56
VRIJDAG 20 DECEMBER 2013
Interview
OUDDORP - Dominee C. van den Berg is sinds 2012 - in deeltijd - verbonden aan de Hervormde Gemeente (Dorpskerk) in de Ring van Ouddorp. Daarnaast is hij een van de zendingswerkers van de GZB (Gereformeerde Zendingsbond), die zich inzet om kerken wereldwijd met elkaar te verbinden. In vier blokken van steeds twee weken trekt de predikant met zijn voltallige gezin naar Roemenië om daar in gevangenissen het woord van God te brengen aan gedetineerden. Als troostbron. Om hen via die lijn weer evenwicht in hun leven te geven. Zodat zij met een heel ander perspectief in de maatschappij kunnen terugkeren dan waarmee zij de muren van de vaak streng bewaakte gevangenissen zijn binnengekomen. Aan de vooravond van Kerst 2013 een gesprek met ds. Van den Berg die in het voormalige Oostblokland ook missiologie doceert aan theologiestudenten verbonden aan het seminarie van de Hongaars Gereformeerde kerk.
Dominee van den Berg bezoekt gedetineerden in Roemenië
Het Woord van God als troostbron Door Jaap Ruizeveld
Vooraf een kerstwens: “Dat zij die nu nog in duisternis wandelen zullen komen tot de kennis van Christus. In Hem het licht vinden. Dat mensen meer mogen leven van de verwondering. Daar vloeit de aanbidding uit voort”. Ds. Van den Berg vindt een interview niet gemakkelijk. De schijnwerper kan dan op de persoon worden gericht. Dat moeten wij niet willen. Immers het gaat bij alles om Gods eer. In het zendingswerk is onze inzet om mensen met de ‘Enige bron van hoop’ te bezoeken. Mensen die in de nood van hun leven zijn beland. Hulpeloze mensen die zich zelf niet kunnen verdedigen. Geen kracht hebben om zelf op te staan. Het is een Bijbelse roeping om mensen te bereiken die nog niet met de Boodschap in aanraking zijn gekomen. Het is de missie van de zending. Om hen tot het Licht te mogen brengen. Het geldt ook voor hen die de Boodschap wel kennen, maar toch nog in duisternis leven en voor mensen die door omstandigheden geen kerk (kunnen) bezoeken. Welkom Is het gemakkelijk voor u om de gedetineerden te kunnen bezoeken? “Onze contacten met Roemenië dateren al vanaf begin jaren ‘80. Toen nog met
gedeeltelijk gesloten landsgrenzen. Wij brachten er veel lectuur. Voerden gesprekken met predikanten. Het waren bezoeken ter bemoediging. Een boodschap die aangaf dat wij ons met hen verbonden voelden. In onze thuisgemeente voor hen zouden bidden, zodat zij zich gedragen mochten
buitenland gebruiken voor het geven van twee blokken missiologie met een praktische, pragmatische insteek. Getuigenis Zijn er reacties van gevangenen nadat zij in gesprekken het Bijbelwoord hoorden?
Na de lange tijd in Zuidoost-Azië kwam het predikantsgezin terug in een ‘veranderd’ Nederland. weten in die gebeden. In die tijd leerde ds. Van den Berg ook de directeur van Prison Fellowship International afdeling Roemenië kennen. Dat betekende dat, ondanks de scherpe veiligheidseisen en voorschriften, het mogelijk werd gevangenissen te bezoeken. Wij zijn steeds dankbaar en verbaasd over het welkom. Over de openheid die wij mogen ervaren. Missiologie Het geven van college aan theologiestudenten is daarna eigenlijk uit de portefeuille van de GZB zelf naar ons toegekomen. Het is uitgegroeid tot de post waarvoor ik werd benaderd. Jaarlijks mag ik mijn werkervaring in het
“Elke reis horen wij wel een getuigenis van een gevangene. Van iemand die zo met de Bijbel bezig is dat zijn levensinzicht veranderde en hij Gods liefde vond. Ook nadat wij weer vertrokken zijn, wordt het werk voortgezet door vrijwillige krachten die regelmatig een gevangenis bezoeken. Het kan zijn op basis van signalen die zijn opgevangen tijdens onze gesprekken. Bijvoorbeeld van de vertaler die met ons meegaat en die in dienst is van de Fellowship. Hij kan informatie terugkoppelen en bespreken met de groep. Dat kan tot een follow-up leiden. Ik heb het meegemaakt zegt ds. Van den Berg dat een gedetineerde in de gevangenis zei: “Ik heb u 9 jaar geleden horen preken in
die en die gevangenis in Zuid-Roemenië. En nu bent u hier weer. Waarom blijft u komen?” De man moest nog een half jaar zitten. Ik vroeg hem: “Ga je straks terug naar je oude vriendenkring?” “Nee ik wil nu ook van de liefde van Christus gaan getuigen.” Kijk, recidivisme, het terugvallen in oude fouten, is in elk land hoog. Toch is het bekend dat diegene die werkelijk door het Woord wordt gegrepen, een stevige bagage krijgt om in de strijd tegen het kwaad te zegevieren”. Zwerftochten Zijn de zendingsreizen die u en uw gezin maken in Roemenië zwaar? “Het is een opgave. Ook een gave (blessing noemt de predikant het). Roemenië is een groot uitgestrekt land. Wij reizen er in onze omgebouwde touringcar, volgestopt met kleding en medicijnen, van gevangenis naar gevangenis. De medicijnen overhandigen wij aan een ons bekende arts. Onderweg ontmoeten wij mensen met wie wij in gesprek gaan. Dan worden de stoeltjes, in de vrije natuur, even buiten gezet. Ook kan het zijn dat er een mankement ontstaat aan onze bus. Dan moet je zelf reparaties uitvoeren. Letterlijk onder het voertuig kruipen, zoals een keer toen wij een defect aan het remsysteem bemerkten. Maar in zo’n geval staan alle gezinsleden, inclusief onze dochters, paraat om te assisteren. Zonnestraaltje In 2001 werd het predikantsgezin door de Gereformeerde Zendingsbond uitgezonden naar Zuidoost- Azië. Daar zijn onder meer schoolprojecten opgezet. Verder was er een nauwe samenwerking met Bonisa Zending bij een tehuis voor gehandicapte weeskinderen. In Azië ligt een belangrijk deel van het leven van het predikantsgezin. In China hebben zij, na lange procedures, 2 kinderen mogen adopteren. Grace vonden zij op straat. In een stad met 6 miljoen inwoners. Bij een bedelaarsgroep. “God heeft haar in ons gezin gebracht”, stelt de predikant. Zij was er slecht aan toe en moest geopereerd worden. Nu is zij het zonnestraaltje in ons huis. En op onze rondtochten in Roemenië zingt ze voor de gevangenen. Haar getuigenis is ter bemoediging voor de gedetineerden. De andere adoptie gold Samuel. Ook hij kwam door Gods hand op onze weg. Toen wij hem vonden lag hij op een sterfkamer in een weeshuis. Met hulp van de Heere hebben wij hem uiteindelijk in ons gezin mogen opnemen. Nu neemt hij daar, omringd door ons allen, zijn eigen plekje in. Eenheid Na de lange tijd in Zuidoost-Azië
Dominee van den Berg in Roemenië, op de achter (2001 - 2012) kwam het predikantsgezin Van den Berg terug in een ‘veranderd’ Nederland. Waar zich tijdens hun verblijf in het buitenland een kerkscheuring had plaatsgevonden binnen de hervormde gemeenten. Ds Van den Berg zegt - in dit gesprek alleen dat hij hierover groot verdriet voelt en bidt om eenheid. Gelet op de vele zendingsreizen die het gezin over de wereldkaart heeft gemaakt is het antwoord op de vraag waar zij zich thuis voelen: “Wij hopen, straks, in het Vaderhuis”. Levensloop Ds Van den Berg (geboren in Westergeest) was predikant in Leerbroek, Katwijk aan Zee en Nieuw-Lekkerland. Daarna studeerde hij aan het Calvin Theological Seminary in Grand Rapids (VS) waar hij in de Providence Reformed Church diende. Hij promoveerde in Philadelphia op het missiologische onderwerp ‘Compassion of Christ in the Asian Context’. “Allemaal van ondergeschikte betekenis,” vindt de predikant. “Het gaat om Gods werk en Zijn eer.” Sinds enkele maanden woont het gezin Van den Berg in de pastorie aan de Raadhuisstraat in Ouddorp.