heeft sindsdien een andere bestemming. Aan de noordrand van het dorp, aan de Schoolstraat, herinnert een enorm gebouw aan de aanwezigheid van een nonnengemeenschap in het dorp. Hier stond sinds de 17e eeuw het ursulinenklooster De Bisweide; inmiddels is het een zorgcentrum. De fraaie Sint-Annakapel tegenover het voormalige klooster vertelt over de liefdadigheid van de zusters. In de 19e eeuw brachten ze elke dag de armen van het dorp een pannetje eten in de houten kapel die destijds tegenover het klooster stond. Echter: de behoeftigen gingen vervolgens in de kapel een dutje doen, hetgeen de nonnen niet beviel. Ze lieten daarom het bouwwerk in 1880 afbreken. Even later verrees er echter weer een nieuwe kapel, nu van baksteen. Het neogotische bouwwerk met zadeldak –fraai gerestaureerd– staat er nog steeds. Net buiten Grubbenvorst, vlak bij de Maas, liggen de restanten van het vroegere kasteel Grubbenvorst. De ruïne –helaas niet toegankelijk voor publiek– voert terug naar het begin van de 14e eeuw. Echter, al in de 16e eeuw werd het kasteel tweemaal verwoest, waarna het nooit meer werd opgebouwd. Sindsdien heten de overblijfselen Het Gebroken Slot. In de Tweede Wereldoorlog sloegen de Duitsers nog eens de handen aan de restanten van de ruïne. Vandaag de dag steken alleen een paar brokstukken op de burchtheuvel aan de Maas nog omhoog.

Verrassingen in Venlo

Vanaf opstapplaats de Maashof in Venlo-Boekend ben je met de e-kickbike in een kwartiertje in het centrum van Venlo. Aan de overkant van de Maas ligt de historische binnenstad, met aan de Markt het enorme stadhuis met zijn twee hoektorens. Ooit, in de 14e eeuw, was dit een kasteel. Sinds de 16e eeuw dient het bouwwerk als stadhuis. In het centrum zijn de nodige winkels en boetieken. Ook aan de Maasboulevard is een concentratie van shops en terrassen. Tevens telt Venlo in het centrum een paar musea, waaronder het Fort Museum, het Politiemuseum Venlo en het Museum van Bommel van Dam. In stadsdeel Tegelen bevindt zich het pittoreske kloosterdorp Steyl, met monumentale gebouwen en historische tuinen. Venlo noemt zich de groene stad aan de Maas. In het centrum zelf heb je diverse stadsparken. Aan de noordkant ligt Nationaal Park de Maasduinen. Richting Duitsland is een aaneengesloten natuurgebied dat naar verluidt groter is dan de Veluwe. En aan de westzijde van Venlo begint de Peel. Voor wie van het water houdt, biedt de Maas mogelijkheden. Zo is er de Maashopper, die als rondvaartboot en fi etspendelboot tussen Venlo en Arcen vaart, en zijn er op diverse plaatsen langs de Noord-Limburgse Maas kano’s te huur.

> venloverwelkomt.nl

beeld Petra Lenssen

Zo kom je aan een e-kickbike

Het huren van een e-kickbike kan op verschillende plaatsen in Nederland. Voor Noord-Limburg is hotel Maashof in Venlo de aangewezen plek om met de elektrische tweewieler op pad te gaan. Daarbij is er één restrictie: je moet minimaal 16 jaar zijn om het rijwiel mee te krijgen. Een tocht van anderhalf uur met een e-kickbike kost bij Maashof 24,50 euro per persoon; voor drie uur toeren betaal je 34,50 euro. Tel je 9,95 euro extra neer, dan krijg je een picknickpakket mee. Daarnaast is het (buiten coronatijd) mogelijk een groepsarrangement (minimaal zes personen) te boeken waarbij je vooraf koffi e en vlaai krijgt en na afl oop kunt gaan barbecueën. Dit arrangement kost 65,50 euro per persoon. Tot slot biedt Maashof nog een dagvullend arrangement voor een groep vanaf acht personen, inclusief borrelplank, barbecue en boogschieten. Kosten: 81 euro per persoon. Wie op de Veluwe met de e-kickbike op stap wil, kan bijvoorbeeld terecht bij Bezoekerscentrum Nunspeet-Veluwe (vlak bij station Nunspeet). Hier kost de step 25 euro per uur (37,50 euro voor twee uur, 45 euro voor vier uur). Ook in Nunspeet geldt de minimumleeftijd van 16 jaar, terwijl hier een van de groepsleden minimaal 24 jaar moet zijn.

> maashof.com > bezoekerscentrumnunspeet.nl