25/41
sprawdził autentyczność monety zębami, po czym wsunął ją do kieszeni – nazywam się Spencer i jestem niezmiernie rad z poznania szanownych panów. A teraz do zobaczenia. Spencer ukłonił się. Znikł w bramie, gdzie nie mógł go dosięgnąć deszcz. Burton i Swinburne kontynuowali swój patrol. – Co za niezwykły człowiek – zastanowił się poeta. – Ach, oto i Brundleweed. Wygląda całkiem zwyczajnie. I rzeczywiście, nic nie odbiegało tu od normy. Krata była zasunięta, wystawa nienaruszona, w środku panowała ciemność. – Ciekawe, co u Trounce’a i Bhattiego – powiedział Burton sprawdzając drzwi. Ani drgnęły. – No, tu wszystko w porządku. Kolejny przystanek: Scrannington Bank. Zimny wiatr przewiewał ich na wylot, w twarze biły strugi deszczu. Nasunęli kapelusze nisko na czoła, podciągnęli kołnierze płaszczy powyżej bród, ale walka z pogodą była z góry przegrana. Burton nie potrafił już opanować drżenia całego ciała. Wiedział, że jutro czeka go paskudny dzień. Przed nimi pojawił się bank – wielkie, brudne, odpychające gmaszysko. Woda wyżłobiła szare ścieżki w pokrywającej mury sadzy. Swinburne wbiegł po schodach, sprawdził drzwi. Okazało się, że są zamknięte i zaryglowane. Zbiegł na dół w podskokach, obejrzał okna. Zamknięte okiennice okazały się oczywiście nienaruszone. – Niezbyt porywające mam zajęcie – poskarżył się. – Powiedziałbym nawet, że szukamy wiatru w polu. Która godzina? – Powiedziałbym, że dochodzi północ. – Rozejrzyj się dookoła, Richardzie. Na ulicy nie ma już nikogo. Nie widzieliśmy nawet ani jednego automatycznego zwierzęcia. Mężczyźni, kobiety i stwory leżą bezpiecznie w ciepłych, suchych łóżeczkach! Kryminaliści też! – Prawdopodobnie – niechętnie przyznał mu rację królewski agent – ale i tak musimy iść na spotkanie z Trounce’em. – Jasne, oczywiście, skoro tak twierdzisz. – Swinburne uniósł ręce w geście rozpaczy. – Ale proszę, zapamiętaj sobie, bo to się może przydać przy innej okazji: przemoczenie do suchej nitki i przemarznięcie do szpiku kości z całą pewnością nie są tymi rodzajami bólu, które mnie cieszą. Ciosy twardej laski, z całą pewnością tak. Ciosy uderzającej w twarz ulewy, z całą pewnością nie.