Ergens, diep in mijn gemoed, verlang ik nog eens naar de tijd… in stil gepeins, het doet mij goed te denken aan mijn kindertijd. Ergens voel ik mij beschaamd, volwassen en zo koel te zijn, alles berekend en beraamd. Het is goed, even, weer kind te zijn. En vind ik dan de échte vreugde terug, bij kinderen om mij heen, dan pink ik een traan weg… en ween, om alle blije kinderen klein, - het konden wel eens engelen zijn al spelend leven, in hun jeugd…
n.a.v. Dag van het kind