76
SUBSTANCE
REPORTAGE
Audrey is 39 en verwacht niets meer van mannen, na haar echtscheiding en een heftige teleurstelling in de liefde. Maar omdat haar vriendinnen aandringen, schrijft ze zich in op een datingsite. En net wanneer ze overweegt haar account stop te zetten, wisselt ze enkele zinnen uit met iemand die haar leven helemaal ondersteboven zet… Tekst Alexandre Duyck
OFF DE RECORD
“VERLIEFD VOOR IK HEM ECHT HAD ONTMOET”
tijd. We kunnen goed met elkaar opschieten, het wordt serieus, ik stel hem voor aan mijn kinderen, hij trekt zelfs bij ons in. Elke avond met zijn tweetjes samenzitten maakt wel wat dingen uit het verleden wakker, maar ik wil daar niet bij stilstaan. De relatie is emotioneel comfortabel. Maar op een avond gaat hij sigaretten halen. Je zou denken dat het enkel in films en liedjes gebeurt… Hij zegt dat hij over vijf minuten terug is, maar het pakje sigaretten is in werkelijkheid een van zijn affaires, en ze houdt hem de hele nacht bij haar. Hij komt de volgende ochtend thuis en probeert zich eruit te kletsen. Maar in zijn afwezigheid heb ik zijn spullen in vuilniszakken gestopt, ze staan al klaar voor de deur. Ik heb meteen ook het paswoord van zijn computer veranderd, dat vind ik nog steeds zo’n briljant idee. De volgende dag heeft hij een belangrijke meeting, hij krijgt zijn pc niet aan de praat en belt me in paniek op. Ik laat hem een tijdje vragen en smeken alvorens hem het nieuwe paswoord te dicteren: ‘SMEERLAP’. Ik moet lachen bij de gedachte dat hij het zwetend zit in te tikken terwijl zijn collega’s meekijken. MAAR DAARNA BLIJF IK BIJNA EEN HEEL
IN 2014 IS HET ZES JAAR GELEDEN dat ik van m i j n e x- m a n b e n g e s c h e i d e n . Ik woon in de stad, mijn twee kinderen wonen halftijds bij mij. Uiteraard heb ik sindsdien al enkele relaties - vooral korte - met mannen gehad. Na een scheiding met alles erop en eraan heb ik even geen boodschap aan een langdurige relatie. Ik ben een vrij happy single, ik heb mezelf altijd goed gezelschap gevonden, en ik geniet enorm van de hervonden vrijheid. Ik ondervind ook een vorm van sociale druk; in onze maatschappij wordt er toch van je verwacht dat je een soort rouwtijd doorgaat alvorens een nieuwe diepgaande relatie aan te gaan. Een beetje zoals je je tijd moet nemen wanneer er iemand sterft. Alsof het not done is om twee echte relaties na elkaar te hebben. Na een tijdje probeer ik zo goed en zo kwaad als het kan een nieuw leven op te bouwen met een man van mijn leef-
JAAR ALLEEN. Ik wil echt niets meer met mannen te maken hebben, zelfs niet voor een one night stand. Ik kan niemand meer vertrouwen, en mezelf nog het minst, als ik mijn foute keuzes in de liefde overloop… Dus laat maar. Maar na een tijdje beginnen mijn vriendinnen zich zorgen te maken. Ze nodigen me uit op allerlei feestjes, in de hoop dat ik iemand ontmoet. Ik ben op dat moment 39 en na die feestjes ga ik altijd alleen naar huis. Uit eigen keuze. Het is de periode waarin internet dating opeens heel mainstream wordt, maar tegelijk wel iets waar je je over schaamt. Het is geen taboe meer, maar toch een soort zwaktebod, alsof je niet in staat bent om in het echte leven iemand aan de haak te slaan. Zowat al mijn vriendinnen hebben zich voor de lol ingeschreven op datingsites of -apps. We hebben vaak de slappe lach op onze girls nights, waar we bij een fles lekkere wijn gaan ‘shoppen’: het ene profiel na het andere
