6-daagse naar Berlijn
-22-
Het staat bij velen vast nog wel op het netvlies: vorig jaar fietsten Tinus, Lauw, Marja en Theo naar Parijs om geld in te zamelen voor de Hartstichting. Deze citytrip beviel zo goed dat ze dit jaar Berlijn op het verlanglijstje zetten. Afgelopen winter vroegen zij of ik ook wilde meefietsen. Het plan was om met 8 fietsers, Ellie, Tinus, Lauw, Marja, Theo, Irene, Mariëtte en ondergetekende, naar Berlijn te fietsen. De agenda werd geblokkeerd van 12 tot en met 20 september. Zes dagen fietsen en nog een paar dagen sightseeing in Berlijn. Voor de terugreis werd de trein geboekt. In het voorjaar en de zomer werden de nodige fietskilometers gemaakt. Maar de komst van corona maakte de reis spannend. Zou het allemaal doorgaan? De seinen bleven op groen staan en op zaterdagochtend werden wij uitgezwaaid door de thuisblijvers, compleet met koffie en verse worstenbroodjes! De eerste etappe was gelijk de langste; 160 kilmeter naar Lochem. Maar met de wind in de rug en een prima temperatuur was deze dag goed te doen. We genoten van de veranderende omgeving en het fietsen met elkaar. In Osnabrück was de gezelligheid compleet want toen sloot ook Mariëtte bij ons aan, met zelfgebakken appeltaart! En wat een luxe: we hadden een echte volgauto. Jan en Trees namen onze koffers en bananen mee. Maar het belangrijkste; de nodige aanmoedigingen en een flinke portie gezelligheid. Zij wisten ook de leukste stopplekken te vinden. Zo dronken we koffie bij een ouderwetse (Oost) Duitse bakkerij met smakelijke koeken. We mochten naar het toilet achterin de bakkerij. Onder het meel kwamen we weer naar buiten. De gemiddelde afstand bedroeg 130 kilometer per dag. Flinke afstanden, maar wat hadden we een geluk met het weer. We sliepen in fijne hotels die op onze komst rekenden. We merkten dat ieder hotel of restaurant iets anders omging met de coronamaatregelen. Onze mondkapjes hadden we standaard in onze achterzak en deze zijn veel op en afgegaan.
Begin van de week was het wel erg warm, maar een keertje extra stoppen en veel drinken trok ons er doorheen. Het moment dat we met elkaar Berlijn in fietsten was erg bijzonder. In het steeds drukker wordende verkeer (help trambanen…) reden wij als een sliert ‘rode tourclubbers’ de stad binnen. Kopman Theo wist ons veilig de ‘Stadmitte’ binnen te loodsten en zo reden we het plein op van de Brandenburger Tor.
