τεύχος #8 2012
η άποψή μας η απο ψη μας Ένας άλλος κόσμος είναι ήδη εδώ
Αλλάζουμε τη ζωή μας Ε χει ξεκινήσει μια διαρκής αναζήτηση τρόπων έκφρασης της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής, αλλά και διεξόδων από το ασφυκτικό περιβάλλον στο οποίο μας έχουν φέρει τα μνημόνια και η γενικότερη πολιτική υφαρπαγής του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου (συντάξεις, υγεία, παιδεία, ασφαλιστικά ταμεία, αποταμιεύσεις) προς όφελος των ντόπιων και διεθνών αφεντικών. Οι κινητοποιήσεις στο πεδίο της εργασίας, της παιδείας και του περιβάλλοντος, είναι πλέον καθημερινότητα. Καθώς το καθεστώς επιτίθεται σε όλα τα μέτωπα, η κοινωνία αντιστέκεται στην επιβαλλόμενη εξαθλίωση και αναζητά νέες αυτοοργανωμένες μορφές έκφρασης, δημιουργίας και αλληλεγγύης. Στο χώρο της εργασίας απαντάμε με απεργίες διαρκείας, εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, κολλεκτίβες εργασίας, επιτροπές ανέργων και σωματεία βάσης. Στη διαχείριση της καθημερινότητάς μας δημιουργούμε κοινωνικά εστιατόρια, αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα, κοινωνικά ιατρεία, κινήματα χωρίς μεσάζοντες, εναλλακτικά νομίσματα. Αυτές είναι λίγες από τις δικές μας αντιδομές, στην προσπάθειά μας για κοινωνική χειραφέτηση και αυτοοργάνωση. Στη χώρα μας, τους τελευταίους μήνες, περάσαμε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, η οποία επιχείρησε να θέσει στο περιθώριο τις ζωντανές κοινωνικές διεργασίες, σε μια ύστατη προσπάθεια του συστήματος να αναπαράξει τον παραδο-
Ο τελευταίος χρόνος ίσως να ήταν από τους πιο
σημαντικούς στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη
Ευρώπη, σε ό,τι αφορά την έξαρση της αμφισβήτησης του κυρίαρχου κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Από το κίνημα των πλατειών, πριν ένα περίπου χρόνο, τις μαζικές και μαχητικές απεργίες και διαδηλώσεις μέχρι και τον περασμένο Φλεβάρη, η κοινωνία βρίσκεται στο δρόμο, δείχνοντας ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. σιακό και ξεπέρασμένο τρόπο άσκησης της πολιτικής. Στόχος του είναι να παραμείνει η δυνατότητα διαχείρισης της ζωής των ανθρώπων προνόμιο των αφεντικών. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, η διέξοδος από την κρίση είναι θέμα των ειδικών, των ίδιων που μας έφεραν ως εδώ. Χρησιμοποιώντας εκβιαστικά ψευδή δίλημματα, όπως ευρώ ή εθνικό νόμισμα, χρεοκοπία ή μνημόνια, αστυνομοκρατία ή ανασφάλεια, εκλογές ή χάος, προσπαθούν να αποσπάσουν
κοινωνική συναίνεση ενώ παράλληλα παράγουν αδικία και ακραία ανισότητα. Μας υποσχέθηκαν αλλαγή μέσα από τις εκλογές, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθούν να απορροφήσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια και να αποκαταστήσουν στη συνείδηση του κόσμου τη χαμένη ''νομιμοποίηση'' του κοινοβουλευτισμού. Κράτος και αφεντικά συσπειρώνονται ενάντια σε διαδηλώσεις, καταλήψεις, επιτίθενται σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, καταστρατηγούν τα δικαιώματά μας. Καλλιεργούν κλίμα φόβου ενάντια στους μετανάστες, οι οποίοι ήταν πάντα ο εύκολος στόχος, κάθε φορά που το κράτος ήθελε να διχάσει κα να αποπροσανατολίσει την κοινωνία. Σε αυτή τους την πολιτική έχουν, όπως είχαν πάντοτε την αγαστή συνεργασία των ΜΜΕ, τα οποία καλλιεργούν συνεχώς το φόβο και την ανασφάλεια. Η πραγματικότητα, όμως, για τον κόσμο της εργασίας δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Η γενικευμένη επισφάλεια, η ανεργία που ιλλιγγιωδώς αυξάνεται, οι χιλιάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες που παραμένουν απλήρωτοι για μήνες και το καθεστώς τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, αποτελουν τη σύγχρονη καθημερινότητα. Όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι η λύση στα προβλήματα αυτά μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τους ίδιους τους εργαζόμενους, οι οποίοι με ακηδεμόνευτους και αδιαμεσολάβητους αγώνες θα μπορέσουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.
Σε αυτή την προσπάθεια δεν είμαστε μόνοι. Παντού στον κόσμο οι λαοί εξεγείρονται και στέλνουν μηνύματα συμπαράστασης. Γνωρίζουμε καλά ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είναι παγκόσμιο. Το ίδιο μοντέλο που εφαρμόζεται τώρα στην Ελλάδα, έχει εφαρμοστεί πριν λίγα χρόνια στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και θα εφαρμοστεί και στς υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, αν απο κοινού δεν το σταματήσουμε. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητος ο συντονισμός και η σύμπραξη με τα κινήματα στις άλλες χώρες, ώστε να μπορέσουμε να ανταλλάξουμε εμπειρίες, αλλά κυρίως να μπορέσουμε να οργανώσουμε κοινές δράσεις. Χρειάζεται τώρα να καταρρίψουμε και τους διαχωρισμούς περί δήθεν καλών και εργατικών βορείων και τεμπέληδων και διεφθαρμένων νοτίων ή κακών γερμανών, οι οποίοι χρησιμοποιούνται από την εξουσία για να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους, στις υπόλοιπες χώρες, δημιουργώντας ένα νέο κύμα ξενοφοβίας. Σε αυτόν το νέου τύπου λαϊκισμό συμβάλλουν κομμάτια τόσο της δεξιάς, όσο και της αριστεράς, αποσιωπώντας το γεγονός ότι το μνημόνιο αποτελεί στρατηγική επιλογή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Σε αυτή την προσπάθεια, θα πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να ενισχύσουμε και να αναδείξουμε όλα τα χειραφετητικά εγχειρήματα της εποχής μας. Να πάρουμε ακόμη περισσότερες πρωτοβουλίες μέσα από τις οποίες θα ανακτήσουμε τον έλεγχο της ζωής και της καθημερινότητάς μας. Όλα όσα δημιουργούνται απο εμάς για εμάς, δεν είναι μόνο η άμυνά μας, αλλά το ζωντανό παράδειγμα του κόσμου στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε.