Δήμητρα: Για ποιο λόγο ονομάσατε την ομάδα σας Hippo;
Κωνσταντίνος: Η ομάδα
hippo παραπέμπει στον
ιπποπόταμο, στην αγγλική
λέξη,hippo. Αρχικά δεν
είμαστε τα ιδρυτικά μέλη.
Αυτά είναι οι σκηνοθέτες
μας και παραγωγοί μας, ο
Αλέξανδρος ο Ράπτης και ο
Φώτης ο Δούσος. Αυτή η
ομάδα έχει πολλή ιστορία
στον χώρο είναι δεκαπέντε
χρόνια που υπάρχει. Νομίζω
ότι έχει να κάνει και με την
παιδικότητα που θέλουμε
να αποδώσουμε, δηλαδή ο
ιπποπόταμος είναι ένα
πλάσμα το οποίο είναι στο
μυαλό μας, πιο φιλικό
στους ανθρώπους.
Είναι φυτοφάγο, πιο οικείο, δεν είναι ένα άγριο ζώο, έχει ένα αστείο περπάτημα. Γενικά, όλη του η κατασκευή, είναι κάτι το οποίο είναι ευχάριστο στη σκέψη. Για αυτό ονομάστηκε η ομάδα hippo. Φυσικά, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που είναι πιο προσωπικοί για τα παιδιά, τα ιδρυτικά μέλη. Είναι δικοί τους λόγοι και δεν τους ξέρουμε απόλυτα.
Κωνσταντίνος Κ: Τι δυσκολίες έχει η δουλειά σας; Μαρίνος: Πάρα πολλές. Πρώτα από όλα, να πούμε ότι είναι μια δουλειά που κανονικά σήμερα δε θα εργαζόμασταν, γιατί έχει απεργία αλλά επειδή είμαστε εδώ στη Χίο θεωρήσαμε άδικο για εσάς να μην έρθουμε. Η δουλειά μας είναι όντως πολύ δύσκολη. Σπουδάζουμε καιρό. Το θέμα είναι ότι βρίσκουμε ανθρώπους που δε γνωρίζουμε. Εγώ τον Κωνσταντίνο και την Ελένη δεν τους ήξερα καθόλου. Δεν τους είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Πέρσι τους είδα
πρώτη φορά. Και ο καθένας πρέπει να συνεργαστεί με τον άλλον
για να βγάλουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Δηλαδή πρέπει να
προσέχω πάρα πολύ και τους υπόλοιπους δύο, ώστε να
μπορέσουμε να συνδυάσουμε τις δικές μας ικανότητες με τις
ικανότητες των άλλων. Αυτά που
Υπάρχει λοιπόν μια
τρομερή δουλειά, πάρα πολλές ώρες
πρόβας για να
καταφέρουμε να
πετύχουμε όλα να
γίνουν και στο σωστό
χρόνο και στον σωστό
ρυθμό, να
συνδυαστούμε όλοι
και να προσέχουμε να μη χτυπήσει κανείς.
Έτσι, αυτή η δουλειά είναι πάρα πολύ απαιτητική αλλά όταν
τα καταφέρνουμε χαιρόμαστε πάρα πολύ.
Στέφανος: Τι σας αρέσει πιο πολύ στη δουλειά σας;
Ελένη: Πολλά πράγματα. Πρώτα από όλα, η επαφή με άλλους
ανθρώπους που επίσης αγαπούν αυτό το
Θέλει να έχεις
μέσα σου πολλή
αγάπη, γιατί μοιράζεσαι…
Μας γεμίζει αυτό και μας τροφοδοτεί να συνεχίσουμε. Αυτό είναι σίγουρα ένα πράγμα. Ακόμη, ότι υπάρχει αυτή η ελευθερία, μιας και μιλήσαμε για ελευθερία.
Μέσα από αυτό το επάγγελμα μπορείς να γνωρίσεις πολλά πράγματα, νέους τόπους, να μπεις μέσα σε άλλους ρόλους, να γίνεις κάποιος άλλος άνθρωπος. Οπότε, μετά αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι πώς μπορεί να σκέφτεται ένας άλλος άνθρωπος, οπότε δεν τον κρίνεις αρχίζεις και μπαίνεις μέσα στα παπούτσια του κάπως. Για μένα, αυτά όλα είναι πολύ σημαντικά.
…μπορείς να γνωρίσεις πολλά πράγματα, νέους τόπους, να μπεις μέσα σε άλλους
ρόλους, να γίνεις κάποιος άλλος άνθρωπος.
…υπάρχει αυτή η ελευθερία…
Φίλιππος: Ανεβάζετε παραστάσεις μόνο για παιδιά ή και για
μεγάλους;
Κωνσταντίνος: Φέτος έχουμε ανεβάσει, μας πέτυχες και στην
περίπτωση, μια ακόμη παράσταση που είναι ίσως για λίγο πιο μεγάλο κοινό, για εφήβους και για ενήλικες. Μιλάει για τους
πρόσφυγες, για το πώς οι άνθρωποι φεύγουν από τον τόπο τους, γιατί πρέπει να φύγουν για να σώσουν τις ζωές τους και
αναγκάζονται να πάνε σε έναν άλλον τόπο. Είναι κι αυτό διαδραστικό με το κοινό και το έχουμε κι αυτό όπου μας το ζητήσουν. Οι τρεις μας πάλι παίζουμε σε αυτήν την παράσταση.
Ήταν κι αυτό δύσκολο, γιατί ετοιμάζαμε δύο έργα ταυτόχρονα.
Οπότε και διπλές πρόβες, διπλή δουλειά,
Στέλλα: Θέλατε από μικροί να γίνετε ηθοποιοί;
Κωνσταντίνος: Να
κάνω μία διευκρίνηση.
Οι δυο μας έχουμε
σπουδάσει ηθοποιοί, η Ελένη έχει σπουδάσει
χορό. Απλώς το λέω
γιατί πολλές φορές
χρειάζονται και τα δύο
πράγματα ταυτόχρονα
σε μία παράσταση.
Μαρίνος: Και τραγούδι. Όλες οι τέχνες κάπως συνδυάζονται στο θέατρο όντως. Έχω παίξει μικρός, έπαιζα αλλά δεν είχα σκεφτεί
ποτέ ότι θα γίνω ηθοποιός. Μπορεί να ήθελα να γίνω πυροσβέστης, μπορεί να ήθελα να γίνω αστροναύτης. Δε σημαίνει ότι είναι κάτι που με το που γεννηθείς το ξέρεις : «Α: Εγώ θα γίνω ηθοποιός! Τελείωσε!»
Αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής μου μου
δόθηκαν ευκαιρίες. Ας πούμε, και το σχολείο το δικό μας είχε κι αυτό θέατρο.
Είναι πολύ σημαντικό που έχετε τέτοια
αίθουσα. Οπότε έπαιξα παραστάσεις και μου άρεσε να ασχολούμαι με αυτό. Δεν
ήμουν καλός στη ζωγραφική .
Όλες οι
τέχνες κάπως συνδυάζονται στο θέατρο.
Σε κάποιες τέχνες είμαστε καλοί, σε κάποιες άλλες είναι
κάποια άλλα άτομα. Ο καθένας έχει τις δικές του κλίσεις και τις δικές του αρέσκειες. Οπότε, κατά τη διάρκεια είδα ότι μου
άρεσε κι ότι έτσι, όπως είπε κι η Ελένη πριν, και βλέπεις
καλύτερα και μελετάς τον κόσμο και μπορείς να μιλάς και να
σκέφτεσαι όπως σκέφτεται ο άλλος που κάνω εγώ και
παριστάνω, ο κακός, για παράδειγμα, που έκανα εγώ σήμερα, ή πώς σκέφτεται
Μαρία: Αρέσουν στα παιδιά οι παραστάσεις σας;
Ελένη: (γέλια) Θέλουμε να ελπίζουμε πως ναι αλλά
θέλουμε να μας απαντήσετε εσείς. Για πείτε μας.
Ελένη: Θέλετε να μας πείτε τι σας άρεσε;
Παιδιά: Ναι!
Κωνσταντίνος: Ποιος
ήρωας σας άρεσε πιο πολύ;
Γιώργος: Ο κακός!
Κωνσταντίνος:
Νομίζω πρώτη φορά
μας δίνουν αυτήν
την απάντηση!
Δημήτρης: Πόσα μέλη έχει
η θεατρική σας ομάδα; Γνωρίζεστε από καιρό μεταξύ σας;
Κωνσταντίνος: Η ομάδα είναι οι δύο σκηνοθέτες μας και
παραγωγοί μας, ο Αλέξανδρος
ο Ράπτης κι ο Φώτης ο Δούσος.
Μουσική έχει γράψει ο
Γιώργος ο Δούσος, γιατί είναι
αυθεντική μουσική, δεν υπήρχε πριν οπότε την έχει γράψει ο ίδιος.
Για τις χορογραφίες μας έχει βοηθήσει η χορογράφος και
χορεύτρια η Μίκα η Στεφανάκη. Τα σκηνικά και τα κουστούμια
τα έχει δουλέψει η Κατερίνα η Χατζοπούλου. Τι άλλο ξέχασα;
Μας έχει φτιάξει το βίντεο που είδατε η Δώρα η Καλακίδου και η Σίσσυ Ιγνατίδου ήταν η βοηθός σκηνοθέτη.
Βοηθός είναι κάποιος που προσπαθεί να βοηθήσει τον
σκηνοθέτη στη δουλειά του με τα πιο πρακτικά κομμάτια,
δηλαδή πού θα βρουν υλικά για να ράψουν ένα κουστούμι
ή πού θα βρούμε ώρες ή χώρο για να κάνουμε πρόβα. Όλοι
αυτοί οι άνθρωποι είναι απαραίτητοι. Κανένας άνθρωπος
δεν είναι πιο σημαντικός από τους υπόλοιπους. Το ίδιο κι
εμείς. Είμαστε το ίδιο σημαντικοί με όλους αυτούς τους
ανθρώπους που ανέφερα πριν.
Επειδή βλέπετε μόνο εμάς, δε
σημαίνει ότι εμείς είμαστε πιο σημαντικοί κι οι άνθρωποι πίσω
από τη σκηνή είναι πολύ
σημαντικοί. Αλλιώς δε θα γινόταν
αυτή η παράσταση.
…κι οι άνθρωποι
πίσω από τη σκηνή
είναι πολύ
σημαντικοί.
Μαρίνος: Συνολικά είμαστε δέκα άτομα.
Κωνσταντίνος Β : Είναι δύσκολο να μάθετε τα λόγια
του ρόλου σας;
Μαρίνος: (κοιτώντας την Ελένη και τον Κωνσταντίνο)
Εσείς οι δύο να μας πείτε! (γέλια)
Κωνσταντίνος: Κάποιοι δυσκολεύονται λιγότερο, κάποιοι περισσότερο. Ας μας πει η Ελένη.
Ελένη: Εντάξει! Εγώ κιόλας επειδή δεν προέρχομαι από
αυτόν τον χώρο, έχω δουλέψει άλλη μια ή δύο φορές σε θέατρο δυσκολεύομαι αλλά πάλι εξαρτάται από το κείμενο που έχεις. Μπορεί κάποιες φορές να έχει πολύ
περισσότερα λόγια ή μέσα στον διάλογο, για παράδειγμα, είναι πιο εύκολο
ένα μεγάλο κατεβατό.
Νομίζω ότι κι εσείς
έχετε θεατρικά που
κάνετε και καλείστε
να μάθετε κάποια
λόγια. Οπότε βλέπετε
κάτι μπορεί να σας
δυσκολεύει.
Υπάρχουν τρόποι.
Εγώ προσπαθώ να το
διαβάσω πολλές
φορές, μετά να το
λέω, να καταλάβω
βασικά αυτό που
θέλω να πω, πρώτα
από όλα, για να
μπορέσω μετά ακόμη
κι ένα λάθος να γίνει
να καλύψω το νόημα που θέλω να μεταφέρω.
Κωνσταντίνος: Επίσης τα λόγια δεν έχουν σημασία μόνο σαν λόγια που μαθαίνεις αλλά έχει σημασία και τι θέλεις να πεις με αυτά τα λόγια. Δηλαδή μπορείς να πεις «Καλημέρα!» με
πολλούς τρόπους. Μπορεί να είναι ένα απλό καλημέρα αλλά μπορεί να θέλεις να πεις κάτι κάτω από αυτό το καλημέρα.
Οπότε, ένας ηθοποιός δε μαθαίνει μόνο τα λόγια του αλλά
μαθαίνει και με ποιο τρόπο θα πει τα λόγια του. Αυτό είναι
πολύ πιο δύσκολο και θέλει πολύ περισσότερη πρόβα και
προπόνηση για να το κάνεις την ώρα της παράστασης. Είναι κι αυτό σημαντικό.
Μαρίνος: Μας βοηθάει όμως με έναν τρόπο να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα, δηλαδή να μάθουμε να μην κάνουμε ένα πράγμα μόνο κι αν σταματήσουμε να το κάνουμε αυτό μετά να κάνουμε κάτι άλλο . Μας βοηθάει ταυτόχρονα, ας πούμε, να κάνουμε κάτι όπως να λέμε τα λόγια μας ,να κάνουμε άλλη κίνηση και να εννοούμε κάτι άλλο. Δηλαδή να μπορούμε ταυτόχρονα να κάνουμε και ένα και δύο και τρία πράγματα .
Σαν να παίζετε ποδόσφαιρο και ταυτόχρονα να σκέφτεστε το μάθημα Ιστορίας που έχετε αύριο και το τι έχετε να γράψετε
στο τεστ. Λέω ένα παράδειγμα…
Ελένη: Εντάξει τώρα! Ας παίξουμε λίγο ποδόσφαιρο! (γέλια)
Μαρίνος: Λάθος παράδειγμα!
Γιώργος: Τις στολές τις φτιάχνετε εσείς ή κάποιος άλλος;
Κωνσταντίνος: Τις στολές, όπως είπα, μας τις έφτιαξε η
Κατερίνα η Χατζοπούλου. Οι στολές μας μάς αρέσουν πάρα
πολύ. Ήταν ειδική παραγγελία . Πήρε πολλές μέρες να
φτιαχτούν. Μας πήραν τα μέτρα στον καθένα, γιατί όπως
βλέπετε δεν έχουμε το ίδια «ύψη και πλάτη» . Εγώ είμαι λίγο πιο χοντρός, έχω τα παχάκια μου… Φυσικά έχει δουλέψει πάρα
Ελένη: Κι είναι σημαντικό
να αντιλαμβάνεται η
ενδυματολόγος τις
ανάγκες της παράστασης.
Εμείς, για παράδειγμα, έχουμε πολλή κίνηση.
Οπότε, θες να είναι κάτι που να σε διευκολύνει , να βοηθάει την κίνηση .
Μπορεί να είναι μία παράσταση που να μη
χρειάζεται να κάνουμε τόσα ακροβατικά, οπότε θα μπορούσαμε να φοράμε κάτι πιο καθημερινό τζην ή κάτι άλλο.
Κύριος Γιώργος: Να κάνω κι εγώ μία ερώτηση, κυρία; Επειδή είναι η ηλικία κρίσιμη να περάσουμε ένα μήνυμα ότι το να είσαι ηθοποιός, τραγουδιστής, καλλιτέχνης, ποδοσφαιριστής είναι μια κανονική δουλειά. Δεν πρέπει όλοι να γίνουμε γιατροί, δικηγόροι, λιμενικοί, χωροφύλακες …
Κωνσταντίνος: Σωστά! Υπάρχουν πολλά επαγγέλματα.
Κύριος Γιώργος: Κάποτε το σχολείο δεν το προωθούσε αυτό.
Νομίζω ότι έχασαν πολλοί άνθρωποι από αυτό παλιότερα.
Κωνσταντίνος: Συμφωνούμε απόλυτα με αυτό και κάνουμε αγώνες
και στους δρόμους για αυτό.
Παιδιά: Σας ευχαριστούμε!!!
