Kamila Kamińska, Sebastian Wolszczak
Stare po nowemu, czyli zrewitalizować rewitalizację
Alicja roześmiała się. – Nie ma celu próbować – powiedziała – nikt nie może uwierzyć w rzeczy niemożliwe. – Wydaje mi się, że niewiele masz wprawy – powiedziała Królowa. – Gdy byłam w twoim wieku, wprawiałam się co dnia przez pół godziny. Ach, czasem udawało mi się uwierzyć w sześć niemożliwych rzeczy już przed śniadaniem Lewis Carol
Rewitalizacja jest dla wariatów. Tych, co w paradoksach i absurdach widzą potencjał realnej zmiany. Tych, którzy w napisie na murze: „witaj w krainie, w której obcy ginie!” widzą identyfikację z miejscem, które ponoć jest niczyje. Tych, co w krzykach matek z okien: „Jessica! Nicola! Obiad do cholery stygnie!” słyszą realną troskę o dzieci, która sprawia, że właśnie te kobiety stają się potem najlepszymi sojusznikami w procesie zmiany. Tych, którzy umieją sprawnie poruszać się między przepisami, deadlinami, targetami a potrzebami ludzi, chwili i miejsca. Dla tych, co wyruszają w drogę przekraczając granice lustra/ szafy/ bramy w zdewastowanej kamienicy. Bo wiedzą, że tam trzeba iść. Dla tych, co wierzą w niemożliwe. Ta piosenka jest zrobiona z tego miasta odpadków, ze śmieci, gruzów, kawałków pozostałych po wypadku, a ta piosenka jest zrobiona z tego co już niepotrzebne, z opuszczonego, zapomnianego bezwiednie. Pablo Pavo