Mei 2010
10
In gesprek met Miguel Blokland Op vrijdag 9 april jl. een telefoontje van een oude bekende uit Beers die mij aankondigde een vreemde vraag te gaan stellen. Of ik de Dorps-Courant ken en of ik een stukje kan schrijven voor de rubriek “in gesprek met” luidden vervolgens de vragen. Na mijn positieve reactie kwam er nog wel achteraan dat dit op heel korte termijn ingeleverd moest worden. Toch aangegeven dat me dit ging lukken om vervolgens te gaan graven in mijn geheugen naar mijn jonge jeugdjaren die ik in Beers heb doorgebracht.
Op schoot bij mama
Voordat ik mijn herinneringen ophaal en zal vertellen hoe het mij is vergaan na mijn verhuizing uit Beers, zal ik mijzelf even voorstellen. Ik ben Miguel Blokland, geboren op 18 februari 1971 te Boxmeer. Vanaf mijn geboorte zou ik ruim 27 jaar woonachtig zijn aan de Molenstraat 43. Eerst in een salonwagen, maar al snel bouwden mijn ouders, Dick en Ria, die als importwesterlingen zich definitief wilden vestigen en integreren in Beers, een huis voor mij en mijn oudere zus Mirabella. Op de fijne plek in het buitengebied aan de rand van het dorp kon ik mij in de tuin uitstekend verma-
ken. We hadden altijd dieren rond het huis, van honden, konijnen tot een geit. Ik had een enorme zandbak tot mijn beschikking en er was ruimte om te skelteren, fietsen, rennen en voetballen. Al gauw had mijn moeder het idee dat de peuterspeelzaal in de Blokhut een goed plan voor mij was. Als mama’s kindje zag ik dit in het begin niet zo zitten. De hele dag huilen, net zolang tot toch besloten werd dat het beter was mama te bellen. Gelukkig waren er toen geen mobieltjes en moest ik wel blijven. Al snel leerde ik Marco van Benthum kennen, met wie ik, althans in mijn beleving, de hele dag speelde. Ik weet nog dat we bijna altijd speelden met een plastieken vrachtwagen (kiepwagen zoals wij die noemden) en dat we ook niet toelieten dat andere kinderen daarmee speelden. Dit bleef niet altijd zonder problemen en Marco en ik smeedden toen al een hechte band waar “voor elkaar opkomen” hoog in het vaandel stond. Van de Blokhut naar de Dondersteen. Twee jaar kleuteren bij juffrouw Marian, die toevallig ook nog mijn oppas is geweest. Een mooie tijd waar we als het even kon buiten speelden en rennend rond het betonnen zwembad racewagentje speelden. Lichamelijk contact bij het racen was toegestaan, maar in de uitgesleten bochten oppassen voor de plassen. Een natte broek betekende dat eenmaal binnen de fraai geruite leenbroek van de school aan moest. Modebewust als we waren (hum hum) probeerden we dat steevast te voorkomen. Op de kleuterschool werd al snel duidelijk dat knutselen niet zo aan mij besteed was. Zoals een echte jongen was ik meer
Het voetbalteam, weet niet meer welk jaar.
van het ruwere werk. 18 februari 1977 biedt dan ook uitkomst. Mijn eerste training, in de “oude” gymzaal, bij HBV. Ons pap speelde in het kader van zijn inburgering al enkele jaren bij HBV, dus ik volgde zijn stappen. Gelukkig voor mij in de winter nog binnen trainen, want voor mijn bescheiden voetjes waren in Nederland nog geen voetbalschoenen verkrijgbaar. Gelukkig bood Duitsland uitkomst en de zwarte Puma’s met rode streep in maat 28 waren een feit. Een goede schoen zo zou blijken die nu fier, voorzien van mijn naam, staan te pronken op de slaapkamer van mijn zoontje. Het voetbal zou een belangrijke rol vervullen in mijn jeugdjaren. Uren en uren voetballen thuis tegen de garagedeuren en later op het veldje achter de kleuterschool (waar nu de tennisbanen liggen) en bij
mijn buurjongens Twan en Robert Smits die waarachterig een eigen voetbalveld in de tuin hadden liggen. Bij HBV speelde ik in de f-jes bij FC-Twente. In een onderling duel met onze vriendjes (we hadden twee f-teams) werden we net geen kampioen. Dit hebben we later goed gemaakt in een echte top wedstrijd in de e-tjes. Samen met SES waren we nog ongeslagen en de beslissing moest vallen in de onderlinge wedstrijd in Beers. In de voorbereiding hadden we op school aanplakbiljetten gemaakt en in het dorp verspreid. Kopiëren was toen nog geen alledaagse bezigheid en was voorbehouden aan onze conciërge meneer van Duren. Op een volgepakt Calbroek, zo zegt mijn herinnering, wonnen wij de wedstrijd en werden kampioen. Verdere kampioenschappen heb ik niet mee mogen maken bij HBV, ondanks dat we een goede lichting hadden. Een mooie prestatie die me nog wel is
klas 1 op de basisschool, enkele namen heb ik toch enigszins moeten gokken. Achter vlnr: Juffrouw Hofmans, Claudia van Bommel, Ronny van Beuningen, Miriam Lucassen, Peter Keizers, Sander van Lanen, Jolanda Hendriks, Koen Thomassen, Jolanda van den Heuvel, Koen van Gemert. Midden vlnr: Raymond Veulings, Veronique Derks, Maarten Jans, Eddy Meulenbelt, Jolanda Lemmers, Sonja Claassen, Godian Smits, Juul Cuppen, Ancilla Burgers, Ilse Langens. Voor vlnr, Esther Stevens Nico Vos, Nancy Derks, Boudewijn van Hoek, Sandra Huberts, Bianca Derks, Marco van Benthum, Leon Vromans, ikzelf en Marco Mijnsbergen.