GG Magazine - 2/24 Greece

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ

Το πορτρέτο ενός περίπλοκου ανθρώπου που του αρέσει να διηγείται ιστορίες που διαπερνούν το μέσα μας.

No 2/24

πό

την ευθραυστότητα, στη δύναμη. «Σταθερά

άκρως θετικές παραμένουν οι προοπτικές ανάπτυξης και επένδυσης στην ελληνική αγορά

ακινήτων, η οποία αναπτύσσεται με ταχύτερο ρυθμό από την υπόλοιπη Ευρώπη», σύμφωνα με την τελευταία έρευνα Emerging Trends in Real Estate του Urban Land Institute (ULI). Με τις ξένες επενδύσεις στα ακίνητα να ξεπερνούν τα 1,6 δισ. ευρώ, η χώρα συμπαρασύρεται από άκρη σε άκρη σε έναν αναβρασμό έμπνευσης και δημιουργίας - χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Αθηναϊκής Ριβιέρας, που υπόκειται στην πλέον μεγαλύτερη αστική ανάπλαση που γίνεται στην Ευρώπη σε όλο το μήκος των 70 χιλιομέτρων ακτογραμμής. Το αγαπημένο μας καταφύγιο συνεχίζει να σπάει στεγανά ως πρωταθλήτρια ανάπτυξης. Δεν στοχεύει πια μόνο στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης δημοφιλέστερων ταξιδιωτικών προορισμών, αλλά φλερτάρει με την κορυφή και ως μόνιμη κατοικία επιλογής. Ως στέγη ονείρων. Μέσα από ένα πολυπρισματικό μωσαϊκό προσώπων που επιλέχθηκαν για το δικό τους μοναδικό αποτύπωμα, σας καλωσορίζουμε σε ένα τεύχος, που θα σας ταξιδέψει σε όσα στεγάζει η θέληση, το ταλέντο και η αφοσίωση. Εντός και εκτός τοιχών. Η ανθρώπινη ευθραυστότητα έχει άλλωστε ταυτόχρονα μια μεγαλειώδη κινητήριο δύναμη: την αγάπη. Μας το θύμισε με έναν παρηγορητικά τρυφερό τρόπο ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στο “Humans”. Αντίστοιχα, υπερήφανα σας παρουσιάζουμε μια συλλογή αποκλειστικών ακινήτων της Engel & Völkers Ελλάδος σε Αττική, Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική, Πελοπόννησο, Κυκλάδες και Δωδεκάνησα, - γνωρίζοντας μετά από περισσότερα από 45 χρόνια επιτυχίας στον κλάδο των ακινήτων πως αυτό που ονομάζουμε «σπίτι», δεν είναι απλώς μια στέγη, αλλά αμετάκλητη προυπόθεση για την ευτυχία. Είμαστε εδώ για να προστατέψουμε ακριβώς αυτό.

Με εκτίμηση, Γιώργος Πετράς

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ EV MMC GREECE S.A., ATHENS TOWER, 2-4 MESOGEION AVENUE, ATHENS 11527, TEL: +30 21 11 05 50 15, GEORG PETRAS, GEORG.PETRAS@ENGELVOELKERS.COM, LICENCE PARTNER OF ENGEL & VÖLKERS RESIDENTIAL GMBH /// COORDINATION INKEN BECKER, INKEN.BECKER@GG-MAGAZINE.COM, PETROS AGGOS, PETROS.AGGOS@ENGELVOELKERS.COM /// ART DIRECTOR CAROLINA MARCHIORI, CAROMARC@MAC.COM /// GRAPHIC DESIGN ANNA GEHRMANN-PHILIPPI, ANNA.GEHRMANN-PHILIPPI@GG-MAGAZINE.COM /// ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ DOYA KAROLINI, DKAROLINI@GMAIL.COM /// PRE PRESS BERTHEAU DRUCK GMBH, MARIE-CURIE-STR.10, D-24537 NEUMÜNSTER

www.gg-magazine.com

Confessions of an actor

Έχετε μπροστά σας τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Που σε τριάντα δύο χρόνια καριέρας, έχει δώσει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, συνεντεύξεις. Νομίζετε πως τον γνωρίζετε καλά, άλλωστε, έχει μπει στο σπίτι σας, έχει υπάρξει παρέα σας για αρκετά βράδια. Ακόμα και στο σανίδι επάνω, λίγα μέτρα μπροστά σας, τον έχετε δει να αδειάζει την ψυχή του, επί σχεδόν δύο ώρες, αμέτρητες φορές.

ΚΕΊΜΕΝΟ: Ντόγια Καρολίνη ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΕΣ: Κοσμάς Κουμιανός

Α

υτή είναι η ψευδαίσθηση της οικειότητας. Το συνειδητοποιείς, αποφασίζεις

να γειώσεις τις ερωτήσεις που είχες ετοιμάσει από πριν και αρχίζεις να τον ρωτάς όσα θα ρωτούσες έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα τύπο που μόλις γνώρισες τυχαία.

Παιδί του καλοκαιριού, γεννημένος έναν Ιούλιο, εξωστρεφής, με απίθανο χιούμορ, καταφέρνει να βγάζει ζέστα - αυτό που ο ίδιος έχει ανάγκη να νιώθει. Αγαπάει το μπλε σε κάθε του απόχρωση. Του αρέσει η αίσθηση που έχει κανείς, όταν περπατά ξυπόλυτος πάνω στο ξύλο, ζεστό κάτω από το δέρμα. Πιάνει συχνά τον εαυτό του να επαναλαμβάνει τη φράση «Η ζωή είναι επίλυση προβλημάτων». Ίσως επειδή ταυτόχρονα μέσα του συνυπάρχει ο συναισθηματικός με τον λογικό τύπο - και όσο πιο γρήγορα λύσει κάθε ζήτημα που προκύπτει και πάρει την εκάστοτε επόμενη απόφαση, τόσο πιο γρήγορα θα μπορεί να απολαύσει το μετά. Και μπαίνει στη συζήτηση ο χρόνος, η ωραία (όχι η σωστή) διαχείριση του, το αιώνιο ζητούμενο.

Επίσης, είναι ένας γνήσιος old fashioned guy. Που θεωρεί πως ο πιο στιλάτος άνδρας που περπάτησε ποτέ στη γη ήταν πιθανότατα ο Cary Grant, όπως τον έβλεπε ο Αlfred Hitchcock. Ο οποίος ακούει συνέχεια μουσική όταν είναι μόνος, είτε στο αμάξι, είτε στο σπίτι και είναι πάντα η ίδια τεράστια playlist σε αόρατη λούπα. Doors, Pink Floyd, Beatles, ενδιάμεσα σε αμέτρητα κινηματογραφικά soundtrack και ενίοτε κλασική.

Ταυτίστηκε ως πιτσιρικάς με τον Τεντέν (αργότερα με τον Μικρό Μονομάχο). Την ίδια εποχή που με δασκάλα του, την Ολυμπία Καράγιωργα (ναι, τόσο τυχερός), έπαιρνε μέρος στις παραστάσεις που ανέβαζε το σχολείο. Θυμάται ακόμα με εξαιρετικές λεπτομέρειες την παράσταση που έφερε την υπογραφή της, «Χιλιάδες Φεγγάρια». Ανεκδιήγητος βιβλιοφάγος, αν θέλεις να μπλοκάρει, τον ρωτάς για τους αγαπημένους του συγγραφείς. Λατρεύει τον Michel Houellebecq (πολλές φορές τον τσαντίζει, αλλά δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή χωρίς «Τα στοιχειώδη σωματίδια»), τον Fyodor Dostoevsky, τον Anton Chekhov, τον Aνδρέα Εμπειρίκο.

Αλλά το βιβλίο που πιθανότατα του άλλαξε τη ζωή ήταν η αυτοβιογραφία του Laurence Olivier, «Confessions of an

actor», που εκδόθηκε εφτά χρόνια πριν το θάνατό του, το 1982. Το αργότερο στην τελευταία σελίδα αυτού, μέσα του ήξερε πως σε αυτό ακριβώς θα ήθελε να πλάσει εαυτόν.

David Hockney, Lucian Freud, Johannes Vermeer: σε ένα παράλληλο σύμπαν, τους τοίχους του σπιτιού του θα κοσμούσαν τα δικά τους έργα. Καλλιτέχνες από διαφορετικές εποχές, με εντελώς διαφορετικές καταβολές που κάποτε λάτρεψαν τους χαρακτήρες τους. Πορτρέτα περίπλοκων ανθρώπων. Παρατηρείτε τον κοινό παρονομαστή;

Γράφει ημερολόγιο, δε χάνει ούτε μέρα. Κρατάει τα πάντα, δύσκολα θα πετάξει κάτι. Το κάνει για τον εαυτό του, δεν πρόκειται ποτέ να δημοσιευτεί τίποτε εξ αυτών των κειμένων, το έχει αποφασίσει. Ζηλεύει πολύ τους πρωτογενείς δημιουργούς, θα ήθελε να έχει αυτό το ταλέντο της γραφής. Απλώς του αρέσει να διατυπώνει τη ζωή του, να την παρακολουθεί για να την καταλάβει καλύτερα. Ευθύνεται ο πατέρας του - λίγο πριν πεθάνει στα 72 του χρόνια, έγραψε την αυτοβιογραφία του. Δεν εκδόθηκε ποτέ, δεν ήταν καν αυτός ο σκοπός της αφήγησης, το έκανε επειδή ήθελε να τη διαβάσουν τα παιδιά του, επειδή είχε την ανάγκη να καταγραφεί η ζωή του, να σημαίνει κάτι.

Λάτρης των λέξεων ξεκάθαρα, ο κύριος Μαρκουλάκης δεν είναι καθόλου ολιγόλογος - ζήτησε του να περιγράψει εαυτόν με τρεις λέξεις και θα μπλοκάρει ξανά από τα γέλια. Αντίθετα, του αρέσει να συζητάει, να ανταλλάσσει απόψεις, ακόμα και να διαφωνεί βαθιά. Αισιόδοξος (όχι πάντα συγκρατημένα), με εξαιρετικά χαμηλό δείκτη καχυποψίας, του αρέσει να κάνει ερωτήσεις, γνήσια περίεργος για τα πάντα. Και πιστεύει ακράδαντα πως αν και στον πυρήνα του, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει στην πορεία του χρόνου, εντούτοις, μπορεί να διορθωθεί, να γίνει μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: σε αυτούς που μπορούν και σε αυτούς που δε μπορούν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Είναι σαφές από τα πρώτα λεπτά συζήτησης μαζί του πως αυτός ο άνθρωπος πήρε και έδωσε πολλή αγάπη από και προς τους ανθρώπους του. Στη συζήτηση τρυπώνει η μητέρα του (και όσα έζησε τον παγωμένο χειμώνα του ’41 στην Αθήνα), ο γιος του (που είναι 18 χρονών πια και σπουδάζει Ιατρική).

Ίσως για αυτό να απολαμβάνει βαθιά το να διηγείται ιστορίες που τον συγκινούν ιδιαίτερα. Μια τέτοια ιστορία είναι

και το «The Humans» του Stephen Karam που ανέβηκε στο Μουσούρη - ένα έργο που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γράψει ο Chekhov. Και ενώ στην ίδια σεζόν επισκέφθηκε κάθε σπίτι με τον «Γιατρό» στον Alpha. Όπου πρόκειται για τη διαδρομή ενός ανθρώπου που τα είχε όλα, τα είδε να χάνονται όλα, και ξαναρχίζει από την αρχή - αυτή τη φορά αλλάζοντας εσωτερικά, ανοίγοντας συναισθηματικά.

«Οι άνθρωποι σαφέστατα δεν είναι οι ιδέες τους - αυτές δεν καθορίζουν καν τον τρόπο που ζει κανείς». Είναι ένα σύμπλεγμαόσα θέλησαν, όσα χρειάστηκαν, όσα είπαν, όσα ένιωσαν, όσα έπραξαν. «Και όσα έχασαν», προσθέτει. «Είναι οι ιστορίες τους - σε διαστολή, η αγάπη που δώσαμε και η αγάπη που λάβαμε» Σε δεύτερη σκέψη, ίσως για αυτό και να φοβάται και τον θάνατο τόσο ανεξήγη-

τα πολύ από παιδί. Από μια ανάγκη του «λίγο ακόμα». Να προλάβει να φτιάξει και να αφήσει πίσω κάτι ακόμα που θα έχει κάποια αξία. «Υπαρξιακό τρόμο εξαφάνισης», το ονομάζει ο ίδιος. Προσωπικά, προτιμώ το «κινητήριος δύναμη».

Οπότε ήταν καθαρά θέμα χρόνου η μετάφραση έργων και η σκηνοθεσία να μπουν στη ζωή του - του δίνουν μια βαθιά ικανοποίηση. Άλλωστε, ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του το αμιγώς κατασκευαστικό τμήμα μιας παράστασης. Ειδικά η σκηνοθεσία, έχει κάτι το δημιουργικό, το πνευματικό. Όπως στο παραμύθι με τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ - με τα ψιχουλάκια που έδειχναν το δρόμο. Έτσι του αρέσει να οδηγεί τα έργα σε κάτι βαθιά ανθρώπινο, την συνειδητοποίηση πως είμαστε γεμάτοι ελαττώματα, ελλείψεις. Μέσα από μια, όπως ο ίδιος την αποκαλεί, εν γνώσει του λανθασμένα, «αγαπητική ματιά» - η αγάπη εμπεριέχει τη συγχώρεση.

Το παραδέχεται, ως ηθοποιός είναι μέσα του χορτάτος, δεν έχει πια στόχο τα κουτάκια μεγάλων ρόλων και σπουδαίων ερμηνειών σε αναμονή για να κάνει check. Για εκείνον είναι πνευματικά ατελέσφορο. Τύπου, έχεις το ταλέντο, ωραία, μπορείς τώρα να μας πεις μια ιστορία που να μας αφορά και να διαπεράσει το μέσα μας; Καμία έκπληξη, δεν μετανιώνει για τίποτε, κοιτώντας προς τα πίσω. «Όσο η απόφαση και ο δρόμος που διανύεις είναι δικά σου, τότε πρόκειται για ψευδοδίλημμα. Ακόμη και ένα λάθος, γίνεται σωστό, γιατί ήταν η πέτρα πάνω στην οποία πάτησες για να διασχίσεις το ρυάκι και να περάσεις απέναντι». Η χαρά βρίσκεται πάντα στην απέναντι όχθη, να μια ακόμη αγαπημένη του φράση.

Υπήρξαν όμως στιγμές υπερηφάνειας, που, στιγμιαία έστω, ένιωσε πως βρίσκεται ακριβώς εκεί που ήθελε. Επαγγελματικά μιλώντας, μια τέτοια ήταν όταν κατέβηκε από τη σκηνή του πρώτου θρίλερ με σασπένς, του πρώτου υπαρξιακού, τελικά, έργου στην παγκόσμια δραματουργία, του Οιδίποδα (και τις τρεις φορές που συναντήθηκε μαζί του – δυο ως ηθοποιός, μία ως σκηνοθέτης). «Ποιος είμαι;». Πάλι η ίδια ερώτηση. Για να την απαντήσει, ο ήρωας χρησιμοποιεί τη λογική. Ναι, είναι το μόνο που έχουμε. Αλλά δεν έρχεται δίχως κίνδυνο, γιατί όταν θέτεις τη συγκεκριμένη ερώτηση, πρέπει να είσαι έτοιμος και για την απάντηση. Και αυτή, «μόνον έναντι θανάτου δίδεται», όπως μας δίδαξε ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Ρήμα το Σκοτεινόν».

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ ΦΟΡΑΕΙ ΜΑΛΛΙΝΟ ΠΟΥΛΟ ΒΕΡ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΟ ΠΑΛΤΟ ΤΗΣ ARMANI PRIVÉ. ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΦΟΡΑΕΙ ΣΑΚΑΚΙ, ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΚΑΙ ΖΙΒΑΓΚΟ ΠΟΥΛΟΒΕΡ ΤΗΣ SANDRO (A TTICA). ΔΕΞΙΑ: ΖΙΒΑΓΚΟ ΠΟΥΛΟΒΕΡ, ΜΑΛΛΙΝΗ ΖΑΚΕΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ HUGO BOSS (ATTICA), ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ KA LOGIROU.

Επόμενο βήμα το ΚΘΒΕ, όπου σε σκηνοθεσία του Guy Cassiers, θα ερμηνεύσει έναν μονόλογο, βασισμένο στο βιβλίο του Claude Philippe, «Η αγαπημένη του κυρίου Λιν»

Grecocentric

Άφησε την Tate Modern και την ενασχόλησή του με την τέχνη για να αφοσιωθεί σε μια άλλη που του επέτρεψε, μέσα από την περιπετειώδη μαγειρική της διασποράς, να ενώσει το χθες με το αύριο, όσο και τις επιρροές κάθε γειτονιάς της ανατολικής Μεσογείου που περήφανα κουβαλάει στο DNA του.

Ο über-talented Βασίλης Χαμάμ είναι σεφ μιας κουζίνας που είναι φύσιν αδύνατο να χαρακτηρίσεις. Η μητέρα του είναι Ελληνίδα, ο πατέρας του μεγάλωσε στην Ιορδανία, ο παππούς του Παλαιστίνιος και η γιαγιά από το Λίβανο. Ο ίδιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Μετά ήρθε το Λονδίνο και αρχικά η Αρχιτεκτονική, μετέπειτα η Σχολή Καλών Τεχνών της Saint Martins και αργότερα οι εκθέσεις και η Tate Modern. Αυτό το πολιτισμικό patchwork σε συνδυασμό με την αγάπη του για τη γαστρονομία πιθανότατα αρκούν για να περιγράψει κανείς όσα δημιουργεί.

Είκοσι τέσσερα χρόνια παραμονής στη Βρετανική πρωτεύουσα αργότερα, ο Βασίλης Χαμάμ επέστρεψε στη γενέτειρα και ανέλαβε το πολυαναμενόμενο γαστρονομικό εγχείρημα του πολυβραβευμένου γραφείου οπτικής επικοινωνίας και δημιουργικού σχεδιασμού των Beetroot, ονόματι Poster.

Λατρεύει το μαύρο χρώμα και τα έργα του Martin Kippenberger, πιθανότατα όσο τη τομάτα, ως υλικό, και τον σεφ Lee Tiernan. Άλλωστε, η μαγειρική, όπως και

η τέχνη, είναι για εκείνον ξεκάθαρα συνδετικά κύτταρα μεταξύ ανθρώπων και γης. Και κάθε πιάτο είναι ένας μοναδικός στο χρόνο καμβάς.

Για εκείνον, πολυτέλεια, όταν μιλάμε για γαστρονομία, είναι η αμεσότητα μεταξύ της πρωτογενούς παραγωγής και της απόλαυσης ενός υλικού κοντά στον τόπο παραγωγής του από ανθρώπους που το ζουν. Δεν πρόκειται όμως απλώς για μια απόλαυση - εξ ου και έννοιες όπως ηθική, sustainability, και ευθύνη έχουν σημασία.

«Το φαγητό είναι από τις πιο βαθιές και βασικές πολιτικές πράξεις που κάνουμε όλοι μας καθημερινά - με άμεση επίδραση και προεκτάσεις σε όλο το φάσμα της ζωής στη γη -στεριά, ουρανό και θάλασσα- όπως και τη ζωή και εργασία των ανθρώπων».

Και πως έρχεται η έμπνευση; Συχνά σκέφτεται, σχεδόν ασυναίσθητα, τα υλικά που βλέπει γύρω του, κάποιες φορές μπορεί να τα φανταστεί σε πιάτο. «Όταν νιώσω ότι αυτό με γαργαλάει συναισθηματικά, ενθουσιάζομαι, νιώθω χαρούμενος και προσπαθώ να τα μαγειρέψω και να τα προσφέρω σε φίλους».

Άλλωστε η μαγειρική για εκείνον είναι ακριβώς αυτό: θρέψη, φροντίδα, αγάπη. Αντίστοιχα, ο ιδανικός πελάτης για εκείνον είναι εκείνος που δίνει χώρο και χρόνο μέσα του για το φαγητό που θα μοιραστεί.

Ήρεμη δύναμη, του αρέσει να έχει τον έλεγχο και απολαμβάνει τη μαγειρική χορογραφία με τους συνεργάτες του πίσω στην κουζίνα. Άλλωστε, αυτό ήταν και το σημαντικότερο μάθημα που διδάχτηκε εντός της κουζίνας.

Απρόβλεπτος, σερβίρει θράψαλο agrodolce με καβουρμά και βλίτα, τιραντίτο τόνου με κρέμα από ιπποφαές, φουντούκι και πουλ μπιμπέρ. Ταρτάρ προβατίνας με κρόκο αυγού, λάδι μυρωδικών και χειροποίητο κράκερ τραχανά. Και ενδιάμεσα τρυπώνει κάπου - κάπως η καυτερή VTEC coffee sriracha, η σάλτσα που πρωτοέφτιαξε στο Hand Cafe του Λονδίνου με πιπεριές τσίλι και single estate καφέ.

Και, τελικά, ποιο πιάτο θεωρεί πως θα ήταν εκείνος σε ένα παράλληλο σύμπαν; Γελάει. «Τοστ με απομεινάρια από το ρεβεγιόν στις 02.30 το πρωί».

Form follows emotion

Τελειομανείς και ιδεαλιστές, οι Δημήτρης και Κωνσταντίνος Καραμπατάκης βρίσκονται στο τιμόνι ενός εκ των πιο δυναμικών αρχιτεκτονικών γραφείων, του K-Studio. Η πολυβραβευμένη avant garde σχεδιαστική φιλοσοφία τους συνεχίζει είκοσι χρόνια αργότερα να ξεχωρίζει διαπλανητικά με έργα αιχμής -από τη Σάμο και τη Μύκονο, μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία, την Ταϊλάνδη και την Τουρκία.

Μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον που ήταν εκτεθειμένο συνεχώς σε κάποια μορφή σχεδιασμού - ο πατέρας τους είναι αρχιτέκτων μηχανικός. Από μικρούς τους συνεπήρε η διαδικασία της κατασκευής, των υλικών και των τεχνικών θεμάτων. Σπουδάζοντας αργότερα στο Λονδίνο, επηρεάστηκαν και εμπνεύστηκαν από αρχιτέκτονες της εποχής, όπως ο Will Alsop, ο Rem Koolhaas, ο Peter Cook.

Μεταφέρουν πάντα μαζί τους την αγάπη για τα υλικά και τις τεχνικές κατασκευής, αλλά σε κάθε τόπο αναδεικνύουν τις δικές του πρακτικές. Στην Ταϊλάνδη υιοθέτησαν την τροπική ξυλεία και το τούβλο με το οποίο φτιάχνουν ναούς. Στη Θήρα δούλεψαν με την άσπα, τη στάχτη από το ηφαίστειο, και τον μαύρο καμμένο βράχο. Επιθυμούν το αποτέλεσμα να έχει πάντοτε αναφορές στην τοπική αρχιτεκτονική και ιστορία και κοινός παρονομαστής παραμένει, το σχέδιο να συντονίζεται, όχι να εναρμονίζεται, με τον περιβάλλοντα χώρο και το παρελθόν του. Εγκατέλειψαν το περιοριστικό (σχεδόν απολογητικό) δόγμα του «form follows function» για το «form follows emotion», και επένδυσαν στη νοοτροπία να σχεδιάζουν χώρους με απώτερο σκοπό να πουν τη δική τους ιστορία και να έχουν τη δική τους ταυτότητα, η οποία θα μετουσιώνεται σε μια ανθρώπινη εμπειρία.

Τους χωρίζουν τρία χρόνια και τους δέ-

νει, εκτός από το ταλέντο και την απόλυτη εμπιστοσύνη, ένας συνεχής διάλογος αντιθέσεων. Αν αφήσουμε στην άκρη τον θαυμασμό τους για τον Kengo Kuma, με τον οποίο συνεργάστηκαν πέρσι, αγαπούν τη φιλοσοφία του Bjarke Ingels, όσο και τα έργα του Anish Kapoor. Ο Δημήτρης είναι πιο αισιόδοξος, συνηθίζει να λέει «λίγο ακόμα», ο Κωνσταντίνος συγκεντρώνεται περισσότερο στη στιγμή, είναι ο εσωστρεφής μεταξύ των δύο. Στη ρητορική ερώτηση όμως, «το ταξίδι ή ο προορισμός», και οι δυο χαμογελούν στο «ταξίδι». Ο πρώτος αγαπάει το βαθύ μπλε, ο δεύτερος το μαύρο. Αλλά ένα υλικό που τους αρέσει να δουλεύουν μαζί του είναι η πέτρα - άλλοτε αισθάνονται πως τη δαμάζουν, και άλλοτε πάλι πως τους καθοδηγεί. Και κανείς τους δεν ακούει μουσική, όταν σχεδιάζουν - αντίθετα, μέσα στη σιωπή μένουν προσηλωμένοι. Άλλωστε, ο σχεδιασμός δεν είναι παρά μια σειρά ερωτήσεων που περιμένουν απάντηση. Είναι πιστοί του δόγματος πως στην πολυτέλεια ο δεσμός είναι πιο συναισθηματικός και χωρίς ταβάνι, έχει να κάνει με το πόσο ακόρεστη μπορεί να είναι μια επιθυμία. Αντίστοιχα, τους αρέσουν οι λέξεις «τοπικότητα» και «αρκετότητα», τελικά «ισορροπία». «Το επιθυμητό κάποιου, να μην επισκιάζει την επιθυμία του άλλου. Να μη γίνεται χυδαίο», προσθέτουν. Και το μέλλον; Κοιτώντας σε υψηλές

ταχύτητες μπροστά, είναι αισιόδοξοι πως οι κεντρικές αξίες θα μείνουν ίδιες, απλώς θα βιώσουν οικουμενικότητα, η γνώση θα εκδημοκρατιστεί περαιτέρω, οριζόντια και κάθετα. «Θα αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία η εκάστοτε τοπικότητα και διαφορετικότητα. Σίγουρα όμως θα αλλάξει η πραγματικότητα μας, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Που ελπίζουμε να φέρει ταπεινότητα και βαθιά ενσυναίσθηση».

Το σύμπαν της Ευγενίας

Η Ευγενία Νιάρχου ταξιδεύει τις γυναίκες που φορούν τα δικά της κοσμήματα σε έναν κόσμο με συναρπαστικά πλάσματα και ισχυρά φυσικά φαινόμενα. Όπως ακριβώς είναι, τελικά, και η ίδια.

A true cosmpopolitan, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Παρίσι, όμως πλέον ζει τον περισσότερο χρόνο στο Λονδίνο (όταν δεν είναι στη Μύκονο, τις Σπέτσες ή το St.Moritz). Ήθελε όμως να χτίσει ένα brand που θα είναι από μόνο του ένα σύμπαν, ένας ολόκληρος κόσμος. Έτσι γεννήθηκε πριν έξι χρόνια η Venyx World (Venyx που θυμίζει τον πλανήτη Αφροδίτη – και Onyx, όπως η πέτρα), ένα brand που αμέσως ξεχώρισε για τη μοναδική του ταυτότητα διαπλανητικά.

Ένα μείγμα τοπίων που κατοικείται από συναρπαστικά ζωντανά πλάσματα και αξιοσημείωτο για τα ισχυρά φυσικά του φαινόμενα. Τα κοσμήματα είναι η αισθητική σύνθεση που βρίσκει σε αυτά η Ευγενία Νιάρχου - ένα ισορροπημένο ταίριασμα της ρετρό και της φουτουριστικής αισθητικής.

Σε όρους αυτού του σύμπαντος, η μπουτίκ Venyx World βρήκε τη φυσική στέγη της στο Belvedere Hotel, στο νησί των ανέμων. Βεβαίως, για όσους τη γνώριζαν, όλα αυτά δεν αποτέλεσαν έκπληξη. Άλλωστε, είχαν προηγηθεί τόσο συνεργασίες της με μεγάλους σχεδιαστές, όσο και οι σπουδές της στο Gemological Institute of America, πριν εργαστεί στο τμήμα Fine Jewelry τoυ οίκου Christie’s.

Κλειστός τύπος, χαμηλών τόνων και, ταυτόχρονα, περιπετειώδης, και περίεργη για το κάθε τι, μια δεινή ταξιδιώτης η ίδια, συλλέγει εικόνες και τις καλλιεργεί προσεκτικά στον κόσμο της Venyx, ως το σημείο εκκίνησης για τις δημιουργίες της. Η ίδια γελάει, όταν το διαβάζει, αλλά θεωρείται ως μία από τις πλέον καλοντυμένες γυναίκες του παγκόσμιου jet set. Λίγοι το γνωρίζουν, αλλά λατρεύει τις παλιές ταινίες της Audrey Hepburn και της Brigitte Bardot και το “ηλεκτρικό” πορτοκαλί και μπλε, όσο και το απαλό ροζ. Και θα θαυμάζει αιώνια τον Azzedine Alaia, επειδή δημιούργησε άχρονα, κομψά κομμάτια. Την επηρέασε όμως και η δουλειά του Alessandro Michele για τον οίκο Gucci, όπως παραδέχεται. Εμπνέεται βεβαίως και από την ίδια τη φύση (η πρώτη της σειρά Reptilia, ήταν ένας φόρος τιμής στην ομορφιά των δερμάτων των

Από τον πλανήτη Venyx, πίσω στη γη: οι μικροί θησαυροί από τις συλλογές MOTHER EARTH, DRYADA και INTO THE DEEP με την υπογραφή της Ευγενίας Νιάρχου δεν είναι παρά ένας ύμνος στη φύση.

ερπετών), όσο και από antique κοσμήματα, αλλά και ταινίες science-fiction. Όλα αυτά είναι μέρος της σχεδιαστικής της ταυτότητας, με έναν μαγικό τρόπο.

«Πάντα με ενέπνεε η ζωή της Diane von Furstenberg - ήταν αυτή που με ώθησε επαγγελματικά να εξερευνήσω νέους ορίζοντες. Προέρχομαι όμως από μια σειρά μοναδικών γυναικών που προηγήθηκαν εμού – αναφέρομαι στη μητέρα μου, τις γιαγιάδες μου (Τίνα Λιβανού και Dolores Guiness) και την προγιαγιά μου (Gloria Guiness). Η δύναμή τους, ο κώδικας ηθικής τους, οι επιλογές τους, η κομψότητα κινήσεων, ο αέρας τους, όταν εισέρχονταν στο δωμάτιο αποτελούν έμπνευση. Μου δίδαξαν πρωτίστως να είμαι ο εαυτός μου».

Ωστόσο, η ελληνική μυθολογία και η αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική, είναι κάτι παραπάνω από απλώς παρούσες στα σχέδια της. «Με επηρεάζει το αιώνιο ελληνικό φως και η ομορφιά, το κάλλος, όπως μας δίδαξε την έννοιά του το παρελθόν».

Δεν έχει ποτέ έναν συγκεκριμένο τύπο γυναίκας κατά νου, όταν σχεδιάζει στο γραφείο της. Άλλωστε οι δημιουργίες της είναι άχρονες και εντελώς εκτός των συνηθισμένων – ο κοινός παρονομαστής θα μπορούσε να είναι μόνο ο ίδιος ο χαρακτήρας της εκάστοτε γυναίκας που θα τα αγαπήσει, όσο και η ίδια. Παθιάζεται όμως με την ταυτότητα των πρώτων υλών. Μπορεί για μήνες να ψάχνει συγκεκριμένες πέτρες ώσπου να τις βρει. Ως μέρος του ηθικού κώδικα που η ίδια ακολουθεί πιστά (ως προς την καταγωγή και τον τρόπο εξόρυξης τους), θεωρεί πως είναι το σημαντικότερο κομμάτι - τόσο κατά τη διαδικασία του σχεδιασμού, όσο και του τελικού αποτελέσματος και της αξίας του κοσμήματος (μέγεθος, καθαρότητα, ομορφιά, σπανιότητα).

Γυναικεία υπόθεση

Καθηλωτικές, ασυμβίβαστες και πολυεπίπεδες με απαράμιλλη αισθητική, γυναίκες που δε χάνουν ποτέ τη μοναδικότητα τους και εκπέμπουν έναν ασυναγώνιστο δυναμισμό. Η Ναταλία Γεωργαλά υπογράφει τα WOERA signature pieces που προορίζονται για αυτές.

Αγαπάει το λευκό χρώμα (και το φοράει συχνά, ως λάτρης των αντιθέσεων, μαζί με το μαύρο), γιατί το βλέπει σαν καμβά, πάνω στον οποίο μπορεί να δημιουργήσει. Και της αρέσει να δουλεύει με την ποπλίνα, που ως ύφασμα είναι το σήμα κατατεθέν της WOERA. «Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον το πως οι μικρές λεπτομέρειες στην ύφανση της μπορούν να επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα του πουκαμίσου». Φυσικά, αγαπάει εξίσου και το μετάξι - για την απαλότητα και την απαράμιλλη κομψότητα του.

Η Ναταλία Γεωργαλά στοχεύει στην εξέλιξη της WOERA σε ένα lifestyle brand διεθνών προδιαγραφών, καθαρά εμπνευσμένο από την ανδρική γκαρνταρόμπα μεν, αλλά ταυτόχρονα, και ως ένα μέσο έκφρασης, μια δήλωση αυτοπεποίθησης.

Η Miuccia Prada υπήρξε και παραμένει πρότυπο για εκείνη, ασυναίσθητα. Επειδή παντρεύει το παραδοσιακό με το προοδευτικό - θαυμάζει πολύ την αυθεντική της φωνή, αλλά και τη φεμινιστική της προσέγγιση. Ωστόσο, πάντα την εντυπωσίαζε η δουλειά του Cristobal Balenciaga. «Είχε μια μοναδική ικανότητα να δημιουργεί ρούχα που ξεχώριζαν για την καινοτομία τους και την αρχιτεκτονική τους κατασκευή. Αντίστοιχα, ξεχωρίζω το mid-century design και το έργο του πρωτοπόρου Richard Neutra για την ικανότητα του να δημιουργεί, συνδυάζοντας απλότητα, λειτουργικότητα και αρμονία με το φυσικό περιβάλλον. Η έμπνευση για εμένα όμως δεν περιορίζεται εκεί, είναι παντού - στη ντουλάπα του μπαμπά μου, σε παλιές φωτογραφίες, στον κινηματογράφο, στις γυναίκες που συναναστρέφομαι».

Όταν είναι στο γραφείο και σχεδιάζει της αρέσει να ακούει Sade, Elton John, Bill Withers, Barry White. Επιμελής, επίμονη και πεισματάρα, αγαπημένο της μόττο παραμένει μια φράση του Winston Churchill: Η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι μοιραία, όμως είναι το θάρρος να συνεχίσεις αυτό που τελικά μετράει.

Όλα ξεκίνησαν μέσα από την ιδέα της διαχρονικής κομψότητας ενός ανεπιτήδευτα όμορφου, ακριβώς επειδή άχρονου, καλοραμμένου πουκαμίσου. «Η ιδέα γεννήθηκε περίπου 6 χρόνια πριν, μέσα από συζητήσεις με τον σύντροφο μου – πλέον και συνεταίρου μου – για το που θα βρω το τέλειο boyfriend πουκάμισο, προσαρμοσμένο πάνω στις γυναικείες αναλογίες. Βλέποντας τις ανάγκες μου να μη καλύπτονται επαρκώς από την αγορά, πήρα την απόφαση να το δημιουργήσω εγώ».

Είναι μαγικό συναίσθημα να βλέπει κανείς τις δημιουργίες του να παίρνουν ζωή, ειδικά σε μια εποχή όπου η διαφορετικότητα γίνεται καύσιμο δυναμισμού.  «Επίσης μεγάλη στιγμή ήταν όταν τα προϊόντα μας μπήκαν στο Selfridges του Λονδίνου. Το συγκεκριμένο πολυκατάστημα έχει συναισθηματική αξία για εμένα, μιας και το επισκεπτόμουν ως φοιτήτρια για να πάρω έμπνευση. Εκείνο το κορίτσι μέσα μου είναι πολύ υπερήφανο. Βεβαίως, η συνεχής εξέλιξη και όρεξη για μάθηση είναι το κλειδί για την επιτυχία και νιώθω πως ο δρόμος είναι μακρύς. Ως τότε κρατώ τα δύο σημαντικότερα μαθήματα που πήρα ως επικεφαλής μιας

εταιρίας: Να ακούω πάντα το ένστικτό μου. Και να διαλέγω τους συνεργάτες μου με την ίδια προσοχή που θα επέλεγα ενδεχομένως έναν σύντροφο ζωής - κυριολεκτικά μπορούν να χτίσουν ή να διαλύσουν όσα έχεις δημιουργήσει».

Πιστή του δόγματος πως η υψηλή αισθητική εμπεριέχει, σήμερα περισσότερο από ποτέ πριν, την ηθική, κάθε της απόφαση έρχεται μετά από ενδελεχή έρευνα βιωσιμότητας. «Αποτελούν προτεραιτότητα η επιλογή εξαιρετικών πρώτων υλών και ο προσεκτικός τρόπος κατασκευής locally, σε συνδυασμό με το άχρονο design».   Ξεκινώντας από ένα δανεικό ανδρικό πουκάμισο κάπου στη Νέα Υόρκη και παίζοντας λίγο με το όνομα της εταιρίας που η ίδια επέλεξε, τη ρωτούμε, αν τελικά θεωρεί πως ζούμε σε μια γυναικεία εποχή (Women’s Era-WOERA). «Απέχουμε από το ιδανικό, όπως το περιγράφει η Gloria Steinem, οι προκλήσεις ακόμα είναι πολλές. Όμως, βλέποντας την εξέλιξη και την αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών πλέον να αυξάνεται, είμαι αρκετά αισιόδοξη για το μέλλον».

Έχοντας σπουδάσει Fashion Business & Trend Forecasting και έχοντας ήδη από πριν δημιουργήσει μια loyal διαδικτυακή κοινότητα, ήταν σχεδόν νομοτελειακό πως η Ναταλία Γεωργαλά θα έπαιρνε αβίαστα match points από τη βιομηχανία της μόδας με την WOERA.

Κολωνάκι

Πολυτελής κατοικία στο κέντρο της Αθήνας

Τηλ.

Αθήνα, Ελλάδα Τιμή 3.15 εκατ. EUR Εσωτερικός χώρος περ. 476 m² Οικόπεδο περ. 514 m² E&V ID W-02LN2Q

Κολωνάκι

Υπερπολυτελές διαμέρισμα στο σύμπλεγμα ΟΝΕ ATHENS

ENGEL & VÖLKERS Αθήνα MMC (GR)

Τηλ. +30 21 11 05

E-mail athensmmc@engelvoelkers.com

Αθήνα, Ελλάδα Τιμή Ενοικίασης ανά Μήνα 4.200 EUR Εσωτερικός χώρος περ. 133 m² Αριθ. δωματίων 2 E&V ID W-02UCXB

Τηλ.

Κεραμεικός Νεοκλασική μονοκατοικία

Αθήνα, Ελλάδα Τιμή 720.000 EUR Εσωτερικός χώρος περ. 247 m² Αριθ. υπνοδωματίων 4 E&V ID W-02TBTU

Ελληνικό

Ηλιόλουστο

ENGEL

Τηλ.

Αθήνα,

Αριθ.

Διαμέρισμα

Βούλα Κομψή βίλα στην Άνω

ENGEL

Τηλ.

athensmmc@engelvoelkers.com

Αθήνα, Ελλάδα Τιμή 2.39 εκατ. EUR Εσωτερικός χώρος περ. 595 m² Αριθ. δωματίων 7 E&V ID W-02THCU

Χαλάνδρι Ονειρική μεζονέτα

Αθήνα, Ελλάδα

Τηλ.

Τιμή 555.000 EUR Εσωτερικός χώρος περ. 294 m² Αριθ. δωματίων 4 E&V ID W-02TLBK

Διώροφο διαμέρισμα με σύγχρονο σχεδιασμό

Κηφισιά

Ιστορικό αρχοντικό στην καρδιά της Κηφισιάς

ENGEL

Τηλ.

athensmmc@engelvoelkers.com

Αθήνα, Ελλάδα

Τιμή 12 εκατ. EUR Εσωτερικός χώρος περ. 1.280 m²

Οικόπεδο περ. 4.000 m²

E&V ID W-02TW78

Κηφισιά Μια εμβληματική έπαυλη στο Στροφύλι

Αθήνα,

Τιμή

Διόνυσος

Εξαιρετική μεζονέτα στα Βόρεια Προάστια

Αθήνα,

Θρακομακεδόνες

Πολυτελής τριών επιπέδων μονοκατοικία με κήπο

ENGEL & VÖLKERS Αθήνα MMC (GR)

Τηλ. +30 21 11 05 50 00

E-mail athensmmc@engelvoelkers.com

Αθήνα, Ελλάδα Τιμή 850.000 EUR Εσωτερικός χώρος περ. 450 m²

Οικόπεδο περ. 1.000 m²

E&V ID W-02R53Z

Πλατεία Αριστοτέλους

Ένα μοναδικό και αριστοκρατικό ακίνητο στην Πλατεία Αριστοτέλους

Θεσσαλονίκη, Ελλάδα Τιμή 1.995.000 EUR Εσωτερικός χώρος περ. 285 m² Αριθ. δωματίων 9 E&V ID W-02TGPW

Πανόραμα Μεζονέτα στο Πανόραμα με εκπληκτική θέα

Θεσσαλονίκη,

Τιμή

Τηλ.

Αριθ.

Χορτιάτης

Kατοικία με

Θεσσαλονίκη,

E&V ID W-02S5ZZ

Μοναδικής αισθητικής βίλα στη Σιθωνία Χαλκιδικής

Χαλκιδική,

Τηλ.

Αίγινα

Βίλα δίπλα στη θάλασσα

Αίγινα,

E&V ID W-02U751

Υπέροχη

Κυκλάδες,

Λίνδος

Ιστορική βίλα στη Ρόδο με εκπληκτική αρχιτεκτονική ΤΟ

Ρόδος,

Λίνδος

Μεσογειακή

Ρόδος,

Πολυτελής

Καλαμάτα

Πελοπόννησος,