In november vorig jaar gaf Wim Van Riet tijdens de clubavond van de Antwerpse Bergstijgers een felgesmaakte lezing over Ötzi, de ijsmummie die in 1991 werd gevonden in de Italiaanse Ötztaler Alpen. Wim was betrokken bij het wetenschappelijk onderzoek op een van de oudste mummies die ooit in Europa is gevonden, en schreef voor De Natuurvriend over zijn ervaringen met Ötzi. Héél lang geleden De koude leek de man niet te deren. Het leek of hij andere zorgen aan zijn hoofd had. Het was anders wel erg fris voor de tijd van het jaar, nu reeds begin van de zomer. Dat had ook te maken met het vroege uur waarop de man al actief was. Het begon stilaan licht te worden maar het was nog even wachten alvorens de zon over de bergtoppen van de Alpen zou verschijnen. Buiten lag er nog tamelijk veel sneeuw. “Ik zal m’n warme kledij best kunnen gebruiken”, dacht de man. Hij maakte zich klaar voor een lange, gevaarlijke tocht door de Alpen. Dat was niet de eerste keer, maar ditmaal was hij duidelijk gestresseerd en gehaast. Liefst was hij vertrokken voor dag en dauw zodat niemand hem zou zien, maar hij had meer tijd nodig dan hij dacht om het nodige materiaal te vinden voor de zware tocht.
niet kon geïdentificeerd worden, gaf men toch de opdracht om ’s anderendaags de mummie te begraven. Gelukkig kwam de redding van de ijsman net op tijd… Twee jaar later Laat ik me eerst even voorstellen: ik ben Wim Van Riet en woon in Bonheiden. Ik heb net plaatsgenomen op de vlucht Chicago – Brussel. Ik ben moe na een drukke week van meetings en demo’s geven op de grootste radiologiebeurs van Amerika waar ik voor mijn toenmalige werkgever Agfa-Gevaert aanwezig was. Een stewardess nodigt me uit om een tijdschrift te nemen, een beetje leesvoer voor de lange vlucht. Ik heb er niet zoveel zin in omdat ik moe ben en liever wil slapen tijdens de nachtvlucht, maar ik raak geïntrigeerd door een afbeelding op één van de boekjes. Het was Time Magazine met op de cover een afbeelding van een hoofd: Ötzi’s hoof, met bijpassende tekst: ”The Iceman’s Secrets – The discoDe man zag er zeer sportief uit, erg gespierd. Hij had een very of a frozen Stone Age man yields new clues about life verweerd gezicht waarop je kon aflezen dat hij al één en in 3300 B.C.”. Ik herinnerde me dat mijn vader, die enorm in ander had meegemaakt. Een leiderstype. Hij mocht nu niet wetenschap was geïnteresseerd, er mij iets over had verteld langer meer wachten. Hij pakte zijn rugzak met proviand, zijn ten tijde van de ontdekking. Ondanks de vermoeidheid heb ik slaapmat die hij ook als mantel kon gebruiken wanneer het het artikel doorgenomen en was ik erg onder de indruk van de echt koud werd en zijn eerste-hulp-kit. Die zou hij zeker novondst. Ik vermoed dat dit het zaadje was dat bij mij alles in dig hebben om de zware wonde aan zijn hand te verzorgen. gang heeft gezet. Zijn boog zou hij onderweg verder moeten afwerken met z’n Een half jaar later - in 1993 - kreeg ik de unieke gelegenheid koperen bijl, een zeldzaam pronkstuk om mee te helpen aan het onderwaar hij enorm fier op was. Ook de zoek van de ijsmummie en bemeeste van zijn pijlen waren nog niet “Het manische gevoel dat ik had gint mijn verhaal pas echt. Ik was klaar: “Die moet ik nog voorzien van bij mijn ontmoeting met Ötzi heeft toen 29 jaar en werd als applicaeen vuurstenen punt.”, dacht hij. Hetie manager Digitale Radiografie laas was hij bijna door zijn voorraad plaatsgemaakt voor ontzag, eerbied, door Agfa op “speciale missie” vuursteen heen. “Als alles voorbij is respect en het besef dat hij wel eens gestuurd naar de Universitätsklimoet ik hierover dringend mijn netvan Innsbruck, waar toen het het belangrijkste lichaam ter wereld nik werk aanspreken,” dacht hij alweer onderzoek op de mummie plaatszou kunnen zijn.” “want vuursteen is essentieel voor de vond. Agfa had er een prototypejacht, vuur, snijden, villen…”. Maar machine om digitale röntgenbeeldaar leek nu geen tijd voor. Hij keek den te maken en men wou deze voorzichtig naar buiten. Er was niemand te zien. “Voor alle apparatuur gebruiken om te zien of men diagnostisch meer zekerheid kies ik toch maar voor de moeilijke weg door de kon ontdekken van de ijsman. Ik mocht Ötzi met de nieuwe dibergen, in plaats van het dal. Moeilijker maar veiliger”. En toen gitale apparatuur onderzoeken. Ik heb hem uit de diepvriezer vertrok hij… zien halen en hem zien ontdoen van alle ijs. Daarna heb ik 23 radiografische opnames gemaakt voor het 5300 jaar later medisch onderzoek met o.a. een schedelopname, waarin Op 19 september 1991 vinden twee Duitse wandelaars een duidelijk de hersenen te zien waren en een thoraxopname, ijsmummie in de Ötztaler Alpen, op 3200 m hoogte, niet ver waaruit de doodsoorzaak bleek. Die doodsoorzaak was iets van de top van de Hauslabjoch. De mummie kreeg de naam héél speciaal en werd pas tien jaar later in 2001 ontdekt. Raar, Ötzi, naar de plaats waar hij gevonden was. Al snel bleek dat want ze was reeds te zien op onze radiografische opnames, deze man een belangrijke vondst was … zelfs dé vondst van maar je moet natuurlijk weten waarnaar je moet kijken om de het jaar! Door de goede staat waarin de mummie zich bevond diagnose te kunnen stellen. Het onderzoek was één van de en aan de hand van zijn uitrusting die rondom hem werd gemeest indrukwekkende momenten uit mijn loopbaan! Vanaf vonden, kon het leven van de man uit de steentijd – begin het moment dat ik oog in oog stond met de man uit de koperkopertijd – tot in detail worden gereconstrueerd. tijd stond er geen rem meer op mijn interesse voor hem. De berging van de mummie verliep echter niet geheel rimpelloos. Ze werd beschadigd in een poging haar los te maken uit 2010 het ijs waarin ze 5300 jaar had gelegen bij een temperatuur Dit keer zit ik samen met een professor van de Universiteit van -6°C. Nu lag ze reeds drie dagen opgebaard bij 18°C, te Leuven op een oude Russische trein om van Kiev naar Berlijn wachten op een identificatie. Het liep bijna helemaal mis. Gete reizen. We hadden net in Jalta – toen nog Oekraïne – les lukkig waren er twee bekende bergbeklimmers in de buurt van gegeven in de “Advanced Mammo School” en we hadden een het gletsjerlijk – de heren Hans Kammerlander en Reinhold probleem: de uitbraak van de IJslandse vulkaan EyjafjallajöMessner – die al vlug door hadden dat bergbeklimmers tekull zorgde ervoor dat we niet meer konden terugvliegen naar genwoordig niet meer de bergen intrekken met pijl en boog en België. We waren genoodzaakt om met de trein terug te reieen koperen bijl. Maar omdat het lijk na drie dagen nog steeds zen; een tocht van meer dan 24 uur door eindeloze bossen